Ingenieus voetenwerk van Keizer
brengt Ajax alleen aan de top
Spelen zonder Wiersma
eri Van Wissen te grote
handicap voor P.S.V.
Heracles behoeft
geen dank je welte
zeggen tegen MVV
Geen trek in Ajax—PSV"
Elek glimlacht: NAC wint
uit-de-verdediging
Volendam raakt in paniek
bij... voorsprong van 2-0
Negende nederlaag in triest laatste
kwartier amper voorkomen
o
VAN LEEUWEN
inspireert GVAV
Feijenoord heeft
tijd voor show
0 Aheads werklust
goed op tegen
*o^rtuila's techniek
Nuninga velt Sparta
Tol faalt
MAANDAG 4 NOVEMBER 1963
PAGINA 7
AMSTERDAM, 4 nov. Bij de
vierentwintigduizend, die gister
middag samengeperst bijeen heb
ben gezeten of gehangen in het
stadion van Ajax is de wrange
nasmaak van de „kater van
Luxemburg", de nederlaag van
het Nederlands elftal, verdwenen.
Zij hebben die weggespoeld; niet
met de bruisende champagne die
Ajax en PSV mochten ontvangen
voor zij met elkaar gingen duel
leren om de hegemonie-van-dit-
ogenblik in de vaderlandse voet
balcompetitie, maar met de vreug
de om de kolkende voetbalemo
ties, die het duel zelf heeft opge
leverd. Vreugde om de tot het
laatst toe enerverende strijd.
Vreugde om de voortdurend wis
selende momenten. Vreugde om
sensaties als schoten tegen paal
en lat, schitterend doelmanswerk
en op een haar na benutte kan
sen. Vreugde vooral om de weer
galoze demonstraties van de man,
die Ajax' voorhoede heeft ge-
>Sp\Aetser-> een obsessie voor maakt tot een voortdurend ge
er^ s ,Verdediging, heeft de bal vaarlijke linie: Piet Keizer. Vreug-
doelnian Bals gewipt. de tenslotte bij de Ajacieden, om-
<000>-
S>gera 1"°-
NUNINGA
twee Tceer raah
dat zij de strijd, die de eerste
plaats in de competitie als inzet
had, konden afsluiten met een
zege van 20.
De honderdste
Reorganisatie
Klemvast heeft Hoogerman, be
dreigd door Kerhhoffs, de bah
Hecht was de muur die PSV optrok. Van links naar rechts: Brusselers, DonnersPijs, Giesen
Wolbers (half verscholen) en Kemper. Toch kreeg Piet Keizer de bal erover en in het doel
DEN HAAG, 4 nov. Elek
Schwartz kan weer praten. De
laatste drie dagen zweeg hij als
het graf zodra het woord Luxem
burg viel. Hij wilde niet discus
siëren over de droevigste avond
uit zijn voetballoopbaan. Het liefst
zou hij, ergens op de hei, een
plaatsje hebben opgezocht om er
in alle eenzaamheid het faillisse
ment van het Nederlands elftal te
overdenken. Maar het leven gaat
door. Gisteren schuifelde Elek
met ruim twintigduizend stadge
noten het in de herfstpracht ver
drinkende Zuiderpark binnen om
ADONAC te zien. Was het
schijn of had de bondscoach zijn
hoedje ander opgezet dan nor
maal, meer naar voren? De velen,
die hem nochtans onmiddellijk
herkenden, glimlachten meele
vend; een enkeling vroeg zich ver
baasd af waarom Elek niet naar
AjaxPSV was getrokken om er
een serie oranjespelers en andere
serieuze kandidaten, zoals de weer
herstelde Bennie Muller, aan het
werk te zien. Maar wie even ver
der doordacht, begreep, dat Elek
vier dagen na de knock-out -jt
geen behoefte aan had de hoofd
personen uit zijn nachtmerries
Lijfelijk te aanschouwen en ze
misschiendoelpunten te zien
maken.
Geen conditie
Bijna compleet
Doébman Van der Merwe (rechts)
kon niet verhinderendat Aarts
de bal over hem heen wipte.
Heijnen: schutter
7 7 tT"7 dat zij de strijd, die de eerste doelman ter wereld gestopt iv
8 -II hem na de machtige uithaal v
AJAX—PSV 2—0: Grqpt 1-0. Rust.
Keizer 2-0. (24.000).
(Van onze sportredacteur)
Itw
MVV 5—1: Morsink 1-0.
H 'ijfeving 2-0, Bühler (strafschop)
1. (B „,rsink 3-1, Greving 4-1, Reekers
- onze sportcorrespondent)
4 11(>v. wie denken
hjffle Heracles MW met geflat-
K,'. <lie 'J'erg versloeg, is abuis. Zelfs
,i„ °nderstellen mocht, dat He-
th„ to<h stellig wel bij twee
Vj>t doelpunten „dankjewel"
hw doeifteen, zit er nog naast. De
L tfS||,!Unten waren onaanvechtbaar
lefffÖer dn van twee maal drie
eaar<l werken én van een wa-
Jf- l,'errassend spel in de voor-
fl» '0 »ï?4elijk stond Heracles dan
**ijt«s sterkste opstelling tussen
22 sler-Üt5 moet gezegd, dat MW
een 4én doelpuntje en dan
S4 uit a oelpuntje, dat gescoord
zijn ,5n strafschop niet geheel
°en ^kken kwam. Een doelman
ij0 .zijn gewoon formaat zou Druyts
vonJ)Vlhte>la?nen ongetwijfeld nog twee
humeri n, toegestaan hebben, doch zij
u Hentenaar-in-topvorm op
tW, seorvS'f minuten na het beginsiig-
k Heracles. Dit eerste dioel-
biin °ken v resultaat van een onon-
4eii fraa- ensief, al was het a^er"
oni' A1Ie voorhoedespelers had-
«ih. van uS?Veer geprobeerd een voor-
bijf' de af te ronden toen Mor-
fcen g, doï!te doordouwer van deze
i."?'! pal tussen een hoeveelheid
Mat a mussen een i
S„P door te wringen.
n, zich op dit m
Siinp rijs,i Jorloron te wanen, want het
dpi^OHt,.:!' Z6Ws met een schijn van
hl? ho,,j. t, voetballen. Wellicht was
moment nog
tij? hfn1(ii'j' voetballen. Wellicht was
r„i, Lte- ook de beste, maar korte
5C*Ï onti1 MVV zich het initiatief
W?stHch<^emen- Ha rust kwamen de
hi.Vntenare„ s- i,„. ge_
Jet
Joei "iet vP"aren er zelfs in het g<
sI>il if6r aan Pas» vooral niet
vin, 'h de K,a.anen zijn heil ging zoe-
ïah, en v Ul'enspelval. Morsink. Gre-
ha-^ler- an Nee, drie razendsnelle
Met'Saven namelijk blijk de
Wa« h»ep« m te draaien voor een me-
Tf,v°or n minder. Door deze taktiek
Hn n Qrp,?;^.a,cles het hek van de dam.
<W hit erZnk een fijne pass van Pes-
fïM 4t1e p vrye trap had benut rol-
C*' sriKi6n aöhter elkasir in He-
^ozelfsS0 Allemaal doelpunten
e soort. Morsink, Grevink
Plteri 1-0,
cCMl <\U 1Q 4"1- (6.0ÜÜ).
sportcorrespondent)
?h ke(.n' n°v. Techniek alléén
*t>elen doorslaggevende rol kun-
Nld? slaLn" Geleen- Het j°n«e «o
ld rbe kde er in het surplus aan
"mchniek, dat bij Fortuna
bif kftacht a? aanwezig mocht wor-
a,bWer)<),,'te compenseren door ij-
fd m en enthousiasme, gecom-
>,^06Wei redelijk goed voetbal,
ïlcïd ...mid voor Rutten volledig
Vaakhuis ?es,chakeld door stopper
5e H-hiin elï Fortuna in vooral
dat^eerm,6? Piters voldoende scher-
a»,, Van Umten te hebben. Maar na-
tweemaal vergeefs had
Sin? hi t b'j doelman Van Pelt,
Wts fajerug tot de middelmaat.
Zij Oeloftpi ,rs loste na S7 minuten
on~.m..d°°r een treffer, dank
b, aa-ck TÏWaide medewerking van
niet voorsprong bleek voor
MbL^doende. Go Ahead's
tv ng aws kogelde direct na de
daSitgo6n de Paal en hij ont-
v'^Uto^e hi? een grenzeloos en-
S gj Wari zïJn clubgenoten. Na 25
?lrnatT^T7 verdiende gelijkma-
j pH 2-Vogels kon vallend een
*-V. ëeretoLdoel stompen, de bal
Urneerd door Wüstefeld
en Reekers namen ze resj
voor hun rekening. De strafschop, <fie
Bühler tussen de bedrijven door be
nutte kon de doelpuntendorst van He
racles toen niet meer verminderen.
GVAV—SPARTA 3—0: Fransen 1-0,
Nuninga 2-0. Rust. Nuninga 3-0. (13.000).
GRONINGEN. 4 nov. Sparta was
tegen GVAV kansloos, vooral omdat
doelman Van Leeuwen wilde bewijzen,
dat Sparta het vorige seizoen ten on
rechte Pim Doesburg boven hem ver
koos. Van Leeuwen slaagde in deze
wedstrijd glansrijk. Hij imponeerde
door een grote zekerheid, terwijl Does
burg niet al te betrouwbaar was.
De tweede grote troef van GVAV
was Nuninga, die tweemaal zelf scoor
de en Fransen In staat steldo het eer
ste doelpunt te maken. Voor de rust
brachten twee verre uittrappen van
Van Leeuwen GVAV een voorsprong.
Zij werden door Fransen en Nuninga
benut, al hadden Sparta's verdedigers
De Groot en spil Brouwer daar wel
iets aan kunnen veranderen. Na de
n had GVAV geen last meer van
de Rotterdamse voorhoede. Kort voor
tijd zorgde Nuninga voor een bekeken
doelpunt (3-0).
FEIJENOORD—BLAUW WIT 3—0: Bouw
meester 1-0, Bennaars 2-0. Rust. Groot
3-0. (35.000).
ROTTERDAM, 4 nov. Een falend
Blauw Wit heeft in Rotterdam erva
ren, dat Feijenoord ten onrechte in de
lagere regionen van de ere-divisie is
beland. Feijenoord had totaal geen
Ploe.lt® met de Amsterdamse formatie,
m feite had de Rotterdamse ploeg
slechts twee keer tien minuten zijn
klasse nodig om Blauw Wit als een
beginneling terug te wijzen. Bouw
meester doelpuntte het eerst. Hierna
maakten Bennaars en na de rust
Henk Groot respectievelijk de tweede
en derde treffer. Moulijn was de gro-
te man bij de Rotterdammers. Hoe
wel Feijenoord zich na de hervatting
meer op show dan op voetbal toeleg
de, zagen de Amsterdammers toen
geen kans de score een wat rede
lijker aanzien te geven. Bij de hoofd
stedelijken was slechts de werkdrift
van Koer* een vreugdevol pluspunt.
Piet Keizer. Men raakte niet uitge
sproken over zijn soms magische ma
noeuvres met bal èn tegenstander op
de wat vochtige grasmat in de Water
graafsmeer. Elek Schwartz was er niet.
Gelukkig voor hem. Hij zou zich vol
afgrijzen hebben afgevraagd waarom
deze bijna duivels ingenieuze demonstra
tie van subtiel voetenwerk nu en niet
woensdag j.l. werd gehouden. De vier
entwintigduizend op de tribunes daar
entegen en zeker de Ajacieden onder
hen veerden telkens weer verheugd op
als Keizer met de bal aan de voet met
de PSV-ers deed wat hij wilde. Hij stuur
de ze de verkeerde kant op, liet ze
vallen en glijden in richtingen waar hij
en de bal beslist niet naar toe zouden
gaan en spurtte ze in de sprintduels
gedecideerd voorbij. Zó beheerste Kei
zer het spel van Ajax' voorhoede, dat
men nauwelijks de afwezigheid van de
zieke Petersen bemerkte. Zeizer leek
alleen mans genoeg om heel de linker
vleugel te bestrijken. Zó zelfs beheerste
hij de strijd, dat een eerste analyse in
de kringen van PSV leidde tot de uit
spraak „als Keizer bij ons had gespeeld,
hadden wij gewonnen."
En dan het doelpunt, zo'n tien mi
nuten voor het einde, waarmee Ajax
een beslissende voorsprong van 2-0 ver
overde (een voorsprong, die het ove
rigens al veel eerder had kunnen berei
ken). Piet Keizer nam op de rand
van het strafschopgebied de vrije
trap, die scheidsrechter Van Leeuwen
toekende na een ongeoorloofde charge
op Swart. PSV vormde een ogenschijn
lijk perfecte muur. Doelman Bals
stond zo opgesteld, dat hij met zijn
enorm reactie- en springvermogen el
ke bal zou moeten kunnen bereiken.
Maar de bal, die als een raket naar
de uiterste bovenhoek vloog, had geen
doelman ter wereld gestopt. Men zag
hem na de machtige uithaal van Kei
zers linkervoet eerst terug, toen hij
bij de kruising van paal en lat het
doelvlak binnendrong.
Over doelpunten gesproken; niet al
leen die van Piet Keizer baarde opzien.
Ook de treffer, waarmee Kees Groot
na tien minuten Ajax de prettige rug
gesteun van een voorsprong bezorgde,
gaat niet zonder meer de historie in. Dat
doelpunt zal met een gouden randje
worden vermeld in de persoonlijke an
nalen van Ajax' middenvoor. Niet, om
dat het in zijn soort ook tot de treffers
van de betere kwaliteit in volle
sprint de linker voet ineens en „vol"
tegen de bal na een listige pass van
Vesters behoort, maar omdat het de
honderdste is, die Kees Groot in Ajax'
eerste in competitiewedstrijden heeft
gemaakt.
Fraaie doelpunten dus, die Ajax de
overwinning brachten. Voor PSV een
reden te meer om niet met diep gebo
gen hoofd de kleedkamer op te zoe
ken. Het was eervol ten onder ge
gaan. Het kon zich bovenal echter
troosten met de gedachte, dat het omdei
wel bijzonder onfortuinlijke omstan
digheden deze voor de strijd om de
landstitel belangrijke ontmoeting had
gespeeld. Fons van Wissen, een ster
ke pion in de verdediging, maar boven
al een kracht van betekenis als het
er om gaat de aanval steun in de rug
te geven, moest wegens trieste familie
omstandigheden verstek laten gaan. Dat
was voor PSV dubbele tegenslag, om
dat donderdag bij de training Wiersma
dusdanig was geblesseerd, dat van
meespelen geen sprake kon zijn.
PSV moest aldus zijn defensie duch
tig reorganiseren. Kemper, eerst in de
loop van dit seizoen ln de hoofdmacht
gehaald, kwam naar het centrum van
de verdediging, Wolbers, de laatste tijd
meer in beslag genomen door examen-
zorgen dan het ijveren voor een optima
le voetbalconditie, stond op Van Wis-
sens plaats. En het was PSV aan te zien,
dat het niet helemaal ln zijn normale
doen was. De voorhoede en vooral Gies-
sen miste de ruggesteun op het mid
denveld. Dat ook moet de oorzaak ge
weest zijn van het feit, dat de tussen
tijdse instructie van trainer Bram Ap
pel zo weinig effect sorteerde. „Speel
meer op Giesen" had hij tijdens de
rust zijn mannen ingeprent. „Probeer
zijn snelheid uit te spelen tegen Ouder-
land en forceer zo de openingen". A
heel gauw echter bleek, dat Giesen de-
ze middag geen opvallende rol kon spe
len. Wolbers had het te druk om samen
met Donners de activiteiten van Piet
Keizer af te remmen.
Overigens, geen kwaad woord over
Wolbers en Kemper. Toonde de laat
ste niet, dat hij in zijn nieuwe omge
ving al heel spoedig geacclimatiseerd
was? En kwam bijvoorbeeld Wolbers
niet tot de spectaculaire rush tot de
rand van Ajax' strafschopgebied, wel
ke leidde tot het hachelifkste moment
voor doelman Hoogerman? Uit de pass
van Wolbers kogelde Kerkhoffs tegen
de paal.
Maar niet alleen PSV, ook Ajax was
onvolledig. Het miste Petersen, hetgeen
leidde tot de rentree van Bennie Mul
ler in Ajax' eerste. Op de voor hem
ongewone plaats in de voorhoede slaag
de hij er overigens niet in duidelijk te
maken, dat voor hem definitief een
plaats ln de hoofdmacht zal moeten
worden Ingeruimd. Mullers offensieve
daden beperkten zich voor de rust tot
een kopbal tegen de lat en dat was voor
trainer Rowley dan ook aanleiding voor
de tweede helft tot een omzetting over
te gaan.
Muiier kwam pp de vleugel, Keizer
trok naar binnen om op een vergroot
arbeidsterrein te trachten blijvende pa
niek te zaaien in PSV's defensie. En
hoe lukte dat. Van zijn voet vertrok de
pass die Swart lanceerde voor het binnen
dringen van PSV's defensieve stellingen
en de voor PSV fatale vrije schop tot
gevolg had. Van zijn voet kwam ook de
bal, die een driftig doorgestoomde
Schaaphok alleen voor doelman Bals
bracht. Bovendien was het Keizer, die
op een haar na het doel miste, toen hij
na een voorzet van Swart uit een klu
wen van PSV-ers opdook en ook de grij
pende vingers van doelman Bals ont
week.
ADO—NAC 34: V. d. Hurk 0-1, Maas-
sen 1-1, Heijnen 2-1. Rust. Heijnen 3-1.
Vlsschers 3-2, Luyten 3-3, V. d. Hurk
3-4. (23.000).
(Van onze speciale verslaggever)
In het Zuiderpark was dan toch het
moment aangebroken, dat de bonds
coach weer kon praten, stug en aarze-
VOLENDAM—DOS 2—2: Kras 1-0. Rust.
Kes 2-0, Sleven 2-1, Kruin 2-2. (5.500).
(Van onze speciale verslaggever)
VOLENDAM, 4 nov. Mag Volen
dam dan niet winnen? Moet het langs
de meest gruwelijke afgronden voor
de eerste triomf een feit is? De vorige
week, tegen Ajax, ging ln de laatste
seconden een sensationeel gelijk spel
verloren. Nu, tegen DOS, lonkte dan
zowaar de zege. Vijf minuten na de
rust had Volendam een voorsprong
van 2-0 veroverd. Het -was, aangesla
gen door het noodlot van een week
geleden, weliswaar hypernerveus en in
een wat verwrongen slagorde aan de
strijd begonnen, maar een laatste
mentale injectie had zijn uitwerking
toch niet gemist: Voiendam zou strij
den tot het uiterste, lopen op elke bal
óók de onmogelijkste. En, als ge
zegd, de beloning bleef niet uit. Na
vijftig minuten strijd met 2-0 voor.
Toen echter dook toch de angst weer
op. De herinnering aan acht opeenvol
gende nederlagen deed de Volendam-
mers beven bij het zien van het fraaie
perspectief, dat nu lonkte. Met knik
kende knieën worstelden zij naar het
einde, dat nog zo ver leek enwas.
Ver genoeg tenminste voor DOS om
van de panische angst te profiteren.
In een voor Volendam gruwelijk laat
ste kwartier scoorde DOS driemaal.
Slechts het feit, dat de scheidsrechter
bij de derde treffer buitenspel had ge
constateerd, redde Volendam van de
negende nederlaag.
Laat niemand ooit meer in een toe
ristisch foldertje schrijven van het
lieflijke vissersdorpje, dat rustig slui
mert aan de dijk langs het IJselmeer.
Volendam is klaarwakker, zeker het
voetballende Volendam. Dat hecht geen
waarde meer aan zoete romantiek.
Het magere saldo van het vorige sei
zoen had enkele stoutmoedlgen er de
ze zomer reeds toe gebracht in het na
burige Monnikendam te gaan kijken
naar een - volgens de geruchten ge
schikte middenvoor. Dat was tegen al
le traditionele regels in geweest. In
Volendam spelen Volendammers. Een
reservoir van vijfentwintig jeugdelftal-
len was voldoende. Geen import, niets
daarvan; zo luidden de commentaren.
Toen, echter, kwam de competi
tie. Drie wedstrijden gingen achter
elkaar verloren. „Geen paniek, een
kwestie van wennen, het komt wel
in orde". De vierde werd verloren.
En de vijfde. De optimistische glim
lach verdween. Zou het toch aan de
verre tradningsritten naar Sint Pan-
cras liggen? Dan moest er vaart ge
zet worden achter het eigen, halfver-
harde veld. Maar ook na de zesde,
de zevende en die jammerlijke acht
ste nederlaag, stond Volendam nog
met een hatelijke nul onderaan op
de ranglijst.
„Hatelijk, zo voelden ze dat hier
ook", zei trainer Dubbelman. „Maar
men is reëel. Men denkt niet aan par
leisrevoluties of aan het eisen van net
hoofd van de trainer. Men realiseert
zich, dat we tóch de kwaliteit niet
hebben. De gedachte^ aan het kopen
van spelers wordt niet meer zonder
meer van de tafel geveegd. Alleen kan
dat natuurlijk pas het volgende jaar.
Voorlopig moet ik het bijvoorbeeld
zonder linksbuiten doen. De ene week
staat die er, de volgende week een
ander. Tegen Ajax had echter onze
tactiek, een consequente mandekking,
bijna succes. Het eerste puntje lag
voor .het grijpen. Het mocht niet. Het
heeft heel wat moeite gekost de jon
gens daarover heen te helpen. We heb
ben deze week dan ook niet zozeer op
conditie en techniek getraind, maar
veel meer aan de mentaliteit
schaafd".
En dat heeft dan deze week wél het
eerste puntje opgeleverd. De vreugde
daarover is echter bijzonder lauw. Het
hadden twee punten kunnen zijn, als...
da wat veronachtzaamde conditie op
peil was geweest. Want, al ligt er nu
een verlicht, half verhard trainings
veld en al schonk een „goede weldoe
ner" een „trainingshal'1, in het laat
ste kwartier van de -wedstrijd kon
DOS domineren, omdat Volendam bij
elke volgende stap meer naar adem
snakte.
Niet helemaal onbegrijpelijk, want
er waren vijfenzeventig voor Volen
dam heel enerverende minuten gepas
seerd. Minuten, waarin DOS wel steeds
aanviel (de hoekschopverhouding van
negentien voor DOS tegen drie voor
Volendam zegt daarover genoeg), maar
waarin toch DOS telkens vastliep op
een muur van zes of zeven Volendam-
se verdedigers. Drie van die verdedi
gers, Schilder, Zwarthoed en linksbin
nen Tuyp ontpopten zich boven
dien als lastige schaduwen van res
pectievelijk Van der Linden, Kruis en
Visser. Ging Van der Linden naar de
rechtsbuitenplaats, dan werd Schilder
linksachter. Liep Van der Linden in
de looppas: Schilder draafde mee.
Aan de andere kant waren het ook
vijfenzeventig minuten waarin Volen
dam door lange passes, en harde
rennen voor de achterhoede van
DOS levensgevaarlijk bleek. Twee
maal leverde dat een doelpunt op.
De eerste keer, een minuut voor de
rust, toen Kras vanaf de rand van
het strafschopgebied de bal hoog in
de doelmond plaatste. Het scheen
een voorzet, maar Van Zoghei
stompte royaal mis en het werd een
voor Volendam heel welkom doel
punt. Het tweede kwam vijf minuten
na de rust uit een haarscherpe voor
zet van Pelk, die door Kes ineens
werd ingeknald.
Meer dan twee doelpunten kon Vo
lendam niet forceren. Toch werd er
door de ijverige Pelk en af en toe
ook Kras heel wat munitie aange
sleept. Hoe jammerlijk faalde echter
Dik Tol, eens dé schutter van het Wa
terland, nu een zich met moeite voort
slepende zwoeger, die volkomen in pa
niek raakte telkens wanneer hem de
bal werd toegespeeld. Hij heeft zeker
zes kansen gehad, waarbij hij vrij voor
doelman Van Zoghei stond. Slechts bij
een vliegende kopbal had hij pech, de
andere keren was hij óf veel te traag
óf te nonchalant.
Was Tol de „oude" nog geweest en
had Volendam bovendien een linker
vleugel gehad, Kes en Tuyp liepen
overal, maar juist niet daar waar zij
wel moesten zijn, dan had DOS in dat
laatste kwartier zeker niet naast Vo
lendam kunnen komen. Want, toen
DOS wat meer ruimte kreeg werd het
duidelijk, dat ook bij de Utrechters
niet alles klopte. Eigenlijk alleen de
andere halfspeler Van den Bogert en
linksbinnen Sleven vielen niet uit de
toon. Sleven accentueerde dat toen hij,
na een half uur in de tweede helft
een door Schilder voor zijn voeten ge
kopte bal ineens inschoot, 2-1. Vijf mi
nuten later miste doelman Visser een
voorzet van Weber waardoor Kruin de
bal in het doel kon duiken, 2-2. Sleven
scheen met een derde treffer het dra
ma voor Volendam compleet te gaan
maken, maar zijn schot ketste tegen
de lat terug. De bal werd toen door
Weber wél in de touwen geschoten,
maar scheidsrechter Van der Veer
keurde dit doelpunt af, omdat Kruin
tussen doelman Visser en Weber zou
hebben gestaan.
iiging
schie-
lend nog voordat ADO en NAC in de
ring gingen, vlot en zelfs een tikkeltje
monter nadat NAC vanuit de verdedi
ging met 4-3 had gewonnen. Elek had
aan deze wedstrijd houvast. Het was
koren op zijn molen geweest, zoals NAC
de triomf naar zich toetrok: zonder
de mannen van het volop aanvallende
ADO beton tussen de voeten te gieten,
maar met een versterkte verdedigi
en cross-passes naar snelle, goed
tende voorwaartsen.
„Ik moest tegen Luxemburg aan
vallen", zuchtte Elek, „het was de
wil van het volk en ik zelf geloofde,
dat het kon, dat het, hoe dan ook,
een overwinning zou worden. Hadden
we niet met het Nederlands B-elftal
twee keer met 6-2 van Luxemburg
gewonnen? Nu heb ik er spijt van. We
hadden geen risico moeten nemen, de
tegenstanders tóch moeten laten ko
men. Wat heb ik met kranten te ma
ken? Het is toch nooit goed, zelfs
niet als je van Brazilië of Frankrijk
wint."
Elek kon zo nog uren doorpraten. Hij
moest het kwijt, al die ergernis, het
verdriet, dat hq een paar dagen lang,
met een bleek gezicht en starre ogen,
had opgekropt. „Ik zon vanmiddag bij
Ajax op een pijnbank hebben gezeten.
Gedane zaken nemen geen keer Wel
licht vertoefde Elek Schwartz niet al
leen in het Zuiderpark om aan het
verleden te denken. Keek hij soms naar
Villerius, de stoere spil van ADO, dia
in Den Haag als een rots in de bran
ding wordt vereerd. Het was dan jam
mer voor Villerius, dat hij juist nu
examen moest doen. We geloven, dat hij
volkomen heeft afgedaan, omdat hij do
nauwelijks geheelde wonden bjj Elek
Schwartz meedogenloos weer opentrok.
Deed hij soms opzettelijk Tonny Pronk
van woensdag na bij de schaarse, maar
razend snelle doorstoten van NAC? Dat
was toch sterk. Villerius blunderde twea
drie keer en dat stelde ae Bredase ploeg
in staat een achterstand van 3-1 om te
buigen tot 3-4.
ADO bleef scherp en roekeloos in de
aanval. Het wilde nog meer doelpunten
op deze feestelijke middag, waarop een
van de eerste posities op de ranglijst
zou worden bereikt. Dat zou Ajax en
PSV niet lekker zitten. Had PSV zijn
Giesen, Ajax zijn Keizer, ADO kon met
Heijnen ook best voor de dag komen.
Een rechtsbniten met dynamiet in de
wreef. Tweemaal liet hij Peter van der
Merwe al vergeefs duiken, wat 'zou
Elek Schwartz van hem denken?
Maar de opwinding, het gejuich en de
jolige schouderslagen, die de tevreden
heid op de tribunes demonstreerden,
namen af toen NAC plotseling zijn ste
kels opzette. Binnen een minuut was het
3-3 en een kwartier voor het einde mis
te Villerius de bal zo grandioos, dat
Van der Hurk NAC aan de overwinning
kon helpen. Het gaat vaak „onrecht
vaardig" toe in een voetbalwedstrijd.
Eiek Schwartz kan daarover meepra
ten en dat doet hü sinds gisteren ook
weer, hoewel hij nog edit niet over de
schok heen is.
