PAUS PAULUS VI en het Concilie
EERSTE TOESPRAAK TOONT AAN:
Zelfde
taken
overtuiging,zelfde
als Joannes XXIII
0
M
De eerste
de Paus
toespraak van
tot de wereld
Khroesjtsjev
wenst de
Paus geluk
Concilie,streven
naar Eenh
vrede en sociale
gerechtigheid
Negen het laagste cijfer
13
Vliegtuig verliest
reclamenet
Amerikaanse neef
heeft Paus nog
nimmer gezien
Theo Walraven
FUNDAMENTELE GEDACHTEN
IN 'S PAUSEN EERSTE REDE
Lot uit de loterij
MAANDAG 24 JUNI 1963
i.Diiexit Ecclesiam", hij bemin-
6 de Kerk. Deze twee woorden
Isq311 op graftombe van de in
ö92 gestorven Zwitserse bis-
c"op Mermillod. Zij werden aan-
=ehaald door kardinaal Montini in
preek over het mysterie van
Kerk op 7 december 1962, de
^eestdag van de H. Ambrosius,
Jtooon van de Kerk van Milaan,
d- citaat zou wel eens een kern-
chtige samenvatting kunnen zijn
het leven en werken van onze
lepwe Paus. Veelbetekenend is,
nu hij onder de naam Pau-
VI geroepen is als vicarius
atl Christus de Kerk te dienen,
toevoegt: zoals St. Paulus
van Christus: „Hij heeft de
bemind en zich voor haar
^geleverd." (Ef. 5 25).
l&fcMevolte dienstbaarheid aan de
is ook de samenvatting van het
Moderne theologie
Twee maal
prof.
door
drs. F. HAARSMA
Oecumenisch
ihSé
De Paus heeft in Vaticaanstad een bezoek gebracht aan de zieke
Oekrainse aartsbisschop Josyf Slypyi.
Concilie
Kerkelijk Wetboek
Voortzetten
Kerk der Stilte
ROME, 24 juni Het Vati
caans Concilie, het gelukkige
streven naar de eenheid onder de
Christus-gelovigen, de sociale ge
rechtigheid, niet het minst ten
aanzien van de volkeren in ont
wikkeling, de vrede onder de
mensen en naties en het christe
lijk optimisme het zijn de fun
damentele en dragende gedachten
in 's Pausen eerste rede tot de
Kerk en de wereld.
L Sramma van zfln Pontificaat, dat
L. Saterdag aan heel de wereld heeft
wijsgemaakt. Wü hebben toen ge-
tjg. d wat iedereen eigenlijk al wist,
jw hij het als zijn voornaamste taak
.„"houwt het Concilie voort te zetten:
v»rrrn.9e heeft hij de kostbare erfenis
Voo, Zw onvergetelijke voorganger on-
hM aardelijk overgenomen. Hij zal
°P een andere wijze doen dan Paus
'n i?nes' want hij is een ander mens,
en verschijning herinnerend
fph Pius XII en daardoor corntraste-
°Ss •met 'le- heeld van Joannes, dat
6.; in enkele jaren zo dierbaar is
gorden.
Waar evenmin als het contrast in
!tl;> hijning tussen Pius en Joannes ons
doen vergeten hoezeer Joannes in
•3, Pontificaat heeft gesteund op het
t- {«.van Pius, zo is er geen reden om
(jhvijfelen of Paulus VI het grote werk,
jj?r Joannes begonnen, zal voltooien.
j,jj'-?endeel, de inhoud en de toon van
flat ,eerste radiorede maken duidelijk,
de P me,: dezelfde overtuiging dezelf-
het en °P zich neemt. Zag Joannes
VoLhaaste doel van het Concilie in een
ajfhieuwing van de Kerk, waardoor zij
Dip de stralende Bruid van Christus
WWG aantrekkingskracht zou krijgen
W1" de wereld, Paulus spreekt van de
wlfhskracht van haar jeugd en de ver-
j*®bwing van haar instellingen, waar-
j°°r zij als ,,het teken geheven onder
2® Volkeren" allen tot zich zal trekken.
het plan tot herziening van het
*®rkelflk recht is door de nieuwe paus
^ergenomen. Evenals Joannes sprak
<3c*eer bewogen over ij et streven naar
hhe'id tussen de christenen: „Moge
Jij. brandende verlangen van de God-
'like Verlosser, dat allen een zijn,
Jhdelijk in vervulling gaan." Met gro-
J nadruk noemde hij allen die de ere
dam van christenen dragen, „suavi ap-
r"atione fratres", met de tedere naam
roeders. Sociale rechtvaardigheid, hulp
j5n de jonge naties e ontwikkelings-
SyWeden, en vooral vrede voor heel de
Jfreid, daar wil hij al zijn krachten
tu Seven. Zelfs het optimisme ten aan
zei? van toekomst der mensheid, dat
r-neel in de lijn lag van de pycnicus die
Ch vnes was> heeft deze veeleer melan-
j&nlische Paus tot het zijne gemaakt.
Q is een optimisme dat steunt op
>J°ds Genade, maar ook op het vertrou-
<jj*n dat wederzijdse hoogachting en on-
erhnge hulp, een houding waarbij „de
cr®nsen elkaar als broeders en niet als
^currenten" beschouwen, vrede en ge-
*®iuk zullen brengen.
Tot dusver hebben wij ons beperkt
tot de radioboodschap van zater
dag, waarin Paus Paulus zijn pro-
l gramma aan de wereld heeft be-
t®ndgemaakt. Misschien kunnen wij het
?®eld vervolledigen als wfl de vraag stel-
l welke houding kardinaal Montini
"f®ft aangenomen op en rond het Con-
bie. Hier is in de eerste plaats van be-
-,ng het herderlijk schrijven, dat hij
aartsbisschop van Milaan in februa-
.1962 tot zijn diocesanen heeft ge-
J,! 1X^1 Z.JJ11 u
'®bt. Men kan het vergelijken met het
vhrjjven van de Nederlandse bisschop
een over het Concilie van Kerstmis
],a60, te meer waar de Franse verta-
van dit laatste door kardinaal Mon-
Ani in een noot achterin wordt vermeld.
sj®ze noot alleen reeds mag als een po-
kïa euze beschouwd worden, als men
,®denkt dat de Italiaanse vertaling op
5®t van hoge autoriteiten van de Curie
..d de- handel is genomen. Ook de rest
®h de noten is instructief: men vindt
>r o.a. de namen van Congar, Küng,
r.°mbardi, Aubert en de Lubac; de kar-
vbaal heeft duidelijk inspiratie geput uit
2® moderne theologie. Als men de twee
mkken naast elkaar legt, valt aller-
l®rst op het verschil in uitgangspunt:
^het Nederlandse de Kerk als geloofs
gemeenschap van het door God verza
melde volk, dat het Rijk Gods in wor-
is, in het Milanese het primaat van
®trus, het fundament van de Kerk.
„Kardinaal Montini wijdt in de inlei-
JJmg een hooggestemde beschouwing aan
2® stad Rome, de stad van het Concilie
71 hart van de Kerk, een beschouwing
„1® hfl nog breder uitwerkt in de rede
L1®. hjj aan de vooravond van het con-
fjbe heeft gehouden voor de burgerlijke
2rmriteiten in Rome. Men zou bijna
serieigd zijn te spreken van een mystiek
de stad Rome, die getuigt van een
ï'®pe verbondenheid en een grote lief-
c?\die de nieuwe Paus heeft voor het
Eptrusambt en zijn zetel. Valt in het
Jwderlandse stuk sterke nadruk op de
®rbondenheid van volk en hiërarchie en
de
■wederkerige beïnvloeding van leerge-
den betekenen met haar wetgeving,
voorzover deze de geest van het Evan
gelie weerspiegelt, zoals de kerkelijke
wet van het celibaat. Nog één citaat
uit dit herderlijk schrijven, waarin men
een preludium kan horen op verwante
woorden van Paus Joannes in de ope
ningsrede van 11 oktober: „Het zal
daarom een Concilie zijn van positieve
meer dan van repressieve hervormin
gen, meer van aansporingen dan van
anathemata."
ber.
p het Concilie zelf heeft kardinaal
Montini tweemaal zijn stem laten
horen. De eerste keer bij het de
bat over de liturgie op 22 okto-
Er was bezwaar gemaakt tegen
een mogelijke pluriformiteit van de li
turgie, omdat de eenheid van de Kerk
daardoor bedreigd zou worden. Kardi
naal Montini heeft toen getuigd, dat hij
zijn verbondenheid met heel de Kerk en
het centrum, Rome, zeer goed kon bele
ven in de Ambrosiaanse ritus, die een
oud privilege is van het bisdom Milaan
en omgeving. Montini behoorde ook tot
de kardinalen, die 22 november op de
promotieplechtigheid aan het Bijbelin
stituut aanwezig waren, welke uitgroei
de tot een demonstratie van vertrouwen
in de moderne exegese, juist toen deze
door het Lateraan verketterd werd en
het debat over de Openbaringsbronnen
zijn hoogtepunt had bereikt.
De tweede interventie van de aarts
bisschop van Milaan had plaats op 5
december bij de algemene debatten
over het schema De Ecclesia. Hij koos
toen de zflde van kardinaal Suenens,
die had voorgesteld de Kerk, haar we
zen en opdracht, tot het centrale the
ma van het Concilie te stellen. De taak
van het Concilie, zei hjj, is aan de gelo
vigen van deze tijd en alle anderen,
vooral de gescheiden broeders, op een
verstaanbare wjjze uiteen te zetten, wel
ke boodschap de Kerk te brengen heeft
tot hun neil en ter oplossing van alle
vragen die hen kwellen.
Ondanks goede elementen achtte hij
een omwerking van het ingediende voor
stel noodzakelijk. Het Concilie zal meer
aandacht moeten besteden aan de plaats
van Christus in de Kerk; Hfl is de bron
van haar leven en het doel waar zij op
gericht is: zij kan niets zonder Hem en
ontvangt alles van Hem; zij kan alleen
handelen, omdat Hij in haar op myste
rieuze wijze tegenwoordig is. Deze mys
tieke, bovennatuurlijke zijde van de
Kerk, die uitgaat boven haar juridi
sche structuur, is een thema dat de
nieuwe Paus bijzonder dierbaar is en
waar hij steeds op terugkomt, o.a. in
het herderlijk schrijven over het Con
cilie en de bovengenoemde preek op het
Feest van St. Ambrosius. Daar zegt hij
o.a.: „De Kerk wil zich (op het Con
cilie) bewust worden van zichzelf, zij
wil zichzelf nauwkeurig bepalen, zij
wil zich zo duidelijk mogelijk weerspie
geld zien in begrippen en waarden die
haar de zekerheid, de kracht, en de
vreugde schenken zich te weten en te
voelen: het werk van Christus, voort
komend uit Hem, de voorzetting van
Zijn verlossingswerk, Zijn erfdeel, Zijn
vertolking, Zfln afbeelding, Zijn mystie
ke Bruid, Z{jn mystieke Lichaam."
en krijgt sterk de indruk, dat
Paus Paulus VI geheel leeft uit
een Christologisch - eeclesio-
logische spiritualiteit. Door de
kracht van Christus kan de Kerk haar
taak ten opzichte van heel de mensheid
vervullen en van die taak weet hjj zich
de drager en de dienaar.
Ook ten aanzien van de kwestie van
het Episcopaat stelde hij ingrijpende
verbeteringen voor. In plaats van een
eenzijdig juridische benadering vroeg
hij om een benadering van de bisschop
als „beeld van de Vader" en „beeld
van Christus" uitdrukkingen die men
bij de Kerkvaders vindt. Bovendien zou
men zijn uitgangspunt moeten nemen
in de Schrift bij het Apostelcollege. Dit
is een meer oecumenische benadering
en stelt het collegiale karakter van het
bisschopsambt centraal. Verder sluit hij
zich aan bij de Vaders, die moeilijk
heden hebben gemaakt tegen de bena
ming „Ecclesia Romana", Roomse
Kerk, voor het Mystieke Lichaam; te
gen de theorie, dat de Paus de enige
bron is, waaraan de bisschoppen hun ju
risdictie ontlenen; tegen de voorgestel
de omschrijving van de betrekklingen
tussen het bisschoppencollege en de
Paus als hoofd van dit college.
Tenslotte heeft hij het voorstel ge
daan het schema ter herziening aan een
gemengde commissie voor te leggen,
waarin het Secretariaat der Eenheid zal
worden vertegenwoordigd en vroeg hij
om een nauwe samenwerking van de
andere commissies met het secretari
aat „opdat de katholieke waarheid zo
uiteengezet zal worden, dat ook de ge
scheiden broeders haar gemakkelijker
zullen begrijpen." Hieruit spreekt de
oecumenische bezorgdheid van de nieu
we Paus. Als aartsbisschop van Milaan
is hij een van de weinige Italiaanse
bisschoppen geweest, die de oecumeni
sche beweging van nabjj en uit eigen
ervaring heeft leren kennen. Onder zijn
protectie heeft dr. Thflssen enkele jaren
geleden in Milaan en omgeving inlei
dingen gehouden over deze voor onze
tijd zo belangrijke opgave van de Kerk.
Het initiatief van een leek om in Mi
laan een gesprekskring op te richten
van katholieken en Waldenzen kreeg zijn
zegen. Gedurende de eerste zitting van
het Concilie was kardinaal Montini een
van de velen, die een langdurig gsprek
hadden met de Broeders van Jaizé, het
bekende protestantse klooster in Frank
rijk, waarvan enkele leden als gasten
op het Concilie aanwezig waren.
De conclusie van dit alles kan geen
andere zijn dan dat het Concilie en dat
gene wat Paus Joannes ermee bedoel
de, in goede, bekwame en toegewijde
handen is bij Paulus VI. Met aandrang
heeft hij gevraagd om ons aller gebed
om het grootse werk in Nomine Domini
te voltooien.
,a£ én geloofsbesef van de Kerkgemeen-
.°hap, kardinaal Montini gaat diep in op
J.® noodzaak en de grenzen van de door
Concilie beoogde Kerkhervorming.
?*®n grote mate van overeenstemming
jybnt aan het licht, als er in beide stuk-
5®n gesproken wordt over de concrete
verwachtingen. Zo verwacht kardinaal
'ontini van het Concilie geen nieuw
ï°gma, maar in overeenstemming met
Jft bewustzijn dat in de Kerk leeft,
g®*"der „een wijze richtlijn en een lief-
r®volle suggestie hoe wfl vandaag het
S?toof kunnen en moeten bewaren, ver-
''epen en begeleiden", een harmonischer
genuanceerder omschrijving van de
^houding Primaat-Episcopaat ter aan-
ütj g van Eerste Vaticaans Conci-
Met grote openheid telt hij het pro
wem van de aanpassing van de Kerk
Ah de veranderde historische omstan-
hgheden, een aanpassing die geen teken
In v. zwakheid is, maar haar bron heeft
u aaa-r innerlijke kracht en het bewfls
Ayan haar eeuwige vitaliteit. Hij waar-
Jybuwt voor de verwachting van radica-
.structuurveranderingen, die de over-
gheverde fysionomie van de Kerk diep- uc re»aisvcuiwum#cj. te verrat...
"and zouden wijzigen, of een breuk zou- nieuiwe tfld waarin de wegen geopend
Vervolg van pagina 1.
en de mensheid tot God heeft opgetild,
nemen wfl in vreugde datgêne aan wat
Hij voor ons weglegt." (serm. Ill, I, II,
ML 54, 144-145).
Het belangrijkste deel van ons Ponti
ficaat zal gevuld zfln met de voortzet
ting van het Tweede Vaticaanse Oecu
menische Concilie, waarop de ogen van
alle mensen van goede wil gericht zfln.
Dat zal ons belangrijkste werk zijn.
Daarvoor willen wfl alle krachten inzet
ten die de Heer ons heeft gegeven.
Door het Concilie moet de Kerk, die
in de wereld als een standaard uitrijst
boven alle landen en ook de verre lan
den (vergelijk Is. 5,26), boven alle men
sen uit iedere stam en van iedere taal,
uit ieder volk en van iedere natie (Apo
calyps 5,9) aan zich trekken. Zfl moet
ze tot zich trekken met de verheven
heid van haar verschflnmg, met de jeug
dige kracht van haar geest, door de
vernieuwing van haar structuren en door
de veelvoud van haar inspanningen. Dat
zal de eerste gedachte van ons Pontifi
caat zfln; het zal steeds luider aan de
wereld verkondigd worden, dat alleen
in het Evangelie van Jezus het ver
wachtte en vurig verlangde heil te vin
den is: „Want er is geen andere naam
onder de hemel aan de mensen gege
ven, door wie wfl gered kunnen wor
den" (Handel, der Apost. 4,12).
In dit licht staat de arbeid voor de
herziening van het Kerkelflk Wetboek
alsmede de voorzettingen van het po
gen voor de vestiging van de rechtvaar
digheid op burgerlflk, maatschappelijk
en internationaal niveau. Dat dient te
geschieden volgens de lfln der grote so
ciale encyclieken van onze Voorgan
gers, nl. in waarheid, vrijheid en in het
respect voor de wederzijdse rechten en
plichten. De juiste ordening der naasten
liefde, de proefsteen van de liefde tot
God, eist van alle mensen een recht
vaardiger oplossing van de sociale pro
blemen.
Zfl eist ook maatregelen voor hulp
aan de ontwikkelingslanden, die vaak in
mensonwaardige situaties leven moeten.
Zfl eist tenslotte dat overal grootmoe
dig overleg wordt gepleegd en pogin
gen in het werk worden gesteld, om
de levensverhoudingen te verbeteren. De
zfln tot het wereldruim, zal op bijzon
dere wflze door de Heer gezegend wor
den wanneer de mensen elkaar werke
lijk als broeders en niet als concurren
ten beschouwen, wanneer zfl in de heili
ge Vreze Gods, in de eerbied voor de
Goddelijke Wet, in het licht der Liefde
en in wederzijdse samenwerking, de we
reldorde opbouwen.
Wfl willen dan met de hulp Gods en
met alle krachten het onze bijdragen
tot verzekering van de vrede, dit grote
goed. Deze vrede bestaat niet alleen
in afwezigheid van oorlogshandelingen
of gewapende strfld. Hfl moet veeleer
voortkomen uit de door God, Schepper
en Verlosser, gewilde ordening. Hfl ver
eist de vaste en voortdurende wil tot
wederzijds respect en tot broederlijke
liefde.
Hfl vereist dat overal de goede wil
zichtbaar wordt. De vrede stelt tenslotte
als voorwaarde dat men nooit ophoudt
zich te bekommeren om het ware wel
zijn van de mensheid „in ongeveinsde
liefde" (2 Cor. 6,6), om een werkelijke
overeenstemming.
Op dit ogenblik, nu de gehele mens
heid opziet naar deze zetel van waar
heid, en naar hem die geroepen werd
tot het ambt van plaatsbekleder van
de goddelijke Verlosser, kunnen wfl
slechts de oproep vernieuwen tot een
loyale, open en grootmoedige eendracht,
die de mensen in oprechte wederzijdse
eerbied verbindt. Wfl herhalen de uit
nodiging alles te doen om de mens
heid te redden, om de vredelievende
ontwikkeling van de door God gege
ven rechten te bevorderen en hun gees
telijk en godsdienstig leven te verlich
ten, opdat zfl in steeds levendiger over
tuiging de Schepper kunnen aanbidden.
Het ontbreekt niet aan bemoedigende
tekenen die Ons van de mensen van
goede wil bereiken. Wfl danken de Heer
daarvoor en bieden allen Onze bereidwil
lige en vastbesloten samenwerking voor
het behoud van het grote geschenk des
vredes in de wereld aan.
Ons Pontificaat wil tenslott met vol
ledige inzet het grote werk voortzetten
dat onze Voorganger Joannes XXIII met
zoveel hoop en onder zulke gelukkige
voortekenen is begonnen; de verwezen
lijking van het „ut unum sint" (opdat
allen één zfln), waarop allen zozeer
hopen en waarvoor Joannes XXIII zfln
leven heeft geofferd. Het algemene ver
langen naar het herstel, naar de in het
verleden zo smartelijk verbroken een
heid, vindt in ons als antwoord de vaste
wil en het bewogen gebed in bewustzijn
van het ambt, dat Jezus ons heeft over
gedragen: „Simon, Simon... ik heb voor
u gebeden dat uw geloof niet zou wan
kelen; gij echter... sterke uw broeder."
(Lucas 22,31-32). Wfl openen onze ar
men voor allen die de erenaam van
christen dragen. Wfl noemen hen broe
ders. Zfl moeten weten dat zfl bfl Ons
steeds begrip en welwillendheid vinden
en dat hun in Rome het vaderhuis
wacht, dat de waarden van haar ge
schiedenis en van haar cultuur en voor
al de zo rflke schatten van haar geeste
lijk-godsdienstige erfenis waarmee zfl ge
tooid zfln, hoogschat en in nieuwe glans
iaat strftlcn
Eerbiedwaardige Broeders en gelief
de Zonen!
De omvang van de taak waarvoor wfl
met onze zwakke krachten staan, be
neemt de deemoedige priester die tot
de hoogheid van het sleutelgezag geroe
pen werd, bflna de moed. Maar wfl
wflden aan deze taak ons gebed en ons
dagelijks zwoegen. Toch hebben wfl uw
medewerking en Uw gebed nodig dat
zonder onderbreking ovor de Herder der
universele Kerk, tot God moet opstijgen
„als een lieflijke geur" (Eph. 5,2).
Daarbfl geldt ons bewogen en dank
baar denken alle Zonen der Katholieke
Kerk die voor de wereld getuigenis af
leggen van hun christelijk geloof, het
voorbeeld van eenheid geven en de ko
ninklijke glans van hun waardigheid la
ten oplichten; want „de volgelingen van
Christus zfln" zoals Clement van Alex-
andrië zegt „door de kracht van het
koningschap van Christus zelf konin
gen". (Strom. H, 4, 18, MG 8, 951-952).
Wfl groeten voor alles de eerbied
waardige leden van het Heilig College,
die met ons het vrezen en het bidden
dezer dagen van verwachting hebben ge
deeld.
Onze bijzondere welwillendheid geldt
verder dan de eerbiedwaardige broe
ders in het bisschopsambt in Oost en
in West, die in alle werelddelen ,,ge-
aznten zfln in de plaats van Christus,
door wie God Zelf het woord van ver
maning laat doorgeven" (2 Cor. 5,20).
Wfl verheugen ons er nu reeds over
hen allen in de 2e zittingsperiode van
het Oecumenisch Concilie te kunnen
omarmen. Op bijzondere wflze ook geldt
onze waardering de Romeinse Curie
die tot eervolle en verantwoordelijke
taak heeft van zeer nabij de plaatsbe
kleder van Christus bfl te staan. Wfl
zfln er zeker van dat hun waardevolle
arbeid een werkelijke hulp zal zfln, want
reeds sedert lange tfld kennen wfl uit
directe ervaring hun vlflt, hun kerke-
MOSKOU, 24 juni (UPI) De Rus
sische premier Khroesjtsjev, heeft za
terdag een felieitatie-boodschap ver
zonden aan Paus Paulus VI, aldus is
door het Russische persbureau Tass ge
meld. De Russische premier zei in het
telegram te hopen dat de nieuwe Paus
het streven van wijlen Paus Joannes
XXXII naar vrede en vreedzame samen
werking tussen de volken, zou voortzet
ten.
BERLIJN Ook de Oostduitse par
tijleider, Walter Ulbricht en Premier Ot
to Grotewohl, hebben felicitatie-bood
schappen verzonden aan de Paus. Zfl
spraken de hoop uit dat het pontificaat
van Paus Paulus VI zou bijdragen tot
het versterken van vrede en begrip on
der de landen.
HAVANA (Rtr) Premier Fidel Cas
tro van Cuba heeft de Paus mede na
mens de Cubaanse regering zfln „beste
wensen" doen toekomen. „Cuba", aldus
Fidel Gastro' „wenst u geluk met uw
verkiezing en hoopt, dat de hartelijke
betrekkingen met de Vaticaanse staat ge-
hahdhaafd zullen blflven".
MOSKOU Het hoofd van de Rus-
siche orthodoxe kerk, patriarch Alexis
van Moskou, heeft de Paus met zfln ver
kiezing gelukgewenst. De Russische
kerkvorst zegt in zfln telegram: „Ik
smeek Gods zegen af voor uw toekom
stige arbeid. Wij hopen, dat de katholie
ke kerk onder uw leiding op krachtige
wflze de verzoening van de mensheid
zal dienen.
DEN HAAG, 24 juni. Boven Den
Haag heeft zaterdagmiddag een recla-
mevliegtuig het net verloren, waarmee
boven de stad een merk sigaretten
werd aangeprezen. Het net kwam te
recht in de Groenlandstraat. Het heeft
lichamelijke, noch materiële schade
aangericht. De politie heeft het net
dat vijftien kilo weegt, naar bet hoofd
bureau gebracht. De afdeling lucht
vaart van de Rijkspolitie stelt een on
derzoek in.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMlIlllllllllillllUIIIIIIIIIIIIIIIIIII,,!,,!,.
lijke zin en hun wijsheid in het hande
len. Wfl hebben dat tesamen met alle
bisschoppen vooral in de tfld van voor
bereiding en gedurende het 2e Vati
caanse Concilie leren waarderen.
Met vaderlflke liefde wenden wfl ons
tot de parochiegeestelijken, c'j priesters
en de religieuzen die, vaak zonder hulp
m hun eenzaamheid, onvermoeid, en
bescheiden hun leven inzetten voor de
uitbreiding van het Rijk Gods op aarde.
Evenmin vergeten wij aldegenen die zich
in het offer van het gebed en van da
gelijkse daadwerkelijke naastenliefde
aan God hebben toegewijd. Bfl het begin
van Ons ambt van Opperherder, dat
de opvolger van Petrus als bisschop van
Rome is toevertrouwd, richten wfl Ons
hartelijk tot de geliefde zonen van het
bisdom Rome, die met zulk een ijver
de zielzorgelijke arbeid van Onze Voor
---"-"v. «.UiiPll wailtrrwi UCJI 111CI 11 UtII
liefde en dat ztj verder zullen uitblin-
ken in deugd; want op hen die het
dichtst staan bfl de Stoel van Petrus
richten zich de ogen der katholieken
van de gehele wereld.
In bewogen herinnering zenden wfl
een bijzonder hartelijke groet aan de
geliefde gelovigen van het aartsbisdom
van de H.Ambrosius, dat wfl in deze
•léren „in de liefde van Jezus Christus"
j. 'k zozeer hebben liefgehad en
°},e 9PS ,a's, innig geliefde kinderen zo
dikwols hebben getroost. Onze gedach
ten gaan ook naar het geliefde diocees
waar Wfl geboren zfln. Wfl wensen het
toe dat het steeds het Evangelie van
onze Heer trouw blflft en aan alles wat
het leven ook in zfln menselijke be
trekkingen eer, adeldom en gratie ver
leent.
Zeer bijzonder voelen wfl ons verbon
den met Onze broeders en zonen in die
landen waar de Kerk verhinderd, is
van haar rechten gebruik te maken.
Zfl zfln geroepen van dichtbij deel te
hebben aan het Kruis van Christus,
waarop echter daar zfln Wfl zeker
van de morgen der opstanding zal
volgen. De tfld zal komen waarin zfl
wederom hun zielzorg weer volledig
kunnen uitoefenen, de dienst die krach
tens zfln wezen zich niet alleen richt
op het welzijn van de eenling, maar
zich ook uitstrekt tot het welzijn van
de landen waarin hfl wordt uitgeoefend.
Wfl willen verder van harte de ge
liefde missionarissen aanmoedigen en
zegenen die in alle landen aan het front
der Kerk staan en het Evangelie van
Jezus verbreiden. Zfl dienen zich steeds
te beroemen op het Kruis van Onze
Heer Jezus Christus (Gal. 6,14). En in
liefde alle wederwaardigheden en moei-
Iflkheden verdragen; want de hulp des
Heren zou zeker nooit hun ontbreken,
die voor Hem leven en werken.
Met bflzondere lof wenden Wfl Ons
tot de leden van de Katholieke Actie,
die de kerkelijke hiërarchie in haar
apostolaat terzflde staan, en tot allen
die in de verscheidene nationale en in
ternationale organisaties werken. Wij
omarmen ook met vaderlflke liefde al
len die lflden: de zieken, de armen, de
gevangenen, de verdrevenen en de
vluchtelingen.
Tenslotte groeten wfl al onze kinde
ren in Christus. Van hen willen wfl
vooral noemen de moedige en groot
hartige jeugd, de zekere hoop van een
betere toekomst; de onschuldige kin
deren; de zuivere en eenvoudige zie
len; de kleinen en de groten der aar
de; alle ambachtslieden en arbeiders;
wier zwoegen wfl slechts al te goed
kennen en hoogachten; de gevormden,
de leraars en wetenschappers; de jour
nalisten en publicisten, de politici en
regeringshoofden. Wfl smeken, dat al
len, ieder op zfln plaats en in zfln ver
antwoordelijkheid, hun bfldrage leveren
tot een orde, die steeds rechtvaardiger
in haar beginselen, steeds effectiever in
de navolging van haar wetten, steeds
gezonder in haar privé en openbare
zeden, steeds grootmoediger in de ver
dediging des vredes is.
Als een vlam van geloof en van lief
de, die alle mensen van goede wil in
vlam zet, die de wegen tot weder
zijdse samenwerking effent en die thans
en steeds de volheid van het goddelijk
welbehagen over de mensheid afroept,
moge de kracht Gods zonder Wiens
hulp niets goed en niets heilig is. de
gehele wereld bezielen.
Bfl het begin van ons zware ambt
sterken ons de troostende woorden van
Christus waarmee Hfl Petrus en diens
opvolgers heeft aangemoedigd: „Ik zal
bfl u blflven tot het einde der tflden"
(Matth. 28,20). Wfl vinden kracht in de
moederlijke bescherming van de aller
zaligste maagd Maria, de Moeder van
God en onze Moeder aan wie wfl ons
gehele Pontificaat aanbevelen. Ons
sterkt de hulp en het gebed der aposte
len Petrus en Paulus en van alle hei-
ligen.
Tot onderpand van deze hemelse hulp
en tot bemoediging van de krachten
van het voede die in de wereld leven,
verlenen wfl als eerste gave van Onze
vaderlflke welwillendheid aan u, eer
biedwaardige broeders en geliefde zo
nen, en aan de gehele mensheid, de
apostolische zegen.
In de Naam des Heren!
Laat ons gaan in vrede.
(Van onze Romeinse correspondent)
De Paus had zfln denkbeelden in
anderhalf uur neergeschreven aan de
schrijftafel van het hem zo bekende
appartement van de staatssecretaris
en hfl was genoeg bfl de tfld om ter
stond een kernprogram, een aantal
fundamentele gedachten, te durven
bekendmaken. De eigenlijke troonrede
van een Paus mag men, naar de tradi
tie gezien, pas verder uitgewerkt ver
wachten tijdens de kroningsmis en na
der bfl de inbezitname van de Romein
se kathedraal, de St. Jan van Latera-
nen.
Maar Paulus VI wist, met hoeveel
spanning de Kerk en de wereld reeds
thans uitzagen naar een schets, naar
de forse lflnen van de compositie en
hfl heeft niemand laten wachten.
Zelfs niet omtrent de achtergronden
van zfln gedachten. Hfl greep terug
op de eigen vorming en ervaring ge
durende drie Pausen, onder wier lei
ding en met wier voorbeeld hij de
Kerk diende: de ontembare geest
kracht van Pius XI, het licht van het
wflze magisterium van Pius XH en
de uitzonderlijke goedheid, het heilig
pastoraal streven van Joannes XXIIL
Aan de overleden paus Joannes heeft
hfl gedachten gewijd, die ver uitgingen
boven de liefdevoile herdenking van dc
Heilige Vader, wiens eerste zoon, wiens
„prima creatura" Montini was in het
Heilig College. Door het eerst snel ge
schetste program van Paulus loopt de
rode draad van het „officium amoris",
het liefdesambt en Joannes' roerend
voorbeeld van nederigheid, van intens
beleefde dienstbaarheid.
Het alles ui orde van belangrijkheid
overtreffend deel van zijn Pontificaat,
zei de nieuwe Paus, zal het voortzetten
zijn van het Concilie. Natuurijk sprak
hfl zich nog niet uit over de datum der
hervatting of over de volle inhoud der
te bespreken onderwerpen. Maar op
voorhand maakte hfl duidelflk, dat het
Vaticanum II za! voortgezet woruen in
Joannes' geest, zowel wat betreft de
toenadering der christenen onderling
als in de bezorgdheid van de Kerk voor
het leven der christenen in de huidige
wereld en dat van de huidige maat
schappij. En tenslotte ziet deze Paus
als zijn voorganger het streven naar de
vrede onder de mensen en de volkeren
met alle geestelijke middelen in de
eerste en onvervangbare plaats, maar
ook met de eigentijdse andere midde
len, die begrip en vertrouwen kunnen
wekken, als zfln voornaamste taak in
dienstbaarheid. Toen kardinaal Kömg
uit het Conclaaf kwam, zei hij ver-
- - - sYl I
heugd: „De Kerk onder Paulus
zal
verder zaaien in de open voren, die
Joannes getrokken heeft". Kardinaal
Alfrink verscheen uit de beslotenheid
der keuze-vergadering als een ontspan
nen en gelukkig mens.
Paus Joannes XXIII heeft met het
blijmoedig vertrouwen, dat uit zfln
onpeilbaar geloof en zfln tot natuur
geworden oud-christelflke liefde voort
kwam èn in de eenvoud van zfln hart
muren kunnen afbreken en ongekende
perspectieven, dus mogelijkheden, kun
nen openen. Paulus VI getuigt, dat hfl
diens werk gaat voortzetten. De keuze
van zfln naam, zo schreven wfl eerder,
is behalve een oecumenische belofte
ook een teken dat de nieuwe Pontifex
zich de erfgenaam en de verantwoorde
lijke voortzetter gevoelt van hetgeen
alle zonder meer grote Pausen onzer
jongste generaties aanbrachten en
bouwden. En dit op zfln eigen wflze en
naar de behoeften van het heden. De
nog steeds binnenkomende berichten
uit letterlijk heel de wereld tonen, dat
overal 's Pausen denkbeelden en bedoe
lingen begrepen zijn en hoog gewaar
deerd.
CHICAGO, 24 juni (UPI) In Chicago
bereidt een 64-jarige fabrieksarbeider,
Frank Montini. zich voor op een bezoek
aan Rome om de neef te zien die hfl
nooit heeft ontmoet: Paus Paulus VI.
Frank Montini is al sinds 1925 niet
meer in zfln geboorteland Italië geweest.
In dat jaar vertoefde hfl drie maanden
in zfln geboortedorp Mola-di-Bari in Zuid
Italië. In 1920 heeft hfl zich blflvend in de
Verenigde Staten gevestigd. Frank Mon
tini, wiens vader een broer van de vader
van de Paus was, heeft sinds 1925 niets
meer van zfln Italiaanse verwanten ge
hoord.
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, 24 j ni Een typische anec
dote der toto- en lotenjminnende Ro
meinen is, dat een Vlaams meisje dank
zij een of ander loterijbriefje een nicht
van de Paus werd. Mej. Baelde, doch
ter van een Antwerpenaar, kocht voor
de aardigheid een Italiaans lot en won
de eerste prijs, een reis naar Rome, In
de leuwige Stad ontmoette zij een
leeftijdgenote, een juffrouw Montini,
die en passant de dochter was van een
broer van de toenmalige Staatssecre-
tarie-prelaat mgr. Montini. Zij heeft het
erg gewaardeerd om gastvrij opgeno
men te worden in de over het alge
meen zo gesloten Italiaanse gezinnen.
Deze bastvrijheid had een beslist on
verwacht gevolg. Giorgio, de broer van
het meisje Montini, werd op de Ant
werpse verliefd, de Antwerpse op hem
en het gelukkige einde was een huwe
lijk. Mevr. Montini-Baelde is inwoon
ster van Rome gebleven, haar man is
er advocaat en zij maakt 'net nu mee
dat haar Italiaanse oom Jan Baptist
Montini tot Paus gekozen werd.
Advertentie
Elke OLVEH polis is winstdelend.
Theo Walraven (20), Jhr. de Bosch Kemperstraat 10/1 in Arnhem,
heeft een prestatie geleverd, om stil van te worden. Hij is op het
Katholiek Gelders Lyceum geslaagd voor het eindexamen gymnasium
A. Het laagste cijfer op zijn rapport is 9; een 9 voor Grieks, een 9 voor
Latijn, en 9 voor Nederlands, een 10 voor schriftelijk Nederlands proza,
een 9 voor mondeling Nederlands proza, een 10 voor Frans, een 9 voor
Duits, een 9 voor Engels, een 10 voor geschiedenis en een 10 voor wiskunde.
Onder het rapport stond laconiek: „geslaagd".
En dan te bedenken, dat Theo Walraven sinds zijn prille jeugd slechts
één oog heeft, terwijl de lens van zijn andere oog ernstig is getroubleerd,
zodat hij bijna blind is. Om deze handicap ging hij als jongen naar het
beroemde Blindeninstituut St. Henricus te Grave. Hy volgde er de MULO
en behaalde daarna met vlag en wimpel het diploma Duitse Handelscor
respondentie. Dan kon hy tenminste naar kantoor. Misschien zou deze be
minnelijke bescheiden jongen dat ook wel gedaan hebben, ware het niet,
dat men in Grave zijn zeer bijzondere aanleg voor talen had ontdekt.
Wel, zei de directeur van Grave, jij moet niet naar kantoor, jij moet
naar het gymnasium. Dat gebeurde. En het eindigde summa cum lawde,
mag men wel zeggen.
Op het Katholiek Gelders Lyceum kreeg Theo Walraven leuke mede
werking. In plaats van de pen mocht hij een schrijfmachine meenemen, die
hij in Grave blind had leren bedienen. Én de opgaven voor zijn eindexamen
werden sterk vergroot gefotocopieerd. Zijn medeleerlingen leefden met zijn
succes enthousiast mee. Ze hebben hem in een reeks van fuiven gefêteerd
en op die manier meteen afscheid van hem genomen als voorzitter van het
schoolkoor. Dat lag hem na aan het hart, want de vocale muziek is zijn
grote liefde. Hij is lid van het kerkkoor van de parochie St. Paulus in
Arnhem en heeft levendige interesse voor de vocale muziek, vooral uit de
baroktijd, de polyphonie en de volksmuziek. Men zou zeggen, dat Theo
Walraven nu dus wel muziek zal gaan studeren, maar dat is niet het geval.
Straks zal hij zich laten inschrijven als student Nederlands aan de Nijmeegse
universiteit. Na afsluiting van zijn universitaire studie ligt het in zijn be
doeling, als publicist werkzaam te zijn.
Vrijdag is Theo de hele dag te gast geweest op het Blinden Instituut
te Grave, waar men zeer in zijn sas was met de briljante afsluiting van
zijn gymnasiale opleiding.
Theo Walraven is door dit verrassend succes allerminst over het paard
getild. Hij houdt het hoofd koel en de pijp warm. „Ik wou alleen, dat ik
in de vakantie wat icon verdienen," zgt hij, en dat doet hij misschien in de
eerste plaats voor zijn ouders, die alles aan hem ten koste hebben gelegd.
