Nieuwe Haarlemsche Courant | 1963 | 20 juli 1963 | pagina 15

En sindsdien heet kabouter

UddeltjeRozenvriend

K

ONOVERWINNELIJKE VLOOT

Alfred»

PI II

BOODSCHAPPER
VAN DE NACHT

DE EE3LOZE KRIJG

GREENHORN

De oorlog van de Zeven Bronnen

r

ssSc&SFz-'ssz

A

Ö7

De toekomst van
Brits Guyana

Succes voor jonge
vaklieden

Kennedy geeft
beurzen uitstel
tot 16 augustus

L -

vNS °4ps,5SSn

Wachten voor sluis
host vier miljoen
per jaar

Kabinetsformatie

PROF. BAAN NAAR
GENEVE

Surinaams protest
tegen „regerings-
willekeur"

ZATERDAG 20 JULI 1963

PAGINA 15

SmTrwfSfK. St

door
JOHN

BINGHAM

ERIC DE NOORMAN

AH i

fa! weer
H0& FC*)

LAATSTE NIEUWS

abouter Uddeltje lag onder een
rozestruik en was in een erg
verdrietige stemming. Nu en
dan zuchtte hij zo diep, dat de
rozen ervan heen en weer deinden.
Wat is er met jou? vroeg Thea de thee
roos. Heb je je soms geprikt aan die
akelige doorns van ons? Uddeltje
kwam overeind en schudde het hoofd.
Lieve juffrouw Thea de theeroos, zei hij,
dat is het niet. Het gaat over mijn naam.
Wie heeft er toch zo'n lelijke naam
voor mij uit kunnen denken? Als ik die
kabouter toch nog 'ns tegen kom, dan
zal ik hem.

Dat zal niet licht gebeuren, fluister
de de roos. De oude kabouter Naam-
zoeker is verleden jaar van ouderdom
gestorven. De stakker had zijn hele
hoofd vol rimpels door al die kabouter-
namen, die hij heeft uitgedacht. Maar
als je 't mij 'vraagt: ik vind Uddeltje
heus zo onaardig niet.

Maar ik vind 't geen soort van naam,
schreeuwde de kabouter opgewonden.
Dat wil zeggen, niet voor een kabou
ter. Als ik zelf 'n naam verzinnen
mocht, dan wist ik 't wel. Dan noemde
ik me Rozenvriend, want ik hou zo
van rozen, zie je! Alle rozen van de
Struik begonnen van plezier te geuren,

toen ze dat hoorden. Ze riepen: Hé ja,
dat is mooi. Ga naar de koning en
laat je naam veranderen. Maar_ Uddel
tje zuchtte: dat gaat zómaar niet. Als
'n kabouter zijn naam veranderen wil,
moet hij dat eerst verdienen. Zo weet
ik bijvoorbeeld, dat kabouter Krentebol
eerst zevenhonderd Krentebollen heeft
moeten bakken, vóór hjj zijn naam in
het kaboutemamenboek mocht laten in
schrijven. En kabouter Vliegensvlug
moest eerst een hardloopwedstrijd win
nen. En dan Donzebaard! Die heeft
'n half jaar lang zijn baard staan kam
men. Net zolang tot hij donzig genoeg
was om Donzebaard te mogen heten.
Nee, lieve rozen, ik zou wat voor
jullie moeten doen, waardoor de Ko
ning zien kon, dat ik jullie vriendje
ben. Dan pas krijg ik de naam Rozen
vriend.

Wil jij wat voor ons doen? riep Thea
de theeroos plotseling en haarfluwe-
len blaadjes trilden van °PwindP£vPfi?
weet ik wat. Kun je ons alsjeblieft
verlossen van onze scherpe doo^tjes.
Ze passen niet bij °nze zachte rozelijf-
jes. Lief kaboutertje Uddeltje, maak
van ons de enige rozen-zonder-doorns
ter wereld! Dan mag .le z K'
naam in Rozenvriend veranderen. Ka-

.-v-psrs

De zogenaamde Armadaof onoverwinnelijke vloot.

22 juli is het 375 jaar geleden, dat
ie uit 131 schepen bestaande Spaanse
irmada (oorlogsvloot), de uit de ge
schiedenis bekende onoverwinnelijke
rloot, werd uitgezonden ter verovering
van Engeland en ter ondrukking van
3e opstand in de Nederlanden. Daar
hebben jullie zeker wel eens van ge-
Het was voor die tijd dus een
reisden'f® -XiS?1 met hUna 30.000 opva-
Het Sr,aan,stuks Beschut aan boord,
riet spaanse plan is echter niet eelukt

door de onervarendheid van de Spaan
se vlootvoogd en door de blokkade

(versperring) van de Kanaal- en noord
zeehavens door Hollanders en
Zeeuwen. Bovendien had men te kam
pen met stormachtig weer.

De uitrusting van deze grote oorlogs
vloot die in verschillende havens van
Spanje en Portugal werd gereed ge
maakt, had in Engeland en in de Ne
derlanden diepe ongerustheid gewekt.
Er kwam echter in Engeland een vloot
tot stand, gevormd door kapers, zee
schuimers en slavenhandelaars, onver
vaarde kerels, die de Spanjaarden
vanouds kenden. In Holland en de an
dere Nederlandse gewesten die met
Philips in oorlog waren, was de stem
ming heel gedrukt. Men besefte het
ontzaglijke gevaar dat dreigde.

In mei 1588 ging de Armada of On
overwinnelijke vloot, die voor
maanden van leeftocht voorzien
"as, onder zeil en zij verscheen op
jjet eind van juli in het Kanaal. Maar
oaar lag het grootste deel van de
^ngelse vloot, die in het geheel twee
honderd grote en kleine schepen telde,
erwyl een Nederlandse vloot van zeven
on twintig schepen haar nog kwam ver-
j Ovkcn. Later kwamen er nog vijf en
uertig Nederlandse schepen bij. Je
unt natuurlijk wel begrijpen dat daar

toen een enorme zeeslag plaatsvond
(duurde een week). De onoverwinne
lijke vloot werd verslagen en 41 gal
joenen, 20 adviesboten, 3 galjassen
en 1 galei gingen verloren en onge
veer 9000 opvarenden sneuvelden, ter
wijl het restant van de Armada om de
noordkust van Schotland heen terug
voer en eind september daarop volgen
de in erbarmelijke toestand de haven
van Santander bereikte, waardoor aan
de Spaanse macht ter zee voor goed
een einde was gekomen.

Het Britse Museum is in het bezit
van een brief uit het jaar 1750, waar
in melding wordt gemaakt van de
oorsprong van de naam biljart.

Volgens die brief zou het thans al
gemeen bekende en overal beoefende
spel omstreeks het midden van de zes
tiende eeuw zijn uitgevonden door de
houder van een pandjeshuis Bill Kew
genaamd.

Als kenteken van zijn beroep hingen
voor zijn woning een drietal ballen uit
welke hij elke avond inhaalde en daar-
mee speelde hij dan op de toonbank
waarbij hp gebruik maakte van een el
„Yard" in het engels geheten.

De naam Bill Yard die later tot bil
liard werd verbasterd, werd dus aan
dit spel gegeven omdat Bill met zijn
yard (el) de ballen voorstootte.

Maar de eer van de uitvinding van
de Engelsen wordt door de Fransen be
twist Deze laatsten leiden de bena
ming' billard natuurlijk af van bille
(bal). Aanvankelijk werden de billards
slechts in de kastelen en huizen der
vermogenden aangetroffen: eerst later
kwamen zij in de cafe s in gebruik.

bouter Uddeltje ging rechtop staan,
tikte aan zijn muts en zei plechtig:
Vandaag nog zal ik jullie van je doorns
verlossen! Toen holde hij naar zijn
huisje en kwam vijf minuutjes later
terug met een mesje, dat 5 hij op 'n
steen vlijmscherp ging maken. Binnen
het kwartier was Uddeltje al volop aan
't werk om alle doorns van de sten
gels te snijden. Maar dat was een
werk! Uddeltje had nooit kunnen den
ken, dat één enkele roos zóveel doorn
tjes heeft. En wat prikten ze. Uddel
tje zat meteen al vol schrammen. Tel
kens moest hp even ophouden om het
bloed met zijn zakdoek af te vegen. Bo
vendien moest hij zo gauw hij een
handje vol doorntjes had, uit de struik
komen om ze in 'n jampotje te doen.
Hij wilde ze straks meenemen en aan
de koning laten zien. Het duurde ont
zettend lang voor hjj ermee klaar was.
Uren en uren gingen voorbij. Het werd
donker en Uddeltje moest een lantaarn
m de struik hangen, om verder te kun
nen werken. En toen hij eindelijk het
laatste doorntje in het jampotje deed,
w^s,4 a' bijna morgen. Moe maar
gelukkig stapte Uddeltje naar huis.

,?in£ bij zijn handen wassen,
want die zagen er verschrikkelijk uit.
Daarna deed hij op de ergste schram
men een pleister. En dat waren er
nogal _wat. Tjongens, wat zag hij eruit,
toen hij eindelijk bij de kabouterkoning
kwam! Heb jij gevochten? vroeg de
honing streng. Nee majesteit, lachte
Uddeltje, maar ik heb de rozen een
groot plezier gedaan. Ik heb alle doorn
tjes van hun stengels afgesneden. Kijk,
ze zitten in dit potje. Mag ik nu alstu
blieft Rozenvriend heten? Maar kerel!
nep de koning verrast. Dat moet een
heel karwei geweest zijn. Laat je nieu
we naam maar gauw opschrijven in
het kabouternamenboek.

Uddeltje, die nu Rozenvriend gewor
den was, wilde vrolijk weghuppelen,
toen er een dikke bij kwam aange-
zoemd. Complimenten van mejuffrouw
Thea de theeroos, bromde hij, maar of
je dadelijk komen wilt. De rozen zijn
allemaal vreselijk overstuur. Ze kun
nen het niet uithouden zonder hun
doorntjes. Zoemzoemzoem Zo riep
de koning, dus iij hebt de rozen ver
driet gedaan inplaats van plezier. Nee
vriend, dan gaat die nieuwe naam van
jou niet door.

Maar ze hebben me er zelf om ge
vraagd! zei Uddeltje met een bibber-
stem. Maar toch haastte hp zich dade
lijk naar de rozenstruik. Daar was
het een ontzettende toestand. De rozen
huilden dikke tranen. Tot zp'n schrik
zag Uddeltje dat er dikke, harige rup
sen over hun zachte blaadjes kropen.
Ze knabbelden aan de randjes en op
die manier zou er gauw niet veel meer
van overblijven. Zeven grote spinnen
waren vrolijk hun web aan het weven
tussen de takken. Mieren, torren en
kevers kropen over de stengels, waar
nu geen doorns meer waren, om ze
weg te jagen. Help ons, help ons! huil
den de rozen. En Thea de theeroos
zuchtte: als je ons vriendje wilt zpn,
Iaat ons dan niet in de steek! Uddeltje
greep een takje en begon daarmee de
rupsen weg te jagen. Maar de rozen
riepen: wij willen onze doorns terug.
Wü willen onze doorns terug!

Toen is Uddeltje thuis een kwastje
en een potje lijm gaan halen en je
kunt het geloven of niet, maar hij
heeft alle doorntjes weer een voor een
aan de stengels van de rozen geplakt.
Dat was nog heel wat moeilijker dan
om ze eraf te snijden. Bovendien maak
ten de rupsen, spinnen, torren en ke
vers het hem vreselijk lastig. En een
brutale mier kroop zelfs op zijn neus
en beet erin. Maar Uddeltje gaf het niet
op. En toen 's avonds de kabouterko
ning kwam langsgewandeld plakte hij
juist het laatste doorntje eraan.

Rozenvriend, geef me de hand! zei
de koning. Nu zie ik dat je een echte
vriend van de rozen bent. Ik zal je
naam in het boek laten schrijven met
drie strepen eronder. Hij schudde Ud
deltje de hand, maar daar had hij even
later wel spijt van, want die plakte
geweldig van de lijm. Maar Uddeltje
was nu voorgoed Rozenvriend gewor
den. De rozen zijn hem altijd dank
baar gebleven en als hij maar in de
buurt kwam, geurden ze nog fijner
dan anders.

En zo weet je nu, waarom je in het
groot kabouternamenboek niet de naam
Uddeltje zult vinden. Maar wel de
naam Rozenvriend. Met drie dikke
strepen eronder.

Lea Smulders

3315

M

MOCO

PooOoco^^UO-y'

(Van onze Londense correspondent)

LONDEN, 18 juli De Britse minis
ter van Gemenebestbetrekkingen, Dun
can Sandys, die zojuist teruggekeerd is
uit Brits Guyana en onmiddellijk na
aankomst te Londen besprekingen be
gon met vertegenwoordigers, van de
vijf politieke partijen van het eilanci
Malta, over de staatkundige toekomst
van bet eiland, legde gisteren 'n .f
Lagerhuis een verklaring af over Brits
Guyana, waar na het einde van een
lange en bloedige staking nog steeds
geen vooruitzicht is op vrede tussen de
Indische helft van de bevolking en de
negers.

De minister zei, dat men zo spoedig
mogelijk een oplossing moet vinden
voor de moeilijkheden in Brits Guyana.
Het zou, volgens hem, het beste zijn
indien de politieke leiders van deze
Britse kolonie het onderling eens kon
den worden over een constitutie, doch
dat Brittannië bereid is een constitutie
op te leggen, indien de politieke lei
ders het niet met elkaar eens zouden
kunnen worden. „De Afrikanen zijn
bang voor de Indiërs", aldus de mi
nister, „en de Indiërs zijn bang voor
de Afrikanen. Zjj leven in voortdurende
vrees voor geweldpleging, moord en
brandstichting". Hjj had aan de leiders
van de Indiërs en Afrikanen meege
deeld, dat hij niet bereid was de kwes
tie van Guyana's onafhankelijkheid met
hen te bespreken onder de huidige om
standigheden.

.Er zijn nu, op voorstel van de mi
nister, onderhandelingen begonnen tus
sen de leiders om het vormen van een
coalitie te overwegen. Indien deze be
sprekingen slagen, zal het onderwerp
van onafhankelijkheid moeten wor
den aangesneden, een onafhankelijk
heid die gisteren nog werd opgeëist
door de premier van Brits Guyana, dr.
Jagan.

20 juli. Vrijdagmid-
„rfn! j n dertien jonge Nederlandse
vaklieden onder leiding van de secre
taris van het comité voor nationale en
internationale beroepswedstrijden, de
heer H. Hamer, uit Dublin hier aan
gekomen.. In de Ierse hoofdstad heb
ben de jongens, in leeftijd variërend
van 16 tot 21 jaar, aan een serie in
ternationale vakwedstrijden deelgeno
men. Zij hebben hun krachten geme
ten met in totaal 225 jeugdige vaklie
den, afkomstig uit Japan en elf Euro
pese landen. De Nederlandse vaklie
den deden mee aan de onderdelen tim
meren, metselen, schilderen, meubel
maken, steenhouwen, constructie-
bankwerken, machine-bankwerken,

loodgieten, elektrisch lassen en draai
en.

Onze landgenoten zijn niet met lege
handen uit Dublin teruggekomen. Zij
wonnen twee gouden, twee zilveren en
twee bronzen medailles. De priiswin
naars zijn E. Witte uit Zulddorne tZlHl

ken. Bronzen me An meubelma-

reiikt aaT A Tr^ui? p6rden uitge"
lros uit Bergen (NH)

uiAAeTAfvVniooJdgirteAStTenbe^^

derde^tof^A^^' 19 He verou-

MaA h?f A"AV V^n de buizen in de
hettJA'JSa?nbeek en Belfeld, maakt

niserina- tot m°der"

59

diger' dan Am daPPer>" zei Barbara langzaam. „In zeker opzicht moe-
is bang in heAn .kan beseffen. Ik heb het alleen niet geweten. Alan
bij als kind al Ker' Dat klinkt wonderlijk. Hij heeft me verteld, dat
-Maar hij is biiifd WrfS in het donker- Het is een soort claustrofobie."
"ad zich omrewml en nacbt betekenen niet meer voor hem",
tereel, waarop een ma A eA bestudeerde een acht-tiende-eëuw jachtta-
hond op zijn hielen. Het _stond in een jas met lange panden en een
als ze wei eens op het „?®Weer braakte rook uit en een fazant, zo een
Ze zei op wat vermoeide tnnü zag' tuimelde naar omlaag.

„Toch wel, maar dat ™°n:...
jaar. Je hebt niet genoeg begrijpen, nog in geen duizend
pen. Mensen als jij begrijpen ?ingskracht Om het te kunnen begrij-
stilte," ging ze voort. „Dat zei hit- j6 trots van anderen. Het is de
ker niet zo erg omdat er dan gelui A ,?tilte. Overdag is dat pikdon-
gels. radio, vliegtuigen, al dat ,fn .?Un> mensen die rondloDen. vo-

feCAo, iduiu, viAcgi'CAj.g,'-", a.x uai soort h* tncii^cn aie 10111
wakker wordt, dan is er die andere stiito86.?' Maar als hij 's nachts
je levend begraven bent, en dan ligt hij' Vi beklemmende stilte alsof
in paniek, hij hoort niets, ziet niets, tot hii transPirerend en alleen,
uit bed springt en op de rand gaat zitten omtSu-ng naar adem snakt,
ik hem vannacht." bij te komen. Zó vond

Ze bleef staren naar de jachtprent.

-Hij is geen briljant man, zie je, niet eens biiVrm,*
zelfs een nogal beperkt intellect. Maar de mensen AT ,knaP' bij heeft
dapper man is en daar is hij trots op. Hij is trots op Ai en' dat bil oen
Je? Och nee, je begrijpt er natuurlijk niets van." m°ed, begrijp

„Jawel, ik geloof wel dat ik het begrijp", zei dr r,,™„

•.Maar ik..." "Ulr°'

ows onzeker.

tm"ÏLee' Je begrijpt het niet. Andere mensen kunnen knap t

gaafd of een uitblinker in het een of ander eh dat was hij all
o-, :i bij tegen me. Dat was zijn trots, wanneer hii' in AmfA

nnt1mgjD I? kort. scboot en in andere dingen maar matig KOed AA
ziin dienst, in vredestijd. En hij wilde vooral niet, dat ik iets vaA
errint zou merken. Dat heeft hij me allemaal verteld. Hii he
ben eAToAA hnaAUr>Ak niet' anders zou bij wel beter geweten' heb-

zijn eigen, geremde
is van mij."

manier. Hij

houdt E,n toch boudt hij van me op

Ze ZUchttA6' daLW6^ ik' En bij ie ven „uj.
hebben lan! t ?ch van de )achtprent af en ging voort: „We

behalve daf ik aldoor tW/e UUr' en nu is aIles goed tussen ons'

en aan die c~hJm moest denken en aan dat dreigement

Ze, zeLr tAAealdw„°°„rJden: - Hdd heeft die Green het ontdekt?" vroeg

zeker voor de zesde maal.

..'HetWis iaaAA„AeAAS!: Ei zi'in zov.eel mogelijkheden."

end,"

zef ze^bltter dJa Jm di® dan niet genoemd hebt vóór het week-
ze bitter. „Jammer voor mij en jammer voor Alan en in

zekere zin ook jammer voor jou. Je bent niet werkelijk een slecht mens
Robert alleen maar zwak. Ik geloof met, dat je méér verdiend Ae'
ruineerd te worden dan een massa andere mensén." ge"

„Dank je," zei Burrows stijfjes.

„Maar je zult geruïneerd worden, tenzij je iets doet."

Het was maar goed dat de huishoudster die avond uit was hoewel
ze, zelfs al had ze alles afgeluisterd, toch ongetwijfeld alle schuld on
Barbara Hardy zou hebben gegooid, omdat dat het soort toewlidinv wa«
die hij bij vrouwen opwekte.

Barbara Hardy was zijn eerste vergissing. Ze zou misschien ook ziin
laatste zijn.

Het was al na middernacht toen dr. Burrows naar de kast in de
ha] ging en zijn patronen nakeek om er zeker van te zijn dat hij de
goede had.

Het is typerend voor deze medische Casanova dat, terwijl hij twee
of drie uur had doorgebracht met tobben over het financiële verlies dat
hij door chantage zou lijden en over de ongemakken die een uitgeran
geerde dokter zou hebben, als die opnieuw moest beginnen in de een
of andere kleine, Zuid-Amerikaanse staat, hij slechts ongeveer vijf minu
ten gebruikte om tot het besluit te komen, Green te vermoorden en min
der dan vijf minuten om te beramen hoe hij dat zou doen.

Het ene ogenblik zat hij diep in de put, pal daarop was zijn brein
als een volgeltje, terug, gehipt naar Greens opmerking dat hij nooit
iets bewaarde dat hem in verband zou kunnen brengen met zijn klan
ten" en toen was hij weer even snél naar de gedachte teruggevlogen
die bij hem was opgekomen zodra Green was vertrokken.

Hij sliep vast die nacht, omdat de hele zaak Klaarblijkelijk zo een
voudig was. Zo hij behalve opluchting al enige emotie voelde, dan was
het ergernis, dat hij zoveel uren had verdaan met nodeloos getob.

Toch kan zelfs een man met het luchtige optimisme van dr Bur
rows een zekere voorzichtigheid ten opzichte van chantage behouden
Green had geëist, dat die 2000 pond binnen achtenveertig uur jn een hojje
boom verstopt moesten worden en 2000 pond was een massa geld te
vee] om zo maar kwijt te raken. Dr. Burrows voelde daar dan ook niets
voor. Er zou echter iets mis kunnen gaan en dat mocht hij niet riskeren,
echter iets mis kunnen gaan en dat mocht hij met riskeren.

De volgende morgen aar, het ontbijt zat hij daarover te piekeren en
hij besloot de veiligste weg te kiezen. Om tien uur was hij bij zijn
bankier.

Het verhaal dat hij hem deed was wonderlijk, maar, zoals hij zich-
zeW wijs maakte, toch aanvaardbaar. Het ging over een excentrieke pa
tiënt, die hem grond wilde verkopen, doch verlangde dat de som in
biljetten van vijf pond zou worden betaald.

wat de bankdirecteur er ook van mocht denken, het tegoed van dr.
Burrows was ruim voldoende en om drie uur haalde hij het geld eii
nam het in een stevig pakketje in een aktentas mee. Diezelfde middag
ging hij de door Green aangeduide plek verkennen. Daf was alleen maar
een voorzorgsmaatregel, een concessie aan de wisselvalligheden van het
iot, een beveiliging tegen een tegenslag, die natuurlijk niet zou komen.

nacht sloot hij het geld weg In een la van de schrijftafel In zijn
A^unf1nler,Jen wacfltte de volgende avond af met gevoelens van on-
erschilligheid, gemengd met prettige verwachting.

(Wordt vervolgd).

11. In een niet al te beste stemming aanvaardt
het troepje Noren en Pieten de terugweg. Nors en in
zichzelf gekeerd rijdt Erwin aan het hoofd van zijn
troep naast Camlech en hij luistert niet naar de uit
leggingen en verklaringen die de Pictenvorst voor de
brand op de vloot ten beste geeft. Hij heeft er zo
zijn eigen ideeën over, maar hij wacht zich wel die
te uiten, want inderdaad is het maar al te waar dat
ze nu niet meer terug kunnen. „Wees zo goed nog
enkele dagen mijn gast te zijn met uw vrouw,"
prevelt Camlech naast hem, en zwijgend knikt Er-
win. Wat anders kan hij doen. „In hemelsnaam laat
mij liever in het kamp slapen, daar ben ik tenminste
omringd door Noren," fluistert het meisje haar echt
genoot toe, „ik ben zo bang." „ik verstond u niet,"
mengt de Piet zich brutaal in het gesprek. „Herhaal
goedgunstig wat mij ontgaan is." „Mijn vrouw voelt

er meer voor in ons eigen kamp te overnachten.
Zij..." Erwin aarzelt even, „zij slaapt in Noorwegen
ook meestal in de open lucht," liegt hij dan zonder
blikken of blozen. Verbaasd neemt Camlech haar nog
even op, dan glimlacht hij. „Is het hier dan zoveel
kouder, dat zij de berenmantel zo dich om zich heen
trekt?" Inmiddels hebben zij het smalle, uitgehou
wen pad dat naar de Pictenburcht voert, bereikt, en
met een lichte druk van de knieën drijft Camlech
zijn paardje wat vooruit. „Hoe het zij, zij het," zegt
hij luid met een uitnodigend gebaar naar boven.
„Neem toch voor deze keer de muren van mijn
burcht voor lief." Zijn stem heeft een onmiskenbare
dreiging als hij vervolgt: „Bedenkt, vreemdelingen,
dat gij een zeldzame gastvrijheid van de Picteinvorst
niet straffeloos weigeren kunt."

KW
WV

I i wjM.

59. zie jij er één?" vroeg ik Sam. „Nee jij?"
Ik ook" nietWe spanden nogmaals onze ogen in,
maar konden geen Indiaan ontdekken. Toch hoorde
ik later van Winnetou, dat hiji hoogstens vijftig pas
van ons af, achter een bosje had gelegen. Het is niet
genoeg- dat men scherpe ogen heeft, ze moeten ook
geoefend ziin Dat waren de mijne destijds nog niet.

h^zou ik hém onmiddellijk j"^de^kfn' al was het

slechts door de muggen' ie, oor zijn persoon aan
getrokken, in groten getrfltA Aki k-0^6 zwern>
den. Wij keerden onver^bLf^e.b'J de anderen
terug en hielden ons verder bezig met hout verzame

len. Wij brachten meer bij elkaar dan nodig was.
„Juist goed," meende Sam. „De Apachen moeten het
vuur weer kunnen aansteken." Hierop werd het
donker. Sam. de meest ervarene, strekte zich uit
aan de uiterste grasrand. Het vuur werd aangesto
ken, de vlammen verlichtten de savanna tot ver in
de omtrek. De toegang tot het schiereiland was door
onze paarden afgesloten. Het spel kon beginnen! Er
waren, sinds de duisternis in viel reeds drie uur ver
streken, toen Sam, zo stil als een schaduw, bij ons
kwam en fluisterend meedeelde: „Ze komen! Ik heb
ze gehoord en zelfs gezien...!"

WAT T'kehhekI Jl/Lue OS SMUtZ-
f ze U£B&EMM£ D/e BE -
"rove/zoe flu/t v&o/z. eeu
cz&ek/ esEteeuo ze moeten

Hem 7120UU/EH& pveetz JZPMEt/
MLEH

FLUIT

SMU/ZFEH J

kCA/EF D£ SMUZFEHff/etC

t*\FkQgFSjTrHM zss .SMueegM.

F/' F// HEEM

DAT/E F/AT t
VOO/Z EEU SMVBF,
DAT /S EEA/BMC/eEf

AttBTÏdA Af

WASHINGTON, 20 juli. Om de
Internationale effectenbeurzen gelegen
heid te geven zich op de nieuwe situatie
voor te bereiden, heeft president Ken
nedy zijn voorstellen tot verbetering van
de betalingsbalans in zoverre gewijzigd,
dat de nieuwe belasting op aankoop van
buitenlandse effecten niet onmiddellijk
van kracht wordt, maar eerst op 1b
augustus. Oorspronkelijk was bepaald
dat de heffing na goedkeuring der voor
stellen door het Congres zou Ingaan
met terugwerkende kracht tot 19 juli
De Amerikaanse regering, kennelijk ge
schrokken door de buitenlandse reacties,
beeft die bepaling dus wat verzacht.

DEN HAAG, 20 juli (ANP) Om
negen uur hedenmorgen zou de kabi
netsformateur, mr. V. G. M. Marjjnen,
de Christelljk-Historische kandidaat
voor Economische Zaken, prof. dr. An-
driessen ontvangen en om half elf drs.
P. C. W. Bogaers, lid van de KVP-
fractie in de Tweede Kamer.

GRONINGEN, 20 juli. Prof. dr.
mr. P. A. Baan, hoogleraar in de psy
chiatrie aan de rijksuniversiteit alhier,
is met ingang van 1 oktober benoemd
tot hoofd van de afdeling mental health
van de wereldgezondheidsorganisatie
van de Ver. Naties in Genève. Prof.
Baan. die in Utrecht woont, werd in
1957 benoemd tot hoogleraar te Gro
ningen.

AMSTERDAM, 19 juli. (ANP) - On
geveer 75 in ons land studerende en
werkende Surinamers hebben op een
protestvergadering, belegd door het
actiecomité tegen Surinaamse over-
heidswillekeur een resolutie aanvaard,
waarin wordt geprotesteerd tegen het
weigeren van een functie aan de on
langs afgestudeerde Surinamer Frits
Moll en in het algemeen tegen „het
regeringsbeleid dat erop gericht is an
dersdenkenden te weren", aldus de re
solutie. Men acht dit beleid rampzalig
omdat hierdoor vele goede krachten
voor Suriname verloren gaan. De re
solutie, waarin een beroep wordt ge
daan op de vrije meningsuiting en de
democratische orde, zal ter kennis
worden gebracht van de Surinaamse
regering, de Staten van Suriname en
het kabinet van de gevolmachtigd mi
nister van Suriname in Nederland.