I(AJ -team
Kaar Bolivia
De muis M
ii
mi
n
Alfredo
Bill
SPROETJE EN DE
ZWARTE PIJL
OLD SHATTERHAND
Orkesthulde
voor kordate
ousehauffeur
FREDERIK DINCEMANS
VRAAGT BESCHERMING
i
M
at oer vu fen dezer oase/v
I
Piet Loeris en de Jadziumdruppels
Mïï?d.n'»'ï f
«.SS"?1". 15 febr. (KNP) Don-
Ka* F 5 maart vertrekt het eerste
„w -l®am in het kader van de actie
tii Rel«-Wijd" naar Latijns-Amerika.
het ,?'lv'a in Cochabamba zal
ditie twee man bestaande team lei-
delu ®even bij de bouw van een mid-
Vhiv sch«>oi- Aan deze school zal een
Prattm,afdeling zijn verbonden voor
hing essen iu metaal- en houtbewer-
dragen Senaat over
Proces-verbaal bij
^rkeersongevallen
Qe^oeming
ij dingen
liturgische week
kalender
kdL
ii
ZATERDAG 15 FEBRUARI 1964
PAGINA 19
hlfct team, dat twee jaar in Bolivia
Bnti bestaat uit Theo Moerings uit
hm, P en Remy Cuppers uit Eind-
gp]0n-.T°t nog toe heeft de KAJ re-
A.^htig mensen uitgezonden naar
Lm bij ontwikkelingsprojecten
m! te geven. Voor het eerst gaat
R een team naar Zuid-Amerika.
fle 9» uitzendingen worden geheel door
latiri maters en Kajotsters in Neder-
de L «ekostigd. Jaarlijks wordt daartoe
hièdp „Wereld-Wijd" gehouden, als-
een uurloonactie.
lientie
de andere muizen luisterden gretig toe
-door MARTIN MONS-
"'lie's O'-WÜiVue,.
'Je "Se ?f„gjKn™l eS
M£Ateeie. Fatras/O.
VOHAM
JOH AN
KOMT
n
De Wadders
(Van onze correspondent)
HEEKENVEEN, 15 febr. Tijdens
liS "orte bijeenkomst in de restaura-
skanier van het N.T.M.-busstation in
jpU'fveen heeft de paukenist van het
"5sk Orkest, de heer P. de Vries, na
mens het hele orkest dank gebracht
buschauffeur H. Zandstra voor zij"
uoedige_ optreden op 7 februari jl. Hij
een enveloppe met in-
De heer Zandstra had door een ge
ragde manoeuvre met zijn bus een
irontale botsing voorkomen met de
p-A.B.O.-bus, waarin het voltallige
*rysk Orkest na een uitvoering in
öneek naar Leeuwarden terugkeerde.
ham6 ,9.bau£feur van de orkestbus wilde
amelyk een vrachtauto inhalen, maar
Trdt wiWe yan geen wijken weten.
öe L.A.B.O.-chauffeur in de zo-
tra „dodenbocht" nogmaals
line a6 in te balen- weigerde plotse-
Ee°, de versnelling. Van de tegenover-
N T Mr z3ide 'wam op dat ogenblik de
réa bus vaa de heer Zandstra. Hij
te if-e--0rde kordaat door naar rechts uit
de o Ker! tussen de langs de weg staan-
hyo^naltjes door. In de berm bleef de
kiuJi en- Beide bussen reden zeventig
««ometer per uur.
dr"mttannl® De Britse zanger-
80 Dave Clark heeft vrijdag
Sulrie gu'den verdiend, of slechts 2.000
PreJc m™der dan de jaarwedde van
een Alec Douglas-Home. Van
2l-iaJleuwe grammofoonplaat van de
ïuim f|nster wei-den op de eerste dag
zoO.OOO exemplaren verkocht.
Haag, 15 febr. Leden van
£erst°^missie van rapporteurs uit de
.«Vnenv^amer hebben de minister van
1Zaken gevraagd met zijn
k-r soine^*» 9v,\" Justitie in overleg te
baal wor,ir'^ ïuK*- of niet bij ver
bij persoonlijk ifjm,dan proces-ver-
0**ia>ineer hier-
Dit blijkt uit het K
schenen voorlopig
commissie over de begrotrnKVar> aji";
het departement van Binnenu, v»n
Zaken. Een dergelijke praktijk zou as,e
dus deze leden, een aanmerkelijke t'ijds!
besparing betekenen, hetgeen naar
hun oordeel de uitvoering van ande
taken ten goede komt.
p^AARLEM, 15 febr. (KNP) Mgr.
lijil.Podewaard zal woensdag a.s. geen
l6ntie verlenen.
b
haa^EGHT, 15 febr. (KNP) Kardi-
phds térink beeft namens het Neder
zet „«'Piscopaat benoemd tot lid van
JdissVo «comi'é van de Nederlandse
RAAnmeek"' MGR- DR- w- J- KOEN-
fchon vicaris-generaal van de bis-
LIEt n Breda en father DR. A. VAN
diS eet, Oosterbeek, onder gelijkty-
e« tl», 01 ontslag aan MGR. A. DE WIT
nater DR_ G_ DE GIER M s c
l^?aawELBEEK;' 15 febr' - Zondag
P- Carm zal mgr' A' E' J' Albers
«fci» residerend bisschop van Ma-
Wil kloosterkerk te Merkelbeek
Wjtlfe DIONYSIUS KORTERIK,
ÊORKfNTlUS LAMERS en RENATUS
DYLANS priester wijden.
io;
Credo-16 !ehruarl: le zondag v. d. Vasten;
Ma,
'Paars-figen Mis' pref' v" Vasten
eigon na de le zondag v. d. Vasten;
ölnsd Mis; pref. v. d. Vasten —paars—
ei?e!i8 na de le zondag v. d. Vasten;
Vaste„ 2e Seb. H. Simeon; pref v. d.
Breda- ^TPaars—
ribiha.' Rerkwijding Kathedraal; Mis Ter-
V. a 2e geb. v. d. ferie; credo; pref.
W0 ®-.,Vasten -wit-
Quatertemperwoensdag; eigen
J°na
Pref- v. d. Vasten paars
Vr;
®igen
ard?l
- na de le zondag v. d. Vasten;
lv"s: pref v d. Vasten paars—
Pref 'v Quatertempervriidag; eigen Mis;
d. Vasten paars
terdae- c. r.
8eb. tfd etrus' Stoel; eigen Mis; 2e
Pref *\aulus; 3e geb. v. d. ferie; credo;
Z'UniaE 1' aPostelen -wlt-
eiSen Mi uarl: 2e zondag v. d. Vasten;
"-Paars- credo; pref. v. d. Vasten
Daar was eens een muis die ver
schrikkelijk oud was. Hjj heette
Metüsalem en als zijn vel van
zelf al niet grijs was geweest,
zou het van ouderdom zeker allang zijn
grijs geworden. Metüsalem had in zijn
leven al heel wat meegemaakt. Goede
jaren, slechte jaren en jaren, waar
van hij zei dat het er mee door kon. Ze
ven keer was de muis Metüsa
lem ontsnapt uit een muizeval. Dat wa
ren zes angstige avonturen geweest.
Maar toen hij voor de laatste keer ge
vangen zat, wist hij van muizevallen
zóveel af, dat het een kleinigheid voor
hem was, eruit te komen. Ook was hij
een keer op het nippertje ontkomen aan
de klauwen van de kai. Dat had hem
wel een stukje van zijn staart gekost,
maar Metüsalem kon het navertellen en
dat kon niet iedere muls, die de kat van
zó dichtbij had gezien.
Overdag, als de muizen moesten
thuisblijven, vertelde Metüsalem graag
aan zijn jongere vriendjes over zijn be
levenissen. Met zijn hees-gewor
den piepstem legde hij uit, hoe je het
aar moest leggen, uit een muizeval te
komen. De andere muizen luisterden
gretig toe, want zoiets kon ze nog wel
eens van pas komen. Nog altijd waren
er muizevallen op de wereld en al wa
ren ze onlangs dan wat duurder gewor
den. de mensen kochten ze toch.
Maar hoe ouder de muis Metüsalem
werd, hoe slechter hij begon te lopen.
Vooral zijn achterpoten waren niet
meer, wat ze geweest waren. Ze sleep
ten maar zo'n beetje over de grond en
het werd een gevaarlijke onderneming
op die manier nog op eten uit te gaan.
Ook kijken en ruiken kon de oude muis
minder scherp dan vroeger. Metüsa
lem rook niet meer waar de kaas en
de worst bewaard werden en wat nog er
ger was, hij rook evenmin wat van dat
eigenaardige katteluchtje, dat voor iede
re muis een teken van gevaar is. Nu
waren de jonge muizen uit de buurt
jammer genoeg niet zo aardig als je
misschien denken zou. Ze dachten al
leen maar aan hun eigen maagjes en
niemand kwam er op het idee om te
zeggen: ,,Ik zal voor die oude Metusa-
lem eens
oude muis
wat
had
te bikken halen." De
uuu„ in, stilte al wekenlang
zitten hopen, dat iemand eens een poot-
ie voor hem uit zou steken. Maar toen
dat niet gebeurde, riep hjj zijn jonge
vrienden bij elkaar en zei; Jongens, ik
ben oud en ik kan niet vlug genoeg
meer lopen, om op voedsel uit te gaan
Als jullie nu aanstonds het muizegaat-
je uitwipt om wat voor jezelf te zoeken
neem dan ook wat mee voor mij. Het
Advertentie)
Oude génever Bessenrood Citroen jenever
75
„M'sieu le capitaine," zegt de kok, „ik weet niet, wat deze man van
«ij wil. Maar alles wat hij heeft gezegd, is gelogen. Die m -
logenaar. Ik heb nooit geprobeerd m'sieu Dingemans te v.er& Tj
in hem ook nooit met een mes gestoken." Hij trekt
kost £e Ampels, het is hem aan te zien, dat het nadenken hem oeite
achter dm zegrt hÜ. zoekend en tastend naar woorden en naa^e aingen
schien is hir°°rden: „Misschien... ,k denk... Misschien... die ma Mis-
Dingemam? heeft le«genaar. Misschien klooft hij alleen.maar wat m sieu
Dingemans is ®ft gezegd... Misschien kan hij zichzelf niet helpen. M seu
Machtiger dan dT sl?cht mens en zijn SH-gri is misschien erg machtig.
De kapitein kijkt"h81"1 van dez® 1?an'"
Hallinga schuift zijn stoe?pre*er meV °Pen mond aan, maar «specteur
L politiesite? I„ vJ,™ d.
vingers doorglipt."
De mulat heeft zijn geboeide polsen voor zich uitgestoken en kijkt er
naar met eer strakke, wezenloze blik. Hij kiannertand' en rilt alsof hn
het erg koud heeft. De pupillen van zijn ogen draaien weg naar boven
en laten zo een brede rand wit zien als bij een verschrikt paard.
„Wel ja, dat ontbrak er nog maar aan," snauwt de inspecteur woe
dend. „Wou je weer eens een toeval simuleren, net zoals je deed, toen ie
dat meisje onder de tram werkte?» n 3e
Maar lieve goedheid, inspecteur," roept de kapitein, „waar heeft
u het nu weer over? Heeft die kerel nu ook al een meisje vermoord? Wat
voor monster heb ik dan toch aan boord gehad? De kerel zou ons allemaal
wel naar de andere wereld hebben kunnen helpen. Hij kon daar in de
kombuis bekokstoven wat hij maar wou. Ik moet er niet aan denken,
want anders word ik nog gek! Als je eindelijk eens een kok te pakken
krijgt die behoorlijk kan koken, ontpopt de kerel zich prompt als een
moordenaar en een gifmenger. Dank je feestelijk, ik pas voor verdere
koks. Ik leef voortaan wel op blikjes, hoor. Inspecteur, doe toch -.Istublief
uw best, dat hij rustig meekomt. Ik wil geen schandaal en geen vecht
partijen aan boord van mijn schip, begrepen? Ik wil dat niet.
Maar zijn vrees en opwinding zijn geheel onnodig. De man gaat als een
lammetje mee. Of, neen, hij doet eerder denken aan een slaapwandelaar,
met zijn blinde ogen en mechanische bewegingen.
De kapitein van de Alary Auden slaakt een diepe zucht van verlich-
mg als de sombere kleine optocht, na een moeilijke afdaling van de
yzeren ladder, eindelijk verdwijnt, opgeslokt door de zwarte wagen, die
ar beneden op de kade wacht.
HOOFDSTUK XV
De man v^v Ik heb geen S"-gri meer.
2lt daar als een massief, donkei blok steen, roerloos.
„Niet de sooC-feUr Piet.er Auguste Perquin kijkt hem nadenkend aan.
bekennpr, man> die in een aanval van hysterische angst zal gaan
man Yo-vo nipf^fUW beel erg vee^ bekennen," denkt hij. Niet dat de
een dier, dat voef^f Integelde.el. hij is doodsbang, met de angst van
grijpen kan hoe n Val te zi3n geraakt, maar nog steeds niet be-
"Legfï my nTeeïs" rustig"? ™eten losbikken." denkt Perquin.
Dmgemans te vermoorden T '10e u ertoe is Sekomen mijnheer
aanval. „Had mijnheer nwt™mmste het te Proberen," opent hij zijn
mii aerust zeseen Aio rio* ns u kwaad gedaan? Nu? U kunt het
beid Z° ls' dan het een verzachtende omstandig-
Wordt vervolgd)
l rn van 5?sltorstJe, want daar hou
mIiLi l'es werd het beel stiI
rond vragend in het
M^Pen, de andere muizen:
Maar Metüsalem, dat is wel lastig
oHHH kif a 1 dat we vinden, eten we
,Plaats zelf op. Als we nu
,v£? 0en korfje of een schaaltje moe-
moeiliiker Me?' wordt het heel wat
ton ie veel 6en mandle aan ie P°ot
a?n ,LI l> langzamer vooruitkomen
voor jou m^a68 Metüsalem, het spijt ons
op rekenen?" moet ie maar niet
iipTOemi??.t?d de oude muis boos- "Jul"
L« soho? n 36 schamen!" piepte
„Door alles wat ik jullie ver-
miUyen zl)n mlhe handige, slimme
p nip? orden- En als dank wiUen
kaaskorsHe eetls voor m^n dage,Uks
ton dat it ^orgen- Ea dan te bede"-
iullie opperhoofd bme«V..leeftUd elgen'Uk
TTe„,**et-alem dat gezegd had,
hij zich om eii stapte het
"etje uit. Nu gebeurde het, dat
,es de kater juist op zachte
Pp„ ,warn aangeslopen. Alle mui-
h:l»? zijn speciale katteluchtje
Nvr N miken. Maar de oude neus
b/ tusalem rook niets. „Alle grut-
in üp schrokken de muizen. „De kat is
huurt en Metuus is naar buiten
gegaan z° meteen wordt Mi opgege-
f.11 dan is het onze schuld!" Voor
tgang van hun holletje bleven ze
Piepend zitten kijken. Daar zagen ze
stp S de kater loerend in een hoekje
staan. En de oude muis Metüsalem
sieepte zich voort, steeds verder weg
an het veilige holletje. Ze hielden hun
adem in en hun snorharen trilden van
"e zenuwen, toen ze zagen dat de kat
met een sprong bij de oude muis Metü
salem belandde.
Nu wil ik je wel verklappen,
dat Kees de kater een fijnproever was.
Hij lustte géén aangebrande pap, geen
brood, geen kaaskorstjes en geen wor
stevelletjes. Hij kreeg voer uit blikjes,
dat heel gezond was en voor katten een
echte lekkernij. Natuurlijk vond hij het
heerlijk, voor de afwisseling eens een
muisje te eten. Maar dan moest het
ook een jong, mals muisje zijn, precies
"aar de smaak van zo'n verwende ka
ter. Toen hij dan ook de muis Metüsa
lem in zijn staart klauwde, rook h(j on
middellijk dat dit een oud en taai hap
je zou worden. Zijn groene ogen loer
den teleurgesteld naar het kleine,
grijze diertje, dat met dappere stem
Piepte: ,Laat me los kater, ik ben het
opperhoofd van de muizenstam. Ze
ven keer ben ik uit een muizeval ont
snapt en één keer al uit de klauwen van
een kater. Laat me los, zeg ik je en heb
eerbied voor de ouderdom.
Kees de kater verstond net gepiep
nog niet eens. Hij snoof nog een keer,
zwaaide met zijn staart en zei in zich
zelf: Als ie dan eindelijk een muis
vangt, is hij te taai n op te eten!
Toen keerde hij zich om en wandelde
weg. Maar de andere muizen konden
hun ogen niet geloven. De kater had
Metüsalem niet opgegeten- Hu had het
niet gedurfd dachten ze, omdat Metü
salem het opperhoofd van de muizen-
stam was Als de kater al zoveel eer-
hief voor die oude muis had, wat moes-
ten ze dan zelf wel van Metüsalem den
ken!
Toen de oude muis nog wat hijgend
kwam aangehinkt gingen ze allemaal
OP hun n fi?nntpn staan en maakten
een ere-poort met hun voorpootjes En
terwijl Metüsalem daar .,onderdoor
kroop rieoen ze' „Wees welkom groot
ooDerhnnf? i' de muizenstam! Nu
hebben we ^fendat we eerbied voor
u moeien? hebben. Zf ^el ee^ heeT bif
mndere°Pmten- «aM katten z«ii "«p
zonaere muis zyfl» r fiinsêvoGlie'
klaar van oude Jzitten, opperhoofd
eerbiedig: „Gaai
Metüsalem.
nude muis heel graag,
Dat deed de ontUur had hem toch
want dit laats:!,rjkken gemaakt. De an-
wel aan het sen om hem been staan
dere muizen gm» (jat ze voortaan
en beloofden P j„e^,Mkse kaaskorstjes
altijd voor zi)n intussen at Kees
zouden zorgen. kattenvoer uit blik
de Kater zijn dat smaakt
LEA SMULDERS
MOCC
m
m
COPINHAGEH
De voLGewDe Dfl-
GGM LflfiT DE G6-(
VflMCewe ziv/w vflflt
Dighgk? im hgt VlS-
Sew ZIEN... cv
ElMDeciJK MEMEM
ze op De ocK-
temd van de
Tu7IMTIG,STS OP&
De E6RST6 TeUGMEH
fee sescwflviUG wpae.
DGie MflowoeKl
LflTEE MELDT
De URlsJWe-NDe
FRFC.eNflöM
z ici-i bij moto-
Gis ZUURPRUIM
!K HcB JU/ST (JUS
ÖeSCHG/JfrHG, JPU OF
mpazsupiupmi Ge-
c e zeua uj/l t ms
zeise/s. t/ooe de
G-eu< pouoeu, h£?
b8A Z' - fa/ c/e tgugu/ug
Oe/JKT <j ur/j uj/js Te
(jrj/js A/ mpueA/, G>PT
Zo'at c>/ee Sgstppt r
cppt /-zeur m/j Opu MPGtz
Z/eudp/j zpt per
Geco jgaJ/
Avm. laten we uu ove?
SftAts r/se o/msen sppeken!
IK ML 7B SSN OPOPPCHr 7Z3E-
vertPouwew ve weet/ oat
EtZGVGfZ .sea/ weetc &eu srzot
&7EEKSPSP ZAL PLAATS
8EN MET ALLE i
VOOP pt£ <S£L£GEUf/ELO PE8 'K
BEU PRACHT!&EKEAZ t/AU (3£-
DPB/EN (SOUO LA7EU PfAKEU ALS
8ELOU/U(3 W/S D£ W//VA'AAPD/E
6'J Ce (SOUOSPHD SAA/V
2JJN WEPKPtPA 7S PS BEK
<SENDAAL .TIEN PIJL B/EP SAW-
DAAN Vk KPUGT EEN ESCORTE.
MEE. ivM'T" D£ heGEn Zmu NIET,,,
r1
SWAN FEATURES SYNDICATE
114 Ondmweg vertelde ik Sam, wat er gebeurd
was tïïdens zijn gevangenschap. Wij landden veilig
op het eiland en werden door Stone en Parker met
vreugde ontvangen. Zij dnikten de kleine Sam beur
telings plat, zodat deze klaagde: „Ik ga maar weer
naar de Kiowas, die behandelen me tenminste
menselftk, als ik me niet vergis." Wij leverden de
beide gevangenen af, die zonder een woord te zeggen
met de vier begeleiders meegingen. Wij wachtten,
tot zij weg waren, stegen toen onmiddellijk op onze
paarden, 'staken over en galoppeerden langs de
stroom weg. Het gold, deze nacht een duchtige rit
te maken om een grote voorsprong op de Kiowas
te nemen. Het was dus maar goed, dat Sam de
streek kende. Hij richtte zich in het zadel op zwaai
de dreigend met de vuist naar achter en zei„Nu
steken ze daar hun koppen bij elkaar, om ons weer
in hun grijpvingers te krijgen. Maar Sam Hawkins
steekt zijn kop niet meer in een gat, waaruit een
greenhorn hem moet verlossen. Mij yangt geen
Kiowa meer, als ik me niet vergis hihihihi
EINDE VAN HET TWEEDE VERHAAL
great
8*»T^n
vvateR
66. Nadat Hat Si Kee de kamer
verlaten had en weer in de lift was
gestapt, kwamen Piet Loeris en Sien-
tje weer achter de jassen vandaan
waar achter zij zich even e
verscholen hadden. „Zulle 7„
de trap ™™e\nZfZrUe7en we
HpT Si Kee zo goed als zeker uit het
oo"!" Haar beroemde
fer schudde echter het hoofd. „Ik
heb een veel beter idee,_ Sientje.
sprak hij: „We moeten eerst weten,
wat dat heerschap daar in die kamer
heeft uitgespookt. Dat lijkt me voor
lopig van méér belang." Even later
traden ze het bewuste vertrek bin
nen. Van achter een schrijfbureau
wierp een keurige ambtenaar hen
glazige blikken toe, waarna hij een
map dichtklapte. „Wat wenst u?"
vroeg hij op strenge toon: „We zijn
op het ogenblik gesloten!" De detec
tive ging op de rand van zijn bureau
zitten en lachte hem eens vriendelijk
toe. „Ik ben een kennis van die me
neer, die zojuist binnen was. Ik wilde
weten, waar hij naar toe ging, want
ik moet 'm dringend spreken!" De
houding van de ambtenaar, die tot
nu toe gereserveerd was geweest,
veranderde op slag! „Dat is een
andere zaak," mompelde hij: „Ik wist
niet dat u een vriend van meneer
Klem was. Hij is naar z'n werk, hij
heeft net de sleutel gehaald." „De
sleutel?" vroeg Piet Loeris verbaasd,
want hfj begreep er natuurlijk niets
van. „De sleutel van de waterlei
ding!" legde de man uit: „Heeft hij
u dan niet verteld, dat ie zojuist tot
hoofdopzichter van de Londense
waterleiding is benoemd!" De de
tective stond hem een ogenblik als
versteend aan te kijken. Toen drong
opeens de vreselijke waarheid tot
hem door!
