Roland en de reuzeschoenen
GASTEL GANDOLFO
SPHINX
Alfredo
atm
BOODSCHAPPER
VAN DE NACHT
DE „GREENHORN
1
De oorlog van de Zeven Bronnen
HI TffiW i
DE EERLOZE KRIJG
Pauselijk zomerverblijf
HO HO HO
JOOJHAHAHA/
J,K w,w!hi,hi,
?k
S
Promotie
rr
IVAAAAA
(HA! HA!
HAiHAlUAlHAAAj
ZATERDAG 13 JULI 1963
PAGINA 15
door
JOHN BINGHAM
KARL MAY
IWA
Er was eens 'n kleine jongen, die
heel graag voetbalde. Die jongen
heette Roland. Hij wou de vlug
ste jongen vein alle voetballers
rijn. En het was wel jammer, dat Ro
land de kleinste was van allemaal en
dat hij met zijn korte beentjes lang niet
het hardst kon lopen.
Nu had Roland, die al goed lezen kon,
hl de krant een stukje zien staan over
'n reus, die in het Oerang-oetangbos
woonde. En Roland dacht: als ik 'n
paar oude schoenen van die reus had,
dan zou ik vast en zeker de vlugste
zijn van allemaal.
Diezelfde avond nog schreef Roland
een briefje aan de reus in het Oerang-
oetangbos. „Lieve reus, ik ben Roland
en ik ben zeven jaar. Ik zou graag
heel hard kunnen lopen. Vooral op het
voetbalveld. Dam zou mijn club het ail-
tijd winnen. Heeft u voor mij misschien
een paar oude schoenen? Stuurt u ze
dan heel alstublieft naar Heideweg num
mer tien in Wit-zwarterveen, want daar
woon ik. Vaist hartelijk bedankt, uw
kleine vriend Roland!
Het Oerang-oetangbos was verschrik
kelijk ver van het land van Roland
vandaan. Het duurde bijna drie weken
voor de brief bij de reus kwam. En
terwijl Roland ad dacht: de reus zal
wel geen oude schoenen hebben, er
komt niets van in, liep de reus door
het Oerang-oetangbos naar een groot
stuk pakpapier te zoeken, omdat hij
heus wou doen, wat die kleine men
senjongen had gevraagd. Het duurde
wel 'n dag of wat, voor de reus zo'n
geweldig stuk pakpapier gevonden had,
dat hij er allebei zijn schoenen in kon
doen. Lieve help, wat 'n schoenen wa
ren dat ook! Het werd zo'n reusachtig
pak, dat er een speciale trein nodig
was, om het weg te brengen naar het
land vein Roland. Met een takelauto
werd het pak met de schoenen uit de
trein gehaald. Er moest een grote
truck aan te pas komen om de reuze-
schoenen naar Wit-zwarterveen te krij
gen. En toen ze daar eindelijk aankwa
men bij het postkantoor begonnen de
moeilijkheden pas goed.
Hoor eens, zei de baas van het post
kantoor, zo'n pak hoort bij de post
niet thuis. Dat is te groot, het staat
zelf in mijn boekje. Tja maar, zeiden
de mannen van de truck, het is toch
met de post gekomen. Kijk maar, er.
zit een postzegel op van het Oerang-
oetangbos. De directeur van het post
kantoor keek verbaasd naar de enor-
Fraai overzicht van het Pauselijk zomerverblijf Castel Gandolfo.
De beroemde Sphinx van Gizeh in
Egypte.
Onder deze vreemde benaming is een
groot stenen beeldhouwwerk uit de oud
heid in Egypte bekend. Het heeft een
hoofd van een vrouw en een lichaam
van een leeuw, als voorstelling van de
vruchtbaarheid van de rivier de Nijl.
Eeuwen en eeuwen geleden vervaar
digd is het nog steeds aanwezig. Men
vindt het in de nabijheid van een groep
pyramiden in de omtrek van Cairo,
maar het is door de tijd gedeeltelijk
onder het zand bedolven geraakt. Dit
merkwaardig kunstwerk, uit een enkel
stuk rots gehouwen, heeft een lengte
van bijna 45 meter en is bijna 20 me
ter hoog. Da ogen zijn hol en binnen
Paus Paulus is naar zijn zomerresi
dentie in Castel Gandolfo aan het meer
van Albano dicht bij Rome.
Aangetrokken door de schoonheid van
het landschap bouwde de familie Gan-
dolfi uit Genua hier een kasteel en
gaf het de naam Castel Gandolfo. La
ter ging het over aan een andere fa
milie. Tenslotte, lang nadat het bouw
vallig was geworden, aan de Aposto
lische Kamer. Paus Urbanus VII liet
uit de ruïnes een paleis bouwen, dat hij
voor zomerverblijf bestemde. Paus
Alexander VTI en Clemens VIII ver
grootten en verfraaiden dit zomerver-
Na 1870 betrad geen Paus meer Al
bano en het paleis. Gebouwen, park en
tuin stonden ter beschikking van hoge
prelaten en godsdienstige verenigingen.
Het Lateraanse Verdrag heeft de Hei
lige Stoel weer in het volledige bezit
esteld van Gastel Gandolfo. Paus Pius
"I liet in de laatste jaren vele vierkan
te meters rotsachtig land in mooie tui
nen en boomgaarden veranderen. De
Albanerheuvel tussen Castel Gandolfo
en Albana heeft vele groene weiden,
waarop het vee graast. Voorts heeft
men hoenderfokkerijen ingericht. De
producten van Castel Gandolfo dienen
nie: slechts voor de Pauselijke tafel,
doch voor die van geheel Vaticaanstad.
Het oude slot is intussen geheel ver
nieuwd en gelijkt in niets meer op het
onbehaaglijke kasteel van vroeger tij
den.
in het beeld is een verborgen gang.
Het aangezicht van de sphinx is door
de lange tijdsduur beschadigd, doch
levert ook nu nog trekken op van
zachthe?d en "in een verheven uitdruk
king.
me postzegel die links-boven op het
pak was geplakt. Tja, dan moet het
maar, gaf hij tenslotte toe. Willem
en Klaas moeten maar eens gauw hier-
komen.
Willem en Klaas waren de sterkste
postbodes van heel Wit-zwarterveen.
Ze konden met gemak een volle post
zak van het postkantoor naar het sta
tion dragen. Daar konden ze best nog
een blokje mee om-gaan. En dan wer
den ze nog niet moe. Maar toen ze dat
reuze-postpakket zagen, zeiden ze:
„Nee meneer de directeur, dat kunnen
we niet dragen. We zijn wel sterk. Maar
zo sterk zijn we nou ook weer niet.
Dan moeten Piet en Adriaan ook
maar komen helpen, besliste de direc
teur. Dat waren heel stevige jongens.
Maar ook met hun vieren konden ze
het reuzepak niet van de wagen tillen.
Het lukte zelfs nog niet, toen alle post
bodes van Wit-zwarterveen er bij kwa
men. Ten einde raad belde de direc
teur van het postkantoor toen naar
het stadje Blauwerdam, om voor 'n
middagje 'n stuk of wat sterke postbo
des te mogen lenen. Ze kwamen die
zelfde middag nog, maar het was alle
maal voor niets. Het pak was veel te
zwaar. Maar toen tenslotte de post
bodes van Oranjedorp en Roodhuizen
er ook nog hun schouders onder kwa
men zetten, kwam het pak dan toch
eindelijk krakend en wiebelend van de
wagen. Naar de Heideweg!, riep de
directeur van het postkantoor. Wat zou
er toch wel in zitten? Zeventwintig
postbodes liepen zuchtend door Wit-
zwarterveen. Hoeveel kilo zou dat gro
te pak wel wegen? O, er was vast in
het hele land geen weegschaal, die
sterk genoeg zou zijn om zoiets te til
len. Zo kwamen ze bij het huis van
Roland. Die zat op de stoep en dacht:
wat krijgen we nou?
'n Pakket voor de jongeheer Roland,
riep de hoofdbesteüer, die niet meege-
-dragen had en daarom niet hóefde te
bijeen. Uit het Oerang-oetangbos!
Van de reus! schreeuwde Roland en
hij begon haastig aan 't papier te trek
ken. Maar je begrijpt, dat zo'n reuze-
pak zomaar niet in een twee drie uit
te pakken is. Rolands vader en moe
der moesten er aan te pas komen. En
de bakker en de slager en de smid.
En al Rolands vriendjes. En ook Simon
de schoenmaker. Maar jongen, wat
moet dat? riep Rolands vader, toen hü
de oude reuzenschoenen zag.
Aantrekken vader! riep Roland. Net
als klein Duimpje. En dan voetballen.
Rolands vader begon te lachen. De
schoenen van de reus waren haast even
groot als het hele voetbalveld. Hoe kon
je nou voetballen met zoiets aan je
voeten.
Toen kwam er een agent de hoek om.
Die zei heel streng: Dat pak moet van
de straat. Er kan geen auto meer
door. Alles raakt in de war. Weg er
mee! 'n Klein ogenblikje, smeekte va
der en tegen Roland mopperde hij:
jij ook, met je reuzesehoenen. Nou
staan we ermee te kijk. Zo meteen
krijgen we nog 'r verbaal. Maar
Simon de schoenmaker had met grote
ogen de reuzeschoenen bekeken, 'n Ste
vig stukje leer! zei hij vol bewon
dering. Daar kun je nog eens wat mee
doen. Zulk leer zie ie hier in het land
niet.
Neem jij de reuzeschoenen dan maar
mee, riep Vader. Maar Simon zei: nee
meneer, dat zou niet eerlijk zijn. Ze
zijn tenslotte van uw kleine jongen.
Weet u wat, ik zal er in mijn vrije
tijd elf paar voetbalschoenen uit maken.
Als ik dan maar houden mag, wat er
nog over is. Hoy! riep Roland en va
der zuchtte van opluchting. Het was
'n geluk dat hij een tractor had. Daar
mee sleepte hij de schoenen naar een
open plek in het bos. Iedere avond
ging Simon de schoenmaker er heen
om de reuzesehoenen in stukken te snij
den. Het duurde precies zeven weken,
voor hij daarmee klaar was. Natuur
lijk moesten de jongens van Rolands
voetbalclub nog 'n hele poos geduld
hebben, vóór de voetbalschoenen klaar
waren, want Simon kon er alleen maar
's avonds aan werken. Maar toen het
eindelijk zover was, begon de pret pas
goed. Met de reuze-voetbalschoenen
aan konden ze niet meer verliezen en
zo werd de club van Roland kampioen.
Het is heel jammer dat de reus uit het
Orang-oetangbos nooit gezien heeft, wat
er van zijn oude schoenen terecht is
gekomen. Maar niemand heeft hem
ooit gevraagd ot hij eens komen wilde.
Natuurlijk niet: als ze met de schoenen
van de reus al zoveel last hadden, wat
zou het dan wel geven, als de reus
zelf in Wit-zwarterveen gekomen was.
LEA SMULDERS
MOCO
AMSTERDAM, 13 juli Aan de Vrije
Universiteit is gepromoveerd tot doctor
in de geneeskunde de heer J. E. Bouw-
ma uit Rotterdam, op een proefscnrilt
„Narcose en intracraniele druk zJjn
promotor was prof. dr. John Booy.
NIJMEGEN, 13 juli Kath. Uni
versiteit gepromoveerd tot doctor in
de letteren op proefschrift: „de struc
tuur van de Latijnse zin, een metno-
disch-didactische studie" de heer tt.
A. A. Swuste geboren in Den Haag.
De promotor was prof. dr. J. A.
Wils.
Tot doctor in de geneeskunde op
proefschrift „zwangerschap als trans-
plantatieverschijnsel" de heer B. A.M.
van der Werf, geboren te Purmerend.
De promotor was prof. dr. L. A. M.
Stolte.
Tot doctor in de letteren op proef
schrift: „Remarks on the vocabulary
of the ancient orations in the Missale
Romanum" zuster M. P. Ellebracht,
geboren te Bridgeton.De promotor
was prof. dr. Chr. A. E. M. Mohrmann.
Tot doctor in de geneeskunde op
proefschrift: „Erythropoietine, een
experimenteel onderzoek over het aan
tonen van een erythropoietische fac
tor in het bloedplasma en de urine"
de heer E. D. A. M. Schretlen, gebo
ren te Nijmegen. De promotor was
prof. dr. J. P. Slooff.
AMSTERDAM, 12 juli Aan de Vrije
Universiteit alhier is vanmorgen gepro
moveerd tot doctor in de economische
wetenschappen de heer W. van der
Mast uit Haren (Gr.), hoofd inspec
teur-directeur voor de arbeidsvoorzie
ning in de provincie Groningen. Op een
proefschrift „Praktijk en patroon van
recente Nederlandse groepsmigraties".
De promotor was prof. dr. G. Kuiper
Hz
LEIDEN, 12 juli Aan de rijksuni
versiteit alhier is gepromoveerd tot doc
tor in de geneeskunde op proefschrift
„Over de verschillende morphologische
vormen van de keratosis palmoplanta-
ris in het bijzonder over de keratosis
palmoplataris varians" de heer D. H. J.
Wachters, geboren te Culemborg in 1924
en thans wonende te Amstelveen. De
promotor was prof. dr. H. W. Siemens.
Gepromoveerd tot doctor in de rechts
geleerdheid de heer H. P. M. Goddjjn,
geboren te Leiden in 1926 en wonende
aldaar op proefschrift „Het funktiona-
lisme in de sociologie". De heer God-
dijn is docent in de grondslagen en
theorie der sociologie aan de rijksuni
versiteit van Leiden. De promotor was
prof. dr. F. van Heek.
MIDDELBURG, 12 juli De Pronvin-
ciah Staten van Zeeland hebben don
derdag tot hoofdingenieur-directeur van
de Provinciale Waterstaat benoemd ir.
W. de Beijl te Goes. De nieuw benoem
de hoofdingenieur-directeur volgt ir. J.
G Snip op, die enkele maanden gele
den is overleden.
Advertentie
53
Toen hij het deed zag hij een alledaags man van een jaar of veertig van
middelbare lengte in een bruin confectiepak. Het gezicht was benig en nogal
en hÜ had donkerbruine ogen en haar,.
■Hij maakte geen indruk op dr. Burrows.
ezo, begon hij, „geeft u me eerst maar eens enkele inlichtingen. Uw
naam en voorletters, alstublieft, en uw adres. En uw leeftijd."
wu maar Green, al ben ik het niet
„j u k en een be€tje onduidelijk, alsof zijn tong te klein was voor
Zijn mond. Hij had een ietwat plat accent.
VUW naam "?.aar u bent het niet?" herhaalde dr. Burrows,
beleefd glimlachend. Patiënten maakten wel vaker zulke grapjes. „Zoals
myn naam Burrows is maar ik graaf niet, althans gewoonlijk niet,"
voegde hij er schertsend bij.
„Dat bedoel ik helemaal niet. Ik bedoel dat u me Green kunt noemen,
maar dat dat niet m j ware naam is. U heeft geen voorletters nodig en ook
geen adres.
Dr. Burrows legde zijn vulpen neer en glimlachte begrijpend. Hij meende
al te weten wat de kwaal was. Hij zei rustig: 6
„Allright, mr. Green. Dan laten we het daar voorlopig maar bij."
Dergelijke gevallen waren dikwijls lichtgeraakt en agressief. Het kwam
er op aan het vertrouwen te winnen en de hele zaak te behandelen als een
ziekte, die tegenwoordig gemakkelijk te genezen is. Als je eenmaal zover
was en angstvallig, direct of indirect, elke morele kritiek vermeed, ontspan
den ze al gauw.
„Luister eens, mr. Green, ik denk dat u zich nodeloos ongerust maakt,"
zei hij op bedaarde toon. ,,U weet natuurbjk dat elke behandeling die ik,
°f welke dokter ook, toepas, strikt vertrouwelijk blijft. Dus als u, laten we
zeggen, een besmettelijke ziekte hebt opgelopen behoeft u zich niet bezorgd
*e maken. Ben ik duidelijk?"
Green keek hem even verbaasd aan, toen zei hij:
»>Wat bezielt u? Bent u getikt?"
En toen de betekenis van de woorden begrijpend, werd zijn mond breder
en de sombere uitdrukking in zijn ogen iets vrolijker. Later, op dit incident
terugziende, kwam dr. Burrows tot de conclusie dat het de enige keer was
geweest, dat hij Green bijna had zien glimlachen.
„Mij mankeert niks. Ik heb geen behandeling nodig, zei Green.
Hij praatte snel en zijn manier van spreken gaf de indruk dat hij meer
speeksel produceerde dan gewenst was. Hij frunnikte in zijn zak en haalde
er een pakje goedkope Virginia-sigaretten uit.
„Opsteken?"
,,Nee, dank u, nu niet," antwoordde Burrows.
De man wilde dus toch geheel onderzocht worden. Dr. Burrows begreep
niet waarom hij dan anoniem wenste te blijven, maar je had nu eenmaal
van die rate lui.
„Ik rook nooit In de spreekkamer," voegde hij er tactvol bij. „Sommige
patiënten roken niet. Ikzelf rook als een schoorsteen, maar niet in de
spreekkamer."
„Komen er na mij nog patiënten?"
Green haalde een sigaret uit het pakje en stak hem tussen ziin linnen
„Voor zover ik weet niet." y uppen
„Nou, dan kunt u toch ook wel roken," zei Green, een doosje lucifers voor
de dag halend. J lucuers voor
„Het is nu eenmaal een principe van me," zei dr. Burrows vriendelijk
„en aan een principe moet je je houden.
„Je kunt er ook mee breken," zei Green.
Hij stak zijn sigaret aan en hield de ander opnieuw het pakie voor
„Niet van idee veranderd? Kom, neém er eentje.
„Nee, dan u. En als u er geen bezwaar tegen hebt, zou ik..."
Green viel hem in de rede. t
„Jammer, Het is altijd prettig om als net kan een gesprek op een
vriendschappelijke basis te beginnen. Met een rokertje."
Dr. Burrows deed of hij wat papieren rangschikte.
Op een vriendschappelijke basis als het kan. Het leek wel een soort dreige
ment. Wat was dit voor een vent? Hij had tegenwoordig niet veel van zulke
patiënten, omdat hij niet was aangesloten by net ziekenfonds. Wie was het?
Een gewezen patiënt?
„En, mr. Green, wat kan ik voor u doen? vroeg hij koel.
Green schudde zijn hoofd, snoof eens en ones een rookwolk uit.
„U hoeft niet ongeduldig te worden, hoor, we nebben de tijd. Er zullen wel
een paar lastige punten te behandelen zijn, maar cue komen bij alle zaken-
gesprekken voor, hè? Maar er is niets, dat je met uit de weg kunt ruimen
als er van weerskanten goede wil is en de geest van geven en nemen."
Dr. Burrows wierp een blik op zijn polshorloge. Holen Dawson was naar
huis. Het was een stilzwijgende afspraak, dat ze na nalf zes altijd weg kon
gaan, tenzij er zich iets urgents voordeed. Hy was er nu zeker van dat
zijn bezoeker gek was. Zulke gekken kwamen at en toe wel eens, soms met
de een of andere uitvinding, zoals een onzichtbare dodende straal of een
machine om geneeskrachtige uitstralingen op te roepen van een grote In
diaanse heelmeester, die nu in de geestenwereld vertoefde. En er waren
ook mensen, die beweerden een draadloos apparaat in hun hoofd te hebben
dat hen in staat stelde gesprekken van andere mensen, die mijlen ver weg
waren, af te luisteren. Maar in zulke gevallen kende je de oorzaak.
Dr. Burrow schraapte zijn keel.
„Ik geloof dat he tbeter is, dat u me een brief schryft, waarin u uw voor
stellen op zakelijk gebied uiteen zet, dan kan ik.ze op myn gemak bestuderen
en kunnen we er later samen over praten. Lijkt u dat ook niet het beste?
Men moet zulke dingen niet overhaasten."
Hij stond op, produceerde zijn minzaamste glimlach en liep naar de deur.
„Ik denk er niet over te schrijven," zei Green kortaf. „Ik zet nooit iets
zwart op wit. Als u niet wilt praten, zal ik zeggen wat ik wil. Tweeduizend
pond."
Dr. Burrows keerde op zijn schreden terug en staarde Green aan. Die
had zelfs niet de moeite genomen zijn hoofd om te draaien. Opeens werd
dr. Burrows bang.
„Pardon, wat zei u?"
„Dat weet u heel goed," zei Green.
„Waarom zou ik u geld geven?"
(Wordt vervolgd)
COPYRIGHT SWAN nCATURES 8Y.VDTCATE
53. „Maar," bracht ik in het midden, „hun ver
kenners zullen toch de Kiowas opmerken?" „Alle
machtig, greenhorn, denk je nou, dat ik die niet zou
verstoppen? Daar weet ik al een mooi plaatsje voor.
En nu mijn plan. Wij maken een helder wachtvuur,
zodat de Apachen ons goed kunnen zien. Zolang dit
brandt, blijven ze op een afstand, als ik me niet ver
gis. Wij laten het stil uitbranden en sluipen, zodra
het donker is, weg om de Kiowas te halen. Nu wer
pen de Apachen zich op onze legerplaats, denkend
dat we slapen en dan... vinden ze geen mens, haha-
haha! Ze steken nu verbaasd het vuur weer aan en
dan zien wij hén duidelijk. Dan vallen we ze met ons
allen aan en nemen hen gevangen. Het ziet er naar
uit, dat we morgen flinke regenbuien kunnen ver
wachten. Het kon niet mooier." „Hoezo, mooier?
vroeg ik dom. „Snap je dat niet? Kijk maar eens,
hoe het gras hier is platgetrapt. Als de Apachen dat
zien, weten ze, dat de Kiowas hier zijn. Komt er nu
regen, dan richt het gras zich weer op en alle sporen
worden uitgewist. Ik ga morgenvroeg de Kiowas ver
stoppen. Reis me achterna met de wagen en met de
anderen. Volg mijn spoor, dan zie ik jullie wel. En
nu ga ik wat slapen. Welterusten!"
ZB IS BtZ 72 EGGecs1
f,y ZUUBY OPHdAQ MCHrev
/M DB HUT'
usjt/S£(z DJae.
AAM DE fiAMD
5. Met Brage, Harek en Guttorm zijn drie
voornaamste aanvoerders en Ingrid begeeft Er-
win zich met zyn_Pietengidsen naar de sombere
burcht op de klip. Het smalle pad naar boven is vol
met zwijgende Pictenkrijgers, die de bezoekers met
hun donkere schitterende ogen niet al te vriendelijk
opnemen..- Maar de Noren storen zich er niet aan
en ook Ingrid, dicht tegen Erwin aangedrukt, poogt
zich een onverschillige houding te geven, hetgeen
haar ten dele lukt, want langs het weggetje maakt
menig Pict duidelijk een spottende opmerking over
haar... Bij het betreden van de hoofdtoren maakt de
Pictengids een gebiedend gebaarGij volgt mij,"
wy'st hij naar Erwin, die by deze behandeling zien
derogen roder wordt, „de anderen wachten hier..."
De Noorse prins perst de lippen opéén en weet zich
te beheersen... Zo een doodongelukkige Ingrid en de
drie aanvoerders, die zich ook weinig op hun gemak
voelen, achterlatende te midden van de samenge
stroomde krijgers, betreedt Erwin de burcht van
Camlech... Langs smalle, lage gangetjes waar
de lange Noor ternauwernood rechtop staan kan
bereiken ze de ingang van een grote ronde raai, waar
de gids met een schuwe buiging staan blijft, terwijl
hij Erwin met een stevige duw in de rug beduidt
dóór te lopen... En ook de anders vrij onverstoor
bare Erwin voelt zich ineens héél onplezierig, als hij
de kleine, pezige gestalte op de ruw stenen troon
aankijkt...
NIJMEGEN, 13 juli Kath. Univer
siteit. Kan. rechten: S. Aarts, Eindho
ven, J. Vissers, Maastricht en R. van
der Weerd, Sneek. Doet. recht. vr. stu-
dier.: E. Delhougne, Venlo. Kand. klass
J. Derksen, Roermond, D. Frankevyle
Goirle, J. Jonkers, Valkenswaard en U
de Kruijf, Ijsden. Kand. kunstgesch. en
archeol: W. vein Lieshout. Nijmegen.
Doet. gesch.: G. van de Ven, (Cum
laude), Uden. Kand. Duits: mej Da
niels, Oss, W. Booms, Eindhoven en
Schouten, Blokker. Doet. Duits: W
Smit, Deventer. Kand. Spaans- F. Ro»
ben, Tilburg, dot. psychol: mej. E. KJa-
rup, Den Haag, A. Jaspert, Hulsberg
en G. Spanhoff, Haarlem. Kand. Ie ged
tandheelk.mej. H. Schoonerwaldt
Eist, A. Beerens, Hulst, G. vani Berge
Henegouwen,'Bemmel, P. van den Booiri
Nederweert, L. Bremers, Maastricht, E.
Coumans, Born, J. van Dbk, Zwolle,
M. Feidberg, Amsterdam, E. Geraxda
Kerkrade, J. Huyts Heerlen, E. Locke-
feer Hulst, B. Lowik, Almelo, M. Ram
selaar, Axel, A Roomberg Maastricht
N. Sieverink, Zetten, L. Wermenbol,
Breda, V. Wolters, Helmond en J. van
Zwol, Raamsdonkveer.
AMSTERDAM, 13 ^^Un'versUeh
Doet. natuurk.: R- rioeKsira^ v.q
vppn A van Praag, D. Breed, J. de
Grwt' Amsterdam en K. Pleyffers
Heemstede. Doet. framacie: mevr. u.
van Doorne-Metzelaar, Rotterdam en de
heren A. Bicknese en L. Geuskens, Am
sterdam. Doet. Biol.: J. Duyvene de Wit
en met lof de heer G. Bollen, Amster
dam. Doet. Wisk.: P. Leemans, St. Mi
chielsgestel. Kand Wisk. en natuurwe-
tensch.: F Swart, A. Binnendijk, G
Mathot, R. van Balderen en F. Meijer,
Amsterdam. M.O.-A. wisk.: G. Vannis-
selroy, Amsterdam. Dot. Soc Geogr.:
mevr. J. Fortuin, mevr. H. de Boer
d'Ancone, Amsterdam en R. Vries
Santpoort, K. de Haan, Arnhem en U
Huber, Twello. Kand. Soc. Geogr.: G.
Banck, J. v.d. Moosdijk, A. de Vries
Robbé, Amsterdam, J. Blum, Weesp en
mej. G. van Grieken, Amsetrdam. Kan
didaats Fys. Geogr.: mej. R. Bartels
Purmerend en de heren R. Beuken
kamp en A. Kempers, Amsterdam. Kan
didaats rechten: de dames mej. M. Wit-
jas, G. Ewoldt, H. Ossewaarde en de
heren H. Wooldrik, C. Baas, K. van
der Hoeven en H. van den Hoofdakker,
Amsterdam.
AMSTERDAM, 13 juli V.U. doet.
psychol.: mej. M Koffeman, Nijkerk,
J. Petrie, Amsterdam, J. van der Pijl,
Amsterdam mej. E. Lietaart Peerbol-
te. Den Haag en J. Ubbink, Arnhem.
Kand. Psych. J. Terpstra, Amsterdam,
W. Verschoor. Rotterdam en cum lau
de mej. mr. C. de Marez Oyens, Hil
versum. Kand. recht: J. Bax, Veenen-
daal, L. De Boer Amsterdam J. Jad-
nanansing, Suriname, N. de Jong, Vlaar-
dingen en A. van Driel, Huizen (N.H.).
Doet. scheik.: J. Evendijk, Santpoort,
doet. biol.: mej. E. Hangelbroek, Den
Haag. Kand. Wisk en natuurwetensch.:
J de Bruijne (K), Haarlem. P. van
Engen, (A), Hoogeveen, J. Kadijk, (D),
Baflo, A. ten Kate, (D). Den Haag,
D,. de Kraker (D), St. Maarten, C.
Kruymer, (D). Huizen, S. Ottevangers,
(A), Haarlem, J. Roest, (K), Den Haag,
W. Vaalburg, (E), Castricum, S. van
der Ven (E), Monnikendam en D. W
lenga, (A), Amstelveen.
