Europese manifestatie
van Carel Briels
was ontaard „nice"
ANDERHALVE EEUW
GING VLOT VOORBIJ
t is weer tijd voor
h State
„Eén expert is in Afrika
nooit voldoende"
al JT
Metaalindustrie de dupe
bij verbod koppelbazen
„Als men allestegelijk wil
forceert men de arbeidsmarkt
Vertaalde pocket in ons land
Heroïsche roman over de
Duitse overval in 1940
op Nederland en België
Waterloo - tentoonstelling
0
Waardige betoging
KRtUCMi UK.*®
Wielrijdster valt
en overlijdt ter
plaatse
5||gs. Lijm snél en muurvast met^Ceta-Bever 3NELFEX
METALECTRO VISIE
Bekaaid
CONGRES MAATSCHAPPELIJK WERK
GEORGE SZELL
commandeur O.N.
Dr. J. A. B. M. de Jong
DONDERDAG 29 AUGUSTUS 1963
PAGINA 7
Een ongebruikelijke foto van
Carel Briels op het feestterrein
in Nijmegen, waar hij door een
stuk van de versieringen onver
moed tot keizer werd gekroond.
Ochtend-gymnastiek
BUITENLANDSE
KRONIEK
Eén van de onmiddellijke doeb
binden van de mars was: het congres
|e bewegen Kennedy's wet op de
Uirgerrechten aan te nemen. Maar op
d't punt zijn de verwachtingen som
ber. De behandeling van de wet in
de senaat zal er ongetwijfeld door een
uibuster gesaboteerd worden, en de
^legerleiders hebben reeds nieuwe
enionstraties aangekondigd om die
sabotage aan de kaak te stellen. Maar
mag men geen plotselinge bekering
Verwachten van zuidelijke senatoren
eri oudere „diehards", de mars van
B'steren zou toch de stoot gegeven
Urmen hebben tot een geleidelijke
'E^utalitertsverandering van die Ame-
ai\en die tot nu toe onverschillig
stonden ten aanzien van de rassen-
"oriminatie. De vreedzame neger-
revalntie van 1963, die in de betoging
van gisteren een hoogtepunt bereikte.
j^a niet onmiddellijk resultaat heb-
en, maar de hoop is gewettigd dat
^ontwikkeling van de emancipatie
versneld wordt.
Hoogtepunt
de Weense wals op de
grasmat
zo zacht
zo geurig
- i j KJ
Mr. Reinink hangt de dirigent de
versierselen om.
9
9?
NIJMEGEN, 29 aug. De feestelijk
heden rond het 150-jarig; bestaan van
ons koninkrijk zijn dus gisteravond in
het Nijmeegse Goffertstadion ingezet
Het een gala-première van een Euro-
Ï'ese manifestatie „Voor en na Water-
oo Tuin van Europa", artistieke en
algehele leiding Care' Briels. Over
«.Voor Waterloo" kunnen wij kort zijn.
Even kort trouwens als de Manifesta
tie zelve het maakte. Dat begon ermee
dat Carel Briels de filmster Lilian Har
vey hoofs de trappen van de eretribu
ne afgeleidde en deed plaatsnemen op
de voor haar bestemde zetel. Vervol
gens schalde er volop muziek door de
microfoon: „Das muss ein Stück vom
Himmel sein". Dat op dit moment in
derdaad het water bij bakken van de
hemel viel, moet op toeval hebben be
rust.
Minder toevallig was het, dunkt mij,
dat op dat moment ondanks alles eni
ge in passende costuums gestoken pa
ren op het grasveld te walsen aan
vingen. Na enige donkerte werd daar
na het feestgedruis verstoord door
het woest binnenrijden van Napoleon
te paard, omgeven door wat mederui
ters. Het moet gezegd worden dat
Wellington zich ook niet onbetuigd
liet en meteen daarna op een vier
voeter verscheen, eveneens omstuwd
door wat gelijkgezinden. Vrijwel met
een daarop verdween trouwens de
hele stoeterij onder leiding van bei
de legeraanvoerders onder één en de
zelfde tribu'^ Een mooi besluit van
een toch we; bewogen tijdperk.
Toen werd via de microfoon mede
gedeeld was het door Ank van der
Moer? dat anderhalve eeuw sinds
dien waren voorbij gegaan. Anderhal
ve eeuw „vol tegenslag en vreugde'
En op dat ogenblik voelde men toch
wel sterk het gemis aan de door mi
nister Visser in de wielen gereden
„Slag bij Waterloo".
Over „Na Waterloo" over
de „Tuin van Europa" kan ik min
der kort zijn. Want, voor den drommel,
daar waren nogal wat taferelen mee
gemoeid. Ierland, het land van onder
meer „de onuitspreekbare namen was
behalve door enige door kozak-achtige
ruiters binnengedragen vlaggen en door
het volkslied, vertegenwoordigd door
een harp-spelende en zingende dame in
een muziekkiosk-achtige verhevenheid.
Griekenland, o.a. gekenmerkt door „on
noemelijke jammer", had wat dames in
uiteraard Griekse gewaden meegebracht
die in een hoek van het veld wat voor-
De Mars op Washington was een
Waardige betoging. In die indruk
wekkende waardigheid lag de grote
kracht van de;,e demonstratie. De
organisatoren nebben de situatie
voortreffelijk in de hand gehouden.
De atmosfeer was geladen maar de
deelnemers aan de mars hebben een
bewonderenswaardige zelfbeheersing
Betoond. De Amerikaanse negerlei-
der$ kunnen met grote voldoening
terugzien op deze historische gebeur
tenis, die een mijlpaal genoemd zou
kunnen worden op de weg naar de
emancipatie van die Amerikanen
wier huidskleur zwart is.
De bevrijding van de Amerikaanse
neger begon honderd jaar geleden
met Lincolns „Emancipation Procla
mation". Daarom werd het Lincoln
Memorial gekozen als doel van deze
Mars op Washing
ton. Die bevrijding
is niet voltooid
zo lang er nog ras
sendiscriminatie be-
S staat in de V.S.,
Zo lang er in het zuiden nog geen
gelijk stemrecht is voor blanken en
Zwarten en zo lang de neger in het
noorden nog in zijn werkgelegenheid
beknot wordt. Maar de Amerikaanse
negers willen niet nog eens honderd
jaar wachten voor hun emancipatie
Volledig verwezenlijkt zal zijn. Zij
Wensen: „Freedom now". Zij weten,
dat zij grote moeilijkheden zullen
moeten overwinnen, maar zij hebben
Vertrouwen in de toekomst, zoals
blijkt uit het lied dat zij gisteren
Zongen: „We shall overcome", wij
Zullen ons doel bereiken.
De mars zal ongetwijfeld grote in
druk hebben gemaakt op alle Euro
peanen die het evenement op hun
televisiescherm konden volgen. Die
beïnvloeding van de publieke opinie
in bet buitenland kan de lotsverbete
ring van de Amerikaanse neger be-
Vorderen, want de Amerikanen zijn
gevoelig voor hun „image", voor het
beeld dat anderen zich van hun natie
Vormen. Maar het was de organisa
toren van de mars er vooral om te
doen hun apatische blanke landge
noten wakker te schudden en hen te
c°nfronteren met een groot onrecht.
zichtige ochtend-gymnastiek gmgen
doen. Turkije bracht gelijkgestemde, zij
het anders in harembroekjes ge
klede dames met slangenbezweerders-
muziek op, maar Engeland was dan
weer heel rijk vertegenwoordigd met
allerlei Shakespeariaanse figuren Mac
beth, Hamlet, Romeo en Julia of noem
maar op. En natuurlijk door
enige horse-guards. Oostenrijk kreeg
gestalte in „de charme van Wenen
dat wil zegden vooral in de gestalte
van een groep duidelijk Tirolers. Of
schenkt man sich daar soms geen Ro
sen? Frankrijk, het alom bekende „land
van de zon en kunst", leverde een lief
balletje op, maar het ruige Finland
daarentegen enige ietwat doelloze hout
hakkers, die dreigend achter de hielen
werden gezeten door muziek van Sibe
lius. Wat had u van Spanje gedacht.
Juist, „hartstocht en ravenzwart haar
en een flamenco, gedanst door een troep
je zigeuner-achtige, castagnette-dames.
En dat klopte dan ook.
Ik kan niet alles vermelden. Luxem
burg kwam er, naar mijn smaak, nog
al bekaaid af. Daar werd slechts mee
gedeeld: „mousserend is de polka hier
in Luxemburg". Daar werd niet mede
gedeeld, waarom de polka in Roode-
school minder mousserend zou klinken.
Maar Italië kreeg ineens weer de vol
le mep. Italië „gekust door alle mu
zen". Was het wonder dat op dat ogen
blik ineens drie levensgrote olifanten
de arena betraden? En Aida en fak
keldragers en Egyptische personen?
Duitsland was ook op het tuinfeest. „Het
is carnaval in Duitsland", zeiden ze
door de microfoon en dat werd hoor
baar onderstreept door het „Deutsch-
land, Deutschland über alles" en zicht
baar door het binnenrijden van hyee
koetsen, bevattende enige blauw-gekiei-
de, blazende pretbroeken.
Een hoogtepunt was toen nog nau
welijks meer mogelijk. Maar toch
kwam het. „Ent is Europa" zei de
stem door de microfoon. En het „Wil
helmus" zou weerklonken hebben, wa
re het niet dat het, en mét het volks
lied ten naastebij het hele stadion
ten onder ging in het oorverdovend
geknal van donderbussen en ander
vuurwerk. Op dat moment maakte
Carel Briels die zich tot dan toe
dirigerend, en schreeuwend („De groe-
ta, aan de pers" en „Die hoofdredac-
f /\<tverientie)
teur? I will kill him") had geweerd
een bezwerend voila-gebaar en trok
zich terug. Het stadion ontplofte niet
en noch kreeg ook zelfs maar de ge
ringste arts een oorvijg te incasse
ren.
Het was kortom, zoals een buiten
landse journalist het zei: „It's nice,
very nice". Ik zou eraan toe willen
voegen: het was ontaard „nice". En
als ik mij niet vergis heeft Carel Briels
dan ook het plan opgevat zich binnen
kort metterwoon in Amerika te vesti
gen. Ons feestvierend koninkrijk ech
ter, zo heb ik uit de beste bron verno
men, zal nochtans enige tijd blijven lig
gen. De publieke belangstelling was on
geveer van de omvang als die gisteren
in ons blad door onze tekenaar Char
les Boost werd geschetst. Maar de af
wezigen waren ongetwijfeld om dezelf
de reden afwezig als de afwezige il
lustere leden van het erecomité. De
laatsten waren er niet zoals op een
voorafgaande ontvangst werd me
degedeeld vanwege de weersomstan
digheden.
H. Hn.
ZEDDAM, 29 aug. De ongeveer vijf
tigjarige mevrouw Ticheloven uit
Gaanderen heeft, toen zij met haar man
op de weg ZeddamEtten fietste, de
macht over het stuur verloren. Zij
kwam ten val en sloeg met haar hoofd
op het wegdek. Zij overleed ter plaatse.
(Van onze verslaggever)
NIJMEGEN, 29 aug. Prof. Karl
Emmanuel uit het kleine, twee mil
joen inwoners tellende Afrikaanse
staatje Dahomey, heeft gisteren, op
de vierde dag van het katholieke we-
(Advertentie
DEN HAAG. 29 aug. George Szell,
dirigent in Cleveland is bij K.B. be-,
noemd tot commandeur in de orde
van Oranje Nassau. De versierselen,
behorende bij deze onderscheiding,
zijn woensdagavond door mr. H. J.
Reinink, directeur-generaal voor de
kunsten en voor buitenlandse culture-
Ie betrekkingen van het ministerie van
O.K. en W. aan' hem uitgereikt in de
pauze van het concert, onder leiding
van de dirigent Szell gegeven door het
Concertgebouworkest in de Kurzaal.
Mr. Reinink memoreerde de grote
verdiensten, die de heer Szell zich
voor het Nederlandse muziekleven
heeft verworven, en het feit, dat
thans zijn vijftigste verjaardag als di
rigent wordt gevierd. Immers: in 1913
op 16-jarige leeftijd dirigeerde hij in
Bad Kissingen in Duitsland voor de
eerste maal, en niets minder dan het
Weens Philharmonisch Orkest.
Spreker herinnerde eraan, dat Geor
ge Szell al sinds 27 jaar Nederlandse
orkester. bij herhaling heeft geleid. Zo
sinds 1936 het Concertgebouworkest en
het Residentieorkest bijna elk jaar, en
later weer na 1949. Een en ander werd
DEN HAAG, 29 aug. Het augustus
nummer van „Metalectro Visie het
maandblad van de Federatie Metaal-
en Elektrotechnische Industrie consta
teert, dat in de vakraad voor de metaal
industrie de partijen het wel eens zijn
over de noodzaak aan het euvel van
de uitleenbedrijven een eind te maken,
maar dat men het over de middelen
niet eens is.
„Metalectro Visie schrijft o.a.:
Het is nu eenmaal een niet te weer
leggen feit, dat de metaalindustrie
niet de enige bedrijfstak is waarin
februik wordt gemaakt van geronsel-
e arbeidskrachten. Zou de metaal-
ij dustrie dan ook het besluit nemen
in deze bedrijfstak het optreden van
koppelbedrijven onmogelijk te maken,
zonder dat op korte termijn algemene
maatregelen zouden volgen, dan zoü
de metaalindustrie hiervan bepaald
de dupe kunnen worden. Niet alleen
zou de uittocht van werknemers uit
de metaalindustrie blijven voortduren,
maar bovendien zouden deze geronsel
de werknemers dan geheel voor de
metaalindustrie verloren gaan, het
geen o.m. de onderbezettingsverliezen
nog verder zou accentueren. Het ligt
voor de hand dat de werknemers
organisaties zwaar tillen aan deze
kant van de zaak, zwaarder dan de
vakbonden, die van hun kant weer
meer oog hebben voor de onrust in dé
gelederen van hun eigen groeperin
gen"
aanleiding tot een innige band met het
Concertgebouworkest.
Dat George Szell's liefde voor Ne
derland niet bij „lippendienst" is ge
bleven bleek nog onlangs door zijn uit
voering met het Concertgebouworkest
in de RAI-hal voor „Open het Dorp",
waarbij hij zich, met een speech tot
de aan hun radio's en TV-toestellen
gekluisterde luisteraars en kijkers
richtte.
Ingaand op de in het algemeen ge
stegen spanning op de arbeidsmarkt
sinds het tweede kwartaal van dit jaar
werpt „Metalectro Visie" voorts de
vraag op of niet op korte termijn over
leg is geboden over het loonsysteem.
,Dt toenemende vraag naar arbeids
krachten tegenover een verminderd aan
bod," aldus het blad, „oefent een druk
op de lonen uit die de werkgevers in
tal van gevallen voor welhaast onop
losbare problemen stelt." Het is dan ook
een klemmende vraag of het georgani
seerde bedrijfsleven als drager van het
nibuwe loonsysteem de hem hierin toe
gekende verantwoordelijkheden bil voort
during van de thans ontstane situatie zal
kiunen blijven dragen.
Deze situatie dwingt tot bezinning op
de vraag welke de verantwoordelijkhe
den van het georganiseerde bedrijfsle
ven zjjn en voor welke zaken de over
heid de verantwoordelijkheid heeft: de
ze verantwoordelijkheden dienen dan
ook te worden erkend en er dient naar
te worden gehandeld. Overheid en be
drijfsleven zullen zich moeten realise
ren dat men door alles tegelijk te wil
len (nieuwe liefst buitenlandse in
dustrieën, aardgasleldingen, meer ex
port, enz.) bij een krappe arbeids
markt, het onmogelijke wil en de zaak
forceert. Daarvoor dragen overheid en
bedrijfsleven tezamen de verantwoorde
lijkheid."
EINDHOVEN, 28 aug. (ANP" - Op
maandagmiddag 16 september zal in de
Philips-schouwburg in Eindhoven de
openbare senaatszitting worden gehou
den van de technische hogeschool van
Eindhoven. Tijdens deze zitting za de
rector-magnificus prof. dr. K. Posthumus,
verslag uitbrengen van de lotgevallen
van de technische hogeschool gedurende
het cursusjaar 1962-1963. Na afloop zal
in de foyer van de Philips-schouwburg
een receptie worden gehouden.
(Van onze Haagse redacteur)
DEN HAAG, 29 aug. Onder de titel
„10 mei 1940" is thans in ons tendeen
pocketboek te koop, dat een heroïsch
beeld tracht te geven van de Duitse
overval op Nederland en.Belgie, De ti-
tc van de Duitse uitgave, verschenen
bij Rohrwerbung in Augsburg, is ..Sturm
auf Eben-Emaei"; schrijver ia een ze-
kere Berthold K. Jochim. Het boekje,
bijzonder stuntelig vertaald in abomi
nabel slecht Nederlands, wokit iin ons
taalgebied op de mnrkt gebracht door
do Belgische uitgeverij ..De Sel'orpi ii
te Stormbcek-Bever. Het is In Neer
land geïmporteerd door de uitgeverij
„Het Palet" te Oegstgeest.
Het merkwaardigste van, deze
„stormachtige oorlogsroman (amus
de tekst op de omslag) iswel, d
thans alsnog met onverholen
denheid spreekt over de Duitse sue
cessen in 1940. De voldoening hierover
culmineert in de slotalinea.we te mj
na de verwachting wekt dat Hltler
ooi. Engeland op de kmeen zal kip
gen:
„Weldra zullen die ,e'e.r8. U? Hd®.
oever van een ander kanaal staan. Het
kanaal dat Frankrijk va"
scheidt. Ze hebben een eyf™"™1'1* ,in
het verschiet, die enig is m do Besch'e-
denis van de oorlog. Het kleine gr epje
parachutisten dat b« de oehtendsehe-
merking van de 10e mei 1940 op het
vestingwerk van Eben bmaeI en rond
de bruggen van bet Albertkanaal ge-
land ivas, 4ad de grondslagen van die
overwinning gelegd.
Het hoekie geeft een gedetailleerde
beschrijving van een der operaties, die
in de vroege morgen van de tiende
nv werden uitgevoerd door Duitse pa
rachutisten: het 8aat li. 8
van een Belgisch fort ten zuiden van
Maastricht en de verovering van twee
Maasbruggen De operatie wordt gekwa-
Uffceerd affde eerste gelukte luchtlan
ding van de laatste oorlog. Hier en daar
komen ook gebeurtenissen die zich te-
zelfder tiid in ons land afspeelden ter
sprake- de activiteiten van het Holland
se afweergeschut, de vernieling van de
Servaas- en Wilhelminahrug in Maas
tricht en de intocht in deze stad.
D beschrijving, gekruid met vele
krachttermen, blijft beperkt tot de mili
taire bedrijvigheid; in de reacties van
de Belgische en de Nederlandse bevol
king op de Duitse overval verdiept de
schrijver zich niet. Voor de motivering
van de aanval wijst hij slechts op de
rechtvaardiging", die van Duitse zijde
öp 10 mei 1940 werd gegeven:
Maar sergeant-majoor Portstaffen
is "soldaat, en geen diplomaat. Zelfs
al diplomaat had hij ook misschien
oi dat ogenblik niets van de nota's
afgeweten die aan de Belgische en de
Nederlandse regeringen werden over
handigd nadat de Duitse troepen met
sukses beide landen hadden overrom
peld. In die nota's verklaarde de Duit
se Rijksregering dat Nederland en Bel
gië sedert het begin van de vijande
lijkheden op flagrante wijze waren te
kort geschoten in verband met de plich
ten, die hen als neutrale landen te
beurt vielen. Zo zou Nederland bijna
dagelijks het overvliegen van Engelse
vliegtuigen naar Duitsland hebben ge
duld en zouden er voorbereidingen
aan de gang zijn voor een Engels-Fran
se aanval door het grondgebied van
België en Nederland. De Duitse Rijks
regering kon dan ook niet dulden dat
dt krijgsverrichtingen naar Duitsland
werden uitgebreid over het grondge
bied van Nederland en België. De wens
werd uitgedrukt dat geen weerstand
zou worden geboden aan de Duitse
troepen, die niet als vijanden in die
landen kwamen. Indien het toch tot
bloedvergieten zou komen, dan zouden
de regeringen van België en Neder
land daarvoor de verantwoordelijk
heid moeten dragen. De Duitse legers
rukken reeds op wanneer die nota s
overhandigd worden. Honderdduizen
den soldaten marcheren door België
en Nederland. De weerstand die hen
geboden wordt is eerder zwak."
De inhoud van het boekje is onbenul
lig maar het is uiteraard stuitend de
overval op België en Nederland als een
heldhaftige prestatie voorgesteld te zien
en zonder commentaar wederom de
Duitse nota van 10 mei 1940 gepresen
teerd te krijgen. Een woordvoerder van
het ministerie van Justitie verklaarde
desgevraagd, dat men ten departemente
echter nog niét goed ziet hoe tegen de
verkoop van een dergelijke uitgave, hoe
onsympathiek ze dan ook moge zijn,
rechtens zou kunnen worden opgetreden.
In de bonafide boekhandel wordt „10
mei 1940" niet verkocht; wel in derde
rangs boekwinkeltjes en naar het schijnt
°hk in sommige kiosken. Het boekje
is verschenen In een reeks, getiteld
„Oorlogsbelevenissen", „onthutsend en
V' btjsterend van inhoud", aldus de re
clame van de uitgever...
reldcongres voor maatschappelijk
werk, het kolonialisme de schuld ge
geven van de desintegratie waarin he
le Afrikaanse volkeren momenteel ver
keren. Hij gaf de praktische raad om,
bij de opbouw van de nieuwe samen
levingen, de westerse technici en eco
nomen vergezeld te doen gaan van so
ciologen en maatschappelijk werkers,
omdat anders alle ontwikkelingspogin
gen tot mislukking gedoemd zijn.
Prof. Emmanuel, die geschiedenis
leraar is in Behouzin en zich veel met
ontwikkelingsproblemen, ook in ande
re landen, bezig houdt, beklemtoonde,
dat Afrika wel degelijk een eigen cul
tuur bezit, een eigen persoonlijkheid,
aangepast aan de geografische om
standigheden. Een van de kenmerken
van deze cultuur was het bestaan van
clans en stammen. Alle vraagstukken
van sociale en economische aard von
den hun oplossing in het kader van
dezt gemeenschap. De kolonisatie
maakte hieraan een einde. Overal ging
de oorspronkelijke negercultuur ten
onder in de nieuwe verhoudingen, die
grotendeels door de commercie be
paald werden. Slechts een zeer gerin
ge minderheid onderging tot nog toe
de meer zegenrijke gevolgen van de
westerse beschaving. Het gaat er nu
om ook de massa naar de nieuwe ge
meenschapsvorm te begeleiden. Prof.
Emmanuel noemde diverse voorbeel
den op, waarbij de ontwikkelingspo
gingen gefaald hebben door onvoldoen
de kennis van de bevolkingsmentali
teit. Daarom moet, bij ieder nieuw ont
wikkelingsplan, een socioloog zoal niet
het werk voorbereiden, dan toch min
stens met de ingenieur of econoom
samenwerken. Eén expert is m Afrika
nooit voldoende. Prof. Emmanuel
noemde de samenstelling van het team
een vraagstuk van primair belang.
Een dergelijke ploeg moet homogeen
zijn en gemeenschappelijke uitgangs
punten hebben. De plaatselijke politie
ke leiders dienen verantwoordelijk te
blijven voor de toepassing der plan
nen.
Met erkentelijkheid gewaagde prof.
Emmanuel tenslotte van de medewer
king die de katholieke geestelijkheid
in Dahomey verleent bij de opbouw
van de jonge staat.
(Advertentie)
Elke OLVEH polis is winstdelend
Misschien komt het omdat
ik in Tilburg geboren ben
dat het accent van deze
tentoonstelling af en toe
wat nadrukkelijk op de figuur
van Willem II valt, zegt dr. J.
A. B. M. de Jong, directeur van
het Nijmeegse gemeentemuseum
en organisator van de tentoon
stelling „Waterloo Van stad
houder tot koning" die tot en
met 14 september voortduurt.
De Nijmeegse tentoonstelling
is (bij ons weten) de eerste his
torische expositie in het kader
van de 150-jaar koninkrijksher
denking en dr. De Jong maakt er
geen geheim van, dat hij er niet
zo'n haast mee had gemaakt wan
neer Nijmegen deze week niet
door Carel Briels in een Water
loo-stemming zou zijn gebracht.
November is immers de maand
om officieel het feit te herden
ken. Maar een wetenschappelijk
getint tegenwicht voor de Briels-
show deze week in het Goffert
stadion leek dr. De Jong niet
geheel overbodig. En vandaar dat
Nijmegen het spits afbijt. Am
sterdam zal later in het jaar
volgen.
Wat Tilburg en Willem II be-
treft' Bij de ingebruikneming van het gerestaureerde paieis-raadhuis in
Tilburg dat was in 1936 - heb ik een tentoonstelling ingericht over ko
ning Willem II. Daar heb ik nu nog plezier van gehad, want ik wist de weg
in de archieven en musea." j»_ -
In 1942 kwam dr. De Jong naar Nijmegen om directeur te worden van
het in de kavel op het Mariënburg gevestigde gemeentemuseum. In de
Mariënburgkapel if tevens het oud-archief van de gemeente Nijmegen
nvdprnebracht Een combinatie, die dr. De Jong zich met beter had kunnen
mensen Weliswaar is hij kunsthistoricus van beroep, maar hij heeft ook
geschiedenis gestudeerd. Aanvankelijk ging zijn belangstelling uit naar de
architectuur en naar een instelling als Monumentenzorg, later koos hy de
irhiiderkunit al- studierichting. Het verband tussen beide interesses bleef
bestaan'hij promoveerde in 1934 bij prof. Brom op een proefschrift dat als
titel had.' De architectuur bij de Nederlandse schilders vóór de hervorming.'
Dr. De Jong bereidt op het ogenblik een tentoonstelling voor gewijd aan
de Nijmeegse leerlooier, patriotisch burgemeester en schilder Hendrik 7oo-
gers wiens 150ste sterfdag volgend jaar wordt herdacht. „Hij is een van de
fijnste kunstenaars die wij In N''megen hebben gehad en hij leefde in een
tijd (de Bataafse) waarvan wij betrekkelijk weinig afweten. Mede door
de koninkrijksherdenking komt de Bataafse tijd op het ogenblik meer en
meer in de belangstelling en het moet een beslist boeiende periode zijn
geweest, die lange tijd ondergewaardeerd is geweest. Prof. Rogier heeft
daar in zijn inleiding van deze tentoonstelling reeds op gewezen. En van
de hand van Guus Pikkemaat is pas een interessant proefschrift versche
nen over deze periode, speciaal met betrekking tot Nijmegen."
De kunsthistoricus, de historicus en de archivaris in dr. De Jong zijn
alle drie reeds druk bezig met de figuur van Hendrik Hoogers.
