Nieuwe Haarlemsche Courant | 1964 | 11 januari 1964 | pagina 15

Het slimme wormpje

t

D

frederik dingemans

VRAAGT BESCHERMING

KARIN wil zó niet

Tegenspel problemen
bij gelegde kaarten

SPROETJE EN DE ERFGENAMEN

i

DE HEER VAN DE GOUDBERG

D=3

OLD SHATTERHAND

Twee Albert

Schweitzer-

prijzen

ffS? uldSKcT

Peter Post de
beste in 1963

naar Tokio

F

De Wadders Pief Loeris en de Jadziumdruppels

voor

Meester De Bruin
en ir. W. van Tijen

Prognoses Hilversum

ZATERDAG 11 JANUARI 1964

PAGINA 15

-door MARTIN AAONS-

h sT.°ckholm, 11 jan. Karin Sten-
"-et 18-jarige Zweedse vlinder-

S'b04

z

N- z/c+y.'

n

AMSTERDAM, 11 jan. De Neder
landse stichting Albert Schweitzerprijs
heeft voor 1964 twee prijzen toegekend.
Die voor christelijke en humanitaire
arbeid aan de directeur van het club-
fjuis „De Mussen" in Den Haag, de
Peer Jacob de Bruin, en die voor de
Kunst aan architect ir. W. van Tijen
'e Zandvoort. De prijsuitreiking 'het
's de tweede keer geschiedt zater
dagmiddag 18 januari in de kleine zaal
v«n het Concertgebouw.

n;Pe Albert Schweitzerprijs bestaat
v- een °or,<Ohde, een gouden kruis
van verdienste, en een bedrag van dui-
wilrl gulden. Op de vier gebieden
waarop Schweitzer gepromoveerd is,
7itünen priizen worden toegekend. Dit
tnlHfMaast de genoemde twee nog cul-
Worai ?ofle en geneeskunde. De priis
toegekend aan personen, die
vpnaÖleile"d.e. humanitaire en menslie-
8a„ e,. arbeid hebben verricht of ook
liiir egenen, die door wetenschapne-
dinrr zodanig arbeid of versprei-
levonl311^ weitaers denkbeelden en
nshoudmg hebben bevorderd.

bPV® TeT °e Bruin (67), in Den Haag
0 bekend als „meester De Bruin",
clnKu -rt -1®26 directeur van genoemd
rloP komend uit een arbei-

1mT§ezin, houdt hij zich bezig met het
vp? -T0 onder de allerarmsten, de
WWJ rde en soms wel misdadige
wo *r' van Tijen (67) zoekt het
onen van de mens tot een geluk te
tooi-en'. zo dealde het bestuur in zijn
Jj0hohting op de toekenning mede. Hij
worrit beschouwd als een uitzonderlijke
guur in de Nederlandse architecten
gemeenschap.

(Van onze paardesportmedewerker)

Hilversum, 11 jan. Voor de zon
dagmiddag in het Gem. Sportpark te
ftuversum te houden draverijen luiden
°nze prognoses:

Edwinprijs I (2040 m)Amora Guy,
Auenst Norton, B^togne.

Edwinprjjs II (2040 m): Asohylos, Ba
lies, Akron B.

Erwln K-prijs (1600 m): Yardley W,
Zec, Un gamin.

Egbertprijs (2040 m)Amor Hollan-

Yvonne Hanover, Alarik.
Elgin-prijs (2ooo m)Yonker Hanover,
wc Yan de Leute, Xandover.
cjnoJ1 er,kampioenschap Amateurs II
topePa"1^1 Zepbyr Magowan, Yssel, Za-

T»^*,d"^'!ltervPriterf'im (2.000 m): X

Bond,_ Ztlo. Xirone Hollandia.

Ern,rprus (2020 m>Yankee Maid,
Winston Spencer, Ylite Rose

El Hari-prijs (2400 m)Zigeunerko-
ning, Atoom, Zwalper S.

knijp maar eens vijftien tellen je ogen dicht

aar was eens 'n magere kip, die want ze voelde dat de honger weer op

haar pootjes vol had, om haar
kostje bjj -lkaar te scharrelen.
Veel was er nooit te vinden, al
krabbelde ze ook nog zo ijverig in de
grond. Daarom was ze dan ook erg
verrast, toen ze op 'n morgen 'n vette
worm uit de grond haalde. Van vreug
de begon ze te kakelen, want 't was
lang geleden, dat ze zo'n heerlijk ont
bijt gevonden had. Maar 't wormpje
vond er niets aan, om opgegeten te
worden. En omdat 't 'n erg slim wormp
je was, riep hij: „Eet me niet op! Ik
ben een wonderwormpje. Als je me laat
leven, zal ik je maken tot de mooiste
kip van de wereld." „Hoezo?", aarzel
de de kip, die erge honger had, maar
die toch ook wei graag mooi wilde zijn.
„Word ik dan net zo mooi als de haan?"

„Ndg veel mooier!", riep het wormpje
kronkelend. Knijp maar eens tien tel
len je ogen^ dicht, dan zul je zien wat
er gebeurt. De kip, die nooit had dur
ven dromen, dat ze nog 'ns mooier dan
de haan zou worden, vergat haar hon
ger en kneep haar ogen heel stijf dicht.
„Tok-één tok-twee tok-drie
telde ze. Maar t slimme wormpje
kroop intussen vliegensvlug in de grond.
En toen de kip haar ogen weer open
deed, was het nergens meer te vin
den.

„Zo'n lelijkerd!", kakelde de kip,

„Maar mijnheer Dingemans gaat immers over een week of drie weg
mevrouw Poeljjn zwakjes geprotesteerd,
frouw 'Elfemaat kC!n dr n°s veel ge ben re," zei de onverbiddelijke juf-

Toen had zij die mensen allerlei beloften gedaan, beloften, die zij wist
nooit te kunnen houden. Maar wat moest ze anders? Ze kon toch nie
zonder personeel zitten? Ze had een plaatsvervanger beloofd voor die
jenp-en Morgen, uiterlijk overmorgen! En waar moest zij hem vandaan
halen?'O, het was alles vreselijk, vreselijk! Mevrouw Poelijn heeft grote
lust naar het bestuur te gaan en te zeggen dat zij het bijltje erbij neer-
!egt.

Ock mevrouw Corinna Miele is nerveus. Voor de eerste maal in haar
leven heeft ze Uit van een 'n medemens bewezen vriendelijkheid.
Mevrouw. Corinna Miele wenst vurig dat zij nooit had aangeboden
Keesie Vroegetebed naar huis te brengen. Want de dingen die deze
Keesie haar op die ritheeft toevertrouwd zijn zo vreselijk, dat ze er 's
toU S niet va kan slapen En dat. terwijl haar gezond verstand haar

kenden r,f f 11histories opgedist over vreselijke ong

afgriizen milieleden waren overkomen. En altijd weer zeggen:

verstarde ooggetuige geweest. Zij hoort hem
Ik Uuniam. haar fiets slipte. Het is daar ook zo'n vreselijk dru Pup
stoomt n°g geprobeerd haar vast te houden... De locomotief
de .»„.rain.gin£ 20 over haar heen. En ze schreeuwde. Hoor, zo senre

bloprf l-ede"ie-i-iHij maakte een geluid als een stoomfluit,
mea spatte hpiomaoi „oa,. ivoKhhp late

Het

het z Spfatte helemaal naar de overkant, mam." Een halfuur later was

vrm JVragis omgekomen nichtje vrolijk komen binnenstappen. Me-

hnirJ1 - °nnna Miele glimlacht even bij het terugdenken aan ooms boos-

onkr fl? afstraffinf. die hij neef toediende. Diezelfde neef, die als een

die ie>Ufumar;h°og.aTnbtenaar ten rave waa gedaald. Ja, jongens van

E', daar viel nu eenmaal geen peil op te trekken. De geweldige

niet rf*? |Jvaarvan Keesje Vroegtebed nu blijken gaf, betekende helemaal

tuRse ni6t zou °Pgroeien tot een eerlijk, oppassend mens. Maar in-

lachprw Z1J' (-'orinna Miele, toch wel zo verstandig zijn zich niet be-

««um "e maken door met de wilde verhalen van die jongen naar de
pontie te gaan.

ween U", 'iT JA maar,slaPen kon. Hoor, daar heb je dat gekke geluid

klare onzin wLTA aan haar deur krabbelt. Dat is natuurlijk klink-

nu niet zo or'wiiz CoU°U 6r nu iemand aan haar deur krabbelen? Doe

andere zijde. De lichtenH»6? -^a slaPen- Ongedurig gooit ze zich op de

doet haar het hart in de £el kbfrp Uan het kl°kvje naast haar bed

zichzelf wel door elkaar zou wnw" 1% °peens u®86" Wat het is en

winen schudden om haar kinderachtige

kwam zetten. „Daar heeft hij me nog
beetgenomen ook. Maar ik zal het hem
wel eens gaan zoeken en als ik hem
gevonden heb, is hij nog niet gelukkig.

Op hoge poten scharrelde ze het bos
in. Maar hoe ze ook rondkeek en in net
zand scharrelde, hét wormpje was er
niet. Wel kwam er opeens 'n grote vos
tussen de struiken uitgesprongen, n
Grote vos, die ook honger had en aie
dacht: aha, 'n kip krjjg ik ook met al
le dagen voor mijn ontbijt.

De kip, die begreep dat haar laatste
kippe-uurtje geslagen had, dacht plotse
ling aan de grap van het ^imme worm
pje. „Toktoktok!", kakelde ze, „Eet me
met op, vos. Ik ben een wonderkip.
Als je me laat leven, zal ik je ma
ken tot het machtigste dier van net
bos."

„Hoezo?", aarzelde de vos, die erge
honger had, maar die toch ook wel
graag heel machtig wilde zjjn. ,,Word
ik net zo machtig als de leeuw?" „Nog
veel machtiger!" schepte de bibberen
de kip op. „Knijp maar eens vyft en
tpllen ie ogen dicht, dan zul je zien
wat er gebeurt." De kip had voor de
zekerheid van de tien maar v*jftien tel
den gemaakt. En de vos, die nooit had
durven dromen, dat hij nog eens mach
tiger dan de leuw zou worden, verga
zifn honger en kneep zijn ogen heel
stijf dicht. Een twee drie tel

Intussen holde de kip jYn^oeen op'em

het bos uit Toen de vos z«n ogeneOPent

de, bemerkte tot d0mme

k?n Wa7o'uee fl?ke?d breeuwde de
kip. „Zo n lelijkerd. huneer weer
vos, want hjj voelde dat de h
op kwam zetten. „Maar m
eens gaan zoeken en als ik
vonden heb, is ze nog niet gelukkig

rende het bos d°0r> .r>,]iar yyf,
gens was de kip te vinde".Wol

zag hij Plotseling Ja" de Stroper

voor zich staan. Pe 1 7 p
dat zfin laatste vosse-uurtje geslagen
had. want Jan de Stroper had n Re_
w-eer hij zich. Meestal schoot hu hazen
dat h1i'iin.0n" «et was nog »oo. gebeurd
aa' "ij n vo „„vangen had. Dat is

Mfareei"S 'n buitenkansje!, dacht hy.

van a- s,imme vos dacht: dat grapje
van dle kin. kan ik ook wel eens ge
bruiken. „Schiet n,e niet dood!",
schreeuwde hjj. „Ik ben een wonder-

h2S; ^ls je me laat leyen. zal ik Je een
heel knappe jager maken.

„Hoezo?", vroeg de stroper, die de
°s wel graag wilde schielen, maar die
"og liever een knappe jager wilde zijn
-Word ik dan zo knap als de jager

van de koning?" „Nog veel knapper!",
zei de vos, zwaaiend met zjjn staart.
„Knijp maar eens vijftien tellen je
ogen dicht, dan zul je eens wat zien".

De stroper, die nooit had durven dro
men, dat hjj nog 'ns knapper dan de
jager van de koning zou worden, kneep
zun ogen dicht en telde tot vijftien. In
tussen maakte de vos sat hti wegkwam.
En toen de stroper zijn ogen opendeed,
bemerkte hjj dat hij bedrogen was.
„Zo n lelijkerdschreeuwde hij. Van
pure boosheid schoot hij zo maar drie
keer door het bos. Peng-peng-peng!
D,at ,was wel dom van Jan de Stroper.

'W, y°s kon hij toch niet meer
raken. Plotseling kwam er 'n veldwach-

t j toeSesProngen. Die riep:

„In naam der wet, jn moet naar de

fupkïim"^' bent een stroper, die
stiekum dieren doodschiet. Ik heb juist
drie schoten gehoord!"

de Str°per dan ook nog
7?„h s» tóch herinnerde hij

zijn beuu P de..vos tn h« riep op
zpn oeurt. „Laat m vrijik ben een

wonderstroper. Als Je me niet in de
SS Stopt.' zal tk 'n heel hoge
V^n je maken." „Hoezo?'",

wel mee wiM cllter' die de stroper
ook é?aaz v, i,6 nemen, maar die toch
worden wl. hoSe politieman wilde
Zm «»I°r ik da" even hoog als de
hogeri,de stad?" „Nog veel
ogen aaaÏÏ r?- stroper. „Knijp je
zul ie zien vÖftien tellen dicht, dan
zul je zien wat er gebeurt."

hopMVedatVah"ter' die nrtoH had durven

litmrnnnu h", nok eens 'n hogere po-
zou worden" 'ie commissaris in de stad
telde Ma.il ,neep zijn ogen dicht en
weg als 'n d-an Je Stroper vluchtte
de veldwor.htPlJ' .U1' de boog. En toen
"erge„s

wachter,eiykXu scbreeuwde de veld-

nakkun l-J-v s "ern nog eens te
Fukkig trië'. dan is hij nog niet ge-
beet fè durft hjj een veldwachter

was al ?ei -.Maar Jan de Stroper
stapte dn elnd uit de buurt. Toen

nam zijn® fYeWwachter het bos uit en
stond Brormr>S' i1'6 tegen paaItJ1

zeven keer reed daarop wel

kleur van Lï k dorp rond. HU had n
het dorn »nw? 4- n alle mensen van
ergs zin, den,,Êr moet wel iets heel

zo bon? gY,?eurd' dat de veldwachter

voor 'n Maar omdat tens!ott.e

pas knm\ helemAal niet te

was dn?„' om iemand beet te nemen,
slimme de teschiedenis van het

me wormpje afgelopen.

Lea Smulders.

la9zwemstertje en een van 's werelds
oest en, zal niet deelnemen aan de
Olympische Spelen in Tokio. Ze heeft
Senoeg van het zware trainingspro-
Qramma van vijf kilometer per dag
en wil meer tijd voor zichzelf hebben.

AMSTERDAM, 11 jan. Tot Ne
derlands beste wielrenner van het jaar
1963 is uitgeroepen Peter Post uit Am
stelveen. Een aanmoedigingsprijs voor
jonge veelbeiovende renners gaat dit
laar naar Jan Janssen uit Nootdorp.

0°k de tegenspelproblemen van het
wereldkampioenschap met gelegde
tj "en waren vaak uitermate las-
lijk eenAa^li volSende geval was felte-
mi" waren gemakkelijkste niette-
de pointe niJ* nog Sen°es NZ-paren die
"'et vonden:

ze

zichzelf
angst.

kl^ne Voorvallen11 uit haarPjei^drta^ndPrettigT dingen te denken. Aan

J Ihdië kweekte, aan het orchideeën die

JU. en de tyLnn*Lrte.

kebon was het een zaak van eer geweest op goede voet te komen
'Onnie", en ziet de verwaande afwyzende houding van de vogel. Voor
et Non, alle andere dieren op het er waren gek op hem. Maar het
as hem nooit gelukt. Nonnie was stuurs en bleef stuurs tot'haar dood.

(Wordt vervolgd)

Z H 8 3 2

H V B

A 8 7 6 2

O A H 6

O H 7 3

ijs 7 6 2

^ahvbs
2 Y 9 s

A 5 s

N

W O
Z

#93

Q V 10 8
O A B 4 2
A 10 9 8 4

Noord gever, OW kwetsbaar.

Het bieden" was een probleem voor
OW: bereikten zij drie Sans-atout. dan
verkregen zij daarvoor 4 punten. Een
manchebod of een deelscore in schoppen
brachten echter slechts 2 punten opin
het officiële commentaar over het bie
den schreven de samenstellers: „Gemid
deld zai drie Sans-atout vaker slagen
dan vier schoppen" Waarmee ze onge
twijfeld gelijk hebben.

Het „spelen" was een tegenspelpro-
bleem voor NZ, waarmede zij 6 punten
konden winnen. Als officieel emdcon-
tract werd vastgesteld: vier schoppen te
spelen door Oost en Zuid moest uit
komen met klaver tien.

Het spel, dat oost volgens instructies
moest afspelen, verliep als volgt. Slag 1
voor klaveraas, slagen 2 en 3 vooi hoge
troeven, slagen 4 en 5 voor hoge hartens,
slag 6 de harten zes uit west. ingetroefd
in oost. In de 7e slag speelde oost klaver
na en de situatie is op dat moment de
volgende:

#87
T -

O H 7 3
7 6 2

v

5

B

9 5
3

O B 7

O 10 8 6

H V

N
W O

A E 4 2

#984

Oost is dus aan slaf7ea fReed een kla
vertje: hoe kunnen NZ nu de benodigde
vier slagen maken om het contract down
te. krijgen?

Noord moet éérst be'd® „J??® klaveren
nemen en dan de Tü,te" naspelen

oost is gedwongen te nekken met rui
ten negen (doet hh.Y "®1' d»n speelt
zuid laag en '"^7 „Ti t,ruiteniu-er,
•naar daarna verlies wee ruitens)

.zuid dekt oosts ruitnegen met de
ruiten boer en west 1 ruitenheer

West speelt nu1/TiTn,Tklaver heeft
geen zm) speelt hlJ.óa zeven dan
dekt noord met de al?°°st met de
vrouw, zuid ruitenaas ®n noord maakt
hierna ruiten zes. Speelt west de ruj(en
drie, dan legt noord de ruiten Zes en oost
is eveneens gedoem" ruitenslagen
te verliezen. Let erop. dat in de dia
gramstand noordJ-ef f kiaveren
moet afspelen: doet j ^at niet, dan
wordt hij (noord) e eerstvolgende
ruitenslag wéér in i 38" slag ge
bracht. Ook is hf®d dleel' dat noord
ir, de diagramstan de ruiten acht
speelt: zou hij d®,n° t„ fk®n de ruiten
tien (of de zes) v?° ,6 en- dan be"

schikt oost oyer de middelen om maar
één slag in ruiten te verliezen. Hoe? Dat
zult u zelf wel willen uitzoeken denk ik!

MIMIR

DtQMes ehJ 1-teeeü.
ce <s/eore Gaoes
Iz/jas S/jrja /p/=c,ei.o-
/>éta/ <svv oe A/jsae/JT/Jt
(3/CfM/o e/JDT C/Qrjas De
r/z/Beees Mer eet/
.co/oec/jure 1/00/esPGoeu
oe /TDcraaM ppizi-
IA/or./ze A/ow

taarsre -coa/De hst
(w) ueeer e/z i/eec l/gpJ,
V DA?T De GGOeMTtJM
A//er Meefz re tf"-,
J-SfiJ /S.

e/y mu eety 1/s/skgss/hg,,
O/QMes e/y ue/zeti! oe
00/y est, ore in zijn e ee
ry e oe De/ZDe plgots iu-
nnm is doois oe joNoe
P&NTNStO INg endol d. De
seiDe us/PGeNs kombn

i/tnc* Np et-ixaafZ De
"*v Bocmt UIT.'

SP/P, LëT CrOED OP

d/e i/Gur.' /e* op /yff ff
oe ffp/yxopfsr f</ys<efy/

EtJ DP ff ff. KOMEN
Z-E PPN. 3PJNJO
PCS o 1/e/z UJ/NNPP/Z
Ot/erz DE S TfZEEP, MET
ffPP/NOCI 1/EEfZTICr

- v Mer EP. pomte/z

NE, ssr.l ze Z/yA/

U/ar Be- Pr-tEAf&tfc.

re kent.. ?ki/oc"^ s 'J X
EoeD/

M0PHZ... MPNa
GE/ZPtT.' MPPtZ
USPT IS

'C e/z/z r.'wfM/z

C/Q ze Kl&fQ/Z
Toe KON!
TEfZUG-/.'

Aoe&e&E f HU... NU NOUDT

NteT ajee/Z t/pN Me. snue/
nu most td Maatz in eeN
KU-oos rep. GctaN.' Boeuoe.'

LU NT BEN
iU ONC.E-
V^TTf C UKUtCr.'

MOCO

84- E

(fellarie

u-^-dcr die kloof?" „Ik ben erin
84. „Kent mijn vuanden volgde. Ik liep toen
geweest, toen ik o he(. jjjjk kon me nog

bijna hun verken terug liep, viel ik bijna in

net verbergen. shatterhand, die aan deze kant van
handen van O Dus wist ik genoeg..." „Mijn

de kloof ,ve^b° g herpzinnig. Een Kiowaverkenner
broeder is verbeterd." Die Santer hadden wij

had hem dit blijkbaar de verkenner ge-

onderschat. J on vanuit de boom had gezien

Honkt u nu te doen?" vroeg Santer. „Wij
zullen de streek verlaten." „Wat! Verlaten? En de

Nuggets dan?" „Luister. Wij trekken naar ons dorp,
waar we Sam Hawkins heen gestuurd hebben. Wij
maken ons spoor met opzet zeer duidelijk. Men zal
ons volgen, want Winnetou wil zich op u wreken."
„Ik voel niets voor dat plan. Wat zal uw opper
hoofd wel zeggen, wanneer hij hoort, dat gij een zo
groot voordeel, dat gij hier in handen hebt, op
geeft, zonder daartoe gedwongen te zijn! We kun
nen die lui gemakkelijk vangen door de val van hen
om te draaien en hen erin te laten lopen." „Oef!
Hoe kunnen we dat doen?"

35, Toen Piet Loeris en Sientje
in het gemeentehuis van Dover wa
ren gevangen genomen door Hat Si
Kee, werden 4) door een viertal on
gure figuren aan hun stoelen va
gebonden. Sientje was ten einde raad.
„Mens, jammer niet zo, zei haar
weldoener vriendelijk, „ik zal het
snnpDgoed krijgen als we hier niet
weer uit komen8 We hebben wel eens
voor heter vuren gestaan. Het man
netje Hat Si Kee was het daarmee
niet eens. Met een vriendelijke lach
vertelde hij dat het gemeentehuis,
dat op de lijst van monumentenzorg
stond, binnen enkele minuten door
middel van een bom van die lijst zou

worden geschrapt. Hij betuigde zijn
leedwezen over het feit dat een zo
waardevolle inventaris als Piet Loe
ris en Sientje tegelijkertijd zouden
worden geschrapt. Maar, zei hij, de
wereld zou er niet slechter van wor
den. Buigend en glimlachend ver
dween hij met zijn lijfwacht. „O me
neer Loeris," weende Sientje, „ik ben
nog zo jong." „Het is je niet aan te
zien Sientje," antwoordde de grote
speurder, „maar hou moed. Mijn oom
Johan zei altijd: Wie nergens meer
een gat in ziet, heeft zulke beste
ogen niet." „U hebt makkelijk praten
meneer Loeris," jammerde Sientje,
„maar ik wou dat u eens wat deed.
Over een paar minuten gaan we de

lucht in." „Maak je niet r-ngerust
Sientje," zei haar beschermer kalm.
„Let liever op mijn rechter knie."
Het schouwspel dat zich thans voor
de verbaasde ogen van Sientje af
rolde, mag wel één van de merk
waardigste van de historie worden
genoemd. Op de rechter knie van
Piet Loeris ontstond een rookwolkje,
het touw vatte vlam, en in de tijd
dat een vlieg zijn neus kon snuiten
rolde Piet Loeris zijn boeien om zijn
kuiten naar beneden.' „Ach meneer
Loeris, hoe doet u dat?" gilde Sien
tje enthousiast. „Heel eenvoudig
Sientje, ik heb mijn ogen als brand
glazen gebruikt."