alle
maal
mensen
Verwoeste stad herleeft
Het zwaar getroffen
Skopje wordt snel
herbouwd
bach
ZAL MET GELIJK
TOCH KOMEN?
DE DICTATOR en de PADDESTOEL
De ring van de Casfel/acs
LONDON TONIC
Pelsjagers van Rio Pesos
6et facit ten cvenetd uit &difrvutie
Nü ontvangt U bij elke party-bottle
een waardebon
m
Protest
Gras
citroenen
Pond
Geluk
Verandering
V.
TOMC
DONDERDAG 6 AUGUSTUS 1964
grapefruit
Thans zijn ook de verrukkelijke SUNKIST sinaasappelen In grote hoeveelheden verkrijgbaar
ft ft
Muggen
13,90
door DULCE CARMAN
Tegen inlevering van 6 van die bonnen
kunt U een doos met 6 prachtige
longdrinkglazen kopen voor
slechtsf. 3,65- vergelijkbare
winkelwaarde ongeveer f. 6,50 J
DeWadders I PIET LOERIS EN DE INCA-SCHAT
Advertentl»
RALPH RICHARDSON, een inwo-
van Londen, protesteerde bij de
®e™eente over het feit, dat hij het-
eifde bedrag aan grondbelasting
°est betalen als zijn moeder, die
ln een veel groter huis naast het zijne'
woonde. Hij vroeg om een fikse ver
laging. De gemeente stelde een onder
zoek in en ja hoor. Er kwam ver
andering. De aanslag van Richard-
Son s moeder werd verhoogd.
TUINBEZITTERS mogen, als zij
gaan verhuizen, hun gras niet mee-
f-emen, althans in Engeland niet.Een
huurder van een huisje in Sheppy
eft het geprobeerd. Hij legde een
Prachtig gazonnetje aan bij zijn huis
h dat kostte hem een hoop geld. Toen
"!J ging verhuizen, stak hij de zoden
n&tjes uit en nam ze mee, uiteraard
ontzetting van de nieuwe bewo-
n^r, want die moest nu weer van voor
aan beginnen. De gemeenteraad
heeft tenslotte uitspraak moeten doen.
Jre leden vonden, dat het gras zó
5leP in de grond „verankerd" zit,
?at het geacht moet worden bij het
nnis te horen Daarom, als U in de
*°ekomst een huis betrekt, let er op,
dat men U niet het gras voor de voe-
11 wegsteekt.
Sunkist
wettig gedeponeerd
Ren MAN in Sao Paulo (Brazi
el1 kwam te laat op zijn werk en
ertelde als excuus voor zijn te laat
komen, dat „een grote hond in zijn
ahto gesprongen was en er niet meer
wilde komen"-
Zijn werkgever dreigde hem met
Schorsing voor drie dagen, niet zozeer
0rhdat hij te laat op zijn werk was,
?}aar omdat hij met zo'n volslagen
^rank zinnig smoesje gekomen was.
onderzoek bleek echter, dat he
^aar was Toen de man bij zu"
^komen was m een grote
honrf te gaandierd°or het 0pen Ven"
ster moest*1 z«" binnengekomen en
aan hS 1laPen waf..Een agent en de
brandweer, d>e erbij gehaald waren,
konden de hond met wegkrijgen. Dat
Werd tenslotte gedaan door iemand
Van de dierenbescherming.
MARCELINO ORTEU FARRE uit
Lenda in Spanje werd de vorige week
toen hij in zijn tuin aan het maaien
was, door een bliksemschicht getrof
fen. De bliksem ging van zijn lin
kerbeen naar heup en schouders:
kiettemin werd de Spanjaard slechts
k:ht gewond. Bliksems geluk.
var°™£\C* EASON, een inwoner
en hoorde de ÏLormosa V?.b
zijn hoofd zoeCnggecn, hlnd!rh^,
zijn vrouw heviR L a ze
de heer RoderirkKe'ranteerd' do,ch
Eason, een kolo
nel, wist er iets beters An rh <ri„„
naar het schuurtje en na p' P"
spuitbus. Het insektend«„i^dd ^id®lel
ton de muggen wel v,«g
kam»- verdrijven. Hij spoot overal
n»d. op de muren, op het meu-
V r.n zijn vrouw zuchtte dank
bar: „gelukkig", en viel ongehin
derd door de muggen in slaap. Pas
SKOPJE, Zuid-Slavië Skopje herrjjst als een Phoenix uit de 15
verschrikkelijke seconden waarin de eens zo bloeiende stad in een
stinkende, stoffige puinhoop werd veranderd.
Voor het aanbreken van de dageraad op 26 juli 1963 schuerde en
schudde de grond onder de fraaie hoofdstad van Macedonië. Het
geschreeuw van gewonden en stervenden, de kreten van afgrijzen
werden overstemd door het lawaai van de instortende gebouwen. De
fatale 15 seconden hebben aan minstens 2.000 mensen het leven ge
kost. Vele duizenden raakten gewond.
Ie
volgende ochtend, toen de heer
k fuigciwic ocnienu, 1
Roderick Eason wakker werd. be
perkte hij. dat hij de verkeerde bus
kad genomen en dat zijn hele slaap-
auier vol zal met blauwe verf.
„Het was afgrijselijk onwerke
lijk alsof de wereld verging Door
deze korte haast afgebeten beschrijvin
gen klonk door de doffe wanhoop van de
mensen heen. Velen zeiden, dat zij Skop
je voor altijd de urg zouden toekeren.
In feite vluchtte bijna de helft van de
200.000 inwoners uit de stad des onheils.
Thans wonen er 220.000 mensen in
Skopje. Zij Zijn ondergebracht in weer
bewoonbaar gemaakte woningen in ba
rakken en geprefabriceerde huizen De"
stad aal herrijzen De inwoners durven
hersenen en°Phf ^°en en ëebruiken hun
banden om hun plechtige
belofte gestand te doen.
szof.ra^aa®,van Djordje Dimovsky. een
os-jarige oorlogsinvalide en bakker, geldt
voor de doorsnee inwoner van Skopje
die de aardbeving heeft meegemaakt.
Dimovski en zijn gezin hadden een el-
gen woning. Zij mochten van „geluk"
spreken. Hun huis werd met het meren
deel van hun bezittingen verwoest doch
allen brachten het er levend af.
„Ik ga weg uit Skopje, en zelfs al moet
ik ergens anders straatveger worden en
met mijn gezin op een klein kamertje
wonen, terug keren zal ik nimmer", zei
Dimovski kort na de aardbevng. „Ik
geloof niet, dat het nog langer mogelijk
is om hier te wonen". Dimovski vertrok
echter nooit uit Skopje. Hij zette al zijn
krachten in om méé te helpen aan de
herbouw van Skópje. Thans woont hij
met zijn gezin in een geprefabriceerd
huis in een van ed buitenwijken van de
stad.
„Ik herinner mij maar ai te goed wat
ik heb gezegd. Maar ik houd van Skopje
en toen wij te horen kregen, dat Skopje
zou worden herbouwd, wist ik. dat ik
mee moest helpen Ik ben nog steeds
bakker maar op het ogenblik bak ik
voor de arbeiders van de schoonmaak-
en opruimingsdienst en de bouwvakken.
Mijn zoon", voegt hij er trots aan toe.
..helpt in de zomermaanden mee aan de
wederopbouw. In de winter gaat hij naar
schodl. Het zal niet lang meer duren
voor wij allen weer te samen zijn".
Het centrum van de stad rond het
Tito-plein waar het epicentrum van de
aardbeving werd geregistreerd heeft een
enorme verandering ondergaan. Het
Puin voor het grootste deel geruimd
en e&n aantal beschadigde gebouwen ls
mtn=?e'trokken. Het centraal station, ten
minste een deel ervan, staat nog steeds
als een grafsten op het plein. De grote
klok is op 5.17 uur het begin van de
aardbeving stil blijven staan.
Sommige cafés aan het plein zijn her
opend. De zaken gaan best. Elke vorm
van amusement is welkom, omdat er
weinig te doen is voor het grote inwoner
tal van Skopje om de arbeiders die zijn
gekomen om mee te helpen aan de we
deropbouw.
Van geen enkele van de drie verwoes
te theaters zijn de toegangsdeuren open
gegaan en slechts in een klem aa"taJ
van de 18 bioscopen die Skopje oorspron
kelijk telde worden weer Wins getoond.
Naar de bioscoop gaan betekent uren
tn de rij staan voor een kaartje of een
plaatsbewijs kopen van de zwarthande
laren tegen het dubbele of driedubbele
van de normale prijs.
Maar het feit dat er thans weer 220.000
mensen in Skopje kunnen wonen is op
zichzelf een eweldige prestatie. 30.000
van de 36.000 woningen werden vernie
tigd of onherstelbaar beschadigd. Ruim
170.000 van de 200.000 inwoners werden
dakloos. Alle openbare gebouwen wer
den zwaar beschadigd of verwoest en de
medische uitrusting in klinieken en zie
kenhuizen gingen met de gebouwen bij
na geheel verloren.
Van de 45 fabrieken werden er 14 met
de grond gelijkgemaakt of zo zwaar be
schadigd, dat het herstel vele jaren zou
vergen. 13 fabrieken werden gedeeltelijk
verwoest. De overige kwamen er vrij
redelijk af. Op het ogenblik zijn er al
weer 18.000 woningen bewoonbaar ge
maakt. Er zijn 17 nieuwe wijken bijge
bouwd met geprefabriceerde huizen, een
geschenk van vele landen, filantropische
instellingen en het Zuidslavische volk!
Elk flatgebouw bestaat uit twee drie
etages variërend in grootte van één tot
vier kamers, plus keuken en bad. De
ruim 5.000 nieuwe flatgebouwen bieden
aan 60.000 mensen onderdak. In de nieu
we wijken zijn scholen en medische oen
tra gebouwd, Er is gas en elektriciteit
en de wegen zijn praktisch.
Tot dusverre zijn 150.000 van de 170.000
daklozen aan een passend onderkomen
geholpen.
Vewacht wordt, diat de eerste fase
van de wederopbouw van Skopje begin
volgend jaar zal worden afgesloten De
kosten voor deze aanvangsperiode zijn
geschat op 227 miljoen dollar.
Zodra de eerste fase is beëindigd zal
begonnen worden met de uitvoering van
een vijfjaren-plan.
Advertentie
PER FLES
IMPORTEUR N V. BREDASCHE WIJNHANDEL,'BREDA
HA f DAAR V/NO IK JULUE ElNDELUK TERUG
MET HET DIERTUE VERTEL ME GAUW... HEEFT
hij geen andere rampen
HELAAS.-^VEROORZAAKTP.y
JyN.
MENEER. DE GRAAF f
HET AS VERSCHRIK
KELIJK
WAT EEN. TEGENSLAG, VR/ENppENt
"C'N AL M/JN UITVINDINGEN HEBBEN
JiC l ONGELUKKEN VEROORZAAKT.' HER-
r- /NNEC* JE JE DE X7... EN NU 'S
ET OE METOMOL
Jl.^
VA VRIENOEN, IK ZAL
"METOMOL "IN MUN KAST
STOPPEN... MISSCHIEN ZAL
NEL EENS ACHTER KOMEN. WAAR
D/EN^N
1
k/HCMT.' fK ZNL JE DE 0RIEP LNTER
z/en, O te Nu me gezonoeN NeeFT
o/r upNoecTje voor. re stellen.'
DHPRNP ZPL JE
IETS VOOR ME
Z/NGe/J
WPA7P a/EB. A*v_
net gestopt7...
NN'
MEER UJPT Oogt MM
tocmT m/j kil tocm N/er
DE mele mmcmt Z/M-
geaj?
AdveitenUe
(niet 3/4 maar een héle liter!)
Schroef dop:
°ei in Uw aangesproken party-lottle
Öft London Tonic bruisend-levend I
jilted by Raak, Koog aid Zaan, tel 02980-83258
I..-. h,
89.
„Maar kunt u niet beter tante zei dat ik u moest vragen ginds
in die witte bungalow te vragen om een dokter te bellen," zei Diane
onzeker.
„Tijd daarvoor later. Meisje eerst zien," zei de jongen kort. „Wijs me
de weg."
Er zat voor Diane mets anders op dan zich om te draaien en de
jongen voor te gaan over het smalle pad tussen de struiken.
Mevrouw Zonneschijn leek opgelucht, toen beide figuren in zicht kwa
men. Ze vroeg zie heven af wie die jongen wel zijn kon, speelde even
met de gedachte dat het misschien Daryl's held kon zijn, maar ver-
wierp dat idee terstond, vooral toen ook Diane aarzelend zei:
^Hij wilde niet eerst opbellen. Hij wilde Dusky meteen zien."
De jongen glimlachte ontwapenend. Zonder iets te zeggen, doopte hij
zijn verweerde vilthoed in een nabijgelegen poel en bette het voorhoofd
van het bewusteloze kind voorzichtig met. het koele water, terwijl hij
ook haar op elkaar geklemde lippen bevochtigde, waarvoor hij een klein
geborduurd zakdoekje gebruikte, dat mrs. Cornisby, onbewust, in haar
hand geklemd hield.
Terwijl hoii iovier het kind gebogen stond, viel zijn versleten hemd open
en Diane's aandacht werd getrokken door een vreemd merkteken, een
vuurrood teken, dat vreemd afstak tegen de gebruinde kleur van zijn
huid.
„Alleen bewusteloos, zei hij kort maar geruststellend. „Gauw beter.
Hoofd is ingeslapen.'
Inderdaad sloeg direct hierop Dusky haar bruine ogen op en kwam
zij met een verbaasd gezicht overeindzitten. Ze uitte echter een kreet
van pijn toen ze onvoorzichtig de gebeten arm bewoog.
De jongen keek ernstig. „Hondebeet," zei hij. „Beter dokter laten
zien. Hondebeet dijwijls vergiftigd."
.Hij wendde zich naar de zwijgende Diane en wees bevelend met zijn
vinger naar haar. „Jij dokter bellen," beval hij. „Ik breng meisje naar
nuis en kom terug voor u" en Madeline Cornisby zag tot haar ver
bazing, dat Dian het autocratische, eigenwijze kind dat iedereen
con™andeerde, gedwee gehoorzaamde.
„Meisje weldra beter. Beet niet erg," zei de jongen korfaf, met een
geruststellende glimlach in de richting van mevrouw Zonneschijn. „Dok
ter gauw verholpen."
Hij hielp Dusky overeindkomen en sloeg dan zijn krachtige jonge
arm om haar middel, waarna hij haar omzichtig langs het pad leidde,
dat naar het huis voerde. Mevrouw Zonneschijn ging maar weer zitten
om geduldig af te wachten tot er iemand zou komen om haar te halen.
Ze staarde langs het pad dat naar de weg voerde. Er was van
Diane al geen spoor meer te bekennen en als ze nog steeds hard liep,
zou ze inmiddels de weg wel hebben bereikt en zou hulp niet veel lan
ger uitblijven.
In het huis was in elk geval die lieve, bekwame Brownlie, die onge
twijfeld zo weten welke eerste hulp ze zou moeten verlenen, besloot
mevrouw Zonneschijn. Brownlie kwam altijd zegevierend tevoorschijn uit
elk beroep dat op haar bekwaamheid werd gedaan en ze zou ongetwij
feld goed voor Dusky zorgen.
Diane holde inderdaad nog. Toen ze er in geslaagd was over het hoge
hek te klimmen, zag ze tot haar grote opluchting haar broertje over de
zandweg naderen, beladen met alle mogelijke pakjes. Naast hem, in diep
gesprek gewikkeld, wandelde die knappe Maorijongen, Riu Ruatani.
Diane versnelde haar pas nog méér met het gevolg dat ze vrijwel
buiten adem was toen ze dichtbij genoeg was om Daryl's verbaasde
vraag te horen:
(Word) vervolgd
S2-32
i*»i
32. - 4. „Wat moeten we doen!" riep ik Old Death
toe. „De Apachen zijn in de minderheid. Als we ze
niet te hulp komen, zijn ze verloren". „Zij zijn in
de minderheid, maar Winnetou heeft onze hulp niet
nodig. Hoor maar „Wij zijn verraden. Terug!
hoorde ik Winnetou's stem. Het verbaadse mij,
dat Winnetou tot de aanval was overgegaan, zon
der zich van het aantal vijanden precies op de
hoogte te stellen. Maar spoedig zou ik de reden
hiervan vernemen. De Comanchen wilden de Apa-
schen nazeten, maar dezen wisten de achtervolgers
af te slaan. Telkens hoorde ik Winnetou's zilver
buks. de waardevolle erfenis van Intschu Tschu-
na, zijn vader, knallen. De „Witte Bever" voegde
zich weer bij ons en liet het bijna uitgetrapte vuur
weer verzorgen. De Apachen zijn ons ontkomen"
zei hij,, maar morgen zullen wij ze achtervolgen
en veslaan" .Bent u daar zo zeker van?" „Natuur
lijk". „Men zou u wel eens kunnen beletten dit dal
te verlaten?" „Morgen zult u anders spreken".
il' er z? vasd van overtuigd bent, morgen dn
Apachen te kunnen volgen, zou ik de uitgangen be-
ter laten bewaken".
MOCO
49-d
49- Piet Loeris en Siemtje wacht
ten geduldig tot Sjekkie Gonzales weer
terugkwam met een klein potje bij
zich. Het bleek een vettige substantie
te bevatten, die aangenaam rook.
„Dit is de beste fixatief!" ratelde
Sjekkie: „Da-ar ontwikkel ik de fijn-
korreligste films mee en ik doe het.
ook nog in m'n ha-ar, want dat gaat
er zo mooi varn glimmen!" Ma-ar de
detective kon weinig geduld vootr de j
uiteenzettingen van het corpulente
Mexica-antje opbrengen. „Aan del
sla-g, broer! M'n oom Johan zei al-j
tijd: Haastige spoed is zelden goedl
behalve als je weinig tijd hebt! E-n
zo is het!" Deze woorden misten hun
uitwerking niet, want nu begon Sjek
kie Gonzalez vlijtig de filmpjes met
het vettige goedje in te smeren. Na
enige minuten veegde hij het eraf en
in-derdaa-d! Het resultaat liet niets te
wensen over! „Gefotografeerde land
kaarten", sprak d-e vermaande speur
der: „Zie je dat, Sientje? Wat zou dat
stipje in h-ef midden betekenen?" Hij
pakte de loupe op, die Sjekkie op de
toonbank had laten liggen en begon
het kaartje nauwkeurig te bestude
ren. „Ondier dat stipje staat iets ge
schreven, maar ik zal de mieremhoest
krijgen als ik het kan ontcijferen."
I „Laat u mij maar es even kijken",
zei Si-entje: „Misschien kan ik wel uit
dat gekriebel wijs worden." Ze nam
j de loupe van h-a-ar patroon over en on
derwierp de foto aan een gedetail
leerd onderzoek. „Er staat een woord
op, waar ik niets van begrijp", sprak
ze eindelijk: „Iets van Caj-ama-rca
Sjekkie Gonzaliz stak de vettige vin
ger op. „Caja-marca!" riep hij: „Da's
een heel oude stad in het hartje van
Peru!"
