Recordbedragen in de
Londense kunsthandel
ALS U HET
VRAAGT
ZAL HET GELUK
TOCH KOMEN
DE DICTATOR en de
Alfredo
fa
A
De ring van de Casfellacs
1
Pelsjagers van Rio Pecc[
LIMBURGSE OPLEIDING
VOOR PHYSISCHE THERAPIE
I
PIET LOERIS EN DE INCA SC
Eén
reus
veranderde het
gehele
veilingsysteem
Hond
OU
Welkom
Eten
Ontdekking
Haar-fijn
Merkwaardig figuur
Grote verandering
Alles
Recordprijs
Stieregevecht
De pier
125 jaar spoorwegen
Huurcompensatie
gepensioneerden
O.
WOENSDAG 26 AUGUSTUS 1964
V V
V V V
door DULCE CARMAN
gevaafzL.
Ma*u/aaéV/K u/eer e/p
zots t-//J /A//erS V/QM.'
KARL MAY
De Wadders
PORKY CRUTCHLEY, een kleine
jongen uit Birmingham, die zeven
maanden geleden zijn hond kwijt
raakte, praat al die tijd niet meer.
De jongen en zijn Duitse herdershond
zijn achttien maanden samen ge
weest. Maar het beest was onvrien
delijk voor buitenstaanders, en daar
om gaf Porky's moeder hem weg aan
een hondentrainer, die het dier ver
kocht. Nu zegt mevrouw Betty Crutch-
ley dat als ze „Rebel", zo heet de
hond, niet terugvindt, ze bang is haar
zoon nooit meer te horen praten. Wan
neer hij iets hebben wil wijst hij of
knikt met zijn hoofd. Wanneer iemand
de naam „Rebel" laat vallen, dan
wordt hij bijna hysterisch.
„EL ALF", de Britse barman en
stierenvechter, heeft het er lelijk bij
laten zitten. Alf Marvin, eigenaar van
de King's Head herberg in Ash, had
in advertenties beloofd, dat hij op de
binnenplaats van zijn uitspanning een
stieregevecht zou houden, waarvan
de baten voor liefdadige doeleinden
zouden zijn. Alle inwoners van Ash
kochten toegangsbewij zen, maar de
koninklijke vereniging ter voorkoming
van wreedheid jegens dieren, deelde
mee dat als Alf al niet door de stier
op de horens zou worden genomen,
zij het zou doen. Honderden mensen
vervoegden zich aarf de King's Head
Herberg, en Alf was er, in matado
renkostuum. Maar het publiek droop
af toen de paso doble de stier aan
kondigde: twee mannen gestopt in
een koeiehuid. Olé.
MEVROUW INES MARIA CUER
VO DE PRIETO, die 11 maanden ge
leden het leven heeft geschonken aan
een vij fling, heeft bekend gemaakt
dat zij in verwachting is. „Ik wens er
maar één, maar als God mij er meer
stuurt, zullen ze van harte welkom
zijn", aldus mevrouw de Prieto.
PIERRE JAUNAY, een Franse
atoomtechnicus heeft in Tours ge
toond, dat hij ook op gastronomisch
gebied zijn mannetje staat. Jaunay
won een (vr)eetwedstrijd door in min
der dan een uur een getruffelde gans,
een pond andouillettes (Franse sau
cijsjes), een pond pikante runderkop,
een slaatje, een hele kaas en een grote
cake naar binnen te werken. Jaunay
versloeg vier mededingers naar de
titel voor 1964. Om aan de wedstrijd
te kunnen meedoen, hadden de deel
nemers eerst zeven pond spaghetti
binnen de kortst mogelijke tijd moe
ten verorberen. Loodgieter Bernard
Bapriste won met 5 minuten 10 se
conden. Een „dikke" overwinning.
GENE SAVOY, een Amerikaanse
onderzoeker, heeft een verloren oer-
woudstad ontdekt, die vermoedelijk
het laatste toevluchtsoord is geweest
van de door de Spanjaarden achter
volgde Inca's. Volgens Savoy was de
stad vier tot tien keer zo groot als
Macchu-Pichu, de Incastad die als de
grootste van Zuid-Amerika wordt be
schouwd. De verloren stad van Savoy
ligt op ruim 400 km ten oosten van
Cuzco in bergachtig woudgebied. De
Amerikaan zegt de ontdekking te heb
ben gedaan, na een trektocht van een
week per ezel door modder en in de
regen. Hij heeft van zijn reis vazen
van aardewerk en kookpannen van
koper meegebracht, om zijn verhaal
kracht bij te zett en.
FRANK CLEWETT (17) en Ian
Sippson (16), twee aanhangers van
de Mods Cultus uit Swanage (Enge
land), hebben een klacht bij de politie
ingediend tegen leden van hun riva
len, de Rockers, omdat deze hen on
langs op het strand hebben overval
len en hun mooie lange haar hebben
afgeknipt. „Kijk eens wat er van ons
haar over is", pruilde Frank, „het
mijne groeide sinds september van
het vorig jaar. Ian was niet meer bij
de kapper geweest sinds Kerstmis.
Het groeide tot voorbij onze schou
ders".
Wie Is de man achter de Londense
kunstveiling „Sotheby", die onlangs zon
der blikken of blozen zijn grootste con
current opkocht?
Deze bekende kunstveiling, die de laat
ste maanden dikwijls in het nieuws was
door de enorme bedragen welke met de
verkochte kunstwerken waren gemoeid,
heeft zijn voormalige Londense concur
rent „Christie" reeds ver achter zich ge
laten.
Zonder veel ophef besloot „Sotheby"
enige weken geleden zijn grootste Ame
rikaanse concurrent, „Parke-Bernet" uit
New York, op te kopen. Deze toch niet
onbelangrijke financiële transactie bleef
zelfs in Engeland zo goed als onopge
merkt. Gevolg is dat de wereld van de
kunstveiling nu in tweeëen is verdeeld:
aan de ene kant „Sotheby" met aan de
andere kant „de rest".
De enige serieuse concurrent, die „So
theby" nu nog ondervindt, zijn van
„Christie" in Londen en enkele kleinere
veilingen in Parijs en andere hoofdste
den.
Hoe is „Sotheby" tot een dergelijke
hoogte kunnen uitgroeien? Het antwoord
op die vraag ligt voor een groot gedeel
te besloten In de figuur van Peter Wil
son.
Wilson is een charmante man, die
spreekt met een zachte stem. Hij is met
zijn lengte van 1 meter 92 een reus on
der zijn Britse landgenoten. In zijn le
ven heeft hij reeds 40.000 schilderijen
verkocht, waarvan vele voor recordprij-
zen en is de belangrijkste kunstveiling
meester van zijn tijd. Het paradoxale
is dat in de kunsthandel de eigenlijke
verkoop betrekkelijk weinig te berekenen
heeft. Wat veel belangrijker is, is de
kans om grote collecties te veilen. Wat
dit aangaat is Wilson nauwelijks te over
treffen.
„Hij kent ieder schilderij op elk kas
teel in Engeland", merkte een Londen
se kunsthandelaar op.
Toen Wilson in 1936 tot „Sotheby" toe
trad was dit niet meer dan een van de
vele kunstveilinkjes van Londen. Reeds
sinds 1748 had „Sotheby" zich als vei
lingkantoor in Londen gevestigd. In die
bijna twee eeuwen was er sinds de op
richting niet veel veranderd.
Twee Jaar nadat Wilson bij „Sotheby"
in dienst kwam, in 1938, werd hij deel
genoot en besloot het bedrijf op revolu
tionaire wijze te veranderen. Hij intro
duceerde de z.g. „groepsverkoop" waar
bij hele partijen porcelein, oude mees
ters of juwelen in één bod werden ver
kocht.
De conservatieve directieleden van
Sotheby zagen er niets in en vrees
den voor een enorme debacle. Geen en
kele veiling ter wereld verkoopt tegen
woordig echter nog anders dan op deze
wijze. Wilson is geen type om zijn wa
ren luidruchtig aan te prijzen. Zowel bin
nen als buit enhet veilinglokaal spreekt
hij met zachte stem. Hij veilt tegen
woordig bijna uitsluitend schilderijen.
In deze handel blijven de prijzen nog
voortdurend stijgen. Maar toch, als „So
theby" het uitsluitend van de verkoop
van schilderijen zou moeten hebben zou
het al lnag failliet zijn geweest. Meer
dan de helft van het aantal schilderijen
gaat nl. weg voor minder dan 300 gulden.
Dat record staat nog steeds ten name
van het schilderij van Rembrandt: „Aris-
toteles in gedachten verzonken bij de
buste van Homerus", dat voor 2,3 mil
joen dollar in 1961 aan het New Yorkse
Metropolitanmuseum is verkocht. Het
heeft Peter Wilson altijd dwars gezeten
dat hij dit record niet bezat.
„Sotheby" verkoopt alles wat maar
enigszins met kunst te maken heeft en
de verkoop hiervan heeft gelijke tred
gehouden met de spectaculaire verkoop
van schilderijen. De cijfers zijn verbijs
terend. De totale winst tot nu toe dit
jaar 10 tot 15 percent van de ver
koopwaarde wordt op 3,2 miljoen dol
lar geschat. Nog geen tien jaar geleden
bedroeg de jaarlijkse omzet net 3 mil
joen dollar.
Deze verbazingwekkende groei is niet
uitsluitend aan Wilson te danken. Drie
andere factoren hebben ook een belang
rijke rol gespeeld: de handel in kunst in
het algemeen is de laatste jaren enorm
gestegen: de door „Sotheby" in rekening
gebrachte commissie is lager dan bij ver
schillende van zijn concurrenten; een
combinatie van belastingvoordelen en
import-export-reglementen maken Lon
den tot de ideale stad om kunst te veilen.
Verschillende van deze factoren wer
ken inderdaad eveneens in het voor
deel van „Sotheby's concurrent, maar
wel heeft „Sotheby" praktisch alle ver
kooprecords gebroken.
Eén record heeft het echter nog nim
mer kunnen breken, namelijk dat voor
de hoogste prijs ooit betaald voor één
enkel schilderij.
Advertentie
Staatserkende opleiding voor Limburg
Opleiding voor de wettelijke bevoegdheid heilgymnastiek en massage
3-jarige cursus. Aanvang september a.s. Prospectus op aanvraag.
Opleiding voor diploma physiotechniek, alleen voor wett. bevoegde
heiig, masseurs(euses). Aanvang 1 oktober a.s.
Dir. H. J. Kooien, Deken Nicolayestraat 11, Heerlen, Telefoon 3425.
Lezers schrijven de krant'
In de krant van vrijdagavond las ik,
dat Spanje de Nederlanders een stiere
gevecht wil aanbieden als tegenpresta
tie voor wat zij hebben meegemaakt.
Nu hoop ik maar, dat niemand daar
van gebruik zal maken en dat ieder zal
laten voelen, dat zoiets laags bij ons
niet voorkomt. Ik begrijp toch niet, dat
zoiets nog mag bestaan maar het is al
tijd weer dat vervloekte geld, dat daar
achter zit.
Amsterdam mevr. Everaars
De heer H. H. H. M. Verbeek schrijft
dat het publiek de schuldige is dat de
heer Zwolsman de toegang met 50 cent
verhoogt, want als niemand er naar toe
gaat, maakt de heer Zwolsman niets
klaar. Dit mag dan in theorie juist zijn,
maar het is een utopie. Men zou ook
kunnen zeggen; als geen enkele soldaat
de wapens opneemt, komt er ook geen
oorlog en toch komt hij er.
Toen het Zwolsman-concern bekeurd
werd, zijn nog elfduizend kaarten te
duur verkocht. Dat moet u eens pro
beren om bij herhaling hetzelfde feit
te plegen. U wordt dan zeker opgepakt.
U kent de feiten nog van de boeren. Bij
weigering werd have en goed verkocht.
Haarlem P. v.d. Westen
Bij de viering van dit heuglijke feit,
denken we onwillekeurig terug aan de
achter ons liggende tijd van trekschuit en
diligence, die zo treffend wordt weerge
geven op de foto in het pocket-boekje
op blz. 30-31. Dit boekje werd aan alle
personeelsleden en gepensioneerde me
dewerkers gegeven, met voor deze ou
de medewerkers een ingesloten briefje.
De laatste alinea was een verzekering
van de tegenwoordige directie, welke
luidde: „Het zij een hernieuwde verze
kering onzerzijds, dat u er bij hoort!
De gepensioneerden hebben deze geste
van de tegenwoordige directie op hoge
prijs gesteld.
Doch nadien wisten de vakorganisa
ties middels de personeelsraad de di
rectie te bewegen aan de actief dienen
den en gratificatie toe te kennen.
Dat de vakorganisaties hierbij niet
voor de gepensioneerden zijn opgeko
men is begrijpelijk, hoewel ook zij nog
gepensioneerden als leden hebben.
Maar, dat de directie, zo spoedig haar
boven geciteerde toezegging aan de ge
pensioneerden is vergeten valt niet te
begrijpen. Deze mensen die onder veel
moeilijker omstandigheden en met voor
al zwaardere lichamelijke arbeid het hun
ne hebben bijgedragen aan wat nu de
trots van iedere Nederlander is, mogen
alsnog verwachten, dat zij er ook nu
bij horen.
Haarlem L. A. v.d. Meulen
Zo zoetjes-aan zijn de overheidspen-
sioenen over het derde kwartaal 1964
uitbetaald. De meeste gepensioneerden
hadden gerekend op verhoging van
pensioen. Er was geschreven 1 .75 pet.
verhoging. Dit in verband met de
huurverhoging.
Maar de gepensioneerden met een laag
pensioen (en daaronder vallen de mees
te weduwen) hebben geen verhoging
ontvangen. Integendeel verlaging!
Het is weer precies gegaan als in
1963,toen het zgn. waardevast pen
sioen werd ingevoerd.
Zij, die een flink pensioen genoten,
ontvingen een flinke verhoging, zij, die
wat minder pensioen hadden, kregen wat
minder verhoging en zij, die de laagste
pensioenen genoten (waaronder dus ook
weer de weduwen) moesten theoretisch
geld meebrengen. Hun pensioen werd
verlaagd. Dit laatste was wel theorie,
want voor deze laatst-bedoelden was
een bepaling in de wet opgenomen, waar
bij hun een toelage, even groot als de
verlaging werd gegeven.
En ook nu moeten de laagst-gepensio-
neerden weer geld meebrengen. De één
meer, de ander minder, ondergete
kend b.v. 2,- per jaar, maar het is
toch iets anders als 1.75 pet. méér.
Zo zijn de laagst-gepensioneerden wéér
de dupe en men vraagt zich voor de
zoveelste maal af: kan minister Toxo-
peus niet rekenen en ook de bondsver-
tegenwoordiging in de G.O. niet?
Men zal misschien aanvoeren dat de
gepensioneerden van 65 jaar en ouder
toch ook verhoging van het algemeen
ouderdomspensioen ontvangen hebben.
Inderdaad, maar dank zij de erfenis van
minister Suurhoff, die bij de behande
ling van de wet „Alg. Ouderdomspen
sioen" verklaarde deze wet niet te zul
len uitvoeren, als de korting op de pen
sioenen geen doorgang zou vinden,
wordt er 60 tot 70 en 80 pet. gekort
Op het weduwen-pensioen in elk geval
8Q pet.
En als men dan de, door de verhoog
de A.O.W. ook verhoogde belasting in
aanmerking neemt, komen de laagst-
gepensioneerden wéér tekort. Dat is
democratisch Nederland, voor de ho
ge pensioenen een flink bedrag er bij
en voor de lage pensioenen er weer
wat af.
Amsterdam Th. J. Gerritsen
105.
„Daar heb ik al aan gedacht," antwoordde Beris enthousiast. „De
kleinkinderen van mrs. Esdaile.... en jouw tweetal. Het zal een in
drukwekkende stoet worden, hè? De kinderen zijn allemaal zo lief en knap.
„Kleinkinderen!" herhaalde Janice, terwijl ze aarzelend het voorhoofd
fronste. „Is Daryl niet wat groot voor bruidsjonker? Maar hij is tenslotte
een Esdaile van geboorte, zij het niet van naam, en daarom geloof ik
niet dat de maat er in zijn geval iets toe zal doen, vooraf als de oude
dame het graag heeft. Wat voor jurk dacht je Diana te geven? j
„Lang wit satijn, heel eenvoudig, met een kransje van lelietjes der dalen.
„Dat zal haar zeker staan," gaf mrs. Carmichael toe, terwijl ze een
visioen zag van Diane's sierlijke figuurtje, aldus uitgedost. „Ik wed dat
ze ieders aandacht zal trekken. Pas maar op, dat ze jou met naar de
achtergrond verdringt."
„Als iemand dat doet, geloof ik niet dat het Diane Trevor zal zijn,
lachte Beris, waarna ze dankbaar op een minder gevaarlijk onderwerp
overging.
En zo ging de zon aan het eind van weer een dag onder en naderde
het kleine drama snel zijn einde.
HOOFDSTUK 19
In het schamele hutje dat ze haar huis noemde, met de achterdeur
veilig op slot tegen mogelijke indringers, zat Thea Lancaster na te den
ken over de gebeurtenissen van die ochtend.
Sinds ze ontdekt had dat het de Esdailes waren die het grote huis be
woonden, had ze zich zorgvuldig voor hen schuil gehouden, maar wie
had kunnen vermoeden dat in dat vroege ochtenduur toen ze omzichtig
naar de vuilnisemmer sloop. Brownie haar scherpe ogen tegen een spleet
in de hoge houten heining zou hebben gedrukt? Het was nooit bij Thea
opgekomen, dat iemand haar zou kunnen ontdekken en daardoor de
grote verrassing zou kunnen bederven die ze van plan was iedereen te
bereiden, maar toen ze de verwijtende uitroep van die vertrouwde stem
hoorde, was ze zich er op slag van bewust dat haar goed bewaarde ge
heim geen geheim meer was.
Tenzij Brownie had altijd veel van haar gehouden ze de oude,
trouwe gedienstige zou kunnen bewegen nog korte tijd haar mond te
houden.
„Miss Dorothea!" riep de stem tegelijk opgewonden en verwijtend.
„Hé, Brownie!" zei de jonge vrouw, terwijl ze op de heining toetrad,
met een vriendelijkheid in haar stem, die ze op dat moment althans
zeker niet voelde. „Het idee, dat je mij gevonden hebt."
„Als ik beter mijn gezonde verstand had gebruikt, zou ik de waarheid
al lang geleden geraden hebben," zei Brownie ernstig. „In elk geval
hebt u niet het recht om u zo te vermommen en dan nog wel met
dat lieve kind. Wat bezielt mr. Roger om dat goed te vinden?"
„Ik weet niet eens in welk deel van de wereld Roger zich mag bevin
den," antwoordde Thea eerlijk. „Ik sta juist op het punt om te proberen
hem te vinden, en dan zal ik een eind maken aan de vermomming, zo
als je het noemt."
„Dat zou ik ook denken," antwoordde Brownie afkeurend, terwijl ze
heftig snoof. „Als ik bedenk, wat mevrouw wel zal zeggen
„Maar zij mag het niet weten," zei Thea smekend. „Het is hopeloos om
door een spleet in een schutting te moeten praten, maar ik wil dat je
zorgvuldig naar me luistert. Als je het waagt ook maar één woord
tegen wie ook te zeggen van wat je ontdekt hebt, vóór mr. Roger hier
komt, zullen we je dat geen van beiden ooit vergeven. Dit is werkelijk
heel erg belangrijk.
Ik heb een enorme verrassing voor de oude mevrouw in petto en ik
verzeker je, dat ze dolblij zal zijn. Maar nu moet je me op jouw beurt
beloven, dat niemand ook maar iets van je zal vernemen tot mr. Roger
tevoorschijn komt. Wanneer dat gebeurt komt niets er meer op aan en
iedereen zal weten hoe slim en trouw je geweest bent, om dat alle
maal al die tijd te weten zonder er iets van te verraden."
(Wordt vervolgd
MOCO
GeEN
EINDELIJK KOMEN ZE/ v/ND VU NET
(N DE BUITENWIJKEN N/Er V&EEMD.
VAN CUIQU11D... V DAT..
NA E/NDELNN
EEN EET&ELEGEU
ME/POE/
x-cztuteHL
OEE! /U NOOD ee
u/er i//3U ONT re
Doen. Ntaae ngt Noest.
tfreal
presse
l/C(/C/
De
SceuTEC
dan zsjmT/n/j moet N/e/S
e/e&eMS /u De
B/ND eu UNeuec j/j n
CL/CE, VOOfSO&T u/tj
KOA4T, /N DG TIJD,
DA3T /U ZoG-l*.'
Maa/e... t/e&D/xu/e
ON Toe// H/J
Neeer hgn/ N/er
'Mee/P on/ Z4JM
ceNANüeN.'?
Z/JN./
48-ÏZ
48 Winnetou leidde ons nu naar het in de ber
gen uitgehouwen pad en nam toen afscheid van
ons om zich aan het hoofd van zijn troepen te stel
len. Zien of horen konden wij niets en wij zaten
daar maar stil te wachten. Men kon zich niet voor
stellen, door zoveel honderden omgeven te zijn.
„Ntsa-ho!" weerklonk het. Dit woord betekent
„nu" en onmiddellijk vielen twee schoten uit Win
netou s zil ver buks. De Comanchen waren op de
Apachen gestoten die zich achter de versperring
hadden opgesteld. Niettegenstaande hun grotere
aantal bleken de Comanchen niet opgewassen te
gen de Apachen. De veel rustiger strijd*^
de laatsten was aan dit resultaat niet vreei® jrV
nog bij kwam, dat de Comanchen in dictlh,et Kp
men optrokken, zodat elk schot van de tijd'
blokken en bomen verschanste Apachen r I^C
De Comanchen trokken zich weer naar ju
den van het dal terug, terwijl de Apach® 0ps .f
hinderlaag bleven liggen. Winnetou kwa1" vA
len met de mededeling, dat het gevecht t«
lopig niet zou voortzetten en hij bracht
naar het kamp.
65. Nieuwsgierig keken Piet Loe
ris, Sientje en de bejaarde piloot Jo
sé Pereira toe, hoe het figuurtje, dat
uit het voorste deel van de trein was
gekomen, snel naderde. Het ontpopte
zich als een corpulente Oosterling,
compleet met tulband en burnoes.
Toen hij de wagon bereikt had, bleef
hij even staan uithijgen en nam daar
na het woord. „Wie van u is hier de
spreekmeester?" De beroemde detec
tive moest even lachen om deze kod
dige woordverbastering maar haastte
zich daarna om de man te woord te
staan. „Dat ben ik, met je welnemen,
broer, luierhoofd!" sprak hij: „We
hebben zojuist een noodlanding op de
ze trein gemaakt. Vandaar onze aan
wezigheid!" De oosterling knikte be
grijpend. „Sinaasappelschillen mogen
uw huid vervangen, heer! Wij zijn
blij, u het leven gered te hebben.
Nu kan ik mijn superieur, die zich
voor in de trein bevindt, rapport uit
brengen." Hij maakte aanstalten, om
zich weer naar voren te begeven,
maar een handgebaar van de speur
der hield hem tegen. „Luister es,
broer, beddelaken," teemde Piet Loe
ris: „Hoe heet die superieur van jou?"
jjjiK
Er kwam een w'^!£|j"lin8- Ag''.!/.
ogen van de vrecm - m
niet of ik dat welxe%e^
perde hij: »Ik„ lan rndn te 6 tA
ties om de naam_ prijs m
aan de openbaarh oVe 0 J
De detective boof *n hee%-, .'*V
van de goederenwag°^choud^at' i»V
hem prijzend °P „Hereof
zo," sprak hu üo^A? Geei K
ik nog es cl"b,tr°~kranseI1:ts °£jj
ge je schedel omk£n
de vijf, broer! r str
Met een royaal ëe°
hemd uit
