BOEIENDE EXPOSITIE
OVER DE INDIANEN
Tom Okker
in Zweden
succesvol
DOE MEE!
5PPÜM5JES
lliil
ZAL HET GELUK
TOCH KOMEN?
r
DE DIEVEN VAN DE MARSUPILAMI
1
iR
Alfredo
bouwcontact n.v.
SPAAR
ïgSBA-SSSjLsSS
ROTTERDAMSCHE BANK
JSLn&s a
Oe ring van de Castellacs
Pelsjagers van Rio Peeos
PIET LOERIS EN DE INCA-SCHAT
iè
W onderkind
„Fan bisonjagers tot bleek gezichten
Üelon
mg
Sleuren
huwelijk
HARTEN VIJF
Giro 11 55 55 5
IN NEDERLANDSE AANDELEN
EEN AANDEEL
KOST CA. f ill r
Hoe verzekert
u zich van
een zorgeloze
vakantie?
ÊÊÈim
DINSDAG 7 JULI 1964
kn;
Mik
den haag
projekt-ontwikkeling
■VW b» t, E.ifvJXiSj:
*dvSQUE «E^0IR' een franse
W? r«lSrV0lutie begon in Algerije.
In, Y,erzeiId in de kringen
Het paard
Tentet
VAKANTIE.
FONDS
BREDA
door 100.000 toeschouwers
DE NEDERLANDSCHE FONDSEN MIJ- NEFO N.V.
-door DULCE CARMAN—
?oorr2wRO,terdamSChe Bank 19 ,a,en ""Gen
reisverzekeringen (bagage,ongeval ziektei
weral binnen uw bereik
d^n0lïjn"ekySBht™SJï^'Wm zulIen k.f' verruk^^ vmd-r,. Ra,.
w;S'8?"e w'SLr UMa»k»d
- «a d«
wi'ni H %iSSF*. **">-> G**
fUopLt)! N(J HB&8etJu>e
Pc/sr/... ik rJeeK ot&
0/f/ZD/6e soearet-
Scor A7CS APAt-
oga/kga/ Mee1.
veeues oe
P/C csAf t/pA/oe toe C
PtGA/óc Mier KG"'
ale*.
Mecpf 5Cp/LDU>PC/fre/f.'
Goor -zs /ac eetf
K&PKe/z!
uszs uee/z is
/K /-/GO fe UJEL GG1SG.D Da
UAff GeGGKT 7oUD&tf us op Derf.
fff us/cr a/00/T A/aap Me luiste
/derf.' K/u Zurf use e/z
EMD e./J, Hèf
KARL MAY
vvx,
JUL
i
De Wadders
MICHAEL GEES uit Bielefeld is 10
«tf» °Ud en de mensen noemen hem
1 n wonderkind. Kranten schrijven
v er „kleine Mozart". De ouders
konnMichael zijn niet erg rijk en zij
ben dan °°k ®een dure Piano ko-
een V00r bun begaafde zoontje, maar
seh.gr°te pianofabriek is te hulp ge-
Pian 6n beeft de jongen een mooie
no ten geschenke gegeven, nadat
Concert in een fabriek
fabrio? V00r de arbeiders in die
fiegeverjeen (Prachtig) concert had
gen" de stad Salzburg de jon-
herri een maandelijkse toelage, om
tWp_m staat te stellen verder te stu-
is aan het Mozarteum. Michael
een
«nanni aardig. vriendelijk, blond
Kevnfi i uiteraard is zijn muzikaal
Daar „*antastisch. En zijn toekomst?
kunrtj„zit muziek in, zeggen de des-
v" v, u? en daarin zullen zij wel ge-
nebben.
Advertentie
LEIDEN, juli In het Leids
Rijksmuseum voor volkenkunde wordt
tot 10 oktober een bijzonder boeiende
en kleurrijke expositie gehouden, waar
op de prairie-indianen zo waarheidsge
trouw mogelijk worden uitgebeeld. Aan
de tentoonstelling, die „Van bisonjager
tot bleekgezicht" heet, en ingericht Is
door een van de Jongste museummede
werkers de heer T. J. Brasse, is een
Indianenwedstrijd verbonden, die medio
september in het museum wordt gehou
den. De N. C. R. V. heeft reeds een
uitzending aan deze expositie gewijd, en
zal er deze zomer nog een over verzor
gen.
Eem heel complex van „indiaantje spe
len" is om deze tentoonstelling gewe
ven en het zal menigeen een heel ander
beeld geven van de indianen, zoals wij
die kennen uit voornamelijk de jeugd
lectuur in allerlei vormen.
De schrijvers van dergelijke boeken
(en makers van soortgelijke films)
wisten wellicht, dat hun voorlichting
over het leven en werken, de krijgs-
zucht en jacht van de Indianen sterk
overdreven en romantisch gekleurd was.
De prairie-indianen waren en zijn
niet zoals zij werden afgeschilderd en
in de gedachtenwereld van de Europe-
aamse kinderen en volwassenen thans
nog voortleven. Zij zijn gewone mensen
met hun vreugden en leed.
Vooral ook ieed, want sinds de komst
van de blanken zijn deze oorspronkelij
ke bewoners van Amerika teruggedron
gen. Opgesloten in reservaten leven zij
thans in grote armoede; door de uit
roeiing van de enorme kudden bisons
ontnamen de blanken hun ai eerder de
economische basis van hun bestaan;
voedsel, kleding e.d.
Clark ?£KENDE autorenner Jimmy
(mat eeft een nieuwe auto besteld
ten, 6iSPeciale zetels, dikke karpet-
zee'r ^fisch bediende ramen en 'n
Wage Peciale carrosserie). Zijn oude
«elf, ^e vorige maand gestolen en
rd he inspanningen van Scotland
aUto we» niet m°gen baten, de
Yard had terug te vinden. Scotland
biers n« een beroeP gedaan op
de komen en die alles van
my Clark (bekende) auto van Jim-
ke beloning, maar desondanks is de
wagen nog niet gevonden.
De NEDERLANDSE TAAL Is een
•djke taal. Veel rijker nog, dan u mis
kien dacht. Want weet u wat „sleu-
1**" betekent, behalve dan in de
|e*one betekenis van meeslepen? In
I Jongste editie van het DAF-blad
zen we, wat er in Den Haag mee
^0rdt bedoeld. Het is het „privé
sui ?,nemen door vuilnismannen van
Wo j dle andere mensen willen
schfi Merkwaardig genoeg
héél men in Amsterdam daar een
.,tno„^?er woord voor te gebruiken;
den «n L Eer,Ük is eerlijk, wij ken-
het a het Haagse „sleuren" noch
«elfz stirdamse "toeren". U ziet,
te iere^ de vuilnisbak valt nog veel
te van .35 jaar, is zojuist ge-
BAASTAD, 7 juli De Haarlemse
tennisser Tom Okker, die zondag nog tij
dens de Wimbledon-exhibities op de Mets
speelde, kwam maandagmiddag uit in de
internationale kampioenschappen van
Zweden in Baastad. Hij versloeg er in
de eerste ronde de Zweed Bo Holström
met 2—6, 8—6, 61. 7—5.
In de eerste ronde herendubbelspel
hebben Tom Okker en de Deen Carl
Edvard Hedelund met 64, 64 gewon
nen van de Zweden Bo Homström en
i.ars Oelander.
mefW»i»met Cen JonKeman van 25,
met wie ze nog nooit „uit" is ge
weest. Dat komt, omdat de bruide
gom al twee jaar in de cel zit en
daar "°f drje Jaar zal moeten blij
ven Niettemin: Monique werd ver-
ta d« - -
TW*1Wif' de bruidegom, komt uit
en maakte deel uit van het
Ppnprl i0en' t0en in 1962 de
In naar w ien Werd gearresteerd
e"r,na?p. ^ankrijk gebracht. Daar
T.® ,b'J' J®"s het proces, verde
digd door Monique Lenoir. Ze be
zocht hem vaak, nam af en toe een
bloemetje mee en tenslotte een ver
lovingsring. Nee, ze heeft haar man
nog nooit gekust, want dat is tegen
de regels van de gevangenis.
Samen verheugen zij zich nu op die
dag in 1967 als Ludwig tenslotte
weer vrij man zal zijn en ze einde
lijk voor het eerst gearmd op straat
zullen kunnen lopen.
Toch hebben de Indianen ook veel
aan de blanken te danken: het paard
was vóór de komst van de Europea
nen In Amerika onbekend. De India
nen leefden daarvoor ook van wat
landbouw langs de rivieren doch door
middel van het paard konden zij ge
leidelijk aan worden tot wat wij noe
men: Praire-Indianen.
Dank zij het aantrekkelijk vervoer
middel konden zij zich verplaatsen uit
de Rocky Mountains naar de Spaanse
nederzettingen in de zuidelijke praire.
Zij konden met meer resultaat jacht
maken op de leverancier voor hun hoofd-
voedsel: de bison. Zonder de komst van
de blanken met hun paarden was het
ontstaan van de groepen Praire-India-
nen niet mogelijk geweest.
De blanken brachten textiel mee, whis-
kyflessen (waarvan de Indianen pijlpun
ten maakten), paarden, geweren en tal
loze andere dingen. AI deze zaken wer
den op de een of andere manier in de
cultuur van de Indianenstammen opge
nomen, waarvan de tentoonstelling een
duidelijk beeld geeft. Zo ziet men bij
voorbeeld een jas met mouwen (de In
dianen droegen oorspronkelijk poncho's)
gemaakt van Jeer (bisonhuid), maar ver
sierd met moderne motieven in oude
techniek.
De tentoonstelling biedt trouwens nog
veel meer boeiends. Men waant zich in
de paar zalen van het museum bijkans
in de wereld van de Indianen zelf, dank
zij de levendige opstelling van voorwer
pen en illustratiemateriaal. Dr. A. A.
Gerbrands stelde bovendien uit beschik
bare fragmenten een film samen, die
bij bezoeken van groepen kan worden
gebruikt.
Twee Indiaanse teuten staan ei op de
expositie, fleurig en waarheidsgetrouw
ingericht. Men ziet een opgezette bison
en een zonnedanstempel. Een vrouw be
werkt een bisonhuid vóór haar tent en
bijna onder de dodenstellage. Er wordt
uitgebeeld hoe de Prairie-Indiaan (die
immers tot de nomaden behoort) zijn
bagage vervoert en hoe hij zijn „ge
schiedenisboeken" op een stuk leer
sohrijft Hoe de nieuwe godsdienst, de
Native American Church (een vermeng
ing van oorspronkelijke en christelijke
elementen), en een oude religie, het
feest van de zonnedansen worden be
leefd.
Advertent!»
een vakantie-actie
van de Zonnebloem
voor langdurig
«leken uit bet hele
land
Geef vijf gulden
(of meer) van
uw vakantiegeld
t.n.v.
De uitslagen van de maandagavond
voor de zomercompetitie van de KNZB
gespeelde wedstrijden luiden: Dames:
hoofdklasse: HZCODZ 34; heren:
eerste klasse B: Nereus—'t Gooi 4—9;
ZianDe Meeuwen 22
Saragossa heeft de Spaanse voetbal
beker gewonnen door in de finale Atle-
tico Madrid met 2—i (rust 2—0) te ver
slaan. De bekerfinale werd biigewoond
Advertentie
Herengracht 436, Amsterdam (C) Tel. 231974
63.
Advertentie
rb
Ik »eet iM veel vmH.mitton af," tekmde Bsri>- "BmIs j« w«e,
heb ik het grootste deel van mijn leven aan de andere kamt van het
eiland gewoond. Het zal heerlijk zijn erheen te gaan °m het nodige te
kopen. We kunnen dan tegelijk afspreken dat we Kevin, ontmoeten. We
zouden natuurlijk in één dag op en neer kunnen gaan-'
„Ja, dat denk ik wel. We zullen de kinderen natuurlijk moeten
meenemen om hun jurken te bestellen. Wie wilde je allemaal voor de
bruiloft uitnodigen?"
„Ach, ik weet niet hoeveel mensen Kevin zal wUlen ^agen. Maar
daar zijn natuurlijk al jullie vrienden aan de Parade, «".mrs. Esdaile,
en de kinderen Trevor ook. Ik wilde wel, dat haar dncnier voldoende
hersteld was om te kunnen komen."
„Mogelijk kunnen ze Madeline Cornisby wel in een ..meebren
gen," stelde Janice hulpvaardig voor. „Het zou zeker P1"®"1» «yn als ze
er bij was en voor haar zou het een goede afleiding zija-
„Dan zijn er nog twee gasten die ik dolgraag zou wru ageib ver
volgde Beris, terwijl ze zich onder het spreken bijna riek gs tvoelde.
„Wie zijn dat? We hebben nog niet zo'n heel grote hl91'
„Mrs Lancaster en haar kleine meisje."
Janice verstijfde en haar gelaat werd plotseling hard.
„Die vrouw! Kun je dan niet inzien, hoe volkomen ll®t ze zou
zijn als gast op jouw huwelijk in mijn huis?" wi«n v
„Nee!" antwoordde Beris fel. „Dat kan ik zeker niet m len. Kevm K
een heel oude en lieve vriend van haar. Zij was het j vandaag
uitnodigde om bij haar te komen om mij te ontmoeten, ik haar
onlangs, toen ik hem voor het eerst weer gezien had, vertelde.
Als mrs. Lancaster er niet was geweest, zou er naar al1® 'nsonijnlijk-
heid in het geheel geen sprake van een huwelijk zijn ge
„Alsjeblieft!' zed Janice triomfantelijk. „Je veroordeelt naar met je
eigen woorden. „Kevin is mrs. Lancaster's lieve vriend ie oordelen
naar wat de mensen vertellen, moet ze heel wat lieve vrienaen hebben,
eerlijk, Beris. Geloof je, dai mi. Stewari zou willen aat JIJ haar op
jouw bruiloft vroeg?"
„Natuurlijk zou hij... begon Beris driftig, om dan ™dd^t in haar
zin te zwijgen toen ze zich herinnerde wat Kevin gezegd had toen ze
had voorgesteld Dusky te vragen om haar voornaamste bruidsmeisje
te zijn.
Wat had Kevin met die woorden bedoeld? Natuurlijk met wat Janice
suggereerde, wist Beris. maar ze voelde zich wanhopig teleurgesteld
omdat ze datgene, waar ze haar hart op had gezet, niet kon verwe
zenlijken.
(Wordi vervolgd'
DG MG PT t/OC f fUL-
ue ioo/zc?e/f Moe-
GeMocuTerJO veoeGr
opoez-taMC etf
MOCO
KHIhlllllllil
©PIB
0EHNAGEN
SWAN F^ATUK»6 QATt N,v.
6. „Het bleekgezioht Old Death gedraag zich
niet als iemand, die de vredespijp met het oppei-
hoofd der Comanchen heeft gerookt! U ontkent,
dat Inda-nischo hier verborgen wordt en ik weet
van het bleekgezicht Ta-hi-ha-ho („Gavli'ano" ver
taalde Old Death) dat hij hier verpleegd wordt,
dat hij aan zijn arm en aan zijn been gewond is
en zelfs in welk vertrek hij verblijft" „Waar dan?"
„Men daalt tot aan de onderste verdieping en opent
dan de laatste deur aan de linker hand. Daar ligt
de Apachenhond!' „Dat bleekgezicht heeft u belo
gen. Hij is hier niet!" „Laat mij dan binnen om
zelf te kijken". „Ik denk er niet aan!" De aan
voerder begon nu uit te weiden over de krach etn
dapperheid der Comanchen en dat zij me geweld
zouden binnendringen. Van deze gelegenheid maak
te ik gebruik om zachtjes op te merken: „We moe
ten Inda-nischo het huis uitbrengen door de ge
heime deur. Naar ik kan zien. bewaken de Coman
chen alleen de west en zuidzijde van de muur".
Er werd even beraadslaagd en spoedig werd beslo
ten, dat ik met één van de peons de gewonde naar
buiten zou brengen en dat de dames de kast weer
zouden sluiten en zich vervolgens in de kamer van
Inda-nischo zouden installeren.
23. Ondanks de schertsende woor
den van Piet Loeris, verkeerden hij en
Sientje tóch in spanning, toen Hat Si
Kee langzaam langs de touwladder
het gangboord van de Acapulco na
derde. En deze spanning werd nog
verhoogd, toen plotseling de eerste
maten van het Agresissche volkslied
over het dek klonken .„Hoe bestaat
't, meneer Loeris," fluisterde Sientje
verbaasd: „Ze hebben óók nog een or
kest aan boord." Deze laatste opmer
king bleek op een vergissing te berus
ten, want de muziek was afkomstig
van een overjarige grammofoon, die
door de Oude Kali bediend werd. Toen
de laatste maten verklonken waren
bereikte Hat Si Kee eindelijk het
gangboord van de Acapulco. Stram
stond de bemanning in de houding en
even stram salueerde de beruchte
gangster hen. Hij merkte de detective
en zijn assistente niet op, want deze
hadden zich uiteraard op een weinig
opvallend plekje opgesteld. „Let op,
Sientje," meesmuilde de speurder:
„Die kleine slingeraap merkt zo da
delijk, dat de kapitein niet aanwezig
is. Het zal mij benieuwen, hoe hij
daarop reageert." Zijn nieuwsgierig
heid werd niet al te lang op de proef
gesteld, want plotseling schalde de
schelle stem van Hat Si Kee over het
dek. „Waar kapiteintje zijn," kwaak
te hij: „Waarom hij niet aangetreden
staan. Dit insubordinatie, dit beledi
ging van wettig gezag!' 'Een der
bootslui trad met een ontdaan gezicht
naar voren. „We begrijpen er ook
niets van, seur," stamelde hij: „We
hebben de kapitein voor 't laatst ge
zien, toen hij de salon betrad
