Vragen over de toekomst blijven onbeantwoord
IJsshowdirecteuren
blijven geïnteresseerd
in doen-en-laten van
onze wereldkampioene
Sjoukje
in geheim
verdwenen
Hollands
enthousiasme
in
Westfalenhalle
Koninklijke
gelukwensen
voor Sjoukje
MAANDAG 2 MAART 1964
Wat nu?
„Een fijne voor de show"
Geen „zessen"
Speelse toegift
Bij die mening hebben zich in
de gesprekken na afloop van het
Vermanende woorden
Teleurstelling
toernooi om dit wereldkampioen
schap zeer velen geschaara.
om stopt Sjoukje niet? Waarom
gaat ze door? Het volgende J
zal ze misschien voornamelijk
moeten steunen op haar verplich
te figuren. Dan is de gouden glans
er af. Vraag het Sjoukje en ze
lacht. Vraag het haar trainer An
ton Gerschwiler, vele jaren haar
gedienstige leidsman. En hij lacht:
„We weten het niet. Eerst de toer-
nee en dan weer trainen!".
,v
SJOUKJE DIJKSTRA
VOOR DERDE KEER
OP WERELDTROON
(Van onze speciale verslaggever)
DORTMUND, 2 maart. Met
alle recht was de Kür van Sjoukje
Dijkstra door loting aangewe
zen het sluitstuk van de laat
ste avond van het toernooi om het
wereldkampioenschap knnstrjjden.
Voor haar waren er maar liefst
meer dan vijfduizend Nederlan
ders naar Dortmund gekomen.
Toen Sjoukje op het ijs kwam
zwaaiden ze met vlaggen, bliezen
ze op toeters, schreeuwden ze ge
scandeerd „Sjoukje, Sjoukje" of
zongen ze het vermaarde „geen
woorden, maar daden". Het leek
een groot feest te worden. Maar
wanneer de muziek inzette fluis
terden diezelfde Nederlanders een
langgerekt ssst over de tribunes.
Sjoukje was zenuwachtig. Men
zag het aan haar strak gespannen
gezicht; men zag het ook aan de
dubbele axel die het eerste deel
van haar Kür afsloot. Ze raakte
met beide schaatsen de ijsvlakte.
Ze ging door, uiterlijk onbewogen,
maar de innerlijke spanning bleek
ook bij de uitvoering van de dub
bele lutz. Eindelijk was er het
einde. Lachend maakte ze een be
weging, de Nederlanders op de
tribune gilden en krijsten. Hun
Sjoukje was wereldkampioene.
Alsof ze dat niet van te voren had
den geweten.
De Duitse zondagbladen, die enkele
uren later verschenen, spraken vaneen
volksfeest, waarin Sjoukje op de golven
van het enthousiasme naar de wereld-
troon werd gedragen. Inderdaad, het was
aen uitbundig feest, maar Sjoukje werd
er niet door gedragen. Neen, zij leed er
eerder onder. Dit was iets heel nieuws.
Zoveel aanmoediging bij deze anders bij
het geluid van slechts krasesnde fram-
mofoonplaten op stille gratie afgestemde
sport. Op Sjoukje rustte kennelijk de last
van dit enthousiasme, dat zij tijdens be
langrijke wedstrijden nog nooit onder
vonden had. Al die duizenden waren voor
haar gekomen. Zij wilden haar zien win
nen, haar triomf, hoe groot de voorsprong
na de verplichte figuren ook was, mee-
i beleven. Dit besef maakte Sjoukje zenuw
achtig en overdreven gespannen. Haar
kür was minder dan alle vorige in dit
seizoen, hoe hoog de jury haar ook be
oordeeld heeft. Tienmaal kreeg zij 5.9.
Haar voorsprong op Regine Heitzer ver
grootte zij daarmee tot haar liefst 245
punten. Ruimer kon het niet.
Voor de derde maal was Sjoukje Dijk
stra wereldkampioene!
(V(an onze sportredactie)
DEN HAAG, 2 maart Konin
gin Juliana en Prins Bemhard
hebben zaterdagavond Sjoukje
Dijkstra telegrafisch gelukgewenst
met het behalen van de wereld
titel. Het telegram luidt als volgt:
Hartelijk gelukgewenst bij be
halen van de wereldtitel na Euro
pese en Olympische overwinning
door ons allen hier."
De staatssecretaris van onder
wijs, kunsten «n wetenschappen
drs. L. J. M. van de Laar, heeft
eveneens Sjoukje Dijkstra een te
legram met zijn gelukwensen ge
zonden. Zijn telegram luidt:
„Mijn hartelijke gelukwensen met
bekroning sportieve prestaties in
1964".
Jhr. mr. A. Feith en dr. W.
van Zijll, resp. voorzitter en al
gemeen secretaris van de Neder
landse Sport Federatie, hebben
zaterdagavond aan de wereldkam
pioene kunstrijden Sjoukje Dijk
stra het volgende telegram ge
stuurd:
„Bestuur N.S.F. wenst je met
verovering van drie kampioens
titels in één seizoen hartelijk ge
luk - stop - met deze grootse
prestatie heb je prachtig voor
beeld gegeven wat m»t oefening,
techniek en elegance door een
Hollands meisje in de internatio
nale sportwereld kan worden be
reikt".
Bij alle felicitaties kwamen direct de
onvermijdelijke vragen „wat nu?" Wat
gaat u doen met één Olympische, drie
Wereld- en vijf Europese titels? Stopt u
of stapt u over naar de wereld van de
ijsshow? Sjoukje antwoordde niet. Zij
lachte slechts en trok nonchalant haar
schouders op. Hoe geraffineerd de kei
harde Duitse sensatiejournalisten de vraag
ook inkleedden en hoe rechtstreeks een
Innemende Tv-commentator haar voor
een miljoenenpubliek ook tot een ant
woord dwong, Hoe diep tenslotte de gro
te bazen van de show-wereld ook in hun
beurzen tastten om „spionnen" te krij
gen in haar vriendenkring, die direct kun
nen doorgeven wanneer Sjoukje de mond
beweging maakt om ,.a" te zeggen, zodat
een ongekend hoog aanbod de „b" kan
forceren en zij het contract tekent.
Maar Sjoukje antwoordde niet. Gister
avond werd zij weer door iedereen ge
vraagd, maar zij bleef zwijgen. Op de
tribunes tijdens de kür zaten de directeur
van de Holiday-on ice-show. Morris Chal-
fen en zijn Europese persagent Satori.
Eerst na de pauze waren zij de West
falenhalle binnengewipt. De zwakke zus
jes interesseerden hen niet. Wie dan
wel? De wereldkampioene ontwoord-
de de heer Chalfen. „Alleen met titels
kunnen wij iets doen. Ik kom hier voor
uw Sjoukje Dijkstra. Heeft u haar wel
eens gesproken? Neen, ze wil nog steeds
amateur blijven. Dan is het niet zo pret
tig naar haar toe te gaan. Haar vader
wilde zelfs niet met ons de zaak bespre
ken. Ze willen, geen show-man zien."
Heeft u wel een bod gedaan? „Wij niet,
misschien de concurrentie. Maar Sjoukje
denkt niet eens aan de show; laat staan
aan een prijzenbedrag!"
Het klonk oprecht teleurgesteld van de
ze harde zakenlieden. Ondertussen bleven
zij met hun ogen de meisjes op het ijs
volgen.
Chalfen keek met guitige ogen van
achter een eenvoudig Amerikaans bril
letje naar al het interessante waarop Sa-
tori hem wees. Daar kwam de Cana
dese Petra Burka. Haar sprongen waren
gewaagd. Haar kür was een razendsnelle
aaneenschakeling van wervelende passen.
Zij wordt de wereldkampioene, wanneer
Sjoukje stopt meende Chalfen. Daar is
Nicole Hassler. „Een fijne voor in de
show die „pirouette-koningin". Daar
was Christine Haigler. „Met Peggy Flem-
ming zal zij ervoor zorgen dat Amerika
eens de Europese supprematie bij het
kunstrijden overneemt", was nu het com
mentaar. Haigler valt, evenals trouwens
Regine Heitzer, de Oostenrijkse, die nu
al jarenlang in de schaduw van Sjoukje
staat. Zij valt bij een dubbele axel en
gleed bovendien nog eens bij een paar
„kinderachtige" pasjes. Aan het einde van
haar kür bleek een boutje van haar
schaats te zijn losgegaan. Huilend zat ze
er later mee in de kleedkamer. „Ik heb
mijn bouten zelf nog wel vastgedraaid.
Nu zegt iedereen weer dat ik geen kür
kan rijden. Dat had ik vanavond willen
logenstraffen". Al was het met maar
slechts vier punten verschil, aan het ein
de van de avond bleek zij haar tweede
plaats vóór Petra Burka te hebben be
houden.
Toen kwam Sjoukje. Ze reed voortref
felijk. Showman Chalfen glunderde. Nog
had hij haar niet, maar eens te meer
werd bewezen, dat hij haar moest zien
te contracteren. Bij Sjoukje zelf viel, toen
zij voor de ceremonie-protocolaire ach
ter het traliewerk van de kleedkamer te
vorschijn kwam, nog enige ontevreden
heid over haar eigen prestaties te bespeu
ren. Haar plan was niet gelukt. Juist voor
dit publiek had zij gereden op enige zes-
8p,n, de waardering. Daarom had zij
niet het zekere voor het onzekere geno
men en géén van haar sprongen wegge
laten. Toch kreeg hij de zessen niet. En
één lid van de jury beoordeelde haar
technische uitvoering zelfs minder goed
dan die van Petra Burka. Dat wasde
Nederlandse mevrouw Benedict.
Daar zal natuurlijk zaterdagavond In
de gezellige „familiekring" in het hotel
„Haus Schroer" in Homensyburg, op tien
kilometer van Dortmund nogal wat
schertsend over gesproken zijn. Maar die
sfeervolle bijeenkomst rond middernacht
duurde niet zo lang, want Sjoukje moest
vroeg naar bed. Gistermiddag wachtte
haar immers weer de show in de West
falenhalle. De show der amateurs. Voor
Sjoukje ook dit jaar nog een speelse toe
gift aan een enthousiast wedstrijdpubliek.
Niet de show van de tienduizenden gul
dens. Morris Chalfen zuchtte zaterdag
avond: „Liet ze zich maar horen. Liet ze
maar iets van zich horen, Al die krach
tige sprongen, dat kan geen ander. Titels
heeft ze nu toch genoeg!
(Van onze speciale verslaggever)
DORTMUND, 2 maart. Weer heb
ben we een uitspatting meegemaakt
van Hollands sportieve geestdrift. Het
ging niet om Feijenoord, zelfs niet om
voetbal. Nu was het voor Sjoukje Dijk
stra, bekend van radio en tv, van de
verhalen uit de krant, maar nooit echt
door ons Nederlanders toegejuicht voor
het aanzien van de hele wereld. Deze
keer zou het kunnen. In Dortmund.
Dank zij drie extra treinen, met bijna
veertig wagons sterkMet twee char
tervliegtuigen. Met honderd bussen en
een onbekend aantal auto's. Tegen het
middaguur kwamen ze aan. Uit Olden-
zaal en Amsterdam uit Den Haag en
Venlo. En uit Rotterdam! Geen man
nen, neen heel veel vrouwen, die ver
loofdes en echtgenoten bij dit uitstapje
hadden thuisgelaten.
Direct na aankomst veroverden ze de
binnenstad. In eskadrons liepen ze door
de winkelstraten. De ene ploeg met
puntmutsen van een meter hoog. De an
dere groep in ferme militaire pas. En
de vrouwen uit een bakkerij uit Am
sterdam hadden zelfs carnavalsattribu
ten, neuzen en maskers op. Op de trap
voor het station toonden ze Dortmund
dat Holland er was. Een trompetter
korps blies „geen woorden, maar da
den". De spandoeken klapperden in de
wind.
Eerst werden de snackbars veroverd!
Later de ruime restauratie Van de
Westfalenhalle. Daar pas was het en
kele uren wachten op Sjoukje. Maar ze
kwam niet. Ze bleef „slapen", zo luidde
de officiële berichtgeving. Het wach
ten duurde lang, maar voor de over
ijverige kelners niet lang genoeg. Alle
dranken werden geprobeerd., want ze
waren een dag uit. Om Sjou je te zien.
Hun Sjoukje. Daar klonken de eerste
fanfaren. Het spul ging finnen. Dat
werd hun eerste teleurstelling in de
ruime Westfalenhalle hadden de ar ga-
nisatoren de Nederlanders mooi ver
deeld Ze zaten er in plukjes. Even von
den ze elkaar in een ouderwets „hand
in hand, kameraden". Het klonk wat
iel met al die vrouwenstemmen. Toch
nam voorzitter Wesselo van de KNSB
nog de microfoon om zijn landgenoten
te manen het rustig te doen-
Eindelijk, om half elf, kwam de kür.
De spandoeken dansten boven de hoof
den maar het zingen uerstornde^ Totdat
de vier minuten verstreken waren Heel
de wereld moet over raaUo en tu ge
hoord hebben hoe een Nederlands le
gioen een heksenketel kan waken
Maar de Nederlanders keken elkaar
vreemd aan. Waar bleef het trompet
terkorps. Speciaal meegekomen uit Ne
derland om de maat en de toon aan te
geven. De hoornblazers zwegen op be
vel van de.... Dle
straffe van inbeslagname van de kost
bare instrumenten geeist dat eerst na
afloop werd geblazen. Maar toen was
er geen tijd. Toen moesten al die Ne
derlanders naar de uitgang Er was
voor het vertrek nog ruimschoots ge
legenheid om Sjoukje te huldigen. Maar
ook dat werd een teleurstelling. Sjouk
je kwam niet- Sjoukje werd onder
gronds in het geheim weggevoerd. Nie
mand kreeg haar te zien Toen moest
het tenslotte maar zonder haar naar de
treinen, de bussen en auto s. Dan maar
onder elkaar de Nederlandse triomf
vieren. Alleen enkele heel snuggere
vonden Sjoukje op tien kilometer af
stand in een fittor/S**?wesMlo heel
den opnieuw door de heer wesseio
tactisch opgevangen. Het feestely
moer was toen ook in Haus Schroe
verstomd.
KOOS DE BOER
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM
KOOS DE BOER.
Weer stond Sjoukje Dijkstra za
terdagavond op de hoogste tre
de van het ere-podium, zoals
zij er ok in Innsbruck stond. Daar ver
overde zij haar eerste Olympische ti
tel, na vijf Europese en twee wereld
kampioenschappen. Regine Heitzer
(links) en Petra Burka (rechts) ston
den ook daar in haar schaduw. Nu
heeft zij haar derde wereldtitel; haar
laatste? Met recht kan men spreken
van een gouden sportcarrière. Het
NOC vond haar het vorige jaar reeds
waardig bij de herdenking van het
50-jarig jubileum voor het Kur-haus
de vlam te ontsteken (foto links).
Amsterdam haalde haar het vorige
jaar in een koets in samen met trainer
Gerschwiler en haar moeder, geës
corteerd door de Studentenweerbaar
heid (tweede foto links). In een
show op de Jaap Edenbaan vormde
zij toen met Manfred Schnelldorfer
een „gouden" danspaar (foto rechts).
Aan alle succes gaat training vooraf.
Hieronder een bewijs hoe serieus
Sjoukje dat op zeer jeugdige leef
tijd onder leiding van mevrouw Smit
reeds besefte. Toen zij terugkwam
van de Winterspelen in Squaw Valley
en met haar toenmalige Nederlandse
concurrente Joan Haanappel en Jan
Pesman op Schiphol zoenend
poseerde had zij de grote successen
nog voor de boeg. Successen waarvoor
zij later de persoonlijke belangstel
ling van de koningin kreeg (foto
daarnaast) en ook de vorige Olym
pische en wereldkampioene Carol
Heiss haar in Innsbruck (foto daar
boven) kwam complimenteren. In ie
der toernooi was Sjoukje de afgelo
pen jaren onaantastbaar, vooral door
haar sterke verplichte figuren (foto
onderaan), voor haar de basis van
triomf.
