Eisen van MENDE vormen
complicatie voor Erhard
Grote onrust in Italië over
ramp in het dal van de Piave
Komt DJ1LAS
spoedig
Aantal doden wordt geschat
op drie- tot vierduizend
Mariene Dietrich weigerde
aanvankelijk op te treden
Animositeit
Vaughan
jegens Sarah
de reden
Werkgevers:
Uitkering-
ineens niet
verantwoord
Bondsdag kiest woensdag
nieuwe bondskanselier
KROONPRINS WORDT EINDELIJK KONING
GRAND GALA DU DISQUE
KRANTEN HADDEN AL GEWAARSCHUWD
Hoog gespannen
verwachtingen
Episcopaat vraagt
gebed en offers
voor de missie
vri]
Minister: „Toeslag
goedkope woningen
niet onaantrekkelijk"
VELE BEROEMDE
MENSEN
Prinses Christina bij
Toon Hermans
MAANDAG 14 OKTOBER 1963
PAGINA 5
Oorlogsgewonde
Puur geluk
Verwachtingen
FRATER VENANTIUS
uit Schin op Geul.
c\
Ongerustheid
President Segni van Italië be
zocht zaterdag het rampgebied in
Belluno. Hier tracht hij Giovanna
Fïlippin, die samen met haar
zusje Nives (links) de catastrofe
heeft overleefd te troostenHaar
ouders en alle andere broers en
zusters de Filippins vormden
een grote familie kwamen om
het leven.
Waarschuwing
Het Grand Gala is ten einde.
Eregaste en topartieste ontmoe
ten elkaar: prinses Margriet en
Mariene Dietrich.
Minimumlonen
Niet ver van 100 °fo"
(Van onze correspondent in Bonn)
BONN, 14 obt. Nadat morgen het
aftreden van dr. Konrad Adenauer als
regeringsleider van West-Duitsland
na een ambtsperiode van meer dan
veertien jaren definitief zal zijn ge
worden met de bekendmaking van zijn
ontslagaanvraag in het parlement door
bondsdagpresident dr. Êugen Gersten-
maier, zal woensdag om tien uur 's mor
gens de nieuwe boniskanselier worden
gekozen. De C.D.U.-C.S.U.-fraktie heeft
de 86-jarige vice-kanselier en minister
van Economische Zaken, prof. Ludwig
Erhard, als kandidaat voor het bonds
kanselierschap voorg teld. Aangezien
het niet waarschijnlijk is, dat de sociaal-
demokratlsche oppositie een tegenkandi
daat zal stellen, is het vrijwel zeker
dat prof. Erhard, na jarenlang „kroon
prins" te zijn geweest, woensdagmid
dag om twaalf uur uit handen van pre
sident Lübke zijn benoemingsoorkonde
zal ontvangen en nog diezelfde middag
Zijn ambtskleed zal afleggen.
Vooraanstaande politici van de C.D.U.
voorspellen desondanks, dat ver
moedelijk drie verkiezingen in de
bondsdag nodig zullen zijn om prof.
Erhard de vereiste meerderheid te ge
ven, tenzij de aanstaande bondskan
selier er alsnog in slaagt vandaag,
in zijn laatste gesprekken met de li
berale coalitiegenoten, een oplossing
te vinden voor het probleem Mende.
Deze moet vice-kanselier worden en
wil tegelijk een „gewichtig ministerie"
beheren. De Liberalen hebben het oog
laten vallen op het ministerie voor
Duitse Zaken, maar de C.D.U.-C.S.U.
is niet bereid minister Barzel te of
feren. Barzel heeft zelf al gedreigd
uit de regering te treden, als hij ook
maar het geringste vermoeden krijgt
dat hjj aan de portefeuillehonger van
de Vrije Demokraten zal worden opge
offerd.
Indien prof. Erhard vandaag geen op
lossing vindt, moet rekening worden ge
houden met een aantal neen-stemmen
en onthoudingen in de eerste verkiezing
waardoor de „Vader van het Wirt-
schaftswunder" niet de vereiste absolu
te meerderheid zou "rijgen. Sceptici
feloven, dat ook enkele chrdstendemo-
raten hun stem niet op prof. Erhard
zullen uitbrengen, althans niet in eerste
Instantie.
Men kan er niettemin van uitgaan,
dat met een aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid de komende bonds
kanselier prof. Erhard zal heten. Hij
is de zoon (het vjjfde kind) van de
Winkelier Wilhelm Erhard in Furth
(tweelingstad van Neurenberg) en was
oorspronkelijk bestemd om zijn vader
in de zaak op te volgen. Luise Lotter,
die later Erhards vrouw werd, woonde
tegenover de familie Erhard. Na zes
jaar H.B.S. ging Ludwig Erhard in 1913
ln de leer in een manufacturen
winkel. De oorlog haalde echter een
streep door zijn toekomstplannen. Hij
werd gewond als richtkanonnier en was
te zwak om achter de toonbank te staan.
Zo kwam Ludwig Erhard op de Neu-
renbergse handelshogeschool onder pror.
Wilhelm Rieger. De economie wer, zijn
roeping en zijn beroep In 1923 trouwde
hij met het overbuurmeisje Luise Lotter.
Hij noemt haar ,,Lu", zij hem ,,Lulu
Dat prof. Erhard zijn hoogleraars-
titel kreeg hij van de universiteit in
München de nazi's overleefde, was
PROF. LUDWIG ERHARD
....lang gewacht
puur geluk. Hij schreef voc de Leip-
ziger burgemeester Gördeler, die de lei
der was van het 20e juli-complot tegen
Hitler in 1944, de richtlijnen voor de
economische politiek die het verslagen
Duitsland zou moeten voeren, nadat de
Nazi's zouden zijn verjaagd. Erhards
memorandum viel gelukkig nooit in han
den van de Gestapo.
Zo kon prof. Erhard, tegen de wil van
de toenmalige Amerikaanse opperbevel
hebber in Duitsland, Lucius D. Clay
in, op 20 juni 1948 beginnen met de
uitvoering van die politiek, die in la
tere jaren de naam „sociale markt
economie" heeft gekregen. Hij begon
met de sanering van de Duitse Mark.
Iedere Duitser kreeg veertig nieuwe mar
ken, het geld dat een van de hardste
valuta van de wereld is geworden. Die
20e juni was het begin van het „Wirt-
schaftswunder", waarom vele landen
West-Duitsland benijden en dat vele
landen hebben getracht te copiëren.
Toen in september 1949 de toenmalige
bondsdagpresident Kohier, het eerste
Westduitse kabinet beëdigde, was prof.
Erhard de eerste minister van Econo
mische Zaken van de nieuwe Duitse
halfstaat. Hij heeft sindsden die functie
behouden. In 1957 werd hij de officiële
„plaatsvervanger van de kapselier". De
titel „vice-kanselier" kent de Westduit
se grondwet niet.
De verhouding tussen prof. Erhard
en Adenauer is in de loop der jaren
sterk verslechterd. Dr. Adenauer, die
veel respekt heeft voor prof. Erhards
economisoh kunnen („Der Alte" weet
weinig van economie), heeft zich tot
het laatst tegen prof. Erhards be
noeming als kandidaat-kanselier ver
zet. Hij is er ook nu nog steeds niet
van overtuigd, dat prof. Erhard een
goede regeringsleider zal worden.
Overigens: in 1949 kon óók n: '.mand met
zekerheid voorspellen, dat de oud-ober-
bürgemeister van Keulen, Konrad
Adenauer een goede regeringschef zou
zijn.
Van Prof. Eri.ard als regeringsleider
wordt veel verwacht. De C.D.U.-C.S.U.
verwacht van hem, dat hij de Adenauer-
partij in 1965 nogmaals naar een stem
busoverwinning zal voeren. De liberalen
verwachten van hem, dat hij hen op grond
van hun vierjarige coalitie-medewer
king méé naar de stembus-overwinning
zal trekken. De socialisten verwachten
van hem een geheel andere regeerstjjl
dan de „eenzame beslissingen" van dr.
Adenauer.
Het Duitse volk verwacht van Erhard
bovenal dat hij het „Wirtsohaftswunder"
dat hij schiep, zal bestendigen. Er is
ge on twjjfel aan: bij de Duits-, s is Er
hard in hoge mate populair, ook bij de
genen die gewoonlijk S.P.D. stemmen.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 11 okt. „Niet onaan
trekkelijk" noemt minister Bogaers van
Volkshuisvesting en Bouwnijverheid de
suggestie van het Tweede Kamerlid
Verdijk (KVP) het „Besluit Bevorde-
ning Eigen Woningbezit" ook van toe
passing te verklaren op de zogenaam
de goedkope woningen, waarvan de
bouwprijs beneden veertienduizend gul
den ligt. Maar de bewindsman kondig
de wel aan, dat een beslissing daar
over op korte termijn niet mag venvacht
worden.
Minister Bogaers zegt een en ander
in antwoord op schriftelijke vragen van
de heer Verdijk. Volgens het Besluit
Bevordering Eigen Woningbezit wordt
een oeslag afhankelijk van de samen
stelling van het gezin, gegeven op de
premie die is toegekend krachtens het
premiebesluit woningbouw. De toeslag
is bedoeld om het bezit van een eigen
woning in bredere kring te bevorderen.
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT, 14 okt. De bisschoppen
van Nederland hebben gisteren net
volgende herderlijk schrijven doen
voorlezen:
„Vanuit ons samen-zijn met de Heilige
Vader en alle bisschoppen van de
over heel de wereld verbreide Kerk
willen wij U met enkele woorden
vragen om a.s. zondag, Wereldmis
siedag, echte katholieken te zijn,
d.w.z. christen gelovigen die zich
verantwoord weten voor heel de
Kerk.
In ons samen-zijn in het Concilie wordt
steeds duidelijker de zware last, die
onze medebisschoppen in Azië en
Afrika moeten torsen. Wij bedoelen
de drukkende last van hun onmacht
om de vele mogelijkheden die zij
zien, niet te kunnen benutten. Zij
hebben te kort aan bijna alles. Dat
„bijna alles" is samen te vatten in
twee woorden: mensen en middelen!
Daarom vertrouwen wij erop, dat zeer
vele gezinnen zich op de a.s. Offer
vrijdag Inderdaad iets weten te ont
zeggen in luxe en genoegens.
Bidt op Wêreldmissiedag meer nog
dan op andere dagen om roepingen;
vraagt in groot geloof aan de Heer
van de oogst, dat Hij werklieden
zende, mannen en vrouwen met diep
geloof en grote bewogenheid.
Offert van uit Uw welvaart bij de
collecte. Bewust schrijven wij „of
fert" en niet „geeft",., want alleen
een offer, d.w.z. een bijdrage dat U
echt moeite kost, getuigt van die
Hefde die onweerstaanbaar genade
en zegen afroept.
Wij vragen U dit omwille van Christus
en Zijn Kerk."
BELGRADO, 14 okt. (AFP) In
Westerse diplomatieke kringen in de
Joegoslavische hoofdstad doet het ge
lucht de ronde, dat Milovan Djilas, de
•n mei 1962 tot acht jaar en acht maan-
den gevangenisstraf veroordeelde vroe
gere communistische leider en ex-vriend
Van Tito, binnenkort op erewoord zal
borden vrijgelaten.
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, 14 okt. De jongste officiële
mededeling van de prefectuur van Bell-
uno geeft op, dat bij de ramp in het
dal van de Piave 3.000 tot 4.000 doden
zijn gevallen. Ruim tweeduizend licha
men zijn tot heden geborgen, het aan
tal gewonden is 83. Het Italiaanse
staatshoofd, prof. Segni, heeft gisteren
een bezoek aan het getroffen gebied ge
bracht, waar een bloeiend stuk alpen
dal door een vloedgolf van honderd mil
joen kubieke meter water in zes minu
ten tot een maanlandschap werd ge
maakt. Het ziet er erger uit dan in
Hiroshima na de bom. Ofschoon de
ramp zich afspeelde in een betrekkelijk
klein gebied, onttrekken de feiten zich
aan ons voorstellingsvermogen. Het
stuwmeer van Vaiont ligt op 625 me
ter hoogte, de kruin van de dam op
722 meter. Maar de huizen in het laag
ste deel van het dorpje Casso werden
kaalgeschoren tot op de fundamenten
door de waterorkaan. Casso echter ligt
op een hoogte van 920 meter. Het wa
ter moet, toen een stuk van de Toc-
berg in het meer viel, met miljoenen
liters tegelijk uit het bekken gespoten
zijn. Longarone is zonder meer weg
gevaagd. Gisteren strooiden de paar
kinderen die toevallig 't leven behielden
bloemen in de rivier de Piave, om hun
430 schoolkameraadjes te herdenken, die
geen school meer nodig hebben.
Dag en nacht werken de hulpploe
gen en delven zij in de schamele ruï
nes, omdat men nooit de hoop mag
opgeven nog levenden te vinden en
r ïdat de doden gevonden moeten wor
den. Vijfduizend man militairen on
derscheiden zich door bijna boven
menselijke onvermoeibaarheid. Don
derdag in allerijl naar het getroffen
gebied overgebracht, werken zij er
sindsdien met 25 helikopters, 30 am
bulancewagens, 1.400 zware vrachtwa
gens, met bulldozers, vlammenwer
pers om ter vermijding van be
smettelijke ziekten het omgekomen
vee te verbranden en met Rode
Kruis-ploegen. De giften stromen nog
steeds uit Italië, in bijna astronomi-
en uit het buitenland toe.
ls M rouw om deze verschrik
kelijke ramp.
Nog niet duidelijk is of de seis-
van tal van instituten op
woensdagnacht om 22.43 uur aard
schok van zesde tot de zevende
graad volgens de schaal van Mercalli
i trlllingen aangaven, die ver
oorzaakt werden door de geweldige
bcjgstortmg, of dat deze beving de oor
zaak ervan was, dat een deel van de
Toe terecht kwam in het meer.
Naast de rouw heerst er in Italië een
grote onrust over de vraag, of de gevol
gen van de lawine menselijkerwijze
voorkomen hadden kunnen worden. Bij
de bewoners van de streek hebben de
dam, die gebouwd werd van 1956 tot
1960, en het pas onlangs gevormde stuw
meer nooit een goede naam gehad. De
Monte Toe is in beweging en het vorig
jaar, toen het bekken nog droog stond,
kwam er een enorme lawine van rots
en aarde naar beneden.
Verschillende keren is in de pers ge
vraagd of de bouw van een stuwdam
op déze plaats wel verantwoord was.
Twee journalisten, een van een chris
tendemocratische krant en een van de
communistische Unita, werden zelfs
in staat van beschuldiging gesteld op
grond van „onrust zaaien onder de be
volking". Lokale aardbevingen kwamen
er geregeld voor en ook onderaards on
heilspellend gerommel. Dat een deel
van de bergwand afgleed naar het meer
was bekend.
Met de modernste middelen werden
cement-injecties gegeven in de flank.
Onlangs hebben de arbeiders die daar
werkten, een staking georganiseerd, om
te protesteren tegen het h.i. te grote
risico van hun iverk. Intussen had de
maatschappij, die het complex van stuw
meren in die streek exploiteert voor
elektrische energie-opwekking, het Vai-
ont-bassin en de Monte Toe in hun
laboratoria op kleine schaal nagebouwd.
Zij was tot de conclusie gekomen, dat
de toen langzaam veertig centime
ter per dag naar het meer afglijden
de rotsmassa's geen gevaar opleverden.
Het meer zelf trouwens was nog in een
experimenteel stadium en de waterop
pervlakte werd twintig meter onder het
opgezette niveau gehouden.
De Unita heeft op 5 mei 1959 ge
waarschuwd tegen de gevaren van het
geprojecteerde bekken bij Vaiont. Op 7
november 1960 meldde deze (en alle an
dere kranten), dat een reusachtige la
wine in het dal was terechtgekomen:
op 21 februari rl961 kwam de Unita er
opnieuw op terug; het meer begon zich
toen te vormen. Laatst is wel een be
richt uitgegaan aan de burgemeester
van Erto aan het meer, om te waar
schuwen voor het gevaar van lawines.
Een gehucht aan de oever werd ont
ruimd. De helft der inwoners vertrok,
de andere helft, die tegen het be
vel van de burgemeester bleef, kwam
woensdagnacht om.
In het parlement zijn nu vragen ge
steld naar de gang van zaken en naar
de mogelijke verantwoordelijkheid van
de elektriciteits-maatschappij, die sinds
kort genationaliseerd is. Een commissie
van onderzoek onder voorzitterschap van
de minister van openbare werken is in
gesteld. Italië wacht in spanning dit on
derzoek af. Mocht afschuwelijke nala
tigheid blflken of een al te groot op
timisme, of ernstige fouten in de bere
kening en het onderzoek zoals in de
nog steeds hangende zaak van de eind
1959 gebroken stuwdam bij Fréjus in
Zuid-Frankrijk dan heeft deze natio
nale ramp nog bittere politieke gevol
gen.
(Van onze verslaggever)
SCHEVENINGEN, 14 okt. Het
„Grand Gala du Duys" zoals Wim
Kan het jaarlijkse grote festijn van de
grammofoonplaat noemde is weer
achter de rug. Willem Duys en zijn
medewerkers zijn tevreden, want naar
buiten is het evenement ten volle ge
slaagd: een uiteraard uitverkochte Kur-
zaal, veel waarderend applaus voor de
optredende artiesten, een geslaagd bal
en hoge verteringen na afloop en last
but not least een flink stuk propaganda
voor de grammofoonplaat. Het is dus
weer allemaal gelukt. Maar het had
ook dit jaar niet veel gescheeld of het
groots opgezette evenement was als een
kaartenhuis in elkaar gevallen. Het ge
zicht van Willem Duys vertoonde zater
dag na afloop van de tv-uitzending nog
duidelijk de sporen van de grote slag,
die hij achter de coulissen had moeten
voeren. Wat was er namelijk gebeurd?
Enkele ogenblikken voor haar optreden
zaterdag verklaarde de grote ster van
het programma, de zelfbewuste, zeer
hautaine Mariene Dietrich, niet te willen
optreden. Consternatie. Er moest Jan en
alleman aan te pas komen om Mariene
alsnog over te halen op haar besluit
terug te komen.
Mariene Dietrich stond pas aan het
einde van het programma, zodat zij
zich voorlopig niet al te druk behoefde
te maken. Samen met haar begeleider,
de pianist en dirigent Raymond le Séné-
chal, was zij om de tijd te doden en de
zenuwen te overwinnen een aperitiefje
gaan nemen. Haar dirigent was met
dit karwei reed's vanaf zes uur bezig.
De grote Mariene werd beurtelings uit
gelaten en ingetogen, vrolijk en cha
grijnig, opvliegend en apathisch. Wach
ten kan lang duren... Ze maakte vaak
sarcastische en ronduit misplaatste op-
mc kingen aan het adres van optre
dende artiesten. Zo vroeg zij tijdens een
der hoogtepunten van de avond, het op
treden van Wim Sonneveld, aan ieder
een die het maar horen wilde: „Wie is
die amateur, die nu bezig is? Bovendien
imiteert hij een of andere onbelangrijke
persoonlijkheid. Wie is die man?" her
haalde zij. Een felle Willy Alberti bits
te daarop terug: „Hij imiteert Mariene
Dietrich". De opmerking viel niet erg
gunstig en de spanning achter de cou
lissen werd nog opgevoerd. Plotseling
stond Mariene zich af te schminken.
Wat nu, vroeg iedereen zich verbijs
terd af. „Ik doe het niet meer", zei
mevrouw Dietrich. „Ik ga slapen". De
manier, waarop men er tenslotte ln ge
slaagd is haar toch te laten optreden,
is een meesterlijk staaltje van geza
menlijke overredingskunst van een aan
tal organisatoren en artiesten geworden.
Er waren twee redenen waarom het
optreden van Mariene aan een zijden
draadje heeft gehangen en voor vele
kijkers en aanwezigen in de Kurzaal
eigenlijk zo is tegengevallen
De eerste reden was het ingelaste
overigens niet spontane optreden
van de fameuze jazz-zangeres Sarah
Vaughan. Mariene voelde dat zij niet al
leen meer de grote ster van de avond
was. Dat bleek ixouwens ook wel na af
loop van Sarah Vaughans optreden, toen
het publiek langdurig om een toegift ap
plaudisseerde. Maar het tweede punt was
erger. Urenlang had de grote Dietrich
san.en met het Metropole Orkest in de
voorafgaande dagen het bekende „I
can't give you anything but love" in
gestudeerd. Tot grote verrassing van
Mariene begon Sarah Vaughan juist
haar optreden met deze bekende song
„Doorgestoken kaart, oplichterij", riep
mevrouw Dietrich uit. Vanaf dat mo
ment stond haar door de vele alcohol
toch wel wat wankel geworden besluit
vast: niet optreden.
Maar wel, men heeft het kunnen
ervaren: Mariene Dietrich is tóch op
getreden. Maar het was allemaal niet
zoals het eigenlijk behoorde. Mariene
zong vier liedjes eigenlijk drie en
een half met begeleiding van het
Metropole Orkest, dat voor deze gele
genheid onder leiding stond van Mar-
lene's eigen muzikant: ene meneer Le
Sénéchal, een zo te zien jong, klein,
aanstellerig mannetje, dat met de
meest wilde en stuntelige gebaren het
orkest aanvoerde. Trouwens over zijn
psychische en fysieke toestand Het hij
de Kurzaal-bezoekers ook niet lang in
h^t onzekere: meer dan eens moest hii
zich vasthouden aan de piano om niet
om te rollen. Tussen 6 uur 's avonds en
een uur 's nachts liggen nu eenmaal
zeven uren...
Mariene zong, maar in plaats van
een half uur net een kwartier, waarbij
dan het langdurig applaus inbegrepen.
Ze zong omdat ze nu eenmaal de hoge
gage men fluisterde bedragen van
twintigduizend gulden en meer niet
wilde mislopen. Maar haar geprikkel
de stemming en het iets te veelvuldig
gebruik van alcohol maakten dat haar
optreden zeker niet tot het hoogtepunt
van de avond werd. Haar zeer onsym
pathieke opmerking aan het adres van
de voor hun boterham werkende pers
fotografen „U stoort mij. Wilt U alstu
blieft naar huis gaan?" deed verder
veel afbreuk aan haar gote reputatie.
Overigens is ook dit jaar gebleken,
dat het Grand Gala publiek zich ge
makkelijk voor het lapje laat houden
Wie tot dusver werkelijk heeft ge
loofd in het „spontane optreden van
Sarah Vaughan" moeten wij helaas
uit de droom helpen: het zingen van
deze grote jazz-zangeres was reeds
enige tijd van tevoren bekend, on
danks de bedriegelijke voorlichting
van Willem Duys. Wij moesten dit
later constateren, toen wij de keurig
gestencilde programma's voor de me
dewerkers onder ogen kregen. Daar
stond te lezen: 10. optreden Douglas
Duke. Erachter stond Duys komt
op voor aankondiging S.V.). Er was
dus niets spontaan. Sarah Vaughan
was gepland:
En wie later Duys hoorde zeggen
en nu eens kijken of Sinatra of Che
valier in de zaal zit, moest toch wer
kelijk even lachen. Stuntjes zijn in
een dergelijk groots opgezet program
ma zeer welkom, maar dan moeten
zij op een juiste en niet op een be
driegelijke wijze bij het publiek wor
den bekendgemaakt.
Het Grand Gala du Disque is opnieuw
een succes geworden, ondanks de toe
standen „II zou een boek kunnen
schrijven over aUes wat ik achter de
coulissen die avond heb meegemaakt",
verklaarde later Willy Alberti tjdens het
bal die zich achter de schermen
hebben afgespeeld. Wim Kan kwam de
avond openen met een' voor zijn doen
korte, maar zoals altijd weer zeer punti
ge conference. Belangrijke hekelonder-
werpen: Zwolsman, de lonen en prij
zen, de welvaart en Anneke Grönloh.
Kan werd tijdens zijn praatjes nogal
afgeleid door de talrijke late bezoekers,
(Van onze verslaggever)
Men had na afloop van de voor
stelling in het Kurhaus tijdens
de gala-avond diverse bars
ingericht in diverse zalen,
waar diverse orkesten speelden. Het
was kinderlijk en tegelijk treffend,
dat aan de zogenaamde topstar-bar
mensen als Sara Vaughan, Quincy
Jones en Petula Clark aanzaten. Ook
teener-koning Trini Lopez op ver
zoek en op rekening van de C.C.G.C.
van Hollywood naar Nederland ge
vlogen om nog geen tien minuten te
kunnen optreden bevond zich er
even. Maar hij voelde zich er ken-
neUjk niet thuis en begaf zich naar
een rustiger zaaltje, waar een Zuid
amerikaans orkestje maar „Esperan-
za" blééf spelen. Miss Sara Vaughan
toonde zich weinig spraakzaam,
wilde zich niet uitlaten of zij reeds
eerder op de hoogte was gebracht
van haar optreden in Nederland, maar
lachte toen wij haar die vraag stelden
veelbetekenend. Overigens was het
zaterdagnacht in het Kurhaus een
va-et-vient van beroemde mensen:
Zwolsman en Willeke Alberti, Bue-
no de Mesquita en minister Bot, Coen
Flink met rode band om buik en
rode vlinder op borst en Rocco Gra-
nata en Conny Stuart en mr. U. W.
Steehman, president van de Amster
damse rechtbank, enfin teveel om op
te noemen. De taxichauffeur vertelde
gisteren, dat om acht uur de volgen
de ochtend nog mensen van het Kur
haus naar het station werden ge
bracht.
die een plaatsje zochten. Zoals bekend,
is Kan snel afgeleid. De manier, waar
op hjj deze handicap charmant wist op
te lossen verdient een afzonderlijke ver
melding. De sfeer was er op dat moment
helemaal. Na een welkomstwoord van
Duys aan prinses Margriet en minister
Bot van O.K. en W. en een lange rede
van de bewindsman, kreeg gastvrouwe
Karin Kraaykamp de gelegenheid de
verschillende artiesten bi) het kijkend en
luisterend publiek in te leiden, een taak,
waarvan zj zich voortreffelijk heeft ge
kweten.
Een andere persoon, die goed een
verre van benijdenswaardige functie
heeft vervuld, is Godfried Bomans.
Hij had het moeilijk, vooral bij de wei
gering van de Edison door de leider
van de Dutch Swing College Band ir.
Peter Schilperoort. „Een ellende",
meende Willem Duys na afloop.
„Schilperoort heeft mij uitdrukkelijk
verzekerd, dat hjj zijn Edison niet zou
komen afhalen. Ik vind het zeer on
sportief wat hjj gedaan heeft. Ik heb
er geen woorden voor", aldus Duys.
Commentaar van Peter Schilperoort:
„Bomans bleef net zo lang naar m}j
vragen, dat ik gewoon niet meer weg
kón blijven. Bovendien had iedereen
mij op de Bühne en in de zaal ge
zien. Ik heb uit overtuiging gehan
deld, niet uit rancune tegen bepaal
de personen".
Het Grand Gala du Disque is weer
achter de rug. Willem Duys is tevre
den, maar niet helemaal opgewekt. „Er
werden nog teveel fouten gemaakt.
Vrijwel alle artiesten zijn over hun toe
gestane tijd heengegaan en datmaaktede
afwerking van het progamma uiterst
moeilijk. Verder wilde Willem Duys een
moeilijkheid als dit jaar met Dietrich
in de toekomst kost wat kost voorbo
men. „Het resultaat is dat Mariene
Dietrich ondanks haar gage, haar eigen
kapper, haar eigen dirigent, haar nuk
ken en streken, nog zeer ontstemd haar
kleedkamer heeft opgezocht. Dat is voor
de organisatie natuurlijk niet leuk."
Voor het overige had hij veel lof voor
de wijze waarop Bomans de Edisons
had uitgereikt, herhaalde dat het optre
den van Sarah Vaughan niet gepland
was, ondanks het gestencilde^ pro
gramma betreurde hij natuurlijk de
tramelant met Schilperoort en sprak hij
de wens uit, dat het volgend lustrum
galafeest nog beter zou worden dan
dit.
(Vervolg van pagina 1)
Voor het vraagstuk van de minimum
lonen wiUen de werkgevers het advies
van de Sociaal Economische Raad af
wachten. Zij zijn bereid reëel aan het
tot stand komen van dit advies mee te
werken. Naar het oordeel van de werk
gevers dienen tenslotte de sociale uit
keringen tijdig aan het gestegen loon-
en prijspeil te worden aangepast en
dient in het geldende loonsysteem geen
wijziging te worden gebracht.
De voorsteden werden zaterdag ge
daan door de verbonden van industri
ële werkgevers, de drie landbouw
organisaties en twee van de drie
middenstandsbonden. Alleen de Ko
ninklijke Nederlandse Middenstands
bond heeft zich ervan gedistancieerd
omdat de bond „ook met het oog op
de economische gevolgen alleen voor
een lager percentage loonstijging ver
antwoordelijkheid kan aanvaarden."
DEN HAAG, 14 okt. Prinses Chris
tina heeft zaterdagavond met een
groepje vriendinnen het optreden van
Toon Hermans n het Westend-theater
bijgewoond.
Advertentie)
Elke OLVEH polis is winstdelend.
Op een afzonderlijke persconferentie
van de voorzitters van NW, KAB ra
CNV verklaarde drs. Roemers verheugd
te zijn dat er „op dit moment geen
breuk in de Stichting van den Arbeid
is gekomen." „Maar er is ook nog lang
geen overeenstemming bereikt," uet hij
dar; onmiddellijk op volgen. IrDe pa
tiënt is in ieder geval nog niet overle
den," aldus de heer Roemers. Op een
vraag of die patiënt dan wel zwaar ziek
is, antwoordde de heer Van Mastrigt
(C.N.V.j: „nee, niet zw&ar ziek....."
De drie vakcentrales vinden de cijfers,
die door de werkgevers zijn genoemd,
te laag. Dit dan nog afgezien van de even
tuele compensatie voor huurverhoging,
waar de vakcentrales helemaal niet
aan willen en waarvoor als de Staten-
Generaal toch tot huurverhoging zou
den besluiten in ieder geval een af
zonderlijke looncompensatie zal moeten
worden gegeven.
Zeer essentiële onderdelen zijn voor
de vakcentrales de mogelijkheid van
een uitloop van de Ionen in bepaalde
ondernemingen en de kwestie van het
minimumloon. Wanneer wij het hier
niet over eens worden, dan wordt iede
re overeenstemming over bet geheel on
mogelijk, zei de heer Roemers. Zijn
oordeel over de weigering van een uit
kering-ineens over 1963 bleek iets ge
nuanceerder te zijn. Hij zei, dat de eis
van de vakcentrales op dit punt „op
dit moment nog een onderdeel vormt
van het gehele pakket." Overigens zei
hij niet te begrijpen, waarom de werk
gevers wèl akkoord gaan met een
loonsverhoging van vier procent op 1
januari, maar niet bereid zijn die da
tum wat te vervroegen, zodat over 1963
toch een uitkering kan worden gegeven.
De vakcentrales zijn verheugd over
het feit, dat de werkgevers zich niet
meer tot het uiterste tegen een vakan
tieverlenging in de bedrijfstakken zul-
l--i verzetten. De vakcentrales zuilen
bij de aangesloten bonden de vakantie
verlenging niet propageren, maar ook
niet ontraden. De heer Roemer waar
deert het dat de werkgevers in dit ver
band niet spreken over het stimuleren
van overwerk. Verheugd zijn de vak
centrales ook over de instemming van
de werkgevers met een vroegtijdige ver
hoging van de sociale uitkeringen. De
vakcentrales hopen nu maar, dat die
verhoging èn tijdig èn ruim zal zijn.
Handhaving van het geldende loonpoH-
tsekfc systeem is voor de vakcentrales
aanvaardbaar, mits de regering niet in
grijpt in de verantwoordelijkheid van
het bedrijfsleven.
De heer Roemers zei het bijzonder
moeilijk te vinden een voorspelling te
doen over de kansen op algehele over
eenstemming. Er is geen reden voor
een „hoera-stemming", maar de werk
gevers hebben wel een bijdrage gele
verd voor reële onderhandelingen, vin
den de vakcentrales. „Maar", aldus de
heer Roemers, „de onderhandelings-
m rge, die de vakcentrales in hun ei
sen hebben gelegd, is klein." In een
T.V.-interview voegde hij daar zater
dagavond nog aan toe: „Eventuele con
cessies van onze kant zullen nooit van
grote omvang kunnen zijn. Wij blijven
niet ver van de honderd procent af."
