Opzij
Hereniging
Zondag
Vliegen
Zij
Modern comfort
Onheilspellend uitzicht
Men mag
NIET:
spreken
wuiven
lachen
Alleen maar
KIJKEN
Schoten aan grens van
Zwi tserla nd-Italië
JACHT op KAPITAAL
Zwitserse
banken
krijgen te
veel geld
Diplomatieke jacht
op de kat van de
ambassadeur
J
Dokters
Oppervlakkig
Beatles
(1)Champagne-
Ardennen
Alleen kijken
Vogezen-Elzas-
Lotharingen
Wmfmm
en antwoord
X7
Ondersteuning
Steunfonds
van hei
nieuws
Mgr. Van Dodewaard
gaat naar Rome
ZATERDAG 11 APRIL 1964
PAGINA 5
en f
en het
nieuws
Bctby-olifantje gestorven
Plotseling staat daar een weg
wijzer met het woord Dachau en
een onweerstaanbaar gevoel zegt
je dat je er heen móét gaan. En
je gaat, je rijdt elf kilometer van
München om te voelen wat Da
chau geweest is, elf kilometer om
terug te gaan in de geschiedenis.
Er wonen 160 gezinnen in de
nauwe kleine hutten.
Tussen de betonnen palen waar
vroeger het prikkeldraad de ge
vangenen wreed van de .buiten
wereld afsneed, fladdert nu hun
wasgoed. Ook deze bewoners zijn
slachtoffers van de oorlogswonde.
Zij behoorden bij de miljoenen uit
Polen verdreven vluchtelingen.
Nu wordt Dachau door Duitsers
bewoond. Frau Johanna Schatz-
ler draagt haar kleinzoon over de
modderplassen tussen de hutten.
Televisieantennes staan op de da
ken waaronder tussen '33 en '45
29.000 mensen stierven. De ovens,
de martelinstrumenten, de men
selijke as en de verslagen van de
„medische experimenten" werden
naar het museum gebracht.
Frau Schatzler betaalt drie
Mark per week voor haar twee
kamers. Zij werd uit haar woon
plaats Breslau, Polen verdreven.
Zij denkt niet aan de ovens, noch
aan de martelinstrumenten. ,,Ik
heb genoeg te denken aan mijn
man en drie kinderen die ik door
de oorlog heb verloren."
Tips voor een volmaakte vacantie, speciaal voor U
verzameld in eeuwig jong Frankrijk,
Landes en Lot-et-Garonne! vacantiegebieden voor het
gehele gezin. Eindeloze sparrenwouden, kilometerslange
zandstranden, intieme badplaatsen, romantische kastelen
en rimpelloze meren waarop kleurige bootjes drijven. De
maandenlange zomer is hier gul voor de toerist. Elke dag
schijnt de zon, die de vacantie tot een zorgeloos feest maakt.
HET NATIONAAL FRANS VERKEERSBUREAU
Noordeinde 138-Den Haag -Telefoon 070-116636
Tips voor een volmaakte vacantie, speciaal voor U
verzameld in eeuwig jong Frankrijk.,
Een streek van heuvels en stille rivieren, van wijngaarden,
ranke kathedralen, wouden en wijde vergezichten, gelegen
op slechts enkele uren rijden van. Nederland juist over de
Franse grens. Een gebied voor hen, die houden van rust en
onbedorven landschappen. Een uitgezocht reisdoel voor
korte tussenvacanties.
HET NATIONAAL FRANS VERKEERSBUREAU
Noordeinde 138 - Den Haag -Telefoon 070-1166 36
Het gezin Bartel» op zijn balkon,
met uitzicht op de muur.
Tips voor een volmaakte vacantie, speciaal voor U
verzameld in eeuwig jong Frankrijk..,
(2)
Drie gebieden, die de vacantieganger onnoemelijk veel te
bieden hebben. Daar is het vriendelijke Lotharingen, ge
boortestreek van Jeanne d'Arc. Daar zijn de romantische
Vogezen met hun meren, bergen en wouden, een eldorado
voor de sportieve toerist. En dan is er nog de Elzas met zijn
verdroomde stadjes, zijn wijndorpen en zijn weergaloze
kunstschatten. Wie eenmaal van deze streken heeft geproefd
zal er dikwijls weerkeren
HET NATIONAAL FRANS VERKEERSBUREAU
Noordeinde 138- Den Haag -Telefoon 070-1166 36
In het ruige, bergachtige gebied
aan de Italiaans-Zwitserse
grens hoort men 's nachts
schoten tussen de rotswanden
klinken. De Zwitserse grenswacht
klautert langs de rotswanden, op
zoek naar verborgen smokkelaars.
Opgewonden kreten van Italiaan
se carabinieri geven een roman
tisch tintje aan deze moderne
en unieke strijd.
Morgen is het herenigingszondag,
Kompleet met de in katholiek Neder
land in zo>n geva( onvermijdelijke
oollektc. Wij vinden dit een hinder-
«Jk verschijnsel. Iedere bezinning
schijnt onmiddellijk betaald te moe
ien worden en wij hebben de indruk-
öat in dit tempo de betaling de be
sinning en de bezinning de betaling
m de weg staan. Het zou dus anders
bloeten, menen wij. Dat neemt echter
niet weg, dat hier sprake is van een
■bSeroest gebruik en dat men dus
biorgen aan de opbrengst van de col-
i? te aardig kan aflezen of het en
thousiasme waarmee in Nederland
do ontmoeting tussen patriarch Athe-
bagoras en paus Paulus is begroet,
°k Werkelijk betekenis heeft.
En al blijven wij tegen de eeuwige
plleetes, ook wij hopen op een po-
lef resultaat.
Nadenkend over Herenigingszon
dag, schoot het ons te binnen dat
"dhrgen in alle kerken na de Hoogmis
eer het gebruikelijke gebed voor
v,ei koninklijk huis gebeden wordt.
en welkome gelegenheid voor een
orte meditatie, dachten wij. Want
fze Christelijke natie heeft zich de
Selopen week een hoeveelheid
d-aadsprekerij en laster gepermit-
erd, die moeilijk overtroffen kan
orden. Daar mag wel iets tegen-
0V« staan.
Op hun terugreis uit Mexico zullen
Koningin Juliana en prinses Beatrix
hoogswaarschijnlijk niet in een vlieg-
Ulg mogen reizen vanwege „gevaren
voor de Kroon". Die bezorgdheid
ls
goed, maar nogal ouderwets, vin-
j «»««i nvgai uuwv»
den wij. De regering behoort te we-
^n dat de kans op ongelukken in
tle lucht geringer is dan op de weg
®n bovendien dat men met zulke
biaatregelen de vliegerij blijvend ver
dacht maakt. Eén van beiden: óf het
*!>egen bevat extra grote gevaren,
d'e extra voorzorgsmaatregelen ver
gen en dan behoort niemand van de
Koninklijke familie te vliegen, óf wij
hebben hier te maken met een over-
^'ijfsel va# een verouderde mening
.h dan moet een jonge regering als
D ?nze daaraan maar eens een einde
in Prins en Prinses zijn sterker
,n auto-ongelukken.
ui'1
nv
Wit zou er eigenlijk omgaan in de
t Ohioen van de stakende Belgische dok-
Jf Zouden ze helemaal achter hun
"urn staan? Dat lijkt ons bijna otwno-
oni3i ^eIen van hen zullen toch zelf
°k kinderen hebben en als ze dan ho
en van die gestorven baby, moeten
uit t0??1 verschrikkelijk vinden. Want
"eindelijk raakt de dood van dat kind-
li niet alleen de dokters, die er recht
reeks bij betrokken waren, maar allen,
ote oan de staking deelnemen. En het
JKt me met zo'n prettige gedachte,
uit je man daarbij hoort.
Als je de kranten van het ogenblik
~ekVkt, zijn er twee onderwerpen, die
"feeds lange kolommen vullen: de kwes-
"e rond een ons allen dierbare prinses
en die rond de doktersstaking in Bel-
Ple. ledereen praat er ook over, je
*unt nergens komen, of iemand begint
lr wel over. Maar over een tijdje zal
fel weer iets anders zijn, dat de
mgemene aandacht opeist. Een beetje
"ajtr idee eigenlijk. Het ene ogenblik
vebeun iets, dat je diep raakt, zoals
ue moord op Kennedy bijvoorbeeld, het
naere ogenblik is er nieuws, dat zoiets
Z,eer op de achtergrond dringt. Zou dat
yn teken van oppervlakkigheid zijn?
rt hoeft natuurlijk niet altijd met een
Zo»V*9 gezicht rond te lopen, maar
j uoen er veel mensen zijn, die nog aan
"Oftenonbabies denken bijvoorbeeld?
de Beatles krijgen we langzamer-
kett- neer dan genoeg. Er zijn Beatle-
0 "thflen, Beatle-poederdozen, kauw-
hoo met Beatlefoto's en nu zijn er ook
ziCf..s^°ffcn ontworpen, waarop de ge
er r,en van bet viertal prijken. Zouden
ee„ werkelijk meisjes zijndie zich
schvan dit materiaal willen aan-
f-U) a Hoe zou u het vinden, als
En dochter zich in zo'n gewaad hulde.
op ?u u graag gordijnen hebben, waar-
h-nr, i Portretten van deze langharige
fa» a 1 staan afgebeeld? We houden
dep "ach en Beethoven, maar we zou-
eeri Jr, n,et over prakkizeren om er
lve l rnee te versieren. Ook al zouden
tatjp °P zo opgetogen zijn over de pres-
niej i Van de Beatles, we zouden het
Van b' ons hoofd halen om ons zoveel
nen „aan te trekken".
'amVcVn?11 april Het baby-oli-
'euparW i?ena" van Ouwehands die-
Vo°rpooi u' dinsdagavond de rechter
Plitlde,". brak bp de openiiig van een
bliddnli 'sbeurs alhier, is gister-
li gestorven.
D L
Jn 'de °^a" was de derde olifant, die
broken t-,op ^er -1aren wegens een ge
leigeest,,? door de faculteit der dier
heid. Slo ue te Utrecht werd behan
gen t> l,s een van deze drie dikhui-
m leven gebleven.
WONEN AAN DE
BERLIJNSE MUUR
Van Dachau naar Berlijn, een dagreis
door het fascinerende Duitse landschap.
Een plotseling in een bocht van de weg
opduikende grenspost. Slagbomen, grim
mige Vopo's en massa's prikkeldraad.
Na een langdurige controle gaan de
slagbomen open. We rijden achter het
Ijzeren gordijn. Nabij Berlijn andermaal
controle ais we de vrije zone weer in
rijden. Dan zijn we in het twistpunt tus
sen oost en west. Berlijn. Middendoor-
gesneden door een grauwe, slechtge-
bouwde, wrede muur, bewaakt door
mensen die er niet voor terugdeinzen
hun landgenoten in koelen bloede neer te
schieten. Van Dachau naar Berlijn, een
dagreis en een reis van twintig jaar in
de politieke geschiedenis.
Horst en Charlotte Bartel hebben een
klein zonnig balkon dat zij tot de lente
met sparretakken versierd hebben.
Dit is hun eerste winter geweest in
het splinternieuwe blok fiats dat vlak
aan de grens tussen West-Berlijn en
Oost-Duitsland is gebouwd. Het is goed
als men aan de andere kant ziet dat er
in West-Berlijn gebouwd wordt, want
Oost-Duitsland beweert dat er geen
vooruitgang zou zijn, In de televisiepro
gramma's die voor Oost-Duitsland be7
stemd zjjn, warden dan ook foto's en
films vertoond ov-er hoe het vroeger en
hoe het nu in Berlijn is: „Straten die u
gekend heeft."
Beneden hun balkon ls die vreselijke
muur, de muur die mensen binnen
moet houden en anderen buiten.
Rijen en rijen prikkeldraad, boobytraps,
zoeklichten en schildwachten aan de ene
kant, niets aan de andere kant. ,,Hier
begint de zone van de vrede" zegt een
met duiven versierde spreuk op een van
de woonkazernes aan de andere kant.
„Vrije verkiezingen ook voor u" ant
woordt het Westen.
De huizen met de spitse gevels aan de
andere kant van de grens is „Klein
Machnow" een indertijd door de Nazi's
geliefde voorstad.
Toen we hier kwamen wonen was
het in het begin heel erg
vreemd om zo vlak aan de
grens te wonen.
„Soms horen we schoten en zien we
schijnwerpers flitsen", zegt Charlotte
Bartel. Zij komt uit Oost-Duitsland en
zü had pas een brief van haar moeder
gekregen waarin zij schreef hoe blij
ze was dat haar dochter ontvlucht
was, „Ze zegt dat het voor haar erg
genoeg is daar."
Horst is fabrieksarbeider en hij be
taalt bijna één vierde van zijn salaris
voor de flat met het onheilspellende
uitzicht, maar dat uitzicht kan hem
weinig schelen. Hij is in het vrije West-
Berlijn, dat is het voornaamste. Er zijn
mensen in Berlijn die de slordig in
elkaar gemetselde muur niet hoeven te
(Advertentie)
Vraagt inlichtingen bij Uw reisbureau of bij
HAARLEM, 10 april (KNP) De
bisschop van Haarlem, mgr. dr. J. A.
E. van Dodewaard vertrekt vrijdag 17
april naar Rome in verband met de
bijeenkomst van twee subcommissies
uit de theologische commissie.
Ditmaal zal het schema ,,de divlna
revelatione" (over de goddelijke open
baring) omgewerkt worden op basis
van het schema, dat vorig jaar door
de commissio mixta (van theologische
commissie en secretariaat der eenheid)
werd samengesteld.
De subcommissie van de theologische
commissie, waarvan mgr. Van Dode
waard deel uitmaakt, behandelt kwes
ties betreffende de H. Schrift en de
bijbelexegese in dit schema. Een ande
re commissie behandelt de traditie.
De voltallige theologische commissie
komt van 29 mei tot 6 of 7 juni bijeen.
Donderdag 16 april komt ook de co
ördinatiecommissie in Rome bijeen.
Haar taak is de werkzaamheden van
de derde zitting, welke van 14 septem
ber tot 20 november wordt gehouden,
verder voor te bereiden. Mgr. Van Do
dewaard zal waarschijnlijk tot 25 aprii
afwezig blijven. Daardoor vervallen op
22 april de gebruikelijke woensdag
audiënties.
Berlijn aangevallen wordt, gaat de rest
van de wereld er toch ook aan," zei een
jonge huisvader mij, wiens vrouw pas
een baby had gekregen. _Hij is een ge
boren Berljjner en hij zou in geen andere
stad willen wonen.
Er zijn zelfs jonge mensen die naar
West-Berlijn trekken. Werk is hier in
overvloed, er is geen dienstplicht, lage
re belastingen en goedkoper levenson
derhoud. i
Als de muur er niet was, zou Berlijn
een wereldstad zijn als alle andere. Met
schouwburgen, theaters, dancings en
moderne winkels. Met mensen die zon
dags wandelen in de bossen en de zwa
nen voerde aan het water. Alleen moeten
ze hier oppassen dat hun kinderen niet
te dicht bij het prikkeldraad komen. De
vopo's zelf zijn niet minder prikkel
baar ANNE SHARPLEY
(Advertentie)
Vraagt inlichtingen bij Uw reisbureau of bij
AMSTERDAM, 11 april Heybroek en
Co.'s Handel Maatschappij stelt over het
boekjaar 1963 een dividend voor van
10 procent (v.j. 8 pet.)
zien. Anderen moeten wel, mensen wier
familie door de muur is verdeeld.
In de bevolkte wijken hebben de Oost
duitsers op alle mogelijke manieren elk
menselijk contact over de muur probe
ren te verhinderen. Zij hebben zich
enorme moeite getroost om zelfs het
simpele kijken over de muur tegen te
gaan. Wuiven aan de Oostduitse zijde i.s
ten strengste verboden. In de buitenwij
ken en op het platteland mogen alleen
diegenen die werkelijk aan de muur
wonen, ér in de buurt komen.
Toch zijn er nog steeds gezichten te
zien op de bovenverdiepingen van de
huizen aan de andere kant. (De huizen
dicht aan de muur zijn opgeblazen of
dichtgemetseld)Ze staan er urenlang
om een glimp van hun moeder, broer,
zuster of zelfs hun vrouw op te vangen.
Juist naast het huis van de familie
Bartels staat een paartje. Zij heb
ben „geluk", want de ouders van
de vrouw wonen in een van die
kleine huizen vlak over de muur. Hun
ouders kunnen hen op deze manier z-ien
als zij, drie keer per week, op een
hoop aarde staan. Haar vader rookt een
pijp voor het raam, terwijl hij er wel
voor oppast tekens te maken die de vier
wachten verderop kunnen zien.
Het is vreselijk voor deze mensen,
ze kunnen niet lachen of spreken, ter
wijl ze binnen gehoorsafstand van el
kaar staan. „Mijn zuster woont aan de
andere kant, vlakbij, maar zij mag niet
bij mijn ouders op bezoek gaan, omdat
die in de grensstrook wonen. Daarom
zien wij hen meer dan zij," zegt de
vrouw, bang baar naam te geven.
Vrijwel niemand die Ik ln Berlijn sprak
bleek bang in deze stad te wonen. „Als
(Advertentie)
Vraagt inlichtingen bij Uw reisbureau of bij
Dit is geen conflict tussen de Zwit
sers en Italianen, integendeel. Hoewel
ze verschillende motleven hebben, zijn
ze beiden op het zelfde uit. Deze serieu
ze strijd met gevangenen en gewonden
gaat ln feite om geld: bankbiljetten,
etfecten en goud. Er zijn al karrevrach-
ten geld Zwitserland binnengekomen,
en er zal nog voor miljoenen volgen.
Deze gewapende aktie en de andere
strenge maatregelen hebben een eigen
aardig doel: de Zwitsers willen dat geld
buiten hun deur houden.
Maar het geweld aan de grens is op
de eerste plaats veroorzaakt door de
hopeloze strijd van Italië tegen het
wegstromen van zijn geld naar het bui
tenland. De carabinieri hebben de op
dracht te schieten op de „bodes", die
smokkelend aan de grens worden aan
getroffen. Zij hebben voor tonnen aan
Italiaans bankpapier bij zich om op de
vrije markten van Genève, Ziirich of
Bern voor harde valuta in te wisselen.
Per persoon mag men niet moer dan
50.000 lire uitvoeren (ongeveer 300.-).
Maar de smokkelaars nemen graag het
risico van arrestatie en wagen zelfs hun
leven, om een hoog percentage over de
gesmokkelde waarde te innen. Het pro
bleem van de Zwitsers ligt natuurlijk
net andersom. Er is zoveel geld het
land binnengekomen, dat de regering
er mee verlegen zit. Regering en ban
kiers hoeven zich geen zorgen te ma
ken over het vertrouwen dat de wereld
in het Zwitserse bankwezen stelt, het
geld blijft het land van alle kanten bin
nenstromen. De autoriteiten vragen zich
echter wel het een en ander af over de
aard en herkomst van het geld, dat in
dé Zwitserse kluizen ligt opgestapeld.
I tuurlfjk wat meer over zijn politieke
i plannen weten.
Sinds de Russische revolutie ls er al
tijd „vluchtkapitaal" Zwitserland bin
nengekomen.
De angst voor Hitier bracht welva
rende Duitse Joden er toe, hun fortuin
uit hun land te smokkelen. De Nazi's
voerden echter harde wetten in tegen
het illegaal uitvoeren van geld. Daar
om werden in 1934, met goedkeuring
van de Zwitserse regering, zogenaam
de nummerrekeningen ingevoerd, waar
bij de naam van de rekening-houder
strikt geheim zou blijven. Zwitserland
kent een wet op het bankgeheim waar
bij overtredingen niet alleen met boe
tes, maar ook met gevangenisstraf kun
nen worden gestraft.
De gelegenheid zijn geld anoniem
op de bank te kunnen zetten, oefen
de natuurlijk ook grote aantrekkings
kracht uit op lieden, die met minder
goede bedoelingen dan de Duitse Jo
den hun geld wilden verbergen. In
de loop van de tijd stapelde zich veel
vluchtkapitaal van twijfelachtige her
komst btj de Zwitserse banken op.
Het einde van de oorlog en de ver
andering van het getij, bracht heel wat
politieke carrières in gevaar en dus
veelal ook de financiën van deze politi
ci. Velen van hen deponeerden hun geld
op de Zwitserse banken en stelden de
Zwitsers daarmee voor problemen.
Niet alleen dreigde er een verzadigings
punt bereikt te worden, maar steeds
vaker werd men op onplezierige wijze
bij geldmanipulaties en twisten betrok
ken.
Toen het Trujillo-regime van de Do
minicaanse republiek was gevallen, in
vesteerde Rafaël Trujillo zoveel geld in
een financieel instituut te St. Gallen,
dat hjj daar een vinger in de pap
kreeg. Toevallig behoorde het instituut
aan een relatie van generaal Franco,
waardoor de invloed van Trujillo weer
werd uitgeschakeld.
In Zwitserse bankkringen rees op
nieuw ongerustheid, toen het bericht
binnenkwam dat er grote bedragen aan
Afrikaanse fondsen onderweg waren. E<e
aandelen werden in opdracht van de
vroegere premier van Katanga, Tsjom-
be, geplaatst en de Zwitsers wilden na-
Bannelingen uit andere landen profi
teerden van de Zwiserse anonimiteit
door er hun strljdfondsen onder te bren
gen. Uit deze fondsen werden vaak be
dragen aan wapenhandelaren van twij
felachtig allooi overgemaakt, en de
transacties liepen nogal eens op een
teleurstelling uit. Zo werd Zwitserland
een centrum van gevaarlpke illegale
wapenhandel.
Elke politieke storm blies nieuwe
fondsen naar Zwitserland. Een week na
de revolutie van Castro, stegen de de
posito's alleen al in dollars met 500
miljoen. Toen het in 1962 tot de confron
tatie tussen Kennedy en Castro kwam,
werden de West-Duitsers zo ongerust,
dat zij voor 300 miljoen gulden op de
Zwitserse banken stortten. Spoedig
daarna weigerden de Zwitserse banken
geld te accepteren, waarvan zij niet
konden vaststellen dat de herkomst be
trouwbaar was. Maar de vrije Zwitser
se geldmarkt ging dóór haar aantrek
kingskracht uit te oefenen.
Nu de oude, vertrouwde banken zich
niet meer wilden lenen voor twijfelach
tige transacties, gingen veel financiële
avonturiers er toe over zelf banken op
te richten. Daarbij konden ze onver
diend aanleunen tegen de gevestigde re
putatie van de oude banken. Alleen ln
Genève verschenen 80 nieuwe banken
en ook in Zürich, Bazel en Bern rezen
ze als paddestoelen uit de grond. De re
gering moest besluiten aan deze ont
wikkeling een einde te maken. Omtrent
dezelfde tijd voerden de diverse Joodse
organisaties een krachtige aktie, de
Joodse fondsen die sinds de oorlog had
den „gesluimerd" vrij te geven. Het kon
Immers redelijkerwijze worden aange
nomen dat hun eigenaren al lang wa
ren omgekomen.
De druk werd zo sterk dat de rege
ring de wet doorbrak, en de banken
voorschreef alle sluimerende rekeningen
van voor 1945 te rapporteren. Begin
maart van dit jaar werd voor 850 mil
joen gulden van de door Nazi-slacht
offers gedeponeerde gelden bekend ge
maakt. Dit is natuurlijk een ïelache-
lijk laag cijfer. Men schat het werke
lijke bedrag ruim honderd maal zo hoog.
„Het zal minstens drie of vier jaar
duren, alvorens wij een overzicht van
de gehele toestand kunnen geven",
heeft een Zwitserse autoriteit enige tijd
geleden verklaard. Volgens experts was
zijn voorspelling aan de optimistische
kant.
Dit verhaal gaat over een kat,
internationale goede wil, en
een lichte dooi in de koude
oorlog. Toen de Amerikaan
se ambassadeur in Rusland, mr. Foy
D. Kohier, eens met verlof ging riep
hij zijn personeel bij zich. Een van
zijn vertrouwelingen kreeg instruc
ties gedurende de afwezigheid van
de ambassadeur in diens bed zijn
nachtrust te nemen, omdat Kitty,
de kat van de ambassade, daar al
tijd sliep en dit beest het zonder
menselijk gezelschap niet zou kun
nen stellen. Mr. Kohier drukte de
rest van de staf op het hart Kitty
onder geen beding uit te laten, daar
ze wellicht anders weg zou lopen.
Niet lang na het vertrek van de
ambassadeur gebeurde het onver
mijdelijke. Iemand liet op een avond
de voordeur op een kier en de poes
ontsnapte in de duisternis van Mos
kou. Na de ontdekking werd onmid
dellijk de politie gewaarschuwd. Een
feestje onder diplomaten werd afge
broken omdat de aanwezige Ame
rikanen verzocht werden aan de
jacht op Kitty deel te nemen. Ook
enkele Britten besloten hun colle
ga's ter zijde te staan. Binnen een
uur patrouilleerden er een dozijn
politie- en diplomatenwagens in de
lege straten van nachtelijk Moskou,
hopende een glimp van een paar
groene fosforiserende katteogen op
te vangen in hun koplampen. Allen
reden met groot licht ofschoon de
verkeersverordeningen van Rut
land's hoofdstad dit eigenlijk ver
bieden. Politiemannen te voet zoch
ten naarstig in tuinen en parken.
Een twintigtal stille agenten, de z.g.
Druzhipiki die zonder uniform rond
lopen, werd eveneens opgetrommeld.
Na verloop van tijd werd er een
processie van katten op de ambas
sade bezorgd waaronder zich helaas
niet de goede vond. De Russen, die
niet op de hoogte waren van de be
langrijke positie die poes Kitty in
de Amerikaanse diplomatie be
kleedde, bezagen deze Westerse
jacht met de grootste verbazing.
„Is het werkelijk maar een kat waar
we naar zoeken", vroegen zij zich
af. Maar omdat zij bij deze vreem
de buitenlanders een steeds groei
ende paniek bespeurden, gingen de
politiemannen beleefd door met
zoeken.
Eindelijk om 2 uur 's nachts kwam
een agent met een stralend en tti-
omfantelijk gezicht met de boosdoe
ner aanzetten. De tegenstribbelende
Kitty had hem een flinke krhbbel
in zijn rechter pols toebedeeld, maar
dat was op dat ogenblik maar bij
zaak. De gelukkige vinder had de
kat gevonden toen hij zich het in
het portiek van een winkel wilde
installeren. Hij vertelde: „Ik was
zó gelukkig dat ik Kitty had ont
dekt dat ik er niet eens erg in had
dat mijn pols flink bloedde."
Het personeel heeft de ambassa
deur bij diens thuiskomst niet over
Kitty's avonturen en de met zich
meebrengende internationale jacht
op de hoogte durven stellen
lfaa&
Vragea «Oor d«ra rubriek rtchte
men SM de Redactie van ene
blad (met In de llnlcar-bovenheek
dar enveloppe „Vragenmbrlek").
De beantwoording geeehledt grade.
Men houde ar nog rekening mee,
dat men 14 dagen op antwoord
kan moeten wachten.
Vraag: Ik ben negen jaar getrouwd
en betaal al die tijd aan sociale
enzestig is en al achttien jaar we
eszestig is en ai achttien jaar we
duwe. Mijn broer, die meer dan
twee jaar getrouwd is, betaalt niet.
Hoe zit dat, vraagt H.v.S.-Z.
AntwoordWendt u zich tot de chef
van de hoofdafdeling Maatschappelijke
Zorg in uw woonplaats. Wij hebben er
voor u geïnformeerd. De zaak zal wel
rond komen.
Vraag: Kunt u mij het adres en
gironummer opgeven van het Fonds
Futtens Jeugd?, vraagt H. M.
ANTWOORD: Het adres van het Fonds
Puttens Jeugd luidt: Spuistraat
172, Amsterdam. Hét postgironummer u
877.
