alle
maal
mensen
Gehele vloot vliegtuigen
gereed om in te grijpen
DE DIEVEN VAN DE
P
DE ZWARTE PIJL
VOOR LIEFHEBBERS
ZAL HET GELUK
TOCH KOMEN
S
paard! vlug!!
T
Pelsjagers van Rio Pecos
Piet Loeris en de Vliegende Schammerakken
Alfredo
11
f.
fffiSf]i&|
't is een
wissewas
was
Als president Johnson op reis gaat
glOTTjpiiiiir
«Onzichtbare weg
Alarmtoestand tegen Cubaanse aanvallers
Van taxichauffeur tot
minister
Triest
Opschrift
VAN EEN KLEINE EXQUISE DRONK
DONDERDAG 14 MEI 1964
Terrs'-
iugl! u/et.'
Ze mebssa/
ue/zaereM
t/ffsr te
c?ar komt coeo
tr/r.f tx ca u/are/z
uaoeN/
J-fr/
fiv>vr war bezielt ze "P2e
^*vjzungek /uwer
U proeft het meteen: Hero Speciaal
is 'n klasse apart Fruitzuiver puur
genieten. Inderdaad 'het van het' voor
de fijnproevers. Kies uw smaak: Jus
d'Orange, Jus d'Ananas, Jus de Grape
fruit, Zwarte bessen, Rode bessen,
Frambozen en Meikersen Appelsap
(Jus de Pommes), Tomatensap (Jus
de Tomates) cocktail en naturel.
Jus d'Orange, Appelsap en Tomaten
sap ook in voordelige gezinsflessen
(party-bottles).
door DULCE CARMAN
ach kom! we
ZULLEN 20 WEL
&AUW TERUG Z/BN,
GELOOP MB MAAR ij
KARL MAY
De Wadders
ewtfilwafóS* «mm*
Advertentie
uit een ziekenhuis in Hi
brann Duitsland) konden tijdens et..
omdat met moeite worden gered,
Een ,„„u ;oevoerwe8 veel te smal bleek
Vonder, u?heeft er nu iets °P ge-
die v„'i, et 18 een „onzichtbare weg",
rborgen ligt onder het grastapijt.
tWden0h£« hee" er nu iets op ge-
J: is een „onzichtbare weg"
™or8en ligt onder het gnastapij
tutnarr-u3^ past m het door veeleisende
Om'Wmtecten geprojecteerde park rond-
EenreteK j enlluis- In de sleuven van de
betonml, Ceepde platen wordt, nadat de
Vermot Weg 58 gelegd, met graszaad
tonnen k6 aarde gestrooid, die de be-
•azon &n snei moet veranderen in een
Voo,^luLaten ziïn niet alleen van sleuven
Eijn maar hebben ook gaten,
Jn vervaardigd uit
poreuze beton,
Te Londen is, vijf en tachtig Jaar
oud, Sir Ben Smith gestorven, voormalig
taxichauffeur en minister. Hij is als
voormalig taxichauffeur bekend geble
ven, vermoedelijk in verband met een
zekere romantiek, welke dit beroep in
een wereldstad als Londen omzweeft.
Sir Ben Smith heeft in zijn lange le
ven echter verscheidene beroepen uitge
oefend. Na zijn militaire dienstplicht
vervuld te hebben, ging hij bij de mari
niers, vervolgens voer hij jarenlang op
de koopvaardij
1ST:
straks niet meer te zien
bit A**' gras ziïn voedsel kan opzuigen
gra,onderliggende bodem De beton-
bare" ,?bt, zoals de bouwers de onzicht-
vervr.M',o,aan noemen, kan het zwaarste
*r n Ür dr?8en' zonder dat het grastapijt
vang'l He betonnen uitsteeksels
op c'e volledige druk van de wielen
Sesla ajC^ttect si blij, dat hij er in is
te vi een „hardgrondige" oplossing
bleem n VOOr een •■zachtgrondig" pro-
NELSON. een inwoner van
pr^/jogeles, voert een echtscheidings-
- e met ziin vrouw Irene en de
Vel 1S' w'e de zorg zal krijgen over de
tv/ e Jongens. Zeer duidelijk hebben de
zoons zich in deze zaak uitgespro-
tgb vóór hun vader. Hun moeder waren
J)® korte tijd al helemaal vergeten.
caat r dit het verweer van de advo-
Vh van de moeder: Frank Nelson is een
heef*1? hypnotiseur in Amerika en hg
hvn„ kennelijk zijn twee zoontjes onder
f»ose gebracht om zodoende te „hei-
Het Is pas nu openbaar gemaakt, wat
er In februari te doen is geweest, toen
president Johnson het plan had opgevat,
In Florida een diner van de Democra
tische partij bij te wonen.
Hij wilde er per vliegtuig heen. Maar
van ambassades van Westerse mogend
heden in Havana en ook uit de kringen
der Cubaanse vluchtelingen in de Ver
enigde Staten had de geheime dienst
tips ontvangen, dat Fidel Castro van
plan was, het presidentiële vliegtuig
met straaljagers van het Russische type
Mig 21, die met boordraketten gewapend
zijn, te laten afschieten of te laten ram
men. Dit laatste volgens de beruchte
methode der Japanse kamikazes
Dean Rusk, Robert McNamara, het
hoofd van de gehieme dienst, James
Rowley, alsmede de directeur van het
Federal Bureau of Investigation, Edgar
Hoover, belegden er een speciale confe
rentie voor. Men was in Washington nog
niet over de schok heen, veroorzaakt
door de moord op Kennedy Maar men
wilde zich toch niet laten intimideren.
Na urenlange beraadslagingen, waar
aan de president herhaaldelijk deel
nam, nam men een besluit.
Johnson zou toch vliegen. Toen wer
den eenheden van het luchtwapen en
de marine opgeroepen, onderzeeboten en
torpedobootjagers gealarmeerd, langs
heel de Atlantische kust en in de Ca-
raïbische Zee. Radarstations en luch't-
afweerbases kregen de taak, de route,
waarlangs de president zou vliegen,
nauwkeurig gade te slaan en te bewa
ken.
Diezelfde nacht schilderde men op
de Andrews militaire luchthaven bij
Washington het presidentiële vliegtuig
helemaal over en voorzagen het van ande
re kentekenen. Hetzelfde gebeurde met
nog twee Boeing vliegtuigen.
De volgende ochtend stonden drie pre
cies eendere machines startklaar.
Johnson, zijn vrouw en zijn twee doch
ters stapten in een er van. Alle drie ste
gen tegelijkertijd op, om eventuele aan
vallers in verwarring te brengen. Op
15.000 meter hoogte cirkelde een eska
der zwaarbewapende jagers, die het drie
tal Boeings opwachtte en naar Florida
escorteerden.
Het was het grootste escorte, ooit
voor een Amerikaanse president in vre
destijd samengesteld. Een der jagers
kon 6000 schoten per minuut afvuren!
Andere waren van raketten voorzien
Overste James Swindal, de privé-piloot
van de president, bestuurde het vlieg
tuig, waarin deze ziioh met ziijn gezin
bevond Verkenningsvliegtuigen raasden
over de 250 kilometer brede straat tus
sen Florida en Cuba. Op tal van luchtha
vens stonden vliegtuigen startklaar.
Na aankomst op een vliegveld in Fo-
rida zweefde een helicopter van de ge
heime dienst 25 meter hoog boven de
auto waarmede Johnson zich naar Miami
begaf, waar het diner plaats zou vin
den. De deuren van de helikopter waren
open, zodat de zwaar bewapende inzit
tenden direct konden schieten, indien
dit nodig mocht zijn.
Toen twintig uur later president
Johnson weer veilig in Washington was,
werd de alarmtoestand opgeheven. Er
had zich geen Cubaanse kamikaze laten
zien. De hele operatie werd tot voor
Tenslotte werd hij in Londen koetsder.
Toen de auto's hun intree deden, ging
hij op een taxi over. Hij werd lid van
de „General Workers Union", omstreeks
de twintiger jaren een der sterkste or
ganisaties van Labour, en kreeg daarin
spoedig een betaalde bestuursfunctie.
Deze bracht hem in de politiek. Hij
werd in 1923 voor het district Rotherhithe
als lid van het Lagerhuis gekozen, be
hield zijn zertel tot 1946. In 1945 werd hij
tot minister voor de distributie gekozen.
in de eerste na-oorlogse jaren, toen
in Engeland met grote voedselte
korten gekampt werd, een zware en
ondlankbare taak. Voor zijn verdiensten
kreeg hij de titel van Sir.
Toen hij ontslag als minister had ge
nomen, vestigde hij zich in een buiten
huis in Devon en heeft daar véle jaren
van zijn pensioen genoten.
kort strikt geheim gehouden. Pas nu
zijn de voornaamste bijzonderheden er
van bekend gemaakt Maar er is niet bij
verteld, hoeveel dat allemaal wel ge
kost heeft.
Advertentie
,1»*
CEN.!
PAJNITAISIO/ A<!JKf
EBNG EUEN&AAN KIJKEN, EG
DEUGT /ETS MET.'
pen" hun moeder te vergeten. Een trieste
affaire met of zonder hypnose.
EEN TOERIST in Amerika las het vo
rig jaar aan de rand van Stonewall,
Texas: (Sonewall: perzikencentrum
van Texas en woonplaats van L.B.J.)
Dezelfde toerist was de vorige week in
Stonewall en las daar: (Stonewall:
woonplaats van L.B.f. en perzikencen
trum van de wereld).
De V.V.V. slaapt nooit.
SPECIAAL
I-Wit
dUAs D'ORAN^r
SMsappe'-Is
fc>ET„Er3',SUI^
CO JAAR TOPKWALITEIT ««-wee
17.
„Doe dat niet," adviseerde zijn grootmoeder koeltjes. „Je rondt «r
zonder ogen niet op je best uitzien, en daar trek ik werkelijk de grens.
Daryl. Je kunt die jongen, waarover je het hebt, natuurlijk toevallig
ontmoeten. In een zo klein plaatsje als dit lijkt het me moeilijk zoiets
te vermijden, maar met mijn toestemming zal hij nooit mijn huis be
treden. Je kent mijn opvattingen op dit punt. Ik wil niet hebben dat
mijn kleinkinderen vriendschappelijke omgang hebben met inboorlingen,
hoe achtenswaardig ze ook mogen zijn."
„O, dat is in orde," antwoordde Daryl luchtig. „Hij is een hele Piet
op zijn eigen manier, en een stuk ouder dan ik. Hij zou niet eens hier
willen komen."
„Gaan jullie je nu maar klaarmaken voor de thee, en denk er om dat
je goed je handen wast."
Beide kinderen verlieten samen het vertrek en maakten de hele weg
naar de badkamer samen ruzie.
„Je was een mispunt, om dat kind Dusky hier te willen hebben,
zei Diane woedend.
„En jij was een misselijke snob om haar niet te willen hebben,
antwoordde haar broertje vlot. „Wat komen die Carmichaels er op aan?
Wat kan het jou schelen wat zij denken? Ik zou me om hen maar
niet bezorgd maken. Ze zouden uit je hand eten, wat je ook deed."
„Dat maakt geen verschil. Ik zie niet in, waarom wij ook maar iets
met haar te maken zouden moeten hebben niemand bemoeit zich
met haar. Ik had nooit kunnen denken, dat Oma zoiets afschuwelijks
zou kunnen voorstellen."
„Je weet nu eenmaal niet alles, zie Je. Mevrouw Zonneschijn heeft
Dusky ontmoet en houdt van haar, en tante Madeline heeft een juist
oordeel over iedereen. Ik weet niet waarom je zo misselijk doet over
een kind dat je nog nooit zelfs maar gezien hebt. Ik snap niet hoe je
zo kunt zijn, Diane, als je aan moeder denkt."
Even heerste er stilte, terwijl Diane driftig haar gelaat af sponsde. De
gedachten van deide kinderen waren ver weg, bij hun lieve, elegante
moeder in het verre Afrika. Er knaagde een onverklaarbaar verlangen
aan beider jeugdige harten.
„Nu, goed! Moeder is anders!" bekende Diane tenslotte onwillig.
„Zij is een dame, dat is alles. Ik snap niet, waarom meisjes onder
elkaar altijd zulke valse katten zijn. Jongens grauwen en snauwen nooit
tegen elkaar zoals jullie dat doen."
Oh, jongens!" Diane droogde haar mooie ogen af en maakte zich
gereed voor een afdoend antwoord. „Iedereen weet precies hoe jongens
zijn! Zij
Ze zweeg abrupt, want tot haar verrassing was ze alleen in de grote
badkamer. Onder dekking van het stromende water was haar broertje
geruisloos weggeslopen.
„Wel!" zei ze hardop tegen een nieuwsgierige vlieg, die wanhopige
pogingen deed door het gesloten raam naar buiten te komen. „Oma
zal woest op hem zijn als hij met ongewassen handen aan tafel komt.
Ilt hoop maar dat hij het zal proberen."
Maar Darryl dacht op dat moment heel niet aan zijn handen. Hij was
zachtjes de badkamer uitgeslopen en even geruisloos uit het huis en
over het grasveld naar de schutting om de achtertuin, waar hij zijn oog
tegen een spleet in het hout gedrukt hield.
Daar woonde Dusky dus. Geen wonder dat ze het hem niet had ver
teld. Het huisje was maar klein en zo volkomen verveloos, dat moeilijk
viel uit te maken welke kleur de muren ooit hadden gehad. Het stonr
in het midden van een lapje zanderige grond waar geen behoorlijk'
groente wilde groeien, al was mrs. Lancaster er door niet aflatende zor
en inspanning in geslaagd wat bloemen te kweken, die een lust voor he
oog vormden en zelfs de aandacht van toevallige voorbijgangers trokkc
Niet veel van de kleine huisjes in de achterstraatjes bekommerde
zich om een tuintje. Voor Dusky, die vanaf haar prilste jeugd geen ar
der tehuis had gekend, was het een klein sprookjesland.
Er was geen vergelijking mogelijk tussen dit hutje en het grote, fraai,
huis, omringd door zijn eigen drie acres van boomgaard en tuin, die
door deze hoge heining van elkaar waren gescheiden. Het grote hui.'
stond met het front naar de andere kant, met uit zijn grote ramen
een prachtig uitzicht op de baai, en scheen zich niet bewust van de
dichte nabijheid van zijn veel bescheidener buur.
(Wordt vervolgd
MAAG... AS CE SPSV/KKCVERS
ce bokaal, gestolen nebben.
Hitr/S ER £W
MET70HAN EN
BSRENTET^,
ZJEZO MONTPOOTZT tS iN DB
TAL GELOPEN! HUIS OE LVB3-,
DtE NAAR DE SCHUILPLAATS MN
DG STGUtKGCNEKS ADERT.
OPGEGAAN/
INE HEM
MAAR
WAT
72. Toen we de balken tegen de deur aan hadden
gezet, zat deze zo vast als een muur. Ik riep nu de
mannen, die op de vliering lagen. Drie daarvan
werden naar buiten gestuurd, om het slaapkamer
raam te bewaken. De overigen gingen mee naar de
woonkamer. Intussen was de slaapkamer een hek
senketel geworden. De schurken hadden et be
drog ontdekt en schopten tegen de deur, terwijl zij
luidkeels brulden tegen elkaar. Toen ze de deur
niet openkregen, probeerden ze het raam, maar ze
hadden het nauwelijks aangeraakt, toen htm van
buiten werd toegeschreewd: „Weg van dat raam!
Wie net open maakt, krijgt een kogel door de kop!"
„En wy staan hier met twaalf man!" voegde Old
Death hier luid aan toe en toen zacht tegen mij:
„Kom mee naar boven en neem de lantaarn mee."
Boven gekomen sloot ik de lantaarn af en we kieken
door het gat in de slaapkamer. De gevangenen had
men van hun boeden bevrijd en allen praatten door
elkaar heen. „We geven ons niet over!" schreeuw
de de luitenant boven het rumoer uit „We zijn hier
met vijftien goed bewapende mannen. Als we een
uitval doenOp dat moment klonk er buiten een
schot en toen nog één.
PU
mi
MOCO
58. De weinige kilometers, die
Piet Loeris en Sientje nog van het
centrum van de stad Knokolim
scheidden, waren in 'n korte tijd
afgelegd. Op een groot rond plein
gekomen, beduidde Omar ben Jatta
hun, dat ze van de ezel konden afko
men. „Mij nu taak volbracht
hebben", verklaarde hij plechtig:
„Garnalen mogen uw schedel om
kransen!" Daarna kuste hij op hoof
se wijze Sientje's hand, maakte een
diepe buiging voor Piet Loeris en
was een ogenblik later in het stads
gewoel verdwenen. „Zo'jf, sprak de
detective, een blik om zich heen
werpend: „voorlopig zijn wa weer.
in de bewoonde wereld, Sientje! La
ten we maar beginnen met een goed
hotel te zoeken". Dit laatste bleek
weinig moeilijkheden op te leveren,
want tegenover de plek, waar ze zich
bevonden, stond een in licht badend
gebouw waarvoor zich een uitbun
dig uitgedoste portier ophield. Een
enorme néonreclame duidde aan, dat
ze met „Grand Hotel Knokolim" te
maken hadden. „Laten we daar
maar naar toe gaan", bromde Piet
Loeris: „Dit lijkt me een exclusieve
gelegenheid, waar ze misschien wel
kroten met spek serveren, want
daar heb ik toevallig trek in!" Toen
ze het plein waren overgestoken en
het gebouw wilden betreden, gebeur
de er echter iets, waar de detective
geenszins op gerekend had. „Ho
seur!" sprak de portier, terwijl hij
zijn hand krachtig op de schouder
van de speurder legde. „Dit hotel
is gerekwireerd door de Agressie che
ambassade. Er vindt een conferentie
binnen plaats. U zult zich met iets
anders moeten behelpen".
En toen Piet Loeris tóch wilde door
lopen, verstevigde hij zijn greep.
„Heb je niet gehoord, wat ik zei?"
vroeg hij, nu aanmerkelijk minder
beleefd.
