SUPER
16 ct
AGIO
Latirusatie in Oosterse Katholieke
kerken hinderpaal voor Oecumene
Opleiding van seminaristen
grondslag van moeilijkheden
Boeiende beschou wing van
mgr. J. F. Th. PERRIDON
D
M
Complete breuk
Algerij e-Mar okko
lijkt nu zeker
KWALITATIEF AAN DE SPITS
EXAMENS
ORTHODOXEN VREZEN DAT NA EVENTUELE
HERENIGING HETZELFDE LOT HUN WACHT
Honderd jaar en ouder
Deskundigen naar
Perzië en Thailand
VRIJDAG 18 OKTOBER 1963
PAGINA 9
SENORITAS
ASSURANTIECONCERN STAD ROTTERDAM ANNO 1720
De bezinning op haar univer
sele zending heeft de Kerk
ertoe gebracht haar mis-
sioneringsmethoden grondig te
herzien. Dit proces van zelfkritiek
Werd aanmerkelijk verhaast door
het streven naar onafhankelijk
heid van de verschillende kolo
niale volkeren, die zich bewust
Werden van eigen waardevol cul
tuurbezit, dat door de kolonise
rende Westerlingen, uit een mis
plaatst superioriteitsgevoel, al te
lang geminacht of minstens onder
schat is. Missionarissen en zende
lingen gaven niet zelden be
wust of onbewust in hun op
treden blijk van eenzelfde menta
liteit, al waren hun bemoeienissen
met de „heidense" volkeren van
zelfsprekend van totaal andere
aard. Door het bevorderen van de
opleiding van een inlandse clerus
en het benoemen van inheemse
bisschoppen hebben de laatste
Pausen de katholieke missione
ring een andere richting gegeven.
Welke het woord „aanpassing" in
haar vaandel voert. De consequen
ties van deze nieuwe aanpak zijn
vele en velerlei, zo zelfs dat hun
invloed, ook buiten de eigenlijke
missieproblemen, op het Concilie
duidelijk merkbaar is.
Moeilijke positie
Volksvreemd
Het Concilie
ALGIERS, 18 okt. (AFP, Rtr.)
De speciale afgezanten van
president Ben Bella, die gister
avond uit Marokko in Algiers zijn
teruggekeerd hebben meegedeeld
dat de besprekingen, die zij heb
ben gevoerd met Marokkaanse
BR.128,
,ien na 36 uur bioefc heb derde tapijt
\de maan bensikb hebban,
vertegenwoordigers, niet hebben
geleid tot een oplossing van de
grenscrisis in de Sahara. De lei
der van de Algerijnse delegatie,
Mohammed Jazid, zei na aan
komst op het vliegveld van Algiers
tegen verslaggevers: „Tot mijn
spijt moet ik u meedelen dat wij
nog geen voorwaarden hebben
kunnen scheppen voor een rege
ling van de grenskwestie door
onderhandelingen". Hij zei voorts:
„Wij achtten terugkeer naar Al
giers noodzakelijk om de presi
dent rechtstreeks verslag uit te
brengen".
Tinjoeb gevallen
„Vredesmissie"
een bijna prettig karwei
Propaganda voor de Weense
floriade" in half Europa met
behulp van een reclame-bus,
wijn en Sachertorten.
(Advertentie)
Eenzelfde soort problematiek bestaat
mutatis mutandis ook ten aan
zien van de Oosterse katholieke
kerken. Daar doet zich het onloochen
bare feit voor van misschien wel goed
bedoelde, maar feitelijk toch onge
wenste pogingen tot „latinisering", die
Vreemd is aan de Oosterse traditie en
mentaliteit en de hereniging van Oost
en West aanzienlijk in de weg staat.
Aan dit probleem wijdt mgr. J. F. Th.
Eerridon in „Het christelijk Oosten en
Hereniging", uitgave van het Instituut
voor Byzantijnse en Oecumenische Stu
dies in Nijmegen, een zeer verhelderen
de beschouwing van grote actualiteit.
Hij beperkt zich daarbij tot de katho
lieke Oosterse kerken in Oost-Europa
«n het Nabije Oosten.
Mgr. Perrldon begint met te stellen,
dat de ritus het geheel van tradi
ties, gebruiken, ceremoniën, wetten en
discipline alsmede van de algemene op
vattingen van een kerk, die in hun ge
heel de bijzondere vormen van de ere
dienst bepalen in het Oosten een
yeel voornamere plaats inneemt dan
m het Westen. Praktisch vereenzelvigen
de gelovigen hun ritus met de Kerk
zelf. De ritus vertegenwoordigt het cul
tureel erfgoed en verzekert de conti
nuïteit van een kerkgenootschap. De ri
tus wordt letterlijk als een nationaal
instituut ervaren, waarvan de aantas
ting, naar Oosterse opvatting, gelijk
staat met die van het specifiek eigene
van kerk en volk.
Hoewel de in Oost-Europa gangba
re Byzantijnse ritus en de Latijnse
(Westerse of Romeinse) supranatio
naal zijn, hebben beide zich toch
langs totaal verschillende lijnen ont
wikkeld. De laatste onderging sterk
de invloed van het formalistische Ro
meinse recht, de eerste, met een ge
heel andere mentaliteit als voedings
bodem, groeide uit het gewoonterecht,
dat gebaseerd was op de Algemene
Kerkvergaderingen. Daar komt nog
bij, dat in het Oosten de theolo
gische ontwikkeling bij het Concilie
van Nicea is blijven stilstaan (787)
dat de Oosterse kerken geen in
vloed ondergingen van Reformatie
en Contra-Reformatie noch van het
rationalisme, dat het Westen zo sterk
kenmerkt. Daartegenover staat in het
Oosten een dominerende mystieke in-
Om vele redenen zijn in de loop
der eeuwen de tegenstellingen
tussen Oost en West zeer ge
groeid, mede door het grote men-
laliteitsverschil, hetgeen onderling be-
Srip in de weg stond. Het is te be
grijpen, dat die Oosterse kerkelijke ge
meenschappen, die Rome, het Latijnse
centrum, met andere woorden: de Paus
Ms het hoofd van de Kerk erkennen,
th een zeer m ->eilijke positie verkeren.
°or de Orthodoxen, die Rome niet als
Centrum aanvaarden, maken deze ge
meenschappen, katholieke of „geuni-
eerde" Oosterse kerken genoemd, zich
schuldig aan verraad aan hun geeste
lijk erfgoed, ja zelfs aan hun eigen na-
ve, omdat zij zonder meer bereid zou-
aei> zijn zicli te laten „latiniseren".
De vrees van de Orthodoxen, dat een
?ereniging met Rome, het bolwerk van
,e Latijnse kerk noodzakelijkerwijze een
mtinisering met zich meebrengt, en
pf/halve een verlies van de eigen spe-
jjiaeke individualiteit, is men moet
21' toegeven, zegt Perridon inder-
j?ad niet geheel ongegrond. Toch mag
ï?fh „latinisering" niet zo maar gelijk-
tgeilen met „vercomeinsing"; beter is
spreken van „verwesterlijking". Men
dit kunnen vergelijken met de po-
SnBsn van de Amerikanen hun ,.way
1» ingang te doen vinden in de
ai"den onder hun invloedssfeer. Even-
drw op weerstand stuit en afbreuk
et aan hun belangen, zo berokkenen
'ot latinisering de hereni
in het Oosten groot na>
do laa uelangen, zo DeroKKenen
■5.208P«?n tot latinisering de hereni-
dee1SSe 'n bet Oosten groot na-
Oosto hoofdoorzaak van de fouten van
aanraking komen, ligt in een
aan sociologisch en psycholo
gisch Inzicht, gepaard aan een opper
vlakkige kennis van de verschillende
riten. Zij bleven in hun Latijnse gees
tessfeer steken, stonden vreendd tegen
over de gedachtengang en de mentali
teit van het volk en konden daarom
ook het geloofsgoed van de Oosterlin
gen niet positief waarderen. De volle
realiteit van het christelijk Oosten om
vat heel wat meer dan alleen maar
een verschil in rubrieken en gebeden.
Het herenigingsapostolaat mag dan ook
niet alleen gezien worden als een or
ganisatorische en juridische aangele
genheid, maar dient allereerst gericht
te zijn op het herstel van de volle ge
meenschap in geloof en sacramenteel
leven.
e grondfout van de moeilijkheden
ligt waarschijnlijk in de oplei
ding van de Oosterse katholieke
seminaristen. Deze was en is nog
veel te Westers, waardoor de toekom
stige priesters vervreemden van de
Oosterse theologie. De Romeinse
rechtsnormen werken bovendien recht
streeks in op de mentaliteit, zodat de
seminaristen zich langzamerhand een
volksvreemde denkwijze eigen maken
Het ligt voor de hand, dat 'dus „ver-
westerste" priesters het echte contact
met hun eigen volk verliezen, vooral
als men bedenkt, dat politieke invloe
den eeuwenlange Turkse onderdruk
king en, in Oost-Europa, de overheer
sende positie van de Oostenrijk-Hongaar
se monarchie de bevolking in een
isolement hebben gedrongen en deden
terugvallen op hun aloude, rijke ritus,
waarin zij het geestelijke en cultureel
houvast vond, dat ze zocht. Deze si
tuatie werkte begrijpelijkerwijze sterk
mee om de ritus te maken tot een
bewuste uiting van nationaal leven, dat,
tengevolge van de politieke pressie,
geen kans kreeg zich normaal te ont
wikkelen.
Voor het nationale bewustzijn van de
Oosterse katholieken* maar evenzeer
voor het gevoel van de Orthodoxen,
moet men de benaming, waaronder de
Oosterse katholieken in het Westen be
kend staan psychologisch fout noemen.
Men spreekt hier van „Uniaten" of
„Geünieerden", welke uitdrukking voor
het besef van de Oosterlingen een on
derwaardering inhoudt, in de geest van
tweederangs katholieken, die beter zou
den hebben gedaan, als ze maar ra
dicaal de Latijnse ritus hadden overge
nomen. Verschillende ondoordachte
uitingen In deze geest van Westerlin
gen zetten begrijpelijkerwijze nogal wat
kwaad bloed.
et behouden van de uiterlijke
vorm van de Oosterse ritus,
maar zonder eerbiediging van de
Oosterse mentaliteit, kan niet an
ders dan het geestelijk leven tweeslach
tig maken. Dit werd nog in de hand
gewerkt na de tweede wereldoorlog,
door de emigratie-op-grote-schaal van
Oosterlingen naar het Westen. Daar ont
komen ze niet aan een latiniserings
proces. Dat zou op zichzelf aanvaard
baar zijn, maar men mag niet verge
ten, dat de communisten bijvoorbeeld
in de Oekraïne en Roemenië de katho
lieke kerk hebben gelikwideerd en dat
de vluchtelingen het zich tot een hei
lige plicht rekenen hun geestelijk erf
goed zuiver te bewaren, niet op de laat
ste plaats als morele steun voor hun
geloofsgenoten van de Zwijgende Kerk:
In het Nabije Oosten, met uitzondering
van Libanon, geldt hetzelfde voor de
katholieke minderheden, die toch al bij
zonder zwak staan tengevolge van hun
verdeeldheid naar nationale groeperin
gen.
De in het Westen gevormde priesters
zijn zich het Latijnse overwicht goed
bewust. Zij aanvaarden het westerse
paternalisme zeer ten nadele van de
eigen ritus en volksaard. Zelfs in de
uitoefening van liturgische handelingen
vindt men een Westers cachet, zózeer,
dat men zich afvraagt ,,of het toch
waar is, dat een Oosterse kerk haar
ritus niet in een zuivere vorm kan hand
haven vanaf het moment, dat een her
eniging 'met Rome plaats vindt". (E.
v. Montfoort). Devotieleven en theolo
gie zijn al evenzeer aangetast door de
Westerse invloed, waardoor de eigen
authentieke oosterse tradities op de
achtergrond raken.
Het spreekt vanzelf, dat een derge
lijke op het Westen georiënteerde
houding van de clerus wel een uiterst
verwarrende indruk op de gelovigen
moet maken. Die komen er dan ge
makkelijk toe nieuwe kracht te ver
wachten van de latinisering, maar zo
doende raken ze onvermijdelijk in een
nationalistisch isolement. Het zal dui
delijk zijn, dat de katholieke ge
meenschappen in het Oosten op die
manier niet meer weten waar ze aan
toe zijn en hun uitzicht op de Univer
sele Kerk verliezen.
en staat voor het paradoxale feit,
dat het nu de Westerse theo
logen zijn, die zich bezig hou
den me: de problemen, die door
de Oosterlingen verwaarloosd worden.
Her komt zelfs voor dat, sinds het
christelijk Oosten meer en meer be
langstelling wekt, men van westerse
zijdf de oosterse katholieke gemeen
schappen haar Latijnse vormen verwijt.
Toch zijn de Latijnen zelf de hoofd
schuldigen: zij mogen bedenken, dat
juis* die Latijnse vormen de grootste
hindernissen zijn voor de verspreiding
van de herenigingsgedachte onder de
Orthodoxen.
Ln tegenstelling met vroeger hecht
Rome tegenwoordig officieel veel waar
de aan een ongerepte oosterse liturgie.
De laatste Pausen hebben de volle
rechten daarvan met nadruk erkend.
H„ blijkt echter een grote stap te zijn
van de officiële erkenning naar de prak
tische uitvoering. Daarom kon de Mel-
kietische patriarch Z.G. Maximos IV
op 24 oktober 1962 te Rome nog ver
klaren: ,,De grootste, moeilijkheid voor
de Katholieken van de Latijnse ritus
moet gezocht worden in het feit, dat
zij het praktisch bewijs moeten leve
ren dat eenheid niet hetzelfde is als
uniformiteit. De Orthodoxie kan aan
ons zien, hoe de Oosterse katholieke
kerken door Home Dehandeid worden,
en hieruit concluderen, welke behande
ling haar in de toekomst wacht". Deze
uitspraak van een bij uitstek deskun
dige liegt er niet om.
Patriarch Maximos vervolgde. „Het
is jammer, dat deze katholieke kerken
de haar toekomende plaats niet hebben
gekregen. Hun standpunt is: absolute
trouw aan de katholieke eenheid, maar
ook even grote trouw aan het Oosten.
Daardoor kunnen de Oosterse Katholie
ken aan de Orthodoxen bewijzen, dat
rrter tegelijk katholiek en Oosters kan
zijn. Mogen zij bij de vervulling van
deze uiterst delicate zending op dieper
begrip van het Westen kunnen reke
nen".
Daarom zal Rome moeten tonen, dat
zij werkelijk de gewoonten, tradities en
wetten van die oosterse gemeenschap
pen wil eerbiedigen. Alleen zo verliest
de latinisering terrein en vormt geen
obstakel meer voor de hereniging. Pas
als de Orthodoxen overtuigd zijn, dat
de latinisering definitief verleden tijd
is, kynnen zjj geïnteresseerde ge
sprekspartners worden. Het ligt voor
de hand, dat zij juist hierom het Con
cilie op de voet volgen. Daar immers
wordt de gunstigste gelegenheid gebo
den om onherroepelijk met een verle
den te breken, dat inzake herenigings
pogingen slechts mislukkingen heeft op
geleverd. Argwaan en wantrouwen moe
ten plaats maken voor goodwill en ver
trouwen.
Sterke krachten zijn in dit opzicht
aan het werk. Er worden hoge ver
wachtingen op het Concilie gebouwd.
Talrijke Westerse bisschoppen pleiten
met kracht voor het behoud van de
eigen culturele waarden van de ver
schillende volkeren. In onze opengebro
ken wereld heeft het Westen het recht
nie* zijn plaatselijke zienswijze en ge
bruiken op te dringen aan geheel an
ders geaarde volkeren. In de Wereld
kerk is plaats voor elk volk, voor elke
cultuur, voor elke ritus. De praktische
toepassing van dit nieuw verworven in
zicht vormt de beste basis voor hoop
volle contacten tussen Oost en West,
die met Gods hulp de uiteindelijke
hereniging van de zolang gescheiden
kerken aanmerkelijk dichterbij kunnen
brengen.
(Advertentie)
Kaarslicht
warme vreugde!
GOUDA KAARSEN
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii)
(Cyoaj»ros««
Ook het Marokkaanse persbureau
heeft gemeld, dat de Marokkaans-Al
gerijnse „vredesonderhandelingen" op
niets zijn uitgelopen. De Algerijnse
delegatie heeft, zo werd gezegd, een
Marokkaans voorstel voor een onmid
dellijk staakt-het-vuren van de hand
gewezen. Het voorstel behelsde voorts
een „bevriezing" van de huidige mili
taire situatie. De troepen zouden in
de stellingen moeten blyven, die zjj
innamen bij de afkondiging van het
bestand. Een gemengde commissie
van onderzoek zou dan ter plaatse een
onderzoek moeten instellen, aldus het
persbureau. (De Algerijnen hebben
echter steeds uitdrukkelijk gesteld, dat
de Marokkaanse troepen zich eerst op
eigen grondgebied moeten terugtrek
ken, alvorens over een bestand te pra
ten valt.)
Een totale breuk tussen Algerije
en Marokko lijkt thans onvermijde
lijk. In Algiers is alles rustig, maar
het uiten van beschuldigingen aan
het adres van koning Hassan van
Marokko .duurt voort. Woensdag
werd Hassan al beschuldigd van me
deplichtigheid aan de arrestatie van
Ben Bella door de Fransen tijdens
de Algerijnse onafhankelijkheids
strijd. Gisteren werd door radio-Al-
giers gezegd dat de koning de Alge
rijnse militairen, die zich tijdens de
oorlog met Frankrijk in Marokko be
vonden, heeft tegengewerkt.
Inmiddels is ook gisteren aan de Ma
rokkaans-Algerijnse grens in de Saha
ra weer fel gevochten. Beide partijen
zien er thans van af mededelingen te
verstrekken over de aantallen doden
en gewonden, die de strijd eist. Giste
ren hebben de Algerijnen wel toegege
ven dat de grenspost Tinjoeb in Marok
kaanse handen ir gevallen. Het was de
eerste maal dat in Algiers werd toe
gegeven dat de tegenpartij een over
winning had behaald.
Keizer Haile Selassie van Ethiopië
arriveerde gisteren per trein uit Ca
sablanca in de Marokkaanse stad Mar-
rakesj. Hij werd op het station be
groet door koning Hassan. Verwacht
wordt, dat de keizer zijn goede dien
sten zal aanbieden in het geschil tus
sen Marokko en Algerije. Vandaag
voerde hij besprekingen met de ko
ning. Na zijn bezoek aan Marokko
vertrekt de Ethiopische keizer, ver
moedelijk zondag, naar Algerije.
In de Arabische wereld heerst grote
diplomatieke activiteit naar aanleiding
van de toestand aan de Algerijns-Ma
rokkaanse grens. De Iraakse regering
zond vandaag een „vredesmissie" naar
Algerije en Marokko, die zal aandrin
gen op een staking van de vijande
lijkheden. De Arabische Liga zal za
terdag een speciale bijeenkomst hou
den ter bespreking van de situatie.
De Algerijnse minister van staat,
Amar Ouzegane, die donderdag even
in Cairo was, heeft een persoonlijke
boodschap van president Nasser aan
Ben BelJa overhandigd. Uit Marrakesj
wordt bericht, dat president Nkroe-
mah van Ghana eveneens bereid is te
bemiddelen. De Ghanese minister van
buitenlandse zaken, Botsio, is reeds in
Marokko aangekomen.
DEN HAAG, 18 okt. De gemeen
tesecretaris van Axel in Zeeland, de
heer P. G. van den Bosse, zal als eer
ste gemeentelijk deskundige, uitgezon
den oude een nieuw technisch hulp
programma, binnenkort voor zes maan
den naar de Perzische hoofdstad Te
heran vertrekken om als adviseur van
de Perzische vereniging van gemeen
ten nieuwe begrotingstechnieken bij de
Perzische gemeentebesturen te helpen
invoeren.
Ook de tweede deskundige, die onder
dit nieuwe hulpprogramma zal worden
uitgezonden, is een Nederlander: bin
nenkort vertrekt het Tweede-Kamer
lid H. M. Franssen (PvdA) naar
Bangkok om het stadsbestuur te advi
seren op het gebied der gemeentefi-
nanciën. Oj'er enige tijd zal ook een
deskundige op het gebied van stads-
sanering en krotopruiming naar Bang
kok vertrekken.
LEIDEN, 18 okt. Rijksuniversiteit
kand. gesch. mej. W. Terhal, Heerlen,
kand. Frans mej. V. Venders, Baexem
(L), doet. Frans B. van den Bergh,
Den Haag, doet. natuurk.: D. Onderde-
linden, Wassenaar, kand, A wiskunde
en natuurwetensch. S. Emid, D: L.
Niesen. G: mej. A. Rutgers, allen Lei
den.
AMSTERDAM, 18 oktober V.U.
doet. gesch. H. Nolles en H. v.d.
Mark, Amsterdam.
AMSTERDAM, 18 okt. Universi
teit doet. rechten: R. A. de Koning,
Amsterdam, doet. klass. talen: G. Jan
sen, Driehuls-Velsen, kand. klass. ta
len: E. H. Pool, Amsterdam.
ROTTERDAM, 18 okt. Ned. econ.
hogesch. econ.: J. Fremerv, Rotter
dam, en H. Bering, Den Haag.
GRONINGEN, 18 okt. Rijksuniver
siteit: kand. Frans: mej. A. Hoogka
mer Leeuwarden, doet. geneesk.: mej.
M. keertjes, Delft, de heren R. K. H.
van der Hem, Leeuwarden, R. Lap-
pohn, Zwolle, M. Kazemier, Gronin
gen en Ph. Korte, Wassenaar.
Voor de verhuizers ziet de toe
komst er bepaald niet somber
uit. Op het ogenblik is het
verhuizen in vergelijking met
vroeger veelal een moeizame onder
neming vooral als een inboedel vele
verdiepingen hoog moet worden af
geleverd. De Duitser Fritz Fels heeft
de oplossing gevonden om het ver
huizen eenvoudiger en minder zwaar
te maken door de uitvinding van een
mobiele verhuislift. Fritz Fels, fir
mant van een Heidelbergse trans
portonderneming heeft na veel ex
perimenteren een verhuislift gecon
strueerd, waarmee het laden en los
sen van alle mogelijke huisraad een
bijna prettig karwei wordt. De lift
van Fritz Fels is gemonteerd op de
verhuiswagen. Het is een demonta
bele transportbaan, die niet al te veel
ruimte vergt in de verhuiswagen en
op een vast onderstel kan worden
meegevoerd. De lift kan een afstand
van ongeveer achttien meter over
bruggen. Dit betekent, dat men er
mee tot ongeveer de zesde verdie
ping van een flat kan komen. Langs
de geleidebaan loopt een transport
wagentje, dat door een onder de ver-
huisauto aangebrachte motor wordt
opgetrokken. Draagkracht en hefver
mogen van Fritz Fels' verhuislift zijn
niet gering. Drie volgepakte verhuis-
kisten kan men er tegelijk mee om-
hoogbrengen of laten zakken. Een
groot voordeel van de lift is, dat hij
zo is geconstrueerd, dat men er mee
over voortuinen, trottoirs en andere
hinderlijke obstakels kan heenreiken.
Hoe voortreffelijk en efficiënt de ver
huislift werkt kwam de uitvinder gis
teren persoonlijk met een staf ver
huizers in Den Haag demonstreren
aan de Nederlandse verhuisondeme-
mers, die toch bij elkaar waren voor
de jaarvergadering van de Vak
afdeling Meubeltransport. De Neder
landse verhuizers waren bepaald en
thousiast over de vinding van hun
Duitse collega, toen zij zagen met
welk gemak kisten en bankstellen
van en naar de vijfde verdieping van
het Caltexgebouw werden getrans
porteerd. Het opbouwen van de lift
had veertig minuten geduurd. Vol
gens de uitvinder kan dat nog heel
w; korter. En al dat gemak hoeft
niet eens veel te kosten. Het proto
type heeft 7000 Duitse marken gekost.
Als iedere verhuizer er een bestelt
wordt de prijs uiteraard veel lager.
Het zit er in, dat verhuizer straks
een aantrekkelijk beroep wordt. Veel
presteren en weinig werken.
Op 1 januari bedroeg het aantal
inwoners van honderd jaar en
ouder in ons land in totaal 86,
waarvan 32 mannen en 54
vrouwen. Van hen waren 45 (23 man
nen en 22 vrouwen) 100 jaar, 23
(6 - 17) 101 jaar, 11 (2 - 9) 102 jaar.
4 (1 - 3) 103 jaar, terwijl voorts
twee vrouwen 104 jaar waren en een
vrouw 107 jaar.
Blijkens deze cijfers van het cen
traal bureau voor de statistiek zijn
onder de alleroudsten de vrouwen
sterk in de meerderheid. Als bijzon
derheid kan nog worden vermeld, dat
de 107-jarige vrouw op 103-jarige leef
tijd uit Indonesië naar Nederland is
gekomen en voorzover na te gaan
in de migratie-geschiedenis de oudste
immigrante is geweest. Inmiddels is
zij, in april, overleden.
iiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiniimiiiimitiiiiiiiiiimiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiin
Advertentie
Het is een ietwat hachelijke zaak
om in een bloembollenland als
Nederland propaganda te ko
men maken voor een soort
„Floriade" in Wenen. Vooral wan
neer dat gebeurt in een stad als Den
Haag. die toch altijd nog nationaal
en internationaal bekend is om ziin
green en bloemen. Toch hebben de
Weners het aangedurfd: na vijfen
twintig steden in Duitsland te hebben
aangedaan met hun propagandabus
werd deze woensdag op de Lange Vij
verberg opgesteld.
In een plezierige Weense omlijsting
van Oostenrijkse sigaretten, Oosten
rijkse wijn en Sachertorten werd er
de opzet van de „Wiener Internatio
nale Gartenschau 1964" bekend ge
maakt. Op een honderd hectare groot
stuk land aan de Donau wordt sinds
1962 gewerkt om te komen tot een
heerlijk oord met waterpartijen, r>
zententoonstellingen, speeltuinen, res
taurants, uitgestrekte bloemenvelden
en overdekte hallen die door inzen
dingen uit de gehele wereld kleine
paradijsjes moeten worden.
Het spectaculairste punt wordt een
260 meter hoge uitkijktoren die ver
dacht veel van de Rotterdamse Euro
mast weg heeft. Na de tentoonstel
ling, die van voorjaar tot herfst wordt
gehouden, zal het tentoonstellingster
rein openbaar park worden. Men
hoopt dan dat zo'n drieëneenhalf mil
joen bezoekers uit de gehele wereld de
loketten gepasseerd hebben om daar
mee een fikse bijdrage te krijgen in
de 32 miljoen gulden die aan de
aanleg ten koste worden gelegd door
de gemeente Wenen. De bonte bus
met aanlokkelijke prenten van Wenen
zal daartoe het zijne moeten bijdra
gen. Na Den Haag (en daarna Am
sterdam) moet voor Kerstmis nog
België, Denemarken, Zweden en
Zwitserland worden aangedaan. Voor
dat programma is afgewerkt zullen
er nog vele glazen(Oostenrijkse)
wijn zijn ingeschonken en tientallen
Sachertorten zijn aangesneden.
