SLAVOMIR MILETEC, de wanhopige:
Wat is mooi? Mijn hele hart
ligt in mijn houtwerker!"
Bevolking van Zaandam laat
Joegoslavische beeldhouwende
boer niet in de steek
HEREN
SPORT-
Moet Delfts
blauw ook
Delfts zijn?
Vijf doden in
het verkeer
Kwestie
Helpen is een plicht
Khroesjtsjevs
dilemma
KoninMijk paar
bij galaconcert
luchtmachtkapel
BROODOORLOG
IN DEN BOSCH
„Als soldaat- en
Oberstleutnant -
van Bundeswehr
in Nederland5
P. Storimans
peek s
cloppenburg
PR
crème
Kermiswagen kantelt
op bromfietser
Afscheid Hans Kaart
VRIJDAG 21 JUNI 1963
fltt-colours
Polyester
Terlenka
buitenlandse
KRONIEK
Meeleven
Primitivist
Ik lach erom 1"
Bij 3 tuben PRODENT (samen 141 ct) tijdelijk gratis
tube PROCO shampoo (waarde 65 ct), voldoende voor
6 a 8 wassingen.
(Van een onzer verslaggevers)
&AANDAM, 21 juni Op de muren
•poöom het terrein van de gasfabriek
«aait met onhandige grote halem neer-
Sekalkt: „Helpt Miletic". Voor de in
gang van de lange grijze loods waarin
«e Joegoslavische boer-beeldhouwer zjjn
atelier heeft, verdringen zich tientallen
biensen. Sommigen dragen spandoeken
•iet opschriften als „Steunt Miletic",
nlliKtic moet zijn geld hebbenen „Mi
letic, blijf in Holland". Door de wach
tende menigte dringt zich een kleine,
teiagere vrouw. Achter haar volgen drie
«nderen. Voorzichtig opent zij de deur.
™et schouwspel dat zjj dan te zien
"rijgt, zal zij niet gauw vergeten. In
h«t midden van de loods staat een
Der meter hoge, mannenfiguur uit klei,
hestut door allerlei kruisbaken en van
boven vastgehouden door touwen, die
•«vestigd zijn aan het plafond. Aan de
v°et van het beeld is het een drukte
*an belang. Alle aanwezigen draaien
om één heftig gesticulerende man heen.
Gehuld in een witte overall maakt hij
op het eerste gezicht een verwilderde
Jödruk. Woest ontspringen aan alle kan
ten van zijn hoofd lange, weerbarstige
t
Vorige week liet Khroesjtsjev in de
^Voornaamste Sovjet-kranten de vol
ledige tekst afdrukken van een rede
van Kennedy. Deze week stond hij
biet toe dat deze kranten de tekst
houden publiceren van een brief die
bij uit Peking ontvangen bad. Zowel
bi Kennedy's toespraak van 10 juni
•Is in. de Chinese boodschap van 17
juni werden de problemen van oorlog
•n vrede behandeld. Maar terwijl de
toon van de Amerikaanse verklaring
Irenisch was, zou men die van de
Chinese brief agressief kunnen noe
men. De Amerikaanse president deed
«en beroep op de Sovjet-premier bij
te dragen tot vermindering van de
*panningen tussen de V.S. en Rus
land. Hij verzekerde de Russen nog
eens dat de Amerikanen geen oorlog
willen. In bet Chinese schrijven werd
Khroesjtsjev verweten dat bij met zijn
leer van de „vreedzame coëxistentie"
Verraad pleegde aan de leer van Marx
en Lenin. De Sov
jet-leider zou de
beginselen van de
communistische
wereldrevolutie
hebben prijsgege
ven. Kennedy legde
de nadruk op de gemeenschappelijke
belangen van Amerika en de Sovjet
unie. De Chinese brief accentueerde
de ideologische meningsverschillen
tussen Moskou en Peking.
Kennelijk sprak de boodschap uit
Washington Khroesjtsjev meer aan
dan de boodschap uit Peking. Hier
uit kan men althans afleiden dat de
Sovjet-premier voorlopig niet van
plan is zijn geschil met Mao Tse-
toeng bij te leggen ten koste van zijn
felaties met Kennedy. De slechte be
trekkingen met de Chinezen haren de
Russen grote zorgen, maar in hun
streven die situatie te verbeteren gaan
hij niet zover dat zij een nieuwe ern
stige crisis in hun verhouding tot de
Amerikanen willen riskeren.
Het Russisch-Chinese conflict over
de practische interpretatie van de
communistische leer kwam in 1060
tn de openhaarheid. In de afgelopen
Jaren heeft Peking vele min of meer
bedekte aanvallen gedaan op het
buitenlands beleid van Moskou,
Uiaar de toon was tot nog toe nooit
ho scherp als in de brief van maandag
Jongstleden. Die Chinese brief was
bedoeld als een soort „working paper
of agenda voor het Sino-Russische
gesprek dat op 3 juli in Moskou moet
beginnen. In die conferentie zou een
Poging gedaan moeten worden de
tegenstellingen tussen de communis
tische Grote Twee te overbruggen.
Maar blijkens Khroesjtsjevs weigering
de brief uit China te publiceren (om
dat het schrijven „ongegronde aan
vallen bevatte en „verdraaiingen" van
feiten) beschouwt men in Moskou de
Chinese verklaring niet als een ge-
'chikt uitgangspunt voor onderhande
lingen. Het ziet er dan ook niet naar
Uit dat de conferentie in Moskou van
Volgende maand bij zal dragen tot
*en toenadering tussen de Sovjet# en
hun Chinese rode broeders.
Of Khroesjtsjev wel werkelijke toe
nadering wil tot Amerika zou vol
gende maand moeten blijken op de
conferentie over het staken van de
kernproeven. Een hoopgevend feit is
intussen dat de V.S. en Rusland nu
overeenstemming hebben bereikt over
«en speciale telexverbinding tussen
Washington en Moskou. Door deze
nieuwe communicatie-mogelijkheid
*ou het gevaar van het uitbreken van
een oorlog door een misverstand kun
nen worden voorkomen, en een crisis,
•Is de Cubaanse van vorig jaar, zou
°P meer efficiënte wijze kunnen wor
den opgelost als daartoe aan beide
«ijden de bereidheid zou bestaan.
Khroesjtsjev staat voor een moeilijk
dilemma. Moet hij eens kiezen tussen
Amerika of China? Ongetwijfeld zal
ntj proberen die keus zo lang mogelijk
test d* weg te gaan.
haren. Aan de voorkant van het ge
laat is een ruimte opengelaten voor een
sterke, karakteristieke neus, twee felle
heen en weer flitsende bruine ogen met
twee koolzwarte wenkbrauwborstels.
Slavomir Miletic probeert een nijver no
terende man van zijn groot gelijk te
overtuigen. Even verderop, leunend te
gen een geweldige kist, luisteren zijn
medewerkers en leerlingen ademloos
naar zijn boodschap.
„Bekrijpen, bekrijpen? Warum ebben
zij dat gedaan? Zij zekken: is niet
mooi. Maar wat is mooi? Dat, menier.
Dat is mijn art. Mijn ele art. Weet u."
Hp schudt met zjjin hoofd en maakt
wanhopige gebaren. Smekend heft hij
zh'n armen ten hemel en hij brult:
„Warum, WARUM?"
De vrouw geeft haar kroost met een
kort gebaar te verstaan dat het bij de
deur moet blijven wachten. Zich in het
geheel niet storend aan de imposante,
adembenemende solo van de zich land
bouwende beeldhouwer of beeldhouwen
de landbouwer noemende, door rampen
en tegenspoed gekwelde Joegoslaaf,
dringt zij zich naar voren en drukt het
hoofd tegen de borst van de grote mees
ter. Zfc' heeft een jampotje bij zich
waarin zich kwartjes guldens en rijks
daalders bevinden. „Hier Slavomir",
zegt ze, „dat is voor jou. Dat hebben
wjj opgehaald voor je." Hij knikt de
vrouw minzaam toe. Zij is vandaag de
zoveelste al die hem komt gedenken.
Want dat is het eigenaardige in de
zaak die de laatste dagen in het hele
land veel stof heeft doen opwaaien
de „zaak-Miletic" heeft de Zaanse be
volking diep in het hart getroffen. Zij
leeft mee met de miskende, door tegen
slagen overspoelde beeldhouwer. Zij
houdt inzamelings-acties en helpt hem
op alle mogelijke manieren om zijn doel
te verwezenlijken: het opnieuw tentoon
stellen van het vier meter hoge gips-
beeld om alsnog het gemeentebestuur
te overtuigen van de vergissing, het
beeld af te keuren.
Van een gefortuneerde Zaandammer
kreeg Miletic gips en van een niet min
der onbemiddelde aannemer uit die stad
kreeg hij echte steigers om het gevaar
lijke opzetten van het beeld ditmaal te
doen slagen. In alles helpt de bevolking
Miletic. Men zorgt voor taxi's voor het
vervoer van zijn vrouw en vijftien maan
den oude dochtertje van en naar het
atelier op het terrein van de gasfabriek.
Zorgzame vrouwen komen de als een
bezetene werkende Slavomir koffie, thee,
Advertentie
VAKANTIE
VOORDEEL
SLAVOMIR MILETIC
.Van Gogh was mijn leermeester.
warme soep, broodjes en een kompleet
diner brengen. Jonge kunstenaars, jeug
dige snobs en zelfs bejaarden helpen
hem in zijn strijd tegen het gemeente
bestuur, in het gevecht met de harde,
meedogenloze „Umwelt", in zijn pogin
gen het beeld van de houtbewerker
„mijn grootste en beste werk" meent
Slavomir zelf zonder ongelukken weer
op te bouwen, voor iedereen die het
maar wil zien, maar vooral voor kunst
critici en leden van het gemeentebestuur.
n
Slavomir Miletic werd 33 jaar gele
den in Bosnjane geboren. Zijn vader
was boer. En ook Slavomir, zijn jong
ste zoon, oefende dit beroep uit „Ik
voelde mij heerlijk op het land", zegt
Miletic. „Ik ben nog altijd boer. Of
nee, eigenlijk ben ik ook beeldhouwer
erbij. Ik ben een primitivist en als
zodanig wil ik erkend worden."
Zijn eerste kennismaking met de
beeldhouwkunst, met de kunst in het
algemeen, kwam toen hij zestien jaar
oud was. Hij zag een in een boek af
gedrukt beeld van Michelangelo,, pro
beerde het na te tekenen en slaagde
daarin bijzonder goed. Van dat moment
af liet de beeldhouwkunst hem niet meer
los. Hij ging studeren op de atoademie
voor beeldende kunsten, maakte tal van
werkstukken en voltooide in vier jaar
een opleiding waarover zijn mede-studen
ten een jaar langer moesten doen. Na
zijn studies kreeg Miletic van zijn rege
ring een beurs om ee reis van drie
weken naar Parijs te maken. Maar in
Parijs bloeide zijn artistieke hart open:
hij besloot er te blijven. Hier ontmoet
te hij de Nederlandse Elisabeth Tauten-
hoofd (26). Zij werd zijn vrouw en twee
jaar geleden reisden zij maar haar
woonplaats, Den Haag. Hij exposeerde
daar met succes. Van Den Haag ver
huisde het echtpaar naar Amsterdam
waar Slavomir verleden jaar een ten
toonstelling had in het kunstzaaltje „De
Drie Hendricken".
Toen kwam Zaandam. Slavomir werk
te in de fabriek van Honig. Als arbei
der, als een zeer gewaardeerde werk
kracht. Op een keer ontdekte een der
bedrijfsleiders hoe fraai deze employé
wel kon tekenen. Miletic kreeg zijn
eerste opdracht die hij in recordtijd en
tot volle tevredenheid van zijn werkge
vers afwerkte. De „arbeidersfiguur-
een-lorry-duwende" kreeg een fraaie
plaats- De tweede opdracht bleef niet
lang uit. De gemeente Zaandam wilde
het beeld hebben van en houtbewer
ker. Miletic kreeg de opdracht en werk
te er vijf en een halve maand aan, te
gengewerkt door vorst, gebrek aan ma
teriaal enz.
teriaal enz. Maar het beeld vond geen
genade in de ogen van het gemeente
bestuur.
Men gaf de beeldhouwer zesduizend
gulden en beschouwde de zaak daar
mee als afgedaan. Miletic en zijn
doortastende vrouw lieten het er met
bijzitten. Samen met zijn Italiaanse as
sistent Luciano bouwde Slavomir op het
terrein van de gasfabriek een gipsen
naboootsing van het beeld. Maar door
het kolossale gewicht en de al te be
reidwillige handen van zijn medewer-
DEN HAAG, 21 juni. De koningin
en prins Bemhard hebben gisteravond
in het Kurhaus te Scheveningen het
galaconcert bijgewoond ter gelegen
heid van het vijftigjarig bestaan van
de militaire luchtvaart in Nederland.
Het concert werd verzorgd door de
kapel van de koninklijke luchtmacht
en het Soesterbergs gemengd koor,
beide onder leiding van kapitein H.
F. W. van Diepenbeek.
Voor de pauze werd in hoofdzaak
een programma van klassieke muziek
uitgevoerd; later volgde een meer po
pulair gedeelte.
Ongeveer achthonderd genodigden,
dames en heren, hebben het galacon
cert bijgewoond: tweehonderd autori
teiten, vierhonderd officieren, twee
honderd onderofficieren alsmede een
aantal soldaten. Het Soesterbergs ge
mengd koor trad deze avond voor het
eerst op. Het oogstte met onder meer
„Waak op Nederland" van Diepen-
brock en het Soesterberglied van Lan-
geweg in een arrangement van Pi
Scheffer zeer veel succes. Als slot
nummer werd voor het eerst „Gou
den vleugels" ten gehore gebracht,
een mars gecomponeerd door Hugo de
Groot in opdracht van de koninklijke
vereniging „Onze Luchtmacht". Ook
een selectie uit de muziek die Leo
nard Bernstein componeerde voor de
„West Side Story" sloeg bijzonder in.
kers stortte het hele gevaarte maan
dag met veel geraas in elkaar. Slavo
mir huilde.
gingen in het werk gesteld oim
gevaarte overeind te krijgen. Het
wordt hard werken voor Slavomir.
„Ik weet het niet meer", zegt Mile
tic. „Maar wat er ook gebeurt: het
beeld zal hier in Zaandam komen.
Op de Beatrixbrug en nergens an
ders". Woedend is hij op gemeente-
architect Bakker, die hem tijdens zijn
werkzaamheden om de drie dagen
kwam opzoeken om het beeld te be
kijken. „Bakker heeft er geen ver
stand van", zegt hij. „Bakker houdt
niet eens van Zadkine. Kunt u na
gaan dat hij van mijn werk helemaal
niet houdt. Als het maar niets voor
stelt, als het maar abstract is, dan
is het goed!" roept hij pathetisch uit.
„Dan is het goed. En waarom?
Waarom?" Slavomir kijkt ons verslin
dend aan. „Omdat ze het dan niet
meer kunnen beoordelen! Haha!",
brult hjj nu overmoedig. „Laat ze
maar, laat ze maar! Ik lach erom.
Haha, hoort u mij lachen. Ik, ik heb
maar een voorbeeld in mijn leven.
Dat is Michelangelo. Ik ben een vol
geling van hem. Weet u wie mjjn
leermeester was?" vraagt hij. „Mijn
leermeester van Vincent van Gogh".
(Hard gelach). „Dat is overdrachte
lijk bedoeld", vult zijn vrouw aan.
„Van Gogih, meneer", zegt Slavomir.
En dan, om zich heen kijkend: „Wie
heeft een sigaret voor me?"
Er is afgesproken dat ik vijftiendui
zend gulden voor mijn beeld zou krij
gen. Ik heb zesduizend binnen. Maar
dat is net genoeg om de onkosten enigs
zins te bestrijden. „Afgekeurd", mom
pelt hij zacht. „AFGEKEURD!" brult
hij plotseling als een gewond dier.
„Door wie? Prof. Esser van de rijks-
akademie is hier geweest om in op
dracht van het gemeentebestuur mijn
beeld te beoordelen. Ik heb drie minu
ten op het toilet gezeten. In die tus
sentijd is de professor geweest. Hij
heeft niemand gesproken. Toen ik te
rugkwam zag ik zijin auto wegrijden.
Maar ik blijf hier verder werken Ik ben
niet bang om uit het land gezet te wor
den. Mijn vergunning loopt 1 juli af.
Maar ik blijf. Ik ben vrij man. De am
bassade doet alles voor mij. Ik blijf. En
ik werk, werk, werk." („Dat de stuk-
Aan de geschonden voet van de reus-achtige „houtbewerker".
ken er af vliegen", merkt iemand, in
dit verband wat pijnlijk, op). Slavomir
zet door. Maar het gemeentebestuur
heeft juist gisteren een brief naar Mile
tic gestuurd, waarin staat dat men de
zaak als afgedaan beschouwt. Er zijn
echter vragen in de gemeenteraad ge
steld. Zodat de kans bestaat dat de
zaak opnieuw aan het rollen zal wor
den gebracht.
Gisteren heeft de Joegoslavische am
bassadeur een bezoek aan Zaandams
burgervader gebracht. Het gesprek lijkt
op niets te zijn uitgelopen.
(Advertentie)
DEN BOSCH, 21 juni De „brood
oorlog" is hier een feit. Een banket
bakker heeft aangekondigd vandaag de
prijs van afgehaald busbrood en blank
brood (47 cent) met vijf cent te verla-
§en, de meeste andere bakkers heb-
en zich genoodzaakt gevoeld tot een
zelfde verlaging over te gaan. Het voor
deze bakkers nadelige verschil is ech
ter, dat ze uit overwegingen van dienst
verlening voor bezorgd en afgehaald
brood altijd dezelfde prijs berekenen.
Ze hebben dus nu ook hun prijs voor
brood dat aan huis wordt bezord moe
ten verlagen, dit in tegenstelling tot de
„rebellerende" bakker, die hiervoor de
oude prijs blijft vragen.
KERKRADE, 21 juni De 37-jarige
mijnwerker A. van der Heiden is gis
termiddag op slag gedood door een kan
telende kermiswagen. De wagen raakte
door onbekende oorzaak haar evenwicht
kwijt en stortte op de man, die juist op
een bromfiets passeerde. Het ongeluk
gebeurde in de Meurserstraat te Kerk-
rade-Haanrade, nadat een kermisexploi
tant ,uit Deventer van de steile Haan-
raderberg de straat was ingedraaid met
zijn wagen, die door een vrachtauto werd
getrokken.
AMSTERDAM, 21 juni Het stoffe
lijk overschot van de dinsdag in Lugano
plotseling overleden operazanger-acteur
Hans Kaart zal maandag worden opge
baard in de tot chapelle ardente in
gerichte hal van de Stadsschouwburg.
Van 12.30 tot 13.00 uur bestaat gelegen
heid tot defileren. Te 14.00 uur volgt de
teraardebestelling op de begraafplaats
Zorgvliet.
DEN HAAG, 21 juni. Moet Delfts
aardewerk uitsluitend in Delft zijn
vervaardigd om „Delfts" te mogen
worden genoemd? Om deze vraag
draaide een proces, dat de plateelbak
kerij en pijpenfabrieken „Zenith", fa.
P. J. van der Want Azn. (anno 1749)
te Gouda had aangespannen tegen de
N.V. Kon. Delftsch aardewerkfabriek
„De porceleyne fles" voorheen Joost
Thooft en Labouchère (anno 1653) te
Delft en waarin de civiele kamer van
het gerechtshof in Den Haag gisten
morgen in hoger beroep uitspraak
deed. Het hof wees de eis van „Ze
nith" af en besliste, dat door „De
porceleyne fles" geen onrechtmatige
daad was gesteld.
Het hof overwoog, dat de aandui
ding „Delfts blauw" een herkomstaan
duiding is, die ook tot een soortnaam
is afgezwakt. Deze aanduiding mag
wel door andere fabrieken worden ge
bruikt als soortnaam. Het hof is ech
ter van mening, dat „De porceleyne
fles" als enige fabriek op het gebied
der aardewerkvervaardiging te Delft
aanspraak mag maken op deze spe
ciale aanduiding.
„Zenith", die ook Delfts aardewerk
(o.m. Delfts blauw of blauw Delfts,
wit Delfts en polychroom Delfts) ver
vaardigt, had „De porceleyne fles", ge
dagvaard, omdat zij zich benadeeld
voelt door publikaties van het Delftse
bedrijf in binnen- en buitenland, waar
in naar haar mening de schijn wordt
gewekt alsof alleen in Delft en in het
bijzonder alleen door gedaagde echt
Delfts aardewerk zou kunnen worden
vervaardigd en al het andere aarde
werk onder die naam veelal minder
waardige namaak zou zijn.
(Van onze correspondent)
NIJMEGEN, 21 juni Bjj een in
haalmanoeuvre op de Kanaaldijk, ter
hoogte van de laad- en losplaat in Neer
bosch zijn gisteravond twee personen
om het leven gekomen. Het ongeluk ge
beurde toen een bestelwagen trachtte
een vrachtwagen in te halen en daar
bij eerst de 61-jarige invalide heer J.
Vrolijks uit Neerbosch aanreed, die op
slag werd gedood. Daarna verloor de
bestuurder van de wagen, de 43-jarige
vishandelaar W. W. Reinerman uit Nij
megen, de macht over het stuur. De
auto reed met grote snelheid door de
berm, schoot over de laad- en losplaat
en verdween in het Maas-Waalkanaal.
Studenten van de roeivereniging „Pho-
cas" die in de buurt waren, doken nog
naar de bestuurder, doch zonder resul
taten. Toen korte tijd later de wagen
door een takelwagen op het droge was
gebracht bleek de zwaar gehavende ca
bine leeg. De rijkspolitie te water heeft
geruime tijd gedregd, doch zonder re
sultaat. Vandaag zou het zoeken naar
het slachtoffer worden voortgezet.
BENNEBROEK Tengevolge van
een aanrijding met een treiler is gis
termiddag hier op de Rijksstraatweg de
52-jarige ongehuwde vrouw A. E. van
A. uit Babyloniënbroek op slag gedood.
Zij stak plotseling de weg over.
WOGNUM, Bij een verkeersonge
luk op Rijksweg 7 bij Wognum zijn
de 30-jarige directeur B. van der Tol
uit Utrecht en de 20-jarige student
J. Jorritsma uit Bolsward zo ernstig ge
wond, dat zij in het St. Jansgasthuis
in Hoorn zijn overleden.
Hééft boer Koekoek nu
bijna zes jaar geleden
met name op 17 september
1957 een hem door het
Landbouwschap opgelegde
heffing betaald of niet? Ik
zou dat wel eens willen
weten. Naar mijn smaalt
heeft een deel van de af
daling van de Christelijke Boeren en
Tuinders Bond dan ook een wijs ini
tiatief genomen toen het aandrong op
een diepgaand onderzoek naar de
echtheid van een desbetreffend, belas
tend giro-strookje. En dan wil ik ver
der best toegeven dat het niet zozeer
gaat om het bedrag ƒ25,of daar
omtrent maar meer om het gebaar.
Kijk eens, als de heer Koekoek
straks in de Kamer het Landbouw
schap gaat uitroeien, om niet te zeg
gen wieden, dan is het niet zonder
belang te weten of hij destijds met
enige investering het instituut mede
in stand heeft helpen houden. Ook dan
immers gaat het meer om het ge
baar.
Nu weet ik wel dat een misdaad
net als trouwens de misdadiger
zelve nog wel eens wil verjaren.
Maar principes zijn principes. Nie
mand die dat beter weet dan de heer
Koekoek.
Overigens, wij moeten het allemaal
nu ook weer niet al te somber zien.
Er zijn, zoals ik reeds aanduidde,
twéé kansen: de heer Koekoek heeft
het wél gedaan of hij heeft het niet
gedaan. In het eerste geval kan hij
zijn Landbouwsehapsgeld alsnog te
rughalen, in het tweede geval kan hij
het alsnog voldoen. In beide geval
len is er, dunkt mij,, geen vuiltje aan
de lucht. Slechts als hij in het ge
heel niets doet wordt het een kwes
tie. En dan schaar ik mij ook con
amore aan de zijde van die leden
van de Friese afdeling van de Chris
telijke Boeren en Tuinders Bond, die
een diepgaand onderzoek wensen. Dan
zeg ik slechts: d'r op of d'r onder.
Engeland een politiek schandaal, wij
óók een politiek schandaal.
BONN, 21 juni (TJPI) Het West-
duitse ministerie van Defensie heeft
zich gisteren onthouden van commen
taar op vragen, die in de Tweede Ka
mer zijn gesteld over het dragen van
uit de Hitler-ttfd stammende onderschei
dingen. Het betreft hier een Oberstleut
nant van de Duitse Bundeswehr, die
in Bndel ergen sheeft verwekt, omdat
hij onderscheidingen uit het derde rijk
en de Spaanse burgeroorlog droeg.
Een woordvoerder van het Westduit-
se ministerie van Defensie verklaarde,
dat de kwestie van de onderscheidingen
eerst aan een nauwkeurig onderzoek
zal worden onderworpen. Volgens de
woordvoerder is bij de wet bepaald,
welke onderscheidingen mogen worden
gedragen en welke niet. Bovendien kent
de Bundeswehr nog een apart voor
schrift waarin is bepaald, welke onder
scheidingen bij verschillende uniformen
mogen worden gedragen. De niet met
name genoemde Oberstleutnant zal zich
moeten verantwoorden, indien hij het
door Hitier ingestelde Spaanse kruis
heeft gedragen. Alle andere onderschei
dingstekenen uit de Spaanse burger
oorlog zijn daarentegen niet bij de wet
verboden. Ook bestaat er geen bezwaar
tegen het ijzeren kruis uit de tweede
wereldoorlog, mits het zonder haken
kruis wordt gedragen.
De Duitse Bundeswehr heeft een
boekje laten drukken, dat de titel
draagt „als soldaat van de Bundes
wehr in Nederland". Het boekje dat
25 pagina's telt en met foto's is ver
lucht, moet de Duitse soldaat eraan
herinneren, dat hij in het buitenland
„als ambassadeur voor zijn vaderland"
moet optreden. De Duitse soldaat wordt
er tevens op opmerkzaam gemaakt, dat
bescheidenheid hem in het buitenland
het best past.
(Advertentie)
Elke OLVEH polis is winstdelend.
De heer P. A. A. R. Storimans
is de tweede uit één ge
zin die in deze hoek van
de krant aan de lezers
wordt voorgesteld. Op 22 oktober
I960 stond hier een geschreven
portret van zijn dochter John.
Zij vertrok in die maand naar
Oeganda, uitgezonden als arts
vanwege de Graal. Zij maakte
de reis met een chartervlieg
tuig van de Raptim, het reisbu
reau waarvan haar broer Harry
L. Storimans directeur is. Har
ry kwam in april in het nieuws,
toen hij naar Salisbury in Afrika
vertrok voor de vestiging van
een kantoor van de Raptim.
Het idealisme dat John ken
merkt en het zakentalent dal
Harry bezit hebben geen van bei
den van een vreemde. Hun va
der is een zakenman, die goed
verdient. Hij steekt dat niet onder
de fraaie stoelen en banken van
zijn woning in het Zuidhollandse
Rijswijk. Maar de heer P. Sto
rimans is ook een mens met een
grote sociale bewogenheid, die
zowel zijn goed als zijn denk
kracht in dienst van zijn naaste
stelt. Dat is niet onopgemerkt
gebleven. Onlangs is hij ridder
in de Orde van Sint Silvester
geworden.
De onderscheiding werd uitgereikt door de pastoor van de St.-Gerardus
Majellaparochie. In die kerkelijke gemeenschap is de heer Storimans een
kwart eeuw voorzitter geweest van het Armbestuur. Bovendien is hij
mede-oprichter en sinds de oprichting voorzitter van het Parochieel Chari
tatief Centrum. Met dat Centrum is gestalte gegeven aan de denkbeelden
van de heer Storimans over hulp aan de medemens. Er moet zijns inziens
op dit punt samenwerking zijn, en de hulp moet deskundig zijn. Een maat
schappelijk werkster, zoals die in dienst is van het centrum, is dan ook
geen overbodige luxe.
De heer Storimans meent, dat de maatschappelijke hulp zich langzamer
hand naar het immateriële vlak verlegt. Zijn plan is nog om in de parochie
een soort burenhulp in te stellen. Het zou een groep dames moeten worden
iie zich om de beurt beschikbaar stellen voor gezinnen waar de behulpzame
hand moet worden geboden, maar waar Gezinshulp niet aan toe komt. Zijn
gedachten over hulp aan de naaste samenvattend zegt hij: „Het is een
Dlicht."
In het dagelijks leven is de heer Storimans directeur van de Benegas
Dat is een verkoopmaatschappij van aardoliegassen, gevestigd te Rotterdam.
De heer Storimans is door zijn vader „in de olie" gekomen. Hij werd
vierenzestig jaar geleden geboren in Breda. Zijn jeugd heeft hij voor een
groot gedeelte doorgebracht in Antwerpen, waar zijn vader directeur was
van de Tank Opslag Maatschappij. In het begin van de eerste wereldoorlog
ging zijn vader met het bedrijf naar Nederland. De heer Storimans bezocht de
handelsschool te Amsterdam. In 1918 ging de familie terug naar Antwerpen
In 1928 werd de heer Storimans directeur van de Rotterdamse vestiging
van de Tank Opslag Maatschappij. Dat bedrijf is later overgenomen waarnn
de Benegasmaatschappij ontstond.
Naast zijn functie en zijn sociale besognes heeft de heer Storimans zijn
liefhebberijen. Bridgen is er één van en zwemmen een andere. „En op
voeden" interrumpeert uit het andere einde van de grote huiskamer te
Rijswijk een zoon het gesprek. Die zoon kan het weten, want hij is één van
de twaalf kinderen van de heer Storimans.
