Haarlemse
elke
verkeerspolitie houdt
zaterdag spreekuur
TIPS, WAARAAN IN IEDER GEVAL
AANDACHT WORDT GESCHONKEN
Nieuw onderdak in Zoetestraat
voor mannelijkejeugdbeweging
Landverkenners gaan zee in;
hobbyclubs tien jaar
Goede raad behoeft niet
altijd duur te zijn
Hillegomse familie met eigen
orkest in Australië
Broeder Willibrord
honkvaste zwerver
IN PATERSPAROCHIE AAN GROENMARKT
Parkeerplaatsen
op Floraplein
W.Trr\r>kY<'
Koffie K R E M E R Thee
ATAX-TAXI
TAUNUS 12 M - 17 M
Stadsplan Raaks-
Doelen
Aankoop percelen
aan Boeresteeg
Voor bezoekers aan
Diaconessen huis
ZATERDAG 15 JUNI 1963
PAGINA 3
HAARLEM, 15 juni Het
politie-spreekuur op zaterdag in
het bureau van de Haarlemse
verkeerspolitie aan de Lange
Wijngaardstraat belooft een suc
ces te worden. Tot nog toe zijn
dertig mensen met hun proble
men bij de verkeerspolitie geko
men en naar de chef van deze
afdeling, de heer G. J. Endlich,
ons verzekerde zijn zij allemaal
tevreden en enthousiast naar huis
gegaan. Aan het licht is heel dui
delijk gekomen, dat er behoefte
bestaat aan contact tussen politie
en publiek, contact dat van een
heel andere aard is dan de ont
moeting tussen verbalisant en
verkeersovertreder.
Het Haarlemse spreekuur werd
ingesteld, nadat in Arnhem reeds
geruime tijd proeven daarmee
waren genomen door de bekende
televisie-inspecteur, de heer Gos-
ker. Na vijf weken is de heer
Endlich er reeds van overtuigd,
dat het spreekuur aan een grote
behoefte blijkt te voldoen. En dat
niet, omdat de bezoekers met
grote problemen komen aandra
gen, maar veel eerder omdat zij
de politie wijzen op kleine onvol
komenheden, welke misschien ge
corrigeerd kunnen worden. On
volkomenheden die bestaan,, maar
waarvan de politie niet altijd weet
heeft.
Geen klachtenbureau
Vergissing uilgesloten
1.2.3.4.5
Zeeverkenners
GARAGE „PETERS-
Een heel duidelijk voorbeeld daarvan
h de situatie, welke bij de kinderspeel
plaats aan het Sevenhuysenplein in
Parkwijk blijkt te bestaan en waarmee
een bewoner van die buurt de politie
confronteerde. Het komt herhaaldelijk
voor, dat auto's vanaf het A. P. Smits
pad over het pleintje naar de Berlage-
laan rijden. Dat is natuurlijk volkomen
fout, omdat dat pleintje als speelplaats
voor de jeugd is ingericht. Er staan
allerlei speelwerktuigen op, waarmee
de kinderen zich alleen kunnen verma
ken, wanneer zij daar ongehinderd kun
nen verblijven. De verkeerspolitie was
met deze tip uiteraard verheugd. Op
iiiiinimimiiiiiiiiimmiiiiiiiiimimiiimiiiiiiiimmiiiimiiii
Ken bezoeker op het spreekuur bij de
inspecteur van de verkeerspolitie, de
heer P. Gerritsen.
Een van de tips, die de verkeerspolitie
ontving, was de situatie op het kruis
punt Zijlsingel-Zijlweg-Kinderhuissingel-
Zijlbrug, waar in de late middag op het
spitsuur een agent met een mobiel ver
keerslicht gestationeerd wordt. De agent,
niet altijd dezelfde, laat meestal het
verkeer vanaf de Zijlsingel vóór het
verkeerslicht de Zijlweg oprijden. Maar
het gebeurt ook. dat de wielrijders achter
het verkeerslicht om links af moeten
rijden. Voor de vaste „Wielerklanten"
geeft dat herhaaldelijk aanleiding tot
misverstand. Moeten zij vóór of achter
het licht om? De verkeerspolitie is nu
gevraagd één regeling te treffen om
misverstanden en aanrijdingen te voor
komen. Dat is inmiddels gebeurd. Voort-
men en ter kennis van Openbare Wer
ken gebracht.
Soortgelijke dienstbaarheid wordt ook
aan de dag gelegd als het gaat over
zaken, waarmee de Haarlemse ver
keerspolitie helemaal niets heeft te ma
ken, omdat zij zich niet in Haarlem
afspelen. Zo kwam op een van de laat
ste spreekuren een man klagen over
hoog opgeschoten heggen in een van
de omliggende gemeenten. Ook deze
klacht werd geaccepteerd en doorge
zonden aan de politie in de betrokken
gemeente. Het probleem van hoge heg
gen doet zich ook in Haarlem voor.
Sinds enige tijd is met het toezicht
daarop een brigadier belast, terwijl
ook de verschillende politieposten in-
aan: vóór het verkeerslicht naar links, structies hebben ontvangen om daarop
te letten. Over het algemeen blijken de
iiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiimiii'
het ogenblik heeft een brigadier de
kwestie in onderzoek.
„Dit is nu een typisch voorbeeld van
een situatie, waarvan wij geen weet
hebben. Dat komt, omdat het rijden
over dat bewuste pleintje slechts een
hoogstwaarschijnlijk nog nooit hebben
geconstateerd. Vandaar dat wij blij zijn
met een dergelijke informatie", zegt de
heer Endlich.
Er zijn natuurlijk ook situaties, die
aan de Haarlemse verkeerspolitie wel
bekend zijn, maar die zo vanzelfsprev
paar keer op een dag gebeurt. De
surveillerende buurtagent zal het
kend zijn, dat het niet meer opvalt,
dat er eigenlijk iets mis mee is. Heel
duidelijk is dat bijvoorbeeld het geval
bij de 's Gravesandeweg, die op de
Leidsevaart in de buurt van de Weste
lijke Randweg uitmondt. De uitmon
ding wekt de schijn een uitrit te zijn.
Dat komt omdat de weggebruiker he
lemaal niet kan zien, dat de 's Grave
sandeweg inderdaad een straat is. Nu
heeft een dame de politie voorgesteld
het straatnaambordje van de gevel af
te halen en zichtbaar op een paaltje
te plaatsen. „Vergissingen zijn dan uit
gesloten", zegt de heer Endlich.
Over de onduidelijkheid van straat
naambordjes heeft ook een andere be
zoeker op het spreekuur geklaagd.
Vooral onder automobilisten, die in
Haarlem onbekend zijn, schijnt deze
klacht sterk te leven. Zij moeten van
uit het zijraam van hun auto soms
„halsbrekende" toeren verrichten om
te weten te komen of zij in de straat
zpn waar zij wezen moeten. Naambord
jes op palen zouden deze automobilis
ten en ook anderen veel gemakkelijker
van dienst zijn dan de borden, hoog
aan de gevels. Bovendien zouden zij in
sprekender kleuren moeten zijn uitge
voerd. Gele ondergrond met zwarte
letters zoals de bordjes in Bloemen-
daal bijvoorbeeld. Ofschoon de ver
keerspolitie bij deze kwestie slechts
zijdelings is betrokken, heeft zij de
klachten hierover in ontvangst geno-
eigenaars van deze obstakels voor het
verkeer direct na een gesprek met de
politie i bereid hun heggen te knippen.
De bezoekers, die tijdens het spreek
uur problemen aansnijden, waarop niet
direct een antwoord kan worden gege
ven, krijgen later persoonlijk bericht
van de bevindingen door de politie. Als
het de moeite waard is, worden zij op
geroepen om er nog eens over te ko
men praten. Daarmee willen de heer
Endlich en de vijf overige politieman
nen, die bij toerbeurt het spreekuur
waarnemen, misverstanden voorkomen,
welke dreigen te ontstaan, wanneer de
zaken snel en afdoende worden afge
daan, ook al is er geen oplossing voor",
aldus de heer Endlich.
Het is verheugend volgens de heer
Endlich, dat het spreekuur tot nog
toe niet „ontaard" is in een klachten
bureau, dat bezocht wordt door men
sen, die menen, dat zij ten ónrechte
zijn geverbaliseerd. Niet alle kwes
ties, welke op het spreekuur ter
sprake worden gebracht, hebben te
maken met al dan niet gelukkige ver
keerssituaties in Haarlem. Er komen
ook mensen met persoonlijke zorgen,
zoals een man, die in het zuiden van
het land buiten zijn schuld een aan
rijding had gehad en die tot nog toe
niets had gehoord over schadevergoe
ding. Bjj de verkeerspolitie is hem
toen verteld wat hij moest doen.
Goede raad werd ook gegeven aan
iemand, die met het probleem rond
liep, dat voor hem nooit een
zou zijn geworden, wanneer
op de hoogte was geweest van de ver
keersregels. Heel vriendelijk is hem
toen verteld, dat het niet onverstan
dig zou wezen, wanneer hij zich zou
opgeven voor de verkeerscursussen van
de Haarlemse politie. De man
is in de beste stemming vertrok
ken". Voor en „hoofdbrekentje" zorg
de een jongen, die kwam vertellen, dat
hij niet wist of hij een brommer dan
wel een scooter had gekocht. Een me
dedeling, welke met gefronste wenk-
brouwen door de heer Endlich werd
ontvangen. Het motorvoertuig dat de
jongen had gekocht bleek een kruising
te zijn van een brompner en een motor
fiets. Na een tijdje kwam aan het licht,
dat deze „versnipperde" fiets een mo
torrijtuig was, waarvoor de eigenaar
een kentekenbewijs en een rijbewijs A
nodig had.
Hoezeer de verkeerspolitie prijs stelt
op contact met het publiek over zaken
van het verkeer blijkt wel uit de moge
lijkheid, dat iedereen een afspraak kan
maken, wanneer het hem niet schikt
om 's zaterdags op het spreekuur te
verschijnen. Hij kan een formulier bij
elke politiepost krijgen waarop hij in
het kort vermeldt waarover hij spreken
wil en wanneer hij wenst ontvangen te
worden. „De zaak komt dan voor el
kaar", aldus de stellige belofte van de
heer Endlich.
robleem
maar
De Heemsteedse St. Jozefschool
was in 1925 de eerste school in Neder
land die overgenomen werd door de
broeders van Jean-Baptiste de La Salie.
De jongste van de groep broeder-
onderwijzers die naar Heemstede
kwam, was de 22-jarige broeder Wil
librord, thans hoofd van de St. Aloy-
siusschool aan de Molenwerfslaan,
wiens 40-jarig onderwijzersjubileum
woensdag 19 juni zal worden gevierd.
Broeder Willibrord, in de wereld
Christiaan Herink en geboortig uit
Oldenzaal, heeft een waar „zwervers
bestaan" achter de rug. In de loop
der jaren volgde de ene overplaatsing
op de andere, waarbij het merkwaar
dige was, dat hij na verloop van tijd
door zijn provinciaal-overste steeds
weer naar zijn oude standplaats
Heemstede werd teruggeroepen. Be
gonnen als onderwijzer aan de St.
Jozefschool, stond hij achtereenvol
gens voor de klas als hoofd van de
broederschool te Heesch en van de
Heemsteedse St. Aloysiusschool (1934
-1942). Na een „overstapje" op de
St. Henricus-ulo in Heemstede kwam
broeder Willibrord in 1946 weer als
hoofd en overste terug bij zijn Aloy-
sianen, om het jaar daarop in dezelf
de dubbele functie naar de Heem
steedse St. Jacobaschool te verhui
zen. In de daaropvolgende acht jaren
verbleef broeder Willibrord in het
Brabantse.
Onder zijn leiding werd in Heesch
de vglo-school afgebouwd. Ook moest
daar een nieuw klooster worden ge
bouwd, met de plannen waarvoor
broeder Willibrord werd belast. Hij
werd naar Mierlo-Hout geroepen, niet
alleen om de plannen voor de bouw
van een nieuw broederhuis onderhan
den te nemen, maar tevens kreeg hij
de zorgen op zijn (brede) schouders
voor de stichting van een nieuwe
school. In Helmond was hij de bouw
pastoor van advies en daarnaast had
hij - met de titel van inspecteur - van
1935 tot 1948 nog een drukke neven
functie, die hem belastte met de
onderwijszaken van de Nederlandse
congregatie. In 1956 keerde broeder
Willibrord tenslotte weer naar Heem
stede terug. Eerst als hoofd van de
St. Jacobaschool, om in 1960 - alle
goede dingen in drieën - weer de lei
ding van de St. Aloysiusschool op zich
te nemen.
Aan zijn onderwijzersjaren in
Heemstede, waar hij de langste tijd
heeft gestaan, bewaart broeder Willi
brord vele herinneringen, prettige en
minder prettige. Ten tijde van de
Duitse bezetting hadden de broeders
het verre van gemakkelijk. De Aloy
siusschool diende als verblijfplaats
voor militairen en als gevolg daarvan
waren de broeders aangewezen op
noodscholen. „Over de oorlogsjaren
zou ik een boek kunnen schrijven",
zegt broeder Willibrord. „Ik werd te
lastig voor de Duitsers en op een
kwade dag werd ik gearresteerd.
Toen ik op het punt stond naar
Scheveningen te worden overgebracht
lieten de Duitsers mij
Ofschoon broeder Willibrord altijd
Advertentie)
HAARLEM, 15 juni
mannelijke jeugdbeweging van de pa-
tersparochie aan de Groenmarkt is
het zondag een belangrijke dag. Dan
wordt officieel de nieuwe huisves
ting aan de Zoetestraat in gebruik
genomen. Tegelijkertijd wordt de
kroon op het werk gezet van al de
genen, die hebben meegeholpen de
royale geste van pastoor K. Noten
boom en het kerkbestuur te honore
ren. En dat zijn bepaald niet alleen
de leidsters en leiders geweest, maar
ook vele vaders, die menig avondje
hebben besteed aan het opknappen
en inrichten van het gebouw, dat tot
voor kort onderdak bood aan de
maatschappelijk werkster en het ge
zin van de koster. Toeh zjj een nieu
we huisvesting aan de Groenmarkt
kregen kwam er een prachtige ruim
te vrij voor de welpen van de An
toniusparochie en voor de jongens
van „Don Bosco".
Dat was ook wel nodig, want het on
derkomen aan de Ruychaverstraat moest
ontruimd worden, omdat De Sierkan
ruimte nodig had. Tegen het einde van
het vorig jaar werd bekend, dat per I
maart het gebouw moest zijn verlaten.
Voor de mannelijke jeugdbeweging zou
het er slechit hebben uitgezien, wanneer
niet van de zijde van het kerkbestuur
het vorstelijke aanbod was gedaan om
de vrijkomende ruimte in het gebouw
aan de Zoetestraat te mogen benutten.
De welpen hebben de vroegere kamer
gekregen van de maatschappelijk werk
ster. Het is een groot hol met in de hoe
ken vier nesten. Akela P. Jonckbloedt
heeft heel wat uurtjes opgeofferd aan
het opknappen van dit verblijf voor de
achtentwintig jonge welpen. De wanden
zijn overvloedig van boomschors voor
zien, terwijl ook schilderingen op de
muren van de hand van de heer Koop
man een naturalistische Kipling-sfeer
Voor de proberen op te roepen. Verder leveren
(Advertentie)
Mobilofoon service daj* en nacht
daarin een wezenlijk aandeel de raksha
G. Bende, kim A. de Ronde en shil M.
Kaart, die ook de handen uit de mouwen
hebben gestoken. Overigens blijkt er
onder de jonge jeugd van de Sint Anto-
nius-parochie nog altijd grote belangstel
ling te bestaan voor het welpen-leven
van een paar uur in de week. Er is een
wachtlijst van negen jongens. Maar er
kan pas een tweede horde worden be
gonnen, wanneer er voldoende leidsters
zjjn. Op het ogenblik wordt naarstig
naar deze meisjes gezocht.
De landverkenners, die eveneens in de
Ruychaverstraat waren gehuisvest, zijn
niet mee naar de Zoetestraat gegaan.
Zij hebben hun pak aan de kapstok ge
hangen en zijn zeeverkenner geworden,
een bezigheid, die reëler en manne
lijker wordt geacht en bovendien meer
in overeenstemming lijkt te zijn met onze
nationale trots als zeevarende natie. Door
een fusie met de groep van pater Sluys
kreeg de Tarcisiusgroep van de paters-
parochie de beschikking over een hoofd
kwartier aan de Koralensteeg in de buurt
van de Amsterdamse Poort. Tot de uit
rusting behoren vier boten, waarvan er
twee zijn geschonken door het kerkbe
stuur. De groep telt thans tweeëntwintig
leden, die thans in opleiding tot zeever
kenner zijn. De instructie wordt gegeven
door de heer J. M. Damad. Ter herinne
ring aan het verblijf van aalmoeziener
Guido Kooyman in Brazilië ligt het in de
bedoeling de boten Portugese namen te
geven. Het hoofdkwartier kreeg ook een
goede beurt, met de uitvoering waar
van zich in het bijzonder de heren N.
Meulman en P. Kaart hebben belast.
Bepaald minder reglementair gaan
de vrije hobbyclubs van Don Bosco door
het leven. De omschijving, dat het doel
van deze clubs is jongens een aange
name tijdpassering te bezorgen, is on
voldoende voor het werk dat verzet
wordt. Er wordt gesport, gehobbyed in
allerlei vormen van handenarbeid, spel
letjes gedaan en gepingpongd. Belang
rijker lijkt echter het streven naar ka
raktervorming en het opwekken van
enige culturele belangstelling. Deze vorm
van jeugdwerk bestaat tien jaar en ter
gelegenheid daarvan wordt in juli een
driedaagse trip naar België gemaakt,
waar in Zwevegem bij Kortrijk een ont
moeting zal plaats hebben met een
soortgelijke club. Met de leiding van dit
werk is de heer G. Nieuwenhuizen be
last. In de voormalige kosterswoning
voelen de jongens van Don Bosco zich
al helemaal thuis. Er staan wat ping-
pongtafels, terwijl er een aparte ruimte
is voor de hobbyisten. Een nog be
scheiden prijzenkast verraadt het spor
tieve facet van dit jeugdwerk. De mu
ren zijn rijkelijk voorzien met opwek
kingen voor een veilig verkeer en aan
sporingen om toch vooral roomboter te
gebruiken.
Morgen gaat de mannelijke jeugd
beweging van de H. Antoniusparochie
aan een nieuwe periode van haar der
tig jarig bestaan beginnen. De paro
chianen, die willen weten onder wel
ke omstandigheden dat zal gebeuren,
kunnen morgenmiddag van vier tot
zes uur het gebouw aan de Zoetestr.
komen bezichtigen. Zij zullen daarbij
uitvoerig worden ingelicht, zo zij dat
willen, terwijl zij tevens in de gele
genheid worden gesteld om een be
zoek te brengen aan de onlangs ge
reed gekomen parochiezaal aan de
Groenmarkt, welke 's zondags onder
andere wordt gebruikt als ontmoe
tingscentrum voor alleenwonenden.
(Advertentie)
TELEFOON 38058 HEEMSTEDE
HAARLEM, 14 juni Ter realisering
van de stedebouwkundige maatregelen
voor de Raaks-Doelen is het noodzakelijk
dat de gemeente de beschikking krijgt
over zes percelen aan de Boeresteeg.
De eigenaar is bereid ze te verkopen
voor f 16.800. De percelen zullen tegen
1 mei 1965 worden opgeleverd. B. en
W. van Haarlem stellen de raad voor
tot aankoop over te gaan.
met zijn spaarzame vrije tijd heeft
moeten woekeren, zag hij toch kans
zijn enige en grote hobby te blijven
beoefenen. „Ik matig mij de naam
van schrijver niet aan", zegt broeder
Willibrord bescheiden. Akkoord. Het
schrijversschap van broeder Willibrord
verdient in dit „Voetlicht" echter
meer dan een eervolle vermelding.
Sinds 1930 schreef hij tal van boek
werken, waarvan verschillende over
het leven van Jean-Baptiste de La Salie
- de stichter der congregatie - en over
diens pedagogiek. Van zijn hand ver
schenen ook leerboeken voor het on
derwijs. Ook schreef broeder Willi
brord een boek over het leven van de
zalige broeder Bénilde. „Op het ogen
blik ben ik bezig aan een historische
roman over een Franse ridder, die na
vele afdwalingen eindelijk terecht
kwam waar God hem riep: bij de
broeders van de La Salie. Het zal nog
wel drie jaar duren voor ik met dit
boek klaar ben. Het schrijven is voor
mij een nuttige vrijetijdsbesteding",
zegt de jubilerende broeder. ,,Ik ge
loof dat ik er voor het welzijn van de
mensen ook wel iets goeds mee heb
gedaan". Een van zijn oud-leerlingen
van de Aloysiusschool is de Nijmeeg»
se hoogleraar prof. dr. A. Levelt.
Veel contact onderhoudt hij ook met
zijn oud-leerling de Benedictijn Dom
H. van Cranenburgh, lector in de
theologie te Oosterhout. „Ik ben ervan
overtuigd, dat ik in deze veertig jaar
de nodige fouten heb gemaakt. Wie
geen fouten maakt, werkt niet. Maar
ik hoop dat men deze fouten heeft
vergeten en vergeven en het goede
indachtig is gebleven".
Wóensdag 19 juni, de dag van broe
der Willibrords jubileum, zal 's mor
gens om kwart voor negen worden
ingezet met een H. Mis uit dankbaar
heid in de parochiekerk van O.L.
Vrouw Hemelvaart. Daarna volgt in
de gymzaal van de Aloysiusschool
een feestprogramma, waarbij ook de
geschenken van de leerlingen en
ouders zullen worden aangeboden.
Woensdagmiddag van drie tot vijf uur
wordt in „Anno Santo" een receptie
gehouden. Iedereen die broeder Willi
brord wil feliciteren, is daar van
harte welkom.
De radio zal nauwelijks aanstaan in
de woning van de uit Hillegom afkom
stige familie Schrama aan de Mc-
Leanstreet te Elisabeth Park (Ade-
laida, Australië). Of het moet voor
het gesproken nieuws zijn of voor
radio-wereldomroep om de banden met
het vaderland wat nauwer aan te ha
len. Maar muziek uit de microfoon
zal er weinig klinken. De Schrama's,
bestaande uit vader, moeder en vier
kinderen, die elf jaar geleden naar
Australië emigreerden en onlangs ge
naturaliseerd zijn, maken zélf mu
ziek. Met hun accordeons, violen,
piano en het drumstel. Zij vormen
een orkestje, dat alom lauweren
oogst, zodat de kranten er zelfs vol
van staan. En hun repertoire breidt
zich uit naarmate de kinderen hun
instrumenten vaardiger leren bespe
len.
De Schrama's worden in hun woon
plaats zo'n beetje beschouwd als een
wonderfamilie. Zelf lachen zij erom.
De Australiërs zijn zoiets niet ge
wend. Aanvankelijk werd er alleen
binnenskamers gemusiceerd. Maar
meestal raakt zo'n gezinshobby be
kend. Na enkele jaren was het gezin
een veelgevraagd gezelschap op par
ties, bruiloften en andere festiviteiten.
En hun muziek sloeg in, vooral al die
typisch Hollandse liedjes, liedjes die
het in Hillegom nauwelijks meer
„doen", zoals „En dat gaat naar
Den Bosch toe" en „Piet Hein".
Het lag eigenlijk wel voor de hand
dat het hele gezin Schrama zich in
vrije uurtjes op het musiceren zou
toeleggen. Vader en moeder waren in
hun verlovingstijd beiden lid van een
bekend orkestje in Hillegom. Zij
vormden met hun piano-accordeons
een - zoals later bleek onverbreekbaar
- duo. Kort nadat het gezin zich in
Elisabeth Park gevestigd had, kwam
de heer Schrama bij de plaatselijke
muziekvereniging „The Golden To
nes". Zijn vrouw meldde zich aan bij
„The Elisabeth Singers". Het zou
dus wel heel anders gelopen zijn dan
zoals vader en moeder Schrama het
zich jaren hadden voorgesteld, wan
neer hun kinderen niet dezelfde muzi
kale weg waren opgegaan.
De oudste, Antonia, speelt piano,
Maria studeert aan een plaatselijk
conservatorium en wordt vioollerares,
Jeroen is een liefhebber van het rit
me en bespeelt de drums en de jong-
Voor de welpen is in het gebouw van de
mannelijke jeugdbeweging van de Sint
Antoniusparochie aan de Zoetestraat een
reuze fijn hol ingericht, waarin zij hun
zucht naar avontuur kunnen uitleven.
De heer en mevrouw Schrama, muzikale
ouders van muzikale kinderen.
ste, Paul. kan met zijn dertien jaren
al vaardig overweg met zijn viool.
Hoewel het gezin over het algemeen
met elkaar optreedt, zijn ze ook allen
enthousiaste leden van de Salisbury
Elisabeth Brass Band.
HAARLEM, 14 juni Het aantal
bezoekers, dat met de auto naar het
Diaconessenhuis komt, neemt dagelijks
toe. De auto's worden aan beide zijden
van de niet al te brede Hazepaterslaan
geparkeerd, hetgeen soms bijzonder
hinderlijk is voor het doorgaande ver
keer.
Vandaar dat een plan ontworpen is
om verbetering in deze situatie te bren
gen. Dat plan behelst de uitbreiding
van het aantal parkeerplaatsen op het
Floraplein met negenenveertig. Zes er
van zullen worden gereserveerd voor
artsen van het ziekenhuis. Wanneer dit
plan gerealiseerd is, waarmee volgens
Burgemeester en Wethouders een bedrag
van f 45.000 is gemoeid, zal voor de noord
zijde van de Hazepaterslaan een wacht-
verbod worden ingesteld. Het voetpad
door het plantsoen, dat tegenover de
Florastraat is gelegen, blijft gehand
haafd.
