2ZAL HET GELUK
TOCH KOMEN?
Pelsjagers van Rio Pecos
Piet Loeris en de Vliegende Schammerakken
DE DIEVEN VAN DE MARSUPILAMI
DE ZWARTE PIJL
ALS U HET
VRAAGT
mmmSiAm
Marche-
(11) Limousin
s. Quercy
Poitou -
Charentes
Savoie
W /s?
(12)
Nederlandse boksers
naar Hamburg
Tony Sneezwell wil
2.28 m. hoog springen
HET NATIONAAL FRANS VERKEERSBUREAU
Noordeinde 138 - Den Haag -Tel. 070-116636
door DULCE CARMAN
Tips voor een volmaakte vacantie, speciaal voor U
verzameld in eeuwigjong Frankrijk
^acantieplaatsen zijn er bij tientallen in deze zonnige Aipen-
Pfovincie. Maakt U zelf Uw keuze uit o.a.
P'x-les-Bains, een kuuroord van allure aan een blauw meer;
^namonix-Mont-Blanc, trefpunt van bergminnaars en spor
tieve wandelaarsEvian, waar het rustig is en waar bloemen
^°eien tot aan het meer; Megève, dat door de zon extra
™ordt verwend, de hele zomer lang; Saint-Gervais, een
oergezellig plaatsje in een prachtig landschap.
HET NATIONAAL FRANS VERKEERSBUREAU
Noordeinde 138 - Den Haag -Telefoon 070-1166 36
KARL MAY
De Wadders
Tips voor een volmaakte vacantie, speciaal voor U
verzameld in eeuwig jong Frankrijk.,,
HET NATIONAAL FRANS VERKEERSBUREAU
Noordeinde 138 - Den Haag - Tel. 070-116636
ZATERDAG 2 MEI 1964
Tips voor een volmaakte vacantie, speciaal voor TJ
verzameld in eeuwig jong Frankrijk.,,
MOCO
/hela WEETJE
WAAG. CE HEEK
VAti D&E8EGC3-
ALS HET
maal? N/er TE
AAAt LS
SWAN FEATURES SYNDICATE
huk^®® Pupillen van „Ome" Dicjt Groot
se^' v- Amsterdamse professional-bok-
bofl» "s Oostrum en Bas van Duiven-
bUr_' Zu"en op vrijdag 8 mei In Ham-
inetf ,^8cn Duitse boksers in de ring ko-
aclJr 'liddengewiclit Oostrum komt over
ser if^ond®n uit tegen de 25-jarige Duit-
Uiirtrt Stockman, kandidaat voor de
lcj ®enSewicht-titel, die enkele dagen ge-
Ven door Peter Müller vakant gege-
„bas .Is;, De jeugdige halfzwaargewicht
jari ®le van Duivenbode ontmoet de 24-
l>Jn hamburger Harry Kneipp, die in
n°S jonge carrière als beroepsbok
ser „beslagen is. Deze partij gaat over
ronden.
Proi
•Jïedl i ziin belangrijkste pugilist, de
°Oid -se ^amPi°en Wim Snoek, de
Era °Partij te laten boksen in het pro-
ÜouV0!3' dat hij op maandag 1 juni in
in 'erdam organiseert. Snoek zal dan
W(J;n Partij over tien ronden uitkomen
-a1cixe 'n r-)uit,s'an<^ boksende Neder-
A.rau" zwaargewicht Pauli („bomber")
even De Nederlandse boksbond heeft
V/el nog niet definitief zijn fiat aan
Partij gegeven.
la?® VOORSPELLINGEN, dat er dit
'°kio de Olympische Spelen in
t)en Weer diverse records zullen wor-
t0e ^broken, nemen hand over hand
alleen de experts wagen zich
«voorzichtige, diplomatieke" voor
spellingen, maar ook de atleten. Alleen
zij blazen veel hoger van de toren en
staven hun voorspellingen met ronde
cijfers en getallen. Zo ook bijvoor
beeld de Australische hoogspringer To
ny Sneezwell, die het afgelopen Jaar door
enkele opvallende prestaties de aandacht
heeft getrokken.
Sneezwell orakelt: „Voor een gouden
medaille is een sprong van 2.28 meter no
dig," en onmiddellijk laat de uit Mel
bourne afkomstige student in de medi
cijnen erop volgen: „Ik hoop de man
te zijn die deze prestatie levert." Snee
legde zijn verklaring af vo or de Zuid
californische bond van sportverslagge
vers bij het in ontvangst nemen van de
Helms World Trophy als Australië's
topatleet in 1963.
De slanke Australiër liet zich kritisch
uit over de door Amerikaanse hoogsprin
gers gebruikte techniek en verklaarde,
dat John Thomas uit Boston mogelij
kerwijs de 2.40 meter zou kunnen halen,
mits hij zich de stijl eigenmaakte, welke
de Rus Valery Brumel en hijzelf zich heb
ben aangemeten. „De moeilijkheid bij
uw topspringers ligt in het feit dat zij
langzaam komen aanlopen en vervol
gens over de lat wentelen. Toen ik Tho
mas nadeed en de draaitechniek gebruik
te. was mijn hoogste sprong slechts 1.95
meter."
Sneezwell zei, dat hij op aandringen v
trainer Franz Stenpfl was begonnen met
het imiteren van Brumel's snelle aan
loop en zakmesbeweging, welke hem
in staat stelde vorig jaar oktober op de
voor-Olympische spelen van Tokio een
hoogte van 2.20,5 te bereiken.
De Australiër oaf toe, dat Thomas
met zijn huidige stijl in de meeste
gevallen wel goed zou zijn voor een
sprong van 221 meter, maar dat zou
niet genoeg zijn om het tegen Brumel
op de Olympische Spelen op te nemen
Vraagt inlichtingen bij Uw reisbureau of bij
Advertentie
Vraagt inlichtingen bij Uw reisbureau of bij
10.
Dan was er die vreemde man die ze thuis had gezien. Hij was aardig
en hij had een van de mooiste auto's die ze ooit gezien had. Had ze
het maar gewaagd hem te vragen een eindje te mogen meerijden. Niet
ver, natuurlijk, maar enkel rond de Baai en weer terug. Maar de man
zou natuurlijk al vertrokken zijn als ze thuis kwam en zelfs als hij er
nog zou zijn, zou ze toch nooit voldoende moed kunnen vergaren om
het hem te vragen.
Er was één goed ding, ze had twee mooie botten gekregen en ze wa
ren volkomen vers ook. Daar zou moeder blij mee zijn. Mr. Bennet in
de viswinkel had gezegd dat ze volkomen vers waren. De boten waren
nog maar net binnen en de vangst was goed geweest. Dusky sloeg een
hoek van de krant terug waar het pakje in was gewikkeld en bekeek
de vis. Het volgend ogenblik slaakte ze een kreet, half van angst, half
van verrassing, toen een reusachtige hond met een dreigend gebrom
tegen haar opsprong, het pakje uit haar hand rukte en er mee verdween.
Het kind stond hem onbeweeglijk na te kijken en ze voelde zich een
beetje onwel. Bot was een luxe een lekkernij. Het gebeurde niet vaak
dat moeder er twee kocht. Het was ondenkbaar dat ze zou teruggaan
naar de winkel om twee nieuwe te kopen. Het was volkomen duidelijk
dat deze, nadat de hond zich er aan te goed zou hebben gedaan, voor
niemand meer bruikbaar zouden zijn. Wat moest ze doen? Wat kon ze
doen?
„Zeg, het spijt me heel erg," zei een berouwvolle stem in haar oor.
„Was dat jouw pakje, waar Russ mee vandoor ging? Ik hoop maar dat
er niets inzat dat je nodig hebt."
Dusky draaide zich om en zag een stevig gebouwde jongen, iets ouder
dan zijzelf, die haar met een bezorgde blik in zijn blauwe ogen aanstaarde.
„Het het was vis voor ons middagmaal," antwoordde ze eenvou
dig, terwijl ze zich afvroeg wie hij wel kon zijn. „Twee botten. De bo
ten zijn net binnen enze waren heerlijk vers."
„Jeetje! Dat is pech. Ze zullen inmiddels niets meer waard zijn. Russ
is zolang bij een familie uitbesteed geweest waar ze een draak van
een jongen hadden. Wij waren op reis en konden hem niet meenemen.
Die jongen was gewoon zijn vlees en zijn benen in te pakken met ee
eindeloos stuk touw er omheen en dat moest hij dan openmaken vóór
hij kon eten. Dat heeft nu gemaakt, dat elk pakje in krantenpapier
vlees en benen voor he mbetekent, en we hebben hem nog niet lang
genoeg terug om hem die slechte gewoonte weer af te leren."
,,Nu, er is niets aan te doen," zei Dusky met een zielig stemmetje
dat de jongen dwong haar wat nauwkeuriger op te nemen.
Een verschoten maar schoon katoenen jurkje, veelgedragen sandalen
mogelijk betekenden die twee vissen werkelijk iets voor dit meisje, dacht
hij, en handelde in een plotselinge impuls.
„Kijk eens hier," zei hij hartelijk, „we kunnen het hier onmogelijk
bij laten Onze hond heeft jullie maaltijd bedorven en ik heb geen cent
op zak om nieuwe vis te kopen. Ga even met me mee naar huis. Dan
zal ik je het geld geven voor een paar nieuwe vissen."
„Oh dat kan ik niet doen," zei ze aarzelend.
„Natuurlijk kun je dat wel. We zijn hier net aangekomen en we kun
nen ons verblijf hier moeilijk beginnen met het bederven van iemands
maaltijd. Oma en mijn zusje zijn uit, maar mijn tante heeft geld ge
noeg. Ik weet dat ze je wat zal geven."
Dusky nam haar nieuwe kennis nadenkend op. Ongeveer twaalf, flink
gebouwd, met een vrolijk gelaat en vriendelijke blauwe ogen. Zijn shirt
en shorts van khadi drill waren van superieure kwaliteit en nog maar
weinig gedragen.
Ook zijn sandalen droegen het stempel van een bekend merk. Het
kleine meisje was niet gewend prachtige kleren te bezitten, maar ze
zag ze overal om zich heen op de Parade en ze bezat een scherp oog
voor kwaliteit. Er viel niet aan te twijfelen, dat de familie van deze
jongen het zich gemakkelijk kon veroorloven de schade te vergoeden.'
„Ja! Ik ga mee," zei ze plotseling, als was ze tot een besluit geko
men. „Maar ik ga niet met je mee naar binnen. Ik zal buiten wel
op je wachten."
„Waarom?" woeg de jongen verrast. „Wij eten thuis geen kleine
meisjes op!'
„Waar woon je?" vroeg Dusky ietwat verlegen.
(Wordt vervolgd)
64- „Wij kunnen ze misschien gevangen nemen,
zonder met hun wapens kennis te maken." „Hoe
dan?" „Wij verstoppen ons in huis en laten hen bin
nenkomen. Zodra zij in de slaapkamer zijn, doen
we de deur op slot. Een paar wachten voor de deur
en het raam en klaar is kees. Dan moeten ze zich
wel overgeven." De oudste vond. dat direct neer
schieten het beste was, maar Old Death protesteer
de ertegen om een onnodige slachting aan te rich
ten. „We halen ons de wraak van het gehele ge
nootschap op de hals. Niemand in La Grange zal
meer veilig zijn. Mijn plan kan mislukken, maai
dat kan elk plan. Om zeker te zijn van mijn zaak
zal ik, om te beginnen, de omgeving van het huis
eens verkennen." „Zou u dat wel wagen, Sir,"
vroeg Lange. „Ze hebben natuurlijk een post uitge
zet en die zou u kunnen zien." „Mij zien?" lachte
Old Death. „Zoiets heeft nog nooit iemand tegen
me gezegd. Old Death laat .ich niet zien, als hij
iemand besluipt. Als u een stuk krijt hebt, teken
dan eens de plattegrond en de omgeving van uw
huis, dan kan ik mij daarnaar richten. Ik ga door
de achterdeur. Als ik terugkom, krab ik aan de
deur, dan weet u, dat u de deur niet moet openen
als er geklopt wordt." Toen tot mij: „Heft u wel
eens een mens beslopen, Sir?"
Advertentie
2e zijn nog weinig bekend in Nederland, deze West-Franse landstreken,
vvaar het toch zo goed vacantiehouden is. Het binnenland is er rustig
en lieflijk.Tussen de heuvels liggen talloze kasteeltjes en vriendelijke
dorpen met grijze Romaanse kerken. Eindeloos lang is de kust met
zijn brede zandstranden, zijn sparrebossen en schaarse rotsformaties.
Badplaatsen, grote en kleine, zijn er bij tientallen, zowel op het vaste
land als op de eilandjes voor de kust. En de zon schijnt er gul, een
hele zomer lang!
Vraagt inlichtingen bij Uw reisbureau of bij
50 Toen Piet Loeris aan de chauf
feur van de jeep vroeg, hem tijdelijk
z'n voertuig af te staan, veranderde
de man opeens van houding. „Wat
krijgen we nou, soepsnor!" bulderde
hij: „Jazeker, ik zal daar een beetje
m'n goeie wagen afstaan! Maak dat
je wegkomt, anders kom ik er effe
uit!" Daar dit nu precies hetgene
was, wat de detective van hem ver
langde, paste Piet Loeris meteen een
mouw aan de situatie! „Je moet
me nou niet gaan bangmaken, gar-
nalekop," teemde hij: „Dat durf jij
niet Daar heb jij veel te slappe hand-
jes voor!" „O, nee?" gonsde de
chauffeur: „Dat zullen we dan eens
even zien!" Hij rees in z'n volle leng
te vanuit z'n zitplaats overeind en
sloeg achteloos een been over de
rand. Juist toen hij het andere dezelf
de weg wilde laten volgen, greep de
speurder in. Er volgde een gierend ge
tuid en een doffe klap. „Waar heeft
u 'm zo gauw gelaten, meneer Loe
ris?" vroeg Sientje verbijsterd. Haar
werkverschaffer wees op een der bo
men, die zich aan de rand van het
terrein bevonden. „Daar in dat rei
gernest," grinnikte hij: „Ik hoop al-
leen maar, dat ie de eieren niet al te
veel beschadigd heeft. Ik heb de Ja-
vaanse Jukbeenderjeuker op 'm toe
gepast. Daar krijg je ze een eind mee
uit je buurt Stap in, Sientje!" Zijn
trouwe hulpje voldeed maar al te
graag aan dit verzoek. Een tel daar
na startte Piet Loeris de motor en
reed het voertuig hotsend en wiebe
lend de wildernis in. „Niet zo hard,
meneer Loeris!" gilde Sientje, die
zich aan alle kanten vastgreep. Maar
de detective gaf er alleen maar een
dot gas bij. „Wegwezen!" sprak hij:
„Daar gaat 't om!"
Drie provincies in Midden-Frankrijk, als geschapen voor de ongehaaste
vacantieganger, die de platgetreden paden van het massatourisme
wil vermijden.Het klimaat is er mild.Tussen de heuvels liggen meren,
waar men zwemt en zeilt en vist en waterskiet. Rivieren zonder tal
zoeken hun weg door een met bremstruiken overdekt landschap. De
dorpen zijn schilderachtig, de steden rijk aan monumenten uit vervlogen
tijden. Men maakt er koninklijk porcelein en tapijten, waarin zich de
kleuren van het landschap weerspiegelen.
©PIB
MPtmutl»
Lezers schrijven de krant
Advertentie
Cnnrto o-n T on TTravn PSV' sParta stond 5 min- vóór W met
op3.1 tel dl 1-10O noin 3—1 voor en toch verloor Sparta met
L 14—3
Ik lees in de sportkroniek van deze1 Wie kan mij vertellen door wie of
w*>ek, dat Sir. St. Rous voor de T.V. heeft onder welke pressie heeft enige weken
verklaard, dat hij Leo Horn een uitmun- terug de heer Ravens, die aangewezen
tende arbiter vindt, maar op één onder- was voor een thuiswedstrijd van Sparta
deel heeft hij ernstige kritiek. Hom heeft j een andere wedstrijd kreeg toegewezen?
de neiging (zo zei hij) om het resultaat DOS thuis Wie kan mij vertellen
van een wedstrijd te willen beïnvloeden, waarom Horn de midvoor van Sparta
Hij moet niet de diplomaat zijn (die b.v. met UH het veld stuurde in bedoelde
een strafschop niet geeft) omdat wedstrijd toen hij voor de 2e maal een
en al verder lezend dacht ik aan de laat- zeer grove overtreding beging? Ik zag
ste wedstrijd van Sparta die door hem °°k, hoe de r. back van Sparta in diezelf-
werd gefloten de wedstrijd zeer ernstig natrapte, ter-
In totaal liet hij vijf minuten te kort wijl de bal niet in de nabijheid was. Met
spelen 2 vóór 3 na de rust. Wat kan een glimlachje hanteert men de spel-
in 5 minuten al niet gebeuren? Ik herin-regels met.
ner mij een wedstrijd van Sparta tegen Rotterdam, 1 mei 1964, H. van Vugt.
