Nieuwe Haarlemsche Courant | 1964 | 25 juli 1964 | pagina 5

Priesters moeten de kans
krijgen om mens te zijn

Parochianen moeten
hen niet als privé-
eigendom beschouwen

Bomaanslag in

stationshal
Johannesburg

Weekeind- modetip

Oorbellen zijn leuk,
maar doen soms pijn

Oproepen van
A.N.W.B. aan
toeristen in
binnen- en
buitenland

Pisa S.J.

V erwaeli tingeii

Al f rink

Sinds Eva

Harlem

Zelfportret

20 juli

Verduistering
van kwart ton

Boekhouder in arrest

ZATERDAG 25 JULI 1964

PAGINA 5

m mz

KmÊ

mm' 1
llM* %-M,

Ïn deze weken zijn er overal in
het land priesterwijdingen,
v Dit zijn mooie, indrukwek-
eïïde plechtigheden. Voor de
^delingen is het de dag, waar zq
l^en naar uitgezien hebben. Voor
ouders, familieleden, vrienden
1? het al evenzeer een grote feest-
a§. In de verschillende parochies
^Ofden de „neomisten" met veel
Plechtigheid en feestvreugde in-
In stadsparochies gebeurt
In de ïn^stde muren van de kerk.
er van alies^^parochies k™t

hep.

ÏLigcn vreiu

MARTIN®

iiiii&iffüi

'ft-

°ok buiten aan

te pas. toespraken bij de grens
van de gemeente, optochten, open
landauers, veel bruidjes, veel bloe
men, veel erepoorten. De waar
dering voor het priesterschap
spreekt uit al deze uitingen. En
het is ontroerend deze jonge men
sen te zien die helemaal in beslag
genomen worden door de ver
hevenheid en waardigheid van het
>t, dat zij zojuist sacramenteel
?°or de wijding ontvangen

.Als de feestvreugde voorbij

het leven van de jonge P
de praktijk. En het is daarover
"at steeds meer gelovigen zien
'echt zorgen maken. Een bezorgd
heid, die ons allen uitnodigt om be-
°a've feestend, in deze weken ook
y°oral biddend en hopend te zijn
'en aanzien van de pasgewijden
n alle andere priesters.
w!8 een priester niet „slaagt" in zijn
kan H 1S hÜ een ongelukkig man. Hij
de - n eigenlijk nergens anders vreug-
berr, en- Ais iemand in een ander
ook e niet slaagt, is dat. natuurlijk
heid ,8' Maar vaak is er de mogelijk-
attiirin verandering. En zo goed als
tussen1®,er bü anderen een onderscheid
gezin*i„ wereld van de arbeid en het
een nifVe.n- hpt eigen leven thuis. Voor
zijn (Taster is het werk alles. Het is
dat het sv,u'l>ng. Gelovigen willen ook
maal rn °tls priesters; dat ze hele-

sehikkuu? t alles wat ze zÜn' ter 'Jf>

mocten 7„S an voor iedereen. Daarom
priester f R°ed weten wat ze van een
Als dat verwachten: de totale inzet,
lukkim? .etzou lukken, betrekt de mis-
priester 21 op bet be'e leven van de

kan men al we) het een

Prie^ui, 0Z<jiggen over de toekomstige
®?ter na de jaren van de seminarie
leiding. Maar in feite is dat toch nóg
«et zoveel. Het besloten en bescherm-
trt® Milieu van het seminarie Is geen
djeaieomgeving om ervaring op te
pPari in menselijke verhoudingen De
'Senljjke leerschool voor de Driester
egint pas in de praktijk. En in die
tijk komt het er op aan, dat hil
S"e met mensen om kan gaan. De lief-
r? v°°r en de gewone oprechte omgang
tof, meusen is de belangrijkste kwali-

II Voor een priester bij zijn werk.
Prj et is vanzelfsprekend, dat elke
ba„?ter anders geaard is wat zijn ca-
SDr i lten betreft. Op het gebied van
véi ken, organiseren, lesgeven zijn zeer
D-'e verschillen De een is minder of
de af begaafd dan de ander. Ook in
ZiiD^'kte omgang is de een nders dan
dat aollega- Maar het is heel zeker,
bel»„e gelovigen deze zaken niet het
ottfhfnjkste vinden. Het gaat hun met
or een nrioster r>n allerlei terrei-

heti een priester op anenei ienei-
hgn Zeer vaardig is of niet. Het gaat
he iy, de ontmoeting met een gewo-
hiedoX!15, die juist vanuit dat gewoon-
beptii??ns"zVjn kan wijzen op het pers-
?b eol,ln geloven. Priesters moeten niet
eerdwivoren toren staan van godge-
af de en vroomheid om van daar
naar 7 gewone mensen te kapittelen,
?eh en b106!6" mens-zjjn met de men-
p sUga0-1vanuit die gewone menselijke
Pene-, en moeilijkheden het uitzicht
rt SenimPP de genade.

Uidpijj^ge voorbeelden illustreren dat

r?b1^D8alovigen bittere kritiek leve-
eit (L,de preken van priesters dan
de bh de bona-fide critici niet
Wat J voordracht, woordkeus,
v°or „technische aspecten"

dan ook. Zij vinden een preek pas echt
slecht, als eruit blijkt, dat de predi
kant geen begrip heeft voor de ge-
wone menselijke noden; als hy zo
maar theoretisch over theologische
zaken staat te praten; als men niet
kan merken of hij zelf achter zijn
woorden staat; als hij geen aandacht,
geen zorg heeft besteed aan zijn toe
spraak.

Als biechtelingen boos of teleurge
steld zijn over een gesprek met een
biechtvader, dan is dat beslist niet over
het feit, dat hun biechtvader vasthoudt
aan de evangelische en kerkelijke nor
men, die hij moet verkondigen. Zij ver
wachten in hun hart niet anders van
hem. Maar ze kunnen het niet verwer
ker dat sommige biechtvaders niet be
reid' zijn ten einde toe begrip te tonen
voor de situatie, waarin men het con
flict met de normen doorleeft en voor
liet verlangen van bijna iedereen naar
ruimte om te mogen groeien naar
cv '10rm' "?aJ bet ideaal, naar hel
'gelie. (Ook is het voor biechtelin-
v vernederend, dat zij niet kunnen
als rVp.r U" belijdenis zó te doen
PromtJl~lif.il aauvoelen, doch in com-
Hetzclfde geldt m'8 Moeten treden).
ken mot nri»d v°or allerlei gesprek-

ia{.™ pastore,er%lbaUk!e" de biechtstoel

he' bezoeIkCdatI1on- °,"tst™d z«n over
go'egenhpi'd Pr,psters zomaar, of bij
of feest a-,,, if," een gebeurtenis, ziekte
dat niet, omdat" 8"n. brengen, dan is
legen, stunt,'•ii,>.sornmiKe priesters ver
hun stand, „t Pt helemaal van
dat. omdat die „2® fU". maar dan is
aarzelende, onbev-antl rs «'"',1 echte,
deromdat ze k\vaS? aandacht had-
dan om deze m©n8en lets anders

Elke priester moet de kans kriio
eewoon mens te worden en in JfPgen
woon menselijke contact ziin i;,P"
vreugde te vinden. Een vrl5*deeiS*n
groot en intens kan zijn ondanks de
gli„ tekorten. Een vreugde, die

li dat menselijke alleen blijft, maar
ene diepere dimensie kmgt m --
lovig perspectief.

bi,

diepere dimensie krijgt in het ge.

opnzien van die menselijkheid

do miester worden tegenwoordig al-
van de priester discusSie gesteld. Of
ierlei kwesties priesters zo voor-

het wel g°ed 1S' via een afgezonder
geselecteerd w01.",,:»™- of ook niet vol
de seminarie-oplein leeftijd pries-
wassen mannen op den; 0f het geen
ter zouden kunnen woi trouwde man-
voordelen heeft, als °°k 8 d enz_ Het
nen priester kunnen wo ,e kwesties,
zjjn moeilijke, gecompb13 duidelijke
waar voorlopig nog wel.®„ uilen wor-
oplossingen voor gevonden

Degenen, die van deze P^iblenion
bang worden, moeten beaenstjjkj;.
gaat om voor priesters een d

maat te scheppen, waarin Z,J
en zo menselijk mogelijk kunnen
Een klimaat, waarin tegelijkertiJQ
ten volle blijft gehandhaafd en teg U
waardering voor het priestersct P
ten volle blijft gehandhaafd en tegelij
kertijd de afstand tussen priester en
gelovige tot een minimum wordt terug
gebracht.

Bovendien kunnen wij voorlopig heel
wat doen, zonder dat die kwesties van
seminarie en celibaat direkt acuut hoe
ven te zijn. Ik kan daarvoor in dit kort
bestek niet meer dan een p-.ar sugges
ties noemen:

Het zou goed zijn als er steeds
meer mensen kwamen, die gewoon,
vriendschappelijk:, met priesters om
gingen. Vaak worden priesters naast
hun normale zorg voor mensen die
hen echt nodig hebben,.omgeven door
een kleine groep mensen die met hen
dwepen of hen op een bijzondere ma
nier nodig hebben; van de andere
kant worden ze soms belaagd door
mensen die scherpe kritiek hebben op
van alles en nog wat; een kritiek
die ze niet rechtstreeks uiten, maar
langs allerlei zijwegen laten merken
Wat priesters, en vooral jonge pries
ters, nodig hebben zjjn mensen die
gewoon met hen omgaan, hen eer
lijk vriendschap bewijzen, de kritiek
niet sparen, die zo belangrijk is voor
jonge priesters, maar ook de waarde
ring niet achterwege laten, die mis
schien nóg belangrijker is voor jon
ge priesters.

Daarmee hangt samen, dat paro
chianen hun priesters niet zo ais pri-

vé-eigendom moeten beschouwen. Het
is uiterst belangrijk, dat zij een eigen
leven leiden. Natuurlijk moeten zij
voor iedereen beschikbaar zjjn: zij
willen meestal ook niet anders. Maar
zij moeten in hun privé-leven vrij zÜn
en relaties te leggen, die zij willen.
Iedere mens heeft dat nodig, ook een
priester. Elke vorm van jalouzie of
bevreemding is uit den boze. Ook
priesters moeten af en toe om
het met een modewoord te zeggen
kunnen „relaxen". Daar zijn lang
niet altijd mogelijkheden voor. Soms
kunnen priesters onder elkaar enige
ontspanning vinden. Maar dat bliift al
tijd eenzijdig en lang niet altijd is
die ontspanning bevredigend.

Misschien is het alles bij elkaar
toch maar het beste dat onze priesters
in de toekomst ook een eigen woning
krijgen. Er zijn natuurlijk enige voor
delen aan het samenwonen van ver
schillende priesters op één pastorie,
maar de voordelen van het ergens-
jezelf zijn wegen naar mijn vaste over-
tuigng zwaarder. Het is niet goed
voor een man tot zjjn vijfenveertigste
„in te wonen". Hoe men het ook be
ziet, het blijft een inwonen bij de
pastoor. Zelfs ais de pastorie prettig
is, blijft dat een bezwaar. De
heid is, dat lang niet alle pastorieën
prettig zijn. Als een nriester niet thuis
kan zijn, waar hij helemaal vrij en
zichzelf is, waar hij ook de mensen
kan ontvangen die hij wil, zonder
dat daar toezicht oo is, dan _is dat
een grote belemmering voor zjjn per
soonlijk leven èn voor zijn werk.

Ik geloof, dat de meeste priesters
niervan overtuigd ziin en ook de mees
te leken, die er goed over nadenken.
Men zegt wel eens, dat liet finan
cieel niet mogelijk is. Ik vind dat te
beledigend om er serieus op in te
gaan.

De komende maanden beginnen tien
tallen pasgewijde priesters hun werk.
Zij hebben er grote verwachtingen van.
De gelovigen ook. Die jonge priesters
hebben een grote liefde voor de Kerk
en vooral voor de Heer van de Kerk.
Maar die liefde heeft nog alle eigen
schappen van een jonge, onvolwassen
liefde.

Z\, moeten de Heer, die zjj zochten
in studie en gebed nog tegenkomen in
ziekt, zondige, gekneusde, kortzichti
ge, maar ook in sterke, eenvoudige, dap
pere, heel menselijke mensen. Zij moe
ten door heel veel moeilijkheden heen
ontdekken, dat dat toch hetzelfde Heer
is, van wie ze ai zoveel dachten te
houden.

JOHANNESBURG, 25 jiüi (Reuter)
In de grote hal van het station van
Johannesburg is vrijdagmiddag een
tijdbom ontploft, waardoor 25 mensen,
onder wie drie kinderen, werden ge
wond. Van tenminste 6 personen is de
toestand ernstig. De ontploffing had
plaats toen honderden mensen, die van
hun werk naar huis terugkeerden, het
station binnenstroomden.

Het Afrikaanstalige blad „Die Trans
valer" onthulde vrijdagavond, dat een
man de redactie telefonisch had ge
waarschuwd. De man had gezegd:
„Dit is de Afrikaanse verzetsbeweging.
Ër ligt een bom in de grote hal van
het station in Johannesburg. Als ie
mand haar aanraakt, ontploft ze. Ze is
afgesteld om 4 uur 33. Waarschuw het
station". Nadat de man, die om 4 uur
27 belde, de haak had neergelegd,
waarschuwde de redacteur de spoor
wegpolitie. Volgens een ooggetuige had
een blanke een koffer neergezet op de
plaats van de explosie en was hij en
kele ogenblikken voor de ontploffing
snel weggelopen.

(Advertentie

y.Vf:-YAK< SVv".'v$! I

•wi

hartverwarmende
vermouth
op enkele blokjes
keelverkoelend ijs.

n verkwikking zonder weerga

Voor de liefhebbers van "een goed glas" stelt Martini speciale "on the rocks' -glazen beschikbaar in sets van 2 stuk*.-
Maak f2.-of een veelvoud hiervan oyer op postrekening no. 579559 t.n.v. Martini Rossi, Rijswijk, onder vermelding
v4n: "on the rocks-glazen".

ciosk

In een „Terzijde" merkt „De Bazuin"
deze week op:

Tijdens een Euoharistie-viering 0p de
dertiende verjaardag van zijn bis
schopswijding, we®k vrijdag,
heeft Kardinaal Alfrink enkele korte,
maar klaarblijkelijk diep uit zyn hart
komende woorden gewyd aan de hui
dige situatie van katholieke ge
loofsgemeenschap, in en buiten Neder
land. „Het is, zo zei hij, voor een
bisschop geen eenvoudige taak, door
deze moeizame tyd het kerkvolk te
begeleiden en heen te geleiden naar
een nieuwe tijd die zich aankondigt
met veel pijn. Wel kanomen zich af
vragen of wfjzelf die pün niet erger
maken dan nodig is en of we door
liefdevol respect voor elkander de pijn
niet dragelijker zojiden doen zijn."

Zien w\j het goed, dan omvatten deze

ta

e zijn weer helemaal in de mode.
Ineens zie je weer vrouwen met
.J oorbellen. Kleine knopjes zijn het
dit keer. Ook grotere bloemen en
kraientoefjes. Weinig lange, tn de
kleuren van de plastic armbanden, die
zo goed bij mouwloze jurkjes passen.

Die waren er al een tijdje. Maar als
je ze eenmaal hebt, kun je er gewoon
geen afstand meer van doen. Oor
bellen dragen betekent overigens wei
pijn lijden. Weet u wat u kunt doen?
Plakt u een heel dun stukje vilt op het
klemmende lipje van de bel. Het helpt.

woorden een dubbele gedachtengang.
De eerste is die van een uitermate op
timistische en vertrouwvolle visie op
de tijd die wij thans als Kerk beleven.
Dit te mogen ervaren bij een man die
zelf de pijn waarover hij spreekt meer
malen aan den lijve heeft moeten ge
voelen, is een gave op zichzelf. De
tweede is die welke vervat ligt m de
pastorele „vraag": of wij die pon met
erger maken dan nodig is. Verscheide
ne recente geloofsdiscussies in en bui
ten ons land geven maar al te veel re
ilen tot het stellen van die vraag. Het
korte, maar bijzondere duidelijke plei
dooi voor een „dragelijk" maken van
de noodzakelijke pijn moge, ge
zien de man die het uitsprak, met
worden misverstaan.

Wü stemmen hiermee in.

Soms beleven wü aan de spitse schrü-
vers in de „Katholieke Werkgever on
bedaarlijk genoegen. Wü willen het u
ook nu niet onthouden:

De S E.R. meent dat de kinderbij
slag niet een volledige vergoeding
dient te geven voor de meerkosten die
een kind in een gezin met zich mee
brengt Dit om nog ruimte te laten
voor het dragen van eigen, ook finan
ciële verantwoordelijkheid.

D-r Delfgaauw heeft tegen dit stand
punt, blijkens zijn artikel in St. Adel-
bert ernstig bezwaar. Hij vraagt zich
af waarom een ouderpaar bij de ge
boorte van een kind gestraft moet
worden met een welvaartsdaling.

Kinderbijslag nu zijn wij aan het
woord is gebaseerd op de gedachte
dat ons systeem van loonvorming, i.e.
het prestatieloon, geen belemmering
mag vormen voor het fundamenteel
menselijk recht een gezin te stichten.
Welk bedrag aan kinderbijslag nodig
is om die belemmering weg te nemen,
is arbitrair. Het schommelt evenzeer
tussen grenzen ais de prijs van de aan
onze welvaartspositie aangepaste kle
ding, waarop wij allen sinds de
appel en Eva recht hebben. En
meer dan een recht. Wij zouden ge
vankelijk worden weggevoerd als wij,
oiet aanvaardend de welvaartsvermin
dering, die door het bedekken van onze
schaamte wordt opgelegd, bloot bij de
Raad van Arbeid zouden verschijnen
om de kinderbijslag in ontvangst te
nemen.

Heel nuchter en scherp schrijft De
Groene Amsterdammer:

Wie schertsen wil heeft het vaak te
gemakkelijk. Zo iemand kan bijvoor
beeld zeggen, dat de negers van de
New Yorkse wijk Harlem het blijkbaar
eens zijn met Goldwater, dat extremis
me ter verdediging van de vrijheid
geen ondeugd is. Maar aldus schert
sende onderschat men en krenkt men
de reële menselijke nood, waaruit de
explosie in Harlem ontstond. De
Nieuwe Rotterdamse Courant had het
over „een machteloos in blanke greep
worstelende gemeenschap" en over
„de willekeur, wreedheid en grofheid
van de politie"; en zij begreep „dat de
getrapte dit niet meer accepteert".
Men mag mee-begrijpen.

In „De Nieuwe Linie" van deze week
neemt pater Pisa S.J. de enige van
de drie Jezuïeten, die het blad verlaat
om in de orde te kunnen blüven al
dus afscheid:

Meerdere pausen van de laatste hal
ve eeuw hebben niet geschroomd de
journalistiek te vergelijken met het
priesterschap. Dergelijke verheven
vergelpkingen worden onwerkelijk er
gens tussen de eerste notitie van een

gedachte en het draaien van de per
sen, als je handen niet schoon meer
zijn en je rug niet droog.

Een harde werkelijkheid zijn de
mensen die onafgebroken dagelijks en
wekelijks het experiment weer wa
gen. Niet minder ook de schijnbaar
vormeloze massa, aangeduid met „on-
Z6 lezers".

Met spijt neem ik afscheid van het
directe contact en het samenwerken
met deze boeiende en perspectiefvolle
groep. Ik geloof ge- 'oon dat „De
Nieuwe Linie" in korte tijd belangrijk
werk gedaan heeft. En de mensen van
zeer nabij kennend, weet ik, dat het
onvermoeibaar zal worden vooortgezet.

Dat goede „Vrij Nederland" heeft een
prima knipselrubriek, waarvan wü graag
gebruik maken. Het knipte deze week uit
een Utrechts studentenblad een stukje
over de heer Jan Cremer. Aangezien
sommigen in hem toch een talent menen
te zien, kan dit zelfportret misschien
helpen om uit te maken welk talent. De
heer Cremer verklaart:

Jan Cremer in een intervieuw met
het Utrechts studentenblad Sol Justi-
tiae:

„Ik ben directeur van Jan Cremer
Inc., dat kost me eli uur per dag. Ik
heb eigenlijk nooit vakantie. Ik moet
dag en nacht in spanning leven, anders
kom ik niet aan mijn trekken. Ik heb
de eerlijke weg gekozen. Ik had ook
met zestien jaar een sportwagen kun
nen hebben. Eerlijkheid duurt het
langst en mij te lang."

Heb je nog een motor?

„M'n laatste motor ligt in het ravijn.
Ik ben een driftig persoon. Ik heb 'm
de helling afgegooid toen-ie 't niet meer
deed.

(Toen ik mijn motor nog had, kwam
ik een keer uit Utrecht. Ik was zo
dronken dat ik niet eens het besef had
het lich. aan te doen. Op een gegeven
ogenblik vlieg ik een fietspad op en
rij een bromfietser tegen de grond. De
man blijft vier meter verder liggen.
Ik pak dat wrak van hem op, gooi het
in een droge greppel en zeg: „Ja,
rechts gaat voor." Hij stx>nd me na te
schreeuwen, maar ik was zo weer
weg.)"

De „Haagse Post" wijdt deze week
een beschouwing aan de opstand tegen
Hitier op 20 juli 1041 en het citeert o.a.
wat het. Duitse blad „Zeitung daarover
schrijft. Dit fraais:

„De mensen van de 20ste juli zijn
onze mensen helemaal niet. Het waren
geen democraten." De waarheid over
de 20ste juli is anders. Waren de lei
ders van de aanslag op Hitler demo
craten, monarchisten verraders, hel
den of wilden zij macht? Duitse histo
rici schrijven weinig en onduidelijk
Alle deelnemers aan de aanslag wor
den herdacht. Allen fungeren als uit
hangborden voor het Duitse verzet
tijdens het Derde Rijk. De mannen van
de 20ste juli waren inderdaad moedig.
Zij hebben hun leven gewaagd, de
meesten hebben het verloren. Maar de
20ste juli is de laatste daad van de
Pruisische intelligentsia geweest. De
daad van mensen die voor Hitler in
de tijd van de Weimarse Republiek
alles hebben gedaan de democraten te
bestrijden. Zij kwamen uit de laag die
Hitier in 1933 in het zadel hebben ge
holpen. Zouden de leiders van de 20ste
juli nu nog leven, dan mochten zü niet
in de regering zitten.

VALKENBURG, 25 juli De rijks
politie heeft dezer dagen een 26-jarige
boekhouder uit Hulsberg, werkzaam
in een garagebedrijf aihiei gearres
teerd. De man wordt ervan verdacht
een bedrag van 25.000 gulden ten na
dele van zijn baas te hebben verduis
terd, gedurende een periode van an
derhalf jaar. Verdachte is in het huis
van bewaring in Maastricht ingesloten.

Wegens familie-omstandigheden wor
den de volgende personen verzocht zich
te melden bü de ANWB-oproepdienst in
Den Haag, telefoon 070-814381, dage
lijks van 8 tot 22 uur.

Nederland, Frankrijk, Zwitserland:

De heer E. Kennedy (Engelsman),
rijdende in VW Caravette, 102 EYS
(G-B) op camping in Nederland, Fran
krijk of Zwitserland.

Nederland: De heer J. H. Dalenoord
uit Enschede, in crème DAF JP 99-18K
op trektocht in Zeeland.

Duitsland, Zwitserland: De heer J.
Linssen uit Rotterdam, in zilvergrijze
Opel, JA 01-05, reizend in Zwitserdand.

De heer en mevrouw P. N. Hoogland
uit Vlaardingen, in groene Opel Rekord,
FD 60-52, op weg van Nederland naar
Zwitserland.

Duitsland: Fam. Visser uit Putten in
tomaatrode Renault 4 met aanhang
wagen rood-geel, JN 58-32, ergens op
camping omgeving Koblenz of Mariasee.

De heer J. J. Heyma, uit Amsterdam,
in donkerrode Consul Cortina, HZ 91-95,
op rondreis in Duitsland.

De heer W. Leeuwerke uit Sellinger
Beetse, in witte Volkswagen 1500,
JS 44-40, ergens in Zwarte Woud,

De heer en mevrouw J. A. Rols uit
Arnhem, in crème-groene Volkswagen
busje, PL 51-39, op camping in de
Eiffel in de omgeving van Daon.

De heer J. Reinink uit Sappemeer,
in groene 2 CV, DT 40-87, ergens in
Wast-Duitsiand

De heer J. J. van Waveren uit Haar
lem, op rode NSU Prinz, ED 41-08,
ergens in Zwarte Woud.

De heer M. Brehm uit Delft, op paar
se bromfiets met wit achterspatbord,
in omgeving van Koblenz.

De heer H. van Damme uit Ede, in
gele Opel Caravan 1700, DP 85-71, er
gens in Duitsland.

De heer J. H. Hanemeyer uit De Lier,
in lichtgrijze Ford Taunus, TV 01-31,
ergens op camping in Duitsland.

De heer C. W. J. Feuth uit Rotter
dam, in blauwe Volkswagen de luxe,
FT 30-38, ergens in Duitsland.

De heer G. T. Bakker uit Den Haag,
in groene Chevrolet Combi, RK 06-60,
in omgeving van Marberg; Reist in z.o-
richting.

De heer E. J. Gerbrands uit Amster
dam, op camping in Wielingen (a.d.
Moesel).

Mevrouw O. Prinsen, in crème Daf
fodil, JA 42-12, ergens in Rijnland.

Duitsland-Oostenrük: De heer G. E.
Terlingen uit Utrecht, in rode Opel Ka-
dett en witte Ami Six, HZ 25-02, op
camping in Oostenrijk.

Benelux-Duitsland: De heer P. Bik
uit Amsterdam, in groene Chevrolet
Impala, BP 85-84, ergens in de Arden
nen of Duitsland.

De heer R. Hartog uit Amsterdam, in
blauwgrijze Opel Caravan, TP 27-35,
ergens in de Eiffel of Luxemburg.

Zeer urgent, Benelux: De heer Aug.
Bai (Zwitser) uit Baar-Zug, rijdende
in hemelsblauwe Mercedes, LU 9908 CH
reizend in Nederland Rotterdam)-
Luxemburg.

Benelux: De heer L. Goldhoorn uit
Amersfoort, in donkerblauwe Borgward
nummer onbekend, ergens in Luxem
burg.

De heer Dirk Schouten uit Veen, op
gr el-zwarte DKW brommer, ergens in
Zuid-Limburg.

De heer N. E. Suit uit Maartensdijk,
in zwarte DAF 600 de luxe met wit
dak, BG 47-75, op weg van Bouillon
naar Esch-sur-Seine.

De heer J. A. Peet uit Almelo, in
zwarte Opel Kapitan, HE 01-22, omge
ving Viande.

De heer Frans Mulder uit Groningen,
varende op motorjacht „Dolfijn", waar
schijnlijk op Friese meren.

Luxemburg-Frankrijk: De heer J.
Dijkman uit Apeldoorn, in Volkswagen
busje met geel-wit dak, DG 62-71, kam
perend in Luxemburg of Frankrijk.

Frankrük: De heer 41. Jamin uit Am
sterdam, in lichtblauwe Simca 1000, MR
35-37, in omgeving Marseille.

De heer Fred Hoogeduin uit Den
Haag, in witte Volkswagen 1500, JU
08-29, onderweg tussen Parüs en Bor
deaux.

De heer en mevr. V. d. Poll uit Rot
terdam, in blauw-groene Volkswagen,
kentekennummer onbekend, op cam
ping in omgeving Biarritz.

De heer en mevr. Loffeld-van Wersch
uit Heerlen, in blauwe Opel Record met
wit dak, MA 78-81, onderweg naar Nice.

De fam. F. Strasters uit Voorburg,
in geel-beige Volkswagen met travel-
sleeper, HZ 65-18, ergens in Zuid-Frank
rijk.

De heer N. Prop uit Groningen, in
olijfgroene Taunus 12 m, HG 40-34, er
gens in Zuid-Frankrijk.

Fam. B. Pluymers-Schuit uit Middel
burg, in witte Renault 4, JN 83-45, er
gens in Frankrijk.

Zwitserland: De heer H, Srech en
verloofde, in gezelschap van fam. Dor-
malen uit Hoensbroek, in Volkswagen,
DD 47-34, kamperend in omgeving van
Bodensee.

De heer A. Gerritsma uit Emmen, in
donkergrüze 2 CV, BD 58-69, in Zwit
serland onderweg naar Luzem.

Italië: De heer A. J. F. Dordregter
uit Amsterdam, in crème Peugeot 403,
in omgeving van Stresa, ZD 17-37.

De heer E. F.^. Kress uit Den Haag,
in grüze Taunus 12 M, ME 68-69, op
weg van Italië naar Nederland.

Italië-OostenrükDe heer H. Bernard
uit Rotterdam, in witte Volkswagen,
MG 21-23, waarschijnlijk Italië of Oos
tenrijk.

Fam. J. de Bie en W. van Aalst uit
Utrecht, in donkerblauwe Peugeot 403,
ZT 12-28, in omgeving Salzburg, gaat
naar Italiaans Tirol.

Oostenrijk: De heer H. C. van Leeu
wen uit Hoogvliet, in groene Opel 1200,
BT 23-31, in omgeving van Villach.

Heer en mevr. B. Wouters en A. Wou
ters uit Amsterdam, in rod Fiat, ken
tekennummer onbekend, op camping in
Varynthil.

De fam. E. Strasters, in witte Volks
wagen, JJ 83-49, vermoedelijk Oosten
rijk, op terugweg uit Joegoslavië.

De heer en mevr. R. van der Swol uit
Amsterdam, op blauw-grijze Vespa
scooter, TZ 18-27, kamperend in Tirol.

De heer en mevr. G. J. M. Ouda
Groeninger uit Hengelo (Ov.), in witte
Volkswagen en witte caravm, JN 76-17,
in omgeving Bodensee.

De heer Van Eendenburg uit Brielle,
in Ford Taunus, ZX 51-06, ergens op
een camping.

Noorwegen: De heer J. Kant uit Eind
hoven, in rode Opel Coupe met wit
dak, kentekennummer onbekend, in om
geving van Oslo.

Portugal: De heer F. de Haas uit
Utrecht, in donkergrijze 2 CV, HV 29-11,
ergens in Portugal.