Nieuwe Haarlemsche Courant | 1963 | 26 oktober 1963 | pagina 3

Haarlemse Jazz Club begint
volgende week nieuw seizoen

Nieuwe opzet en sfeervolle

.Koudenhorn'

soos m

CABOCHARD

Burgemeester van Swiebertje
woont in Hillegom

A:

Bij nieuwe taakwaardering
zal 1 juni 1962 streefdatum

blij

ven

D

J<OOT

voor

Rob Hoeke wacht op z'n grote kans

Showballet

Schoenmaker met een
internationale leest

Twee gewonden
bij ongevallen
in Heemstede

Henri Bende

Te scherp uitgeweken

RIENVANNUNEN:
„Stief been en Zoon
nu als TV-ster in

Vergadering groep P.T.T. van K.A.B.O.

ZATERDAG 26 OKTOBER 1963

PAGINA 3

HAARLEM, 26 okt. Na een
zwerftocht door de voormalige
Koudenhornkazerne zijn we op een
middag toch terecht gekomen in de
sociëteit van de Haarlemse Jazz
Club. Niet zonder argwaan overi
gens, omdat je in zo'n complex van
gangen en zalen vanzelf een onbe
stemd gevoel krijgt. Maar goed,
kamer 5 bleek tenslotte raak te zijn
an het vertrouwde gezicht van de
neer H. Baas, wiens vrouw voor een
glimlachend welkom had gezorgd,
gaf de stemming meteen de klaarte
van een onderhoudende samen
komst. Nu straalde de sociëteit zelf
niet bepaald in de klaarte van het
namiddaglicht. De gordijnen waren
gesloten, er brandden her en der
kaarsen, stevig op flessen geplant,
kortom we waren in een schemer
toestand gebracht. Het bleek van de
keer Baas overigens alleen de be
doeling, de sfeer te scheppen, zoals
die op de sociëteitsavonden van de
Haarlemse Jazz Club gebruikelijk is.

Cees Smal

Kledingmagazijn Douwma
vierde jubileum en
verbouwing

Parfum

de grès

Parfumerie-Schoonheidssalon

Zijlstraat 73 - Tel. 10542

an de Parallelweg in Hillegom
woont een burgemeester...:
Rien van Nunen, de burgemees
ter van Zwiebertje, Neerlands popu
lairste T.V.-programma voor de
kinderen. Dezelfde man die bekend
is bij vrijwel alle kinderen van Ne
derland, ziet zijn T.V.-ster snel stij
gen sinds de strip Stiefbeen en Zoon
op de vaderlandse beeldbuizen komt.
Het succes is hem niet naar zijn
hoofd gestegen. „Ik blijf," zo zegt
Rien v. Nunen, „maar liever mezelf,
zo maar een geklofte jongen." En
men ziet hem in Hillegom dan ook bij
voorkeur op zijn pantoffels rond
stappen. Ook als hij naar het post
kantoor gaat om zijn chèque yan de
Televisie Stichting te innen.

De familie Van Nunen man,
vrouw, drie kinderen plus een stief
dochter is vier jaar geleden naar
Hillegom gekomen. Waarom? „Wel,"
zegt mevrouw Van Nunen, „we woon
den in Amsterdam en wilden dol
graag buiten zijn. We plaatsten een
advertentie, we kregen een aanbod en
we accepteerden." De Van Nunens
vonden Hillegom een leuk dorp. De
mensen zijn aardig en je kunt alle
kanten op: de zee en het strand zijn
vlakbij, evenals het grote duingebied
bij De Zilk. En als we naar Haarlem
of Leiden willen, is dat ook maar een
wipje."

Rien van Nunen begon al vroeg met
acteren toen hij veertien jaar was.
Op zijn achttiende ging hij zich be
roepsmatig met toneelspelen bezig
houden. Dat was in de dertiger jaren

Rien van Nunen, de burgemeester
van Zwiebertje en nu optredend
in de TV-strip Stiefbeen en Zoon,
hier in een pose waarin men hem
op de beeldbuis niet ziet: stoeiend
met zijn dochtertjes.

HUURPIANO'S

geschikt voor beginnende
leerlingen voorradig.

In de loop der jaren ïeeft de club,
die in 1949 werd opgericht, een beken
de klank gekregen in het Haarlemse.
Honderden jongeren hebben in die tijd
genoten van de maandelijkse life-mu-
sic-iavonden. Dat waren bijeenkomsten,
Waarop min of meer gerenommeerde
orkesten kwamen spelen. De H.J.C. tel
de toen zo'n 200 tot 300 leden leden.
De naaste relaties van de club zullen
zich nog vele evenementen herinneren,
die de Club haar naam hebben be
zorgd. Wij memoreren slechts de vie
ring van hét tweede lustrum, toen in
de Haarlemse Vishal een fraai opge
zette Jazz-tentoonstelling werd gehou
den en het feest per boot uitgespeeld
*n uitgevaren werd.

Inmiddels is hel bestuur een andere
koers uitgegaan. Het zat enerzijds met
net probleem de life-music op ver
antwoord peil te houden, anderzijds
wilde het meer doen louter passieve
recreatie bieden. Wat het eerste be
treft: de bijeenkomsten werden altijd
op de vrijdagavond gehouden, de meest
geschikte avond. Maar juist dan werd
net steeds moeilijker een goed orkest
te krijgen. Bovendien waren de finan
ciën van dien aard, dat de musici zon
der honorarium hun medewerking moes
ten verlenen en tevreden moesten zijn
met een onkostenvergoeding. Dat lukte
altijd uitstekend, maar de vrijdagavond
Werd een groot obstakel. Daarom werd
Raar een nieuwe inslag omgeschakeld,
welke het tevens mogelijk maakte het
tweede punt waar te maken. Het afge
lopen seizoen heeft reeds bewezen, dat

HEEMSTEDE, 25 okt. Omstreeks
kalf zes gistermiddag kwam op de
Leidse vaart weg, ter hoogte van het
Sluisbruggetje, een bromfietser, een 22-
jarige electromonteur uit Haarlem te
Vallen, toen hij voor een passerende
auto teveel naar rechts uitweek en in
de berm terechtkwam. De man liep
Verwondingen aan gezicht en benen en
een hersenschudding op en moest naar
het Grote Gasthuis in Haarlem worden
overgebracht.

Op dé Herenweg ter hoogte van de
\an Merlenlaan in Heemstede heeft
rich gistermiddag omstreeks half twee
Oen gecompliceerd ongeval voorgedaan,
Waarbij een wielrijdster, een bromfiet-
ger en een aantal auto's betrokken wa-
Een. De wielrijdster, die uit de richting
^ennebroek kwam, week, omdat een
haast haar rijdende bromfietser haar
®ven raakte, te veel naar rechts uit en
kwam op de rijbaan terecht. Een daar
rijdende trekker met oplegger week
oveneens naar rechts uit, evenals een
Vrachtauto. Een achterop komende per
sonenauto bemerkte deze manoeuvres
hiet snel genoeg en botste tegen de
vrachtauto op. Een inzittende van de
Personenauto, uit Beverwijk, moest met
®eh hoofdwond en verwondingen aan
rechterarm en linkerhand naar het St.-
^htoniusziekenhuis in IJmuiden-oost
vorden vervoerd.

men op de goede weg was. De reacties
wezen dat althans uit.

De Club houdt nu iedere vrijdag een
bijeenkomst in de sociëteit in de Kou-
denhornkazeme. Men wil een afwisse
lend programma samenstellen. De ene
keer wordt een spreker uitgenodigd om
een causerie te houden, de andere keer
wordt het een platenconcert, dan wil
men eens een discussie-avond beleggen
of verschillende kwesties via een forum
behandelen. Daarbij wil het bestuur
toch om de vier of vijf weken een
avond van life-music beleggen, waarop
enkele musici of een orkest voor een
gastoptreden uitgenodigd zullen worden.
Voorts wil men komen tot het verto
nen van jazzfilms en tenslotte zullen de
onvoorbereide instuifavonden niet ver

geten worden. Het nieuwe seizoen zal
dus een schematische indeling krijgen,
hetgeen niet wil zeggen, dat de onge
dwongen sfeer verloren zal gaan. Deze
wil men hoe dan ook waarborgen.

Bij dat alles blijft natuurlijk de mo
gelijkheid om te „jammen", platen te
draaien of z'n heil te zoeken aan de
lectuurtafel. Het bestuur heeft met
voldoening vastgesteld, dat de disco
theek van de club langzaam maar ze
ker in omvang toeneemt. Het heeft
daarnaast een nieuw initiatief geno
men: de stichting van een eigen bi
bliotheek. De basis van een verzame
ling boeken is dank zij schenkingen
en aankopen gelegd. Tenslotte wil
het bestuur meer ruimte geven aan
de come-out-sessions, de oefenavon
den voor beginnende instrumentalis
ten. Deze bijeenkomsten zullen buiten
de clubavonden vallen en zijn uitslui
tend toegankelijk voor de leden die
een instrument bespelen.'

De heer Baas, die als representant
van het bestuur van de Haarlemse
Jazz Club optrad, bleek van het nieuwe
seizoen veel te verwachten. De socië
teit is gezellig ingericht. Trouwe
H.J.C.'ers hebben daarvoor gezorgd.
Dank zij de medewerking van de direc
tie van het Frans Halsmuseum hangen
aan de muren verschillende werken uit
het gemeentelijk modern kunstbezit. Bo
vendien zijn er bijzonder illustratieve
foto's van Frans Hemelrijk opgehangen,
jaar zwerven door vrijwel alle zaaltjes,
De heer Baas steekt zijn enthousiasme
over deze soos niet onder stoelen (ban
ken zijn er niet). Na meer dan twaalf
die Haarlem heeft, biedt de Kouden-
homkazerne nu een vast honk, dat ver
kregen werd dank zij de bemiddeling
van de Haarlemse Raad voor de Jeugd.
Doordat de H.J.C. nu gerubriceerd is
geworden onder het zogenaamde „open
jeugdwerk" zal zij mogen rekenen op
een bescheiden jaarlijkse subsidie van
de gemeente.

Vrijdag 1 november wordt het nieuwe
seizoen geopend met life-music. Dan
treedt het kwartet Cees Smal op. De
naam van de in Haarlem geboren en
getogen Cees Smal is geen onbekende
in de Haarlemse Jazz Club. Smal heeft
als componist-arrangeur zijn sporen
verdiend. Hij is nu trompetist in het
radio-orkest van Klaas van Beek en
bij The Ramblers.

HAARLEM, 25 okt. Op 1 februari
1963 bestond „Douwma Heren- en Jon-
genskleding" in de Gen. Cronjéstraat
veertig jaar. De strenge winter maak
te het toen onmogelijk dat feit fees
telijk te vieren. De heer Douwma sr.
begon zijn kleermakerij op 1 februari
1923 in een winkelpand aan de over
zijde op nummer 23. Vijf jaar later,
in 1928, kreeg de heer Douwma de ge
legenheid het huidige pand te betrek
ken. Dat bleek een hele verbetering te
zijn. Vier jaar later dwong de toene
mende drukte de heer Douwma een
derde pand aan te kopen en dat met
het tweede tot een geheel te verbou
wen. In 1953 werd nog een pand bij
de zaak getrokken, waarin een aparte
afdeling herenmode werd gevestigd. Op
2 juli 1963 kwam de officiële vergun
ning af om de kleermakerij en de tuin
achter de drie panden bij de verkoop
ruimte te trekken. De verbouwing van
dit nieuwe gedeelte was nu zover geko
men, dat gisteren de ingebruikneming
ervan en het uitgestelde veertigjarig
jubileum gevierd kon worden.

Er bleek een grote verkoopruimte,
een lichtbal^ ontworpen te zijn, waarin
de koper bij vol daglicht kopen kan.
groot, overzichtelijk hangen de kos-
De winkelruimte werd tweemaal zo
Het winkelpand is nu 18 meter diep
en heeft een gevelbreedte van 25 me-
tuums en jassen voor de koper gereed,
bloemen ontbraken niet. De belang-
ter. En, zoals dat bij een feest hoort,
stelling was overweldigend en de he
ren Douwma en Wijngaarden mochten
honderden zakenrelaties en cliënten de
hand drukken.

(Advertentie)

Tijdelijk ter kennismaking
de introductieproefflacon
a f 1.20 bij:

HAARLEM, 25 okt. De belangstel
ling voor de vergadering die de groep
jTT van de KABO, afdeling Haarlem,
donderdagavond in het Christelijk Mi
litaire Tehuis aan de Jansweg te Haar
lem had belegd voor PTT A-ambtena
ren was bijzonder groot. Uit tal van
Plaatsen van het gebied dat door het
Ppost- en telefoondistrict Haarlem wordt
omvat, waren belangstellenden komen
opdagen om te luisteren naar het helde
re betoog van de heer P. Willems, een
der PTT specialisten van de KABO, die
de problematiek bij PTT aansneed op
een wijze die de aanwezigen een duide-
llJk beeld gaf van de vele aspecten die
o.a. aan de huidige op gang zijnde
makwaardering verbonden zijn.
^Spanningen waren nl. ontstaan bij de
ffl' personeelsleden, speciaal bij de
^■-ambtenaren (de vroegere maandlo-
®.ers) sedert de invoering van de werk-
lassificatie en verdienstebeloning voor
E-ambtenaren (de vroegere week-
oners) waardoor de A-ambtenaren zich
erk benadeeld voelden,
j,. öe oorspronkelijk voor deze vergade-
We ongezochte spreker, de heer W.
®®se'link, was wegens ziekte verhdn-
ten ,maar de talrijke aanwezigen moch
ten ervarcn dat zjjn vervanger de ma-
l»in volledig beheerste. De heer Wi'l-
afrJS- gaf> na zijn ingeleid door de
vprtt voorzitter de heer P. J. Hooger-
PtanJ een heldere uiteenzetting van de
biijT van zaken op het huidige ogen-
zeker wel enig perspectief

biedt. Wij, de vakorganisaties, aldus de
heer Willems, hebben na de invoering
van de werkclassdficatie en verdienste
beloning in 1961 bepaald niet stil geze
ten en hebben reeds in maart 1962 de
zgn. taakwaardering in onze kring we
ten af te dwingen. Deze taakwaarde
ring van de talrijke PTT functies met
vergelijkbare functies in overige rijks
diensten heeft vele facetten en is der
mate tijdrovend dat zij in etappes moet
plaatsvinden. Spreker kon zijn toehoor
ders echter de verzekering geven dat
de vastgestelde streefdatum voor elke
functie gehandhaafd blijft, deze is 1 ju
ni 1962, ongeacht het tijdstip waarop het
resultaat van het onderzoek naar een
bepaalde functie bekend wordt. Uiter
aard zijn aan deze taakwaardering con
sequenties verbonden en het is zeker
niet uitgesloten dat een bepaalde taak
op een lager niveau zal worden ge
waardeerd. Dit zal echter voor de be
trokken ambtenaren geen financiële ge
volgen hebben. Over het algemeen ech
ter mag men de resultaten van de taak
waardering hoopvol tegemoet zien.

Na de pauze werd van de discussie-
gelegenheid druk gebruik gemaakt waar
bij diverse vragen over het loonpolitie-
standpunt dat de KABO hierbij inneemt,
aan de orde werden gesteld. De heer
Willems kon de vragenstelles op bevre
digende wijze antwoorden waarna voor
zitter deze zeer interessante en onder
houdende vergadering op de gebruike
lijke wijze sloot

toen er nergens een behoorlijk beleg
de boterham te verdienen viel - ook
in de amusementssector niet. Hij
werkte toen in tenten op kermissen of
zo maar in een dorpskroegje, waar ze
eenpaar planken op kisten legden, een
gordijn ophingen en het geheel tot to
neel verhieven. Het was heel hard
werken en weinig verdienen.

De acteurs hadden vrijwel allemaal
een dubbel-rol en moesten bovendien
affiches ophangen, strooibiljetten in de
bussen gaan stoppen en alle mogelijke
andere klusjes opknappen. „Jonge",
zegt Rien van Nunen, „als ik daar nog
aam denk. Als je één gulden per dag
verdiende, was liet best. En ik wil rus
tig bekennen dat ik in die tijd heel
vaak in een hooiberg heb geslapen,
doodgewoon omdat er geen geld was
een kamer in een hotelletje te ne
men".

Na de oorlog stichtte Van Nunen een
eigen toneelgezelschap: De Amster
damse Comedie. Met veel succes trad
men op voor de leden van de land-,
de lucht- en de zeemacht, voor depar
tementen van het Nut van 't Alge
meen, enz. Daarnaast bespeelde men
nog drie maanden per jaar het Cen
traal Theater in Amsterdam.

Later werd Rien verbonden aan het
Amsterdams Volkstoneel en speelde de
hoofdrollen in De Jantjes en Op Hoop
van Zegen. Toen De Jantjes op het
beeldsoheml werd gebracht, werd Van
Nunen door de TV-mensen ontdekt.
Men bood hem diverse rollen aan en
later oogstte hij veel succes al® de
burgemeester van Zwiebertje. Zo'n
kinderprogramma lijkt misschien een
voudig, maar het is het bepaald niet",
zegt Van Nunen. „Kinderen zien veel
scherper dan volwassenen."

e eerste strips van Stiefbeen en
Zoon zijn goed aangeslagen. De
serie had in Engeland veel suc
ces, maar dat was voor de NCRV
geen garantie dat dit in Hol
land ook het geval zou zijn. Eén
ding viel heel sterk op: studieperso-
neel, dat diverse scènes de vorige dag
had getelevisioneerd kwam later naar
de studio's om het nog eens te zien.
Dat was nog nooit gebeurd. Toen de
eerste strip de lucht was ingegaan,
wis,, men al gauw dat men raak had
geschoten. Rien van Nunen speelt va
der Stiefbeen. „Deze rol behoef ik nau
welijks te leren, zo zegt hij, ik speel
hem niet, ik bèn het".

Van Nunen is een natuurtalent. Op
een toneelschool is hij nooit geweest,
al wil Mj het nut van een goede op
leiding niet ontkennen. „Maar men
vergist zich als men denkt ook acte
ren te kunnen leren. Dat hèb je of je
hebt het niet. Een toneelschool kan
alleen bijschaven", zegt hij.

Van Stiefbeen en Zoon komen acht
tien afleveringen. Woensdag j.l. ging
de tweede aflevering, „Damesbezoek"
geheten. Ook mevrouw van Nunen
speelde erin mee onder haar meisjes
naam Hella Faassen. Op drie jaunari
komt „De Badkuip" op het beeldscherm.
Naast de heer en mevrouw Van Nu
nen komt dan ook pleegdochter Rita
Schipper ten tonele. Elf van de acht
tien afleveringen zijn er nu opgeno-

men. De afgelopen maanden hebben
de Van Nunens het dan ook druk ge
had.

Voor de TV-camera's staan is een
vermoeiend en secuur werk. De ca
mera's registreren onverbiddelijk el
ke fout en als aan het slot van een
stuk iets fout gaat, moet alles wor
den overgespeeld. Want op de Am-
pexband worden beeld en geluid te
gelijk opgenomen. Een foutief stuk
je er uitknippen en een nieuw mon
teren gaat niet. Dat kan alleen bij
telerecording. Maar die methode
geeft een veel minder goed beeld en
wordt alleen toegepast bij haastwerk
en actueel nieuws. Directe („life"-)
uitzendingen zijn er maar heel wei
nig, aldus Rien van Nunen.
Mevrouw van Nunen stamt uit een
acteursfamilie. Haar overgrootvader
was directeur van de Rotterdamse
Schouwburg, haar grootvader speelde
destijds met Esther de Boer van Rijk
in Heijermans onsterfelijke creatie
„Op Hoop van Zegen" de rol van Ba
rendje; haar vader acteert nog steeds

hij speelt ook in een van de volgen
de afleveringen van Stiefbeen en Co.

haar broer werkt regelmatig mee
aan radiohoorspelen en zij zelf stond
jarenlang op de Bühne. Onder andere
bij Johan Kaart, bij het Nederlands
Volkstoneel van Ben Groeneveld, bij
de Nederlandse Comedie en bij het
Amsterdams Volkstoneel. Ook na haar
huwelijk bleef ze acteren, maar toen
het gezin zich ging uitbreiden, moest
zij steeds meer „neen" gaan zeggen.

Waar de heer Van Nunen zich over
verwondert is de steeds weerkerende
vraag: „En wat doet U nu overdag?"
De mensen beseffen niet dat een be
roepsacteur heel weinig vrije tijd
heeft. Hij maakt veel meer uren dan
wie ook, maar de goegemeente denkt
dat je rol je komt aanwaaien. Rien
van Nunen kan zijn liefhebberij het
zeevissen dan ook maar sporadisch
beoefenen. Maar af en toe néémt hij
er een dagje voor, want kunnen doet
het eigenlijk nooit.

(Advertentie)

P I A N O 'S
VLEUGELS

HAARLEM - Z1JLVVEG 57 - TEL. [phone]

De 24-jarige Haarlemse jazz-pianist r05 Hoeke, zoals velen hem hebben

Rob Hoeke mist de koel-zakelijke in
stelling, die zo kenmerkend is voor de
huidige meestal commerciële
jazz-wereld in binnen- en buitenland.
Natuurlijk Is hjj, zoals iedere jazz
musicus, op publiciteit uit. Maar dat
moet dan niet met de ellebogen ge
beuren en ten koste van collegae-mu-
sici. Rob Hoeke, de oprichter en leider
van het Boogie Woogie Kwartet,
dat onder andere viermaal de tweede
plaats bezette op de bekende Loos-
drecht Jazz-Festivals, voelt zich niet
zo thuis temidden van de zogenaam
de befaamde grootheden, voor wie de
artisticiteit van het spel dikwijls van
ondergeschikt belang dreigt te wor
den, omdat het enkel om gevulde por-
temonnaies gaat. De jeugdige Haar
lemse pianist wil beslist niet die rich
ting op. Liever de piano aan de kant,
dan het slachtoffer worden van de mu-
ziek-business, vindt hij. Daarom weet
Rob Hoeke nauwelijks wat zijn plan
nen voor de toekomst zijn. Hij zou
graag beroepsmusicus worden. Maar
dan op zijn eigen manier, zonder lang
durige contracten en verplichtingen
aan veeleisende managers. Hij reali
seert zich, dat ook Nederland hem
maar weinig kansen biedt, terwijl hij
hier het liefst zou blijven.

Onlangs is bij Phonogram zijn eer
ste grammofoonplaat uitgekomen. Op
de hoes prijkt zijn kwartet, dat be
halve hemzelf bestaat uit zijn 20-jarige
broer Paul (drums), Kees Kuipers, die
23 jaar is en bas-guitaar speelt en de
19-jarige Wim Bitter (guitaar). Alle

lllljlllltlllllllllfllllllllllllllllllllilllll llllll llllll llllll lllllllllf III

De heer Griffioen, die nu vier jaar
aan de Parklaan zijn dansstudio heeft,
gaat bij het begin van zijn vijfde sei
zoen bij het begin van zijn vijfde sei-
de groei van het aantal leerlingen, die
zich hebben laten inschrijven voor de
lessen in moderne dans. is ook een
zekere vraag gekomen naar lessen in
modern ballet. Vooral gaat de belang
stelling uit naar het moderne show-
ballet. Hij heeft er eens over nage
dacht en het contact met Peter Bouw
huysen uit Den Haag deed hem be
sluiten de knoop nu maar door te
hakken. In zijn studio is een cursus
showballet gestart, waarvoor zich in
middels vijf en veertig meisjes heb
ben opgegeven. De leeftijd van de
meisjes varieert van 11 tot en met 16
jaar. Alleen meisjes hebben zich op
gegeven, hetgeen niet wil zeggen, dat
jongens niet welkom zouden zijn.
Integendeel. Half om half zou zelfs
ideaal zijn.

Peter Bouwhuysen, een nog jonge
man, heeft alle verwachtingen van
dit nieuwe initiatief. Hij heeft zijn
opleiding gehad aan de E.N.S.A., de
Eerste Nederlandse Show Academie,
en heeft in verschillende Rudi Carell-
shows meegedanst. Volgens hem zou
den zich hoogstens twaalf leerlingen
in Haarlem melden. Het getal van
vijf en veertig heeft hem verrast. In
principe wenst hij niet te beginnen
met meisjes (jongens) beneden de 11
jaar. De ontwikkeling yan het lichaam
is dan nog zo onvoldoende, dat het
onverantwoord zou zijn die kinderen
in te wijden in het stowballet. Hij
geeft aan zijn opleiding een klassieke
basis, daarna stapt hij over naar het
show-ballet. Hij is openhartig genoeg
heeft vermoedelijk wat dat betreft
reeds de nodige ervaring te ver.
klaren, dat iedere beginneling geen
blijverdje is. Het is tenslotte een ge
richte opleiding, die weliswaar in de
sfeer van de ontspanning ligt, maar
toch ook een serieuze instelling vraagt
en doorzettingsvermogen. Er zal dus
wel enig verloop zijn.

Voorlopig is er echter voldoende
enthousiasme om te starten. De jon
geren worden zoveel mogelijk bij el
kaar gegroepeerd, de ouderen hebben
hun eigen lessen. Wanneer de grond
slag is gelegd en de mogelijkheden
zijn gunstig, zij het aanvankelijk nog
eenvoudig, met figuratief werk be
ginnen, waarvoor hij zelf de choreo
grafie zal verzorgen. De heer Griffioen
is uiteraard blij met deze noviteit in
zijn dansstudio. Hij ziet er ook een
mogelijkheid in om zijn balavonden
een aantrekkelijke onderbreking te
geven door de leerlingen van Peter
Bouwhuysen een Showballet te laten
opvoeren.

pen. Het leek wel opzet van de jury"
maar ook op intern georganiseer
de jazz-concoursen door jazzclubs in
Den Haag, Dordrecht, Rotterdam en
Bergen. Het kwartet is voor de Neder
landse jazz-liefhebber een bekende ver
schijning.

Zeker voor ons land is het eigenlijk
unieke muziek, die Rob Hoeke. bege
leid door drums en guitaren, uit z'n
piano haalt. Niet alleen de tekstschrij
ver van de platenhoes komt tot deze
conclusie. Boogie Woogie werd
reeds in de twintiger en dertiger ja
ren volop gespeeld. De nogal aparte
wijze van muziekmaken was over het
algemeen echter voorbehouden aan de
piano, zónder begeleding. Rob Hoeke,
die vrijwel geen noot lezen kan en op
twaalf a dertienjarige leeftijd gewoon
maar begon, arrangeerde deze mu
ziek zo. dat het begeleidend drietal op
verkwikkende wijze de strak-ritmische
piano-partij ondersteunt en af en toe
aanvult. De grammofoonplaat, waar
op de meest geliefkoosde nummer»
van de kwartetleider staan, was in
Haarlem binnen enkele dagen uitver
kocht. Natuurlijk kent praktisch elke
Haarlemse jazz-minnaar zijn stadge
noot. Een dergelijke snelle uit-ver-
koop" was hier dus wel te voorzien.
Ook in aVidere plaatsen bleek voor de
friese muziek van Rob Hoeke's Boo
gie Woogie Kwartet anima te be
staan.

Wat ligt meer voor de hand, dan dat
Rob met zjjn kwartet op toemee zou
gaan, zal menigeen zich afvragen. Na
hun successen van de laatse jaren
zouden de vier Haarlemse musici
overal met open armen ontvangen
worden. Een dergelijke onderneming
behoort echter tot de onmogelijkhe
den, omdat de orkestleden op Rob
Hoeke na allen nog studeren of op
school zitten. „Misschien kan het la
ter nog weleens. De eerstkomende
jaren komt er beslist niets van", zegt
de kwartetleider.

Rob Hoeke vindt het zonde, dat
in zijn eentje zonder zich aan dan
cings en andere vermaaksinstituten te
„verkopen" zo weinig kan uitrich
ten. Enkele weken geleden zat hp nog
in Zweden, >vaar hij druk geïnfor
meerd heeft. Hoewel hij heel accep
tabele kansen kreeg aangeboden,
kwam hij om onverklaarbare reden
niet in bezit van ee% werkvergunning.
Wel maakte de Zweedse radio-omroep
een paar fraaie bandopnamen van
zijn spel en kreeg hp een optreden
voor de Zweedse televisie in het voor
uitzicht gesteld. Maar daar hield het
ook mee op.

Rob is weer terug in Haarlem. Hij
bezit een uitgebreide kring vrienden
en kennissen, die allemaal een beetje
begaan zijn met het nogal onzekere
lot van de jonge musicus. Enthousiast
vertelt hij over kansen, die hij kreeg
in Frankrijk, onder militaire dienst,
toen hp af en toe met wildvreemde
Franse jazz-orkestjes speelde. Dat wa
ren fijne momenten. Niet aan geld
denken, alleen maar opgaan in je mu
ziek...

zien optreden.

vier Haarlemmers en reeds geruime
tijd lid van de Haarlemse Jazz Club.

Met dit orkestje, dat een paar jaar
het zogenaamde huis-orkestje van de
Haarlemse Jazz Club geweest is,
oogstte Rob Hoeke lauweren. Overal
in het land. Niet alleen op de jazz-
festiviteiten in Loosdrecht „waar
we telkens ééntiende punt tekort kwa
men om de eerste prijs weg te sle-

illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllimilllllHlllllllllllllllllllllllllllIhlIlllllllimiilllllllflIlllllinitllimilllllllllfHIHIIIIItmiMlf

Schoenmaker A. de Jong uit de
Perseusstraat in Haarlem Noord is
het niet alleen bij zijn leest blijven
zoeken. De reden hiervan lag eigen
lijk voor de hand. De 28-}arige heer
De Jong is een bijzonder kundig
schoenmaker en zoals elke bedreven
ambachtsman heeft hp het verder- en
hogerop geprobeerd. Schoenmakers
met onmiskenbaar talent hebben wel
wat anders te doen dan alleen het
dagelijks verzolen. Zij gaan nationale
en internationale schoenen-exposities
bezoeken en wonen congressen en le
zingen bij. Ze nemen deel aan con
coursen en proberen collega's in bin
nen en buitenland in bedrevenheid de
loef af te steken. Weinige schoenma
kers zijn er op zulk jeugdige leeftijd
in geslaagd op concoursen van zich
te doen spreken als de schoenmaker
uit Haarlem-Noord. Onlangs behaal
de hp in een internationaal concours
in Blackpool (Engeland), waaraan 329
schoenherstellers uit zeventien ver
schillende landen deelnamen, de ne
gende prijs. Het paar herstelde
damesschoenen, waarmee de heer De
Jong, als enige Nederlander, in de
prijzen viel, zal op het Derde Inter
nationale Congres van schoenherstel
lers, dat van 22 tot 26 oktober in
Blackpool wordt gehouden, ten toon
worden gesteld.

De heer De Jong woont nog bij zijn
ouders, die vanzelfsprekend erg met
het recente succes van hun zoon zijn
ingenomen. Maar men is er wel wat

gewend. Vader De Jong. die al ge
ruime tpd voorzitter is van de katho
lieke Nederlandse Bond van Schoen-
herstellers „Sint Crispinus", doet be
slist in het „schoenlappen" niet voor
zijn zoon onder. In 1949 behaalde d«
heer De Jong sr. in Londen op een
internationaal concours de grand prix;
het jaar daarop sleepte hij in Zurich
een even belangrijke prijs in de
wacht. Bovendien prijkt in een wand
kast in de hal van de farhilie De
Jong een groot aantal medailles.
Naar getuigschriften en ere-diploma'»
wordt praktisch niet meer omgeke
ken. Vader en zoon thans vooral
de laatste zijn nu nog alleen maar
op bekers uit.

Vanaf zijn zeventiende jaar zit de
heer A. de Jong in het vak. Na een
jaar behaalde hp reeds zijn vakdiplo
ma. Hoe kan het ook anders met zo'n
vader. Vier jaar geleden behaalde hij
op een concours in Noord-Holland een
derde prijs. Twee jaar later een
tweede prijs op een nationaal con
cours in Breda. Vooral met de ne
gende prijs van Blackpool is de jeug
dige schoenmaker bijzonder ingeno
men. „Maar ik heb er ook voor ge
werkt. Dat paar damesschoenen heeft
aan werkuren zeker tweehonderd gul
den gekost." De heer De Jong ziet
in de toekomst nog vele triomfen. Je
hebt het of je hebt het niet in j#
vingers. Zijn schoenen komen steeds
méér onzichtbaar hersteld vein
de leest.

- 'fWft-x