DE EERLOZE KRIJG
De oorlog van de Zeven Bronnen
DE „GREENHORN"
Een ponnetje vol kabouters
VREDESPALEIS
Ruimtevaartstation
>ok in België
1 de wappers] Hef avontuur met
Baas
Birgittinessen
250 jaar in Uden
Filmmalaise
de Grote Troel
Mgr. Bekkers draagt
pontificale Mis op
Regering poogt in te
grijpen
ZATERDAG 31 AUGUSTUS 1963
PAGINA 15
CAFE
ERIC DE NOORMAN
46. Met grote ogen van angst ziet Ingrid haar
onvrijwillige lotgenoot overeind komen en langzaam
in de richting van de soezende schildwacht sluipen.
Zou Harek willen proberen er vandoor te gaan? En
zij dan? Als de Noor haar hier achter laat? Ja, wat
dan nóg eigenlijk? De Britten maken een heel wat
menselijker indruk dan Camlech en zijn Pieten. En
zelfs dan het merendeel van Erwins mannen. Maar
als zij er achter zou komen, wie zij is? De vrouw
van de aanvoerder van Camlechs Noorse bondgeno
ten! Op dat moment ziet ze bijkans versteend
van schrik Harek de schildwacht van achteren
bespringen. De hand van de Noor trekt het hoofd
van de Brit achterover tegen de rotswand, zodat de
man verdoofd in elkaar zakt. Vluks sleept de Noor
zijn slachtoffer naar binnen en maakt hem met zijn
eigen wapens onschadelijk. Met een rilling hoort
het meisje de schurk grinniken. Voorzichtig loert
hij naar het kamp waar geen der slapende Britten
zich verroerd heeft. Dan komt hij geruisloos op haar
toe. „Mee, meisjelief," gromt hij. „Harek heeft de
weg vrij gemaakt, hi, hi, hi." Vol afgrijzen deinst
ze achteruit. Ze beseft maar al te goed, dat ze op
Camlechs burcht terecht zal komen, als ze met
Harek meegaat. „Terug," bijt ze hem toe, „terug,
of ik schreeuw het hele kamp wakker."
94. Dit was Rattler, die zo gebonden was, om
hem te pijnigen. Zijn metgezellen leefden niet meer,
maar hjj was gespaard gebleven, daar hij als moor
denaar van Kleki-petra een langzame en pijnlijke
dood moest ondergaan. Mijn makkers waren allen
aan handen en voeten gebonden behalve Sam, die
van Winnetou speciale toestemming had gekregen
om mij te verzorgen en daartoe de linkerhand vrij
had. „De hemel zij dank, dat je weer bij kennis
bent," zei hij geroerd. „Heb je veel pijn? Hoe kwam
't dat je zo toegetakeld bent?" Ik wilde wat zeggen,
maar ik kon niets uitbrengen, want mijn mond zat
vol bloed en mijn tong en keel deden ontzettend
veel pijn. Ik greep alleen moeizaam naar mijn hoofd,
waarop Sam begrijpend knikte: „Ja, ze hebben je
zeker ook een klap op je hoofd gegeven, ha? Dat
zul je wel voelen, als ik me niet vergis, al gaat dat
ook wel weer over. Alleen zul je natuurlijk wond
koorts krijgen en zo'n tong verbinden is al heel
moeilijk. Ik zal..." Weer viel ik in onmacht en toen
ik weer bijkwam, voelde ik, dat we in beweging
waren. Ik hoorde de hoefslag van paarden, keek om
me heen en merkte, dat ik op mijn eigen Grizzly-
berenvel lag.
6. En zo stapten Piet en Sientje
door de halfgeopende deur om het
binnenste van de Grote Troel te gaan
verkennen. Bij de trap, die naar be
neden leidde, bleven ze even staan.
„Eerst even luisteren, Sientje," fluis
terde de detective. „Mijn oom Johan
zei altijd: wie z'n oor te luisteren
legt, moet het ook weer oprapen. En
zo Is het!" Deze woorden bleken
maar al te waar. Het vreemde geluid,
dat van beneden kwam, deed Sientje
huiveren. „Meneer Loeris, hoort U
dat?" De stoere speurder knikte
grimmig. „Ik zal de Parijse Paarden-
hoest krijgen, als dat Hat Si Kee niet
Is," mompelde hij, „die kleine adder
zit nog steeds aan de" gebakken slen
dang. We zullen maar es beneden
gaan kijken." Voorzichtig sloop het
dappere tweetal de trap af. Deze
kwam uit op een lange donkere gang
met allerlei deuren. Juist toen ze
aanstalten maakten, de eerste daar
van te openen, klonken er voetstap
pen. Piet en Sientje drukten zich
bliksemsnel tegen de gangwand en
wachtten de gebeurtenissen gelaten
af. De stappen naderden nu snel en
opeens stond er een kleine oosterling
voor hen, die een keurige buiging
maakte. „Welkom aan boord Grote
Troel," sprak hij, „mijn naam zijn
Ali ben Gammel. U zijn Piet Loeris
en miss Sientje. Rozenolie moge U
tenen bevloeien." „Neem 'm in de
Woerdense Wangenklutser, meneer
Loeris," fluisterde Sientje angstig,
„die man is vast gevaarlijk." Maar
Piet Loeris reageerde daar niet op.
„Wolhandkrabben mogen je flanel
bevolken," zei hij, de oosterse om
gangsvormen zorgvuldig in acht
nemend. „En wat doe je hier, broer?"
De oosterling boog weer. „Ikke zijn
hoofdlijfwaeht van grote Hat Si Kee.
Mijn meester U beiden gaarne ont
vangen. U mij volgen. Niks gebeure,
niks gebeure..."
ZSteC TDEU PE H4AM
Af&dd/QE^ l/EEDU/EEH H/J PE77SBL,
^OHCS-AOlV DB cEEVJUEElVB/V
l/JAJDOCVZ
i
Lieve deuod
DB D/EN&H2
HEEFT AJ0E 4CT/JD
DB BOEtEAI JML
\/F>ETejV f
Toen Janientje die avond een nieuw
nachtjaponnetje aankreeg, klapte
ze in de handjes van pret. En
geen wonder: er zaten 'n heleboel
kaboutertjes op. Van voor, van
achter, opzij, op de mouwtjes en het
kraagje, overal stonden ze, die grappi
ge kleine kereltjes. Er waren er met
en zonder baard. Sommige hadden 'n
hoge puntmuts en anderen 'n kleintje,
met 'n punt, die slap omlaag hing.
Toen Janientje heel goed keek, zag
ze dat ze sommige kabouters kende uit
haar sprookjesboek. Daar waren Knip-
pertje en Knappertje, daar was Olie-
piep en kabouter Donzebaard zag ze
ook. Ze vond het heerlijk om in gezel
schap van zoveel aardige kabouters te
gaan slapen. Welterusten Knippertje,
Knappertje, Ollepiep, Donzebaard en
alle anderen! En daar sliep ze al.
Nu zou er verder met Janientje niets
bijzonders meer gebeurd zijn, als er die
nacht geen bezoek was gekomen. Be
zoek van Knippertje en Knappertje nog
wel. Ze trippelden over het bed van
het bed van Janientje, fluisterde 'n leu
ke droom in haar oor en wilden al weer
verder gaan, toen Knippertje op een
plaatje van Janientjes mouw wees.
Kijk eens Knap, riep hij uit, daar sta
ik. Knappertje was zo verwonderd bij
het zien van 't portret op het ponnetje
van 'n mensemeisje. Meteen kreeg hij
van Knippertje 'n por in zijn zij. Mis
schien staat jouw portret er ook wel
op, bedacht Knappertje. Laten we 'ns
gaan zoeken. Samen gluurden ze naar
de kaboutertjes van Janientjes nacht
japon. Hoy,hoy! daar sta ik! riep Knap
pertje opeens. Och wat leuk! De twee
kabouters maakten zoveel leven, dat
Janientje wakker werd. Omdat het mid
den in de nacht was, vond ze het hele
maal niet zo gek, twee kabouters op
haar bed te zien. 's Nachts gebeuren
er wel méér van die wonderlijke din
gen. Ze keek de twee kaboutervriend
jes nieuwsgierig aan. Maar die be
merkten het niet eens. Ze hadden 't
veel te druk met alle andere kabou
ters te bekijken. Daar heb je Krente-
bol, de bakker! En Knipscheer de
kleermaker! En kijk hier eens even
tjes: daar staat slager Worstevel. En
hier op 't kraagje joh! Harkie de tuin
man! Knippertje schudde zijn hoofd,
toen hij al die kabouters herkende. Wat
jammer dat ze hun eigen portret niet
kunnen bekijken, zuchtte hij. Ze zou
den 't zeker prachtig vinden.
Ik wil wel even mee naar jullie ka-
bouterland gaan, zie Janientje plotse
ling met 'n helder stemmetje. Als jul
lie denken dat ik de kabouters er een
plezier mee doe, door ze mijn ponnetje
te laten zien, nou dan loop ik mee hoor!
Dat is prachtig! riep Knappertje.
Maar Knippertje waarschuwde: je zult
onderweg je ogen dicht moeten houden,
meisje. De weg naar kabouterland is
geheim. Maar wij zullen je hand vast
houden en dan kom je er vanzelf.
Janientje was nog maar 'n klein meis
je van vijf jaar, maar toch moest ze
helemaal krom lopen, om Knippertje en
Knappertje ieder bij 'n handje vast te
houden. Ze had haar ogen stijf dicht ge
knepen en toch vroegen Knippertje en
Knappertje elke keer: je kijkt toch
niet? Je kijkt toch heus niet?
Nee, zei Janientje, ik zie geen sikke
pitje.
Het werd een enorme drukte, toen ze
eenmaal in kabouterland waren aange
komen. Al gauw krioelde het van de
kabouters om hen heen. Daar sta ik!
Daar sta ik! klonk het vrolijk van alle
kanten, 'n Paar slimmerds haalden
gauw een trapje, om ook de bovenste
kabouters te kunnen bekijken. Het was
'n echt vrolijke boel.
Het Vredespaleis te 's Gravenhage.
Eind augustus is het vijftig jaar ge
leden dat te Den Haag de opening
plaats vond van het Vredespaleis. Als
je ooit in Den Haag komt, dan zul je
zeker dit grote en mooie paleis be
wonderen, dat bedoeld is om er vredes-
vergaderingen te houden. Er worden
in het Vredespaleis ook vergaderingen
van Internationaal recht gehouden en
er is een grote bibliotheek, welk on
geveer honderdduizend boeken bevat op
het gebied van het volkenrecht. Zo, dat
is ailemaal erg geleerd hè, maar wij
zullen liever even nog wat zeggen over
het gebouw.
Een Amerikaanse miljonair heeft des
tijds 3.750.000 geschonken voor de
bouw van het paleis. Het heeft zes jaar
geduurd eer het gereed was en is na
tuurlijk heel plechtig geopend. Vrijwel
alle landen van de wereld hebben prach
tige geschenken gestuurd voor de af
werking en inrichting van dit paleis, te
veel om op te noemen. Wij geven, zo
maar, zonder enige voorkeur, enkele
voorbeelden: Zweden schonk het gra
niet voor de onderbouw en de kolom
men der galerijen, Engeland de ge
schilderde glas-in-lood-ramen in de
rechtszaal, België de gesmeed-ijzeren
deur voor de hoofdingang, Oostenrijk
bronzen en kristallen lichtdragers, Tur
kije en Roemenië kostbare tapijten,
China prachtige vazen en nog veel meer
uit allerlei landen. Ook ons land heeft
waardevol materiaal geschonken.
Het is natuurlijk de moeite waard het
Vredespaleis eens van binnen te zien,
je zakt als het ware weg in de tapijten
of je loopt over prachtig marmer, ter
wijl je de betimmeringen van de kost
baarste houtsoorten bewondert en de
wandtapijten (gobelins) en schilderijen
ziet, het een al mooier dan het ander!
Een van de prachtige zijgangen van het
Vredespaleis.
Wat is hier aan de hand? klonk eens
klaps de stem van de kabouterkoning.
Alle kabouters gingen beleefd in de hou
ding staan met hun hand aan hun muts
en Knippertje en Knappertje vertelden
over de kabouterportretten op het pon
netje van Janien. Ze gingen met hun
allen ijverig aan het zoeken. Maar hoe
ze keken en speurden, het portret van
de kabouterkoning was nergens te zien.
Zelfs een kabouter met 'n vergrootglas
kon het niet ontdekken.
Toen werd de koning boos. Een
schande, schreeuwde hij. Wat denken
die mensen wel? Alle gewone kabouters
mogen er wel op staan en de koning
wordt vergeten. Hij was zo boos, dat
hij Janientje in een holle boom op liet
sluiten. Voor straf, omdat zijn portret
niet op haar ponnetje stond. Knipper
tje en Knappertje wisten zich geen
raad. Het is onze schuld, zeiden ze. Als
wij Janientje niet wakker hadden ge
maakt, zou ze nu niet in de gevangenis
zitten. Ze konden haar door de deur,
die stevig afgesloten was, horen hui
len. Konden we maar wat voor haar
doen, zuchtte Knippertje, die moeite
had zijn tranen in te houden. Maar
Kappertje bedacht iets. Hij rende naar
huis en toen hij terug kwam had hij
zijn palet vol verfkloddertjes in de
hand. Onder de deur was 'n spleet en
toen Knappertje zich heel plat maakte
en op zijn buikje ging liggen, kon hij
met een heleboel moeite de holle boom
binnenschuiven.
Knippertje vroeg niet wat Knappertje
van plan was. Hjj had 't al begrepen.
Op 'n leeg plekje van Janientjes nacht
japon schilderde hij het portret van de
koning. Hij zorgde ervoor, dat de ko
ning er veel mooier opstond, dan hij in
werkelijkheid was. Zo gauw hij ermee
klaar was, scharrelde hij door de spleet
weer naar buiten, bracht zijn palet
naar huis en rende toen samen met
Knippertje naar het paleis. Koning, ko
ning, uw portret staat wel op Janien
tjes ponnetje, zeiden ze.
Komt u zelf kijken. De koning kwam
dadelijk mee en Janientje werd uit de
gevangenis gehaald. Oh! Oh!, riepen alle
kabouters verrast, hoe is 't mogelijk dat
we dat portret straks over het hoofd
hebben gezien? Maar de koning was zo
blij en trots, omdat hij er zo knap op
stond, dat heel zijn boosheid verdwenen
was. Ik ben bijzonder tevreden over de
mensen, zei hij tegen Janientje. Dat
kun je gerust tegen ze vertellen.
Janientje, die natuurlijk heel geluk
kig was, nu ze weer vrij was gekomen,
voelde zich plotseling erg moe. Knip
pertje zag 't en fluisterde: doe je ogen
maar weer stijfdicht, dan brengen we
je vlug naar huis. Dat deed Janientje
en het kan haast niet anders of ze moet
onderweg al in slaap gevallen zijn. Toen
ze haar ogen eindelijk open deed was
het morgen. Haastig zocht ze 't portret
van de kabouterkoning op en ja, 't
stond er nog altijd.
Gisteren was het er niet, vertelde ze
tegen haar moeder, die het natuurlijk
maar half geloven wou. Kabouter Knap
pertje heeft het er opgeschilderd. En
dat was maar goed ook. Anders zat ik
nu nog in die holle boom.
Je zult gedroomd hebben, lachte moe
der.
Toen zei Janientje maar niets meer.
Ze is haar avontuur bij de kabouters
nooit meer vergeten. Zelfs niet toen dat
leuke, leuke nachtponnetje al helemaal
versleten was.
Lea Smulders.
Begin september zal in de Verenigde
Staten van Amerika met proeven wor
den begonnen, die onder meer tot doel
hebben de lichamelijke en geestelijke
reacties na te gaan van ruimtevaarders
tijdens langdurige ruimtevluöhten op
grote afstanden van de aarde.
Gedurende een maand zal een speci
aal opgeleid team van vier man geheel
van de buitenwereld worden afgesloten.
Zij zullen in een volledig uitgerust
ruimtevaartstation verblijven, dat is in
gericht in een enorme tak van het
ruimtetechnologisch centrum van Ge
nera Electric Company in Pennsylva
nia. (V. S.)
Terwijl vrij nauwkeurig bepaalde .on
aardse' situaties worden nagebootst,
zullen de vier mannen, „terranauten"
genaamd, denkbeeldige handelingen
moeten uitvoeren, waarbij ook noodtoe
standen zullen optreden die zich op lan
ge ruimtevluchten kunnen voordoen.
Tot hun taken zullen behoren: het in
nemen van voorraden, besturing, ver
bindingen, onderhoud, beveiliging en
reacties op alarmtoestanden,enz.
Het bovenste deel van het station, dat
6.70 meter hoog en 3.80 breed is zal
dienen als vliegdek, terwijl het onder
ste gedeelten slaapplaatsen, was- en toi
letgelegenheden, alsmede ontspanning
en eetruimten bevat.
(NADRUK VERBODEN)
ARNHEM, 31 aug. Bij k.b. zijn
tot raadsheer-plaatsvervanger bij het
gerechtshof alhier benoemd mr. B. I.
A. ter Veer, oud-procureur-gene
raal bij dit hof, en mr. H. A. A. de
v»raaff, thans lector aan de gemeente
lijke universiteit van Amsterdam.
UDEN, 31 aug. 14 september viert
het klooster der zusters Birgittinessen
te Uden Marie Réfugié" zijn 250-jarig
bestaan. Mgr. W. M. Bekkers, zal 's
morgens in de abdijkerk een pontificiale
H. Mis celebreren. In de middaguren
houden de zusters receptie en zal
Udense Harmonie hen een serenade
brengen. Dan volgt de aanbieding van
het jubileumgeschenk door de Udense
burgerij.
Het feestcomité wil de zusters een
geldbedrag overhandigen voor verbete
ring van de verwarmingsinstallatie in
de abdijkerk. Daartoe zal 1 september
de inzameling worden afgerond met een
bliksemcollecte.
In de abdij rust sinds 1959 de schedel
BRUSSEL, 31 aug. (ANP) Ook in
België is na de oorlog het bioscoop
bezoek sterk afgenomen. Vonden in
1946 nog ruim 141 miljoen Belgen de
weg naar de bioscoop, in 1961 waren
het er nog slechts 70 en in 1962 nog
geen 65 miljoen. Het aantal bioscopen is
in België van bijna 1600 in 1957 ge
daald tot minder dan 1350. De inkom-
rten zijn met bijna een kwart gedaald.
In de toelichting op een wetsvoor
stel ter regeling van de verhuurvoor-
van de H. Birgitta, overgebracht uit
Coursson in Frankrijk. Als kroon op
de geschiedenis van „Maria Réfugié"
vertrokken op 24 mei van dit jaar vier
zusters uit Uden naar Vadstena in Zwe
den, om in de bakermat der orde het
ideaal van de H. Birgitta te beleven.
waarden voor het vertonen van com
merciële films in het openbaar, wordt
de huidige crisis in de Belgische bios
coopbedrijven niet alleen toegeschre
ven aan de televisie en de gewijzigde
levensomstandigheden, maar ook aan
de dominerende positie van de film
verhuurkantoren in België. In tegenstel
ling tot andere landen, zoals Neder
land, Duitsland en Frankrijk bestaan
er in België nog geen wettelijke bepa
lingen met betrekking tot de voorwaar
den, w.o. films aan bioscopen moeten
worden afgestaan. In navolging van
genoemde landen beoogt het wetsont
werp de huurprijzen van fiims onder
controle van de regering te brengen
alsmede de percentages vast te stellen'
volgens welke de opbrengst van de ver
toningen tussen de bioscoopexploitan
ten en de verhuurkantoren wordt ver
deeld.
Het eerste protest tegen dit voorne
men van de Belgische minister van
economische zaken is er al: de „Mo
tion Picture Association of Americay
heeft aangekondigd tot „actie" te zul
len overgaan.
