Bij kruispunten wordt
te hard gereden
Pleidooi voor „herziene"
voorrangsregel
NORDHOFF 65
Nieuwe Skoda
Ideale stoel
FILMER BIJ DE GRATIE VAN
GROOT TALENT EN
DOORZETTINGSVERMOGEN
Alles over
onderhoud
Nieuwe
Porsche
Nieuwe actie
Verbond voor
Veilig Verkeer
Mild opmerker
en beminnelijk
indringer
liV HET KORT
Geen s
in Bel
uttlapp
ZATERDAG 18 JANUARI 1964
PAGINA 10
Bert Haanstra en zijn assistent Fred Tarames met een opvallend „verborgen" camera in Artis tijdens
de opnamen voor „Zoo".
In het schldersdorp Laren woont Bert Haanstra. Hij
woont er vlak bij de Gooiersgracht, die eigenlijk hele
maal geen gracht is, zoals trouwens Haanstra zelf niet
schildert, hoewel hij stamt uit een geslacht van schilders en
in moeilijke tijden wel eens naar penseel en tekenpen heeft
gegrepen om bakker en melkboer te kunnen betalen. Toch
heeft Bert Hsaanstra, de man van „Spiegel van Holland" en
„Nederlandse Beeldhouwkunst", van „Panta Rhei" en
„Glas", van „Zoo" en „Alleman" alle recht en reden om in
Laren te wonen. Want hij geeft zijn heel eigen visie op
mensen en dingen, op cultuur en techniek, weer in dynami
sche beelden. En in de ruime, als atelier en kantoor inge
richte achterkamer van zijn knusse woning in het Larense
groen getuigt een verbluffende reeks prijzen van de waar
dering die Bert Haanstra, de schilder met het filmbeeld,
overal ter wereld heeft ondervonden. Om er slechts enkele
te noemen i Grand Prix in Cannes (1951) voor „Spiegel van
Holland", Grote Prijs van Montevideo (1954) en Golden
Reel Award van New York (1955) voor „Panta Rhei",
Staatsprijs van Holland (1955) voor „Strijd zonder einde",
zestien pirijzen, waaronder een British Film Academy
Award en de Zilveren Beer in Berlijn (1958) voor „Glas"
en vijf bekroningen voor „Zoo", de grote proef zoals hijzelf
zegt, voor „Alleman", waarvan momenteel niet minder dan
25 copieëa in de vaderlandse bioscopen draaien en die, wat
de publieke belangstelling betreft in luttele weken meer
dan 500.000 bezoekers de meest succesvolle film is, welke
ooit in Nederland werd vervaardigd-
Bert Haanstra is filmer bij de
grati® van zijn aanleg ti
van zijn talent, maar ook
bij de gratie van zijn idealisme en
doorzettingsvermogen, dat hem
alle moeilijkheden en tegenslagen
deed ovenvinnen. Hij heeft het
vak, dat Jiij nu zo meesterlijk
beheerst, i:a de harde school van de
praktijk gieleerd. Zijn ouders in
het Overijjselse Holten, waar hij
in 1916 werd geboren, wilden dat
hij onderwijzer zou worden en
stuurden hem naar de kweek
school. Maar zelf wist hij al van
zijn veertiende jaar af, dat hij
filmer wilde worden. Met een
91/2mm-camera, die nog met de
hand moest worden gedraaid,
filmde hp, voor zover zijn beschei
den zakgeld het toeliet, alles wat
voor zijn geestdriftige lens kwam.
Tijdens zijn bezoek aan Nederland had de Franse filmer Jacques i ati
heel wat met zijn vriend Haanstra te bespreken. Links de Nederland
se filmagent, de heer A. L. Bonefang.
De nieuwste sportwagen van Por sche: top van 260 km per uur.
i®ri'4>-an en automobuist
TL
JSSI
EL
J DEWIELE
■N
BERT HAANSTRA
schilder met het filmbeeld
De eerste actie van het Verbond
voor Veilig Verkeer is in dit
nieuwe jaar gericht op het „ge
drag bij kruispunten". Volgens
de statistieken gebeurden er in 1961 in
Nederland 190.280 verkeersongevallen:
90.696 hiervan vonden plaats op kruisin
gen of splitsingen. Geen wonder dus,
dat met klem wordt gewezen op het
lllltllllllllllllllllllllllllimilllllllllllllllllIHMIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIimillllllllllilllIHHIIIIHIIIIIimillllllllllillllllillll
resultaat van een onderzoek in Duits
land: tenminste tien procent van de
ongelukken bij kruispunten had gemak
kelijk voorkomen kunnen worden, als de
bestuurders van voertuigen een verant
woorde snelheid hadden aangehouden.
Het naderen van een kruispunt met
een té hoge snelheid is een fout, die
voortvloeit uit het verkeerd schatten
van de afstand tot het kruispunt, een
verkeerde schatting van de snelheid van
het van opzij naderende verkeer, on
verschilligheid, brutaliteit. Hoe vaak
niet is een ongeluk te wijten aan een
van rechts komende automobilist, die
onder het motto „ik-heb-toch-voorrang"
bij nadering van het kruispunt snelheid
verhoogt en „doordrukt", hoewel hij
ka uitrekenen, dat hij de van links
kan alles", zeggen de ontwer
pers van de Terr a-Ga tor", een
vreemd zes-wielig voertuigje, dat
nauwelijks meer een auto kan
noemen.
Het kikkerachtige wagentje schnkt
niet terug voor zand, modder, sneeuw,
rotsen en water, mede dankzij de enor
me banden, waarmee de „Terra-Gator"
is uitgerust. Het Amerikaanse leger
heeft uiteraard belangstelling voor
dit proto-type.
komende hierdoor tot een angstige ren*"
manoeuvre dwingt.
Interessant is in dit verband
publikatie in de jongste aflevering
van „De Koninklijke Marechaussee
Een medewerker (C.P.F.)
de
hierin een nieuwe bepaling in
voorrangsregels. Zijn pleidooi
neer op invoering van een voO£
schrift, volgens welk „bij het na"„
ren van een kruising of splitsing va'.
wegen aan de voorrangsrechtigde nie
zal zijn toegestaan zijn snelheid
verhogen."
De schrijver is van mening, dat h*
vele gevallen de voorrang geforceer
wordt door snelheid te verhogen.
verwacht van invoering van de voor
gestelde bepaling hoewel zulks
net eerste gezicht ongerijmd klinkt
een soepeler verloop van het verkee
op kruispunten. Het voorrangsrecht e"
de voorrangsregel worden door invoer
ring van de bepaling niet aangetast
zo meent hij.
Overigens is deze schrijver ©en d1''*
delijk voorstander van het toekenn©
van voorrang aan van links kom©©
verkeer, inplaats aan verkeer v»"
rechts.
Waarschijnlijk zal Skoda nog -
jaar uitkomen met een he©
nieuw model. Hoewel men er
Tsjecho-Slowakije niet veel over
wil loslaten, ziet het er naar uit, d
het een middenklasse-wagen wordt m©
een motor van 1000 of 1100 cc. Het
niet uitgesloten, dat deze motor achten
in zal worden gebouwd.
Britse ontwerpers hebben zich
langs bezig gehouden met het bede
ken van de ideale auto-stoel. UetJ
sultaat was een uiterst comfortah©
fauteuil met een ingebouwde hoo:i
steun (niet te breed om het achterin
zicht niet te belemmeren, maar toe
voldoende om nekverwondingen te voo
komen) en brede montage-steunen, 01
de stoel aan de bodem verankeren.
De veiligheidsriemen geven een volje-
dige bewegings-vrijheid tenzij e''a or ot
rukt wordt. Zij behoeven niet [«ten °P~
korter te worden gemaakt en „neer
zij van de stoei opgerold, als zit©
niet worden gebruikt. Zowel tg®nd: spe-
vlai worden prettig-goed grij.
ciale veren zorgen ervoor, .„„at ee-
stuurder voor alle schokKd w zaj
vrijwaard. Deze experimentele
Een filmopleiding bestond er in die
«ljd niet en in het verre Overijssel was
het vrijwel, onmogelijk, in contact te
komen met de wereld van de film. Dus
probeerde Haanstra het via de fotogra
fie. Hij ging bij een fotograaf in Hen
gelo in de leer en wist er fotowerk bij
te krijgen voor een plaatselijke krant,
waarvan de eigenaar hem introduceerde
bij een fotopersbureau in Amsterdam.
Daar volgdte hij lessen in de schilder
kunst aan de Academie voor Beeldende
Kunsten en maakte als fotograaf een
reis met één der schepen van de (toen
nog geen Koninklijke) Kotterdamsche
Lloyd. In zijn vrije tijd filmde hij na
tuurlijk, maar nu met een 16mm-camera
De oorlog maakte In 1940 een einde
aan zjjn bedrijvigheid en Bert Haanstra
vond een toevlucht bjj het G.E.B. in
Amsterdam, weer als fotograaf. Als zo
danig k-.vtan hij in contact met de ille
galiteit èn, met Paul Bruno Schreiber.
een van tie zeldza—e niet-Joodse Duit
sers die reeds in 1923 uit protest tegen
de nazi's naar Nederland waren ge
komen
heden en problemen, die zich in de prak
tijk voordoen. Met de theorie, die de
jongeren tegenwoordig aan de Filmaca
demie opdoen, alleen en zelfs met ta
lent en dat heeft bijvoorbeeld Frans
Weisz kom je er niet."
a de fout van „Mytre" heeft
Haanstra tot 1947 van schilderen
geleefd, net als zijn vriend Alexan
der Mackendrick, de maker van
„Whisky galore", „The Maggie" en „The
Man in the White Suit", die hij in Den
ham heeft leren kennen en die ook uit
het tekenaarsvak komt. In 1949 kreeg hij
van Hans Keuls de kans om „De Muider-
kring herleeft" te maken, een filmpje
van tien minuten over het Muiderslot.
„De produktiekosten mochten niet meer
dan vierduizend gulden bedragen en
daarvan moest alles: decors, spelers, his
torische costuums, bijzonder ingewik
kelde trucages en mijn salaris dat over
zes maanden 600 gulden bedroeg, wor
den betaald. Gelukkig heeft een vriend
van me in Denham de trucages in zijn
vrije tijd gemaakt, anders had ik hele
maal niets gekregen." Het oordeel van
de filmcritici over „De Muiderkring"
luidde: te hoog gegrepen, maar veelbe
lovend.
Met zichtbare vertedering denkt Haan
stra terug aan die moeilijke, maar goeie
ouwe tijd, als hij vertelt, hoe hij zijn
beginners-filmpjes aan Schreiber
schilder, filmenthousiast èn geweldige
prater liet zien, wat voor deze aan
leiding was, hem de functie van camera
man te beloven, als hij ooit de kans
kreeg een film te maken.
Na de oorlog kreeg hij die kans en
hij deed zijn belofte gestand. Hij
ging „Myrte en de Demonen' re
gisseren en Haanstra moest ach
ter de camera.
In die dagen waren volwassen film
camera's even zeldzaam als Duitsers, die
toegaven lid van de nazi-partij te zijn
geweest. Maar Schreiber wist er éen
ik weet heus niet meer waar op
de kop te tikken. Het enige bezwaar
was, dat het indrukwekkende apparaat
niet meer werkte. Haanstra. die nog nooit
een „echte" camera in handen had ge
had, sloopte het hele ding en zette het
weer in elkaar om tot zijn verbazing te
ontdekken, dat er inderdaad opnamen
mee konden worden gemaakt. En aan
het Manpad in Heemstede schoot hij
zijn eerste plaatjes met een film van
normaal formaat.
„Myrte en de Demonen" werd zo
als maar weinigen zich zullen kunnen
herinneren, want veel vertoningen heef!
de film niet mogen beleven een vol
slagen mislukking. Dat de jonge, onbe
kende cameraman Haanstra deze ramp
als filmer heeft overleefd, dankt
hij uitsluitend aan de vernietigende pers
crltieken op de film, waarin echter met
zeer veel waardering gewag werd ge
maakt van het uitstekende camerawerk
Daarbij kwam, dat Haanstra bfj Multi-
film, waar de opnamen werden ontwik
keld en later In de Britse Denham-stu
dio's, waar de film van geluid werd
voorzien, iedere fase van de productie
had meegemaakt.
„Bijna negen maanden", aldus Haanstra.
„ben ik toen in Denham geweest en ik
heb mijn ogen en oren wijd opengehou
den Ik heb nog ergens de schriften lig
gen waarin ik alles, wat ik hoorde en
zag. zorgvuldig heb opgetekend Voor
iede. e filmer is het absoluut noodzake
lijk. dat hij minstens éénmaal de pro-
duktie van een film van het begin tot
het einde meemaakt, met alle moeilijk-
et keerpunt in de loopbaan van
Haanstra als filmer kwam het
volgende jaar met „Spiegel van
Holland". Piet Mook, de directeur
van het Amsterdamse Cultura-theater,
thans Cinétol van het Uitkijk-concern,
leende hem ƒ3500,- en met een camera,
die Onderwijsfilm hem goedkoop had
verkocht, trok h|j er met Wim v. d. Vel
de als assistent in de BM van de heer
Mook op uit. Maanden brachten ze
samen in het kleine zeilbootje op het
water door, overal filmend en intussen
hun eigen potje kokend.
Toen de film eindelijk klaar was, dui
zend gulden boven de begroting, bleek
bij een enorm succes. De kritieken wa
ren geweldig en van het ministerie van
O., K. en W. kreeg Haanstra te horen:
•.Je film gaat naar Cannes, jongeman,
en. jij gaat mee." Voor de reis stelde het
ministerie heel royaal de somma van
ƒ300,- ter beschikking en dus reisde
Haanstra, die het ditmaal helemaal zon
der salaris had moeten stellen, met de
trein naar Parijs, nam vandaar de bus
naar Cannes dat was het voordeligste
zocht buiten de festivalstad een
goedkoop pensionnetje. Toen hij zich
echter bij de festivalleiding meldde als
de maker van „Spiegel van Holland",
waren al zijn zorgen voorbij. Hij kreeg
een boekje met toegangsbewijzen voor
alle voorstellingen en werd als gast on
dergebracht in één van de beste hotels
van Cannes. „Toen ik er naar toeging,
heb ik om de hoek een taxi genomen,
want in zo iets duurs durfde ik niet te
voet en met mijn armoedige koffertje
aankomen. Alleen aan fooien was ik al
meer kwijt dan mijn pension me zou
hebben gekost."
De film werd door wijlen de heer F.
D. Strengholt, directeur van Nederland
film, gekocht voor ƒ18.000,-. „Van mijn
aandeel heb ik toen mijn schulden afbe
taald en een oude auto gekocht, die ik
voor mijn verdere werk nodig had."
Met subsidie van O., K. en W. maakte
Haanstra vervolgens de kunstfilm „Ne
derlandse Beeldhouwkunst tijdens de
late Middeleeuwen" en „Panta Rhei"
„naar mijn smaak een betere film dan
„Spiegel", die hoofdzakelijk berustte op
de vondst van de omgekeerde camera"
waarna hij van 1952 tot 1955 werk
zaam was voor de Shell Film Unit onder
produktieleiding van Sir Arthur Elton.
Als samensteller van zijn eigen draai
boeken en als regisseur (in Afrika en
op Sumatra) en als produktieleider (in
Venezuela) heeft Haanstra in die jaren
enorm veel geleerd.
Toen vond Haanstra het tijd worden
om zelf weer eens te gaan filmen. Hij
maakte „En de zee was niet meer", min
of meer een voorspel op zijn latere films
met en over mensen, „Rembrandt, schil
der van de mens", gevolgd door „Over
glas gesproken en „Glas", die hijzelf
beschouwt als de beste film, welke' hij
tot nog toe heeft gemaakt.
Zijn eerste speelfilm „Fanfare" en
tevens de eerste Nederlandse
filmcomedie na de oorlog, werd
een triomf. Toen, in 1958 liep hij
al rond met plannen om een film rond
de overval van de illegalen op de Leeu
wardense gevangenis te maken naar een
idee van dr. L.. de Jong.
„Ik heb ledereen opgezocht, die er bij
betrokken was geweest en Ik heb alle,
soms urenlange gesprekken op de band
vastgelegd. Maar er 1« niets van geko
men en een ander heeft tenslotte de
film gemaakt. Toen heb ik uit eigen
wijsheid, of misschien wel uit balorig
heid over het mislukken van mijn plan
nen, de produktte van de volgende
speelfilm „De zaak M.P.» Mlf ln handen
genomen. Dat heb lk wèl geweten. De
film een ton over zijn begroting
heen, waarvoor ik persoonlijk aanspra-
kelijk was. De vertoningen hebben het
voor Nederlandse begrlppen aanzienlij
ke bedrag van vier ton opgebracht, maar
dat was toch altijd nog anderhalve ton
minder dan de film had gekost. Zelf heb
ik er nooit een cent salaris voor gehad,
maar tenslotte ben Ik er toch uitgespren-
gen. Voor de verhuurder en de exploi
tanten ls „L®e zaa J'een goede zaak
geweest, maar voor mij 4ls producent_
regisseur was het een sof. Produceren
is een ontstellend riskant bedrijf en Ik
doe het nooit meer".
Gelukkig kreeg Haanstra-onmiddellijk
van Rijkswaterstaat de opdracht om de
film Delta Fase I te makex^
vrije tijd hij moest telkens wachten
tot het Delta-werk weer was gevorderd
begon hij aan de opnamen voor „Zoo"
„Op een bankje in het Vondelpark
toen ik zo maar naar de mensen jat té
kijken, realiseerde ik me opeens, hoe
geweldig interessant het is, de mensen
in hun doen en laten te observeren en
dan natuurlijk met een verborgen came
ra. Toen ik er met mijn vrouw over
sprak, zei ze: „Als je toch in een park
wilt filmen, waarom dan niet in een
dierenpark?" En zo werden de opnamen
voor „Zoo" in Artis gemaakt.
Door „Zoo" is Haanstra in contact ge
komen met Jacques Tati, die de rechten
van het filmpje voor de rest van de we
reld kocht om het te gebruiken in het
voorprogramma van zijn nieuwste film,
die het tourisme in Parijs van de vro
lijke kant bekijkt.
„Zoo" heeft Haanstra de reputatie be
zorgd „Alleman" heeft die slechts be
vestigd van een mild opmerker en een
beminnelijke indringer, die nimmer mis
bruik zal maken van de kansen, die de
verborgen camera hem biedt.
„Maar nog eens een film maken als
„Zoo" of Alleman" doe ik beslist niet
besluit Haanstra het langdurige en bij
zonder prettige gesprek, „al zal ik zo no
dig voor een bepaalde scene nog wel
eens terugvallen op de verborgen came
ra."
„Plannen voor een nieuwe «lm? Die
heb ik op het ogenblik nog niet. Maar
het zal wel weer een komedie worden.
Die ligt me het best en die maak ik ook
het liefst. Soms vragen ze me wel eens,
wanneer maak je nu een echte film en
daarmee bedoelen ^e dan Kennelyk een
drama. Alsof een komedie soms geen
film is en bovendien niet veel moeilij
ker. Net ais Tati wil lk daarbij nieuwe
wegen zoeken. Zijn experiment met een
enkel kleurtje hier en daar in zijn nieu
we versie van ,,'t Is feest vandaag" is
frappant."
De drang om te filmen, zijn begaafd
heid om die drang creatieve daden
te verwezenlijken en het overweldigen-
de succes van „Allema11 staan er borg
voor, dat plannen bij hem niet lang plan
nen zullen blijven en dat we niet al te
lang zullen hoeven wachten op de vol
gende Haanstra-film.
J. C. A. FORTUIN
Deze maand werd prof. dr. ing. H.
Nordboff vijfenzestig jaar en bij
deze gelegenheid heeft men in
Wolfsburg dankbaar gememo
reerd, dat het voor een groot deel aan
de vastberadenheid van ,,Herr Genera»
Direktor" te danken is, dat er °P..„en
ogenblik al meer dan zeven ^érl»-
Volkswagens de fabriek hebben
ten' „iersz°o« en
Toen Heinz Nordhoff. bank^ -n Rus-
ex-employé van Adam ®Pjing van de
selsheim, in 1948 de h nam. waren
Volkswagenfabriek op eJ_ veel heil in
er maar weinigen"'wolfsburg de op
zagen. Nu staat ^utofabnek ter we-
twee na grootste Néén," zegt Nord-
reld Een wonder.^ ft het niet t
hoff, „met wonderenzakelijk
maken. Allee"
arbeid."
Giu/ia 1600 Sprints G.T." die he? vt
rig i®nrin2p Ae frankfurter Autoten-
toonstel mg officieel werd geïntrodu-
c.e®rT T® nu voor de Alta-enthou-
slToTT Louwman en Parqui in Leid
sel.endam te bewonderen was. Een Ber-
rT!"carrosserie, oen viêr-cilinder motor
(ui® v°or een topsnelheid van 180 km
P®1 uur kan zorgen) en schijfremmen
rondom vormen de opvallende kenmer
ken van dit (zeer sierlijke) model.
Kadett naar Amerika. General Mo
tors is deze maand begonnen met de
verkoop van de Opel Kadett in Ameri
ka. De wagen, die in West-Duitsland
(Bochum) wordt gebouwd, zal voor de
Amerikanen te koop zijn voor 1800 dol
lar.
Seizoensbanden. Speciaal voor de win
ter heeft Ubo een nieuw loopvlak^ „ont
worpen" voor de „octoma-cand", die
de automobilist moet helpen de barre
tijd van oktober tot maart door te ko
men. „In de Verenigde Staten heeft het
systeem van de „seizoensband" al gro
te weerklank gevonden," zo wordt ge
zegd, Het loopvlak van de band kan
ook van hardmetalen nagels worden
voorzien, die de „grip" nog verhogen.
De nippels zjjn van wida een wolf-
raamcarbid-kobalt verbinding die ruim
honderd maal harder is dan staal, ont
wikkeld werd door Krupp en genoemd
is naar letters van „wie Diamant"
en slijten gelijk op met het rubber loop-
vlak van de band.
Hoé meer automobilisten, hoe gro
ter de behoefte aan goede in
structieboeken. Daarom is bij L.
van Veens Uitgevers Mij in Am
sterdam het boek „Alles over auto-on
derhoud" verschenen, een goed al}jor
voerd werk, dat werd geschreven de
H. G. Labots. In rustige trant u tech-
sehrijver de auto-leek in over aer daar*
nische geheimen van de aul%erg©bf
bij wel voor wakend dathö vervalt np
te technisch wordt. £oUt'G?
ook niet in de (andfr ieders het ver
onderstellen, dat zu eiiingsbak en een
schil tussen een v®ner\. Hoofdstukjes
motorblok niet werking van de mo-
zijn gewijd aa"t.zeiven (maar dan met
tor. het doe-b|meren (méér dan invet-
overleg). f* Koelsysteem, banden elek-
ten alleen^traie", koetswerk en „wan-
V
ITJTN? zullen de spatlappen niet
verplicht worden gesteld, zolang de
doeltreffendheid van dit hulpmiddel
net bewezen is, zo heeft de Belgi-
sc«e ministei van Verkeer, Bertrand,
meegedeeld.
Bij de besprekingen op Europees ni
veau over de spatlappen is het nut in
twijfel getrokken. Zoals bekend, werden
in Nederland de spatlappen enkele ja
ren geleden wèl verplicht gesteld en
aanvankelijk werd er ook streng gecon
troleerd.
Na dit geluid uit het buitenland vra
gen wij ons af, hebben de autoriteiten
ons destijds niet een beetje voor het
(spat) lapje gehouden?
In februari zal in ons land de jongs**
creatie van Porsche worden geïntro
duceerd, de G.T. 9<H, een snoep
achtig sportmodel, dat een topsnel
heid kan halen van 260 kilometer per
uur. De auto is nauwelijks een mei©
hoog (1065 mm), weegt 650 kg (dat
150 kg minder dan de voorgaande u fv
en is uitgerust met een 2 liter 4 cy"""
luchtgekoelde motor die b(j 7000 toe
©en vermogen van 180 pk ontwikkel1.
Bij de uitrusting hoort een gesynchW"
niseerde vijfversnellingsbak. Alle wiei©
zijn voorzien van schijfremmen. De w»
gen is opgebouwd uit een stijf >>dja
ligger-chassis" en fiberglas carrosser> j
Deze nieuwe Porsche is niet alleen
stemd voor races, maar ook voor no
maai gebruik door liefhebbers, voor v'
wfj helaas alleen de Duitse prijs kw
nen vermelden: 29.700 D. Mark. e
Het acceleratie-vermogen van of t
nieuwe Porsche is groot: Als u V'
schakelt, zit u volgens de construe
teurs in 5,6 seconde van nul op honder©'
na 12 seconden rijdt u honderdzestig
na 19 seconden tweehonderd kilometej
per uur Om van nul op tweehonder©
zestig te komen heeft de wagen iCIS
meer dan een minuut nodig.
let in produktie komen, maar is wei
van groot belang voor de verdere ont
wikkeling van de drie soorten „zitmeu-
beien die wij in auto's kennen: ban
ken, „gewone" individuele stoelen en
„bucket-seats".
