De hoofdprijs voor Paultje
Vier personen
dakloos door
felle brand
Archeologisch
succes in
Leidschendam
FREDERIK dingemans
VRAAGT BESCHERMING
Alfredo
DE DIEVEN VAN DE MANSUPILAMI
a t
JS
ZWARTE PIJL
Pelsjagers van Rio Pecos
m
Piet Loeris en de Vliegende Schammerakken
ff vfeA-te
fiMd
fci-'a,™1""'
^ruba opnieuw in
K.L.M.-luebtnet
Schade geraamd
op veertig mille
Deskundigheid
ir. C. Oosterholt
buiten twijfel
Nieuwe wijk had
oude voorganger
fcSïtj-Wat dan?
Culemborgse gaszaak
«Crtk be
kend hebben burgemeester en wethou
ders in december van het vorig jnnr
de technisch adviseur is gaszake.n ir.
0, J. Oosterholt i„ Eindhoven van zijn
diensten ontheven.
4
ZATERDAG 7 MAART 1964
V b H
Ü°n4
TiS s.ehudde zijn hoofd. „Laten we
hier -n' tengen", zei hij. „Wij
cC>at 1?
Tn
We hebben toch zo iets leuks
door MARTIN mons
toesjs.'
oe? aeusauees ue&ae/j kiigts AJ
GevoHDeKt... «Ta/ tuc uGfj ze a/iet ca ai-
1/aSTUOUDGM,.. Jo/S/S HEEFT VPAl-
A/acAVT De loaaaT... wa/weea jucue
mst ubm ujtL.ceai oPFassetj...
presse
.nuis weatce
\\IUK TE KOP-
EM ZAL. V
OIUOEGWEG r
ALTIJD ZlHGEH.„h
KARL. MAY
De Wadders
F i/ Vysfk
lui
KWlt
OP. n dag, toen er een groot feest
111 de stad gehouden werd, moch
ten alle kinderen een ballonnetje
t|e lucht in laten vliegen. Allé-
Van a,, a) hadden ze aan het touwtje
Kan,.,.,, 'la"on een papiertje gebonden,
N'u Jtnn naam stond en hun adres,
tondp' P, 't maar dat ze een briefje
krligen van iemand, heel ver
tertio nai'd, die de ballon en het pa-
Pertifi""1""'", (,,e 116 ballon en het pa-
,Veg iv«?eyo,ulcn hnd. Hoe verder die
«en ',oe heter. Want de grote men-
Een echte fiets met een bel,
'le
"e veïè't"cu gezegd, dat het kindje van
kdjep,. halion als prijs een fiets zou
ppw EftTl Pbhta fiatc maj aan Kal
Een'«mp „,.v
vie'pn er in het water. Er
n!(;Vp„ 1* ook die aan een hoge draad
"an hangen. Of zich stuk prikten
''ere h '°ran|)aartt je. Maar weer an-
tentin h"°nnetjes vlogen heel ver weg,
Pat u.o zefs helemaal naar Spanje.
ee» ballon van Iilaartie. Zy
}'fouiv V} hrief van een Spaanse me-
'ti has. t dei halion en het papiertje
yianito.-i gevonden had, bissen de
'';iarti nrn- Toen vond iedereen dat
Sauw c hets verdiend had. En al
tin» ''etste zij door de straat, ring-
ten.' ant ZU had de hoofdprijs gewon
de». een kleine Jongen, die ook
«n jPhd gedaan, stond voor het raam
"levpw "Waar zou mijn ballon ge-
<le zo' 5\|h? Misschien ligt hij wel in
*'ad 'iV wie weet, ligt nu vlak bij de
Hil zal wel te lui
Maa;°a' zl'!n. om verder te vliegen,"
ballon au'tje vergiste zich. Want zijn
v"ernat,Yas,iu'st ket v®rst gekomen van
6 knh i Helemaal in kabouterland.
Seri hadden hem op een mor
en ?*BV°nden op het Paddenstoeleplein
Eerst vonden het een prachtig ding.
°fn s Waren ze in een grote kring er
Ze nTn gaan dansen. En toen waren
ban» de heurt aan het touwtje gaan
Vlie| £n er fien eindje mee
hjj. „We knutselen voor Paultje een
trap-auto. Die brengen we op een nacht
naar Paultje toe. En we leggen er een
briefje bil, dat het de hoofdprijs is, uit
een land dat onbekend wil blijven,"
Nadat de kabouters drie minuten
lanQ in hun handjes hadden geklapt
voor het prachtige plan, stroopten ze
hun mouwen op en gingen aan de slag
Ze timmerden, zaagden, schroefden en
klopten een hele week en toen was de
trap-auto klaar. Het was een heel bij
zondere met een vlaggetje er op en een
echte kilometerteller erin. Klumbus had
ondertussen het geheime kunstje om on
zichtbaar te zijn aan tien andere kabou
ters geleerd. En de volgende dag al
reisden ze met hun elven naar het land
van Paultje in die prachtige, zelfge-
geknutselde trap-auto, die de echte
hoofdprijs was.
Drie weken later stond hij bij Paul
tje voor de deur, zomaar op een woens
dagmorgen.
Ér hing een kaartje aan, waarop ge
schreven stond:
„Paultje, je hebt de hoofdprijs ver
diend in de ballonnenwedstrijd.
Veel geluk ermee en vele groeten na
mens ons, die onbekend willen blijven"
Heel veel mensen hebben geprobeerd
uit te vinden, waar de trap-auto en het
kaartje vandaan waren gekomen. Som
mige geleerden zeiden uit Rusland, an
deren uit de Zuidpopi en weer anderen
uit China. Maar Paultje heeft er zich
nooit erg druk om gemaakt. Natuur
lijk niet: als je zo'n mooie trap-auto
hebt gekregen, heb je toch zeker wel
wat anders te doen....
LEA SMULDERS
gaan
de vT Ze hadden een reuze pret met
*iin 'on v'an Paultje. Het kaartje met
kee "aarp en adres hadden ze wel tien
ei„p «"'cien. „we zouoen aai jongetje
ka|V"'jk een kaart moet ensturen," zei
bah er Lachrneier. Maar de andere
veters zeiden: „Sssst, dat mag niet
ten kabouterkoning. Een kaart stu-
'"ïtno ar •mensenlRnd! Onze koning wil
b®n ??i "iets met mensen te maken heb-
Zien' s de mensen die kaart zouden
"Hs'l.j ze overa' gaan zoeken om
gr.n ancl te vinden. Met hun vliegtui-
teorrtnt ,®"kopters zoeken ze tegen-
Sevona ai 5 uit- En als ze ons land
tust r> aa"jden, was het ul met onze
sen kF®eg te h'er mie dagen bus-
bekiiu? reizigers, die ons land willen
{ban Die wil Tan is een
zoiets vast niets
hetTiet'' Het Lw=hmeier' »dan doen ,we
van me.' MaarT maar een gedackje
gevonden heVoU zou het toch aardig
ten had dat als die Paultte gewe-
4eziDr beleven^' met z"n ballon zoveel
Tte- m«*vroendeiyit «ezicht speelde hij jAI&V'L'RI
axnltes ballon en de ande- te.
tet.l2ou^ra. En^over de kaart
i-oen kwam kahT?»mat)r' meer.
K Hy**wa sopre l peewees
hÖ heel dikwpis. EfllenlM®
'"«in /e" reiskaliouter, dieV_
cj ""neusde, zonder zelf gezien te wor.
K- Hii lz-onrlo hot ppheimo Iruwcf -1**
iti'
in het
geweest. Dat
Elgenljjk was
v- Hjj kende het geheime kunstje om
i, onzichtbaar te kunnen maken, wan
het nodig was.
bo'Jm klumbus!", riepen de andere ka-
betl ,rs- „Kom je mee spelen? We heb-
KiiimK zdiets leuks!
te Us zette zijn valiesje neer
up m wat dichter bij. „Hela", riep
,.°en j'a~"ballon uit mensenland!"
ÏJ6s naam 0 het hriefje, waar Paul-
k>3ar ,ih op stond. En hij zei: „nee
Icïtil To„ een ballon van die wed-
li geval pnge' dat wordt een moei'
«ofA,^. t aultje hoeft eigenlijk de
feep j,Ss verdiend. Maar omdat wij
h" vo Hes mogen sturen naar het
c?t te de mensen, komt niemand
Opeten ^eten. Het is niet eerlijk. Hoe
te och Ave dat oplossen'"
koh-L teaar een p==„ti,
S&eier.
een kaartje sturen", zei
id niet ue. Z1J" x
«lveh hier 1ongeI1,
vteaar 5° rust'g en gezellig met
to oma-,* mensen laten ons met
>?rtjes T ze niet meer in kabou-
Ȇ.ven- Geen ontdekkingsrei-
r »d0. 1 krccii umueiuuiiEsiei-
ter kahm.t ?enwoord'g n°g °P zoek
hl uitiarü nd. Ha ied
- Onkio„„gteh* Behalve dan een paar
hi
iedereen zou
cErQ°kt0Vte'itete tsenaive dan een paar
oT fthr?Yers en een enkele oude
Ore®i als h kinderen natuurlijk. Maar
te? ^eegl na3011^6 briefte van
h ter ]raC' Ban wilde iedereen weten
er byUt--land fcr?enb-J-igt en hoe
••M; °"U
tes. an al niet meer .zucntte Kium-
Ster "hf,?artie heeft de hoofdprijs al.
hdarui?-11 was in Spanje tussen de
fi h einm "es terecht gekomen. Phoe,
h?ts> oma ya" niks- blaar zij heeft de
1 spw?a dle Spaanse mevrouw di-
te'®eti t<r?Zea he.eft
vrma knikien a'te kabouters
Cat nïïe„ h®? .een Prachtig cadeau,
■k^h?" Paultje dan eigenlijk wel
t i
Tie aa^'aiS -er een beel oud kabou-
hi .hstjes„Sl.Tas beel knap in het
schriiJvCrnSa Uit ziet-..Nee jongen,
j. lrhyen daar ben ik op tegen."
op tegen,
riepen ze allemaal
de hoofdprijs krijgen,
hp eerlijk verdiend.
.zuchtte Klum-
I? "itdenken' want dat had hij
gaan Z leven al dikwÜ's gedaan.
PauiH ons a"en de hoofdprijs
hitje in elkaar knutselen," zei
vo(
«e
telt
Haag
T maart De K.L.M.
r tew dat is besloten Aruba op-
o„ op t' haar intercontinentale lucht-
k bet piinemen> zodra de landingsbaan
ete m0( ,d Seschikt is voor luchtver-
straal vliegtuigen.
DEN HAAG, 7 maart. Aan de
Hooftskade alhier zijn vannacht vier
personen dakloos geworden door een
brand, die in vrij korte tijd de gehete
zolderetage en de tweede verdieping
van een huis verwoestte. De totale
schade wordt voorlopig op veertigdui
zend gulden geraamd.
Om één uur sliepen op de tweede
verdieping de 23-jarige heer J. J.
Moesman, zijn 34-jarige vrouw en, in
een achterkamer, hun zevenjari
ge zoontje Gerard, Op dezelfde verdie
ping woonde een 28-jarige kamerbe
woonster, de Portugese mej. da Costa,
die op dat ogenblik haar verloofde op
bezoek had.
Door nog onbekende oorzaak is even
voor één uur een petroleumkachel in
de kamer van mej. da Costa uit el
kaar geploft. Haar kamer vatte on
middellijk vlam. Mej. da Costa en
haar verloofde waarschuwden de fami
lie Moesman, die uit het huis vlucht
te, evenals de kamerbewoonster en
haar aanstaande man.
Het enige wat de familie Moesman
heeft weten te redden is een kistje met
papieren. In vrij korte tijd brandden
daarna de gehele tweede verdieping en
de zolderetage uit.
De Haagse brandweer, die met ze
ven wagens, waaronder twee ladder
wagens, was uitgerukt, had het vuur
met behulp van zes stralen in een half
uur bedwongen. Met de nablussing is
rnen echter nog geruime tijd bezig ge
weest, Voorzover bekend is alleen de
familie Moesman die pas in juni jl.
nieuwe meubels had gekocht, tegen
brandschade verzekerd.
Naar aanleiding van een mededeling
hierover in de gemeenteraad zijn in
de pers benchten verschenen, welke de
suggestie van een onjuiste motivering
van dit onts.ag hebben kunnen opwek
ken.
Het gemeentebestuur deelt daarom
nu mede dat dit ontslag
l2 i? '"gegeven dom* het feit,
dat de piobiernen van de gasvoorzie-
ni"g fT°Pdlger kwamen te liggen, nu
sedert korte tijd de tijdelijke conces-
sie met "'JZOndere voorwaarden door
?en n°?jya "oncessie met lange duur
's veih„vSvn en de gemeente door de
overschakeling op aar(jgas de contrac
ten met de gasbedrijven van Utrecht
en Leerdam heeft opgezegd.
hiervan meenden B. en W.
r^mtprh P do d'ensten van ir. C.
Ln»j{ niet meer nodig te heb-
teskundigheid en de objectivi-
twlifei f' °°sterholt zijn nimmer in
twijiei getrokken.
LEIDSCHENDAM, 7 maart Dezer
dagen moet het archeologisch onder
zoek worden beëindigd dat sinds no
vember van het vorig jaar wordt inge
steld in de uitbreidingswijk Prinsenhof
en dat zulke interessante vondsten
heeft opgeleverd.
De staf van het Instituut voor prae-
en protohistorie in Amsterdam, di
met het modernste materiaal elk zand*
korreltje heeft omgekeerd, moet plaats
maken voor de huizenbouwers, die hen
van het begin af aan op <te hielen
hebben gezeten.
De archeologen hebben intussen hun
werk gedaan: er zjjn zoals al eerder
gemeld stenen, kralen, potscherven en
botten gevonden, die hen aan de weten
schap hebben geholpen dat hier zo n
vierduizend jaar geleden mensen moe
ten hebben gewoond, wier cultuur ver
want is aan de zogenaamde „Vlaar-
dingen-cultuur".
Het betreft hier een wat jongere
nederzetting, zodat weer een deeltje
aan de kennis van een ontwikkeling
is toegevoegd, wat van groot belang
wordt geacht. Over de resultaten van
het onderzoek m Leidschendam zal een
publikatie worden gedaan in het weten
schappelijke tijdschrift Helinium.
Tot de vondsten behoort een aantal
botten onder meer van varkens. Aan
de grootte van de tanden die werden
gevonden kon worden nagegaan dat
varkens in het wild voorkwamen, maar
ook als huisdieren werden gehouden.
Ook zijn scherpgekante steentjes ge
vonden die dwars aan de pijlpunten
werden bevestigd. Hiermee werden
grotere verwondingen geslagen. Zij zjjn
te vergelijken met de latere dum-dum-
kogels.
De eerste vondsten werden eind
vorig jaar min of meer bij toeval ge
daan: men zocht naar resten van de
mogelijke oude heirbaan van Ie Ro
meinen en stuitte toen op deze „huis
plaatsen"
92.
„Dat behoeft u helemaa1 niet te doen!" Pieter Auguste Perquin is
"u WTT In hiTn Z1Jn,l0S' »Alk u het nodig vindt dit gesprek
zaak te verdedigen. Ik houdirnï t" vf bereid,mij" gedrag,in deze
printah aloes tot mei... Gt Van toe te zlen hoe iemand door een
H'iTTJ? Ti de ifsPec.teur verontschuldigen, mijnheer de offi-
com'missarif va nachten niet uit de kleren geweest," improviseert
met mrhp-rnh n averen snel. „Natuurlijk zal ik nog eens ernstig
weinip heil 0UI- Pfaten- Maar ik moet u eerlijk zeggen dat ik er
verschillende" Zie' s^hijnt er nagenoeg zeker van, dat het hier twee
kfjk 0p fezichten"^611 u weeE hij heeft een verhazend goede
pennd'ipPraAr nj°g maar eens niet hem," zegt mijnheer de officier
iLhhon ,«re Tkwestie van zoveel belang is. Zoals ik zei,
genoeg bewijsmateriaal voor die moordaanslag op Dinge-
mans. tun ik zal bij mijn eis die beide moorden wel incalculeren."
„Ik zot w I eens willen weten of je dan nooit wijzer wordt," zegt
commissaris an Waveren, zodra ze weer buiten staan tegen Perquin.
„Je weet toch, dat het Terwindt er om te doen is..."
„Dat weet ik, dat weet ik, mijn waarde commissaris. Maar dat is
mijns inziens nog geen reden stilzwijgend medeplichtig te worden aan
het dwingen van een fatsoenlijk mens een valse eed af te leggen."
„Een valse eed af te leggen? Nou, nou, dat is toch wel een beetje
sterk uitgedrukt. Nu moet je ook niet weer gaan overdrijven."
„Zo-o-o, ik moet dus niet overdrijven? Heeft u dan een andere naam
voor wat onze brave Jodocus van Ulfers verlangt?"
„Nu ja, als je de zaak van de technische kant bekijkt, heb je
misschien gelijk. Maar jij bent toch anders ook niet zo pietluttig en..."
„Wilt u daarmee zeggen, dat ik een meineed slik alsof het een oes-
ter is
„Neen, neen," zegt Van Waveren haastig, „begrjjp me nu alsjeblieft
niet verkeerd. Dat meende ik helemaal niet. Ik wou alleen maar zeggen,
nu ja, je bent toch ook niet altijd conventioneel in je methodes."
„Zou u mij eens willen uitleggen, wat het al of niet conventionele
van mijn methodes te maken heeft met de poging of beter het voor
nemen van ons aller Jodocus de rechercheur Ulfers te dwingen tot
een mcinGGd?"
„Ja, zie je, je moet toch in het oog houden, dat het md z° is, dat
de man niet schuldig zou zijn. Dat is hij wel degelijk. En in zo n
geval lijkt mij een kleine onregelmatigheid, als anders de zaan met
rond is te krijgen, niet altijd af te keuren."
„Als u een valse verklaring een kleine onregelma ïgieid gelieft te
noemen."
(Wordt vervolgd)
PI 8
COPi NHRGEN
MOCO
er er- Or/^
SPEL£A/„.
KOPPHS.
WANT IK
18- ut
18 De man was werkelijk buitengewoon scherp
zinnig, maar ik wilde niet toegeven, dat hij gelijk
had en zei: „Aan fantasie ontbreekt 't u niet, Sir."
Pshaw! Ontken het maar. Ik had u wellicht kun
nen helpen, omdat ik hier goed bekend ben." Hij
stond op, om weg te gaan. „Het is niet mijn be
doeling geweest om u te beledigen. Er zijn zaken,
waarbij men niet van de hulp van anderen gebruik
mag maken..." „Ach, ik laat me niet zo gauw be
ledigen. Good Luck!" Hij raapte zijn spullen bijeen
en ging heen. Maar hij had nog geen drie stappen
gedaan, of hij draaide zich om, kwam terug en
fluisterde: „U moet niet kwaad zijn. Ik heb namelijk
ook.ook gestudeerd en dacht toen ook de wijsheid
in pacht te hebben. Good bye!" Hij verliet het café,
door iedereen nagestaard. Ik kon het niet helpen,
maar het speet me, dat hij was vertrokken. Mijn
vertrouwen mocht ik hem niet schenken. Daar was
mijn opdracht te delicaat voor. Ik zat daar nog over
te denken, toen de deur open ging en wie kwam daar
binnen? Gibson! Hij bleef even aan de deur staan,
om een lege plaats te zoeken en de enige was die
aan mijn tafeltje!
te:"
1 «HiMfi
4. „Wanneer vertrekken we?"
vroeg Piet Loeris, toen hij eenmaal
de opdracht van de Verenigde Na
ties had aangenomen. Het antwoord
was kort en krachtig! „Nu!" sprak
kapitein Sjaiotti: „Pakken jullie de
hoognodige spullen maar in en kom
mee!" Luttele minuten later zaten
Piet en Sientje gepakt en gezakt in
een zwarte Limousine, die in pijl
snelle vaart door de donkere nacht
suisde. „Dat is nou het leven, Sien
tje," sprak de beroemde detective,
terwijl hij gemakkelijk achterover
leunde: „Zo zit je rustig van een
mooie lentenacht te genieten en een
ogenblik daarna is er alweer een
nieuw avontuur begonnen! M'n oom
Johan zei altijd: Het leven is als
een garnaal! Je krijgt er soms vieze
handen van maar 't smaakt lekker!
En zo is het!" Terwijl de begaafde
spoorzoeker rustig zat te filosoferen,
zwenkte de wagen plotseling een pik
donkere kade op, om met discreet
piepende remmen bij een kleine aan
legsteiger tot stilstand te komen.
„Uitstappen", beval kapitein Sjaiot
ti „Mensen, ik wens jullie een goede
reis, veel succes en een behouden
thuiskomst toe!" Verbijsterd zagen
Piet Loeris en Sientje hem de chauf
feur een teken geven, waarop de wa
gen wegreed en zich in een oogwenk
in het duister oploste! „Nou, da's
ook wat moois, meneer Loeris!"
klaagde Sientje: „Die man iaat ons
zó in het donker staan. Dat noem
ik nou geen stijl!" Haar werkgever
wilde nét een paar troostende woor
den tot haar richten, toen er opeens
voetstappen klonken. Een vriende
lijke stem sprak: „Alles is in orde,
hoor! Lopen jullie maar recht voor
uit!"
