KORAAL ZEEM
Bijna kwart eeuw Nijlschipper
Boudewijn zwerft met kudde door hef land
ZOEN EN BLOEMEN VOOR VORSTIN
Duitsers koelden
woede op Russen
Amersfoort
in
]De jonge
Duitsers
van nu
Gretig aftrek
F
Z&stttssjrsrji
Surrogaat of
wilskracht
President Johnson
pessimistisch
over rookstop
PROCES-DEPPNER
NEDERLAND
belangrijkste
handelsrelatie
van West-Berlijn
Engels idee
Koffie met
cognac
Compliment
Broeder Fr. Bodewes
Schaatsenrijder in
wak verdronken
ASFRO
6
WOENSDAG 22 JANUARI 1964
rAGINA 7
1 verpakte natuurzeem
met 100 °/o garantie
deazaenifdeeen~-Ui^?Si^
Koningin Frederika van Griekenland kreeg van de zevenjarige
Chrysa Nicholas een zoen en een boeket bloemen toen ze in New
York aan boord van het passagiersschip United States" ging.
Mevrouw G A C. de Meer-Bezemer overhandigt een doos bonbons aan een patiënte, die zélf geen
zoetigheid mag hébben, maar de aankoop doet om te kunnen trakteren.
INGE AICHER-SCHOLL
...dankbaar...
irau Inge Aicher-Seholl is de
schrijfster van het boekje
„Die weisze Rose" over de
Duitse verzetsgroep „De witte
roos", die in de oorlog bestond
onder de Münchener Studenten.
Inge Scholl is de zuster van twee
van die studenten, die in de ver
zetsgroep veel werk hebben ver
richt: Hans en Sophie Scholl.
r stonden dertien nijlpaarden op
een rijtje en ik zei: weg wezen,
want ik vaar gewoon door. Toen
ze me op zich zagen afkomen,
doken ze onder. Ik voer door en voel
de de boot onder me over een ver
hoging heen glijden. Dat waren de
telpaarden". Het is maar één van
de vele sterke verhalen, die broeder
Francis Bodewes kan vertellen uit
*tln 24-jarige loopbaan als Nijlschip
per op de St. Martinus, de motorboot
me de Limburgse bevolking in 1938
•en geschenke heeft gegeven aan (nu
"'Uien) father Kiggen van de congre
gatie van Mill HUI. Schipper? Broe-
der Francis, een solide zestiger is
"og meer: scheepskok, machinist,
«uurman, schUder, cement- en ijzer-
werker, horlogemaker, en nog veel
•"eer. „ik ben eens te werk gesteld
va een scheepswerf om er het vak
ran scheepsbouwer te Ieren, maar
naar is toch niets van gekomen".
is in Soedan werkzaam onder
e, rtammen: de Shulluks, de Noeès
de Dinkeh. In 1940 vertrok hij er
zijn schip heen van Rotterdam
"A waar hij nu een paar dagen bij
„•m ?uster aan de Dieperslootstraat
Verblijft. Maar in die tijd was er geen
°P Port Soedan, wel op Alexan-
da= en dus werd de St. Martinus
aarheen verscheept. Ze voer toen op
v £fn_ kracht de Njjl op tot de grens
-,r" Soedan, werd daar op de trein
vHf T,voor een reis door de woestijn
n Karthoem. Weer in de Nijl en
kracht naar de statie van
der ng' een kleine 1300 km. ver-
_,.A1 die jaren vaart de St. Martinus
j" °P de Nijl en de zijrivieren, soms
do?r ,®I® velden watergewas dat el-
»of ls losgeraakt, zich weer vast-
J; en de rivier verstopt. Dat is een
Ïia j e ellende die dagenlang opont-
5i Vd kan geven. Een andere ellende
net breken van een koppeling, waar
oroeder Francis ook al eens mee
neett gesukkeld. De boom brak tot
overmaat van ramp, zodat broeder
r rancis zijn boot maar met de loop-
Plank heeft voortgeboomd. Na twee
«agen bereikte hij een dorp, waar
hem twaalf knapen werden uitge
leend, die met bamboestokken zes
aan elke kant hebben geholpen.
In april gaat hij weer weg. „Ik
hioet wel. Hoe zal het anders daar
^"HiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiii
moeten? Vooral met die staties, die
onder water komen te staan. In Waow
om vergissingen met een ander
Waow te voorkomen noemen we het
,,Tongmir" (einde van het dorp)
is een missiepost gesticht, die vorig
jaar bij een overstroming helemaal
is opgelost. De missionaris had onge
bakken, gedroogde modderstenen ge
bruikt."
et is nu zwaar werk voor de
overgebleven missionarissen in
Soedan, dat voor het merendeel
mohammedaans is en waar de
godsdienst der moslims door de over-
heid beschermd wordt. De missiona
ris mag er wel pasgeborenen dopen
en thuis onderricht in de godsdienst
leer geven, maar de scholen zijn voor
hem taboe. „Er is nog altijd de staat
van beleg onder een militair bewind
en je weet soms niet waar je staat.
Dat heeft op de missiekrachten vaalt
een deprimerende werking".
Maar altijd weer komt het gesprek
terug op de Nijl, die soms zo grillige
rivier, van waaruit soms snoekbaar
zen opspringen, vissen die tot 2j0
pond zwaar kunnen worden. Waar de
olifant die van de ene oever naar^de
andere waadt, de nu al bejaarde oint
Martinus stomverwonderd staat aan
te kijken. Broeder Francis heeft een
hele berg foto's van al die ontmoe
tingen. Onder die foto's is er een van
eer, maquette van een eenvoudige
kerk, waarvoor de plannen al jaren
lang op stapel staan. „Maar het geld
ervoor komt er maar niet. De boot
is oud en die kost nu ai zoveel aan
reparatie als ze nieuw heeft gekost.
Soms zie je boven het landschap cie
koepel van de grote moskee, die ex-
koning Faroek heeft laten bouwen En
van ons kleine kerkje komt maar niks.
De negers komen soms om rozenkran
sen of medailles en die kunnen we
ook al niet krijgen. Je moet ze toch
iets kunnen bieden. We hebben niets,
maar die moslims schijnen over ka
pitalen te kunnen beschikken."
Dat had dan het eind van het ge
sprek kunnen zijn en we stonden al
weer op straat, toen er tegen het
venster van de bovenverdieping werd
getikt. Daar stond broeder Francis
Bodewes schrijfgebaren te maken. wu
weer terug naar de huisdeur. En daar
troffen we onze Nijlschipper met een
tijdschriftje in de hand. „Moet u dit
niet hebben?", vroeg hij .wijzend op
een gedrukt regeltje.
„Giften kunnen gestort worden op
gironummer 1066957 van de Missie-
procuur Mill Hill, Roosendaal,
(N.Br.)" stond er. Volgend jaar is
de Nijlschipper in het zilver. Mis
schien kan er dan wel een nieuwe
boot of een nieuwe kerk af.
Is ophouden
een kwestie Ta- TS?r,etten roken
denk ik wei ^ns &acft? Dat
paters Jezuïeten de kordate me"
dedeling krijg dat zij in ons rookloos
voetspoor z(jn getreden en dat denk
ik als ik van iemand verneem dat
hii of zij het helemaal zonder surro-
tra»Hoe als drop en Kauwgom klaar-
SDeet Er wordt heel wat geschermd
Set wilskracht en z^isciplme. en
Wakkere meisjes oUongens aan.
tjoor degene die maar Writ
met zijn paffertjes is dattnatuur
een vernederende toesta
waarom stopt hij niet? Heeft hij "an
-Afmaal geen wilskracht? jt
dan met „nee" antwoordt,
nft 2.'et bet er voor hem wanhopig
io Pat bewonderenswaardige goed-
t»' i, t wilskracht heet, is nergens
kia °°P' staat in geen enkele winkel
vmfr om mee te nemen, handzaam
Mn t en gemakkelijk te gebruiken.
In ür ?r is wel surrogaat-wilskracht
m;s,f .handel. Dat zijn die anti-rook-
zr,„ i van de drogisterij. riet
kunnen da' er wel wat goeds
vn™ Zlt>, maar wat ik uit de brieven
»iot, iSm is niet hoopvol: men betaalt
roken W' 6n men bli-'ft zich blauw
Er is in Engeland een plastic siga-
et op de markt gebracht. Als je
■mnJ afn trekt, proef je flauwtjes
inenthol en verder kun je ermee in
blVven !open. Stellig is
f«l /tt?n roken- Yoor een aanmirke-
lfPPf een Y^gbehoefte. Een intel-
ligente vrouw heeft mij het idee aan-
r*€
aan de industrie. In dit vlak hebik
trouwens ook nog iets hlLTi D J.
neerds aan te oriizen- Seraffi-
kweller. Ik doel 0D1„' een 2elf"
et.ui met een ingebouwd ^'petten-
klokje kan men op nvf uS°kje' Dit
half uur afsteUon Dat sïï» ander"
het etui telkens anderhalf m! dat
op slot blijft alvorens men rff°uut
Sigaret uit kan nemen. een
Als wij het dan toch over surrogaat
hebben, kan ik natuurlijk ook o
goed woordje doen voor de hvnnn
therapeut die zijn patiënt met bezwe
rende stem een gave walging tegen
Ie sigaret bezorgt. En zo zijn er ve,e
methodes om het ingewikkeld te ma
ken, en die geen enkele garantie
geven voor een blijvend resultaat.
Uiteindelijk geloof ik dat je met die
kunstmiddeltjes ai heei gauw de
kans loopt rm hier of daar een siga
retje te gaan bedelen. Ze doen mij
denken aan dat schietgebedje: „Heer,
help mij om hei op te geven, maar
biet nu". Het ze', wei waar zijn dat je
niet wilskracht en zelfdiscipline af
Kunt komen, maar als dat de hoofd-
ff-, ,20u zfln, dan zou ik allang mijn
ben t g meegedeeld moeten neb-
omdat i kunt, het sigaretje opgeven
geviii I ,n de rikketiK zit, tragische
fotivi van nabÜ hebt meegemaakt,
Keziov, van aangevreten longen hebt
het fLenz' J.e kunt net opgeven met
gehoor PP goede voorbeeld. Of
mi iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiM in hui iiiuiMiiif mui tiiiiiiiiiiniiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiif inn [iiiHiEiif!iiniiiiiiin""i"l",II'""ll'"i"
Een van de weinige schaapher-
defs /,le In ons land nog leeft,
beleefde dezer dagen een hoog
tepunt in zijn leven. Hij kwam
voor de eerste maal over de Afsluit
dijk, de 33 km lange verbinding van
Den Oever (Noord-Holland) naar Zü-
rich (Friesland). Deze schaapherder,
Boudewijn Guiljam is al 59 jaar. Hier
van heeft hij meer dan de helft zwer
vend doorgebracht. Meestal in de
noordelijke provincies of in het oos
ten, maar eindelijk kwam hij dan ook
naar het westen. Op een mistige dag,
en op een nog mistiger nacht trok
hij met zijn zestien schaapjes, één
ram en zijn hond Lot over de dijk.
In ferme pas liep hij voor zijn scha
pen uit. Het hoeden liet hij over aan
zijn felle zwarte hond, die al blaffend
en wild rennend afgedwaalde schaap
jes naar de kudde terugbracht.
Boudewijn Guiljam is een gelukkig
man, die geen zorgen kent, en ze ook
nooit heeft gehad. Voor zijn oude dag
is hij niet in het minst bezorgd, hoe
wel hij niet weet hoe het dan zal moe
ten. Waarschijnlijk ..zal hij tot zijn dood
met zijn schaapjes door ons land blij
ven zwerven, zonder haast, zonder
doel. Als zijn beesten moe zijn van
het drentelen, vlijt hij zich in het
gras. Lot zorgt voor de kleine kud
de. Als Boudewijn 's avonds niet meer
verder wil vraagt hij een boer of zUn
schapen bij hem op het land kunnen
lopen. Dan zijn ze geborgen voor de
d»t LV?ak' meestal, gebeurt het dan
vin - niet ""een de schapen
BwdfPhn 7nUn,-?P Zljn land laat. maar
een v7eUdZaaVUPaW,onin8 haalt, hem
bed met dekenJ^ voorzet en een
maken. en kussens lsat op"
ondëre7ö" acc®Pteert deze goedheid
In het district Boyaca
twee vracMwn B een h^ng tussen
tkomem a(RmW)agens het leven g^
WASHINGTON, 23 "jan. (Rtr) Blijk-
baar is president Johnson niet optimis
tisch gestemd over de kansen op ver
mindering van het roken in de Vere
nigde Staten. In een begrotingsstuk
aan het Congres, dat gisteren werd
gepubliceerd, rekent hij er op dat de
Amerikaanse rokers 3,4 miljard dollar
aan tabaksaccijns in do schatkist zul
len blazen.
Hoewel het verband tussen ro-ken en
longkanker zeker wordt geacht is het
bovenstaande bedrag 65 miljoen dollar
groter dan de opbrengst in het lopen
de belastingjaar.
(UPI) De opstellers van de be
groting rekenen ook niet op een omme
zwaai naar pijp of sigaar. Aan sigaren-
omzet hopen ze 52 miljoen dollar te
verdienen, aan tabaksomzet zeventien
miljoen. Dat betekent maar één mil
joen dollar aan sigaren meer in verge
lijking met het voorgaande fiscale jaar.
Aan ae afzet van pijp-, snuif- en pruim
tabak gelooft men niets meer te zullen
verdienen dan in de laatste jaren het
geval is.
MUNCHEN, 23 jan. Verschillende
getuigen hebben gisteren voor het
Schwurgericht in München dat wordt
voorgezeten door de „Landesgerichts-
prasident", Albert Thomas verklaard,
dat de van medeplichtigheid aan de
dood van 55 Russische krijgsgevange
nen in het kamp Amersfoort terecht
staande voormalige SD'er Erich Depp-
ner (53) zelf ook had aangenomen dat
de executie der Russen een door de
Reichsführer-SS, Heinrich Himmler,
bevolen represaille-maatregelen was yoor
gruwelen die aan het „Oostfront" door
Russen aan Duitse krijgsgevangenen
waren begaan.
Een andere getuige, de SS'er Schreie-
der in Engeland en Nederland be
kend als de leider van het Engeland-
spiel dat de Nazi-intelligence met de
Britten speelden verklaarde dat
Deppners beroep op de zogenaamde Be-
fehisnotstand (een onmogelijkheid om
uitvoering van een bevel te weigeren)
Zowel bij de import als ook bij de
export neemt Neerland de eer
ste plaats in de buitenlandse han
del van het Westberlijnse be
drijfsleven in. In de jaren 1951 tot 1961
steeg de Westberlijnse export naar
Nederland van 14,245 miljoen Dmark
tot 209,171 miljoen Dmark; in dezelfde
neriode steeg het importvolume uit Ne
derland van 35,431 miljoen Dmark tot
93 884 miljoen Dmark, All0©n sinas
1958 is de Westberlijnse export naar
Nederland verdrievoudigd, de import
praktisch verdubbeld.
Rond een kwart van alle Westberlijn
se uitvoergoederen naar Europese lan
den gaat naar Nederland. In de eerste
plaats zijn het electrotechnische en
chemische producten, maar ook macht
nes textiel confectie, instrumenten en
optische producten, alsmede Dzer" en
Sïoinolwaren Bij de Nederlandse
invoer naar de Duitse eilandstad domi
neren land- en tuinbouwproducten. In
het jaar 1962 werd in West-Berlijn al
leen tl voor 37,288 miljoen Dmark aan
groente en fruit en voor 16,884 miljoen
Dmark aan andere voedingsmiddelen
Nederiand ingevoerd. Daarmede
waarschijnlijk terecht is geweest.
Schreieder zei dat de generaal der Waf-
fen-SS, Rauter, die chef was van de
Nazi-politie in het bezette Nederland en
Deppner het bevel had gegeven om de
executie der Russen in een bos bij
Amersfoort uit te voeren, geer. tegen
spraak duldde en zich ook een eens ge
geven bevel niet uit het hoofd liet pra
ten. Generaal Rauter had van zijn on
dergeschikten steeds onvoorwaardelijke
gehoorzaamheid geëist en krach
tige maatregelen genomen, wanneer de
discipline in gevaar raakte.
De verdediger van Deppner, de ad
vocaat dr. Aschenauer. legde het
Schwurgericht een fotocopie voor van
een witboek dat in 1942 was uitgegeven
door het ministerie van Buitenlandse
Zaken van Joachim von Ribbentrop.
Dit witboek had hij gevonden in de bi
bliotheek van het Volkerenbondspaleis
in Genève. Het bevat gegevens over
gruwelen die de Russen aan Duitse
krijgsgevangenen hadden begaan. On
der andere zouden zij alle patiënten
ran een Duits veldlazaret in Feodosia
beb.'?e".,Iaten vermoorden. Het is waar
schijnlijk dat dit zich zou hebben afge-
speeld ongeveer op hetzelfde ti'dstip dat
de 100 Russen naar het kamp Amers-
foort werden gebracht in het najaar
van. ,.?I- In dat geval is ook de waar
schijnlijkheid gegeven dat de executie
der resterende 65 Russen (ongeveer 35
waren tot apri] 1942 aan een geheim
zinnige ziekte gestorven) door Himm
ler als vergeldingsmaatregel voor dat
gene wat er aan het Oostfront was ge
beurd is gelast.
Er was slechte een getuigenverklaring
dat de executie der Russen wellicht
verband heeft gehouden met de onder
hen uitgebroken ziekte. Deze schrif
telijke getuigenverklaring stamde van
de inmiddels overleden SS'er May, een
medewerker van Deppner in de "SD in
Den Haag. May had verklaard dat
Deppner hem nog onderweg per auto
naar Amersfoort had gezegd, dat de
Russen wegens hun ziekte werden dood
geschoten, omdat het te kostbaar en te
gevaarlijk was hen naar Duitsland te-
rag te brengen. Op grond van deze ont
wikkeling in het Deppner-proces is te
verwachten, dat de openbare aankla
ger de oorspronkelijke beschuldiging
zal moeten laten vallen en in zijn re-
quisitoir vandaag vrijspraak zal vragen.
neemt het Nederlandse bedrijfsleven op<
de Westberlijnse agrarische markt een<
leidende positie in. Maar - ook chemi
sche producten werden in 1962 uit Ne S
derland voor een bedrag "fn ",245 ml-}
inen Dmark geïmporteerd. En de om-,
'zet van de Nederlandse textiehndus-,
trie bereikte in West-Berlijn m 1962 een<
waarde van 12,377 miljoen Dmark. Ver-<
der is West-Berlijn een afnemer van<
nroducten van de electrotechnische,
de paptor- en de machine-industrie.
VROOMSHOOP, 22 jan. Gister-I
avond is de dertienjarige scholier Ber->
tas Bekman tijdens het schaatsenrijden)
oo het Zwolschekanaal in een wak ge-}
reden en verdronken.
SSTagr- "Öe'mensen °z«n zo
legen dPt ik me wel wa} ver"
^g "v,V.at ,ze zoveel voor me doen".
oihl Siaapt hÜ niet zo lekker in
een echt bed. „Het is me te zacht
en ik ben ver bij mijn schapen van
daan Dat spijt hem wel. Daarom
zal hij niet klagen als een boer geen
bed voor hem heeft maar wel een
plaatsje kan vrijmaken in het hooi
In dat zachtgeurende gedroogde gras
slaapt de herder als een prins.
Hii is er trots op dat hij de naam
heeft van de Belgische koning Bou-
dewijn. „Ik voel me even rqk als
hii" zegt de schaapherder, die vlot
praat 'maar moeilijk te volgen is m
zijn zwaar Zeeuws dialect, nu ïs een
maar door,
ders, zijn broers en neef' het
net als hij, met schap1eni
land trokken, te voet, zond?r.
en denkend over alles en niets.
Boudewijn is in deze tijd een be
nijdenswaardig man. Hij heeft niets
dan de kleren die hij aan heelt, een
zware jas, lange rubber laarzen, een
dikke manchester broek, een rafelige
doek om de nek en een petje op het
hoofd. Dat is alles. En hij heeft nog
een pijp die hij graag vol houdt.
Zonder zijn pijp voelt hij zich niet
zo best. Het is zowat zijn enige zorg,
dat zijn pjjp blijft branden.
Soms heeft hij wel eens wat geld
nodig. Niet veel, want overal krijgt
hij een maal, een bed, kleren, en
pijptabak. Als hij heel zelden wel
eens zonder geld zit dan verkoopt hij
een lam. Van de opbrengst hiervan
kan hü maanden leven.
Hij zwerft zonder doel, zonder tem
po, zomaar langs 's Heren wegen,
zingend, en roepend naar Lot en Kees,
te ram die er voor gezorgd heeft dat
kudde spoedig verdubbeld zal zijn.
(Advertentie!
een anü' T "ezeircte manier als
beklimt t« roo,rdeiyke Eigerwand
fit wilt 7h?n kUnt het doen orndat je
Ktrootie r„V' geen slaaf van een
dat je kun -1e het opgeven om-
«igenlijk die r!7uen hoe belachelijk
laatste hoort gu7ounte. is' En dat
ba: je taa) e<%ht we) bij. Ga maar
fezicht haLet" n papientje uit je
r?er op al„S«? en ademt verbrande
Hoe je het -J,8 e-en 9rt'hidee ruikt...
frekt aifjij draait, de „rokert"
■chrUft mii eJL" -et kortste eind,
een spits lotgenoot.
HENK SUèR
«0
Advertentie
Rijdende winkeltjes rollen
door ziekenhuisgangen
lijkt ons
pleegsters ook
zak hebben.
Rijdende
postpapier V1 "keltjes, beladen met
letartikelen, chn7r,'?tb,riefkaarten, toi-
drop, pepermunt rollen zuurtjes,
worden door de pakjes sigaretten,
damse Unie van Vrou«7m, de. Rotter-
gers door lange ziekenh7iJbke VrÜwilli-
geduwd. De artikelen v"mw.ng:en voort"
-J! vinden gretig af
trek en bovendien zorgen
voo. een welkome afwisseling ifTe)
zelf wel niet zoveel ervarin» b
heb maar één weekje in een fiekeXte kamer-vroeg:
i -i -n-n-ohroplii iyi n ori:n "R'S1
dat merkten we, toen een dame bij de
:..cs aankoop van een roi KaakJes aan de
heb zieken in de andere redden op haar
1 ik kamer vroeg: „Da'„viTeb. jullie toch
'ïrr^Xacht ma^r"di«l,eKenhuis- °ok?" Een ander - natuuryfk een man
ueVmiigal geleerd dat tod^"e keor hoefde niets uit het radende winkel-
i j h„:tcnwereld" nlèzto^o.COnta,'t «e te hebben; wél bad hij graag koffie
met de „buitenwereld plezierig ISi gn Sommigen konen een
dat zal zeker het geval zijn voor pa
tiënten, die niet zoveel bezoek krijgen.
De U.V.V. is zes jaar geleden in het
Havenziekenhuis te Rotterdam met de
ze .service" begonnen. Langzamerhand
groeide het werk: twee en een half jaar
geleden klonk in het Dijkzigtziekenhuis
voor het eerst de vraag: „Hebt u iets
nodig uit het rijdende winkeltje. En
een jaar geleden breidde men de_ orga
nisatie uit tot het Oogziekenhuis. In
het Havenziekenhuis worden bo
vendien boodschappen gedaan voor de
patiënten, veelal zeelieden, die soms
plotseling van boord gehaald moeten
worden en de spullen, nodig bij een
verblijf in het ziekenhuis, niet mee heb
ben kunnen nemen. De dames, die daar
werken, moeten een aardig mondje
over de grens spreken, want er zijn
vaak buitenlandse zeelui bij.
Het idee van de rijdende winkel
tjes stamt uit Engeland. De Rotter
damse U.V.V. nam dit voorbeeld als
eerste over; daarna volgden andere
steden, als Amsterdam, Alkmaar en
Zeist. De dames uit deze steden heb
ben zich in de Maasstad georiënteerd
over de manier, waarop men een der-
geltik „bedrijf" voert. De eerste wa
gentjes, die in de ziekenhuizen in ons
land verschenen, waren van Engel
ss makelij. Thans worden de karre-
tjasi vervaardigd in de A.V.O.-werk-
terdam"1 VOOr minder validen te Rot-
be'staa?nZa!,tVraag' of er Seen gevaar
voorbeeld Pa.tlënten zün "e bij-
niet zTL g id hopen, terwijl ze
mogen hejiben, vertelt me-
trouwens, dat doktoren en ver- kaart, waarop het ziekenhuis staat
hun ogen niet in hun geheeld, „als herinnering". Ya „mer-
hoorden we patiënten verheugd "P"
ken: „Nee, heb niets nodig, lK
morgen naar huis". pen
Mevrouw De Meer, met wie w aak-
tocht door het Dijkzigtziekenhuis «i
ten heeft voor ieder een vriendelijk oi
opbeurend woord; ze t oijitzigt-
SommigsPatiëntei^hopen lekkers om ztekenhufs^df wegf niefkunnen vinden,
co ega zie en dame hii dp' da gp!de btAng;
die haar ernstige zieke man
zocht.
Het werk vereist een hele orgmiisa-
=11^ on rolletjes, zowei m
terlijke als figuurlijke zin, te doen lo
pen, zjjn heel wat dames nodig. De ar
tikelen worden bij de grossiers gekocht
en tegen de normale winkelprijs ver
kocht. En als men weet, dat de U.V.V.
ook nog op andere manleren het werk
van het verplegend personeel verlicht
om van de hulpvaardige diensten
op andere terreinen nog maar te zwij
gen dan is een compliment zeker
op zijn plaats.
HARRIET.
dat
vrouw G A r kg UC1^ verten, me-
gebaar" oTeetntawaaan ^^eiieie^d
of iemand van Pl|nIZfsendoktoraTOo?-'
schriften te overtreden. En het gebeurt
ook wel, dat een andere zieke op de
zelfde kamer in zo'n geval vermanend
roept: „dat mag je met hebben". Het
Zij vormden samen met een hoog
leraar van de Münchener universiteit
en nog enkele mede-studenten de Kern
van de grote groep „Die weize Rose".
Hoe groot de groep eigenlijk is geweest,
kan niemand meer nagaan, omdat men
zoveel mogelijk vermeed namen te zeg
gen, of op te schrijven. Wel staat vast,
dat toen de groep verraden werd door
een universiteitsbode er zeker tachtig
mensen zjjn gearresteerd.
Sophie en Hans werden op 23
februari door de Gestapo onthoofd.
Inge Scholl nu heeft de idealen van
haar broer en zuster verder doorge
voerd. Samen met haar man en
enkele vrienden heeft zij na de oorlog
de sinds 1937 verboden „Hochschule",
weer opgericht.' Verder trekt zü door
?m te getuigen van de
1 e Duitse jeugd ook toen
had. Maar tevens wil zij ons overtui-
Duiteers verandermg van de jonge
^■Padank? df nog zo talrijke uitzonde
ringen zjjn de jonge Duitsers op weg
naar een goed politiek bewustzijn: de
meeste intellectuele jongeren veraf
schuwen het regiem van toen. Volgens
Inge Scholl is de kleine minderheid
fascisten^ en nazisten in Duitsland niet
geraarlijk. Wel gevaarlijk zijn de onver
schilligen, die er in veel grotere ge-
talen zjjn.
Inge Scholl wil vooral hier in Neder
land vandaag spreekt zij in Leiden,
donderdag in Utrecht en vrijdag in
Den Haag getuigen van het feit, dat
er tijdens de bezetting in Duitsland
jongeren zijn geweest, die meeleefden
en bewondering hadden voor de held
haftige verzetstrijders hier. Zjj is er
erg dankbaar voer, dat veel jongeren
haar boekje gelezen hebben, en hier
naar haar relaas over „De witte roos"
komen luisteren.
ANNBT
