Mollet
wet de
bepleit samenwerking
Franse communisten
Leider van socialisten gaat
in november naar Moskou
COLUMBIA
Sinds 1948 zijn er
minstens 200.000
mensen vermoord
Vijftien jaar terreur
Chae
van strijd
en
vreedheden
w|:f
BLANKEKDEYI
NAAR EEN NIEUW VOLKSFRONT
Margje AndringaFrisiana-symbool
jn man wenst
géén registratie
als kleurling
Reisbrieven uit
door
J Rosier O. Carm.
Sleutel van chocola
Kaas proeven
7 afs?»
„Kinderspel"
Manifestatie in veren
Landmacht krijgt
volgend jaar DAF-
pantserivagens
Prijs ingesteld voor
film journalistiek
Mevr. Möller:
Spaarrekeningen bij
rente 3 3A p.j.
V- i i
2,7 procent meer loon
voor de schilders
Speedboot slaat lek
Engelandvaarder
krijgt ongeluk
op terugweg
DONDERDAG 19 SEPTEMBER 1963
PAGINA t
GUY MOLLET
PARIJS, 18 sept. Uitlatin
gen van de secretaris-generaal
van de Franse socialistische par
tij, Guy Mollet, eergisteren in een
interview met Radio Luxemburg,
over de moge" ".heden van ge
meenschappelijke actie tussen de
Franse socialisten en de Franse
communisten hebben in politieke
kringen in Parijs nogal de aan
dacht getrokken. Vermeld zij
allereerst dat Guy Mollet in no
vember a.s. op uitnodiging van de
Russische communistische partij
de Sovjet-Unie zal bezoeken.
't helpt en't is lekker
Niet helder
vraagt
onze
voorwaarden I
Handel Mij. H. Albert de Bary Co. n.v.
Herengracht 450 - Amsterdam - Tel. 2211 55
GREETJE (Margje)
Frisiana-meisje
P
Hollandse witkuif-kriel.
I
die goeie ouwe
met de baard9.10
en die goeie jonge
(met 't baardje) 7.65
(Advertentie)
AMSTERDAM, 18 sept. De afde
ling Nederland van de CICAE (Confé-
deration Internationale des Cinémas
d'Art et d'Essai) waarbij 16 filmkunst
theaters in ons land zijn aangesloten,
heeft besloten een prijs van 500,— be
schikbaar te stellen op het gebied van
de filmjournalistiek.
Jaarlijks zal deze prijs worden uit
gereikt aan die publicist, die zich ge
durende het afgelopen jaar bijzonder
heeft onderscheiden bij het aankweken
van begrip en het verhogen van de be
langstelling voor de filmkunst. De prijs
zal de naam dragen: Graadt van Roi$-
genprijs naar de Rotterdamse filmcri
ticus mr C J- Graadt van Roggen
(1904-1933). In de jury hebben zitting
enomen de heren mr. D. Bijdendyk,
C. P. Seyffert en A. Rtjnhoudt.
(Van onze Parijse correspondent)
In het Interview werd aan Mollet
de vraag gesteld of zijn reis naar Mos
kou de weg is die naar een volksfront
leidt. Als men onder volksfront ver
staat hetgeen Frankrijk in 1936 gekend
heeft (een gemeenschappelijke verkie
zingszege van radicaal-socialisten, so
cialisten en communisten met daarop
volgend een volksfrontbewind, corr.)
dan aldus Mollet wens lk mijzelf
nog altijd geluk met de door dat volks
front gevoerde actie (een belangwek
kende historisch terugblikkende vraag
zou hierbij ongetwijfeld geweest zijn
of Guy Mollets autofelicitatie ook de
doorwerking betrof die deze volks
frontactie had op het vlak van de in
ternationale politiek. - corr.).
Men moet echter, zo meende Guy
Mollet, de zaak anders formuleren.
En gevraagd of hij bedoelde te zeg
gen dat de gemeenschappelijke actie
tussen socialisten en communisten
op het punt staat tot stand te ko
men, verklaarde Mollet dat zijn ant-
woord neen luidde, indien bedoeld
werd dat men in Frankrijk bedreigd
wordt met een gang naar een volks
democratie, zoals het geval was in
de landen van Oost-Europa. Maar
als de vraag betekende of de hoop
gewettigd is op herstel in Frankrijk
van een arbeiderseenheid, die de po
litieke vrijheden onverlet zal laten,
dan luidde zijn antwoord: de socia
listen staan zeer open voor een der
gelijke samenwerking.
Eerder had Guy Mollet in het inter
view verklaard dat de oppositie tegen
het huidige regime het mogelijk maakt
dat de socialisten zich zullen bevinden
in een actie die evenwijdig loopt met
die van de communisten. De socialis
ten zouden zeker de hulp van de com
munistische stemmen niet verwaarlo
zen om aan dit regime, dat nog slechts
uit de verte iets te maken heeft met
een parlementair regime, een einde te
maken. Maar tussen wat men zo vlot
het volksfront noemt en de gemeen
schappelijke actie ligt een enorme af
stand. Van de gemeenschappelijke ac
tie zei Guy Mollet ook nog dat zij
het mogelijk zou maken „vooruitgang
te boeken in de richting van de econo
mische en sociale hervorming
RED BAND- ROOSENDAAL
Over zijn aanstaande bezoek aan
Moskou verklaarde Guy Mollet, dat
een van zijn oogmerken daarbij was
zich ervan te vergewissen of zich in
de boezem van de communistische par
tij een interne ontwikkeling heeft voor
gedaan; niet slechts in de betrekkin
gen van staat tot staat maar in de be
ginselen die ten grondslag liggen aan
de actie van de partij.
De liberale Monde tekent bij een en
ander aan dat Guy Mollet zich heel
voorzichtig heeft uitgelaten naar het
ons voorkomt evenwel niet volkomen
helder maar dat zijn verklaringen
toch enigszins verder gaan dan „de
defensieve taktiek samen met de com
munistische partij tegen een uitgespro
ken gevaar", die een van de conclu
sies was van het jongste socialistische
partijcongres.
DEN HAAG, 19 sept (UPI) De
echtgenote van de Zuidafrikaanse blan
ke arts dr. H. F. Möller heeft gisteren
een verklaring uitgegeven, waarin zij
ontkent dat haar man registratie als
kleurling heeft aangevraagd, zoals wij
gisteren op gezag van het Ameri
kaanse persbureau UPI meldden.
Mevrouw Moller, die momenteel we
gens familieomstandigheden in Neder
land verblijft, vertelde een verslagge
ver van UPI dat haar man, die arts
is in Paarl, kandidaat is gesteld voor
verkiezing in het Zuidafrikaanse parle
ment als blanke afgevaardigde van de
gekleurde bevolkingsgroep.
Volgens de Zuidafrikaanse wet kan
alleen een blanke de kleurlingen ver
tegenwoordigen. Het is derhalve perti
nent onjuist dat dr. Möller zich als
kleurling zou willen laten registreren,
aldus mevrouw Möller.
Advertentie
In de loop van vorig jaar heeft
de Nationale Universiteit van Co
lombia een boek gepubliceerd
over de gewelddaden, waartoe po
litieke onlusten de laatste vijftien
jaar hebben geleid. Het is een ern
stige studie, zonder jacht op sensa
tie. Maar ieder die de studie leest,
weet dat de verbijsterende gegevens,
waarmee de regering en verantwoor
delijke instanties voor een ernstig ge
wetensonderzoek worden geplaatst,
verwijzen naar een demonische wer
kelijkheid, die door geen enkele be
schrijving volledig kan worden weer
gegeven. Hoeveel bloed en tranen lig
gen vervat in de simpele iie'
dat sinds 1948 minstens 200.000 Co-
lombianen, grotendeels plattelandsbe
volking, door gewelddaden om het
leven zijn gekomen. Dit indrukwek
kende getal is slechts een benadering
van het werkelijke aantal slachtof
fers, gebaseerd op controleerbare ge
gevens. Het is niet uitgesloten dat
deze schatting aan de lage kant is
gebleven,
Hoe is een dergelijk banditisme mo
gelijk geweest, dat van tijd tot tijd
de vorm aannam van een uitgebreide
fuerilla en dat zich nog steeds bijna
agelijks doet gelden? Het antwoord
op deze vraag is niet gemakkelijk,
zelfs niet voor de Colombianen. De
reeds vermelde studie, „La violen-
cia en Colombia", verschenen onder
auspiciën van de Nationale Univer
siteit, is een eerste overzicht van de
feiten en hun drijfveren.
Een eerste aanzet van de onlusten,
welke in 1948 met een niet meer te
stuiten kracht losbraken, was de ver
andering van regering In 1930, toen
de Liberalen bij de verkiezingen de
Conservatieven versloegen. De over
winningsroes sloeg over in geweld-
plegingen van Liberalen ten opzichte
van Conservatieven. Hierbij moet men
de intransigente mentaliteit van
de Colombiaan in acht nemen, welke
zeer moeilijk tot een compromis met
tegenstanders te brengen is. Men
staat echter tevens voor een vaak
voorkomende Don Quichatte-ach-
tige psychische inflatie, waarbij
men zich inkapselt in een idea
lisme, dat weinig te maken heeft
met de werkelijkheid, waaruit
een ziekelijke heldhaftigheid voort
komt, welke bij gebrek aan rea
liteit meer destructief dan construc
tief is. Als in de ogen van een Libe
raal ee'- Conservatief geen recht van
bestaan heeft en hij hem bij voor
keur aan de punt van zijn lans rijgt,
dan zou men denken, dat de pro
gramma's en idealen van beide par
tijen op z'n minst geheel aan elkaar
tegengesteld zijn, waardoor een com-
promis onmogelijk wordt. Maar dat is
in feite in Colombia geenszins het
geval.
Leest men de programma's van
beide partijen, dan zijn de verschil
len niet bijzonder groot. Men kan niet
zeggen, dat de Liberalen progressie
ver of democratischer zijn dan de
conservatieven. Gebrek aan belang
stelling voor wat er buiten Colombia
gebeurt, is kenmerkend voor beiden.
De tegenstellingen zijn eerder fictief
dan reëel, maar zij worden tot ln het
waanzinnige opgeblazen. Het is daar-
S11} jdes te absurder en tragischer,
fat deze partijentegenstelling de oor
sprong is geweest van politieke onlus
ten welke aan honderdduizenden Co-
lombianen het leven hebben gekost. Li
beralen en Conservatieven hebben
zich ontwikkeld tot kasten. Men wordt
Liberaal of Conservatief geboren en
de onderlinge strijd heeft meer het
karakter van het uitvechten van
veten, afgunst en concurrentie dan
van een constructief geschil omtrent
de toekomst van Colombia.
Hoe het ook zij, de overwinning
van de Liberalen op de Con
servatieven in 1930 leidde tot
bloedige wreedheden, beant
woord door niet minder bloedige
wraaknemingen. De politie, in plaats
van de openbare orde te handhaven,
werkte, omgekocht of spontaan, aan
de onlusten mee. De onlusten en bar
baarsheden van 1930 ebden uit, maar
laatste vijftien jaar niet onder hebben
fedaan voor de wreedheden van de
paanse burgeroorlog. Om een con
creet idee te geven van wat plaats
vond, geef ik een voorbeeld, dat met
honderden andere gevallen kan wor
den aangevuld.
In een dorp op de hoogvlakte van
Centraal-Columbia dringt de politie
een huis binnen, waar zij twee oude
mensen, die in de hele omtrek de
grootste achting genieten vermoo:rdt.
Het is voldoende om Liberaal
of Conservatief te zijn om slachtoffer
te worden van hartstochten van in
dividuen of groepen van de tegen
overgestelde partij. De kinderen van
de slachtoffers worden geroepen
maar tot ontzetting van de hele buurt
krijgen zij slechts met moeite verlof
de psychische wrok, welke er door
was opgewekt, zou weldra tot een
nieuwe explosie leiden.
In 1946 kwamen de Conservatieven
aan het bewind en weer braken de
onlusten los, waarbij deze keer Libe
ralen het slachtoffer werden. De
chaos, welke dagelijks het leven van
de Liberalen in gevaar bracht, was
zo groot, dat de leider van deze par
tij een beroep deed op de regering
om aan de barbaarsheden een einde
te maken. Maar de regering, die
noch de politie noch het leger in han
den had, bleek machteloos ten op
zichte van het uitvechten van veten
van individueel karakter. Toen ten
slotte in 1948 de leider der Libera
len, dr. Gaitan, vermoord werd. was
het hek van de dam. Zijn dood
moest gewroken worden en zijn naam
werd een wachtwoord. Er begonnen
zich guerillatroepen te vormen die
wraak wilden nemen op de Conser
vatieven. Hetzelfde geschiedde van
Conservatieve zijde. Temidden van
deze troebelen werd ook het commu
nisme een weerbare macht met een
dermate nationalistisch ideaal, dat
het zowel de Liberale als de Con
servatieve guerillastrijders inspireer
de. De politieke oorsprong van de
onlusten kwam op de achtergrond te
staan.
Wat heeft plaatsgevonden was
een demonische strijd, geba
seerd op mystificaties. Poli
tieke tegenstellingen en onlus
ten gaven tevens de weg vrij voor
pathologische criminaliteit, waarbij
de gebéurtenissen in Colombia in de
hun ouders te begraven. De Politie
verzekert met brutale machtswellust,
dat haar mannen spoedig terug zullen
keren. Een zoon des huizes, die zo
juist uit militaire dienst is terugge
keerd, geeft instructies aan zpn
broers. De politie komt inderdaad
enige dagen later terug, vergezeld
door Inwoners van een dorp in de
buurt. Vele dorpen zijn namelijk m
hun geheel ofwel liberaal, ofwel con
servatief. In het dorp aangekomen
slaan zij op de bevolking los, houwen
alles kort en klein, schieten links en
rechts en verkrachten de vrouwen.
De bevolking vlucht met achterlating
van alle bezittingen. De mensen
vluchten het woud ln, zich op primi
tieve wijze verdedigend. Daar ontmoe
ten zjj in een gehucht een man die
wraak genomen heeft. Men heeft zijn
vrouw en dochters voor zijn eigen
ogen verkracht terwijl hij vastgebon
den was en zijn zoon, in wanhoop
vechtend voor zijn leven, stierf na
vijf aanvallers te hebben gedood.
Deze man zal de leider worden van
de groep, waarvan de meest elemen
taire menselijke rechten geschonden
zijn. Hun wraak zal de wreedheid
van de aanval overtreffen.
Op deze wijze ontstonden over bijna
het gehele land de meest ongelofe
lijke moordpartijen, welke uiteinde
lijk in vijftien jaar aan ruim 200.000
mensen het leven benamen. Als ge
volg van politieke en pathologische
wreedheden verkeerde het platteland
van Colombia in een psychose van
wraak en bestaansonzekerheld. Man
nen en vrouwen werden gemarteld
met ongelooflijke wreedheid, gezinnen
werden met huis en al verbrand, ge
hele dorpen werden uitgemoord, plan
tages en oogsten verwoest. Van deze
sadistische vloedgolven zijn heden ten
dage rovers- en moordenaarsbenden
overgebleven, die nog steeds het land
onveilig maken. Nog steeds vallen
bijna dagelijks slachtoffers, soms bij
tientallen tegelijk. Dit in een land
waarvan men zegt, dat men het vóór
1930 door kon trekken zonder door
iemand lastig gevallen te worden.
Toen In 1948 deje chaos van
wreedheden ontstond, waren de
guerillatroepen en hun leiders
landbouwers van gemiddeld 14
tot 35 jaar oud. Het waren boeren
knechten en kleine landeigenaren,
wier eigendommen door brand wer
den verwoest zonder dat iemand voor
hun rechten opkwam. Gewoonlijk was
hun actieveld ver van de streek waar
zijn vandaan kwamen. Zij leefden in
de hoop, dat zij eens naar hun eigen
dommen zouden kunnen terugkeren.
De overgrote meerderheid kon lezen
noch schrijven. Onderzoeken in ver
schillende gebieden hebben uitgewe
zen, dat deze groepen voor 95 pet uit
analfabeten bestonden.
Psychologisch zijn deze mensen ge
vormd door hun streek en hun so
ciale groep. Het zijn primitieve men
sen met weinig opvoeding zonder be
grip van geschiedenis. Hun gevoelig
heid gaat uit naar de muziek. Zij zijn
fel op de eer van hun gezin, zij weten
niet wat sparen is en zii houden van
alcohol. De mannelijke jeugd is
vechtlustig. Deze primitieven, die
zwoegen van 's morgens vroeg tot
's avonds laat, leiden een uiterst
hard leven met een ongelofelijke weer
stand. Voor politici was het gemakke
lijk elementaire hartstochten van
haat in hen los te slaan en hen om
te vormen tot benden. Dit Is in eerste
instantie niet planmatig gedaan. Deze
benden hebben zich spontaan ge
vormd, als een reactie op onmense
lijk onrecht.
In het grootste gedeelte van het
land is nu de rust teruggekeerd. De
gevaarlijke zones zijn schaarser ge
worden, maar zij bestaan nog steeds.
En soms duiken deze benden plotse
ling weer op in streken, welke men
rustig waande. Men noemt deze
mensen asocialen. Het zijn groepen
volkomen ontwortelde lieden, die al
les verloren hebben, zelfs het ideaal
van eer en recht, waarvoor zij eens
streden. Het is de wrange erfenis van
politieke hartstochten, van intransi-
gentie en kortzichtigheid, waardoor
deze mensen tot het uiterste getergd
werden. Nog steeds maken zij ieder
jaar enige duizenden slachtoffers. Het
leger achtervolgt hen nu. Maar wie
heelt de wonden die in duizenden ge
zinnen geslagen zijn? De tijd? Of de
innerlijke kracht van het Colombiaan
se volk, dat, binnen het heersende
staatsbestel, zijn toekomst wil op
bouwen?
o aan de foto te zien, zou nie
mand het zeggen, maar het
Frisiana-meisje Margje Andrin
ga Is vijftien jaar. Dit dochter
tje van de Leeuwarder persfotograaf
Sjoerd Andringa Is door het Frisiana-
bestuur uitgekozen uit een enorme
stapel foto's van representatieve
meisjesgezichten van meestal veel
oudere leeftijd.
De organisator van de Frisiana, de
heer Jac. Kleiboer, had namelijk een
voor Friesland en de Frisiana repre
sentatief meisje nodig en gaf de
ontwerper van het „stuwend hart"
(het Erisiana-symbool)de fotograaf
Kees van Roemburg, opdracht een
aantal foto's te leveren. Dit gebeurde
Inderdaad en het waren stuk voor
stuk sublieme foto's, maar de hierop
vertoonde meisjes waren allemaal
niet speciaal „Fries-representatief".
De heer Andringa toog daarop aan
het werk en hij speelde net klaar
binnen korte tijd een aantal foto's
van „modern-Friese meisjes' te
maken. Voor de aardigheid wilde hij
er ter completering een foto van zijn
oudste dochtertje bij doen, maar deze
was juist op vakantie in Zandvoort
en had haar kast met hartsgeheimen
en foto's zorgvuldig afgesloten. Uit
nood vergrootte haar vader haar
van een heel klein fotootje, waar
Margje met nog zes andere meisjes
op stond. De hele serie werd over
handigd aan de heer Kleiboer en
deze koos wonder boven wonder juist
de foto van Margje uit, zonder te
weten dat dit de dochter van de foto
graaf was.
Margje heeft alles nogal lakoniek
opgenomen. Ze had nooit verwacht
dat ze zo enorm in de aandacht van
het publiek zou worden gebracht door
allerlei advertenties in alle Neder
landse kranten en door enorme hoe
veelheden affiches die door heel Ne
derland werden verspreid.
In Leeuwarden zelf beeft ze al vrij
veel van deze bekendheid gemerkt.
In de binnenstad kocht ze eens een
ijsje toen er twee opgeschoten knapen
langs wandelden: een van hen stopte
abrupt, greep de andere in de kraag
en trok hem mee naar een naastge
legen winkel, waar een affiche met
Margje erop hing. „Dit meisje hier",
zei hij terwijl hij zpn maat weer
terugsleepte, „dat staat daar!"
Waarop zijn maat zei: „Ik geloof er
niks van, maar als het waai is krjjg
je een gulden van me". Zijn gulden
was hij kwijt.
Eigenlijk heet Margje ln het dage
lijks leven Greetje, afgeleid van
'lOlllltllKIlllllllllllllllllllllllGGIHIIIIHIIIHIIHIIHIIIIIIIIIIllllH
T-v e burgemeester van Groningen
I de heer J. Tuin, heeft gisteren
in de Harmonie te Groningen
de bakkerstentoonstelling ge
opend met een chocoladen sleutel van
een kilogram, een sleutel die hi1
overigens meekreeg als bewijs van
bakkersvakmanschap van ae Gronin
ger bakkers. Deze culinaire expositie
fn Groningen is met z«n 2100 inzen
dingen in 90 klassen de grootste in
het land. Burgemeester Tuin noemde
de Groninger Cursisten Vereniging
een waardevol element in de Gronin
ger samenleving.
m J Amsterdam de strijd om de gou
den kaasboor 8®stfede"-
Deze strijd, officieel „Nederlands
Nationaal Kaaskeurconcours gehe
ten, is een jaarlijks terugkerend eve-
nement, georganiseerd d°°r iï
ganisaties van kaashandelaren en
-exporteurs. Deze willen er het kri
tische kwaliteitsbesef van de hande
laren, exporteurs en Z?"
de Nederlandse kaas door bevorde
ren. De deelnemers moeten allerlei
smaakgradaties en ^ork
dp «ïmaak van kass kunnan norkon-
neen.S Deaïeeftaöd van Jonge kaas moe-
ten zij tot in weken, die van oudere
kaas tot in maanden nauwkeurig kun
nen schatten.
Margreetje. De heer Kleiboer vond
Margje echter veel Frieser en daar
om heet Greetje voor de autoriteiten
en de Frislanabezoekers Margje.
Op onze vraag of Margje er iets
voor voelde om na dit succes foto
model te worden antwoordde ze per
tinent nee. „Eerst wil ik de ULO
afmaken (Greetje zit in de derde
klas) en daarna wil ik proberen op
de kunstacademie te worden toege
laten." Greetje geeft namelijk verre de
voorkeur aan de artistieke vakken
zoals tekenen boven algebra en meet
kunde. Het mooiste van het „Frisi
ana meisje zijn" vond Greetje na
lang nadenken wel het overhandigen
van de bloemen aan koningin Juli
ana. „Daar komt zo'n gewoon meisje
als ik anders niet gauw aan toe",
zei ze. Want ondanks alle drukte die
er om haar heen is gemaakt, vindt
Greetje dat ze maar een gewoon
meisje is.
In minder dan een uur tijd hebben
enkele tientallen Haagse jongens
en meisjes gistermiddag kans ge
zien dc stoep voor de nieuwbouw
van het Haagse Gemeente Museum
pimpelpaars te kleuren met krijt. De
(lotselinge samenscholing van zoveel
eugdige straatschilders was een ge
volg van een oproep van de Haagse
Jeugdaktie, de HAJA.
In een tijd, die niet verbeterd wordt
door sneltekenaars, hebben de jonge
lieden zeeschepen, gouden koetsen,
geboomte, gedierte en een groot aan
tal zelfportretten en plaatjes van
clowns en televisiefiguren op de ste
nen uitgekalkt. Een tandtechnikus
zou jaloers kunnen zijn op de snelle
en afdoende wijze, waarop een jonge
tje voor het oog van de jury zijn
manspersoon in gekleurd krijt voor
zag van een gebit. Hele kleine krjit-
tekeningetjes. niet groter dan een
tegel, lagen na het toegestane uur
voor de jury klaar en hele grote van
wel tien tegels. Twee vogels, een
slaapwandelaar en een draaimolen
werden tenslotte bekroond met een
prijs.
Het gezelschap er waren ook
artistieke leiders en leidsters van de
HAJA bij trok vervolgens naar de
aula van het museum, waar de direc
teur mr. Wijsenbeek opeens heel
ernstig werd. HU zei. waar de jeugd
bij zat, dat het Nederlandse onder
wijs wel heel sterk op de letter is
Ingesteld. „De meesten van ons ver
geten, dat wjj ook handen hebben.
En wjj vergeten, dat wat wij met
die handen maken even belangrijk is
als wat ons uit de pen vloeit.'
De werkstukken, die in het afge
lopen jaar zijn gemaakt in de HAJA-
werkplaatsen onder leiding van kun
stenaars, worden nu in het Haagse
Gemeente Museum geëxposeerd. Er
is een schilderij van een cirkus in
de „volwassen" afmetingen van een
meter bij honderdtwintig centimeter,
maar in kinderlijk felle kleuren. Bi
zarre totempalen van de jongens,
beeldige draaifiguren van de meis
jes. Pronkstukken van de tentoonstel
ling zijn een motorschip van oud
roest, een kerststalletje van gegla
zuurd aardewerk, een met blikjes en
rekken in elkaar gelast bouwsel dat
„Fabriek" heet en een overblijfsel
van „Bewogen Beweging" zou kun
nen zijn, en een „stierman" met
houten horens en ledematen, gekleed
in gekleurd raffia als een tovenaar
uit een oerwoud. Door kinderen uit
de verschillende werkplaatsen samen
is een hele poppenkast met poppen
in elkaar gezet. Een jongetje schreef
er een spel voor, dat tijdens de ten
toonstelling in het museum een paar
keer zal worden opgevoerd.
Als een manifestatie van de
pluimveehouderij in alle gele
dingen, uniek voor Europa en
tevens als een soort jaarlijkse
herscholingscursus voor degenen, die
erbij betrokken zijn, zo mag men de
55ste tentoonstelling van de Kon.
Ned. Ver. Ornlthophilia (op 10, 11 en 12
oktober ln de Bernhardhal van de
Jaarbeurs) zien. De opening krijgt
een bijzonder accent, omdat het be
stuur van de vereniging, die volgend
jaar 70 jaar bestaat, aan burge
meester jhr. mr. C. J. A. de Ranit*
als vertegenwoordiger van prinses
Beatrix symbolisch 250 leghennen
voor Dousadj zal aanbieden.
Ook nu weer zal de tentoonstelling
uit een bedrijfsafdeling en een sport-
afdeling bestaan. In de eerste ver
schijnen 185 standhouders op een
ruimte van 5000 m2 met o.a. inzen
dingen uit Amerika, Frankrijk, Bel
gië en Zwitserland. De belangrijkste
Nederlandse fokkers van leg- en
slachtrassen tonen hun produkten,
evenals kuikenbroeders. Daarnaast is
de aan de pluimveehouderij verwante
industrie aanwezig, waarbij de auto
matisering sterk naar voren komt.
Automatisering van voeren, drinken,
mestafvoer en eieren rapen. Er wor
den ongeveer 4200 dieren verwacht,
die naar men vertrouwt door 20.000
bezoekers, onder wie zeker weer vele
buitenlanders, bewonderd zullen
worden. De voorzitter van Ornitho-
philia, dr. R. K. W. Kuipers, vertelde
ons, dat men in ons land geen kunst
middelen als hormonen en antibiotica
aanwendt om de vleesaanzetting van
het dier te versnellen, zoals men in
Amerika doet. Er ontstaan daardoor
zoals hij zei miserabele dieren,
die een kunstmatig bestaan leiden,
wat niets met natuurlijk leven te
maken heeft. Desondanks is de
pluimveehouderij hier dank zij be
hoorlijke vakkennis en moderne be
drijfsvoering op zeer hoog peil ge
komen. De tentoonstelling zal dat
opnieuw bewijzen.
Advertentie)
Als in de krant
niks vrolijks staat,
de beurs maar niet
naar boven gaat,
neem dan meteen
een kloek besluit
en drink uw glaasje
nog eens uit.
De goeie ouwe
met de baard
is z'n gezelschap
altijd waard.
APELDOORN, 19 sept. De voor
zitter van de Bond van Nederlandse
Schilderspatroons, de heer W. Van
Krimpen, heeft gisteren bU het begin
van de hier gehouden jaarvergadering
medegedeeld dat de bond een loonsver
hoging voor de schilders verwacht van
2,7 pocent.
Gehoopt wordt dat de nieuwe CAO
voor het schildersbedrijf per 1 april
1964 tegemoet kan worden gezien en
dat daarmee de arbeidsrust, die tot
nog toe ln het schildersvak heeft ge
heerst, kan worden gecontinueerd. De
heer Van Krimpen merkte op dat het
hoofdbestuur van do bond er weinig
voor voelt om, als de nieuwe CAO per
1 april 1964 nog niet in werking is, de
hogere lonen met terugwerkende kracht
te betalen.
DEN HAAG, 18 sept. Rij Defensie
legt men de laatste hand aan een op
dracht aan de DAF-fabrieken in Eind
hoven voor het leveren van ongeveer
250 gepantserde personeelsvoerfulgen
Naar verwacht wordt zullen de eerste
exemplaren van dit voert nig de DAF
yp 408 volgend voorjaar van de
band lopen.
Met de yp 408 kan een groep van ne-
fen infanteristen worden vervoerd. Bij
ie negen zijn de chauffeur en de hulp
chauffeur tevens schutter, niet inbegre
pen.
WENDUINE, 19 sept. Verkleumd,
door en door nat en met de sporen
van vermoeidheid nog op zijn gezicht
strompelde gistermiddag om half zes
de Domburgse hotelhouder N. Dinge-
manse het strand voor de zeedijk van
de Belgische badplaats Wenduine op.
Een avontuurlijke tocht, die de 3I-jarlge
Domburger met een speedboot naar
Engeland had ondernomen, was abrupt
geëindigd. Zijn vaartuigje was op een
met basaltblokken verstevigde zeewe
ring gevaren en lek geslagen.
Waterhozend legde de Engelandvaar
der in zijn lek geslagen boot de laatste
honderden meters af naar de wal, waar
badgasten zich over hem ontfermden.
De hotelhouder liep al een jaar met
het plan rond om een overtochtje naar
Engeland te wagen. De weersomstan
digheden beletten hem om deze stouts
plannen te verwezenlijken, maar dins
dagmorgen werkte het weer mee. Te
gen half tien voer hij uit met zijn 65 ki
lo wegende Zweedse polyester boot,
waarop een 35 pk. motor en niet meer
dan een volle tank olie, een zwemvest,
een autoband, zes sneetjes brood en
een emmertje. De Engelandvaarder was
enkel gekleed in een badbroekje en een
shirt.
Hij koerste naar Duinkerken en be
gon toen aan de oversteek. „Mijn
snelheid bedroeg gemiddeld 20 km.
per uur, de boot lean wel 70 lopen
maar daar durfde ik niet aan te be
ginnen. Dan krijg je teveel water bin
nen", aldus Dingemanse. Tegen half
zes belandde hij ln Engeland. Waar
h'j was uitgekomen wist hij toen nog
niet, maar bij navraag bleek dat het
in Sandwich was, ongeveer 20 kilo
meter van Dover verwijderd. Dinge-
mans belde vanuit Sandwich zijn
vrouw op om haar gerust te stellen
en vervolgde daarna zijn tocht naar
Dover, waar hij de nacht doorbracht.
De terugreis, die de Domburger gis
termorgen tegen half tien onaemam,
ging bijzonder vlot. Twee en een half
uur na de start zag hij de Franse kust
ai voor zich. In Duinkerken sloeg htf
brandstof ln en vertelde verbaasde men
sen dat hij zojuist uit Engeland was
gekomen. In de Belgische badplaats
Wenduine eindigde echter de avontuur
lijke tocht van de hotelhouder, die niet
zo gauw meer een nieuwe tocht naar
Engeland zal maken. „Ik raad ieder
een af het te doen", Is zijn bescheid,
^et is te zwaar".
