Hoe lang heb jij wel in
Veenhuizen
Invalide jongeren willen er
de koevoet onder zetten
m
0
ZELFPORTRETTEN van
DE TOEKOMST"
Wanklanken in Sovjetliteratuur
Duitse „auto-honger"
Fabrieken kunnen aan vraag
nauwelijks voldoen
Ford met verstelbaar stuur
Luxe Rover „2000" Saloon
Door het dak naar binnen
Zeg maar jijmet een
program voor iedereen
De waarde van een persoonlijke mening
Levertijden van
18 en 21 maanden
DAF naar Engelse
Motor Show 1963
Pedagogie in de
auto-rijles
66 jaar chauffeur
zonder ongelukken
ZATERDAG 26 OKTOBER 1963
PAGINA 12
99
een gezelschap dat zijn beperkingen precies kent,
maar zich ook bewust is van zijn waarde
I m ii uj
vrn ïrrij
Drempelhaat
99
Hedendaagse Russische schrij
vers hebben niet te klagen
over gebrek aan belang
stelling van het westen: elke vers
regel van Jevtoesjenko, elk ver
haal van Solzjenitsyn om maar
twee van de. meest besproken
auteurs van de laatste tijd te noe
men wordt onmiddellijk in de
diverse Sovjet- en Oosteuropa-
vakbladen uitvoerig gecommen
tarieerd. Literaire waarden zijn
hierbij niet of nauwelijks in het
geding: de literatuur is eenvoudig
dt barometer waaraan men de
stand van de de- of restalinisatie
afleest. Nu onder Khroesjtsjev
het afwisselend vriezen en dooien
een constant verschijnsel is ge
worden, biedt dit uiterst gevoelig
medium aan de Sovjetologen de
mogelijkheid de kleinste verschui
vingen in het politieke klimaat
waar te nemen.
ZEBRA-ACTIE1963: LAAT ZE OVERSTEKEN
Verrast
Wegen nodig
Dit is de „Allegro", een door Ford ontwikkelde experimentele
„droom-wagen" met als snufjes stuurwiel en pedalendie ver
stelbaar zijn naar de wensen van de bestuurder. De zittingen
zijn op de vloer aangebracht, om de carrosserie laag te houden.
§Tl
Grote aandacht op de autotentoonstelling in Parijs trok deze
corvair van de General Motors uit de Verenigde Statende
,Monza" Grand Tour isme. De wagen heeft geen deuren. Om
m te kunnen stappen, moet men het dak opklappen. Een wat onge
bruikelijke procedure, maar wel indrukwekkend. Nu krijgt de wagen
ook zonder deze bijzonderheid al wel de aandacht.
nbehoorlijk lijkt het op
het eerste gezicht de le
zers vadit art:' te
kwetsen met een pijnlijk
mopje als hierbij staat afge
beeld. Als wij bovendien nog
beweren, dat het voor sommi
ge mensen een pijnstillend
grapje is, dan zal de ergernis
van de lezer misschien de maat
bereiken, die zijn gemoed be
weegt tot het schrijven van
een ingezonden brief. Het is
allerminst de bedoeling de le
zer zo hoog c; de kast te ja
gen. Het afbeelden van deze
cartoon leek ons alleen dien
stig cm de mentaliteit van vele
lichamelijk eebrekkigen te ken
merken.
In het programma voor het
iongerenweekend, dat onlangs
in Scheveningen is gehouden,
stonden meer van deze voor
gezonde mensen enigszins wran
ge tekening- x Het was een
weekend voor lichamelijk ge
handicapte jonge mensen. Er
Is zaterdag en zondag in het
culturele centrum „Op gouden
wieken" veel gelachen om din
gen waar een gezond mens
met omzichtigheid over spreekt.
Dat gehandicapten een eigen
humor hebber, is misschien
het beste bewijs voor het feit,
dat zij zelf zeer goed aanvoe
len, dat zij anders zijn !an an
deren.
Over dat anders zijn is op
dit eerste nationale weekend
voor gebrekkige jonge mensen,
dat georgani erd was door de
afdeling Den Haag van de Ka
tholieke invalidenbond „St. Li-
duina", veel gesproken. Wij
schatten, dat de zestig deelne
mers uit het hele land onge
veer tien uur met elkaar heb
ben geconfereerd. Dat is erg
veel, want het betekent dat op
elk van de twee inleidingen,
die dat weekend zijn gehou
den een discussie volgde van
vier uur. Tegen die tijd zou
een ander congres van jonge
ren al lang op de dansvloer te
vinden zijn. Maar invaliden
zijn praatgrage lieden. Zij kun
nen niet dansen: hun voor
naamste middel van contact
is het gesprek.
Er was stof genoeg, want
alle deelnemers waren er zich
III!
WEfK-ttN
van bewust, dat er heel veei
gedaan moet worden om de
invalide de plaats in de maat
schappij te geven die hem toe
komt. Dit is het voornaamste
onderwerp van gesprek ge
weest. De heer W. J. Zoet,
rijksconsulent van het minis
terie van sociale zaken, for
muleerde de hartewens van de
invaliden in zijn inleiding al
dus: „Wij willen niet zozeer
sociale verzekering als wel
sociale zekerheid". Tussen die
twee bestaat een kr erkend
verschil. Geldelijke zorgen van
invaliden worden tegenwoordig
voor een deel opgevangen in
allerlei sociale wetgevingen.
Maar daarmee heeft de inva
lide nog niet bereikt wat hij
wil: het gevoel iets te bete
kenen in de maatschappij: pro
ducent ijn, in plaats van al
leen maar consument. De in
valide weet ook wel, dat zijn
producerende vermogens maar
bcoerkt zjin. en dat on hetgeen
hij produceert, dikwijls nog
geld toe moet. Maar hij wil
een bijdrage leveren voor zo
ver het hem mogelijk is.
Zo formule de het een jon
geman uit een dorpje in Zuid-
Holland, die een treffend voor
beeld gaf, hoe slecht deze be
hoefte begrepen wordt. Hij, al
leen nog in staat in een stoel
te zitten, en niet eens vaardig
met zijn handen, had kans ge
zien een papierhandel te be
ginnen. Heel zijn familie kwam
hem daarbij te hulp door het
inpak-werk te verrichten, waar
toe hij niet in staat is. „Niet
lang nadat ik dit, u voelt wel,
weinig winstgevende bedrijf
was begonnen, merkte ik, dat
van mijn invaliditeitsrente een
belangrijk percentage werd in
gehouden", aldus de invalide
ondernemer.
Smis bet' fen de wensen
van de Invaliden voor de
hand liggende dingen die
zonder veel moeite in de
maatschappij verwezenlijkt
kunnen worden. Zij hebben wat
men zou kunnen noemen „drem
pelhaat". Zij iuden graag
zonder meer in staat willen zijn
een kerk binnen te rijden.
Maar dat kan niet vanwege
hoge dorpels en in hun
ogen onchristelijk onbarm
hartige trappen. „Als het nor
maal is, dat wij miljoenen of
feren om een schouwburg te
bouwen, dan is het ook
normaal, dat ook de gehandi
capte daarvan profiteert", al
dus rar. J. H. Vv-meulen van
het ministeri- van Sociale Za
ken, de andere inleider, die
zelf ook int -,,Jle is. „Voor hen
die slecht ter been zijn, moe
ten er ingangen komen die
geen moeiiiikbeden opleveren
en enige ruimte voor rolstoe-
-*>bruikers."
Ook verwijten we n in
Scheveningen gehoord. Bij voor
beeld van een man die op de
beschutte werkplaats aan de
weg werkt. „Wij zitten daar
samen met een groep van de
reclassering, zodat een invali
de gevraagd wordt: „Hoe lang
heb jij in Veenhuizen geze
ten?" Ook verwijten tegen hen
zelf gericht. Onder meer uit de
mond van mr. Vermeulen, die
zei, dat het in Nederland al
tijd zo is geweest dat valide
mensen dachten en spraken
over wat voor de invaliden
moest worden gedaan. „Als er
deuren zijn, die gesloten zijn,
moeten wij dan blijven klop
pen, totdat ons wordt openge
daan of moeten wij er een koe
voet onder zetten?" vroeg hij
zich af. De invalide jongeren
hadden veel lust de laatste
mening aan te hangen.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIII!llllllllilllllllllliniMllllli1llllll!lllllll1lllllll1llllllllinil1lll!llllllUIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIlllllinilllMlllllllllllllllllltlllllll!IIIMIIIII
5?
Het is nu bijna twee jaar
geleden dut de eerste
aflevering van „Zeg
maar jij" verscheen.
Wij hebben een «*er.~ Me ver
schijning willen nastreven,
maar dat is niet altijd gelukt.
Moeilijkheden van allerlei
aard waren daaraan schuldig.
Wij zijn nu aan een nieuw sei-
noen begonne en voelen ons
bezield met de beste voorne
mens om één keer in de veer
tien dagen voor de dag te ko
men, en wel zo gevarieerd
mogelijk.
Het is ons overduidelijk ge
bleken dat de jongerenrubriek
zeer hartstochtelijk wordt ge
lezen en over het algemeen
goed gewaardeerd. Onblusbaar
is het verlangen va- zeer veel
jongeren om zelf in één of an
dere vorm wat bij te dragen.
Hulde'. En dank aan allen die
ons verzen, verhalen of be
schouwingen hebben gestuurd.
Wij willen er gra»" meer
ruimte voor vrijmaken,
maarrr...
Ons dagblad, onze lezers en
journalistieke normen stellen
allerlei speciale eisen. Lang
niet iedereen is geïnteresseerd
in gedichten. Lang niet iedere
dagdromerij -ver een wande-
'ing in de duinen (om maar
iets te noemen) is zo goed ge
schreven dat je haar aan een
grote lezerskring kunt voorzet
ten. En als wij dan een intelli
gente, goedgeschreven beschou
wing over stierengevechten
ontvangen, dan moeten wij
jammer genoeg constateren
'at het onderwerp niet erg ac-
'ueel en ook erg origineel
is. Dus moeten wij zo hard zijn
om ook die op te leggen.
Toch wil" wij graag de
longere lezers van „Zeg
maar jij" ook zelf aan het
woord laten komen. Nu stellen
wfl ons dit voor: wij hebben een
"rogrammaatje van onderwer
pen opgeschreven, waarvan
wij menen dat ze bij velen be
langstelling kunnen wekken.
Op gezette tijden vragen wij:
Schrijf iets over dit onder
werp, en als het interessant
is, publiceren wij het in onze
rubriek. Wees niet bang: wij
konen met „de betere onder
werpen" en erlangen geen
mooischrijverij.
V."ij vragen „Zelfportretten
van de toekomst". Schrijf ons
hoe je heet, hoe oud je bent,
waar je woo' en wat je nu
doet (welke studie of welk
werk). Vertel ons wat je ge
leerd hebt of gedaan, uit welk
gezin je komt. kortom, hoe nu
je situatie is. Beperkt het tot
100 150 woorden.
En dan ga je verder. Je
kiest een jaar in de toekomst,
zeg 1968, en „e denkt jezelf in
hoe je er dan voorstaat, of er
voor zou willen staan. Je bent
dan misschien getrouwd (Weet
je al met wie? Je hoeft geen
namen te noemen.) Je bent
dan aan de baan van je keuze
begonnen, misschien naar een
ander land vertrokken. Je
houdt well: van zeilen en
hebt een boot gekocht, waar
mee je je vakanties door
brengt. Hoe richt je je huis in?
Ga je veel lezen? Of graag
naar bioscoop, theater of dan-
o 1
Kies een volgend jaar in de
oekomst, ze- 1973. Je hebt
dan kinderen en die moeten
ar school. Wat verwacht je
van ze? Ben 'y het eens met
de heersende opvoedingsmetho-
'en? Geef je ze meer of min
der vrijheid dan jezelf hebt ge
kregen? Is je huwelijk nog
even mooi als in het begin? Of
als je mis naris zou ztjn ge
worden, denk je dat je de zin
hebt om door te gaan? Wil
je een hogere functie berei
ken? Kun je opsch: tan et
iederec Z' je je vrienden
of vriendinnen van vroeger
nog wel eens? Ben je veel
thuis, doe je mee aan vereni
gingsleven?
En dan vérder, het jaar dat
je veertig wordt. En dart het
jaar van de middelbare leef
tijd, het weggaan en trouwen
van de kinderen. En dan het
ja-.r van je pensionering. Aan
elk gekozen jaar wijd je een
hoofdstukje van ongeveer 150
woorden (of minder), waarin
je plannen, je verwachtingen,
je meningen on. er verschillen
de zaken kort zijn weergege
ven. Verwacht je succes,
geluk, avontuur, teleurstellin
gen; schrijf het.
Je vindt het een krankzin
nig voorstel van ons? Je hebt
geen fantasie voor zoiets? En
bovendien geen tijd? Nu, daar
kunnen wjj inkomen. Maar
probeer het eens, 1963 om te
beginnen, en don een paar jaar
verder. Je raakt gefascineerd.
Het gaat steeds gemakkelij
ker. Je zult er- een intens ge
noegen. aanbeleven en iets
van het ongelooflijke mysterie
van jezelf begrijpen. Zo'n op
stel-onderwerp heb je nog nooit
gehad.
Wij moeten eerlijk bekennen
dat wij geen idee hebben van
het resultaat van deze uitda
ging. Wel weten wij dat je he
lemaal geen talent voor schrij
ven (of fantaseren) hoeft te
hebben om een goed „Zelfpor
tret van de toekomst" op te
stellen. Iedereen kan het.
Dan nog en dit ter gerust
stelling. Als wij inzendingen
kriigen die wij willen plaatsen,
dan vermelden wij alleen de
voornaam met leeftijd en woon
plaats, en laten wij aandui
dingen die de identiteit recht
streeks onthullen achterwege.
De „Zelfportretten" willen wij
dus voor de lezers anoniem
houden, hoewel wijzelf wel
graag willen weten wie de in
zender of inzendster is met het
oog op misschien nuttige na
dere informaties. Wij zullen
met de identiteit van de inzen
der of inzendster dus heel voor
zichtig omspringen.
Maar de strijd tussen de twee kam
pen, de liberale en de conservatieve
auteurs, om vrjjheid op het artistieke
plan, is, dunkt me, meer dan alleen
afspiegeling van deze zeilde strijd op
het politieke en sociale vlak. Er staa'
hier meer op het spel: de inzet is de
geestelijke vrijhei'3 basis en voor
waarde van de ontwikkeling van de
persoon het besef van verantwoor
delijkheid, trouw aan eigen overtuiging,
tegenover een allesvervlakkende opge
legde collectieve moraal.
„De grote ramp, de wortel van alle
komende kwaad, was het verlies van
het geloof in de waarde van een per
soonlijke mening. De mensen dachten
dat het ouderwets was hun eigen ge
weten te volgen, dat ze allemaal 'n
koor dezelfde wijs moes'en zingen en
handelen volgens opvaifingen van an
deren. volgens ideeën waarmee ze da
gelijks werden volgeoompt," laat rias-
ternak zijn held, dokte' Zjiwago, in
ztjn bekende roman opmerken over de
gevolgen van de revolutie en deze ge-
dachte ontmoet men, in vele variaties,
bij alle schrijvers uit de dooiperioden,
hoe rechtzinnig in de leer ze tegelijk
ook mogen zijn. Zij geloven niet in de
Stalinistische dwang, „die leugenaars
kweekt", zij willen de mensen over
tuigen: de held die een moeizaam ver
worven eigen waarheid tegen van ho
gerhand gesanctioneerd onrecht verde
digt, moet voor de lezers een inspire
rend voorbeeld zijn. Het conflict tussen
„vaders" en „zonen" is in feite een
conflict tussen twee opvattingen van
communisme: een op een voorgeschre
ven -oepsmoraal gebaseerde en een
die om een persoonlijk verwerkte over
tuiging vraagt en resoluut gekant is te
gen opportunisme en napraterij. Een
„jongere" schrijver als Tendrjakov (ge-
boren 1923) stelt bijvoorbeeld voortdu
rend morele en religieuze problemen
aan de orde in zijn romans, vaak zon
der tot een oplossing te komen.
In dit verband is het opmerkelijk
dat van de klassieke auteurs juist
Tolstoj en Tsjechov bij de liberale
groeperingen zo in tel zijn. Paster
nak heeft zijn bewondering voor Tol
stoj, „het geweten van Rusland",
nooit onder stoelen of banken gesto
ken, een van Ehrenburgs beste artike
len van de laatste jaren, een pleidooi
voor eerlijkheid in de kunst, heet
„Bij het lezen van Tsjechov". Nekra-
sov een partijlid, een van de weini
gen die onder Stalin niet gevleid
hebben en dei onlangs, openlijk door
Khroesjtsjev gekapitteld, geen tittel
of jota van zijn verklaringen heeft
teruggenomen, laat 'n een recente
roman zijn heldin zich zat lezen aan
Tsjechov en Tolstoj, blijkbaar als
voorwaarde voor het later volgend
inzicht in de valsheid van haar kunst
en haar leven. Sjtsjeglov, een jongge
storven criticus die bli het begin van
dt dooi met veel gezag de „halve
waarheden" van het socialistisch rea
tisme bevocht, noemt Tsjechov .het
geweten van de Rus, in het bijzon
der van de Russische intellectueel'
De begaafde jonge dichter Andrej
Voz' esenski vergelijkt in een vers
gewijd aan de nagedachtenis van L.
Tolstoj, de kunstenaar met een boom'
zijn kroon mag afvallen, maar
„machtig, ondergronds, kromt zich
de knoestige knuist van zijn wortels".
Er zal wel een verband bestaan tus
sen de afkeer van de sociale leugen,
de maatschappelijke schijnmoraal
die Tolstoj en Tsjechov in leven en
werk zo vaak manifesteerden en
deze machtige ondergrondse werking.
De Marxistische litteraire kritiek die
er voortdurend op hamerde dat Tol
stoj en Tsjechov het sociale kwaad
van het Tsaristisch tijdperk zo meedo
genloos onthulden, heeft dan rijke
vrucht gedragen: de jonge Sovjet
schrijvers zijn bij hen in de leer ge
gaan en eisen nu voor hun eigen tijd
en samenleving hetzelfde recht.
Deze verborgen morele controverse
speelt ook mee bij de interpretatie van
het Stalinistisch verleden. Onthullingen
over feiten, het bestaan van concentra
tiekampen bijvoorbeeld, wil men wel
laten passeren, maar een persoonlijke
verantwoordelijkheid hiervoor wijzen de
conservatieven af met een verbolgen
„wir haben es nicht gewusst". In een
januari 1963 gepubliceerde aflevering
van zijn memoiren schreef Ehrenburg
dat ht), evenals vele andere Sovjetbur
gers, overtuigd was van de onschuld
van Stalins slachtoffers bij de grote
zuiveringen van de dertiger jaren, maar
dat hij nu eenmaal gedwongen was
„met opeengeklemde tanden" te zwij
gen. Vlak hierop volgde een scherpe
ontkenning van een befaamd Stalinis
tisch criticus in de Izvestia en bij de
7-8 maart plaats vindende officiële sa
menkomst van partijleiders en kunste
naars werd Ehrenburg het mikpunt van
de aanval. Zowel de dogmaticus van
de partij Iljitsjov als de leider Khroesj
tsjev verklaarden uitdrukkelijk dat ze
van niets geweten hadden. Zij richtten
het wapen tegen Ehrenburg zelf: hij was
de huichelaar. Terwijl zij rustig Stalm
geloofd en daarom geprezen hadden,
was hij beter geïnformeerd: „jij ech
ter, blijkt nu, geloofde niet, maar prees
toch!" Ten bewijze las Iljitsjov een aan.
tal van Ehrenburgs pluimstrijkerijen aan
het adres van Stalin "oor een aar
dige bloemlezing die echter ook uit net
werk van vele andere schrijvers te ma
ken zou zijn. Even gevoelig voor Ehren
burgs kritiek toonde Khroesjtsjev zich:
„Waren de leidende kaders van de par
ty in die tijd van de arrestaties op de
hoogte? Ja, dat waren ze. Maar wis
ten ze ook dat mensen die absoluut
niet schuldig waren, werden gearres
teerd? Nee, dat wisten ze niet. Zij ge
loofden Stalin en heten de gedachte
niet in zich opkomen dat eerlijke, onze
zaak toegedane mensen, onderdrukt
konden worden." En verder: „Bjj Sta
lins begrafenis hadden veien, ikzelf in
begrepen, tranen in de ogen. Dat wa
ren oprechte tranen. Ook al kenden we
Stalins persoonlijke tekortkomingen, toch
geloofden wij in hem." Men mag zich
afvragen of deze hartstochteiyke ont
kenningen hun doel niet voorbyschie-
ten.
Intussen gaat de strijd verder. In
Rusland, het klassieke land van autori
tair gezag en censuur, geeft alleen de
literatuur de mogelijkheid officiële
halfwaarheden te corrigeren. Er zijn
schrijvers die onder Stalin de trouw
aan eigen overtuiging met dood en con
centratiekamp betaald hebben: ook nu
nog eist het morele moed tegen de
stroom op te roeien. Reden te meer
voor ons om hun hiervoor dankbaar te
zijn, want de waarden die zij verdedi
gen zijn ook de onze. In de inleiding
van zijn interessante bloemlezing
van nonconformistische Sovjetschrijvers
merkt de Amerikaanse criticus Max
Hayward op: „Wij hebben gezien dat
er inderdaad een grotere vrijheid is
ontstaan in de jaren na Stalins dood.
De schrijvers hebben hierin een groot
aandeel gehad..., zij hebben zich eervol
gedragen in een situatie die meer
moed, geduld, intelligentie en sterkte
eiste dan mensen in gunstiger omstan
digheden zich kunnen voorstellen. Eens
zal het misschien duidelijk worden dat
niet alleen Rusland, maar de hele we
reld deze Sovjetauteurs dank verschul
digd is omdat zjj, in onvoorstelbaar
moeilijke omstandigheden het ondefini
eerbare gevoel voor vrijheid hebben be
waard dat alle mensen gemeen is.
(Dissonant voices in Soviet Literature,
Edited Ivy Patricia Blase and Max Hay-
ward, New York 1962).
JEANNE LIEDMEIER
De autoshow In Frankfurt-am-Main
is door ruim 800.000 mensen
bezocht. Dit leidde in de Main-
metropool tot chaotische ver-
keers-toestanden. De jaarbeurs-directie
en de politie herademden dan ook,
toen de poorten dicht waren. Voor
de auto-industrie ziet het er intussen
rooskleurig uit. Er zijn industrieën in
de Bondsrepubliek, die in elf dagen
autoshow de prod uk tie voor een heel
jaar vooruit hebben verkocht. De or
derboeken van alle auto-fabrieken en
van de accessoires-industrie zijn vol.
Als het waar is, dat de Westduitse
conjunctuur zich in dalende lijn be
weegt: de automobiel-Industrie heeft er
niets van gemerkt en zal er ook de
komende maanden geen weet van heb
ben.
De produktiebanden in Wolfsburg,
Bochum, Rüsselsheim, Stuttgart en in
vele andere autocentra van de Bonds
republiek zullen de komende maanden
op volle toeren lopen. Als zy tot dus
verre een capaeiteits-reserve hebben
gehadvan nu af aan is het auto-
produktie-apparaat vol-gemobiliseerd.
De zakeiyke resultaten van de
autoshow hebben ook de meest-
optimistische verwachtingen verre
overtroffen. De Volkswagenwerke in
Wolfsburg en de Opel-fabrieken
in Rüsselsheim (en Bochum) hebben
reeds bekendgemaakt, dat hun ge
hele produktie aan wagens der mid-
W«es voorzichtig
wellicht stopt er
één NIET
ZIJ STOPPEN
voetgangers kunnen
betreden
63 903
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIl
Na Frankfurt en Parys heeft Lon
den nu zön autoshow ingericht.
De tentoonstelling die in Earls
Court wordt gehouden, is ook aan-
trekkeiyk gebleken voor DAF. De Ne
derlandse fabriek heeft ter gelegenheid
van de autoshow zelfs aangekondigd,
dat een nieuwe firma in oprichting is,
uitsluitend voor de import, verkoop en
service van DAF-personenwagens in En
geland De nu bestaande distributie-
en verkooporganisatie voor DAF-per
sonenwagens in Engeland zal door de
nieuwe firma aanzienlek worden uitge
breid. De persdienst van DAF meldt
enthousiast, dat DAF het vaste voorne
men heeft aan de export naar Engeland
dezelfde prioriteit te verlenen als aan
de landen van de gemeenschappeiyke
markt.
De Motor Show 1963 in Londen is ge
opend tot 26 oktober. Het is de grootste
autotentoonstelling ter wereld onder één
enkel dak. Behalve de grote autolanden
zyn ook Zweden, Tsjechoslowakfle, Is
raël, Oost-Duitsland, Rusland en Neder
land er vertegenwoordigd met een of
twee merken.
Het Verbond voor Veilig Verkeer
heeft onlangs in Baarn een eer
ste oriëntatiecursus voor autory-
schoolhouders gegeven over de di-
daktisehe en pedagogische mogeiykhe-
den by de opleiding van de automobilist.
Deze cursus was het resultaat van nauw
overleg tussen de sectie autoryschooi-
houders van de F.N.O.P. en het Ver
bond voor Veilig Verkeer. Het valt te
verwachten, dat dit geslaagde experi
ment zal uitgroeien tot een nieuwe vor
mingsactiviteit van het verbond in sa
menwerking met de georganiseerde
autorijsehoolwereld.
Door de Franse pers er. radio is on
langs de 91-jarige Antoine Dutem-
ple, voormalig chauffeur van koning
Alfons XIII van Spanje en koning
Manuel van Portugal, gehuldigd om
dat hy 66 jaar een auto heeft bestuurd
zonder ongelukken en zonder ooit een
loopbaan begon als wedstrijd
kreeg in 1897 in Parys zijn rybewys.
Hy zii nog geregeld achter het stuur
van zyn 2 CV, waarmee hy onlangs nog
een tocht maakte naar zün geboorte
dorp in Auvergne.
denklasse (van 1,500 c.c. af) tot het
einde van het jaar is uitverkocht.
Wie nu nog een auto van beide mer
ken zou willen bestellen om met
Kerstmis daarin by de familie op
bezoek te gaan, kan deze plannen
wel laten varen. Hy krijgt zyn nieuwe
wagens pas begin volgend jaar. Het
ergste is het met de 230-S.L. van
de Mercedes-fabrieken. Voor dit
sportmodel bestaan thans reeds le
vertijden van 21 maanden. Wie dus
nu een 230-S.L.-sportwagen bestelt,
krjjgt die in juni van het jaar 1965
geleverd. Dat is enkele maanden
voor de volgende internationale auto
show in Frankfurt, die in 1965 zal
worden gehouden...
Verrast is zelfs de Mercedes-fabriek
over het verkoopsucces van haar nieu
we „grote wagen", de Mercedes 600.
Zij wil voorlopig duizend wagens van
dit type bouwen hetgeen ten dele
met de hand zal moeten geschieden
met een snelheid van vijftig tot zestig
per maand. Tot de opdrachtgevers be
hoort keizer Hirohlto van Japan. De
Westduitse en internationale prominen
ten staan gewoon in de rfl om deze
staatsie-karos te mogen bestellen. Zij
kost rond 60.000 mark.
Zo zyn de levertyden van de bekend
ste fabrieken en modellen der West
duitse auto-industrie: Opel en Ford on
veranderd tussen de drie en zes maan
den, al naar gelang het gebied waar
de besteller woont, Fiat: 18 maanden,
N.S.U.-„Spider": voor 1964 geheel uit
verkocht, nieuwe bestellingen pas in
1965 leverbaar, de nieuwe „Glas"-
modellen 1300 en 1500, die pas van
'liiimiimiiiiiiiiiiiiinimiiiiiiimiiniiiiiiiuiinimimtiiiMJUiii
februari van het volgend jaar af
produktie komen: ongeveer drie rnaa»
den vein de produktiedatum af, derntu
ve ongeveer medio volgend la®„'
B.M.W.-1800 (de 1500 in het jasje van
de 1800): produktie begin februari van
het volgend jaar, produktie der ®er9L
twee maanden uitverkocht,
bestellingen met levertyden van twee
tot drie maanden na februari, voiK5*
wagen-1200: zes tot acht weken, v0°
de 1500 iets langer.
Ook de buitenlandse inzenders
tevreden over de verkoopresultaten
van de Frankfurter autoshow, vooral
Fiat. De Franse modellen, die in P1^9
goed kunnen mee-coneurreren en 0nfl
dicht dealer-net hebben, waren zeer
gevraagd. Beslissend by de bestelling
was voor velen de omstandigheid, da
zy op een geiykwaardige Westduits0
wagen vele maanden zullen moeten
wachten, waar de buitenlandse concur
rentie nog in weken-levertij'd kan reke
nen.
De Britten waren verrast over d®
belangstelling voor hun stands. P"
heeft hun vooral moed gegeven voor
de tyd, dat Engeland deel zal gaan
uitmaken van de E.E.G.
De autoshow van Frankfurt was du»
een enorm succes. Maar het venijn
in de staart: een nieuwe motorisering0*
golf schijnt op West-Duitsland toe t»
rollen, waar nu al iedere achtste bur
ger over een personenauto beschikt
kinderen en grijsaards meegerekend.
Nu wordt het eindelijk tijd voor d0
Westduitse minister van verkeer, 'r*
Seebohm, om wakker te worden 00
wegen te scheppen, waar alle motor
voertuigen (het zijn er nu al 12 miljoen)
overheen kunnen rollen. De verkeers
chaos ter gelegenheid van de I.A.A. I®
Frankfurt was een teken aan de wand»
::*Htiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiMiiMiini|lfl
f;;P; VffI: yf syv
I
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiM
-•t-'y X- -y
-BM en van de eenendertig Engelse mer-en zeer economisch in het gebruik kan
ken op de Motor Show 1963 inworden gekenschetst. De wagen heeft
Londen is Rover. Dit merk pre-schyfremmen op alle wielen. De mo-
senteert daar een „new look" tor geeft de Rover 2.000 een kruissnel»
kwaliteitsauto, de Rover „2.000" Saloon, he-id die de 160 km. per uur nabükomt.
een gesloten wagen met twee liter mo- De foto toont wel, dat men deze wa-
tor, die als snel, elegant, comfortabel gen moet zien als een echte luxe auto.
lllllllllllllinillHUIHIIIIIIIIIIIIHIUIIIIIIIIIIIII<llll|ll|ilillill",llll>IUIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIltlllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIM
