Wij hebben onze
vader Cyrïllos een
brief geschreven
w
Meer dan alleen een kerkgenootschap
eens uit j
Egypt
de
e
Trek er *F
Expeditie naar
en
Soedan
Zandstrand in 2
uideliik Flevoland
WÊÊmmmm.
V
Trein
ZATERDAG 1 JUNI 1963
PAGINA li
w#
Vlasakkers
Wandelen en picknicken
Koekhakken in Hoorn
Nomaden
Maria-Ommegang
Tekort of nie'
Tutten het turkooise wier van water
planten moet een pannedeksel en
een schuimspaan verloren liggen.
Bij het kokerellen gisteravond in
de duisternis zijn die belangrijke attri
buten over boord gegaan en nu het Ucht
geworden is, doet het schepnet slechts
een bruine waas door het water slaan.
,.Dan maar zonder", denken we met
Slauerhoff, een vrouw missend, maar
zelfs diens vertroosting: „Ik heb ge
noeg aan een pijp op wacht en een
glas ln het vooronder" is ln rook
opgegaan. We bezitten alleen nog wat
sigaren, die we om er lunger mee
te kunnen doen met een scheermes
je ln mootjes snijden, dan passen ze
precies in een pijp. Te koop is er niets
in dit gebied, maar dat schreef ik al.
Een po' thee, wat biscuits, die volgens
opschrift „noodrantsoenen" heten en we
tutten naar de overkant van de Nijl,
die als een gans zich afschudt bij de
eerste zonnestralen.
Kasr Ibrim. Een berg van puin en
rotsen en bovenop kartelige rand var
vervallen kantelen. Een vesting met eer
bewogen geschiedenis, maar die interes
seert ons op de eerste plaats niet. Ons
boeien de vreemde gaten in de rots,
juist boven en half ln de waterspie
gel. Wanneer we aanleggen bij een van
die gaten klotst het water naar binnen in
de halfdonkere ruimte. De gaten blij
ken versierde poorten te zijn en daar
achter zijn kleine tempeltjes of heilig
dommen uit de tijd van Thoetmoses III.
In de achtergrond verheffen zich zit
tende figuren. Tussen Horus en Seth
zit de farao, de koppen zijn van de beel
den afgeslagen, die reliëfs op de wan
den zijn grotendeels verwoest, maar
waarom houdt dit restant in ae vroe
ge ochtend zoveel geheimenis gevan
gen?
Zo varen we een paar van die won
derlijke tempeltjes af, verloren parels
aan een ketting, die we zo graag aan
een zouden rijgen. In een kleine baai leg
gen we aan en dan begint de klim naar
boven met gevaarlijke schuivers over
het puin, dat de koefti'a der opgravers
nonchalant van boven naar beneden ge
stort hebben. Op de berg het bekende ge
doe van eindeloze muren, die kamers
omsloten hebben, muren van gedroogde
tichels want de ongebakken klei weer
staat dit klimaat duizenden jaren. De
vesting is een bouwsel van de Romei
nen, die wel wisten dat ze van boven
op de berg de vijand het best attaque
ren konden, terwijl de Egyptenaren
zich maar het liefst beneden aan de
oever van de vertrouwde Nijl ophiel
den. Kasr Ibrim is een bolwerk tegen
de fel opdringende Meroïtische koningen
geweest en eeuwenlang is het bolwerk
bevochten vanuit Abeselnië. Toen was
zelfs de glans der Ptolemai'ers reeds
gedoofd.
Midden, in de ruïne, waar men klei
ne^ scherven van wonderlijke lapis la-
na*
te, liet hij een mand neer, waarin men
omhoog gehesen kon worden. 3600 mon-
niker hebben gewoond binnen de om
muring die men ons wil ontsluiten. Dit
alles is midden in de verzengende hi(r
te een oase, want men bouwde geen
klooster vóór men een bron had gesla
gen. Nu zijn er nog 25 monniken, maar
misschien is het grootspraak van de
gastenpater, ik zie er vijf of zes. Hij
leidt ons rond op een gracielijke ma
nier, hoewel we eigenlijk eerst een ver
gunning aan de patriarch in Cairo had
den moeten vragen: De oude vesting
met de ophaalbrug, de kuilen in de
grond voor de eremieten, de sobere le
men kluizen, de refter waar op een
lange tafel brokken verdroogd brood
liggen„goed brood" zegt de pater,
„je hoeft het maar te kruimelen en
in water te weken, dan is het goed eet
baar, we bakken eens per week". Hij
verontschuldigt zich over de verbrokkel-
muren: „We hebben een brief aan va
der Cyrillos geschreven, hij zal alles in
orde laten maken, hij maakt alles
nieuw".
Hij verontschuldigd zich zelfs over de
oude vermolmde Iconen ln de kapel,
waarvan de koepel met leem is afge
streken. „Vader Cyrillos laat alles
nieuw maken." Hij toont de kitsch
even glunderend als de v waardevolle
oude dingen. Heel klein is het patroon
waarboven de hemelen als een tent
kleed zijn uitgespannen, maar het is als
of iedei woord van deze man je ont
wapen* tot in je vezelen.
Di kapel met de lappen voor de Iconostase van het „Witte Klooster" by Sohag.
zuli en ex-blood-glazuur kan vinden in
het puin, staan wat zuilen overeind.
Ronde stenen van donker-grijs graniet
cirkel We staan tussen de resten van
een koptisch-byzantijnse basiliek en ach-
il' verheft zich de enig overgeble-
I t-W
ter mij verhei
ven wand van het schip, de Oost-West-
facade met kleine vensters. De zon viert
nu uitbundig feest op de geplooide
oever., van de rivier, waarop ik een
prachtig uitzicht heb en neerhurkend
op een ronde steen overvalt mij in
eens een verhaal uit de „Zeven ware
legenden" van F. van der Meer, dat
van Apa Papnoete, de kluizenaar aan
de oever van de Nijl, in de verzengende
hitte van de woestijn. Apa (papas) wil
de weten hoe ver hij was in de Chris
telijke volmaaktheid en een engel in
werkmanspak zei hem iemand te ken
nen die even ver was als hij in het
strever naar de volmaaktheid en dat
bleek een blinde man te zijn, die op
een snerpende fluit speelde bij de dans
van naakte meisjes in een verfom
faaid theater. Het was alsof de mu
ziek van de bruiloft uit Gouma mijn
brein ging scherpen en op die ronde
steen boven op de berg in de ruïne van
Kasr Ibrim kreeg alles van de schier
verloren Koptlsche wereld, zoals ik die
ervaren had, nieuwe gestalte: de cel
len aan de overkant van Sayala, waar
in de grond gegraven eremieten hun on
aards Teven opstuwden ln vergeestelijkte
gloed, terwijl ze knielden in de laatste
verdroogde resten van hun lichamelijke
existentie. Kwam er een zwerver of een
buurtbewoner zich bukken over de rand
van hur. vrijwillig gekozen gra', dan
gaf hij misschien een kruik water of
een stuk brood van maismeel om als
vertroostend woord mee te krijgen:
„de naam des Heren zij gezegend
...hult zich in licht als in een mantel
Hij spant de hemelen uit als een
téntkleed
Hij zendt de bronnen naar de stro
men..." zoals Apa Papnoete het ge
zegd zou hebben.
En de gever van het matsbrood ging
terug naar zijn akker en wist dagen en
dagen lang, terwijl hij water pompte
over zijn akkers, te denken over het
licht als een mantel en de hemelen als
een tentkleed.
Nog altijd is de Koptische Kerk
in de verblijding van enkele zielvol
le woorden blijven steken en daarom
zij nog altijd een kerk als uit de eer
ste eeuwen, waarvoor geen grandio
ze organisatie behoeft te bestaan om de
volheid van onsystematische woorden te
begrijpen. Ineens stond mij weer het
Rode Klooster van Sohag voor ogen.
Eer. enorm blok steen in een onver
zettelijkheid van woestijnen en bergen
op de achergrond. Mul zand, waarin
onze zware auto telkens weer een red
deloos schip dreigde te worden. In dat
blok steen een Kleine poort, waar ons
werd open gedaan en binnen de om
muurde ruimte een enorme- ruïne
met rosten van zuilen en opgeknapte
muren. In een ruimte, die vroeger
het koor van het schip moest zijn ge
weest, een soort Iconostase, waarvoor
vuile lappen hingen, die de glans van
vroegere versierde broderies moesten
vervangen. Die lappen waren omhoog
geslagen en een priester, vergezeld
van een paar onbeschrijflijk oude en
vieze mannen, weren de mis aan het
zingen, zo Intens en zo verheven, als-
over niets op aarde hun nog iets aan
ging. In de voorruimte dromden kin
deren die in onze komst een welkome
afwisseling zagen en tussen het ge
brom en gepsaimoiieer begonnen klei
ne cymbalen te rinkelen.
„Zing nu met bekkens en cymba
len.'
Een wierookvat werd rond geslin
gerd en een groep Egyptische offi-
cieren-op-inspectie trad binnen. Nie
mand stoorde zich eraan een myste
rieus geheim werd gevierd tussen ou
de ikonen en kitscherige verbruinde
platen van Onze Lieve Vrouw. De blik
ken cymbalen gaven gloe„ aan krake
rige stemmen. Met een dar monniken
zijn we naar het Witte Klooster gere
den, dat niet veel verder lag, maar de
weg was nauwelijks begaanbaar. Hij
was een monnik van het meer we
reldse type, die het stuur wilde over
nemen. en wild over de woestijnweg
ragde, dwars door de kleine dorpen
heen. Of hij in vervoering de mis kon
lezer, weet ik niet.
Verder sprongen mijn gedachten van
af de ronde steen in Kasr Ibrim. Naar
het klooster in Wadi Natrun, gelegen
op de woestijnweg van Alexandrië naar
Cairo. Ook weer een nederzetting mid
den in de vreesaanjagende woestijn.
Maar wat is vrees-aanjagend wanneer
men met andere maatstaven kan le
ven? De snerpende fluit van de blin
de speler bij de naakt dansende meis->
jes is nog niet gesmoord. Trouwens
waarom moest hij blind zijn? Ziende
zou hij een gelijke geestelijke verhef
fing bereikt kunnen hebben. Zijn de
grijp-vogelende handen van de bijna
naakte klaagdanseresjes uit het graf
van Ramose niet vergeestelijkt? De
kloosters van Wadi Natrun zijn evenals
die van de Sinaï als vestingen om
muurd geweest, zonder poort, zonder in
gang. Wilde men naar binnen dan luid-
De kerk van het „Rode Klooster" is gesloopt, alleen het koor bestaat nog en is de men de klok en wanneer de broe
inet een muur afgesloten. der-portier de reiziger acceptabel acht-
eei ben ik terug in Kasr Ibrim
en de zon begint te steken. Ik
klim op een solide muur om
mijn vriend beneden in de baai
toe te roepen. Hij heeft de hengel uit
gegooid in de baai en wacht... gehuld
fn licht als een mantel.
In de verte glanst de Nijl met links
en rechts reeds verdronken bomen. In
gedachten ben ik ineens weer op palm
zondag in Oud-Cairo gewapend met een
gevlochten palmtak en een prachtig ge
vlochten busseltje gersten-aren. Er zijn
daar vier oude kerkjes rond een lelijk
opdringerige Sacré-Coeur-koepel. Dt
oudste is de St. Sergiuskerk of wel
de Abu Sarga. Het gebouw stamt uit
296. Bij de kerk ligt een stationnetje
en van het perron komen de getrou
wen, kinderen, moeders palmtakken.
Hoewel een lidmaat van de Koptische
Kerk in Egypte zeker op het ogenblik
geen rooskleurig leven heeft geneert
niemand zich voor zijn afkomst. Kopt
zijn betekent immers niet alleen dat
men een bepaalde Christelijke gemeen
schap wenst aan te hangen, Kopt zijn is
een ras! De Kopten pretenderen nie
mand minder te zijn dan de nakome
lingen van de Pharaonisehe dynastiën,
zij tatoueren zich zelfs op de arm met
het kruisteken. De Arabieren beschou
wen zij in wezen als indringers, waar
mee het lastig is om te gaan, maar
men moet nu eenmaal een modus vi-
vendi zoeken, dat gaat sinds het jaar
700 zo. Op de plaats waar de St. Ser-
gius gebouwd is, zou volgens de legen
de de Heilige Familie rust gezocht heb
ben tijdens de vlucht naar Egypte.
Een vol kerkje met: Iets minder sme
rige lappen aan de iconostase dan ln
het Rode Klooster, weer een priester
die een mysterie zingt, omgeven door
oude mannrn, weer de klinkende cym-
baaltjes en het oude Griekse verhaal,
waaruit alleen het Kyrie Eleyson te ach
terhalen is. Verder wordt alies gezon
gen in de oude Koptische taal. En men
zingt mee. a-.rzelend, niet demonstra
tief, wé' getuigend van een oude Chris
tengemeente en het intereseert ze op
zo'n moment niets of deze gemeenschap
ru met Rome gelieerd is of niet!
Later zou mij alles uitgelegd wor
den dooi een kleine Franciscaan van het
„Centre dl Studi Orientali Christiani,
hoe Kopt komt van „Eqyptios", „qlbt"
is In het Arabisch getransformeerd tot
„qobt". Trouwens de herkomst van het
woord „Egyptios" of oorspronkelijk
„Egyptha" komt van: Hé. betekent
land of huis (mannelijk „Ho" stroom)
gypt is geest, esprit du dieu, Tha is
de god die wij voortdurend tegenko
men, de God van het oude Memphis
die bijzonder vereerd werd.
E-gyp-tha betekent dus het huis van
de ziel van Ptha, Pta werd later door
de zonnegod vervangen.
Pater Giamberardini vertelde mij
uren over de geschiedenis der Kopten
en over hun vriendelijke resistance t --
genover he' Mohamedanisme. Later oou
een monnik mij glimlachend zeggen:
Ais zij onze hals willen afhakken, zul
len wij zeggen, hak onze hals maar
af, dar. gaan wij regelrecht naar onze
verlosser Jezus Christus".
De Kopt, is dus niet alleen de ver
tegenwoordiger van een kerkgenoot
schap. De Konten vormen een ras. waar
van het uiterlijk duidelijk te onderschei
den is van dat der Arabieren. Bit veel
van de echte Kopten ziet men duidelijke
gelijkenis met de afbeeldingen uit het
oude Egypte en sommigen schijnen te
zijn weggelopen van de Romeins-Egyp
tische mummie-s i'iilderingen Het schis
ma der afscheiding van de Rooms Ka
tholieke Kerk stamt uit 451 omdat zij de
..ketterij' v-.n bet monophytisisme aan
hingen dat wil zeggen dat de Kopten
alleen de goddelijke natuur van Chris
tus erkenden na diens verrijzenis en
niet de God-menselijke natuur. Zij volg
den de voetstappen der oude Egypte
naren, die wezenlijk geloofden dat de
Pharao na zijn dood opging in de God
delijkheid naast Osiris en ai God zou
hij weerkeren. Geld noch arbeid van
duizenden werd er gespaard om de
Goddelijke mummie te bewaren, maar
noch de grafrovers, noch Mariette die
het museum bouwde te Cairo, noch
Aodul Nasser, ich d'. toeristen ge
loven nog in der wederopstanding der
bijeengeschaarde vorsten met hun ma
gische uitgedroogde gelaten
Maar de kerk zingt van de Verre
zen Christus, ook de armzalige kerk in
Egypte, die door niemand minder dan
door St Marcus de Evangelist zelve ge
sticht moet zijn en met gretigheid is
het christendom er aanvaard. De kloos
ters mei duizenden kluizenaars naar Sy-
risch patroon groeiden in de eerste eeu
wen met grote krachten, naar een glo
rieus bestaan, dat al spoedig met een
tragisch lot bestempeld zou worden bij
de mohammedaanse overheersing. Maar
de kloosters bloeiden in de Woestijn
vestingen tot in de zeventiende eeuw
en de schare teruggetrokken monniken
beliep in de tienduizenden.
De zon stond inmiddels zo hoog aan
da hemel dat ik niet meer kon gelo
ven aan het licht gevangen >n een man
tel gehuld en behoedzaam begon ik de
afdaling van Kasr Ibrim, waar bene
den mijn reisgenoot ongeduldig wachtte,
want vis had hij niet gevangen, alleen
v as er een levensgrote krokodil langs-
gezwommen, terwijl in du stond
om een luik in het water te nemen
MARIUS VAN BEEK.
andaag, de eerste dag van de
zomermaand, willen we beginnen
met een saluut aan onze Konink
lijke Landmacht. De militaire
autoriteiten hebben het namelijk over
hun hart kunnen verkrijgen om met
ingang van deze zaterdag het zeer
uitgestrekte oefenterrein „De Vlasak
kers" voor het publiek toegankelijk te
stellen, weliswaar bij wijze van proef
en dan nog alleen gedurende de zater
dag en de zondag, maar er tg toch
ongetwijfeld sprake van een mooi ge
baar, meer nog: «en daad jegens de
duizenden toeristen en dagjesmensen,
die op mooie dagen in de streek rond
Utrecht en Amersfoort ontspanning
zoeken in de open lucht. De belangen
van defensie en recreatie zijn niet zó
strijdig als wel eens wordt gedacht. In
elk geval hebben wij ln „De Vlas
akkers" nu een voorbeeld, hoe het een
met het ander valt te combineren.
Het terrein is gelegen tussen de
spoorlijn Soestduinen - Amersfoort en
de rijksweg Soesterberg - Amersfoort.
Zodra de Duitsers het ln 1940 als mili
tair oefengebied ln gebruik namen,
werd het publiek de toegang ontzegd.
Nu, na precies 23 jaar, komt daar dus
verandering in. Degenen die zich het
terrein van vóór de oorlog herinneren,
zullen weinig plaatsen ontdekken, waar
hun geheugen nog houvast aan heeft.
Zware tanks hebben er in de loop der
jaren danig huisgehouden en hun spo
ren overal achtergelaten. Ook is een
uitgestrekt net van banen aangelegd
voor het transport van deze moderne
strijdwagens. Maar daarnaast heeft het
militair beheer zich toegelegd op bo
demherstel en nieuwe aanplant, zodat
er toch volop van natuurschoon is te
genieten.
Dat het terrein weer op beperkte
schaal ontsloten is, moet het resultaat
worden genoemd van besprekingen die
op Initiatief van de stichting Recreatie
tusen allerlei betrokken instanties zijn
gehouden. In de beraadsgroep hadden
vertegenwoordigers zitting van de Land
macht, het ministerie van O., K. en W„
de rijksdienst voor het Nationale Plan,
Natuur- en Landschapsbescherming en
Staatsbosbeheer. Voorlopig blijft „De
Vlasakkers" alleen toegankelijk voor
wandelaars, die bij de ingang van het
terrein, gelegen aan de /an Weerden
Poelmanweg in Soesterberg tegenover
het vliegveld, een vouwblad krijgen met
aanwijzingen voor hun verblijf. Auto's
kunnen voor de ingang worden ge
parkeerd.
en heeft het goed voor met de
/i; recreatiezoekende schare. Zie
hier een tweede blijde tijding, dit
maal verkondigd door „De
Utrechtse Heuvelrug", de vereniging
van bos- en grondeigenaren in Het
Sticht. Op drie plaatsen is de accom
modatie voor toersiten in de provincie
Utrecht aanmerkelijk verbeterd, dank
zij de zorgen van dit mens- en natuur-
lievende instituut. Op de eerste plaats is
in de Kaapse bossen achter Doorn een
parkeerplaats voor zestig auto's aan
gelegd, waar men tevens de beschikking
ka., krijgen over een kaart met een
aantrekkelijke wandelroute van onge
veer een uur. Langs het traject Doorn-
Leersum is die parkeerplaats met bor
den aangegeven. Voorts is een deel van
een veertien hectare grote zandafgra-
vint. even verder in de richting Leer-
sum, voor dagverblijf gereed gemaakt.
Men kan daar rustig op een bankje
zitten of beschutting «n gezellighp'id
zoeken in een tent welk bouwsel vóór
donker evenwei weer moet verdwijnen.
F tenslotte is in Rhenen nog een nieu
we picknickplaats klaargekomen. Bor
den wijzen de weg.
Volledigheidshalve herinneren wij
er even aan, dat ook het land
goed Leyduin in Vogelenzang in
middels vrij toegankelijk is ge
steld. Daar heeft de provincie Noord-
ifollaud voor gezorgd, die zich sinds
kort de eigenaresse mag noemen. Het
terrein is gelegen tussen Leidsevaart
en Vogelenzangseweg. Enkele duizen
den mensen kunnen er dwalen door 34
hectare bos, zestien ha wei en een tuin
van ongeveer één ha.
j jorn, zopas nog in het nieuws
r door de stoere, zij het wat ver-
grijsde Kaap Hoornvaarders die
er hun reünie hielden, maakt
centrum van toerisme te worden. Vol-
KOPTISCHE KERK LEEFT
NOG IN DE SFEER VAN DE
EERSTE CHRISTENEN
Overzicht van een der kloosters van Wadi Natrum.
Bij de vormgeving van zuidelijk en oostelijk Flevoland, onze toekoM.a.
nieuwe gebiedsdelen, wordt nu al rekening gehouden met hun re
tiëve betekenis. Zo heeft bijvoorbeeld Oostelijk Flevoland y f,o$'
even veel bos als de hele Noordoostpolder. Bij elkaar heeft
gebied een oppervlakte van niet minder dan 1800 hectare. De boo^^n
tijen liggen vooral langs de randmeren en het Veluwemeer, Pl® 0ok
die op zonnige zomers dagen al een bijzonder druk bezoek trekken,
van buitenlanders. Dronten heeft nu al een eigen dorpsbos van
hectare, al zal daarvan een gedeelte vermoedelijk weer moeten ve e
nen in verband met uitbreidingen. De toekomstplannen vermelden
aanleg van grote bosgebieden bij Lelystad éit van een brede s}r00*n een
door de polder van deze plaats naar Dronten. Op de foto ziet m ^eer-
beeld van Zuidelijk Flevoland in aanleg, namelijk een deel van ae
dijk bij Spakenburg. Tussen Nijkerk en Spakenburg wordt deze ow e
de landzijde (rechts) verbreed met voorlanden en zandstranden
hoeve van de recreatie.
gende week woensdag wordt daar een
oud-Hollandse markt geopend, die voor
taan op iedere woensdag gedurende de
drie zomermaanden zal worden gehou
den. Plaats van handeling is de Rode
Steen. Alle neringdoenden zullen ge
kleed zijn ln zeventiende-eeüwse gewa
den, en men zal tijdelijk oude ambach-
ten ln ere herstellen. Ook andere
merkwaardigheden uit de gouden
eeuw worden van het stof der geschie
denis ontdaan als daar zijn: mastkllm-
men, koekhakken en het wegen van
personen ln de Waag.
Liefhebbers van kamperen-voor-hun
genoegen kunnen met ingang van
vandaag in het Leidse Rijksmu
seum voor Volkenkunde terecht
om er te zien, hoe kampeerders-ult-
noodzaalc zich ln het verleden moesten
behelpen. Onder het motto „Op trek"
heeft men hjer een aantal echte, com
pleet ingerichte nomadententen bijeen
gebracht, afkomstig uit Perzië, Libië,
Mongolië, Tunesië, Groenland en van
de prairie-Indianen uit Noord-Amerika.
De volkenkundige musea in Hamburg
en Stockholm hebben de eigen collectie
van hei Leidse museum aangevuld. Men
kan deze ook voor niet-kampeerders
interessante collectie tot 6 oktober be
zichtigen.
Morgen, Pinksterzondag, is het voor
het plaatsje Boom, bij Antwer
pen, de belangrijkste dag van
het jaar. Dan zal voor de veer
tigste maal de bekende Maria-omme-
gang worden gehouden. Het schouwspel
is op een nieuwe leest geschoeid als
resultaat van een gronclge historische
studie De processie zal bestaan
drie koorgroepen en vijf acterende in»*;
sagroepen, die gedurende een uur d<jL
de straten van Boom trekken. De en
megang begint 's middags om drie <P
El r wordt veel geschreven en f
praat over het tekort aan reeï»*L
J ruimte. Ik geloof daar niet e»
aan: er bestaat slechts een teke*
aan voor massarecreatie geschik
ruimte, Maar men weigert blijkbaar tet
relnen geschikt te makeir yoor recrear
tlegenoegens, tile door het overgrote
deel van de Nederlandse bevolking wor»
den gewenst, omdat men die genoegens
zelf niet kan appreciëren.
Wat ls er eigenlijk tegen bermrecre»"
tie? Het gevaar voor het verkeer
vrij eenvoudig te voorkomen door W
aanleggen van parallelwegen. En me
de schadelijke benzinedampen valt h®
ook erg mee, ln leder geval is de luc»1
vlak langs de grote verkeerswegen hf"
langrijk minder verontreinigd dan
lucht ln de grote steden,
In de eerste plaats is het nodig, a'
het theoretiseren en het afgaan op P®#
soonHjke meningen gestaakt wordt
door middel van grondig ondert»'
wordt vastgesteld aan welke vorrrtt
van recreatie werkelijk hel meest
hoefte bestaat en ln hoeverre het t".
gelijk ts om op zo korf mogelijke
stand van de woongebieden de recr®",i
tieterrelnen hieraan aan te passé»'
Dit citaat vormt wel ongeveer
Êoedels kern van een artikel dat 1
C. M. Roderkerk, directeur van b
park „De Kennemerduinen" schreei
het laatste nummer van „De Ne'd®
landse Jager". Wij vinden de
van ir Roderkerk belangwekkend b.j
noeg om haar wat nadere bekendn®
te geven.
In het nieuwe gebouw van de
derboerderij Albertushoeve in
onderdeel van het bekende la'
foed Nienoord, is, zoals ree°?.,?hS
deze week een mechanis^
spoorwegtentoonstelling geopend, e^e
res Jtaat van samenwerking tussen
Nederlandse Spoorwegen en het
met.itebestuur van Leek.
