Twee jonge mensen
vertellen opnieuw
het Lour des-wonder
Waggelend in
de wildernis
DE DIEVEN VAN DE MARSUPILAMI
1\
1
DE ZWARTE PIJL
UNIFONDS
fredbrik dingemans
z
Interlinie,
V
Pelsjagers van Rio Pecos
I
Plet Loeris en de Vliegende Schammerakken
WEET U DAT
5
VRAAGT BESCHERMING
JÊ
0
10
3$
Een merkwaardige lezing
Ingewikkelde ruzie
om een erfenis
Olifanten inn roes
m
Instrument
koninklijk orkest?
ZATERDAG 14 MAART 1964
YS
keer.
er in Amerika een nieuw
decisie-instrument is ontwikkeld,
^aarmee gegevens, die op mag-
vffche geluids- en beeldband zijn
^gelegd, nauwkeurig onder-
°cht kunnen worden, zonder dat
^nd hierdoor wordt bescha-
Twee jonge mensen
Wk tf *n ^ew York op het ogen-
feu rc* wor<it gewerkt aan de
Vgjf^Htige gebouwen voor de
3en
sntoonstelling 19641965.
S», 14 maart Wanneer ze het
lt, eke 'den, zouden de leden van de
a°ninklijke familie een orkest
een
n/et
eerste eesc*-/atj-
e/AA/er /s eesr
r/eue ver/r.'hu
A/oer oer/en/uo 7/JH
44 a
ramd mw een veld. op eert
da beste Duitse aandelen
belichaamd In één effect.
genoteerd op de Amsterdamse beurs
huidige prijs pef 5 participaties ca. f 165,
inkomsten- en kapitaalsuitkering 1962/63
Vraag folder en verslag bij uw bank, commissionair of
LABOUCHERE, POSTBUS 154, AMSTERDAM
-door MARTIN MONS—
te*
"k
beleg in
En ?M
éVliT*
De Wadders
V
■Het t.v.-oog ziet alles
er in Hamburg nu een par-
•garage in gebruik is geno-
die wel één van de modern-
dP *er wereld genoemd mag wor-
n- Alles gaat er automatisch.
0(ira men deze garage, die onder
Hamburgse Kunsthalle ligt,
'dnenrijdt, wordt de auto door
en fotocel geteld.
Het televisie-oog heeft de auto dan
lt, al gezien en elektronisch be-
«ti Ur^e lichtsignalen leiden de be-
uiir^gj. naar jujste plaats op
v- luiste verdieping. Rode lichten
Zeft ^at men de reec*s ^e"
la f parkeerboxen binnenrijdt. Ver-
at een voertuig zijn plaats, dan
PHngt het licht automatisch weer
p groen. Als de automobilist bij de
d»ng van de garage zijn parkeer-
ajet met het daarop afgestempel-
bjdstip van binnenkomst uit de
»w°maat haalt, verschijnt er op het-
2®lfde ogenblik bij de cassière aan
i e uitgang een duplicaat van dit bil-
Deze dame rekent niet alleen
J' zi) bekijkt ook de binnenkomen-
6 voertuigen, controleert het sig-
aalsysteem (allemaal via de tele-
isie) en geeft per luidspreker aan-
hzingen, als zich ondanks het per-
MEEH DAN HONDERD JAAR
geleden is het gebeurd. In een
klein Frans dorp aan de voet van
de bergen verschijnt de H. Maria
aan een eenvoudig molenaarsdoch
tertje. Bernadette Soubirous. De
opdracht van de „dame" is duide
lijk en eenvoudig. „Ga naar de
priesters en zeg hun dat zij hier
een kerk bouwen". Er is een twee
de opdracht „Was U in het water
van de bron en doe boete". De laat
ste wens van de verschijning die
zich noemt „Ik ben de Onbevlekte
Onvtangenis" is: „Er moeten hier
Processies komen".
Alles brengt Bernadette over aan de
priesters. Het wonder gaat door het
dorp. Eerst zijn het dé gewone mensen
die komen drinken van het water van
de bron, maar dan ineens is er de ko
ningin van Frankrijk, die het water
komt halen voor de zieke kroonprins.
Lourdes is niet langer een onbekend
dorpje ergens in een dal. Lourdes
groeit uit tot een internationaal bede
vaartoord en sedert honderd jaar trek
ken uit alle delen van de wereld zie
ken en gezonden naar de grot van
Lourdes.
Advertentii
Zo a systeem ergens verstoppingen
hden voordoen. Want helemaal zon-
11?r de mens kan men toch nog
menselijke controle: onmisbaar
h ontwikkeling van deze viewer
Een drie jaar in beslag genomen.
EeK Van de eerste prototypen werd
Druikt om stukjes band uit een
Dit oude verhaal van Lourdes is
weer nieuw geworden. Twee jonge men
sen. gevangen door het „wonder van
Lourdes", hebben een lezing samenge
steld met dia's, muziek en gesproken
v,hidsrecorder van een neergestort
®gtuig in volgorde te zetten. Het
t 6en müitair vliegtuig, dat bij een
Wai°ule volkomen was vernield,
tuk! de band uit de recorder in
v®rsn S was gescheurd, die overal
Va] k^d lagen. In een ander ge-
de vi dekte men met de hulp van
bancjewer dat 'n defect in een geluids
ten ,Jan een ruimtevlucht te wij-
Van ^fas aan het niet functioneren
ae recorder.
dnia"n Var? de eerste paviljoens, die
G-ene^s. zbn betrokken, is dat van
'trUcti Motors- een aparte con-
^el z e van tien etages, met een
eJ. opvallende luifel. Men ver-
aderH Sr straks niet minder dan
dduizend bezoekers per dag
h?1 mstn°rmen- 20 bespelen allemaal
Llris Ann ment. met uitzondéring van
ar. Koruew.' Maar die ir ook pas drie
lt| ^®eft ti gin Elisabeth speelt aipno.
Zu r Voor^ossen twee haakjes een voor-
7. Beetho ven en Brahms. Haar
k.'de )A nses Margaret, bespeelt het-
ki,"*ue iviargarex, Despeeit net-
bC"len af, Vment. Ze zouden elkander
vi, atsven, selen- Bovendien zouden ze
bn"1 ketit a.ngers hebben in de hertogin
is hert lrii prinses Anne, in de hertog
IVt "het a?® n van Harewood (de hertog
v a!'ion coormalige concertpianiste
de ii01n. getrouwd. Hij is een neef
m °nin§in. Voor zover bekend,
tin 6 vinoina2.d van de koninklijke fa-
- On;;, Dat zou -n een orkest na-
de
«nl lehjanv gro°t gemis zijn. Maar de
op J zo°n van de Harewoods is
Va 11en u ceBo. Prinses Alexandra
V- en frmses Alexandra van
kent ..r broer, de jonge Hertog
®rk, 1 zijn uitstékend in het Slag-
NEW YORK, 14 maart. De auto-mil
jonair Horace Dodge liet een vermogen
van ongeveer 2V4 miljoen dollar na. Voor
een Amerikaanse miljonair niet een
zo'n groot bedrag. Maar hij erfde het
slechts. Het enige, wat hij tijdens zijn le
ven deed, was de door zijn vader nagela
ten erfenis verkwisten. Er bleef daar
door zo weinig over. Dit weinige liet hij
dusdanig beleggen en vastleggen, terwijl
hij tevens een buitengewoon ingewikkeld
testament maakte, dat zijn erfgenamen
het hun toekomende in de handen zullen
krijgen wanneer ze oud en der dagen zat
zijn. Onder de clausules, welke hij aan
zijn testament liet toevoegen, was er
ook een waarbij hij bepaalde, dat zijn
moeder niets zou krijgen ,als ze hem
overleefde. Dit heeft ze gedaan en ze
joen dollar bezit. Overigens, het ergste
men een proces in, om het testament
van haar zoon ongeldig te doen verkla
ren. Ze beweert, hem bij zijn leven min
stens tien miljoen dollar geleend te
hebben. Daarvan wil ze iets terugzien, of
schoon ze zelf een vermogen van 65 mil
joen dollar bezit. Overigesn, het ergste
is er misschien Horace Dodge's advocaat
aan toe. Deze moet het met de erfgena
men uitvechten. Hij zei onlangs: ik wil
verwedden dat hij me nu ligt uit te
lachen.
Hij zei al bij zijn leven dat hij het me
na zijn dood nog moeilijker zou maken,
dan hij het bij zijn leven had gedaan
tekst. In hun vrije tijd trekken zij daar
mee door het land. Overal waar zij
komen weten zij de toehoorders te boei
en. Het verhaal staat op de band. De
tekst, geschreven door pater Lansman,
wordt gesproken door de bekende te
levisie-pater Leopold Verhagen. De
stemmen van Maria, Bernadette en de
moeder van Bernadette worden gespro
ken door Joke Hagelen, een lid van de
hoorspelkern.
Door de gesproken teksten heen zin
gen de koren van de pelgrims die in
Lourdes meelopen in de lichtprocessie
'savonds klinkt het gebed van de pries
ter als hij de zieken zegent, soms de
kreet van een kind dat in aanraking
komt met het koude water uit de bron.
Lourdes leeft hier zoals het is tijdens
de grote ommegangen van de zieken en
van hen die hier gezond willen worden
naar de ziel.
Na dagtaak
Wat beweegt Ben Vrijvogel(34), en
Kees van de Poll (29). Beiden zijn zij
pas op latere leeftijd katholiek gewor
den. Beiden zijn zij in Lourdes ge
weest. Beiden zijn zij geobsedeerd door
het wonder van de Genade.
Zij trekken na hun eigen dagtaak, de
een is machinist bij de spoorwegen, de
ander telefonist bij Defensie het land
in om hun verhaal van Lourdes te ver
tellen. Zij willen met het geld wat ze er
mee verdienen, zieken in staat stellen
om naar het genadeoord te reizen, 'e
zieken die daarvoor in aanmerking ko
men worden aangewezen in samenwer
king met Alex van Waayenburg van het
radio-ziekenbezoek.
Waayenburg van liet radio-ziekenbezoek
Ook nu weer zijn er tal van folders
verstuurd waarin verenigingen en in
stellingen op hun werk attent worden
gemaakt. Het kan ook gebeuren dat er
een zieke is, die niet meer vervoerd
kan worden. Dan gaan zij bij de men
sen thuis.
Een dergelijke voorstelling kost ui
teraard niets. Maar hoe graag ze ook
op die manier meewerken orr iets voor
de zieken te doen, met de pro deo voor
stellingen is het voor hen onmogelijk
om geld bijeen te krijgen om zieken
naar Lourdes te kunnen uitsturen. En
vooral dat laatste is voor hen het gro
te doel geworden.
Het kan de moeite lonen deze jonge
enthousiaste mensen eens uit te nodi
gen. Hun lezing is voor elk soort ver
eniging en voor elke avond geschikt.
Hun adres is Zijdewindestraat 71b in
Rotterdam. Bellen kunt U ook. 010
124893. En daar kunt u ook uw gift kwijt
om dit doel te steunen. Stuur eens een
postwisseltje!
Ad verten n*
KAAPSTAD, 14 maart. Ze trekken
waggelend door de wildernis. Zeventien
honderd vijftig olifanten verkeren in een
zware roes. A] sedert meer dan een
maand. Ze vormen een heel probleem
voor de bewakers van het Nationale Paul
Krugerpark m Zuid-Afrika, want die we
ten niet, waartoe deze roes de dieren
brengen kan. Tot wilde woede of tot een
gevaarlijke toestand van weerloosheid en
onvoorzichtigheid. Het gebeurt overigens
elk jaar. Want in deze tijd worden de
vruchtjes van de muralastruik rijp. Hier
uit bereiden de inboorlingen een sterk
„vuurwater". De olifanten eten deze
'vruchtjes in enorme hoeveelheden en
het gevolg ervan is, dat die in hun maag
aan het gisten gaan en een soort dron
kenschap veroorzaken. Ze kunnen wel te
gen een stootje de olifanten, maar ze wag
gelen door de wildernis, als lieden, die
een paar glaasjes te veel op hebben. Het
is niet mogelijk, de muralastruiken uit
te roeien. Gro^ uitgestrektheden zijn er
mee bedekt Gelukkig vallen over en
kele weken de muralabessen van de strui
ken, uitgedroogd en voor de olifanten als
voedsel niet meer begeerlijk. Dan keert
de rust in de wildernis weer, komt er
een einde aan het uiterst zonderlinge ge
zicht van olifanten, die van de ene kant
van eén open stuk naar de andere wag
gelen, of doezelig tegen een boom geleund
staan
NEEM
OS* ZO UH/ZO
PcH mb't Zoveet.
w z tju upuoeu
HET (S MOElUJKEfZ Z& TtS
V/toiGSA/ PE MOEZT
E/HSN80S ZOStC&fZ AAU DE
PIEJK 0 HET MIDDEN
IES ZEEEN ZA><&E <S0AANHEEA
EM DAN VE&S71DP ZE 17E/N
EEN
Advertentie
Ca. 614% ^vr'' va° dividendbelasting)
ZOMERREIZEN PER M.S. „ASTREA
NAARDEFJORDEN.VERTREK IEDERE
VRtJOAG VANUIT ROTTERDAM
13-daagse rontfr«S«n door het fjordengebled van
Weof-Noorwegen. Roodteizon per m.s. „M6TEÖR"
- naar de NQOROKAAP vanuit BERGEN en naar da
MipDEUANOSE ZEE vanuit HARWICH en VENETIE
INE: BIJ UW REtS- OF PASSAGE BUREAU EN BIJ
O BURGER 4 ZOON - WESTERSTRAAT 7
ROTTERDAM - POSTBUS 149 - TEE. 010-111220
GAARNE TOEZENDING ZOMERPRO-
GRAMMA of CRUISEFOLDER
NAAM
ADRES
WOONPLAATS
DATUM
BON ALS DRUKWERK TE VERZENDEN
Aan het internationale waterpolotoer-
nooi dat op 30 en 31 maart in het Sport-
fondsenbad te Arnhem wordt gehouden,
zal ook worden deelgenomen door de
jeugdploeg van Roemenië. In- dit toer
nooi komen nu uit de jeugdploegen van
Italië, Engeland, Roemenië, West-Duits-
land en Nederland.
Advertentie
Internationale Belegging^ Unie „Interlinie' Postbus 617. Den Haag
98.
En voor hoofdinspecteur Pieter Auguste Perauin legt deze verklaring
meer gewicht in de schaal dan ,u t erquin legt aeze verKianng
commissaris Van Waveren of mr t 1Jn "ltg8Sp°n"en tth?onen van
kennis, die iemand in dertL^Ll 3 TenT? f TT"'*
van een zeemanslogement S J\ren °Pd°et achter de tapkast
dip- nar» „n ls volgens hem toch minstens gelnkwaar-
zèfr zeker Lil fn c^issaris van de recherche en overtreft
cier van inert-ma 6P i van een achter zijn bureau gevangen offi-
Dus heGeit u6' vooral waneer die officier Jodocus Terwindt heet.
hier, juffrouw 11J..nog. een biertje en zegt vertrouwelijk: „Kijkt u eens
geweldige klik' nr> graaS geloven, dat a in die dertig jaar een
zo heslisf hnnn mensen gekregen heeft. En daarom, als ik u
ker het gevoel daf b®staat niet", dan krijg ik nog ster-
A/foor Ir ®r m dlt zaakje iets scheef ligt, lelijk scheef ligt.
Maar er zijn aanwijzingen en de man heeft bekend, dat wast alle
water van e zee met af. Je gaat toch geen moord bekennen, die
Je me' gepleegd hebtBovendien, de man die hij gestoken heeft,
herkende hem dadelijk."
„Nou, dan ken ik alleen maar zegge, asdat ie zich heb vergist.
En dat bekennen, de heilsoldaat zou bekennen, asdat ie hier het hele
losement had uitgemoord, azze maar een flinke bek tegen 'em op
zette. Die mesjoggene gozer bekent alles. Toen die Fransoos van die
tanker z'n duite kwijt was, bekenden-ie ook. En laat nou 's aves die
man z'n slapie laveloos binne komme zeile en hier in een hoekie gaan
zitte griene, omdat ie zo'n schoft was en z'n maat besjoemeld had.
Hebt u daarvan terug?" Ze knikt triomfantelijk, zodat haar krullen
een krijgsdans uitvoeren boven haar rode gezicht.
„Neen," zegt Perquin, „dat is wel een erge vreemde geschiede
nis. Ik denk wel eens aan de mogelijkheid, dat er iemand is die be
zig is hem erin te laten lopen, te laten opdraaien voor dingen, die
hij niet gedaan heeft.' Maar ik zou niet weten, wie dat dan eigenlijk
zijn moest."
„Die stoker van die Engelse ertsboot heb me verteld, dat-ie heb
gezien, hoe of dat de heilsoldaat werd angesproken door een meheer.
Een sjiek typ om zo te zien, zei die."
„Nou, verder niks. O, ja, de heilsoldaat was doodsbenauwd. Ie dee
het bijna in z'n broek, zei die stoker. En z'n ogen waren bekans
helemaal wit. Dat was altijd zo, as ie schrok, as u me vollege ken.
Dan draaidenie z'n oge naar boven om zo te zeggen.
„En was hij nog al schrikachtig?"
„Hij had last met z'n zenuwen. Zekers een of andere sjok gehad.
D'r benne d'r zoveel, die zo'n akkefietje uit de oorlog hebbe over-
gehouwen."
„Kon die stoker ook zeggen, hoe die mijnheer er precies uitzag?"
„Nou, erg sjiek, hè. Enne nogal donker van uitzicht en niet zo groot.
Zowat even groot as de heilsoldaat selvers, za k maar zeggen."
„En die man was bang van hem, zo, zo," zegt Perquin nadenkend.
„Nou, daar ken ie best reden voor gehad hebbe," snibt de logement
houdster.
„Dugommier," denkt Perquin. „Natuurlijk en eindelijk dus Dugom-
mier." En hij vraagt zich af of deze Dugommiei de rol speelt van aan
stichter en de scheepskok die van gehuurde moordenaar. Maar dat is
zo geheel in strijd met alles wat hij tot nu toe van verschillende kanten
van het karakter van de man heeft gehoord, dat een dergelijke situatie
daardoor haast ongeloofwaardig wordt. Maar dan? Aangenomen dat de
heer met wie de mulat sprak Dugommier is en wie zou hij anders
kunnen zijn welke rol kan dan de zijne wezen, als hij niet de
aanstichter, de huurder van een betaalde moordenaar is? In dat geval
zou dus de mulat niet de moordenaar zijn, maar...
(Wordt vervolgd)
lALS ZE V/ACHT, ZAL. DE DATZ/En!
AL HEEL 3AUIN KOMEN EE EÉU
CF rWBE, OF SONS NOS MEER f
ZE GAAN NATUUfZLtJ/CUAAtZ HET
GROAN 7CE ENOPD4TC&ENBL//C
SPRING ZE NAAfZ VOREN EN WIS
SEEFT JE ZE EENSlAG OF HUN
KOF.' DPD/E MANIER HEB IR
FE FFHF TIFU (FfVAMGEN EN
DAN PUJN
JE ZE. MAART WArT EET7..
ZE SCHOON ENi EET JE ZE
'il
BRAADT ZE
AAN HET
SPIT I
(Ej*eapresse
HET DUURT h/EL LANG,
DAT BEETJE HOUT
HALEN f
N/ZWURUJKi WO N...N... NEENr'
NOCH TH'
24 —Het hotel was een soort herberg en mij nka-
mer een soort kajuit van een vissersboot. Nadat ik
een ©n ander op mijn kamer had opgeboigon, ging
ik de stad in. Om van mijn kamertje de trap te
bereiken, moest ik langs een deur, die openstond,
waardoor ik een zadel en paardetuig kon zien lig
gen. In de hoek stond een Kentuckie-buks. Bij het
zien hiervan moest ik aan Ol dDeath denken, maar
't was ook heel goed mogelijk, dat deze voorwerpen
van iemand anders waren. Toen ik de hoek van de
straat wilde omslaan, liep er een man tegen mij
aan, die mij niet had zien aankomen. „Thunder
storm! Let toch op! Wie komt er nu met zo'n
vaart de hoek om!" „Als u mijn slakkegang een
vaart noemt, dan is een oester een Mississippi-
boot, Old Death!' Hij ging een stap achteruit, keek
mij aan en riep: „Well, dat is die Duitse Green
horn, die niet wilde bekennen, dat ie detective was.
Wat doet u hier in Texas en nog we loaaiewoMngr
Wat doet u hier i nTexas en nog wel in Matagor
da?" „Dat zal ik u zo vertelfen. Laten we eerst
zien, of er hier bier te krijgen is." „Kom maarmee.
Old Death heeft al een bierspoor gevonden." Hij
bracht niij naar een klein café.
10 Toen Piet Loeris klaar was
met de lectuur van het hem door
Gouki Carbiet overhandigde docu
ment, keek hij in de loop van een
revolver! „Wat betekent dat, kleine
dadelpit?" knarste de detective. Op
het gezicht van de kleine oosterling
tekende zich een vals lachje af. „Daar
ben je mooi ingetippeld Loerie grijn-
de hij: „Maar als jij en dat juffie
zich rustig houden, gebeurt jullie
niets! Voorlopig althans!" Hij haalde
een kloeke scheidsrechtersfluit uit de
mouw en gaf daar drie schrille sto
ten op. De gevolgen waren zeer be
angstigend! Van alle kanten kwamen
er nu ongure kerels achter de zand
heuvels vandaan met kamelen aan
het bit. „Dat ziet er niet zo fraai uit,
meneer Loeris" fluisterde Sientje ze
nuwachtig. De beroemde speurder
haalde de schouders op. „Dat is nu
eenmaal het risico van m'n vak,
Sientje. Ik heb de opdracht van de
Nato uit vrije wil aangenomen. M'n
oom Johan zei altijd: Wie de moed
laat zakken, moet bretels gaan dra
gen! En zo is het!" Hij wilde nog een
paar kalmerende woorden tot zijn as
sistente richten, maar werd daarin
gehinderd omdat er een paar Arabie
ren op z'n nek sprongen. „Geef ze
d'r van langs, meneer Loeris!" gilde
Sientje. Inmiddels was haar vermaar
de werkgever begonnen, om de Duiven-
drechtse Darmensorteerder toe te
passen. Het gevolg was, dat een paar
van de boeven in het zand beten
maar de overmacht bleek toch te groot.
Binnen enkele minuten waren Piet
en Sientje stevig gebonden. „Zet ze
maar op de kamelen!" brulde Gou-
ki en de kerels haastten zich. om dit
bevel uit te voeren. En zo zien we
de ongelukkige detective een paar
ogenblikken later door de woestijn
hobbelen, welk lot hij overigens met
z'n trouwe hulpje deelde
