Wereldrecordhoudster ADA KOK
door zusje Cretta meegesleept
Met diploma Mulo op
%ak kon training voor
Tokio beginnen
UIT HET
VUISTJE
Geert Nederlandse waarnemers
naar conferentie Washington
Druk van V.S., Italië en
Duitsland ten spijt
Leren als spelen
Expert in Slavische talen
W Gaulle en de
kwestie- Vietnam
Multilaterale NAVO-kernmacht zou
begroting met 80 min extra belasten
Den Haaa wacht
Haag
af, maar blijft
op de hoogte
Nedtankschip op
Rijn aangevaren
Drs. B. G. Karpiak
MAN NA VAL VAN
PAARD OVERLEDEN
60.000 liter benzine
stroomt water in
VANDALISME AAN
NIEUWE KERK TE
ZAANDAM
DINSDAG 3 SEPTEMBER 1963
PAGINA 5
AMSTERDAM, 3 sept Hij
ter goe(^ bedoeld, de voorzit-
Sn Van Alpheuse Zwemclub.
laal voor zijn huldigings-
BUlTENLAlW fer?Keid Jan het
kroniek
Ma
,chiedde.
den Sl0egen dan ook ardiS:p0°d:
is het
speech was de microfoon aange
sleept, met een gedicteerd be
richtje in de plaatselijke pers was
er een vijftigtal toeschouwers op
getrommeld en achter zijn rug
hield hij een feestelijk verpakte
doos rumbonen. Het bezoek van
Ada Kok, de nieuwe Nederlandse
wereldrecordhoudster op de 100
meter vlinderslag, aan het Al-
phense zwembad „De Hoorn" zou
niet onopgemerkt voorbij gaan.
Met het damesteam van de Am-
stel veense zwemvereniging „De
Fuuten" zou Ada, de eerste
avond na haar recordrace, tegen
het Delftse DZV de promotie
naar de tweede klasse van de
waterpolocompetitie van de
KNZB betwisten. Dat zij, wegens
in de loop van de morgen opge
komen rugklachten, drie dagen
rust moet houden en als reserve
aan de kant moest blijven was na
tuurlijk een teleurstelling. Maar
de woorden van lof van de voor
zitter waren er niet minder om.
Hij had zondagmiddag op de tele
visie gezien hoe snel het ging en
dat hij een record met een titel
verwarde was van minder belang.
En toen kwamen de rumbonen.
Ada's ogen glinsterden, ze lachte
eens bemoedigend naar haar moe
der, maar die bleef onverbidde
lijk. Chocola is nu eenmaal voor
het vrolijke Amsterdamse zwem-
stertje taboe. Gelukkig zorgden
haar teamgenoten voor de oplos
sing: met 91 versloegen zij hun
Een lekkere gewoonte
tegenstandsters en de verovering
van het tweede klasserschap was
was een tractatie waard.
Woelige jaren
Bij Charles Ritton
Twistkampioene
Ze leven met z'n vieren voor de zwem- Net afloop VüU ICC tfi poloivcclstvijil (Iccldc A.dü Kolc gistCTUVOnd d&
merij, thuis aan de Amsteidijk. Gretta i)nnr np^chonken rumbonen uit aan haar teamgenootjes. Links haar
heeft twee jaar een baantje volgehou- y
zuster Gretta.
Ada Kok met haar boxer „Bar
ney", die zij van haar ouders
cadeau kreeg na haar verbetei mg
van het Europese record op de
vlinderslag tijdens de Zuidajr
kaanse toernee.
DE AUTOMATISCHE
TELEFONISTE
DE BUMIF00N
tmmnmtmwt
(Advertentie)
dn onze speciale verslaggever!
j e verlclaring, die de Franse presi
dg"1' y°rige week heeft afgelegd over
It J Wes9e-Vietnam, vormt nog
J.A 3 stof tot gesprek. Zoals hekend
,0 §er>eraal De Gaulle op een ver-
L «mg van de ministerraad het
j °p van een herenigd Vietnam,
tr lKich enerzijds zou hebben ont-
ken aan Amerikaanse hulp en
ti' rC aanse adviezen, en dat ander-
0s (voor wat het noordelijke deel
re't) zijn oriëntatie op het Chinese
munisme zou hebben opgegeven
*ei Vhrm'n<^erc'- b)e Franse president
'dat zijn land da gebeurtenissen
v'etnam met aandacht en ontroe-
Volgt en dat het van harte bereid
j voor zover zijn middelen het toe-
li l.' ^tetnamezen te helpen bij
et bereiken van de door hem uitge-
Tpelde situatie. Charles de Gaulle
tte het onjuist, dat zijn woorden
binnen de beslo-
kabinet bleven en
hij gaf zijn minis
ter van voorlichting
opdracht de ver
dring te publiceren. Hetgeen ge-
Onmiddellijk waren er Amerikaan-
®e kranten, die meenden dat de gene-
raal de Verenigde Staten op een
jderst kritiek moment een stok tussen
e benen trachtte te steken. Ambas-
- 'eur Hervé Alphand, door minister
vusk ter verantwoording geroepen,
whs Pr1"' ^at een misverstand
bedoel!^ De
^erlcl
hedóehng*1^De Gaulle had niet
korte termijn te^ï ®en oplossing op
huidige situatie.
Dit klopt echter weer niet met de
yersie van „welingelichte kringen" te
1 arijs, volgens welke De Gaulle zijn
^•enswijze al meermalen vertrouwelijk
Kr kennis zou hebben gebracht van
Washington en dat hij nu met een
apenbare verklaring is gekomen als
fievolg van de snelle verslechtering
An. de toestand in Zuid-Vietnam.
°k de berichten over een op handen
'inde benoeming van de hoogbe-
a«rde generaal Georges Catroux (de
j°ormalige gouverneur-generaal van
ado-China, die zich destijds aan-
^°°t bij de Vrije Fransen) tot De
j auIIe s vertegenwoordiger in Saigon
jA'den op een zekere gehaastheid.
en correspondent van „The Obser-
r in Hongkong weet te melden,
jA de Franse president door zegs-
en van Ho Tsji-minh (de commu-
o'StjChe leider van noord-Vietnam)
P discrete wijze te verstaan is ge-
jAen, dat men van die zijde een
\WS initiatief tot hereniging van
^'eGam zeker zou verwelkomen,
pe habituele bewonderaars van de
,tahse president wijzen er op, dat
Wj verklaring van De Gaulle
r°m het uitzicht is geopend op
gj1 Politieke oplossing en dat is te
v nstiger, nu de militaire aspecten
Arrf,van rooskleurig schijnen. Zelfs
v 'jherale „Monde" acht het een
oerdienste van de generaal, dat hij de
Setl heeft geopend van de Amerika-
6n' Wier hele horizon door de oorlog
v°rdt afgesloten. Maar met een open-
srtigheid, die toch wel even ver-
^'Istert, geej-t pg,. 0fficiële Parijs toe,
ai een hereniging van Vietnam op
alistische basis spoedig zal blij-
ven neer te komen op een uitlevering
aa het hele land aan het communis-
e; resident Kennedy heeft bij her-
Z ,gezeScK dat het prijsgeven van
Cf-Vietaam automatisch zal leiden
p, "et prijsgeven van zuid-oost-Azië
?n.en' De maoua van ue v_>au>n= s
wiezen zal derhalve in Washington
6 niet erg geapprecieerd worden
en zal daarbij
euien,
effect van de domino-
e inhoud van De Gaulle s
aanmerking
afkomstig zijn van
dat zij
wW'' ^'e de Atlantische solidari-
1 bij herhaling aan zijn laars lapt.
j n tenslotte zullen zelfs de bewon-
^e'aars van De Gaulle moeite hebben
i Verklaren, waarin de innerlijke
erentie is gelegen van een politiek,
'e in Europa elk overleg met de
pussen uver ontwaper
Uitse kwestie afwijst en die in Azië
over ontwapening of over de
instuurt op territoriale compromis-
v n' die ten voordeel zullen strekken
n het veel agressievere Chinese
comrnunisme.
Advertentie
KAAS
Kent u Leidse of Goudse
boerenkaas? Wees niet een
kennig: houd van meer kazen»
VEERE, 3 sept. De 48-jarige J.
Bonthuis uit Middelburg is hier op de
Schonevalweg van zijn paard geworpen
zeer ernstig gewond. In het zieken
huis is hij later aan zijn verwondingen
bezweken.
De man maakte deel uit van een ge
zelschap dat een tocht te paard maakte.
Toen de paarden op hol sloegen, verloor
de heer Bonthuis zijn evenwicht. Een
dame uit Antwerpen, die eveneens van
haar paard viel, werd licht gewond.
Gul deelde Ada uit. Zij weet het im
mers, top-sport stelt zijn eisen. „Ik
moet afslanken, honderdenzestig pond
is wel wat al te veel. In veertien dagen
is er twee kilo afgegaan. Zware con
ditietraining met een molton lenden
doek. En geen koekjes, geen slagroom-
gebak, weinig koffie en thee, maar wel
elke avond biefstuk en veel fruit". Als
ze het zelf eens wil „vergeten", dan
schieten direct vader en moeder, maar
vooral ook zus Gretta toe. Het is Gretta
die haar bij hét rondgaan met de trom
mel gewoon niet ziet zitten en half
vragend, half vermanend „Mag zjj wel
boter op het brood" laat vallen, wan
neer moeder Kok tijdens een autorit op
weg naar een wedstrijd voor het eten
zorgt.
Gretta Kok, die zelf geen moeite te
veel is om op de schoolslag na een in
zinking haar beloften van enkele jaren
geleden nu waar te maken, is de grote
stuwende kracht achter haar vier jaar
jongere zusje. Dat is zij al van ver
voor de eerste slagen van de nu
zestienjarige Ada in het wedstrijdwa-
ter. „Zij sleepte me tegen wil en dank
mee naar de training van de kunst
zwemvereniging ZAR zo'n jaar of vijf
geleden. Vervolgens ging ze wedstrijd-
zwemmen bij de Hollandsche Dames
Zwemclub en ik zou en moest
eens op een clubavond komen.
Ik vond het afschuwelijk. Ik voelde er
niets voor". „Mevrouw Lewis, onze
trainster, moest haar altijd van de kin
deren in het bad wegslepen en had ze
een baantje gezwommen dan was ze
direct weer zoek," voegt Gretta daar
nog steeds met enig verwijt in haar
stem aan toe. „Natuurlijk vlinderde ik
toen nog niet, dat zag' je tijdens de
training niemand doen. Bovendien, bij
jeugdkampioenschappen in Apeldoorn
zwom ik 1.11.- op de vrije slag. Dat
was lang niet slecht en een half jaar
later mocht ik dan ook met de HDZ, als
reserve voor de borstcrawl voor de
estafette-ploeg mee naar Bremen. Ik
moest daar echter invallen voor Kitty
Wagenaar op de vlinderslag. Mevrouw
Lewis was enthousiast over mijn tijd
en dus raadde zij mij aan met „vlin
deren" verder te gaan. Dat was januari
1961. In datzelfde jaar werd ik in Heer
len jeugdkampioene op dat nummer. Ik
had nog steeds niet zoveel getraind,
voor „Heerlen" geloof ik amper veer
tien dagen. Daarna voelde ik er pas
werkelijk iets voor."
De resultaten: een Europese titel
en record in Leipzig, een wereld
record nu zondag. Glanzende presta
ties, waarop zij met recht trots kan
gaan, maar waarvan de laatste toch
eerst een begin is. Het feitelijke begin
namelijk van een intensieve maar
hopelijk vooral rustige training voor
de Olympische Spelen van Tokio. Want
hoe woelig zijn de afgelopen twee ja
ren voor de rijzige Ada geweest.
Haar vader heeft niet voor niets het
woord „ophouden" laten vallen. Ze
werden het beu in huize Kok, al die
herries waarmee zij in het nieuws zijn
geweest. Het begon bij de HDZ. Vader
Kok, enthousiast supporter van zijn
beide dochters, kwam in het belang
van die twee in conflict met de train
ster. Het werd een eindeloze lijdens
weg. Ze werden geschorst; .de schor
sing werd ingetrokken: ze werden bij
de training vergeten. Kortom het. ging
helemaal mis. Vader Kok zocht een
andere vereniging en vond die het
vorige jaar in het Amstelveense „De
Fuuten".
De trainster van „Naarden" Wil van
Breukelen werd bovendien bereid ge
vonden de zusjes onder haar hoede te
nemen. Dat was vóór Leipzig en alles
ging weer een tijdje goed. In weer en
wind werd er getraind, kosten noch
moeite werden gespaard, noch door de
nieuwe trainster, noch door het ouder
paar. Het bestuur van de zwemvereni
ging Naarden gaf echter dit jaar te
kennen dat het er onoverkomelijke be
zwaren tegen had dat Wil van Breuke
len de Amsterdamse meisjes bleef trai
nen. Ook niet in haar vrije tijd. Toen
werd Charles Ritton, trainer van DJK
met een CIOS diploma, zelf een oud
wedstrijdzwemmer, bereid gevonden
Ada en Gretta onder zijn hoede te
nemen. En de lang verbeide rust keerde
terug in de training.
„Ik heb Charles Ritton moeten ver
zekeren mij alleen aan mijn adviezen te
houden. Hij houdt natuurlijk samen
spraak met de bondscoach Carlile. Daar
van hebben we geleerd voor een be
langrijke wedstrijd een paar dagen de
training te verslappen. Charles kan nar
tuurlijk niet meer mijn slag veranderen,
maar hij werkt bijvoorbeeld aan mijn
ademhalingstechniek. Hij kan zo goed
uitleggen, hij kletst niet. De vorige week
zei hij nog toen ik de honderd meter op
tijd zwom, als je tegen de wereldre
cordhoudster had gezwommen dan had
je twaalf meter achterstand gehad. Ach
teraf bekeken grappig niet? Wat ging
het zondag lekker. Ik zwem altijd al
leen maar met mijn armen Mijn benen
zwabberen er meestal maar wat bij. De
juiste combinatie heb ik nooit gehad,
maar zondag ging het plotseling wel."
Het trainingsprogramma is zwaar, zeven
kilometer zwemmen per dag. 's Mor
gens om half zeven op, 's avonds om
acht uur, half negen naar bed. Ook dan
gaat Gretta, Ada voor, soms ondanks
een gezellig verjaardagspartijtje. Vier
maal in de week volgen de zusjes dan
nog een conditietraining, grondoefenin-
gen en een looppasje in het Vondelpark.
Ada is dit seizoen iaat begonnen met
dit programma. Na Leipzig was de
eerste opdracht: het diploma van de
MULO halen. „Als ik dat niet voor
elkaar kreeg moest ik dit jaar weer
naar school en zou er van een goede
training voor Tokio niets kunnen ko
men. Het afgelopen jaar werd ook nog
onderbroken door de irip naar Zuid-
Afrika, daarvoor heb ik overigens niet
getraind en toch zwom ik aan het
eind ervan een Europees record. Maar
dat alles betekende toch elke morgen
om vijf uur opstaan en tot acht uur
„blokken". Het ontbijt volgde dan wel
in het eerste lesuur, bjj elke draai van
de leraar heimelijk een hap brood.
Om zes uur 's morgens wekte ik zelfs
mijn vader en dan dronken we samen
thee voordat hij de melkwjjk in ging.
Ja, ik ben geslaagd voor mijn MULO."
den, maar is daar nu mee gestopt.
„Mijn vader en moeder zijn wel goed
voor ons dat ze dat allemaal kunnen
opbrengen. Maar ze zijn ook wel trots
op hun dochters, reken maar. Ze gaan
altijd mee en zondag had mijn vader
echt wel een brok in v\jn keel." Ze
lachen er nu om, de twee. Vooral de
laconieke Ada heeft altijd en overal het
grootste plezier. „Ook met de buiten
landse meisjes," zegt Gretta vol bewon
dering. „Ach," Ada haalt haar schou
ders op, „als je de zinnen maar een
beetje in elkaar draait, verstaan ze je
wel. En wat we nu allemaal tijdens de
reisjes zien, dat zie je later toch nooit
meer. Vlak voor de wedstrijd is het nog
tijd genoeg om je even serieus te con
centreren. Gretta is altijd nog zenuw
achtiger dan ik als ik moet zwemmen".
„En ik hoor haar altijd het hardst
schreeuwen als ik in het water lig.
Sommige mensen vragen wel eens, nu
Ada mü in prestaties voorbij is ge-
streefd, of ik jaloers op haar ben. Hoe
kan dat nou? Ik vind het juist schit
terend". Beiden verhe"«® r,?rop
dat ze samen gekozen Al">n le pi°eg
voor de zeslandenwedstMjd Black-
pool. Dat is de tweede keer. Ze krygen
allebei voor die reis
japonnetje. Waarom niet, daar zijn het
meisjes voor. En Ada was voor
niets de twistkampioene op een feest
van DJK.
DEN HAAG, 3 sept. Het is afge
sproken, dat Nederland op de hoogte
zal blijven van de gang van zaken bij
het overleg in Washington over de even
tuele vorming van een multi-laterale
atoomstrijdmacht ter zee van de Noord-
atlantische verdragsorganisatie. Dit
hoef' echter niet noodzakelijk te bete
kenen, dat Nederland een waarnemer
naar dit overleg zendt.
In welingelichte kringen heeft men
hier naar aanleiding van berichten
over de afwezigheid van Nederlandse
waarnemers gezegd, dat Nederland
wel belangstelling voor de multilate
rale atoomstrijdmacht heeft. Neder
land heeft echter m de afgelopen
maanden een afwachtende houding
aangenomen.
Naar in Haagse regeringskringen ver
luidt zou het kabinet onlangs hebben
besloten om geen waarnemer te sturen
naar Washington omdat boven de reeds
aanzienlijk gestegen defensiebegroting
voor de komende jaren nog een extra
bedrag van omstreeks tachtig miljoen
gulden op tafel zou moeten worden ge-
leg< volgens de voorlopige plannen voor
een multilaterale kernmacht zoals din
in Washington zijn ontwikkeld, aldus
UPI.
De afgelopen weken heeft de Neder
landse ambassadeur in Washington, dr.
J. H. van Roijen, over deze kwestie her
haaldelijk, en mede op verzoek van
het State Department, besprekingen ge
voerd. Ook van Italiaanse zijde is op de
regering in Den Haa^j aanzienlijke pres
sie uitgeoefend, terwijl de Westduitse
regering niet alleen de Nederlandse am
bassade in Bonn hierover heeft aange
sproken, maar ook de Duitse ambassa
de in Den Haag onlangs opdracht heeft
gegeven deze kwestie ter sprake te
brengen bij het ministerie van Buiten
landse Zaken.
Dc besprekingen in Washington wor
den gevoerd door deskundigen van ver
schillende geallieerde landen, waaron
der Italië, Duitsland en Turkije.
Met name tegenover de Franse en
Britse afwijzende houding achtte men
het in Washington van belang dat op
zijn minst een Nederlandse waarne
mer formeel naar deze beprekingen
zou worden afgevaardigd.
Het kabinet heeft echter overwogen, zo
verluidt volgens UPI, dat zelfs dit gebaar
gezien de huidige positie en de Neder
landse defensieinspanning, waarbij ook
gelet wordt op de verhoudingen binnen
Europa, niet opportuun zou zijn.
De Amerikaanse opvatting dat de fi
nanciële offers, vereist voor het tot
stand komen van een multilaterale kern
macht nog boven de reeds bestaande de-
fensielasten zouden moeten komen heeft m
Den Haag geen weerklank gevonden,
voegde men hier aan toe.
SPEYER, 3 sept. Zestigduizend li
ter benzine stroomde maandag in de
RÜn, toen tussen Germersheim en
Speyer het Nederlandse tankschip
„Wilheimina" uit Rotterdam in aanva
ring kwam met het Duitse motorschip
„Peter Jaegers". Het tankschip werd
midscheeps getroffen. Het met grind
geladen motorschip zonk vlak onder de
oever. Van persoonlijke ongelukken is
geen melding gemaakt.
Met het oog op het ontploffingsge
vaar werd de scheepvaart op dit ge
deelte van de Rijn enfele uren stilge
legd. Tussen Speyer en Ludwigshafen
werd de bevolking gewaarschuwd,
voorzichtig te zijn met vuur. Het* Ne
derlandse schip kan waarschnlijk dins
dag de reis voortzetten.
beantwoordt en registreert tijdens
Uw afwezigheid de binnengekomen
gesprekken
Vraagt inlichtingen of folder
Koninginnegracht 78, Den Haag, tel.
(070) 63.30.06.-63.37.89.
«Gisteren heb ik dus mijn
zoon naar de grote school
gebracht. En wat waar is, is
waar: hij heeft het als een
man gedragen. Nadat wij
kennis hadden gemaakt met
de juffrouw mocht ik sa
men met hem een tafeltje
uitzoeken. En toen wij dat
hadden gedaan ben ik nog wat onge
wis naast hem blijven staan. Wat zegt
een mens op zo'n moment? Ik wist het
niet. Mijn zoon ook niet. Hij keek wat
witjes in het rond. En toen viel zijn
oog op een buurjongetje dat met de
tong uit de mond vast op een klaarge
legd papier een fraaie boot zat te teke
nen.
„Dat is niet m-m-ru-m-oeilijk, moet
ik zeggen", zei mijn zoon zwakjes; en
stotteren doet hij anders nooit. Maar
waarschijnlijk had in zijn prille her
sens de gedachte postgevat dat je om
toegelaten te worden tot de grote
school eerst een zelfgeschetste Rem
brandt moest inleveren.
„Kijk", zei ik, om her,- af te leiden
„hier moet straks inkt in" en ik deed
het schuifje open.
„Dat wist ik al lang", zei hij. Er
klonk iets van verwijt in zijn stem,
wa ik had hem onderschat.
„Nou", zei ik, „dan ga ik maar.
Braaf blijven en mooi leren".
„Jn", antwoordde hij, maar hij keek
mij met donkere blik na. Hij blééf en
ik ging lekker de vrijheid in. Het ver
raad greep om zich heen. Maar hij
huilde niet. Niemand van de kleine
recruten weende trouwens. Dat viel
mij op.
En toen ik buiten liep werd ik ver
vuld van een diepe melancholie. Kin
deren huilen tegenwoordig niet meer,
dacht ik, zij bewaren hun tranen voor
later.
Maar gisterenmiddag kwam mijn
zoon joelend thuis. „Hoe was het op
school?", vroeg ik. „Goed", antwoordde
hij, „wij hebben knoert-lekker ge
speeld". Ik bezweer het U, mede-ge-
trofft i ouders, Hiëronymus van Al
phen had gelijk en hij zal het tot het
einde der tijden houden.
ZAANDAM, 3 sept. Onbekenden
hebben zich toegang verschaft tot de
in aanbouw zijnde R.K. St. Jozefkerk
in het Kogerveld te Zaandam.
De kerk die op de feestdag van Chris
tus Koning in oktober in gebruik zou
worden genomen werd door de onvei>
laten besmeurd met zwarte verf wel
ke in potten binnen het gebouw stond.
De bouwpastoor ziet zich thans genood
zaakt een deel van de muur geheel op
nieuw te laten optrekken omdat verwij
deren niet mogelijk bleek.
(Advertentie)
Elke OLVEH polis is winstdelend
Toen professor dr. M. G. Plat
tel O.P. vorig jaar afscheid
nam als rector-magnificus
van de Katholieke Econo
mische Hogeschool te Tilburg
wees hij in een rede op de nood
zaak voor academici om Rus
sisch te leren. Drs. B. G. Kar
piak, wetenschappelijk mede
werker Slavische talen en docent
Russisch aan de Technische
Hogeschool in Delft was zo ge
troffen door deze uitlating van de
scheidende rector-magnificus, dat
hij onmiddellijk een brief
schreef, waarin hij zijn diensten
aanbood.
Per kerende post kreeg hij
antwoord. De senaat liet hem
weten, dat men „te zijner tijd"
graag zou terugkomen op zijn
aanbod. Nu is bekend geworden,
dat drs, Bohdan Gregorius Kar
piak benoemd aan de „Eco
nomische" in Tilburg als docent
in de Russische taal.
Drs. Karpiak is een Oekraïner
van geboorte. Hij werd geboren
in 1915 in Lemberg, een plaats
dat ligt tussen de hoofdstad
Kiew van Oekraïne en Krakau
in Polen. Na het gymnasium te
hebben doorlopen ging hij stu
deren aan een Poolse universiteit.
Nog voordat hij echter zijn studie rechten had kunnen afmaken werd hij
door de Duitsers als staatsgevaarlijk opgepakt. In 1941 verbleef hij als
politiek gevangene in Mauthausen. In dit concentratiekamp, waar alle
mogelijke oost-Europeanen verbleven leerde hij praktisch alle voorkomende
Slavische talen spreken.
Na zijn bevrijding in 1945 week hij uit naar Duitsland om tenslotte
in 1947 in Utrecht te belanden. Hij accept-erde een baantje als automonteur.
In 1950 werd hem een stipendium van het Universitair Asylfonds aan
geboden om opnieuw te gaan studeren. Aanvankelijk had hij het plan zijn
rechtenstudie af te maken, maar zijn Utrechtse professoren ontraadden
hem dit. Zij waren van mening, dat het Nederlandse recht hem te zwaar
op de maag zou liggen.
Bohdan Karpiak koos de wijste partij en besloot zich toe te leggen
op de Slavische talen, waarvan hij het Russisch, Pools en uiteraard het
Oekraïnisch reeds vloeiend sprak en waarvoor hij zich in het concentratie
kamp bijzonder was gaan interesseren.
Zijn grootste probleem was niet hoe word ik de oost-Europese talen
machtig, maar hoe leer ik deze talen in goed Nederlands overbrengen,
hetgeen een heel andere wijze van benaderen was dan zijn docenten m
Utrecht tot op dat moment ervaren hadden.
Hij deed er drie jaar over. In 1953 legde hy met Qoed gevolg het
doe toraal-examen Russisch, Pools en Oekraïnisch af. In dat zelfde jaar
ook werd hij benoemd tot docent aan de Nederlandse Economische Hoge
school in Rotterdam. Hij gaf colleges handelscorrespondentie en termmo-
l0min 1957 ging hij over naar de Technische Hogeschool in Delft, waar hij
niet alleen als docent werd aangesteld, maar ook als wetenschappelijk
medewerker. Drs. Karpiak veranderde trouwens met omdat hij Delft
boven Rotterdam prefereerde, maar omdat de leergangen vreemde talen
in Rotterdam opgeheven werden.
In Delft was drs. Karpiak zeer nauw betrokken bij het wetenschappelijk
werk van de hogeschool. In de eerste plaats vertaalde hij het gehele
studieprogramma van de leergangen vande Russische technische univer
siteit in Moskou. Daarnaast onderhield hij de contacten tussen Nederlandse
professoren en hun collega's achter het ijzeren gordijn, wisselde hij resu
me's uit van dissertaties met verschillende Russische universitaire biblio
theken en zorgde hij voor vertalingen van Russische wetenschappelijke
werken
In Rotterdam in een kamer, waar oude ikonen en prenten aan Rusland
herinneren geeft drs. Karpiak privé les. En dit is aanleiding tot een van de
wonderlijkste opmerkingen van de 48-jarige Oekraïner: „Er zijn meer
mensen, die Russisch studeren dan u denkt, maar bijna niemand wil het
weten. Ik geef zelfs les aan mensen, die het werkelijk stiekem doen en
voor geen geld van de wereld aan hun vrienden zouden durven bekennen,
dat zij Russisch spreken."
Mevrouw Karpiak, een rasechte Nederlandse komt er rond vooruit, dat
zij ondanks het vak èn de hobby van haar man geen woord Russisch
spreekt. Toen zij als arts werd afgevaardigd naar een groot kankercongres
in Moskou kreeg zij van haar man op het laatste ogenblik een klein boekje
in de geest vu „Hoe zeg ikin handen gestopt. Overigens moest me
vrouw Karpiak zonder haar man naar Moskou, want deze kon in Nederland
geen tijd vrij maken hoe graag hij ook meegegaan was; na zijn gevangen
neming in Polen is hij er niet meer geweest.
