Gaaf bewaa rd Oud-Ho l la nd toekomst naar een hi New-York: 40.000 man werkloos door automatische liften Zwerven door Holland Elektronisch brein zul nooit de mens kunnen overheersen Maar in Amerika heeft de automatisering wèl tot werkloosheid geleid is Alkmaar Gave sfeer Toekomst victorie Tesselschade Buiten bereik Mythe het ülljl boekenweekgeschenk haal het vandaag nog ZATERDAG 1 MAART 1964 PAGINA 17 mm-m. vmscm mmm mpmm - doorkijkje over de Bathbrug in het Fnïdsen. ALKMAAR: handels- en ver- keerscentrum voor Hollands Noorderkwartier. BEZIENSWAARDIGHEDEN: Raadhuis van 1500; St. Lau- renskerk van HftO gebouwd naar Andries Keldermans uit Mechelen, in 1519 klaar; de Waagtoren met ruitertjes; ac cijnshuisje van 1622; Hof van Sonoy, thans Diaconiehuis; oude hofjes; oude gevels aan Mient, Luttik Oudorp, Fzidsen, Oude Gracht. Alkmaar derhout. BESTAAN: land- en tuin bouw, veeteelt, industrie, han del en vreemdelingenverkeer. TOEKOMST: Centrum van streekplan ter afsluiting rand stad Holland met IJmond-noord en Zaanstreek. Zwerven door Holland: door juwelen van eeuwen oude schoonheid naar het licht van de 20ste eeuw. p 2if muziek genoeg in Alkmaar: het draaiorgel in het Payglop, een egelde smalle winkelstraat, knusse Kalverstraatje van Alkmaar. De oude St. Laurens waakt over de stad. 't Mooie bij dit alles: Alkmaar blijft Alkmaar, juweel van een oud-Hollandse stad, waar de geur van het verleden hangt, waarop een goede toekomst is te bouwen. „Typical Dutch" zeggen de Amerikanen: de Voordam met leuke ophaalbruggetjes. De gemiddelde mens gebruikt slechts tien procent van de mogelijkheden die in de schedelholte besloten liggen, en al dikwijls is gewaarschuwd dat hij met dat kleine gebruik van zijn hersenen op weg is een elektro nische installatie te bouwen die het denken van hem zal over nemen. Toch behoeft men niet te vrezen dat de mens bij het voort gaan van de automatisering door de machine overwonnen zal wor den, want wat hij ook doet, de machine zal immer creatief kun nen denken zoals de mens. De machine zal nimmer creatief kun- mens haar niet de bouwstenen aanreikt waarmee zij haar werk kan doen. Op commando van de mens kan de machine echter wel groots werk doen. Bij het Dupont- concern heeft men een reeks be cijferingen, die een mens twintig jaar gekost zou hebben, in dertig uur door een elektronisch brein laten afwerken. Harry Ferguson, verbonden aan het Amerikaanse persbu reau United Press Internatio nal, heeft zich verdiept in de vraagstukken rondom de elek tronische rekenmachine of wel de „computer", een appa raat dat in de Verenigde Sta ten al geleid heeft tot een we kere mate van werkeloosheid. Er is in elk geval reden om met enige bezorgdheid een eventu- éle verovering van Nederland door dit soort rekenmachines gade te slaan. Het resultaat van Fergusons onderzoek treft u hierbij aan. is dit jaar een spannende detective die u gratis krijgt als u in de boekhandel voor f5-boeken koopt [AL K M A A Rn let minder op de lokkertjes, kijk achter de schermen van de grachten in deze twintigste eeuw om te weten, dat Alkmaar prat gaat op een eerbiedwaardige ouder dom: er zijn nog zestiende eeuwse hui zen zoals aan de Kanisstraat, het huis met de'Kogel in de Appelsteeg, aan de Kooltuin. Voorbeelden genoeg: er zijn zeventiende eeuwse trapgevels zoals op de hoek van het Fnidsen, aan de Mient, Luttik Oudorp en in de Huig brouwersstraat (..huis met de luifel"). Van de achttiende eeuw is er ook al veel te vinden. Verder aardige oude poortjes, pakhuizen en niet te vergeten, de hofjes. Door dit alles heeft Alkmaar, gaver dan menige andere stad het oud-Hol landse karakter bewaard. Er heerst een ouderwetse vriendelijkheid, een heel eigen sfeer, die zelfs de statige en ruim opgezette nieuwe stadswijken be ïnvloedt. Want Alkmaar is de laatste jaren snel uit het keurslijf van wallen en poorten gegroeid, heeft een vooraan staande winkelstand, grootsteeds opge zet en een bevolking, die naar de 55.000 loopt. Alkmaar: de kaasmarkt en de ruitertjes op het waaggebouw. Maar dat is Alkmaar niet. Het zijn de lokkertjes in de etalage, de koopjes die de aandacht mede moeten vestigen op wat er verder voor ®antrekkelijks in de etalage van deze Hollandse stad is. Velen komen met /erder dan de lokkertjes, komen alleen even naar de vrijdagse kaas markt-show kijken en passant naar de ruitertjes onder de klok van het m®aggebouw en ze hebben Alkmaar gezien. Maar dat is Alkmaar niet. Alkmaar is een van de meest typische Hollandse steden, met eigen gezicht i ejgen sfeer> eigengeaarde bevolking. Alkmaar is de stad waar de boeren a noord komen winkelen, waar ze naar de paarderennen gaan, waar in H+ Sitac* ontmoeten en de stadslui, die aan de zuidrand van Alkmaar riant laatste brok van het Hollandse oerbos hun villa's hebben en hun en e woonwijken. Stad van oude gevels en hofjes, stad van grachten kom ,an °emPingsproblemen; stad in ontwikkeling naar een grote toe met t t"6*' inwoners; centrum van industrie en bedrijvigheid 4 1 sta"ge nieuwe flats en een onstuitbare groei waarvoor de buurt- i§jv®?nten huiveren. Stad van de oud-Hollandse kermis en van de wee kt isgv,™^Teïel?de kunstenaar bij de molen langs de vaart. Alkmaar, iijzöndere schoonheTd Va" Holland samengevat in een klein juweel van Zwer\ en door Alkmaar betekent ver- «efd worden op dit stadje van contras ten. Het oude Alkmaar: zoek het in de nnurt van de Grote Kerk, de Lauren- gus, met jets van de Haarlemse Sint ^aaf, gebouwd op de enige hoge en ,°0g gelegen plek tussen duinen en PoIh611,' tussen de geestgronden en het Van li dschap na de drooglegging tw Egmonder- en Bergermeren. was 5Ude. Alkmaar, sinds 1254 stad, gravnlf uitvalspoort voor de Hollandse friezen,wanneer de opstandige West- bracht t rust moesten worden ge- stad u rustiger tijden kon de jonge Schar, ontwikkelen tot een gemeen de vv uan 3-000 mensen veilig binnen ren, i en' achter de ronde vestingto- in wangs Oudegracht en Lindegracht iet zuiden, het Geestwater in het pesten het Geestwater in he7tn en het deel van de Singel in lans, ^den, dat later het Noordhol- tën i_ Aanaal zou worden. In het oos- de ,pg. die stad van 3.000 inwoners in hredeS eeuw nog open tegen het d®n water van de Voormeer, verbon- Wassen de Schermer en andere grote meen#emeenschaP- die rustige tijden do I1 tegemoet te gaan en buiten hjt^^walling buurten stichtte, het de S.voort en de Kanisstraat. Buiten sen sterpoort stichtten de Claris sen klooster. Binnen de stad lag een keten van kloosters: het Oude Hof, het convent van St.-Salvador, het Minderbroedersklooster en het Jonge Hof. Ook was er nog het Witte Hof, nonnenkloosters, die een grote vermaardheid bezaten. Het leven was er goed, totdat we het jaar 1573 moeten aantekenen, dat ramp jaar, waarin de Spanjaarden Haarlem hadden veroverd en er vreselijk huis hielden. Dronken van het succes, sloe gen ze nu ook het beleg voor Alkmaar, dat zich inderhaast voor de verdedi ging gereed maakte. En hoe! De ge vreesde don Frederik werd op 8 okto ber 157.3 door Geuzentroepen verjaagd. De victorie begon bij Alkmaar, niet waar? Dat staat in elk geschiedenis boekje. Wat er niet in staat is, dat diezelfde Geuzen van het jaar ervoor de gardiaan van het Minderbroedersklooster Daniël van Arendonek met vier medebroeders naar Enkhuizen hadden gevoerd om ze daar op te hangen, omdat ze Christus' tegenwoordigheid in de Eucharistie niet wilden afzweren. Het broedertje Engel van Terborg, die zich had verstopt voor de Geuzen werd gevonden en dood gemarteld. In het jaar van de victorie werden pastoor Eiland Dirkszoon van Waterland en zijn kapelaan David Leen- 11 dertszoon, beminnelijke mensen, die veel goed deden in Alkmaar, gemar teld en opgehangen. In de zeventiende eeuw nam Alk maar deel aan het culturele leven, kreeg de stad allure door de aanleg van een park ten westen, waar het bos tegen de walmuren stond, het bos dat zich van Alkmaar uitstrekte, en dat was in de middeleeuwen, langs Kennemerland tot voorbij Haar lem. Haarlem had zjjn Haarlemmer hout, Alkmaar kreeg de Alkmaarder- hout, ook nu nog aantrekkelijk, een keten van groen vormend van Hei- loo, even onderbroken in Castricum, tot ten noorden van Heemskerk. De eenvoud bleef in Alkmaar. Statige huizen zoals in de koopmanssteden ver rezen er niet in de zeventiende eeuw. Neem de Korenstraat, eenvoudige trap geveltjes, lage huizen, maar wie Kwa men daar al niet bijeenEr woonde een zekere zee-officier, die trouwde met Maria Tesselschade, de 7even- gen en geëerde vrouw van tiende eeuw, die omging mv Baerle ken! zangeres. Later verhuisden ze naar het hart van de stad, de Lange- straat en dan was en ben je eigenlijk pas een oprecht Alkmaarden Het -vas hier en in haar buitentje „Belvedère" in de Alkmaarderhout dat pater Pe trus Plemp een Jezuïet, die in de ,17e eeuw veel invloed in Alkmaar had, haar inleidde in de katholieke godsdienst, vriend zeer tot ongenoegen van haar Huygens. De anderen lieten haar vrij gijl bleven naar foezoe'ken. Alkmaar was in die tijd gegroeid tot een stad van 8.000 Inwoners en de weelde deed zjjn intrede. In de acht tiende eeuw verrezen imposante huizen in de Langestraat en aan de Oude gracht, huizen in de Lodewjjkstijl, zo als aan de Amsterdamse grachten, ver fijnd ingericht en kostbaar gemeubi leerd, met koetshuizen erbij voor de equipage van menig grand seigneur. Het bleven echter uitzonderingen, want de gewone burgerij bleef de een voud trouw en middenstanders hiel den hun eenvoudige winkeltjes, die al leen opvielen door de Hollandse proper- heid en de gezellige luifeltjes. Tot ter m de negentiende eeuw ble- ven,j u ruUS«Se puntgeveltjes het stads beeld beheersen. Gelukkig, want de his torische zin heeft Alkmaar behouden, er werd en wordt serieus gerestaureerd en_ we hoeven maar te denken aan de felle strijd rond de demping ook hier Er is dus wel iets anders te bele ven dan alleen maar een kaasmarkt, die trouwens show geworden is. Er is een zich ontwikkelende industriële bedrijvigheid, ongekend voor Alkmaar en bovenal de belangrijke centrum functie in het streekplan Noord-Ken- nemeriand. Dat streekplan gaat ervan uit, dat het een oase van rust moet vormen aan de rand van de befaamde rand stad Holland met IJmond-noord en Zaanstreek als verste uitlopers. In dat streekplan ontwikkelen zich Castricum, Uitgeest, Heiloo, plaatsen met een re creatieve functie. Alkmaar zal daarin het grote centrum moeten zjjn, ge dacht als een stad van 100.000 inwo ners, die zjjn oude stadskern behoudt, maar voorsteden erbij krijgt op gebie- den, die nu nog tot Koedijk behoren, Sint Pancras en Oudorp. Koedijk zal zelfs helemaal in Alkmaar-stad opgaan. Dat betekent weer de aanleiding tot tal van wrijvingen en moeilijkheden, maar waar in 1573 in Alkmaar de victorie begon, daar zal het nu in de twifftigste eeuw ook wel zo gaan. JAN BURGER. Het geheim van de machine is het geheugen", een archief waar alle door de mens aangedragen feiten als zwak ke elektrische ladingen bewaard wor den. De ruimte in het archief van een elektronisch brein is vele honderden malen groter dan de opbergmogelijk- heid van het menselijk geheugen, en ook als het op snelheid aankomt ver slaat de machine zijn menselijke con currenten met het allergrootste gemak. JHi het Amerikaanse ministerie van Financiën staat een rekenmachine die het werk van 450 ambtenaren doet. IVlaar de rekenmachine is niet de enige grote factor in het vraagstuk van de automatisering, al heeft zijn op komst de automatisering een veel grote re ontwikkelingssnelheid gegeven. De mechanische vervanging van mensen handen was al vele jaren voor de op komst van het elektronisch brein een vraagstuk. In de landbouw heeft de machine ai vóór de tweede wereldoorlog terjTin gewonnen en in Europa is de ontwikke ling na de oorlog opvallend snel verlo pen. Op geen enkel modern bedrijf ontbreken de mechanische pers van de mens, en de s nie sen die van het platteland naar den trekt houdt nog altud aan, ni.et alleen in het westen van Europa maar ook in de landbouwgebieden an de Verenigde Staten waar de mechanise ring van de landbouw nog forser is aan gepakt. En buiten de landbouw? Alleen in de stad New-York zijn 40.000 mannen en vrouwen zonder werk gekomen door de geleidelijke invoering van automatische, of door de gebruikers zelf bediende liftinstallaties. Er is geen fabriek in Amerika waar de automatisering niet doorgedrongen is De machines waarmee bijvoorbeeld in Detroit in drie bewerkingen de motorblokken aan de lopende band worden vervaardigd zijn voorwereld lijke monsters met een griezelig grote produktiecapaciteit. Maar de elektronische breinen zijn de sterren van het veld. Men vindt ze in alle soorten en afmetingen. Een elektro nisch brein dat gegevens sorteren, co deren en opbergen kan, kan bij de IBM voor 70.000 dollar per maand gehuurd of voor 3.134.500 dollar ineens gekocht worden. Er zijn „computers", die een simpele melodie kunnen componeren, maar de ingewikkelder produkten van de menselijke geest, zo&ls de top-hits van thans en de schlagers van vroeger liggen buiten het bereik van hun moge lijkheden. Als men een ander tvpe „computer een volgetast geheugen ver schaft en dan code-aanwijzingen voor rjjmvorm en rjjmwoorden laat volgen, afZ^een gedicht produceren. Maar een dichter zal het altijd fraaier doen. „fL andefe elektronische breinen kun nen schaken, als zij een goed uitgerust geueugen en een gespitste analyseermo- gel\]kheid bezitten, doch zijn ook niet onfeilbaar. Dergelijke feiten trekken de aandacht en wekken de indruk dat het elektro nisch brein zoveel denkmogelijkheden bezit dat het op weg is de mens te verslaan. Als de vraagstukken van de automatisering ter tafel komen blijkt, dat de rol van het elektronisch brein veel kleiner is dan de roem van de „computer" zou doen vermoeden. Het grote geschil loopt al jaren over het vervangen van mensen door ma- chinees, 'n Amerikaanse spoorwegmaat schappij heeft in een jaar al 850.000 dollar uitgespaard door een elektronisch brein, dat slechts enkele mensen ver ving, de leiding te geven van een deel der boekhoudkundige werkzaamheden. Het brein vervulde de rol van boek houdmachine. Er werden mensen werk loos. Daar ligt de kernvraag. Aan de ene kant staan de bedr«fsleidende in stanties, die stellen dat automatisering niet leidt tot werkloosheid doch integen deel door uitbreiding van de werkmo- gelijkheden, aan de andere kant staan, zeker in de Verenigde Staten, de vak bonden met hun deskundigen wier stand punt is dat automatisering per defini tie tot vergroting van de werkloosheid leidt. En nu doet zich het vreemde ver schijnsel voor dat een deskundige op het gebied van de automatisering, na melijk de directeur van een bedrijf in New York, dat op dit terrein werkzaam is, geheel aan de zijde van de vakbon den staat. John I. Snyder, president directeur van de ,,U.S. Industries, Ine", heeft tijdens een congres van een mach tige vakbondsfederatie de „mythe van de automatisering" aangevallen. Zijn stellingen waren de volgende: 1. Automatisering leidt tot werkloos heid. Dit wordt bewezen door het feit, dat Detroit, het centrum van de als sterkst geautomatiseerde bedrijfstak gel dende automobielindustrie, tevens een der grootste centra van werkloosheid in de Verenigde Staten is. 2. Het is een fabel dat de automa tisering werkgelegenheid schept die ongeveer even groot is als de door-in voering der machines ontstane w®fkl9 heid. „Als dit waar was aldus Suydef. „zou het betekenen dat er voorhet bouwen van de machines en breinen evenveel arbeidskrachten nodig is als vrijkomt door het gebruik van de "la- chines. Dit zou de hele automatisering in feite overbodig maken. 3 Het is een fabel dat werklozen opgeleid kunnen worden tot employees voor geautomatiseerde bedrijven. „Te Huntingdon, in de staat West-Virginia", aldus Snyder, „heeft men de 1000 lang durig werklozen meegedeeld dat er men sen opgeleid konden worden. Er meld den zich 640 voor een kleine proef aan, en van hen slaagden er 240. Duidelijker bewijs is niet mogelijk." Snyder probeert natuurlijk niet de afzetmogelijkheden van zijn eigen ma chines te beperken, maar hij is ervan overtuigd, dat er iets aan de vraag stukken van de automatisering gedaan moet worden. Inplaats van de mythe moet volgens Snyder thans een defini tief antwoord gegeven worden op de vraag of automatiseren goed of kwaad is. HARRY FERGUSON (Advertentie) publikatle van ds Commissie CPNB

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1964 | | pagina 17