Schuld-en boete-drama
bij Nationaal Ballet
Don Juan: vreemde conceptie
ZATERDAG-PUZZLE
Leve het schoolreisje
r
OVV O (4-3)
u
c
z
Honkbalzege van
BI
Zedentractaat
SCHEEPVAARIBERlCHTtrl
V.J
Veritas schaft fysieke
ontgroening af
Nachterland
ABC blijft leiden in
nederlaa gtoernooi
ZATERDAG 21 JUNI 1964
PAGINA 7
WÊF
yj«M8
ia«Ss4|gitóiEÉÉPi^B
o'Donnovan en het binnenhalen
Ratelmuziek van de uitvierende lijn
Mrs. Green: Haaien en kleine vissen
h
\S w
E
D
E
Gr
R
A
F
T
L
E
B
R
D
A
M
G
I
E
T
H
0
0
R
N
I
T
H
U
I
Z
E
K
L
E
M
B
0
R
Gr
A
A
N
D
A
M
W
E
E
S
P
E
P
E
- s- <y?Eï*tó*'.-ó>ïy
HÜ. jHjH
wmzmm
-\
W :-<
iSCf*»:
gWftfc ^^^^^jiiiiiilil
ZEEVISSEN ONDER
lllllllllllllllllHlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIMIIIIIIIIIKIIIIIIIIIIItlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIKIIIIIIIIIIIIIIIIII
HET ALZIEND OOG
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiHiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiii)
VAN MRS. GREEN
llllllllllllllilllllllllllllllllIllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllflIlllllllllllllllllllllllllMllllllllltllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIISHIIIIIIIIIIIIMIl
Onze kleine, maar snelle motorbarkas heette Ze-
dora en de zee voor de rotsachtige kust van
Ierland was niets meer of minder dan de
wild schuimende Atlantic. Het was z„'n dag
waarop je je kon afvragen wat ons toch bewogen
had deze duivelse heksenketel op te zoeken. De zwa
re, zoute wind viel van alle kanten op ons neer. En
onder de leigrijze buien kwamen de golven, hoog en
hreed op pns toestormen. Sommige liepen gulzig en
Slurpend pal achter ons langs. Andere echter tilden
ons in een machtige zwaai naar hun witgekuifde top-
Pen, waarop wij dan even balanceerden als een ner-
veuze equilibrist. Maar dan volgde onherroepelijk
Weer de vermaledijde duik omlaag. O zeker, we waren
gekomen om te zeevissen, en met visioenen vol
Vechtlustige haaien en driftig klapperende roggen in
Kinsale' aan boord gegaan, En de hemel weet dat
,M'ij tot het laatst toe hebben volgehouden, de hengel
hooggeheven vanuit de leren steunkoker aan onze
buikriem,-als droegen wij het congregatievaandel in
een kerkprocessie. We lieten, draaiend aan de molen,
het lood met de kleurige vliegen vlak boven de bo
dem heen en weer dansen. Maar tegen ons spanden
de vissen samen met de elementen. We hebben de
gouden druk" in de polsen, die elk rechtgeaard zee
visser in complete jubelstemming brengt, niet ge
voeld.
Mrs. Green sprak in termen als „Prijs de zee en
loof Kinsale". Zij deed dat met een wonderlijk vuur,
dat brandde in haar zeegroene, Ierse ogen. „Kin
sale heeft het," zei zij enthousiast. „Mijn broer en ik
hebben dat altijd al geweten. Alleen, je moet in za
ken als deze geduld hebben. Niet alles op stel en
sprong willen. Mijn broer ging het te langzaam. Hij
heeft zich teleurgesteld uit de organisatie terugge
trokken. Ik ben gebleven. Omdat, zoals ik al zei, Kin
sale het hééft." Dat slaat dan op het zeevissen. Het
is de grote troefkaart, die de Ieren hier eindelijk uit
de oceaan aan hur voeten hebben getrokken. En nu is
mrs. Green de vrouw die deze troefkaart in Kinsale
Uitspeelt.
igenlijk is het nog maar pas begonnen, zoals al-
";rla
Eles wat voor Ierland toerisme en attracties be
tekent, pas begonnen is. Wat dat betreft is Ier
land in het hoopvolle stadium van de ontdek
king. Het heeft de wind van „het nieuwe" meè. Het
feit dat zich door de eeuwen heen geweldige scholen
haaien, zeepaling, zeebaars en pollack voor de kus
ten van het groene eiland ophouden, heeft de bewo
ners lange tijd „Siberisch koud" gelaten. De Ieren
zjjn van huis uit nóg slechtere viseters dan wij. Aan
de morsige toog van Kinsale's Harpoenbar heeft mrs.
Green ons met een ondeugende glimlach uitgelegd
waarom. „Het is een beetje filosofisch," bromde zij,
„maar volgens mjj is het de waarheid en niets dan
de waarheid. Kijk, wij zijn als katholieken verplicht
op vrijdag vis te éten. Bij wijze van versterving.
Dat viseten is dus een offertje. Je eet iets wat Je
eigenlijk niet wil. Snapt u! Wij zijn geen mensen om
elke dag weer offertjes te doen." Haar korte, droge
lach vulde de Harpoenbar en haar stevige handen
sloegen op onze schouders. Die handen hadden we
's morgens al gevoeld in het Kinsale Boat Centre,
het „heilige-der-heiligen" van dit kleine Zuidierse
stadje. Daar zetelt de organisatie van het zeevissen
en daar is dus van uur tot uur mrs. Green, die op
het eerste gezicht iets weg had van de fameuze
miss Marple uit de boeken van Agatha Christie. We
kwamen om te vissen, maar wat waren wjj daar
slecht op gekleed. De ogen van mrs. Green gleden
afkeurend over de volle lengte van ons confectiepak.
Buiten gierde de wind en joeg af en toe een klette-
zei ze en het was alsof wij in de biljartzaal van het
Amsterdamse Americain een keu uitzochten.
En toen was er ook geen ontkomen meer aan.
Buiten in het haventje wachtte Jerry Q'Donno-
van met zijn brede, ietwat buikige Zedora. En
daar stond ook dr. Azouf, de bruinverbrande
dokter uit Nice, die telkens weer de zon aan huis
verruilt voor het woeste werk onder de Ierse kust.
Hij stond er ook echt als een man met ervaring. Zijn
uitrusting was zonder meer è.f. Hij droeg een hemels
blauwe trui met daarop een geweldige meeuw gebor
duurd. En de laarzen met brede omslag bedekten
zijn geweldig lange benen geheel. Die laarzen deden
ons denken aan de afbeeldingen van kapitein Kidd,
de geweldige zeerover. Dr. Azouf deed ook geen enke
le poging om het stoere effect wat af te zwakken.
Achter zijn bril met gouden montuur twinkelden twee
spottende ogen, „Die Hollander met zijn nette pak-
kie onder de grijze nylonpij, dat zou straks wel eens
dolle pret kunnen worden," moet hij hebben gedacht.
We deden ons best de hengel zo geroutineerd mo
gelijk vast te houden en wipten lichtvoetig de boot
in, Maar het feit dat wij nog nooit eerder een hengel
in de hand hadden gehad, ontging de geoefende ogen
natuurlijk niet. En uit de prestaties, die dr. Azouf
onmiddellijk verrichtte, viel direct op te maken dat
hij tot het slag der geoefénden behoorde. Zijn lesje
zou hard aankomen, dat stond vast en 's avonds in de
Harpoenbar zou hij triomferen achter zijn „Old
Scotch" als hjj de anderen verhaalde van zijn dave
rende triomf op de man uit Amsterdam. Want dat
was ons in Kinsale al spoedig duidelijk geworden.
D e Zedora joeg in dichte wolken opspattend buis
water voorwaarts, op de niet aflatende kracht
van haar twee 60 pk. sterke dieselmotoren.
Een modern uitgeruste barkas, met een knus
vooronder. Jerry O'Donnovan peilde de bodem met
zijn echoloodinstallatie en keek af en toe om naar de
grauwe, vervagende kust. Het was helemaal zijn ge
heim waar de vis zich ophield, en waar hij zijn boot
moest stoppen.
Een schip dat vaart, biedt ook bij stormweer nog
wel mogelijkheden om zich het spook van de zeeziek
te van het lijf te houden. Je hebt dan tenminste al
tijd nog het idee dat je naar betere wateren vaart
en door met het slingerende schip mee te geven, ben
je vaak zo druk in de weer, dat je het naderend on
heil op zijn minst kan uitstellen. Een praktisch stil
liggende boot is echter eên speelbal van de golven.
En zo was onze positie, toen Jerry O'Donnovan met
zijn zachte kraakstem zei dat het dan hier maar
moést gebeuren. We moesten naast de Fransman
op het bankje gaan zitten, dat langs de flank van
de Zedora stevig was bevestigd. Jerry maakte onze
hengels klaar, gebaarde ons een greep in het zakje
„ruby-duby" té doen en de vis op wat snoepgoed te
onthalen. „Dat stemt hem mild," mompelde h;j.
„Maakt hem bijterig." Hjj gaf ons de laatste in
structies. „Het lood met de veertjes op en neer la
ten gaan, dicht bij de bodem. En als je aan de druk
in de polsen voelt dat je beet hebt, moet je de Hjn la
ten uitvieren en achterin het schip op de „vecht-
stoel" plaatsnemen. Natuurlijk alleen als je zeker
weet dat je het grote werk aan de haak hebt gesla
gen.
Toen gebeurde wat we eigenlijk al lang hadden
voélen aankomen, maar waarin wij, totdat het
afschuwelijk moment daar was, hardnekkig
weigerden te geloven. Het kwam eigenlijk toch
nog plotseling. In het spoor van onze „ruby-duby"
ging ons complete breakfast van die morgen naar
de zeebodem. Goed, de oceaan wilde het zo en wij
putten hoop uit het Opgeluchte gevoel dat nadien
ovèr ons kwam. Er kwam zelfs zoiets als een grote
triomf over ons, toen we kort hierop bemerkten
dat. de man naast ons in de laarzen van kapitein
Kidd ook niet wat je noemt zeker was, en vrij
spoedig ons voorbeeld volgde. Misschien was zijn
breakfast die morgen van beter gehalte dan het onze
geweest. Want kort nadat hij zijn tol aan de zee
had betaald, kreeg hjj beet. En met dat beet heb
ben, keerde de kleur op zijn gezicht terug. „Al-
lez", riep hij boven het fluiten van de wind
"riftta
uit
Jende regenwolk tegen de ramen. „Is dit wel weer om
Le vissen", vroegen wij voorzichtig. „In Kinsale
hun je altiid vissen." antwoordde zij en gaf ons een
ving er in de tussentijd nog twee bij. De vissen
toonden nu eenmaal een uitgesproken voorkeur tij'
dens onze gedwongen „cake-walk". Maar we ble'
ven draaien. Het verlossende woord om terug te
gaan. de definitieve nederlaag wilden wij niet lij
den. Dus dwong onze stijve koude rechterhand aan de
handle van de molen het aas op en neer boven de
zeebodem.
De beslissende fase van het gevecht in de boot,
onze enige kans nog, nu we, wat het vissen betrof
met 4-0 achterstonden, kwam toch nog onverwachts
Het begon op het moment dat een van de vissen
bij kwam en met zijn stevige staart op het dek be
gon te klapperen. Een buitengewoon luguber geluid
dat als het ware om wraak scheen te roepen. Jerry
scheen het niet in het minst te interesseren. Hij veror
berde in alle rust zijn koude kip. Wij echter ble
ven gespannen luisteren en meenden zelfs allerlei
vreemde geluiden uit de wijd opengesperde visse-
bek te vernemen. Afschuwelijke geluiden. Of dr
Azouf ze ook hoorde, weten we niet. Wel zagen we
hoe hij plotseling met een woest gebaar de hengel
van zich af wierp en met vreemde holle ogen naar
voren wankelde, het vooronder in. En zelfs nog ver
der. Hij verdween door de zwiepende klapdeurtjes in
„het stilletje". Dat was de grootste fout die hij
kon maken. De zeezieke zal altijd de frisse buiten
lucht moeten prefereren boven een kleine afgesloten
ruimte, waar zijn toch al geteisterde evenwichtsor
ganen helemaal het contact met de werkelijkheid
verliezen. Maar kennelijk kon dr. Azouf niet anders
meer doen. Hjj verdween achter de deurtjes en vrij
spoedig daarna kwam uit zijn mond de kreet, die
wij in stilte verwachtten. Het meer dan dringende
verzoek om alsjeblieft terug te keren! En wel zo
spoedig mogelijk. Op dat moment was onze eer ge
rei. Voor Jerry O'Donnovan is de klant koning. Hij
kwam naar ons toe en bracht het verzoek van dr
Azouf over, dat wij al lang gehoord hadden. „Gaat
u er mee akkoord, dat we terug gaan?", vroeg hij
correct. De vraag bracht ons in een positie die wij
volledig wensten uit te buiten. We wilden Jerry uit
gebreid meedelen dat we ons net wat beter begon
nen te voelen, dat we gegronde hoop hadden op een
algeheel herstel, dat de nylonpjj van mrs. Green
AMSTERDAM, 26 juni Een schuld
en boete-drama, geheten „Don Juan"
was vanavond het hoofdnummer van
het programma, dat het Nationaal Bal
let aan het Holland Festival bijdroeg.
Het is van Tsjechi
sche afkomst: concep
tie, muziek en regie
zijn van Vaclav Kas-
lik. terwijl Vlastimil
Jilek de choreografie
geleverd heeft, Josel
Svoboda de decors en
Jan Scalicky de kos
tuums. Gerrit Kouwe-
naar heeft toepasselij
ke teksten geschreven
tussen de delen; ze worden op de band
gesproken door Peter Oosthoek, en het
orkest (het Gelders onder leiding van
André Presser) is verrijkt met de Phi-
licorda, een soort klavierorgel met
draaiorgel-allure.
Het is een vreemde conceptie, dat
Don Juan-drama, maar het is helaas
een nogal bekend soort choreografische
uitwerking, die eraan gegeven wordt.
Don Juan als schuld en boete-figuur is
wel een transfiguratie van de eeuwenou
de theaterheld. Salvador de Madariaga
ziet als karakteristiek in hem, dat hij
handelt zonder ooit te denken. Dit is
niet onjuist, maar het lijkt niet de re
den waarom hij in het gezelschap der
onsterfelijk levende figuren van het
Europese cultuurleven is opgenomen.
Men zou die veeleer moeten zoeken
in het feit, dat Juan gedreven wordt
door een oerdriftige vitaliteit, die in
aanleg algemeen menselijk is. Haar pa-
roxistische opzweping maakt haar on
dergang des te aangrijpender, maar iie
ondergang is eveneens algemeen men
selijk, omdat alle vitaliteit tot de dood
bestaat. Het uitdoven der vitaliteit is
de tragiek van de mens, van Don Juan.
Ve gingen even
Green snel een
Reusachtig nylongewaad over onze schouders glijden.
Een gewaad, met de allure van een monnikspij, dat
nns tot aan de voeten reikte. „Absoluut waterdicht,"
garandeerde de bedrijvige vrouw, die ons voor ging
«aar de rekken van de hengels. „Kies maar uit,
en begon driftig aan zijn molentje te draaien. Met
verbaasde blik zagen we even later maar liefst
twee woest spartelende pollacks boven de golven
uitkomen die door Jerry met vakgrepen binnen
boord werden gehaald.
Zeeziekte is niet eens zo erg, zo lang je nog
maar wat te geven hebt. Een gevulde maag
biedt altijd uitkomst. Want na het „offerèn"
komt telkens de période waarin je je als het
ware opgelucht voelt. Veel erger is het moment
als je werkelijk niets meer hebt eb je gedwongen
wordt om allerlei vreemde sappee aan te spreken,
die vanuit het diepste van je binnenste gehaald
moeten worden. Dat is de weg naar het absolute
dieptepunt. Het moment waarop je bang bent, dat
je dood zal gaan. En dat is dan nog maar het
begin, want spoedig komt het moment waarop je
bang bent dat je niet meer dood zal gaan. Wij wa
ren op die weg al een heel eind gevorderd. Alleen
het feit dat we met vissen bleven doorgaan hield
ons verzet tegen het absolute dieptepunt in stand.
Jerry O'Donnovan met de ondoorgrondelijke grijns
was naar een van de vissen toegestapt en had een
vers brok uit de rug gesneden. Dat brok werd in
Eartjes verdeeld. Een er van ging aan onze haak.
>e andere legde hjj naast ons op de bank. Daarop
drilden en trilden zij mee met het woeste gedans
van de Zedora, terwijl de regenvlagen er onbarm
hartig op neersloegen. Er ook maar even naar kijken,
was voldoende om opnieuw een diepe buiging voor
Oce&nus te maken. Trouwens ook het feit dat Jerry
O'Donnovan hierna doodgemoedereerd zijn lunch
aansprak, was voor ons één kwelling zonder weer
ga. Hoe was het in 's hemelsnaam mogelijk dat
een man onder deze omstandigheden kon eten. Naast
ons zakte ook de Fransman steeds verder weg, het
enige lichtpunt in onze tragische situatie. Goed hij
het zee- en regenwater aardig keerde en dat wij er
toch nog op rekenden op zijn minst één visje te ver
schalken. Maar daarvoor kregen we niet eens de
kans. Op het moment dat een geweldige golf ons op
tilde en we op de brede rug schenen te flaneren,
klonk er uit „het stilletje" voor in het schip een lan
ge, afschuwelijke kreet. Een wanhoopskreet, schril
en scherp! We keken en in een flits zagen we hoe
de klapdeurtjes open zwiepten en dr. Azouf er met
de hemelsblauwe trui en de hoge kapitein Kidd-laar-
zen volkomen gebroken in elkaar gedoken zat. De
bril met het gouden montuur was hem van het ge
zicht gevallen en zijn donkere dunne haren plakten
op het hoge brede voorhoofd. Deze aanblik was
eigenlijk het antwoord op de beleefdheidsvraag
van Jerry O'Donnovan.
In zijn ogen waren we natuurlijk al lang vissers
kneusjes voor het leven. Hij mompelde nog iets
over het wrak van de Lusitania, het in 19i5 bij
Kinsale getorpedeerde Engelse passagiers
schip, waarheen hij ons nog had willen brengen.
Daar immers is een schatkamer van de oceaan ont
staan. De meest indrukwekkende viscollectie komt
juist hier voor en de Lusitania is de aangewezen
plaats om er de absolute records te vestigen. Maar
voor ons geen Lusitania. De grommende diesels
van de Zedora voerden ons terug naar Kinsale, naar
mrs. Green die ons opwachtte, zoals zij ons uitge
leide had gedaan. Druk zwaaiend en direct infor
merend naar onze prestaties.
We hebben er haar niet veel over kunnen vertel
len. Prestaties hebben we in de oceaan voor Kin
sale niet geleverd. Per slot van rekening was de
prestigeslag met dr. Azouf een onderonsje, dat al
leen ons beiden aan ging. Eenmaal in rustig water
knapte Azouf snel op. Maar zijn nederlaag stond on
omstotelijk vast. Daar konden de vier vissen niets
aan veranderen. Hij keurde ze ook geen blik waar
dig toen hij met een kort „See you later" van de
Zedora wegspurtte, de platte ronde lunchdoos onder
zijn arm geklemd. De verhalen over urenlange ge
vechten met haaien aan de haak en het woeste flad
deren van de reuzenroggen hebben we van mrs.
Green moeten horen.
En nadien ook hoorden we die verhalen, op het
Leidseplein, van Willem Persoon, een bege
nadigd zeehengelaar, die je over Kinsale niets
meer hoeft te vertellen. „Wis en waarachtig
zitten ze er, de haaien en de roggen," zei Wil
lem ons met vuur en even leek het alsof het bier in
zijn glas begon te golven. „De kust van Ierland is
bijzonder visrijk. Ik heb er kolossale haaien ge
vangen en ook de rog, die je even vrjj van de
bodem aan de haak moet slaan. De Ieren beseffen
zelf nauwelijks aan welke verrukkelijke visgronden
zij wonen. Ze hebben er het grote avontuur in hun
onmiddellijke omgeving." Willem sprak met enthou
siasme en hij draaide nerveus met zijn gespierde
polsen. Hij zou bij Kinsale op elk uur van de dag
zijn aas willen uitwerpen, zijn "molen vrij op de ra
tel zetten en na de „beetdruk" in de polsen de lijn
uitvieren. Het geluid waarmee dat gepaard gaat,
is de mooiste muziek die de zeehengelaar kent.
HAYE THOMAS
Abbekerk 26 te Tsingtan.
Algol 26 v. Marseille n. Genua.
Algorab 26 v. San Sebastian n. Buenos
Aires.
Alnitak 26 v. Antwerpen n. R'dam.
Bengalen 27 te San Francisco.
Casamance 26 te Caen.
Fravizo 26 te Nensjo.
Gorredijk 26 Startpoint n. R'dam.
Hathor 26 te Antwerpen.
Liberty BelJ-t. 26 v. Suez n. Mena
al Ahmadi.
Philine 28 te Le Havre.
Senegalkust 27 te Tema.
Statendam 26 v. Le Havre n. R'dam.
Straat Torres 26 v. Beira n. Mombasa.
Viana 26 in Golf v. Suez n. Suez.
Waterland 26 t. Montevideo n. Santos.
Baarn p. 26 Noordhinder n. Bremen.
Balorig 26 v. Napels n. New Yrk.
Hathor 26 te Antwerpen.
Kylix 26 te Hamburg.
Lelykerk 26 v. Bandarshapur n. R'dam.
Loosdrecht 26 te Colombo.
Neder-Wester 27 te Port Said.
Oostkerk 26 v. Genua n. Marseille.
Philidora 26 v. Tranmere n. Banias.
Statendam 26 te Le Havre.
World Hill 28 te Singapore.
Zaankerk 27 te Koeweit.
Aagtekerk 26 te Bangkok.
Amstelland 26 Kp. Finisterre n. Hamburg.
Argos 26 p. Kaap Degata n. R'dam.
Avedrecht 26 t.h.v. Lissabon n. Pt. Said.
Burl S. Watson 27 te Rastanura.
Caltex Eindhoven-t. 27 te Pt. Said.
Caltex Nederland-t. 26 te Pt. Said.
Caltex Ut,recht-t. p. 26 Str. Ormoesz n.
Rastanura.
Esso Amsterdam-t. 27 in Str. Gibraltar n.
R'dam.
Eumaeus-t. 27 te Semarang.
Goeree p. 26 Gibraltar n. Zwarte Zee.
Gulf Swede-t. 26 te Suez.
Japara 27 te Port Said.
Kosicia-t. 26 te Stanlow.
Laga 26 v. Oskarshamn n. Harghshamn.
Langkoeas 25 v. Tandjung Mani n.
Bangkok.
Mariekerk 26 v. Pt. Said n. R'dam.
Mataram 26 v. Malta n. Beyrouth.
Meemeliskerk 26 te Swinemiinde.
Mississippilloyd 26 te Madras.
Neder-Ebro 26 p. Kp. Bone n. Lissabon.
Nestor p. 26 Algiers n. Tunis.
Prins Willem v. Oranje 26 te Le Havre.
Statendam 26 v. Southampton n. Le Havre.
Straat Franklin 26 te Abidjan.
Straat Madoera 27 te Beira.
Tahama p. 26 Sabang n. Mena-al-Ahmadi.
Vivipara-t. v. Laskhirah n. R'dam.
UTRECHT, 27 juni De Utrechtse
katholieke studentenvereniging „Veri
tas" heeft haar fiat gegeven aan het
rapport van een werkgroep, waarin een
andere opzet van de groentijd werd
voorgesteld. Dit betekent dat de katho
lieke Utrechtse studenten met ingang
van het nieuwe studiejaar de groentijd
gaan hervormen. De fysieke ontgroe
ning wordt afgeschaft en het accent
wordt in de introductietijd meer gelegd
op voorlichting.
Buiten de ethiek staande, is hjj de
verzinnebeelding van het oerwezen in
de mens. Hjj denkt niet, zoals Madaria
ga terecht vaststelt, hjj bezint zich nooit;
hjj bestaat maar door blindweg naar
de luim van zjjn zinnen te handelen.
Men kan dit stichteljjk vinden of niet
dat is hier overigens niet het punt
maar door Juan te transfigureren
tot een Dostojewski-figuur gedraagt een
scenario-dichter zich als een midder
nachtzendeling en sticht hjj nogal ver
warring, althans in zjjn eigen hoofd. De
toeschouwer, die Juan voor zjjn ogen
ziet creperen aan zjjn gewetenswroe
ging, krjjgt het vervelende gevoel ont
haald te worden op een zedentractaat
in de stjjl van „zo komen de snoepers
te pas". De zedepreek (onvermijdelijk
nog extra ingewreven door Kouwenaars
naar vleselijk bederf riekende teksten)
is geen bijzonder eigenlijke functie van
het ballet.
Daar moet Vlastimil Jilek zich ook
aan gestoten hebben, maar niet alleen
daaraan. Dramaturgisch is dit libretto
ook al niet geëigend voor de dans. Voor
muziek is het niet moeiljjk de situaties,
waarin Juan zjjn thema naleeft, op
zeer gevarieerde manier te vertolken.
Men kan ook zegden, dat muziek een
zeer grote variëteit van situaties in
haar genuanceerde taal schept. Maar
een danslibretto met verschillende scè
nes van gewetenswroeging, verschillen
de vechttaferelen, verschillende slemp
partijen enz. loopt het gevaar eentonig
te worden. Om maar niet te spreken
van de vrouwen, die Don Juan het hof
maakt, hier veiligheidshalve al in
hoofdzaak gereduceerd tot twee, wat in
deze choreografie nochtans één te veel
is.
Men mag in de kunst nooit zeggen
dat iets onmogelijk is: het genie kan
altijd opstaan, maar men mag wel
vaststellen, dat Jilek zulk een genie
niet is. Zjjn choreografisch vocabulaire
is eenvoudig kwantitatief en bovendien
kwalitatief ontoereikend en herhaalt
zich eindeloos in de cliché's van het
f:enre.
n de decors van Svoboda herkende
men zonder moeite de stjjl van deze
fantasievolle, dwingende decorateur, die
men in zjjn ensceneringen van Tsjechi
sche opera's heeft leren bewonderen.
Dit decor was een klemmend dansdra
ma waardig geweest. De discrepantie
werd overigens nog duideljjker door de
schablonekostuums zonder enig belang
van Scalicky. Scott Douglas en de an
dere artiesten kregen ondanks hun kun
digheid weinig kansen.
Na zulk een mislukking ging de sym-
Êathie gemakkelijker uit naar Rudi van
'antzigs „Nachteiland" op Debussy's
georkestreerde „Six épigraphes anti
ques" met goed getroffen decor en kos
tuums van Toer van Schayk. Het is
jeugdwerk, dat bepaald geen overmaat
van fysionomie en profiel vertoont, maar
het probeert iets dat in zichzelf verant
woord is met zuivere middelen. Onder
omstandigheden ieert men dit waarde
ren.
Zo denkt men ook met groter genoe
gen terug aan het openingsstuk: de vier
de akte van Marius Petipa's „La haya-
óère", dat hier door Jelena Tchikvaid-
ze is ingestudeerd. Honingzoet en lang
dradig, bovendien van dramatiek zozeer
gespeend, dat „Doornroosje" er schok
kend bij lijkt. Uit historische overwegin
gen heel interessant nochtans om het
eens te zien, al moet zulk een ballet
wel met meer perfectie gedaan worden
dan het corps de ballet het bleek :e
kunnen. En al moet men bjj de solisten
rjjpere persoonlijkheden en briljantere
virtuositeit zien dan op deze avond. Het
was zeker erg verdienstelijk. Kathleen
Smith danste goed afgewerkt en mooi
van Ijjn, Sylvester Campbell is een heel
lenig springer, die een ruimte-schep
pende aanleg heeft. Maar het was niet
groot; het was eerder klein van allure
zoals het feitelijk te voorschijn kwam.
Dit is op zichzelf helemaal niet zo
erg hij een bescheiden gezelschap. Maar
de ongeneselijke gewoonte van het Na
tionaal Ballet om zjjn overigens niet
talrijke premières tot wonderen op te
praten, werkt averechts. De bereidheid
om aan wonderen te geloven neemt af
naarmate men ze nadrukkelijker sugge
reert. Wonderen ontstaan uit de sponta
ne krachten van de geest.
LEO HANEKROOT.
(Van onze sportredactie)
AMSTERDAM, 27 juni In de honk-
balstrijd om de Bill Aree-wisselbeker
heeft ABC nog steeds de leiding, door
dat donderdagavond in deze nederlaag-
serie het team van HCK een nederlaag
van 4-3 leed tegen de organiserende ver
eniging OWO.
HCK nam in de tweede inning van
de spannende wedstrijd tegen OWO
een voorsprong van 2-0, maar zag deze
voorsprong in de gelijkmakende slag
beurt veranderen in een achterstand,
toen OWO o.a. door een homerun van
Wim Crouwel met 3-2 aan de leiding
kwam. OWO heeft deze voorsprong
niet meer afgestaan. De werpers Adri
aans, Le Cuivre en v. d. Klooster be
dwongen de Haarlemse slagploeg, ter-
wjjl de HCK-ers Paalman en Zjjlstra de
Amsterdamse ploeg niet van de winst
af konden houden.
ABC, dat in de eerste wedstrijd van
deze serie met 10-8 van OWO won,
bezet nu dus nog steeds de eerste
plaats. Volgende week donderdag
avond om half zeven speelt OWO
tegen SC Haarlem, wederom op het
honkbalveld Middenmeer aan de
Kruislaan in Amsterdam.
Hieronder vindt
u in de eerste
plaats de omschrij
vingen van de 32
woorden, elk van
de vier letters,
welke u in de rech
ter- en linker
kolom van boven
staan diagram moe'
invullen.
Van de letters
van de twee op een
horizontale --egel
ingevulde woorden
moet u nieuwe
woorden van acht
letters vormen. Van
deze woorden krjjgt
u ook de omschrij
vingen, doch deze
staan door elkaar
De beginletters vap
deze woorden vor
men een beroep.
1. rivier in Ne
derland - 2. teder
3. paraaf van con
sul van vreemo
land op paspoort
(mv) - 4. tégen - 5
plaats in Gelder
land - 6. deel van
de arm - 7. naar
beneden - 8. uit het ei gekomen insect
9. snoet - 10. losgeraakte naad 11
1
17
2
18
3
19
4
20
5
21
6
22
7
23
8
24
9
25
10
26
11
27
12
28
13
29
14
30
15
31
16
32
Ws ST
MODt é3<W*v
Ben je al met het schoolreisje meege-
weest of moet het nog gebeuren? ft, het
eerste geval heb ie na- in het tweéde
vóórpret.
De oplossing van de vorige puzzle was
zo;
Horizontaal: 1. Elftal, 5. apen, 6. roos
ter, 10. els, 12. botsing, 13 pasta.
Vertikaal: 1 Eter, 2. tros. 3. lade, 4.
ons, 7. otters, 8. tuin, 9. regels, 11. stola
12. brug.
De prijswinnaars:
le Prijs: ANNEKE LAMeKó, Kromme
Mijdrechtstraat 55, IJmuiden.
2e Prijs: PAULI BURGHOUT, Schreu-
der v. d. Kolkweg 12, Santpoort-Zuid.
3e Prijs: EDWIN VAN LUNTEREN, p/a.
G. KROON, Lindenstraat 19, Haarlem-
(N.).
Nieuwe inzendingen liéfst per brief
kaart aan de redactie van dit blad
Naam van je krant vermelden. In llnket
bovenhoek 'schrijven: „Kinderprijsvraag".
stap - 12 tijdelijke woonplaats 13 tocht
14 bloem - 15 meisjesnaam - 16. ge
boortefeest van universiteit - 17 natie -
18 wervelwind - 19 afsluiting van in
gang 20. uiteinde van de aardas - 21.
muur - 22. in zee stekende landpunt -
23 stenen berg - 24. kier - 25. zoon van
Noach - 26 niet één 27. volledig - 28.
het zij zo - 29. bergplaats - 30. schuifbak
- 31. langwerpig weefsel - 32 pijp.
Omschrijving der niet genummerde
woorden: vuurvaste steen - overheids
steun - tussenpoos bak voor verzame
ling van regenwater bloem - getuigend
van smaak - raadsman - voorlopig on
derzoek - viervoetig dier - hertachtig
dier - rad met tanden mafkop ten
einde raad - soort bij soort leggen -
sterretje als verwijzingsteken - die een
erfenis nalaat.
Als men de stukjes op de juiste wijze
hééft geformeerd ontstaan de volgende
plaatsnamen
Oplossingen op briefkaart in te zen
den tot en met 4 juli aan 't Kasteel van
Aemstel afd .prijsraadsel, N.Z. Voor
burgwal 65, Amsterdam met vermelding
ouder of jonger dan 18 jaar.
De prijswinnaars zijn: G. Placcenburg,
Vine. v. Goghstraat 44 II, AMSTERDAM;
mevr. v. d. Avoort, P. C. Hooftstraat 18,
HAARLEM; A. v. d. Stein, Westeinde 16,
NOORDWIJKERHOUT
