Rob de Nijs
ZONNEBRILLEN WEER
icqwm
.GITAAR' ALS TAS
Muziek die stinkt
HOU ME VAST...!
LEILA,
zwerven
OP SITU F1 onderzoek
Achtenswaardige mannen
zijn in feite gangsters
Italiaans
parlementair
SëB°&r "»Aad„e,s"S
ZATERDAG 29 FEBRUARI 1964
PAGTNA 12
rben niet verloofd. En
als ik dat was, zou ik
het zo lang mogelijk
geheim houden. Gek ge
noeg schijnt een verloving
een nadelige invloed te
hebben op je populariteit
als zanger. De meeste van
mijn fans zijn meisjes. En
die dulden blijkbaar geen
concurrentie.
Een Maf ia-leider die in Milaan gearresteerd werd.
Siciliaanse gangsters worden geboeid en gek&
opgebracht voor een proces in Ban-
_pn beschoot
De Siciliaanse Mafia is nog steeds gedeeltelijk
een mysterie. Haar oorsprong verliest zich
min of meer in het duister der geschiedenis
van het eiland. Over haar hedendaagse aard en
wezen is men het niet eens. De politierapporten,
die de kille feitelijkheden geven aan moorden,
brandstichtingen, afpersingen, terreur en onder
drukking, hebben eindelijk de Italiaanse volks
vertegenwoordiging ertoe gebracht om van haar
grondwettelijk enquêterecht gebruik te maken.
Een parlementair onderzoek is begonnen naar de
Mafia, het „eervolle genootschap", zoals zij op
Sicilië heet, of de vereniging der „buoni picciotti",
der „bons copains".
Tit het zonnebrillenweer uit
de hemel komt vallen,
1 1 barst in volle hevigheid
de nationale hartstocht
voor fotograferen en filmen
weer los. Dat de liefhebberij
voor de camera vaak zo'n klun
gelig resultaat oplevert, is iets
waarover wij tot nog toe vrij ge
makkelijk heenstappen. Op die
manier hebben wij er slechts op
pervlakkig genoegen aan beleefd,
overigens voor vrij veel geld. De
Zaankanter Jan. A. Kleyn spant
zich al jarenlang bijzonder in om
iedereen te wijzen op het grote
plezier dat men met foto- en
filmcamera kan hebben, als men
Rob de Nüs, 21 jaar, zoon
van een Amsterdamse rijschool
houder, lacht er maar eens
om. D>e zakelijke kant van het
soms zo dolle artiestenvak on
derschat hij niet. Al bijna twee
jaar is hü een topsucces in
het "Nederlandse amnsements-
weivldje. Hij profiteert natuur
lijk. gretig van de rage om hem
heen. Hij beseft, dat de tiener-
pofpulariteit bijna altijd kort
stondig is, maar zijn mogelijk
heden zijn nog lang niet uitge
put. ,,Ik wil in ieder geval
blijven zingen, desnoods klas
siek, maar het liefst wil ik
net als bijvoorbeeld Sinatra,
jazz en evergreens op mijn
repertoire zetten.
Op zijn laatste LP demon
streert Rób de Nijs al zijn
meerzijdigheid. Hij laat op de
achtergrond zachtjes de plaat
draaien. En dan onderbreekt hij
het gesprek om mee te zingen,
soms luid, soms neuriënd.
,,Ik heb nog veel plannen.
In mei begin ik aan een eigen
televisieshow. Ik ga ook in
Wenen een keer meedoen in
de Caterina Valente-show, waar
in ik met haar duetjes zing.
Tot nog toe heeft zij dat voor
recht alleen gegund aan haar
broer en aan Perry Como,
zodat ik reden heb om een
beetje trots te zijn op de uit
verkiezing. Er wordt mij vaak
verweten, dat ik kapsones zou
hebben, maar je kunt het be
ter de beroepstrots of de IJdel
heid van iedere artiest noe
men. Ik vind het fijn om op
straat herkend te worden, hoe
wei de laatste tijd de lol er
een beetje afgaat. Het wordt te
erg. De tram kan ik niet meer
in, en nu mijn auto ook nog in
reparatie is, moet ik een hoop
geld uitgeven aan taxi's."
De hemelsblauwe Fiat 1500
Sport Spider, met de ronken
de uitlaat, is nog het enige
waar Rob de Nijs buiten zijn
werk tijd voor heeft. Hij maakt
dagelijks vele werkuren, want
doorgaans moet hij 's middags
bijtijds weg naar een of ande
re plaats in het land en komt
hij laat in de nacht thuis. Deze
tochten worden vaak gemaakt
in een busje. Pa De Nijs neemt
dan het stuur en Rob, met de
Lords die hem begeleiden
nestelen zich al of niet re
peterend achterin. De vier
Lords zijn Rob's 18-jarige broer
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Bert (solo-gitaar), de 18-jari-
ge Erik Boom (slag-gitaar) en
de gebroeders Harry (16) en
Fred (18) Heeren. „Er wordt
wel eens verondersteld," zo
zegt Rob de Nijs, „dat ik een
abnormaal hoge gage heb,
maar daar moeten nog altijd
vier Lords van betaald wor
den. Ik werk prettig met de
Lords. Vroeger hadden wij nog
wel eens een klein ruzietje,
en dat was eigenlijk logisch
ook, maar nu gaat alles prach
tig. Wij trekken al sinds mijn
debuut op een talentenjacht
van Phonogram met elkaar
op."
Op een Amsterdamse chris
telijke h.b.s. is Rob de Nijs op
schooluitvoeringen voor het
eerst voor de dag gekomen.
Twee jaar is hij daarna op de
Amsterdamse cabaretschooi
geweest. ,,Ik zou nog wel graag
cabaretliedjes of andere goe
de liedjes met een oorspronke
lijke Nederlandse tekst zingen,
maar ze zijn niet commercieel.
Ze zün maar voor een klein
publiek. In Nederland zijn er
maar weinig, die een liedje
kunnen schrijven dat zowel
commercieel als artistiek een
beetje verantwoord is. Pieter
Goemans, die o.a. „Aan de
Amsterdamse Grachten" heeft
geschreven, is het nog wel eens
gelukt."
Van z\jn laatste LP laat Rob
de Nijs nu een Goemans-liedje
horen: Afscheid. „Een heel
fijn liedje, maar het wordt
geen top. Er wordt bijvoorbeeld
gezongen over „man en vrouw"
en dat zou beter „jongen en
meisje" kunnen zijn, als je
het wilt laten inslaan. Maar
goed, je weet het nooit hele
maal zeker. Je kunt ook niet
zeggen hoe lang mijn popula
riteit nog zal duren. Daarom
H? 'K rekening met de mo
gelijkheid dat het morgen in
eens afgelopen is. Daarom stu
deer ik zoveel mogelijk, zodat
ik voldoende kwaliteiten heb
om wat anders in het amuse
mentsvak te gaan doen."
A'?.!.),reekt hij dat niet uit,
het blijkt af en toe toch, dat
nu soms al dat tienergedoe
beu is. Zijn liefhebberij voor
het vissen wordt vaak bedor
ven door toegesnelde tieners
en bij elke stap die hij buiten
op straat zet, zijn er ogen op
iiiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiHiiiimiiiiiiiMiiiiiiMi
hem gericht. Hij is (laar sterk
op bedacht, maar zou nu ook
wel eens enkele weken heel
zorgeloos willen doen. „Er
gens ver weg, op vakantie...
heerlijk."
De gitarenrage van de laatste jaren heeft sommige
fabrikanten op een goed idee gebracht. De
gitaar-vormige tas voor jongeren is een der ver
rassingen op een cadeautjes-tentoonstelling in Londen.
iiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiUHiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Alle Johnny Halliday's en
andere twistkoningen ten
spijt gaat de wereldprijs
voor de stompzinnigste
muziek onbetwist naar onze
eigen Johnny Hoes, uit Weert.
Het nieuwste meesterwerk vaii
deze slechtste aller liedjessme
den staat bijeen op dé plaat
„Johnny Hoes presenteert: 'n
Gezellig Avondje, uitgegeven
llllllllllllliiiiiimimillllllilllllllliillllliiiiiiuiiiiii
door de Hoes-huismaatschappij
Telstar. De vertolkers en ver
tolksters zijn allerlei Hoes-ach-
tige gedaantes (die vaak niet
eens voor hun naam uitko
men) Blonde Sjaantje, Dikke
Leo, Joop van de Marei, de
Nieuwe Vijf, de Vrolijke Vier,
de Feestneuzen, de Toffe jon
gens, Jean en Willy en dan
het hele zootje nogecns bij-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiimimiiiiiimiiiiiiniiiiiaimi
Dat zoiets nu juist verzon
nen moest worden in het
land met de vele echt
scheidingen. Deze dub
bele sweaters, die „tweters"
genoemd worden, zijn het gek
ste Amerikaanse modenieuw
tje van het afgelopen seizoen
geweest. Zij zjjn bjj de nog op
vrijersvoeten ronddolende stel
letjes beter in de smaak ge
vallen dan bij de echtparen.
Vooral op de highschools en
colleges zijn ze veel gesigna
leerd. Toch roept de tweter
problemen op. Al ben je nog
zo verliefd, het is toch normaal
dat een van de twee zich af
en toe even moet verwijderen.
Goed, met het oog op die ge
legenheden hou je nog een dra
gelijk kledingstuk onder de trui
in petto. Maar de partner staal
er intussen niet op zijn voorde
ligst bü, met dat lebberende
omhulsel aan de schouder. De
trui is gauwer vuil, want de
kans om er soep op te knoeien
is twee keer zo groot. Het zal
trouwens een ingewikkeld kar
weitje zijn om tegelijk met
mes en vork te eten. Een niet
opgelost vraagstuk is de tan
demtrui voor de lange jongen
en zijn kleine meisje. De twe
ter is een mooie college-grap
waarvoor echter wel lang ge
breid moet worden.
een in koor en orkest.
Nu kan men natuurlijk be
ginnen met Hoes kwalijk te ne
men, dat hij „Ach was ik maar
bij moeder thuis gebleven" ge
boren heeft laten worden.
Maar dat is ten onrechte. In
zijn soort is het kwjjlerige lied
een onberispelijke meezinger,
waaraan menigeen zich wel
eens met overgave heeft be
zondigd. Dat er oo. nog zo'n
half miljoen platen van ver
kocht zijn, is een raadsel apart.
(Volgens hetzelfde raadsel gaan
de meeste mensen het liefst op
vakantie naar plaatsen, waar
de meeste mensen zijn) Ach
nee, geen lelijk woord over
fijne meezingers, Janus inbe
grepen.
Maar in dit genre bestaat
er nog een speciaal soort. En
dat soort wordt in allerlei krin
gen geliefd ais er een glaasje
te veel is gedronken, als er
vettige moppen over de tafel
rollen en de verlepte bloeme
tjes eens moeten worden buiten-
gezet. Dat is de juiste stem
ming waarin Johnny Hoes
brood ziet, om niet te zeggen
kaviaar. Met alle gewetenloos
heid van iemand die vooral
veel geld wil verdienen, komt
hij aan de troebele stemming-
kjes tegemoet. Daarvoor is niet
alleen een gemakkelijk dein-
of hos-melodietje nodig, maar
vooral een dubbelzinnige tekst
van twee. hoogstens vier re
gels. En die dubbelzinnigheden
"jag men zich zo grof voor
stellen als men maar kan.
Dat zoiets gezongen wordt,
is niet iets om zich druk over
te maken. Dat zingen kan in
l!^: i on"<>komn,erde uitbundig
heid van een Carnavalsfeest
nog heel aardig passen. Maar
dat iemand met zijn koele ver
stand er voor gaat zitten om
die tekst te produceren, op een
nuchtere morgen, is toch niet
gewoon meer. Ooit heeft Schu
mann in een kwaadaardige bul
eens van een muziekstuk van
Tsjaikowski gezegd: „Kunt u
zich voorstellen dat er muziek
is die stinkt?" Na Johnny Hoes
kan men zich dat levendig
voorstellen. Zou hij dan nooil
zat worden van al dat zeulen
met geldzakken naar zjjn bank?
En datteme.
He. S.
het eens „anders dan anderen"
en vooral ais men het beter dan
anderen doet. Dit is werkelijk
zo'n toer niet, en dat toont Jan
Kleyn in enkele simpele boekjes
aan. Het ene heet „Maak dia's
in serie" en het andere „Filmen
als hobby".
In dit eerst genoemde boekje
doet hij een doeltreffende po
ging om dat stomvervelende ge-
projecteer van vakantiedia's
eens een andere draai te geven.
Hij geeft een rits ideeën om er
wat aardigs van te maken, ook
met het eenvoudigste toestel.
Hij propageert het maken van
„story's" in dia's. Veel duurder,
maar ook heel boeiend wordt
het als de series dia's gemaakt
worden, parallel aan opnamen
met de bandrecorder.
Dezelfde man uit de praktijk
van de amateur aan het woord
in het boekje over smalfilmen.
Ook dat staat voor zowel de be
ginner als de gevorderde vol
met interessante tips, heel on
derhoudend verteld. Uitvoerig
wordt de geluidssynchronisatie
besproken en ook worden sce
nario's voor enkele eenvoudige
films gegeven. Overigens hoe
ven wij van Jan Kleyn niet op
zonlicht te wachten. Met hem
kunnen wij meteen aan de slag.
Leila Leeuwenberg (19),
Lauriergracht 82, Amster
dam, kunstschilderes, te-
kenares, is een zwerf-
lustig en avontuurlijk meisje.
Toen zij achttien was kwam zij
op haar eentje naar Amster
dam om haar gymnasium-op
leiding aan het avondlyceum af
te maken. Zjj verdient haar
brood nu niet op een kantoor,
maar op een botter met het be
werken van natuursteen voor
de handel. Maar zelfs in de
wereldstad Amsterdam is zij
nu al uitgekeken.
Eind maart vertrekt zij naar
Israël. „Ik wil daar in een kib
boets gaan werken en alles
meedoen wat de mensen daar
doen, zegt zij. „Helpen op het
land, helpen in de keuken. Pas
dan kun je met de bevolking
helemaal m contact komen,
anders bljjf je toch altijd een
buitenstaander."
Leila's hart trekt eigenlijk
n55ï verdere landen.
„China en Japan" zegt zij
dromerig. „Daar aou ik zo dolt-
graag heen willen, maar dat
is zo ver weg, dan zouden
mun ouders zich helemaal
ongerust gaan maken. Mis
schien kom ik er vanuit Is
rael toch nog wel eens te
reent Je kunt nooit weten."
Leila Leeuwenberg heeft
haar verre reis goed over
dacht. „Ik ga er met de trein
heen vervolgt zij. „Geld
voor de treinreis heb ik ver
diend op de rondvaartboten
in Amsterdam. Misschien dat
ik onderweg wel uitstap en
nog een tijdje in Istanboei of
Athene blijf hangen. Ik wil zo
•graag wat meer van de we
reld zien, die echt wel groter
is dan Amsterdam.
Leila Leeuwenberg weet met
haar negentien jaren precies
wat z(J wil „Op een kantoor
houd ik net nim uj(;" zejt zij,
haar lange haar opzij schui
vend cn naar gezicht, in een
afkeurende plooi trekkend.
„Dat weet ik, ik heb het wel
geprobeei fl, rnaar het sing
niet. IR Lf" nogal onrustig.
Toen 'R I® was, heb ik zes
weken met een tentje door
Spanje gewandeld. Ook heb ik
een keer met drie vriendinnen
1200 kilometer gefietst. De zui
delijke 'ande"„ tjoRken mij
enorm. Die z°"> die de hele
dag op het land schijnt, inspi-
recrt nnet schilderen
kenen. Bovendien i. de bevol
kins zo heel anders. 2e zijn
er met eelE aal blijer
dan met geld. Maar schrijf dat
maar niet op, want het klinkt
zo pathetisch. In Israel wil ik
mijn brood verdienen door ge
woon mee te werken met de
bevolking van een kibboets, in
miin vrije tijd wil iR gaan schil
deren «n schrijven. Later wil ik
als het mij luR.t. van het
schilderen ook mijn vak ma
ken.
Leila Leeuwenberg vertelt
haar plannen met enthousias
me. Het lange haar danst voor
haar ogen. Haar fantasie voert
haar al mee naar de kibboets
in het warme zuiden. Hoe haar
ouders het vinden? „Mijn moe
der maakt zich wel een beetje
ongerust," zegt zu, „maar aan
de andere Rant v™ltz« het
toeh wel leuk ook. Zij heeft lie
ver dat ik naar Israël ga dan
naar Parijs, zoals ik eerst van
plan was." L_
MAFI A-TERREU R
maagzweer gehad. Er waren ook nooit foto's van zijn maag
genomen. Het was de dank van de Mafia. De Mafia gaat
er trots op, dat zij door middel van haar „uomini di rispet-
to", haar achtenswaardige mannen, leiders van het Ge
nootschap, de eer der families Verdedigt en recht spree n
in gevallen, dat een jongeman, die te openlijk met n
meisje vrijde of wier te vertrouwelijke omgang S® Deze
had, ertoe gebracht wordt met dit meisje te trouw® aan
rechtspraak heeft altijd succes. Op ongehoorzaam^ door
de beslissingen der Mafia staat uiteindelijk d®r de wei_
een salvo uit een machinepistool, of eervoller. afgezaagde
gerichte kogels uit een lupara, een ge.w®ara voltrekt, dient
loop. Degene, die het vonnis met de llJPten zien, want de
zich daarbij duidelijk herkenbaar te wie zjjn executeur
veroordeelde heeft er recht op te wete
is.
v,ion eens ontstaan is uit veem-
Is de Mafia, die m'®®dd die bü een eeuwenlang gebrek
gerichten een insteUm%eduuri igen vxiist^r^
aan een, r.ecA^vechtster der sociaie gerechtigheid en
derevrüh™ 'ZeRet ts^dat het eervolle genootschap vee"
Ptfu.TTHnr,PdieZgeen staat<te staat duldde besloot een
eiland. ?iSt geen einde aaa
bet «enodschap temaken Met een typisch fascistische
draai, het hoog nouaen van de schone schijn bracht hii de
kleine Mafiosi achter slot en grendel. Met de hoofdmannen
f,UoTTnT\T7evolgatvannVd0trbTeiden doof ondergedoken Ma"-
oude glans der Mafiato was' dat eens te meer de
vrijders onder, de ridderlij'ife vrifbuiterf'ot^elnTInds^l"
lenia onderdrukt eiland vrijbuiters op een smds mil-
ta^rcoiTiTP0 u? ^ranchetti bestudeerde de Mafia honderd
Siciiiaanco Rwam tot de gevolgtrekking, dat in de
'waren AU samenleving alle betrekkingen gegrondvest
ppiiiincr t e)gëb belangen en op de verplichtingen van
loze trn, eenbnK- Van de ene kant bestond er een grenze-
rpn Vw onder de gelijken en een respect voor de meerde-
li1fch°h lenzen en scrupules. In de strijd om het simpele
c a waren er kringen, clubs gegroeid, die een macht
h t i'1 om be^ vege lijf te redden. Veelal stonden aan
net hoofd daarvan misdadigers, maar deze werden aan
vaard als de vertegenwoordigers van de rechtspleging en
(politieke) macht. Het officiële gezag gold allerwegen als
vijand nummer één. Nog heden bestaan er ook in Midden-
en Zuid-Italië soortgelijke en analoge tendenties: pas op
voor „de staat". Strokend uiteraard met het volkskarakter
baseerde de Mafia zich op drie regels: geweldpleging,
zwijgplicht en (bloed)wraak. Tot heden is ook een simpele
romantiek niet verdwenen. De Mafia kent nog inwijdings
riten met veel hokus-pokus (in onze ogen), een hoog, zü het
schromelijk verbasterd eergevoel, een soms in-tragische
1 heroïteit. Het vrijwel rechtloos horigenbestaan (niet als
dat der arbeiders tijdens een periode van honderd twee
honderd jaar in onze nieuwste geschiedenis, maar terug-
Isttifc
gaand op de oudheid -in een lange erfelijke keten) ^Tord®6'!
de elk gemeenschapsbesef. En het christendom, j>jazZol3r'
de humane Noorditaliaanse schrijver. Don Rrjjpd.E'' lS
in zijn wijze reisaantekeningen „Viaggio in Siciu 2^,aben|
verkondigd door vreemdelingen, door Spanjaarden, liet
Fransen en Spaanse Napolitanen, maar steeds feil
de aansluiting op de eigen spiritualiteit der lanasp
De vele Italianen, die in onze generatie het sicliat het
probleem benaderden, zijn het erover een?. van <ie
verschijnsel Mafia een natuurlijke uiting pjt js i"
Siciliaanse mens, als historisch fenom®®"' erwüzing'
de orde der rechtvaardige beoordeling een V1 s
maar meer nog een waarschuwing. dat, wat a'
Want allentwege is men het er ook over ®®":du betekend
de Mafia voor de handhaving van het in®1 t,et „eervolie
heeft, de hedendaagse ontwikkeling van gn dit "9"
genootschap" een super-gang gaat makenis o"tst°n T-id-
natuur-noodzakelijk. Voor zover na te ga«n h„V grootgf®11
huidige organisatie uit de rentmeesters ÖP.'„mpn en a
bezit, de „hofmeiers", die tot welstand R^a de 18e ea
welstand in vereniging wilden verdedigen,-..ln t schU0er,
kwamen de besten der pachters op. De Tijgers aal- jh®
zo iemand voortreffelük. Zjj werden kapitalisten, pps:"-
de bóeren-mentaliteit van het handhaven hulinei r.tefS,v
en van hun bezit. Zij, evenmin als de vroegere r.eijtmc
groeiden uit tot ondernemers en industriëlen. Niet °VyJ
vermeerdering der produktie met nieuwere middelen, 'ff
staan op sociale vooruitgang, waren zij ingesteld, madj!T
traditie, oude gewoonten en werkwijzen, gelijk de
katten en de leeuwen die gehuldigd hadden. Maar, K
ziet het de prins van Salina in Di Lampedusa's Abaiz®
Gattopardo", als tijgerkatten met kleine „t", til'1
en hyena's. „Alleen maar slechter". Voor de
wellicht hierin de mentaliteit van de Mafia: !\,et tn'drn
van wat is. Voor de tot welstand gekomenen r-:nsr j zic"
prijs handhaven der eigen positie, zoals allee*1 „peR^or
die de honger sinds generaties aan den lijve .r. vrgn cn
volproppen uit ingeboren angst voor de hoi?"p: ®°en de
kleine man hetzelfde, maar dan sluipsgeV<L,t 1C, t af"
oren open, mond dicht, anders verrek je. £n gelijk
vaders de kinderen vanaf hun tweede ja^'jat ze
gezaagde geweer levert telkens het bewU5,
hebben. „„..wdi
De Mafia heden is naar objectieve nflf". jP het
een ordinaire organisatie van afperse'S^iciUë. ,sina
Haar terrein is meer dan de helft van, van
het menseljjk verder ontwikkelde oos doorsnee'?;
tot Siracuse, met een achterland dat egaar overh®e'Tvi,
heeft van honderd kilometer, is vrü Vfjgrarchische °P
Het genootschap heeft geen strakke jennen wel de RpP eti
Maar de lokale „cosche" (groepende bendeleiders f®'
held en vooral de macht van a,Yoofd der gemeenscha!
met de primus inter pares, h de functie van ,het
ljjke Mafia. De schoonklink<vsSchien eens een w«rïE%:
schap" is de bescherming^ jyiafia is overal bij betrok* p.
thans die der afpersing- n de kleine boer die voor de •■v ht
bü het land'bouwbedrut of anders staat op een kwade n* is
tectie" heeft te betal®£ordt zijn vee geroofd. De Maf
zun oogst m bran ^terv00rziening, de belangrijkste 1?) „e1
betrokken bu de ieden op het Wat Sicilië. bU p
bron van grote en tuinbouwprodukten, bü hu" a£zet
vervoer der j», doorverkoop etc ie
VeEenS grote tegenwoordig gevoerd "g j,
zeggcnsdhfP Aafia het uT"' waardoor de Plaa£®fiVt
m-ovinciaie Matia het hele gebied in handen krijgt ,sr-*
kandidaat van een „achtenswaardig man" wordt onder (je
vddj^f'on dVaetnh°P,e,en bank- Dan vloeien, onder drf^
S lïïv, b J^"Rkantoor de gelden binnen e" c0n,f~
van het lied is, dat het genootschaD alle transacties p J
mins ziinTfa de landverdelin-g en landbo"^'
ïïu!paaltjes bekend, dat de „beschermden Ku®
der Mafin° T- korte welvarend werden in een^
vorm in u a"e werkelüke vooruitgang door pi -
XT "8enu.bedoeld- volledig de voet dwars zette,
mmf fesckledt onder de druk van het geweld. H e o
punt daarvan stelt men vast, wanneer ook nog t gI,
ui till vahl, waiuicci fff
currerende „gangs" elkaar bestrüden. In Camca jj»
cara vielen in de strijd om de overheersing op 1 su .j
gebied in 1931 109 doden. In 1955 werden midden w
'binnen veertien dagen 8 personen neergelegd, en pa^jv
11 aanslagen. Het is maar een eenvoudig voorbeei
worden er zelden of nooit gevonden. Iedereen z
politie is niet zachtzinnig. Het wordt moeilük. fiveri1 L'
toeval in een plaatselüke eerste-hulp-bü-o"SelM „nd., A
zwügende stakker ontdekt met een afgehakte 1
jongen van aertien jaar, ae laatste van zun v""r «re1,.in
vlucht midden in de nacht tegen een heuvelflank v
gemaakt, omdat de krankzinnige vendetta ook pjji'yy
van deze „man" in de familie eiste. Het wordt "°,o0t 5Lje1J
lük, als hun eigen mensen, van ver gekonien, j^isS^'.^P1
moord vallen. Maar wanneer dan eindelük het „q pt -c?'
zelfs hardhandige vooronderzoek rond is, wordL.n il
der verdachten door de rechtbank vrügesproR®pjic'1pr
gebrek aan bewüs. Dit is de „omerta", de zW„Q(-d
zwijg-eer en de zwügnoodzaak. Bij moord na T\-ersc'\W!
eindeloos wreken daarvan doet zich een ander pe - .jd
voor, dat eerlükheidshalve hier ook gemeld g&fyp
is van haar aard uit een behoudende macht, j^st
dit reeds te verklaren. Die wil zü koste wat 0rrb,ufif(
haven. Alle bewegingen, die gericht zü'n op ^„ar0"1
ling der sociale en materiële verhoudingen zü" 0
geboren vüanden. kleUr VK
Tientallen leiders der vakverbonden van aiie
reeds als slachtoffer voor hun overtuiging. De 1 pe"1' ^r'
contacten, met de rechtse en middenpartü'en,
zia Cristiana in de eerste plaats. De objectieve
moet dan ook vaststellen, dat er verbindins ^et "jaS1"
soms werkehjk, soms van psychologische aara„ pa1 op
houdende groepen en het „eervolle genootschap
in ook de Kerk betrokken wordt via geachte t av' j"
ingesponnen wellicht door deze raadgevers, j. tijd®'!,»'1'
Het heet in kerkelü-ke kringen, zo vernamen w"epde jc'
jongste zitting van het Concilie, dat vooruitstr®
nen der Kerk op Sicilië merkwaardigerwijze "afall v®r.'s
land worden weggepromoveerd. De zo nu e"
nende ingezonden brieven van plaatselüRe -i111
de pers getuigen van religieus-sociale drama s, beo c.-s
boeken van een Bernanos verbleken. Maar
is er, de beweging om uit het slop te geraken-. Ij® re^e')
parlement onder de vaart van een centrum-hm" jf jt1'
wil de bijl aan de wortel leggen. En op Sicil>e UaN-i?'
reeds sociale pioniers uit het eigen midden. 8® j-r»'"
onbaatzuchtige hulp van buiten het eiland, "aa
om de gesloten cirkel te doorbreken.
(Van onze Romeinse correspondent)
Luigi Barzini jr., een bekend Italiaans journalist, publi
ceerde onlangs een verhaal, dat door hem zelf gecontro
leerd is en waar bevonden werd. In de lente van 1943 werd
e?" .P.0"®e Romeinse artillerieofficier overgeplaatst naar
Sicilië. Rommel was uit Noord-Afrika verdreven; een ge
allieerde landing op Sicilië lag binnen de mogelü'kheden.
De luitenant kreeg een stel verroeste kanonnen en een
handvol soldaten ter beschikking om een lange strook open
kust biji Palermo te verdedigen. Van zün eerste inspectie
kwam hu woedend terug en dronk een behoorlük glas in
de bar van Hotel des Palemes, waar hij eens precies zei,
waj fjf va" Mussolini, de oorlog en de verdediging van
Sicilië dacht. De Sicilianen hadden autonoom willen zün,
met of- zonder de Mafia, voor zün part met, en hü toastte
erop: Leve de Mafia!
De volgende dag kreeg hü bericht, of hü zich wilde mel
den in het militaire hospitaal te Palermo en wel bij de
kapitein, dokter X. Deze een Palermitaan, zei: „Waarde
luitenant, ik moet u op grond van mün gegevens over uw
gezondheid terstond doorsturen naar het militaire hoofd
lazaret in Rome, uw papieren zün al daarheen gezonden.
U heeft zich te melden bü de officier van gezondheid, af
deling i'adiografie. Goede reis." Zo kwam de artillerist terug
in Rome. Daar bezag een (Siliaanse) kapitein-radioloog
de documenten en de radiofoto's. Hü haalde een dirigprend
officier van gezondheid en nog een ander in consult en het
oordeel, bijna een voroordeling, was, dat 's luitenants maag
en ulcera van dien aard waren, dat hü ogenblikkelük op
genomen diende te worden in een speciale militaire inrich
ting te Merano (Zuid-Tirol). Daar heeft de Romein onder
een (Siciliaanse) kolonel, chef van het hospitaal, verzorgd
door aardige verpleegsters in een voormalige koninklüke
villa, vast gezeten tot het vrede werd. Hü had nooit een
