Rika Hopper, actrice met
sterke persoonlijkheid
Grande dame van het
naoorlogse toneel
m
EINDE VAN EEN LUCHTREUS
DE GIJSBREGHT WEER IN
ZEER SOBERE OPZET
Alle aandacht
voor het woord
A
ALBERT PLESMAN IN
DEN HAAG HERDACHT
Uw beste voornemen voor
..KISS ME KATE" EEN
DAVEREND SUCCES
Regie en spel voortreffelijk,
decors speels en imposant
Zweden kunnen
van
naam
IBl
„Loonoperatie
moet wezenlijk
verbetering
brengen"
Teamspirit moet
worden hersteld
Vrijstelling voor
nóg zeshonderd
..bouwvakkers"
m
Voorzitter N.V.V.
Lagere gasprijzen
in Culemborg
P.T.T. soepel met
strafport
O
PAGINA
JANUARI 1964
DONDERDAG
de Ua"
Rika Hoppers keizerlijkafscheid
als Anastasia van het pu
bliek, na een toneelloopbaan van
ruim zestig jaar.
an alles komt een einde,
ook aan een vliegende
Hollander. Op oudejaars
avond maakten snijbranders een
einde aan de PH-KKR „Elec
tron", de superconnie, die op 3
december 1957 de laatste histo
rische vlucht van Djakarta naar
Amsterdam op zijn naam heeft
staan. Deze lijn werd toen om
politieke redenen opgeheven. In
1953 werd de „Electron" bij de
KLM in dienst genomen en zijn
laatste vlucht was op 2If juli
1961 op de lijn Frankfurt-
Amsterdam. In de tussenliggen
de tijd heeft het toestel precies
10.025.690 km en 880 m afgelegd.
Van links naar rechts John Lan
ting, Annet Nieuwenhuizen, Ro
bert de Vries en Lia Dorana in
„Kiss me Kate".
Luitenant-generaal-vlieger H.
Schaper, voorzitter van de K.N.V.
v. L. legde dinsdag aan de voet
van het Plesman-monument in
Den Haag een krans. De lucht
vaartpionier die tien jaar terug
overleed, werd die dag herdacht.
Thomasvaer (Johan Fiolet) en
Pieternel (Mimi Boesnach) tijdens
hun Nieuwjaarswens.
STOCKHOLM, dec.
m van naam ;e
veranderen
moet men in
de meeste landen erg
veel moeite doen en
bovendien nog over
erg veel geld beschik
ken. In Zweden is de
procedure van naams
wijziging echter veel
makkelijker, korter
en goedkoper. Voor
een bedrag van nau
welijks twintig gul
den kan men daar
binnen enkele maan
den een andere naam
krijgen, óf zelf uitge
dacht en daarna goed
gekeurd door het of
ficiële naam-patent-
bureau, óf gekozen
uit het officiële
Zweedse naamboek.
Rika Hopper is op de eerste morgen
van het jaar overleden, tien jaar
nadat zij officieel van het toneel
afscheid had genomen, zeventig
tear na haar eerste begin op de
Toneelschool. Een kleine zestig jaar
heeft zü op de planken gestaan. Toen
dat niet meer ging, omdat zij tenslotte
moeilijk ter been werd, verscheen zij
nog geregeld in de Amsterdamse
stadsschouwburg, die zij als haar
eigenlijke domein bleef beschouwen.
Zij bleef daar geruime tijd een 'opval
lende verschijning, naar wie nieuw
komers soms nieuwsgierig informeer
den.
Het merendeel der hedendaagse
schouwburgbezoekers zal haar nog
hebben zien spelen, weinigen hebben
nog heugenis aan de bloei van haar
jaren: toen zij na de oorlog bij Comedia
van Cor Hermus speelde vierde zij al
spoedig haar zeventigste en haar vijf
en zeventigste verjaardag. Zp was toen
aan de oude-damesrollen, waarby haar
voorkeur uit bleek te gaan naar het
type vrouw, waarin de vorstelyke allu
re voortkwam uit de gewoonte van
een heel leven. In haar afscheidsrol
was zij keizerin-weduwe, die op haar
oude dag mildheid toeliet in haar
gewone strengheid, maar ook in min
der uitgesproken-vorstelijke rollen kon
zij verschijnen als de heerseres-uit-
gewoonte. Ook als zij een oud dametje
speelde, dat als een kind zo lastig was
wanneer zij haar zin niet kreeg, deed
zij dit ontwapenend als een vrouw, die
gewend is haar omgeving naar haar
hand te zetten zowel door de sterkte
als door de innemendheid van haar
karakter. Zo verscheen zij, als zij niet
op de planken stond, ook in het open
bare leven als de grande dame, zodat
men zich kon afvragen of zij daar
haar rol voortzette, dan wel op het
toneel voornamelijk zich zelf was.
Een sterke vrouw met een enorm
doorzettingsvermogen moet zij onge
twijfeld geweest zijn. Zij was, ook als
men lang met haar praatte, niet echt
te doorgronden. Haar sterke persoon
lijkheid moet voor haar omgeving niet
altijd gemakkelijk geweest zijn. Van
wat zjj beslist wilde liet zij zich niet
zo maar afbrengen en zij zal telkens
over een heel arsenaal middelen be
schikt hebben om het te bereiken.
Wat zij in het algemeen wilde moet
goed toneelspelen geweest zijn. Haar
grote leerschool in dit opzicht is de
Koninklijke Vereniging Het Nederlands
Toneel geweest, waar zij als achttien
jarig meisje kwam na een jaar bij
Julia Cuypers en Van Lier en waar
zij speelde met Louis Bouwmeester,
Theo Mann-Bouwmeester, Marie Hol-
trop en de Tourniaires. Misschien zou
men de grote dingen, die daar gedaan
werden, nu niet meer mooi vinden,
omdat de vorm van die tijd nu minder
past, maar men wist wat toneelspelen
was en het was een goede basis, waar
men door de elkaar opvolgende stijlen
heen uitstekend mee verder kon wer
ken. Rika Hopper zei er veie jaren
later van: Men lette daar bizonder
streng op de techniek. Een perfecte,
dat wil zeggen: schijnbaar moeiteloze
beheersing daarvan kenmerkte haar
spel tot haar laatste rol toe. Het komt
in feite neer op het nauwkeurig ver
talen van een rol in precies berekende
uiterlijke effecten.
Na twintig jaar ging Rika Hopper
ov«r naar het gezelschap van Heyer-
mans, waar z« haar entree maakte
in Vorstenschool. Nadien stichtte zij
een eigen gezelschap en opende een
eigen theater —'aan de Plantage Mid
denlaan dat met i)Het leven gnipt
i? Jag Knut Hamsun in de regie van
peter Scharof geopend werd. Over het
eife" Jï?a.ter vertelde Rika Hopper
later e'nig. Wel was zü er trots op.
dat jil pcharof naar Nederland had
gehaaia. bet is jnderdaad een zeer
vruchtbaar contact gebleken.
RUTTEN.
get stoffehjk overschot van Rika
HoPPtrde beste!r?aandaS om 14-°° uur
ter aa=fne AmsterqSE de Oosterbegraaf-
Plaa. van twaalf hJ;
ga defilé v00raf in
burg. Van" vandaae ardente wordt
lh«e.r,nk overschot aa§ af ligt het
PlaatSvan twaalf ua£J' Aan de uitvaart
in de Stadsschouw-
tot half een
,tof£'haard" 'in Rika H°PP|r
opgeh^ftstraat 183, wka-mer aan de
PC ri°o
niimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiii
(Van onze soc.-econ. redactie)
DEN HAAG, 2 jan. Drs. D. Roe
mers, voorzitter van het NW, heeft
gisteren de vooruitzichten voor de
werkgelegenheid in 1964 „niet ongun
stig" genoemd. Het bouwbeleid van
minister Bogaers staat er volgens hem
borg voor, dat de spanning op de ar
beidsmarkt niet of nauwelijks zal af
nemen. De voorzitter van het NW
hield onder het motto „koersen in de
mist" een nieuwjaarstoespraak voor de
VARA.
Nu de werkgelegenheid althans
op korte termijn geen gevaar loopt,
is de belangrijkste vraag wat er van
de tien procent loonsverhoging over
blijft na aftrek van de prijsverhogin
gen, aldus de heer Roemers. Minister
Witteveen eist een deel van de loons
verhoging op, want hij moet de amb
tenaren meer betalen.
Bepaalde prijsverhogingen zijn on
vermijdelijk, want niet iedere bedriifs-
tak kan de zware last dragen. „Dat
wisten wij bij voorbaat. Maar wel vast
moet staan", zei de heer Roemers,
„dat de ioonoperatie moet leiden tot
een wezenlijke verbetering van het le
venspeil van de Nederlandse werkne
mer"
Veel hangt af van de discipline,
die de werkgevers kunnen opbren
gen, zowel aan het loon- als aan het
prijzenfront. De regering moet hard
handig optreden tegen misbruik van
de omstandigheden. De consument
moet meer prijsbewust worden.
Maar als het allemaal niet helpt,
als de prijsverhogingen de loonsverho
gingen gaan evenaren, ja overtreffen,
dan zal de vakbeweging looneisen stel
len. „Wat dacht men dan?", aldus de
voorzitter van het NW.
De aanvallen op de vakbeweging
hebben een misschien ongewild, maar
voor de vakbeweging vruchtbaar re
sultaat teweeggebracht. Zelden was de
samenwerking tussen de drie vakcen
trales zo nauw als in het laatste kwar
taal var 1963. Ik hoop, dat dat zo zal
blijven, aldus drs roemers. Ik geloof
niet aan een fusie. Ik geloof wel aan
een gemeenschappelijke aanpak van
vele problemen.
AMSTERDAM, 2 jan. Een feeste
lijke Stadsschouwburg met de verheu
gende belangstelling van enkele minis
ters, onder wie mr. Marijnen, en
staatssecretarissen heeft in de beken
de uiterst sobere enscenering van Han
Bentz van den Berg op de eerste dag
van het nieuwe jaar traditiegetrouw
Gijsbreght van Aemstel zijn zware
gang zien maken, de ballingschap te
gemoet.
Het. is een indrukwekkende voorstel
ling, die in nog grotere mate dan voor-
(Van onze correspondent)
CULEMBORG, 2 jan. De nieuwe
gasprijzen, die een voorlopig karakter
dragen zijn hier dezer dagen bekend
gemaakt. De N.V. de Liefde zal met
ingang van deze maand voor een jaar
verbruik van 250 kubieke meter aard
gas met een calorische waarde van
8800 een prijs van f 96 gaan bereke
nen, inclusief het vastrecht. Voorheen
was dit f 117. Voor een jaarverbruik
van 600 kubieke meter aardgas met
een calorische waarde van 8800 wordt
een prijs gevraagd van 189, inclusief
vastrecht. Voorheen was dit f 254.
Voor een jaarverbruik van 1200 kubie
ke meter aardgas met een calorische
waarde van 8800 verwarming wordt
f 276 gevraagd. Deze prijzen moeten
echter nog aan de Gasunie worden
voorgelegd. De regering streeft naar
een zoveel mogelijk uniform tarief.
DEN HAAG, 2 jan. Met een krans-
legging bij het monument aan de rand
van de Scheveningse Bosjes tegenover
het hoofdkantoor van de KLM alhier,
is dinsdag de herdenking van dr. Al-
bert Plesman besloten. Het was dins
dag tien jaar geleden dat Plesman
overleed.
Aan deze kranslegging waren voor
afgegaan het leggen van een krans bij
het borstbeeld van Plesman in de hal
van het hoofdkantoor door mr. H. Al-
berda, de president-directeur, een her
denking door een delegatie van het
personeel op de algemene begraaf
plaats in Den Haag en een herdenking
door de Koninklijke Nederlandse Ver
eniging voor Luchtvaart in het hoofd
kantoor der KLM.
Op de algemene begraafplaats
voerde mr. A. H. van Gelder, be
drijfsdirecteur finr iciën. namens het
personeel het woord. Bij deze her
denking waren mevrouw S. Plesman-
van Eijk, kinderen en kleinkinderen
aanwezig. De heer Van Gelder her
innerde aan een bijeenkomst van
KLM'ers in het rampjaar 1949, toen
dr. Plesman zei: „Ga aan uw werk"
In moeilijke omstandigheden herin
neren we ons deze woorden", aldus
de heer Van Gelder....
De voorzitter van de Koninklijke Ne
derlandse Vereniging voor Luchtvaart,
luitenant-generaal-vlieger H. Schaper,
zei in een herdenkingsrede op de door
zijn vereniging belegde bijeenkomst,
dat Plesmans kracht in de eerste
plants lag in het scheppen van een
heid.
Advertentie
-
SS!
ROTTERDAM, jan. Als een
vuurpijl is de première van de Ame
rikaanse musical „Kiss me Kate" gis
teravond door Nieuw Rotterdams To
neel 1964 ingeschoten. Of het nu de
„ah's" waren voor de keiharde regie-
resultaten van Leonard Steekei, de
„oh's" voor de acteursprestaties, de
„tjonge's" voor de even imposante als
specise en inventieve decors, één ding
werd duidelijk: „Kiss me Kate" van
Samuel en Bella Spewack is voortref
felijk muzikaal theater en N.R.T. heeft
dit voor 100 procent weten waar te ma
ken.
„Kiss me Kate" is goed toneel, door
vaklieden geschreven, helder van op
bouw met als voornaam effect dat het
publiek de kans krijgt achter de to
neelschermen te kijken van een voor
stelling van gedeelten uit Shakespea
re's Getemde Feeks dat tot stramien
werd voor een verrukkelijke fantasie
die zich op diverse plans afspeelt. De
muziek van Cole Porter, die al uit
1948 stamt, uitstekend ondersteund
door een combo o.l.v. Henk van Dijk,
varieert van Italiaanse karakteris-
tiekjcs tot typisch Amerikaanse songs
en zelfs naar Wenen zwemende wals
jes. Voeg daarbij de tekst die door
Seth Gaaikerpa in stralend Neder
lands idioom is vertaald, en men
heeft, met uiteraard de prachtige ac
teursprestaties. de basis voor deze cu
rieuze Shakespeareherdenking.
„Kiss me Kate" speelt zich af op een
toneel waarop scènes uit de Getemde
Feeks worden gespeeld. Tegen deze
achtergrond ontwikkelt zich een klein
liefdesgeschiedenisje van de grote ve
dette Lilly Vanessi en haar gescheiden
echtgenoot Fred Graham, die resp. de
•-ollen van de te temmen Feeks Katha-
rina en haar robuuste aanbidder Pe-
truccio vervullen. De auteurs zyn zo
handig geweest de strikte Shakespeare-
teksten hier gespeeld in de vertaling
van Burgersdijk af te wisselen met
scènes achter de coulissen waar de span
ningen tussen Lilly en Fred de voor
bereidingen zijn voor de min of meer
bedekte conflicten die tijdens de voor
stelling van een groep provinciale ac
teurs, tot uitbarsting komen in bloern-
potgevechten en andere handtastelijk
heden.
Er was het duo Spewack maar wei
nig aan gelegen te zorgen voor een dui
delijke dramatisch uitgewerkte afwikke
ling van de liefdesaffaire die nu wat
geforceerd aan een happy ending toe
komt. Maar dat is wel het enige dat
men, naast de wat orthodoxe intermez
zi voor gesloten doek bij decorwisseling,
kan aanmerken. De muziek, de lied
teksten, de vondsten van Gaaikema als
,.Ik jaag een rijke gade na in Pauda"
(Petruccio), „Mijn wilde jaren" (idem)
en vooral „meer sjans met Shakespea
re", wisten de dramatisch wat zwakke-
re delen met gemak te overbruggen.
Steckel heeft het gehele ensemble tot
een voor een musical grote hoogte we
ten op te stuwen. De groep als geheel
stond duidelijk en met overtuiging ach
ter deze ve-lzijdige creatie die geen mi
nuut van inzinking kent. Elke scène
was dynamisch geladen, vol beweeglij
ke, oog en oor strelende vondsten, en
voor alles in een uitnemende stijl ge
houden die met het typische Shake
speariaanse niet solde, maar ei zich
eerder op afzette naar de coulissen-
realiteit.
Lia Dorana toonde zich opnieuw een
van onze beste musicalzangeressen zo
dat ze haar Irma la Douce-succes even
aarde. Naast haar droeg Rob de Vries
de voorstelling als Fred, resp. Petruc
cio. Ofschoon zijn stem niet overal die
klankrijkdom had als van zijn vrouwe
lijke partner bleek hij toch een volwas
sen musicaltalent te bezitten.
Het komische gangsterduo van Pie-
ter Lutz en Jo Vischer jr., de spitse
piasserjjen van Jong Lanting, de gave
song ,,'t is veel te heet" van Donald
Jones, de ontdekking van de avond:
Annet Nieuwenhuyzen als een even
charmant schalkse als geroutineerde
musical-zangeres en -actrice en de ge
raffineerde decors van de Zwitser Fritz
Butz waren niet de laatste elementen
die „Kiss me Kate" tot een daverend
succes maakten. H.W.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 2 jan. De
van Defensie heeft besloten in verband
met het belang voor
de nieuwbouw
ook zeshonderd dienst-
bouwvakarheiders van
pfichtige bouwvakarbeiders van de
lichting 1964, die in de eerste maanden
van 1964 in werkelijke dienst zouden
komen, van militaire dienst vru te
stellen.
In oktober vorig jaar heeft minister
De Jong al bepaald, dat vrijstelling
kon worden verleend aan maximaal
i860 bouwvakarbeiders van de lichting
1965 die in de loop van 1964 voor
eerste oefening zouden worden opge
roepen. De nu te verlenen 600 vrijstel
lingen voor nog niet opgekomen „bouw
vakkers" van de lichting 1964 komen
boven dit aantal van 1800.
De vrijstelling voor de 600 bouw
vakarbeiders van de lichting 1964
zal uitsluitend kunnen worden ver
leend aan goedgekeurde ingeschreve
nen van die lichting, die in 1964 voor
eerste oefening moeten opkomen.
Bouwvakkers van de lichting 1964,
die reeds voor eerste oefening in dienst
zijn kunnen dus niet voor deze vrij
stelling in aanmerking komen. Even
min zü, die wegens uitstel van eerste
oefening of om andere reden ouiten
tegenwoordigheid zijn ingelijfd en m de
loop van 1964 voor eerste oefening
zullen opkomen. Voor de beslissing
over het verlenen van vrijstelling gel
den voor de groep van 600 gelijke nor
men als voor de groep van 1800 bouw
vakarbeiders.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 2 jan. - De P-T-T. zal
de eerstkomende dagen soepel zfln
het opleggen van strafport als
werk Pnift volgens het nieuwe tanef
wordt verzonden. Het tarief voor dr
werk is, zoals bekend, met .ingang van
1 januari verhoogd van vier tot vyf
cent Die soepelheid zal echter met
lang duren De P.T.T. zal op een ge-
geven moment zonder meer overgaan
tot het opleggén van de vn°^dralTj erk
vastgestelde strafport van tien cent.
■J*?-#*.
Plesman liet ondubbelzinnig zijn le
vendige belangstelling in de arbeid van
iedere employé blijken. „Juist die be
langstelling van „de baas" schonk el
ke KLM'er dat geloof in eigen kunnen
waarmee allen gezamenlijk de dienst
uitvoering en dienstverlening van hun
maatschappij tot ver boven het we
reldgemiddelde wisten uit te tulen
„Ik meen oprecht", aldus gene
raal Schaper, „dat terugkeer van
datzelfde geloof eerste voorwaarde is
voor een duurzaam herstel van de
KLM van nu".
„Inderdaad zijn de omstandigheden
in de wereldluchtvaart veranderd en
zeker niet ten gunste van de KLM.
Maar ook in deze nieuwe constellatie
moet en zal het mogelijk zijn dat Ne
derland een plaats in de wereldlucht-
vaart blijft innemen, zij het dan in
naar verhouding bescheidener dimen
sies", aldus generaal Schaper.
Hij besloot: „Vóór alles, en ik her
haal vóór alles, is daarvoor .n°di§ 1
de oude geest van saamhorigheid, de
team-spirit, het onderling vertrouwen,
vertikaal en horizontaal, wordt her
steld. Alle andere maatregelen, hoe
noodzakelijk ook, zullen dan pas zin
hebben. Daarnaar oprecht te streven,
ik meen dat de KLM dat aan zijn
grote pionier, aan de grote mens die
Albert Plesman was, eenvoudig ver
plicht is."
heen steunt op de tekst. Er is aan
handeling ln de Gijsbreght al heel wei
nig te bespeuren en dit wordt nog ge
accentueerd door het vrijwel geheel ont
breken van zware accenten. In een
weidse ruimte, die louter uit een licht-
decor bestaat, speelt de handeling zich
af. Hevige emoties ziet men zelden;
Arend van Aemstel en de bode bren
gen hun schokkend relaas over de wre
de krijg vrijwel voortdurend zittend en
met negatie van het gebaar over het
voetlicht. Van een krijgsman is in deze
Gijsbreght weinig te bespeuren, wél
van een nobel en niet versagend edel
man, die het onheil dat hem en de zij
nen treft manmoedig doorstaat. Alle
aandacht is gericht op het woord, het
woord van een groot dichter, geenszins
van een groot dramaturg. De verinner
lijking steunt op goede argumenten en
dat deze een geboeide zaal geheel over
tuigend voorkwamen duidt op een zeer
juiste aanpak van de regisseur Er is
één uitzondering: de emoties breken
baan in het laatste bedrijf als Bade-
loch, huiveringwekkend in haar trouw
als echtgenote tegenover Gijsbreght
staat. Dit is het fraaist geschreven be-
dryf, waarin Ellen Vogel en Johan
Schultz een juweeltje van acteerkunst
bereikten.
Er waren diverse nieuwe gezichten in
belangrijke rollen te zien. Hans Bos
winkel als de bode en Julien Schoen-
aerts als Arend bereikten hoogtepunten
in hun versobering, die diep ontroer
de. De Gozewijn van Joan Remmelts
was meer op het uiterlijke effect bere
kend, waardoor deze figuur ietwat de
toneerde. De reien werden niet onfraai
gezegd, met Herman van Elteren en
Allard van der Scheer als uitblinkers.
Een imposante voorstelling, die in
haar uiterste consequentie op een de-
clamatorium kan gaan lijken. Dat zou
bepaald te ver gaan. En daarom:
hoevee] waardering men kan opbren
gen voor de visie van Bentz van den
Berg, zou er een volgend maal niet
eens een kans kunnen worden gege
ven aan een andere regisseur, die
wat meer krijgsrumoer veroor
zaakt, meer actie en minder fraaie
houdingen?
De bruiloft van Kloris en Roosje had
met wat nieuw gevonden muziek, ge
reconstrueerd door Frans Vester, en in
de regie van Nick van den Boezem,
een enigszins ander aspect gekregen.
Het bleef een ongecompliceerde, ietwat
oubollige aangelegenheid, waaraan Jo
han Fiolet en Mimi Boesnach als Tho-
masvaer en Pieternel veel levendigheid
en humor (de wens was weer van
Evert Werkman) gaven.
Gr.
Cambodja, Volgens berichten van
verslaggevers zouden alle Westerse jour
nalisten op last van de regering in
Phnompenh het land zo spoedig moge
lijk moeten verlaten. (Rtr).
(Van een
correspondent)
De reden, waarom de
Zweedse autoriteiten zo
gemakkelijk zijn ten
aanzien van naamswij
zigingen ,is niet zo moei
lijk te begrijpen, wan
neer men een blik heeft
geworpen in de tele
foongids van een stad
als b.v. Stockholm.
Daarin vindt men na
melijk niet minder dan
170 kolommen van elk
60 regels met de naam
Andersson, 130 kolom
men met de naam Karls-
son, 110 kolommen met
Eriksson, enzovoorts.
Van de gehele Zweedse
bevolking heet met min
der dan 35% Andersson,
Karlsson, Eriksson, Jo
hansson, Pettersson,
Gustavsson, Nilsson,
Svensson en andere
namen op -son.
In vroeger eeuwen, toen
de mensen hier nog
bijeenwoonden in kleine
re dorpsgemeenschappen,
waarin iedereen elkaar
kende was dat helemaal
niet zq bezwaarlijk met al
diezelfde namen want
iedereen had er toch een
bijnaam, al naar gelang
zijn beroep, zijn afkomst
zijn familie of zijn voor
komen. Tegenwoordig
evenwel, nu ook in het
dunbevolkte Zweden ue
steden steeds groter wor
den, het platteland steeds
leger wordt en de mensen
in veel grotere aantallen
dan vroeger bij elkaar
gaan wonen, is het naam-
probleem in de Zweedse
samenleving op zijn zachtst
uitgedrukt erg lastig.
In een en hetzelfde flat
gebouw kunnen er ver
schillende families Pet
tersson, Nilsson of Svens
son wonen, zonder aan el
kaar verwant te zijn. Hoe
hen uit elkaar te houden?
En als men in een volle
theaterzaal in een Zweed
se stad zou laten omroe
pen dat mijnheer Gustavs
son even naar de hal
moest komen, zou de voor
stelling minstens tien mi
nuten moeten worden on
derbroken vanwege het
rumoer, dat al die tien
tallen mijnheren Gustavs
son zouden maken bij het
verlaten van hun plaatsen.
Met het oog op al deze
hinderlijke verwarringen
en misverstanden heeft de
Zweedse regering reeds
jaren geleden besloten, dat
het de mensen zo gemak
kelijk mogelijk moet wor
den gemaakt bij het ver
anderen van hun naam.
Een voorwaarde voor het
gemakkelijk verkrijgen
van een nieuwe naam is
evenwel, dat de oude
naam op -son, -ström of
-berg eindigt en dus te
veel voorkomt of dat men
een naam heeft, die zó
vreemd is, dat men er
psychisch onder te lijden
kan hebben.
Inmiddels kunnen er met
al die naamswijzigingen
heel vreemde situaties
voorkomen. Er zijn hier
gezinnen, waarvan de va
der en moeder nog een
oude -son naam hebben,
b.v. Eriksson, terwijl de
kinderen boven de acht
tien jaar elk een andere
naam hebben gekozen, zo
dat er in één gezin soms
vier, vijf verschillende
achternamen voorkomen.
Ook gebeurt het wel eens,
dat mensen, die je al ja
renlang hebt gekend als
Erik Nielsson of Nils
Eriksson, je plotseling ko
men vertellen dat ze voort
aan Erik Asjetoft of Nils
Kedebring heten. Bijzon
der vreemde dingen, maar
dit soort vreemdsoortig
heden prefereert men in
Zweden toch ver boven de
enorme naamsverwarrin
gen met al die A Jsps-
sons, Petter«sir, Lu
ströms, Lin.. Lund-
berg, enz. Naa. wij uit
de andere Scandinavische
lande. Noorwegen en De
nemarken hebben gehoord,
zijn ook daar de veelvul
dig voorkomende namen,
zoals Jensen Peöerson en
Knudsen niet meer zo in
trek en proberen ook daar
de autoriteiten het ge
bruik van nieuwe familie
namen te bevorderen.
