E
Rotterdamsche bank
ZAL HET GELIJK
TOCH KOMEN?
OOK VOOR AUSTRALIËRS
KLEINER STUKJE VLEES
DE DIEVEN VAN DE MARSUPILAMI
De ring van de Castellacs
Pelsjagers van Rio Pecos
Chefarine ,4
PIET LOERIS
EN DE INCA SCHAT
Export eet flinke hap mee
Europacup voor
landenteams
kwalificatie
wereldbeker?
Vrekken
4-voudige combinatie
inderdaad veel beier!
Dank
^oe verzekert
u zich van
e^n zorgeloze
vakantie?
LMG teve
DINSDAG 16 JUNI 1964
van die romig-jonge,
geur i g-belegenpittig-oude
P/QT fS VgseMP/ HoeSMee/e J)
/at o/e rwee ha/l/losh -z/e, a
Hoe z^tzee.Dep /k Ben, /"V n,
p>/?t uutj oezscHreu Mepompom
Hf er OM&exetJC? Z/jm/J J3 pom-
A \PomJ3T
Voor verliezers
ies
y\ER om je altijd je huwe-
Honderd kilo per hoofd
Half lam...-
Azië eet mee
Lastig transport
■door DULCE CARMAN
KARL MAY
De Wadders
A/ce*/, o/T /s HeRBen we
HGT Ooeoe OGBUA COOOfZ
bc/k om oa/zg s/eoens
MH&Sc/P/CPJM/ J GshoobdL
tp&efz re z/evV/
ONte Ne (27 o Gr!
Hosep).'
NIET-2WEMMERS gaan ^en veili-
ten toe^omst tegemoet, wanneer zij
je ri mSte ^et kleine, nieuwe apparaat-
tiragen, dat pas in Amerika is ge
adstrueerd. Het is een pijpje, dat om
dr k*111 wor(^t gegesPt en dat, na een
ODhi °P eön knopje, een grote ballon
ku t St' ^00r ongeveer een tientje
Pt u zodoende, in geval van nood,
llJo het hoofd boven water houden.
JWENSEN die hun bagage zijn kwijt-
nfraakt in een Amerikaans vliegtuig
°P een Amerikaans vliegveld kun-
t nu geruster zijn dan vroeger In
of
ben
kpi'rt^? ts een computer ingescha-
die alle gegevens over gevonden
oorwerpen en verloren voorwerpen
unr^aiaelt en de combinatie gevonden
K efl verliezer geheel automatisch
stand brengt. Een pracht-oplos-
ng, zolang de technicus het sleutel-
,J® van de computer tenminste niet
kwijtraakt.
gehuwde mannen willen nog
eens hun trouwdag vergeten. Da-
Rourke, verbonden aan een Ame-
tkaa:
zen,
^P advies* luidt:' D~E~ BESTE MA-
ikaans bureau voor Huwelijksadvie-
?eP, heeft er echter iets op gevonden.
V-JP advies luidt: DE BESTE MA-
VERJAARDAG TE HERIN
NEREN, IS, OM DIE DAG ééN
BEERTJE eens te vergeten.
IN AMERIKA heerst een beetje de
ezhuis-neurose. Dat is een verschijn-
1 dat wij, in Nederland met onze
°ningnood, praktisch niet kennen,
aar in Amerika trekt men graag
j, n het ene huis naar het andere. Een
St)Uljeau voor de Statistiek heeft voor-
?6ld, dat dit jaar één van de vijf
tnerkaanse families zal verhuizen,
ten doet dit naar aanleiding van pro
r °ties (dan moet je toch in een bet.e-
e buurt gaan wonen) of naar aanlei-
^tPg van het slechte weer. Het zuiden
an Arkansas raakte zo in de afgelo-
Pen tien jaar maar liefst 23 procent
ftan de bevolking kwijt. Men verhuist
tfekk
De tijd van de Australische vleespot
ten is voorbij. Niet geheel ten onrechte
bezat de Australiër de vermaardheid,
de grootste vleesconsument ter wereld
te zijn, doch hoewel hij die reputatie
nog niet heeft behoeven te verliezen, is
de laatste jaren °°k voor heln het stuk
je vlees geleidelijk aan kleiner gewor
den als gevolg van de omstandigheid,
dat de wereld het oog begerig op het
Australische vlees heeft geslagen en er
dus een goed exportartikel in zit.
Het heeft veel jaren moeilijk gezeten
met de Australische vleesexport. „Moe
der" Engeland had haar eisen gesteld
en middels een 15-jarig contract zich
verzekerd van vleeslevering tegen een
prijs, welke geleidelijk tot vreemde si
tuaties leidde. Want de prijs bleek uit
eindelijk voor Engeland zo gunstig, dat
van de verplicht gestelde hoeveelheid
vlees door Australië geleverd, een flink
deel door Engeland zelf kon worden ge
ëxporteerd, o. m. naar Aziatische lan
den
Het is begrijpelijk, dat de Australische
veehouders met die toestand allesbehal
ve ingenomen waren en de regering dan
ook voortdurend over deze situatie werd
aangevallen met opdracht te trachten,
het contract beëindigd te krijgen. Dat
Engeland daar weinig voor voelde is
duidelijk.
Er is een tijd geweest, dat de Austra
liërs gemiddeld per jaar per hoofd der
bevolking 93 kg vlees verorberen. Om
dat daar de babies en nog ouder „niet
vleesetende" onder zijn begrepen, is dus
de hoeveelheid voor iedere volwassen
Australiër dus heel wat groter. De
Australiër at altijd vlees op een ietwat
vreemde wijze, althans, zo vond ik het
aanvankelijk. Hij vraagt aan de slager
beslist niet om een „vet randje" weg
te snijden, doch dat doet hij zelf wel
op z'n bord. En omdat vlees veelal roy
ale vette randjes bevat, werd ook veel
op het bord weggesnedenen verdween
dan naar hond of vuilnisbak. Dat is
eigenlijk al zo'n beetje verleden tijd,
want de echte vleespotten zijn ook in
Australië verdwenen
De tijd, dat de Australiër bij de sla
ger een half lam tegelijk insloeg is aan
het voorbij gaan. Dat komt vanwege de
gestegen prijzen. De wereld heeft de
laatste jaren begerig het oog op de
Australische vleespotten laten vallen
die zijn, als gevolg daarvaan, minder
goed gevuld. Weliswaar neemt de
Advertentie
eenmaal graag in Amerka. Het
ken zit de mensen nog in het bloed.
^ruk-knop
eel? U wel eens geworsteld met
Bi™. "«kje sardientjes, tijdens een pick-
telt ^Voorbeeld, waarhij u het sleu-
Ov°of het blikje was vergeten?
jj geprobeerd zo'n blikje open te
Ugen met een schroevendraaier,
11 nagelvijltje, een scherpe steen,
en duimnagelWel. dan is dit
g°ed nieuws voor u. In Amerika is zo
juist een begin gemaakt met de fa-
'"dkage van blikjes sardientjes met
?ruk-knop-bediening. Een druk op een
knop en het blikje schiet open. U ziet,
de
moderne wetenschap staat toch
'haar voor niets.
Vier betrouwbare middelen in 1 tablet
doen wonderen tegen pijn en griep I
Elk der vier bestanddelen van
Chefarine „4" is wereldberoemd.
De combinatie in één tabiet werkt
nóg krachtiger. Bovendien zorgt
één der bestanddelen, dat ook een
gevoelige maag niet van streek
raakt.
Australiër bij zijn ontbijt, zelfs op een
soms heel vroeg uur, zijn „steak" en
dat gebeurt in de loop van de dag nog
enkele malen, doch de stukken zijn zelf
wel iets kleiner geworden en in sommi
ge gezinnen zijn er zelfs vleesloze maal
tijden.
Australië moge h et land van het
schaap zijn, dit betekent allerminst, dat
de Australiërs het meest schapevlees
eten. Ruim de helft van het vleesver
bruik betreft rundvlees; bijna 40 pet. is
lamsof schapevlees en nog geen 10
pet varkensvlees. Niettemin, de Austra
liërs eten toch plm. viermaal zoveel
vlees als de Nederlanders doen.
Maar goed, daarvoor wonen zij ook in
het land van het vlees.
Nu de laatste jaren de relaties met
de landen van het Verre Oosten op han
delsgebied nauwer zijn geworden, is het
Australische vlees steeds meer een aan
trekkelijk exportartikel geworden. Er
zijn in het vorig jaar weer nieuwe le
veringscontracten afgesloten, welke de
vleesprijzen ten goede zijn gekomen doch
anderzijds de Australiërs tot matiging
in vleesverbruik hebben bewogen.
Australië bezet de tweede plaats
naast Argentinië op de wereldrang
lijst voor vleesexport, bijzonder dan van
runden kalfsvlees. Als gevolg hiervan
nam het binnenlandse vleesverbruik het
vorig jaar voor genoemde vleessoorten
af, tot nog geen 100 pond per hoofd
van de bevolking. In totaal werd in
Australië rond 800.000 ton runden
kalfsvlees geproduceerd waarbij de
staat Queensland met 278.000 ton het
„leeuwenaandeel" had. De produktie
van schapenen lamsvlees beliep
rond 600.000 ton, waarvan 100.000 ton
werd geëxporteerd. De export van rund
en kalfsvlees leverde Australië ruim 50 1
miljoen gulden op. Uiteraard brengt de
wol van de meer dan 100 miljoen scha
pen, welke Australië thans bezit, heel
wat meer op, doch daar gaat het nu
niet over.
Het merendeel van de Australische
veehouderij ligt in het achterland. Dit
bracht transportmoeilijkheden met zich
mee. Met grote kudden was men soms
weken op weg naar de abattoirs, die
meest dichterbij de kustlijn zijn geste
gen
Op die tochten sneuvelde heel wat vee
van dorst. Men is er daarom toe overge
gaan, om, van vrachtauto's, „veetrei-
nen" te bouwen, dat wil zeggen, auto's
met twee aanhangers. Bovendien is het
vervoer per vliegtuig in belangrijke ma
te toegenomen. De snelle groei van de
Australische bevolking heeft overigens
niet nagelaten op de eigen consumptie
een stempel te drukken. De export van
vlees naar Engeland gaf nogal wat pro
blemen, doordat men niet over voldoen
de koelruimte beschikte; in dat opzicht
had Argentinië 'n voorsprong op Austra
lië. De afstand speelt ook een belangrij
ke rol.
De export en verbruik van kangoeroe
vlees is geen succes gebleken.
Nietemln, Australië spreekt wel een
woordje mee bij de wereldvleesex
port en de Australiërs moeten het als
gevolg daarvan nu met een stukje min
der doen.
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
PE HEMEL ZIJ DANK, zuchtte de
^keldief, die in een zaak in Boston
geprobeerd om het handtasje te
*VlJPen van mevrouw Mildred Zinka-
jJ toen hij zich tenslotte omringd
®g door vier agenten. Want toen de
0JAe mevrouw Mildred Zinkawich had
•t kt, dat de man haar tasje wilde
dief"1' zij heel luid: „houd-de-
®t geroepen en toen waren er nog
w6r ^orse en ook heel nijdige vrou-
°P de (tamelijk kleine) dief af-
stormd. Zij hadden hem de boven-
eren van het lijf gerukt en aan z'n
ren getrokken. Verschrikt en ellen-
0 g ap een ziek vogeltje ging de inan
ten1" rï,e handen van de politiesgen-
de a's reddende engelen optra-
gj"1 en het slachtoffer moesten be-
fle K en tegen de woede en nijd van
da ze huisvrouwen. De hemel zij
^_^k> zuchtte de dief, dat nóóit meer.
MADRID 16 juni. Voor een aantal
gewichtige beslissingen staat woensdag
het congres van de Europese Voetbal
Unie. want het ligt 'n de bedoeling om
de Europese beker voor landenteams
als kwalificatiewedstrijden te laten gel
den voor het wereldkampioenschap voet
bal. Op het ogenblik in Madrid wor
den woensdag en zaterdag de halve fi
nales en de finale van dit toernooi tus
sen Rusland, Denemarken, Hongarije en
Spanje gespeeld wordt de Europese
beker voor landenteams betwist in een
soort knock-out systeem, maar men wil
er in 't vervolg een competitie van ma
ken.
Overigens zal er in de komende jaren
nog geen verandering plaats vinden,
aangezien de kwalificatiegroepen voor
1966, wanneer de eindstrijden om de
Coupe Jules Rimet in Engeland zullen
worden gespeeld, reeds lang bekend zijn.
a riv*»rte"tip
Door de Rotterdamsche Bank te laten zorgen
voor uw
reisverzekeringen (bagage, ongeval, ziekte)
reisdeviezen (in kontanten of chèques)
kostbaarheden en waardepapieren (in de
kluis)
Een brochure met volledige informatie ligt
voor u klaar bij alle 355 kantoren van de
overal binnen uw bereik
rfc
44.
„Jij was het geschenk van Tangaroa, de Zee-God," zei het Opperhoofd
zachtjes. Hij nam, maar hij gaf ook weer. Jij redde haar leven en haar
versband. Alleen omdat jij er zo slecht aan toe was en zij nu jou had
om voor te zorgen, ontkwam ze aan de donkere schaduw van Reinga's
Poorten. Aanvankelijk enkel om die reden en later dank zij jezelf ben
jij de plaats in mijn hart gaain innemen die voor iou zou zijn geweest
indien je in werkelijkheid mijn zoon was."
„En de Waikatos wisten dat?" vroeg de jongen langzaam. „Ik heb
hen altijd behandeld alsof ik hun Opperhoofd was. De Waikatos hebben
mij geaccepteerd?"
„De Waikatos wisten en gingen ermee akkoord. De Arapata, die in
de storm verongelukte, was de laatste van ons geslacht. Zolang mijn
Wahine leefde had ik je dit nooit kunnen vertellen, maar vaak voelde ik.
dat je recht had dit alles te weten."
,,Het lijkt allemiaaJ zo vreemd! Een uur geleden was ik het jonge
Opperhoofd van de Waikatos of eigenlijk ben ik dat nooit werkelijk
geweest, maar ik beschouwde mezelf zo en nu ben ik opeens helemaal
niemand. Een naamloze schipbreukeling."
„Je bent mijn zoon!' verklaarde het grote Opperhoofd trots. „Riu
Ruatani van de Waikatos. De stammen hebben je geadopteerd en waren
tevreden, want jij verdringt niemand van de rechte lijn van afstamming.
Volgens de Pakeha wet heb ik de adoptie jaren geleden wettig gemaakt,
toen het ernaar uitzag, dat je eigen familie in die storm verloren was
gegaan. Alles is dus geregeld."
„De wereld is een gek oord," verklaarde de jongen spijtig. „Waarom
kon ik niet met de rest van mijn familie verdronken zijn, en Arapata
gered?"
„Wij kunnen de besluiten van de machtige Goden niet doorgronden.
Het stond zo in de sterren geschreven, wier loop geen mens kan veran
deren. En je behoeft niet verder over deze zaak te piekeren, zoon van
me. Door het leven en het verstand te redden van de vrouw van het
Opperhoofd, die, zoals je weet, een engel van goedheid was en het
idool van haar stam, verkreeg je het recht op al de liefde en trouw
die een Waikato zijn Opperhoofd kan bieden."
„Misschien ben ik niet eens een Maori!" zei Riu nadenkend.
„Dat heb ik ook weieens gedacht. In veel opzichten heb je de pakeha
kijk op de dingen."
„Ik vraag me af wie ik werkelijk ben en wat het doel van deze
vreemde gebeurtenissen kan zijn?"
„De Tohungas en ik hebben die kwestie ernstig bestudeerd. De laatste
jaren is de wereld sterk achteruitgegaan. De ouderen van de stam zijn
met hun voorvaderen verenigd en de jongemannen, die naar voren kwa
men om hun plaatsen in te nemen, zijn niet van hetzelfde kaliber als
degenen die vóór hen zijn heengegaan."
„Maar zelfs danM
„De pakeha is al meer dan duizend jaar beschaafd," veryolgde het
Opperhoofd koppig. ,,De Maori nog pas een honderd jaar. In die korte
tijd heeft hij heel wat beschaving opgedaan, maar de oude leerstellingen
kwamen in de eerste plaats en daarom is het onvermijdelijk dat de bei
de ere-codes en levenswijzen in hem moeten botsen. Bij de pakeha leeft
ieder gezin op zichzelf, als een gesloten eenheid. De Maoris leven in
stammen, teruggaand tot de zeven voorvaderlijke kano's. Wanneer een
blanke man iets bezit, is dat van hem alleen. Voor een Maori behoort
elk bezit aan de stam.
(Wordt vervolgd
98. „Verst.' at gij de taai der bleekgezichten?"
begon Old De. th. „Avat-vila verstaat de taal, maar
wenst deze niet te spreken," was zijn antwoord, dat
Old Death voor ons vertaalde. „Ik moet u echter
verzoeken, nu deze taal te spreken," vervolgde mijn
vriend. „Waarom?" „Omdat mijn blanke reisgeno
ten de taal der Comanchen ndet verstaan en toch
ook moeten weten, wat er gesproken wordt." „Zij
zijn bij de Comanchen en moeten dus ook de taal
der Comanchen gebruiken. Dat is beleefd!' „Gij
vergist u! Zij kunnen geen taal gebruiken, die zij
niet kennen. Zij zijn de gasten der Comanchen en
hebben het recht in hun taal te worden toegespro-
Advertentl».
5. Het is niet te verwonderen, dat
de nieuwgierigheid van Piet Loeris
in hoge mate gewekt werd door de
stads- en landkaarten van Mexico,
die kolonel Bolpoot op zijn bureau
had liggen. „Ik zal 't je heel in 't
kort vertellen", vervolgde deze: „Er
moet ergens in Mexico nog een In
ca-schat begraven liggen. Nu heb
ben verscheidene regeringen er ex
pedities naar toe gestuurd om die
schat op te sporen, maar tot nu toe
waren alle pogingen tevergeefs. Ook
onze regering kreeg een uitnodiging
om er iets aan te doen. Maar een
expeditie van zo'n man of dertig
loopt nogal in de papieren en
De detective legde hem met een ge
baar het zwijgen op. ,,Ik doe het óók
niet voor niks", zei hij met een stuur
se blik op de man tegenover hem.
„M'n oom Johan zei altijd: Gierige
en plezierige mensen zitten op ver
schillende stoelen. Ik wil om te be
ginnen weten, hoeveel m'n honorari
um bedraagt!' Kolonel Bolpoot keek
hem even peinzend aan. „Niets" zei
hij eindelijk: „Geen rooie duit! Hé
wacht even, laat me éérst uitspreken.
Reis en verblijfkosten worden volle
dig vergoed!' „Wat kaïn mij dat
schelen mopperde Loeris, die zich al
bij de deur bevond: „Moest je me
daarvoor laten komen. Ik heb de eer
je te groeten! Kom mee, Sientje!"
„Stop!" schreeuwde de kolonel: „Je
hebt nog niet alles gehoord, Loeris!
Er is één conditie, die je héél bij
zonder zail interesseren!" Getroffen
door de toon van die laiaitste woor
den bleef de vermaarde speurder
staan. ,,De waarde van die Inca
schat bedraagt tachtig miljoen dol
lar. Als je 'm vind krijg je tien pro
cent van de opbrengst.Wat zeg je
nou?"
MOCO
h/j /s it/ecr{ \/r Pr'STe&eM
ken. Als u het niet doet, zullen zij denken, dat u
geen Engels kent." „Oef! Ik heb gezegd dat ik de
taal der withuiden ken. Als zij mij niet geloven, dan
laat ik ze doden! Hoe heeft u het gewaagd, bij het
vuur te gaan zitten?" „Omdat wij als
daar het recht toe hebben." „Van wie zijt gij dan
het opperhoofd?" „Van de spoorzoekers," Vervol
gens benoemde Old Death de beide Langes als op
perhoofden der smeden en wapenmakers en mij ais
opperhoofd der wijsheid. „Zijn haar is niet wit,"
bromde Avat-vila op mij doelend. Old Death aar
zelde even.
