DE DICTATOR en de PADDESTOEL
zal het gelijk
TOCH KOMEN?
mm
n
De ring van de Castellats
Pelsjagers van Rio' Pecos
RAPPORT VAN 200 PAGINA'S
PIET LOERIS EN DE INCA-SCHAT
A?y™ KENNEDY, de 6-jari-
fredy ólter van w'-"en president Ken-
W/' heeft de vorige week beslag ge-
Wj een zesde plaats in een pony-
t)0n r'i d. Zij bereed haar eigen
frtfin caroni. De meesten van Ca-
es (30) concurrenten waren 13 en
'irie v-' ®6n 13-jarige nicht van Caro-
van'Kathleen, dochter van minister
vatl l^siitie Robert Kennedy, was een
Werri besten. Op haar pony Atlas
l^epH eenmaal eerste, tweemaal
ie ij en driemaal derde. Jacqueli-
Joh^^fttfedy was met haar zoontje
ystal
Caroline
choenen
otsing
Beschuldiging
Celui;
Honds
Ping
ums
TE Huur
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1964
SIR
ft ft ft
j.
i ft ft ft
Mr
I); j.
ft ft
ft ft ft
door DULCE CARMAN
fee
1/A? - XNf
Mond uhlt <j, dat ik
/G NET?
Yha?en
KARL MAY
De Wadders
Werg "I-, enige tijd onder de toeschou-
gon 't i Sing weg toen John zich be-
tijd - ,vervelen. Caroline heeft enige
het geleden een pols een poosje in
vai gehad. Zij had toen bij een
keriVan de pony drie beentjes gebro-
d<wR HARRY PILKINGTON presi-
Lt^ directeur van Pilkington Broth.,
8t^?,e'and en nog vijftien andere tn-
Vftj-g ^n, heeft zijn bureau laten
friet nderen> zodat hij kan werken
w 2Ün schoenen uit, zonder dat
«atlfnd het merkt en er mogelijk zelfs
r®au°t aan neemt. Het moderne bu-
®iond op pootjes die het 23 cm
Uet de grond verhieven. Sir Harry
il? eraf zagen. .Natuurlijk schop
tej Ü.lijd en wijle mijn schoenen uit,
to?, 'jir Harry Pikingon van Piking-
tw droth, de Engelse bank en vijf-
to andere instellingen, „Ik had al-
friet gemerkt dat anderen het in
€aten hadden."
AliaM COOPER, de 31-jarige
t^Isman, die met zijn auto botste
V41 fr een auto achter het stuur waar-
v,.. Prins Philip en op de achterbank
bóc^an Koningin Elizabeth zat is
met 22 pond Sterling. Hij vindt
iw Prins Philip er de helft van moet
'en. Ik vind. aldus Cooper, „dat
VeJchuld tussen prins Philip en mij
Vogr-'eld moet worden". Hij werd
kjpordeeld omdat hij roekeloos
4, gereden als een leerling-bestuur-
iha tonder toezicht. Hij mag nu een
C>d niet achter het stuur zitten.
h>er is niet ongelukkig over de
is van het boetebedrag: „22 pond
kJ^n gek bedrag voor het in me
an^,, rammen van een koninklijke
zei hij.
mm
Advertentie
Zondag aanstaande: weer of geen weer
EHBO Pleisteraktie voor de vijftiende keerl
Aan de kerkdeur geen loten, doch collectebus,
een vrije collecte, dus anders dan bij de SUS.
Geef royaal, geef mild en wees geen krent:
Hulpverlening vraagt méér dan een koperen cent.
En wees gerust - 't is maar, dat ook u dat weet:
de EHBO heeft het geld stééds goed besteed!
Wees ook gesust, want er zijn pleisters in overvloed
en u weet ook, dat wie goed doet, goed ontmoet!
Aan de Pleisteraktie zijn weer f 10.000,-- prijzen verbonden,
door de KRO wordt de uitslag 9 augustus 21.00-21.05 uur uitgezonden.
Italiaanse atoomdictator
moet proces ondergaan
jZWEEDsk JOURNALISTEN heb-
premier Tage Erlander een brief
^"•Onden, waarin zij protesteren te-
cv>nd©n Wacuuj ^i vioaucien te-
!efr de strenge veiligheidsmaatregelen
*le tijdens het bezoek van de Russi-
riChe premier van kracht waren en
v'* de" journalisten in de uitoefening
I: fr hun werk belemmerden. Men
v5 <ton onderzoek naar hetgedrag
vffr de Dohtie tegenover Zweedse en
b^niandse journalisten. Volgens de
V®LWerden journalisten vaak ge-
Ss t Van plaatsen, waar »J kracn
^frla j door het ministerie van bui-
Zaken uitgegeven kaarten
Wd! g hadden. „Ervaren huiten
brw correspondenten", aldus
Vv,,'„ ''hebben hun zeer grote ve
!fr orvkrdlgltlS geuit over de grove
h°fte wijze waarop zij door
r'ldfredsr politie werden beje-
rilctgZweedse regering had des-
vldsrneZegd dat de strenge veilig-
uefr „atregelen nodig waren, daar
'*Mif0^fr aanslag op het leven van
y®l6 a'tsjev vreesde van de zijde der
Zw^lauropese vluchtelingen die
6uen wonen.
h'ict jJIcijNMANNEN uit het dis-
toi"ige ®riniaga in Kenia hebben de
itip.^k al hun tover-spullen net-
d h VoQ!,verd hij de regering. Zij zul-
V> Ben,, ,an niet meer „onbevoegd
efr ze ?skunde uitoefenen", zo heb-
d ar, dat 0>,fd en men hoopt nu
^fr-.Ze zich daaraan zullen hou-
ROME, (Upi) De ambtelijke staat van dienst van de Italiaan
Felice Ippolito als directeur van de Nationale Commissie voor Atoom
energie (CNEN) leverde hem de bijnaam „atoomdictator" en een
proces op.
Ippolito, die er van verdacht wordt tot in miljoenen lires misbruik
van fondsen te hebben gemaakt, blijkt sterk te staan tegenover de
tegen hem ingebrachte beschuldigingen.
In het proces hebben vele belangrijke getuigen de reputatie van
de 48 jaar oude geoloog verdedigd en verklaard dat zijn handelingen
in het staatsbedrijf volkomen eerlijk, zo niet volkomen wettelijk
waren.
Kroongetuige Emilio Colombo, de
laatste zeven maanden Italië's minis
ter van Financiën en daardoor een su
perieur van Ippolito als minister van
Handel en industrie, drukte het vorige
week in het proces als volgt uit: „De
organen van de CNEN, functioneer
den zijn daden „tegen of boven de wet"
alle menselijke zaken samengaan
binnen het raam van hun verantwoor-
binnen het raam van hun verantwoor
delijkheden. Of de secretaris-generaal
(Ippolito) een onregelmatigheid begaan
heeft moet het hof beslissen, maar hij
bleef binnen zijn bevoegdheden".
Het proces-Ippolito gaat zijn zesde
week in Met de secretaris-generaal
staan negen andere functionarissen of
kennissen van Ippolito terecht ,op be
schuldiging van medeplichtigheid aan
zijn manipulaties.
De secretaris-generaal wordt beschul
digd van het misbruik maken van rege
ringsfondsen, het afleggen van valse ver
klaringen en het misbruik maken van
eeu openbaar ambt. In een 200 pagina's
tellend rapport over de daden van Ippo
lito, dat vorig jaar oktober door de Ita^
liaanse regering werd uitgegeven, wor
den zijn daden „tegen of bove nde wet'
genoemd.
Enkele voorbeelden van wat Ippolito
toegeschreven wordt:
Het verzilveren van sociale verzeke
ringsuitkeringen, die hij had gekregen
voor een niet-bestaande verandering in
zijn werkrelatie met de CNEN.
Opdracht te hebben gegeven, aan hem
30 miljoen lire uit te betalen als voor
schot op een bedrag voor het beëindi
gen van het dienstverband waar hij
pas twee jaar later recht op had kun
nen hebben. Dit gebeurde in oktober
1962.
Bij de CNEN reisdeclaraties te heb
ben ingediend die niet in verband ston
den met zijn werk.
Ee" banklening van 20 miljoen lire
aan de CNEN ten eigen bate te hebben
aangewend „voor doeleinden die niet veel
te maken hadden met de CNEN".
De personeelssterkte van de CNEN te
hebben verdubbeld door zonder toestem-
ming (qcIo l ór,o controle-°rganen van de
commissie 1.202 man personeel in dienst
te hebben genomen.
Zonder raadpleging van de controle
organen de salarissen van het personeel
te hebben bepaald.
Contracten van miljarden lires met par
ticuliere ondernemingen te hebben afge
sloten door directe onderhandelingen, in
plaats van offertes op te vragen, zo
als gebruikelijk is. Deze contracten had-
u to\y°fr M LOVELL, een zestigjari-
friet 'ieP 7 Van Penistone in Enge-
hüi- 6<ifr va°ndag tegen een toein, die
,.k\va aart van 96 kilometer per
gesi;„ aanstormen. Lovell werd
W6t"kand d toen de dokter hem
Ojfr e&n 0n^erzocht, bleek hij al-
SeloPen ®ar snij wonden te hebben
Van geluk gesproken.
Mannh hedden uit de dierentuin
Vefr- M^ r. lwee papegaaien ge-
k'frig D. ar de politie zegt, dat ze
t>.. Van him oanurinct Till-
kebbr- van hun aanwinst zul-
- uuu in X3C11C V UC 611
r?laalt dat steeds. Als u
h M^üwt J ant de ene papegaai
6s 6Uy „r, f dele dag „Mijn naam
ill a.frdero l. ,w°on m Belle Vue" en
C--de dagen een papegaai
houw Engels, uiter-
n schreeuwen, bel dan snel
den volgens het rapport tussen septem
ber 1960 en december 1961 een waar
de van 1.491.940.000 lire en van januari
1962 tot augustus 1963 een waarde van
2.407.863.000 lire.
Het rapport vervolgt dat de CNEN een
aantal contracten met een groep, ge
naamd „Archimedes" afsloot, in bijna
alle gevallen door de keus van professor
Ippolito. Niet alleen Ippolito bekleedde
een functie in die groep, maar ook en
kele familieleden.
Giuseppe Saragat, die later minister
van buitenlandse zaken werd, bracht de
zaak aan het rollen door vorig jaar
augustus te verklaren, dat de regering
geen geld aan de CNEN moest uitgeven
dat aan „buitensporige doelen" werd uit
gegeven, maar inplaats daarvan aan be
langrijker vragen tegemoet te komen.
Ippolito's antwoord hierop was, dat als
het parlement weigerde gelden aan de
CNEN toe te kennen, dit werkloosheid
voor 2.500 personen zou betekenen. Wat
hij echter niet vertelde was dat veel
van zijn werknemers beschermelingen
van hem waren, waarvan er 72 direct
voor hem werkten.
Giuseppe Togni, de toenmalige minis
ter van industrie, stelde een persoonlijk
onderzoek in en onthief Ippolito eind
augustus van zijn functie. Het onderzoek
werd overgenomen door de Romeinse
procureur-generaal Luigi Giannantoni en
Ippolito werd op drie maart van dit
jaar gearresteerd.
Bij Ippolito's gevangeneming verklaar
de, zllh advocaat, Adolfi Gatti tegen
over de pers: „Professor Ippolito is
van mening dat hij nog nooit een over
treding heeft begaan".
Voordat Ippolito aan zijn ambtelijke
loopbaan begon was hij professor in de
toegepaste geologie aan de universiteit
van Napels.
Eerst werd hij benoemd tot raadge
ver v°°r technische staatscommissies
voor de ontwikkeling van Italië's natuur
lijke hulpbronnen.
Vervolgens werd hij door bemiddeling
van een vroegere leraar lid van de nog
jonge Italiaanse commissie voor kern
onderzoek, waaruit later CNEN zich af
splitste om zich met het gebruik van
atoomenergie als krachtbron te gaan
bezighouden.
Bij het beheer van dit bureau werd
aangenomen, dait Ippolito onder toe
zicht stond van een comité van zes man,
onder wie minister Togni. Het staatson-
derzoek wees echter uit, dat Ippolito zijn
burocratierijk zo ingewikkeld had ge
maakt, dat het voor het comité onmoge
lijk was zijn werk te verrichten.
Bij zijn arrestatie bevond Ippolito zich
im zijn landhuis van 20 miljoen lire,
even buiten Rome, in gezelschap van
zijn advocaat. Hij bereidde zijn verde
diging reeds voor. Buiten een groot ap
partement in Rome bezat Ippolito te
vens een winterverblijf in Cortina d'Am
pezzo en een huig aan het strand ten
zuiden van de hoofdstad.
(Advertentie)
de politie. De directie van de dieren
tuin in Manchester zal er u dankbaar
voor zijn.
POLITIEMANNEN uit Rimini aan
de Italiaanse Adriatische kust neb
ben drie Duitse jongemannen bekeurd
wegens verstoring van de openbare
orde, nadat ze aan het vechten wa
ren geslagen met een straatventer. De
koopman had hun een speelgoedhond
verkocht die volgens de Duitsers wel,
maar volgens de straatventer niet
moest blaffen. Een „honds" relletje.
HARRY SNAZZIE, direkteur van
de Surrey County dierentuin in Ches-
sington (Engeland), is er heilig van
overtuigd, dat de vier pinguins zijn
gestolen door een jonge man in een
donker pak, die bij de pinguinverblij-
ven achterna gezeten werd. Hij had
een ijzeren staaf bij zich waarmee
hij de dieren uit de spleten in de rots
partij heeft kunnen porren, meent
Snazzle. De beesten zijn nu al dagen
lang zoek. Wat een particulier zou
moeten doen met pinguins? Er zijn
genoeg rijke mensen die tuinen heb
ben met een vijver waarvan het ef
fect verhoogd zou worden door een
stoffering met pinguins", aldus de
dierentuin-directeur.
91.
„Men noemt mij Ruru de Uil, omdat ik 's nachts ronddwaal," zei
hij. „Ik heb geen vader, en mijn moeder stierf toen ik n°g maar een
baby wqs. Er was een vreselijke storm langs de kust en mijlen hier
vandaan ontstond een nieuwe grot. De mensen waren bang om er bin
nen te gaan en nadat er dagen verstreken waren, sleepte een vrouw
zich naar buiten om te sterven, met in haar armen een kmd dat ook
bijna dood was ik."
„Een groep Maori schapenscheerders adopteerde mij en 1 fre.d over
al met hen rondgezworven. Nu ben ik oud genoeg om mijn eigen zin
te doen en daarom ben ik teruggekomen naar deze p'ek om die grot
te zoeken en te kijken of ik iets omtrent mijn ware naam kan ont-
dekken
Riu Ruatani stak zijn krachtige bruine hand uit en greep het gescheur
de hemd van de jongen, dat hij wegtrok van de moedervlek die Diane
gezien had het merkteken dat inderdaad heel veel leek op het geluks-
teken van het Maoriras de Tiki.
„Hoe ben je aan dat teken gekomen?" vroeg hij gespannen.
De jongen keek onverschillig omlaag en schudde het hoofd.
„Dat heb ik altijd gehad. Ik weet het niet. Als ik de man ontmoet
die die vraag kan beantwoorden, zal ik weten wie mijn vader is.
„Ik kan je dat vertellen," zei Riu ernstig.
„En wie ben jij?" vroeg de vreemde jongen verbaasd. „Je schijnt
heel wat van me te weten of denkt dat althans 1ïiaar weet
y, zeker dat ik je nooit eerder ontmoet heb. Hoe heet je?
oen Riu Ruatani. Ik meende, dat ik het jonge Opperhoofd van de
Waikatos was, maar dat ben ik niet. Dat heb ik pas kort geleden verno
men. Jaren geleden toen jij en ik nog maar heel klem waren
was er hiet aan de kust een ontzettende storm Ode grotten ver
dwenen voor altijd en er ontstonden nieuwe, zoals ik nu voor het eerst
hoor. Kangi Ruatani, het Grote Opperhoofd van de Waikatos, had een
klein zoontje, niet veel meer dan een baby, die met zijn jeugdige tante
een wandeling langs het strand maakte. De storm overviel hen en nooit
is van beiden ook maar iets ontdekt. Iedereen geloofde, dat ze waren
meegesleurd hoor de springvloed die op de kust beukte. Ik vermoed
nu, dat ze beschutting zochtn in een van de grotten die door aard
verschuivingen werden afgesloten en dat ze er na een lange opslui
ting in slaagden een uitweg naar een verderop gelegen grot die juist
was ontstaan te vinden.
Het hele strand is mijlen ver vol grotten, waarvan er heel veel nog
nooit onderzocht zijn. Zelfs nu zijn ze praktisch onbekend, en het moet
hier en daar mogelijk zijn hele afstanden onder de grond af te leggen.
De aldus verdwenen kleine jongen was Arapata Ruatani, het jonge
opperhoofd van de Waikatos, en op zijn borst droeg hij het merkteken
van de Ruatanis een vuurrood Tiki teken. Jij, Ruru de Uil. bent Ara
pata Ruatani van de Waikatos."
„En dan ben jij mijn broeder?" Er verscheen een verheugde blik in
de spottende donkere ogen. „Maar in dat geval zou jij het opperhoofd
zijn en niet ik. Ik zou zeggen, dat jij ouder was dan ik."
Riu Ruatani schudde zpijtig het hoofd.
„Ik ben je broeder niet. zei hij langzaam. „Maar toch ben ik Riu
Ruatani. Jij bent het jonge Opperhoofd, naar geboorte en bloedrecht,
en ik ben de aangenomen zoon van het grote Opperhoofd. Ik heb geen
andere naam. Ik ben zelfs niet Ruru de Uil! Ik ben een vondeling,
iWordt vervuigoi
MQCO
Ai a a f? £eNS-wee
neet? At£T 0/£ £SC?OT£ &4A(<>0 OMf?..
,f /S CAT A//£r... VA Z&KEt?DAT/S DE
Dif?EC.TEUG na/V DE D/EfZENTU/ht
IVAT 7&EMLL/G
TU'M
Wl/OFHA/
HE&EK SPROETVE
EN FANTAS'OVt/UJE
HESSEN HErD/E&DE
OUS TERUGGEVONDEN
GELUKGEWENST.'
HELAAS ZAL hu
MIJN GAST NIET MEER
ZUNHEREN. ER
8ESTAA TGEEN DIE
RENTUIN MEER/.
GOEIENDAG MENEER DE
DIRECTEURWE 8RENOEH
U DE MARSUP/LANH
TERUG-
C
EDELE /-/EER?
RENT U ZDE "BRIT-
OM&eEOTC*V„ N'ETZ.
pe volcetios
CACr.
Ar/j /S B/J
DE NEER VAN
CACHOT/
HET LEKKER IS 7...
IS GeWoOIH OH! TE
KNIELENHé! ALS IK ER
ALLEEN maar over praat,
LOOPT HET LUATER IN MUI
VOOR li KLAAR
MAAK?
EEN GERECHT,
DAT fN /Lfw
land Gegeten
cv or o t/
O va/ MAAR (Oat
VAN DAT... EH-
GPOLVAN DAT
Goedje.
U/AARAT/e
Nier/ u/at
IS HET
LEKKER?.
SVNOICA1
34. Achter de rots vonden we een dodelijk ge
wonde blanke. „Man," sprak Old Death, je hebt
misschien nog tien minuten te leven. Bewaar je
zwarte ziel niet met nog meer leugens, die je ooit
vertelde. Hebben jullie 't met de Apachen gehou
den?" „Ja," „Dus jullie wisten, dat wij vannacht
zouden worden overvallen?" „Ja, daarvoor. .had
den de Topias ons hierheen gebracht." „En
Gibson moest met het vuur een tek;en geven?" „Ja,
voor elke honderd krijgers.... éénmaal vuur
opvlammen Als hijdat gedaan had zou
Winnetou niet zijn aangevallen. Heeft maar
honderd krijgers. Morgen.... komt rest. Winnetou
heeft Dit waren zijn laatste woorden. Zijn
hoofd zakte opzij en hij was dood. „Als we er niets
aan doen, worden we morgen allemaal afgeslacht,"
mopperde Old Death. „Ik zal Oyo-Kolsta vertellen,
wat we juist gehoord hebben en dan moeten za
maar eens doen, wat ik hun voorstel!" Wij liepen
terug naar het vuur, waar het opperhoofd met eni
ge hoofdlieden .zat te overleggen. Toen Old Death
zijn verhaal had afgestoken, stond Oyo-Kolsta woe
dend op, maar voor hij uit kon varen, klonk een
heldere stem: „Laat Oyo-Kolsta naar mij kijken.
Mijn buks verlangt naar hem!"
51. Het weinig gunstige uiterlijk
van de vijf zonen van Sjekkie Gon
zalez droeg er niet bepaald toe
bij, om Piet Loeris en Sientje op hun
gemak te stellen. „Zo", zei Bastiano,
die de vervaarlijkste van het stel
was: „Dus jullie willen mijn pappie
buitensluiten! Helemaal niet!' ant
woordde de detective bezwerend:
„We willen alleen maar, dat hij zijn
vette neus buiten onze zaken houdt. En
nou ik het er toch over heb, zou ik jou
en die broers van je dezelfde raad wil
len geven." De familie Gonzalez
zweeg onthutst maar dat duurde niet
lang. „Laten jullie je goeie vader
beledigen?" riep Sjekkie pijnlijk ge
troffen: „Vooruit! Die smaad moet
uitgewist worden!" Nu trad de twee
de zoon, Gomez, naar voren. „Pap
pie heeft gelijk", gromde hij: „Als Bas
tiano die vreemde snoeshaan niet
aandurft te pakken knap ik 't wel
effe op!" Deze woorden sorteerden
echter een merkwaardig effect want
nu bleek het de beurt aan Bastiano
om bezeerd te kijken. „Dat's anders
mijn werk, Gomez!" snauwde hij
„Jij moet altijd haantje de voorste
spelen, terwijl ik de oudste ben!",
„Ja, maar óók de stomste!" schreeuwde
Gomez. Dit bleek de druppel te zijn,
die de emmer deed overlopen.
„Ophouwe, ophouwe!" gilde Sjekkie
nog, maar de vijf mannen waren
reeds in een levendig gevecht gewik
keld. „Haal ze uit mekaar, meneer
Loeris!" riep Sientje angstig. Dat
doen ze zelf al" lachte de detective
onbekommerd: „M'n oom Johan zei
altijd: Van boeven kun je niets leren
behalve als ze elkander demonteren.
En zo is het! Maar laten we toch
maar weggaan, Sientje. Er ligt een
schat op ons te wachten!"
