Ruim 600 panden op de lijst Verweer van Kamer van Koophandel Si ZATERDAG 19 OKTOBER 1963 PAGINA 13 ELKE DAG ONTMOET IEDERE NEDERLANDER DE STAATSMIJNEN \W[~j ie gedacht mocht hebben, \V/ dat 's-Hertogenbosch buiten de Sint Jan en de Moriaan geen monumenten bezit, is door de Monumentenraad vrij rigou reus uit deze al te boze droom geholpen: meer dan 600 panden, merendeels winkels tus sen Markt en Parade, staan ver meld op de ontwerp-monumenten- Iföst, die de minister van OKW enkele maanden geleden heef+ toegezonden aan Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant en aan de Bossche gemeenteraad; met daarbij het verzoek, binnen twee maanden te willen berichten, of men de lijstnog wil uitbreiden, Of (wellicht) inkrimpen. Een ex- ptoeie van de plaatselijke munitie fabriek had nauwelijks méér ru moer kunnen veroorzaken dan het ministeriële schrijven, dat zowel voor de Bossche centrumzaken als voor het stadsbestuur een bijzon der onaangename verrassing be tékende. De eersten mochten na melijk na het verschijnen van de m geen raam of daklijst meer wijzigen, zonder daarvoor toe stemming te hebben gevraagd en gekregen uit Den Haag; en het gemeentebestuur zit met het probleem, dat het structuurplan, dat weldra aan de raad ter goed keuring zou worden voorgelegd, volkomen op losse schroeven is komen te staan. yGribm", gezien vanuit een nommenVaan da Markt. Alleen het front van Bata is monument. Gevels aan de Marktgeen monumenten Gevels aan de Pensmarkt, monumenten U telefoneert met New York. Uw woord schiet langs een draad. En tege lijkertijd kan langs diezelfde draad ene Mr. Jones spreken en ene monsieur Dubois - en zelfs de President van Amerika. AI die moderne zeekabels, die daar liggen op de eindeloze en ongeziene zeebodems, zijn tegenwoordig beschermd door kunststoffen. (Kunstoffen uit Limburg? Dat zou niet denkbeeldig zijn). 200 telefoongesprekken tussen Nederland en de U.S.A. flitsen dagelijks door de trans-atlantische kabels. Een wereld ligt naast de deur. Om van gedachten te wisselen, om adviezen te geven of te krijgen, om te handelen, te doen of te laten. Zo is het - om een voorbeeld te noemen best mogelijk dat, terwijl u dit leest, een ingenieur van de Staatsmijnen in Limburg telefoneert met een collega in het Amerikaanse Augusta. Een collega van de Columbia Nitro gen Corporation. Want onder die naam verrijst daar een nieuwe fabriek. Gebouwd door de bekende Pittsburgh Plate Glass Company en de Staats mijnen tezamen. De nieuwe fabriek zal nog dit jaar kunstmest produceren. Vloeibare kunstmest omdat de boeren in Amerika dat prettiger vinden en omdat de Staatsmijnen weten hoe die te maken. Dit is een klein en bijna willekeurig voorbeeld. Eén voorbeeld - uit vele - van de internationale contacten en van de wijde vlucht van dat Limburgse concern dat Staatsmijnen heet. >8*. m-Jujsc mi Bossche gemeenteraad was nog antóiratet door het feit, dat de mi- de mfnimutrwtermijn van twee >n had aangehouden. Zelfs de termijn zou nog te kort zijn (imdeloze lijst afdoende te he ao meende de raad en men I om zes maanden „bedenk- £)eze Is inderdaad verleend. In de gemeente om advies ge- i Bossche Kamer van Koop- lel, die bepaald nog minder en- MONUMENTENKOORTS IN 's-HERTOGENBOSCH thousiast ia dan het bestuur van de ge meente. Algemeen-secretaris drs J M C. Teppema toont ons een lijvige map met zo'n 200 reacties van eigenaren, die zich ernstig bezwaard voelen om dat hun zakenpand voor de toekomst bevroren" is. Hu bekijkt, de zaak ech ter niet alleen uit de gezichtshoek van de individuele zakenmensen die of ficiële bezwaarschriften mogen indie nen maar ook en vooral met het oog op de noodzakelijke ontwikkeling van het Bossche &eheel- Dat centrum zal m 1975-1980 een een- trale functie hebben voor een ^gebied met 200.000 tot 250.000 mensen. Om die functie te kunnen vervullen, zal het gelijke toed moeten houden met con currerende centra als Tilburg, Eindho ven en Nijmegen en rekening moeten houden met subcentoa als Waalwijk, Vught en Schijndel. Dat noopt Bosch om up to date te blijven. De heer Teppema voegt eraan toe, dat er in de Brabantse hoofdstad wel het een en ander aan het winkelcentrum ge daan moet worden, zowel kwantitatief als kwalitatief. Het centrum heeft op het ogenblik 235 winkels met een front- lengte van twee en een halve kilometer. De statistici hebben uitgerekend, dat een city voor een gebied met 200.000 mensen 400 winkels moet hebben met vier en een halve kilometer frontlengte. In het structuurplan van de stad dient dus rekening te worden gehouden met een aanzienlijke uitbreiding. Om kwalita tief op peil te komen of te blijven dienen de zakenmensen hun bedrij ven voortdurend aan te passen aan de steeds veranderende economische omstandigheden, zowel wat de inrich ting als wat de uiterlijke vormgeving betreft. De consequentie van de mo numentenlijst is allereerst, dat men bij het verbouwen van op de lijst ge plaatste winkelpanden aan diverse voorschriften gebonden is, waardoor de verbouwing extra duur wordt en waardoor de mogelijkheden meestal beperkt zijn. Daarnaast is er dan een aantal panden die nog geen winkel pand zijn, maar het gezien de noodzaak van de centoumvergroting zullen moeten worden. Dat wordt dan al een heel moeilijke zaak, want het monumentaal karakter hangt juist samen met het woonhuiskarakter. De heer J. J.> Verhulst, vice-voorzit- ter van de vereniging Hef Zakencen trum, voegt eraan toe: ,,Je zit niet alleen met de gevel, maar ook met de bouwlagen: van een pand met de ver- d'iepingshoogten van een huis is nooit een behoorlijke winkel te maken. En hoe maak je van twee totaal verschil lende panden één winkel, als de ver schillende hoogten bewaard moeten blij ven?' 'De voorzitter van Het Zakencen trum, mr. C. W. A. H. van der Ven, licht dit probleem nader toe met een concreet, eigen geval: „Wij zitten met zes panden, waarvan de raimen op ver- edhmende niveaus liggen, Vpor «en ver bouwing kunnen we wel medewerking kregen, als we die ramen maar hetzelf de laten. Maar op hetzelfde moment ben ik uitgeschakeld: dan zou ik los van de gevels een gebouw moeten zet- ten, dat totaal niet met dde gevels cor- respondeert." De heer Teppema beves tigt: „Een combinatie maken van twee panden, waarvan er één monument is, is onmogelijk." Comoinaties van panden zullen in Den Bosch noodzakelijk zijn, juist omdat er tussen de winkels in het centrum nog vrij veel woonhuizen staan en omdat er voor de middenstandszaken maar twee mogelijkheden zijn: „Groter wor den of kapot gaan," zoals de heer Van der Ven het zeer duidelijk uitdrukt. Hoe weinig de Bossche zakenmensen op hebben met hun rijke monumenten- bezit, blijkt uit een opmerking van de heer Verhulst, die zegt: „Wat weegt het zwaarst: het behoud van die gri busgeveltjes of het geven van een kans aan de binnenstad, om een behoorlijk winkelcentrum te creëren?" De monumentenlijst toeft Den Bosch op een kritiek moment: juist nu zowel de gemeente als de parti culieren er eens duchtig het mes in wilden zetten. „Het structuurplan", zo onthult wethouder drs. W. G. J. Len- naerts, „wil in de binnenstad de nodige ruimte gaan creëren voor de uitbrei ding van het winkelareaalhet wil voorts het wegenstramien verbeteren en de parkeergelegenheid vergroten. Een bepaald gedeelte van het plan dreigt door de monumentenlijst onmo gelijk te worden. Het is overigens wel merkwaardig, dat we zomaar ineens een lijst krijgen zonder dat enig over leg is gepleegd.'' Mr. Van éwiohem vso Monuments»- zorg, heeft ons eerder gezegd, dat de toezending van de lijst juist het begin van het overleg betekent. „De monu mentenraad is verplicht, op enigszins ruime schaal aan te geven wat op de lijst komt en verwacht dan tegenspel van de gemeente." Dat men in Den Haag niet aan alle zeshonderdzoveel panden zal vasthouden, blijkt uit het vervolg van het gesprek. „Het gaat om de oude stadskern van Den Bosch. Bij de behandeling van de lijst met de ge meente en met G.S. staat niet het in dividuele huisje, maar het karakter van de Bossche binnenstad voorop, waarbij uiteraard de belangen van de keer worden meegewogen." Wo vragen middenstand, de sanering en het ver- de heer Van Swiehem, of hier de mo numentenlijst dan gehanteerd wordt om een stadsgezicht te beschermen; het geen door dezelfde Monumentenwet mo gelijk wordt gemaakt, maar dan mid dels een veel ingewikkelder procedure.. Het antwoord is, dat het toch wel gaat om de panden als zodanig, maar in hun onderlinge samenhang. „Het be grip monument is geëvolueerd. Vroe ger moest «en gebouw al heel bijzon der zijn om voor bescherming in aan merking te komen. Nu liggen de ge wone huizen in de frontlinie: de huizen van vroeger, die totaal anders zijn dan de nieuwbouw. Het gaat niet om de specifieke trapgevel, waar we in de twintiger jaren zo verzot op waren, maar om het eigensoortige van oude stadshuizen, in tegenstelling tot de nieu we wijken. Dat spreekt, in tegenstel ling met b.v. een grote kerk, alleen maar, als men een heel conglomeraat kan bewaren." Over de consequenties voor de eigenaren is mr. Van Swiehem niet zo somber: natuurlijk, ze moeten overleg plegen, maar de zaak is niet „bevroren". Nu het om grote aantallen gaat, zal men zorgen dat er een vlotte en soepele behandeling komt. We vertellen dit tegen de Bossche zakenmensen, maar ze zijn er niet erg gerust op. „Er zijn zakenmensen in andere steden die ervaren hebben dat het met die soepelheid erg tegen valt," zegt de heer Teppema. „Soe pelheid is onmogelijk: of men hand haaft het, of niet," zegt de heer Ver hulst. „Er blijft een enorme mate van onzekerheid en dat drukt een stempel op de verdere ontwikkeling," zegt de heer Lennaerts. Waar men in Den »osch óók kri tiek op heeft, is de keuze van de op de voorlopige lijst ge plaatste monumenten. „Er zijn voorbeelden te noemen waar je niets van snapt," zegt de wethouder. „Ze zijn nergens binnen geweest, ze weten helemaal niets van de inwendige situa tie," zeggen de zakenmensen. We hebben met de lijst in de hand een rondwandeling gemaakt en we moe ten toegeven, dat het voor een leek maar moeilijk te doorgronden is, in de ene straat staan pretentieloze gevels wèl op de lijst, in een andere zijn soort gelijke gevels niet vermeld. Het historische pand, waar Judocus Smit het Dagblad De Tijd heeft ge sticht van welk feit een gevelsteen overduidelijk melding maakt staat o schande niet op de lijst vermeld. Dit alleen is voldoende om de lijst te brandmerken als een produkt van vol strekte willekeur.... Op uitnodiging van een van de za kenmensen hebben we enkele van de monumenten ook van binnen bekeken. Achter de fagade van een chique zaak bleek dan een krot te schuilen met lek kende daken, angstwekkend verzakken de muren en schuin aflopende, schim melende vloeren. „Ze moesten ons een monument geven als we deze smerige gribus wilden afbreken en iets nieuws zouden bouwen," zegt de eigenaar In heel veel gevallen is op de beste stand van Den Bosch de enige oplos sing: afbreken en totaal opnieuw bou wen, dat wordt bij een bezoek aan en kele interieurs al heel gauw duidelijk. iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniHiiiim Dat geldt A fortiori voor gevallen, waarin men twee of meer bestaande „monumentale" winkel-krotten tot één zaak wil combineren. De zakenmensen willen bij die nieuwbouw heus wel re kening houden met het karakter van de oude straat: met de hoogte van de omgeving, het vertikale karakter van de bestaande gevels etc. Maar dat zjjn dingen die de bouwvoorschriften en het welstandstoezicht wel in de hand hou den. De monumentenlijst vraagt zeker méér. Moet Den Bosch dan maar lijdelijk toezien, hoe Tilburg lustig sloopt en verjongt? Moet de Brabantse hoofdstad blijven zitten met een centrum, dat de status krjjgt van openluchtmuseum „Het hangt af van een stel ambtena ren, van wie je maar moet hopen dat ze soepel zijn, maar als ze het niet zjjn kun je er ook niets aan doen," zegt de voorzitter van Het Zakencentrum. VIC LANGENHOFF even bellen met New York Bij vele dagelijkse dingen, zijn de Staatsmijnen direct of indirect betrokken en wel als leverancier van het eindprodukt, van hulpstoffen of van de grondstof. Om enkele voorbeelden te noemen antivries antraciet asfalt babydolls babykruiken bekers binnenmuurstenen carbolineum celluloid citroenpersen cokes costuums dameskousen elektriciteit emmers essences gas geneesmiddelen haarborstels hengelsnoeren japonnen kabelbekleding kampeerartikelen kleurstoffen knijpflessen kogellagers krulspelden kunstleer kunstmest lakken lijm manteb motteballen naaldhakken nachthemden overhemden pantalons parfums pedaalemmers prullemanden pyjama's regenjassen rioolbuizen rolschaatsen schoorsteenpijpen sokken speelgoed sponsen Syntraciet tafelkleedjes tandenborstels tegels tennisracketbespamifng tuinslangen veevoer verf verpakkingsmateriaal vishengels ^visnetten vitamine-preparaten vlaggen wasmiddel-flessen waterkranen zeilen zonnebrillen

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1963 | | pagina 13