alle
^clSll
Mensen
DE DICTATOR en de PADDESTOEL
Juwelierszoon versloeg ongekroonde
koning van wereld-diamanthandel
ZAL MET MEI,EK
TOCH KOMEN?
Sen
^redo
De ring van de Castellacs
Pelsjagers van Rio Pecos
35
PIET LOERIS EN DE INCA SCHAT
6et frutit ten cu&ulct uit ^Uc^yutic
doodt direct
elk insekt!
BA/ r/sex
7\ v
Sl
j3l
DONDERDAG 27 'AUGUSTUS 1964
iylaan
?U is het regiStreerd' zegt hii- En
n^zij het de Maan van mij is,
f)
beleefd
1 unnel
aap
rjr,
W-talen
V V
l*aam
A
ato's
h
>ter
sinaasappelen
grapefruit
Aan Fifth Avenue, de duurste winkelstraat van New York, staat het
gebouw waar de juweliersfirma van Harry Winston huist. Het gebouw
is tamelijk groot omdat totaal ongeveer honderd mensen er werken.
Harry Winston kan zich 'n grote nederzetting op de allerduurste grond
van New York veroorloven omdat zijn firma bezig is de grootste
diamanthandel en diamantslijperij van de wereld te worden. De
voorraad var het bedrijf is, ongeacht welke dag van de maand, vele
miljoenen dollars waard. Er is geen bedrijf in Amerika dat zich zoiets
zou willen veroorloven. Maar Harry Winston is een man met een
eigen mening.
wuu? pe sztzsen/e
vzKua
<6
eewe<snr*3
WEL EEXS EEN
XONNEN kX/JGEN C** HEKt
DOOK EEN ZEEF"
PKAA/EN D/E
AAF>WNDOU
j-JY
door DULCE CARMAN
5?'
frissere geur
geen vlekken
H/t grote spuitbus
voor maanden
lang gebruik!
toL
/ff &BA/ e-^A/
K'gjaK
(XQA/D Tor
U?A/O§09
Karl may
De Wadders
-
Vi3n AnaW* OUDMAN, een inwoner
*er van Ualifornië, is de be-
*e8t hii r> d® Masm- Tenminste, dat
officii?*6 februari 1958 liet hij
blijkt, dat v,-?f °P.iuaken, waaruit
°P de lWn*. e eigendomsrechten
te ,j jaat gelden. Ik deed het,
^en een dergelijke acte zou
olgens Ho e®endeel wordt bewezen.
vn privii G-ac beeft hij alle rechten
hij za! jles °P de Maan.Nee,
1 fti de A TYl On Ir nrinrm
yét vemifilx Am,erikaanse regering
^ger v bten, het wrak van de
w'•Vilder^ bet maanoppervlak te
%an Uet mannetje van de
E6hotnen Hid daarvoor nog niet
n T9ZER' een 52-jarige En-
?®hhen^L ?eft al enige Hid °P ge-
^r- met de Graaf van Rad-
aan j ®,aroïïl bonsde hij 's nachts
P'P onir v.6lJr, van bet kasteel en daar-
keer bij de graaf maar liefst
^a£>r Ho °P' om. dingen te zeggen,
"2éér fraaf niet van gediend was,
!,chreef j eefde dingen", zo om-
e boo,. graaf het vormelijk, toen
^Hend guid*1* stond: De boete: vijf-
he6^ MAKELAAR in Engeland
.^henk^J1 sP°°rwegtunnel te huur
ip ri_ °den. Uitdrukkelijk werd er
sPooh« vertentie bij gezet, dat de
y°or In groten is, zodat de tunnel
Wikt Pagru'mte kan worden ge-
in OUNN uit West Horndon
telen apd ging zaterdagavond bor-
Was n wen hij onderweg naar huis
slaan hij plotseling ontzettende
de '1 legde zich te ruste. op
over ?°°rrails. De express denderde
lükkj„ern been, maar raakte hem ge-
k§j enniet' Oavid Dunn schrok wak-
was meteen brood-nuchter.
bef?»Iiv??nse diplomaten zijn op
Van uUhH druk bezig met het Ieren
terie van w8® ta,en< nadat het minis"
bekent) „„/'U'tenlandse zaken heeft
risverhoein?aakH dat er fikse sala-
aan de kei? i verbonden worden
4^ehj/iet Swahif Van talen aIs chinees
r^AMUEL BLYTH, een 68 jarige
r 'tse veteraan uit de Eerste We-
m doorlog, die vanuit zijn woon-
tj ats Grawley in Sexxes een vakan-
ta®reisje maakte naar Frankrijk,
K daar op het oorlogskerkhof bij
buetot zijn stomme verbazing
*ijn namen van de gevallenen óók
ke] eigen naam staan. Blyth vocht
Nnciln Erankrijk en hij werd er ge-
°ok. Hij zal er nu werk van ma-
0rn de lijst te laten herzien.
^oh!^RD MURRAY, een Engelse
6 ?al aar uit Maghull, dacht goe-
i(er! te doen. Hij kocht veertig
ï?6t>a k Royce lijkwagens, om er
pgens van te maken. Maar er
Pst jh 20 wejnig kopers opdagen,
n,u met het overschot zit. De
1 h dateren uit de jaren 1922
Sr?6r>" a 's wellicht hun zwarte „ver
dikt de kopers een beetje af-
fil k N°REN verklaren, dat er
eprageroe-fjord in Zuid-Noorwe-
s°ort Loch-Ness monster
(i; Pel „j.PPt. Het ziet er huiveringwek-
h P ioh„en H blauw-groen van kleur.
b(w,rPa zag het monster het eerst.
Advertentie.
Sunkist
wettig gedeponeerd
Ook SUNKIST citroenen boordevol vitaminen zijn thans volop verkrijgbaar.
Die had hij aii toen hij de strijd moest
aanbinden met Beers, het Zuidafri-
kaans-Emigelse concern dat de wereld
handel in diamanit beheerst. De Beers
heeft Harry Winston niet kunnen te
genhouden. Harry Winston is de eerste
geweest die het door tradities gelou
terd vak van diamantair op een mo
derne leest wilde schoeien en Ameri
kaanse zakenmethoden ging gebruiken.
Het is hem uitstekend bevallen.
Harry Winston kwam ter wereld als
zoon van een juweliertje in New York.
Zijn vader had een moeilijk bestaan
doch kon zijn zoon het vak goed leren
en zag bovendien kans hem wat meer
onderwijs te laten krijgen dan door
gaans in het diamantvak gebruikelijk
was. Daar kwam bij dat Harry al vroeg
een zeer goed zakeninstinct ontwikkel
de. Toen hij 35 jaar geleden op eigen
benen kwam te staan had hij zijn plan
nen klaar. Het vreemde is alleen, dat
hij zijn plannen een voor een kon uit
voeren
Voor de invoer van diamanten is de
handel afhankelijk van de Beers. Deze
firma is eigenaar van vrijwel alle Zuid-
afrikaanse en Afrikaanse diamantmij
nen en reguleert de wereldhandel in
diamant. In tijden dat het aanbod de
vraag overtreft koopt de Beers het sur
plus op en bewaart het tot de handel
weer gunsiger aspecten krijgt. Op de
ze wijze kan de Beers de prijs van zijn
produkt in handen houden en tevens
voorkomen dat zich. buiten de eigen
werkingssfeer, ontwikkelingen voordoen
die dg handel zouden kunnen beïnvloe
den. De Beers houdt zioh niet bezig met
het slijpen en verwerken, of aan parti
culieren verkopen van diamant. Dat is
niet nodig omdat de positie van het
concern de gehele markt beheerst. Maar
Harry Winston realiseerde zich al vroeg
dat hij niet altijd zou kunnen instem
men met de wijze waarop, ver buiten
zijn bereik, zijn lot voor een deel door
derden beheerst werd.
Harry Winston was wel bereid met
de Beers te onderhandelen maar het
concern zag hem nog niet staan, bij
wijze van spreken. Winston slikte de
afweerhouding van de Beers niet lan
ger dan strikt noodzakelijk was. Hij
handelde een kapitaal bijeen en kon
enkele jaren geleden met de vuist op ta
fel slaan. Zijn afzetgebied had hij van
New York uit vertakt naar Genève, Pa
rijs, Antwerpen waar hij een slijperij
heeft en Portorico. In Antwerpen,
Porto Rico, New York en Chandler,
in de staat Arizona, staan de slijperijen.
Er zijn enkele mijnen die hun produkt
met via de Beers verhandelen en Har
ry Winston ging onderhandelen, 't Duur-
duurde niet lang of de gecamoufleerde
opkopers van de Beers kregen nul op
het rekest. Het bleek dat Harry Win
sten die totale diamantpiroduktie van
een mijn in Sierra Leone, en van en
kele andere diamantmijnen, opgekocht
ïad. Hoewel de mijnen klein en hun
afzonderlijke produkties evenmin groot
waren, had Winston de hand kunnen leg
gen op een tamelijk groot deel van de
wereldproduktie. Hij kon met de Beers
gaan concurreren en deed dat. Het ge
volg was dat de diamantprijs opliep
zonder dat de Beers er iets aan kon
'.en. De Beers moest de diamantsur-
plus in zijn eigen kluis aanspreken om
het prijspeil in de hand te kunnen nou-
den. Er ontstonden grote verliezen. En
toen was de Beers wel bereid om met
Winston te praten, zeker toen hij dreig
de totale door hem opgekochte orn-
duktie aan de markt te zullen brengen,
wat voor de Beers nieuwe en grote
verliesposten zou gaan opleveren. De
uitslag van de onderhandelingen was
dat de Beers Harry Winston en zijn
concern erkende en enkele afspraken
met hem aanging. Wat de afspraken
inhielden weigert Winston te zeggen
De Beers is niet bereid hem vrijheid
van spreken te geven en Winston zelf
h»t ook niet nodig.
Harry Winston handelt niet uitslui
tend in diamant. Indianen in zijn fa
briek te Chandler construeren de door
eigen ontwerpers bedachte juwelen. Ver
lovingsringen voor onbemiddelde jonge
lieden komen uit zijn fabrieken tege
lijk met in platina uitgevoedt pronk
stukken. Industrie-diamant verkoopt
Winwton ook. Vodr vele diamantairs
fungeert hij als inkoper van grote par
tijen diamant. Saffieren en andere edel
stenen behoren eveneens tot zijn collec
ties. Goud en pla/tina, juwelen, met
diamanten, robijnen en saffieren, zijn
het voornaamste handelsproduct diat uit
Winstons bedrijven komt
Nog is de omzet in Amerika voor
Winston belangrijker dan markten el
ders, doch hierin komt verandering.
„In Europa zijn onze afzetmogelijkheden
veel beter, daar kunnen wij een zeer
belangrijke diamant of een groots ju-
wel voor 300.000 dollar verkopen en
dan bovendien contante betaling ver
wachten. In Amerika moeten dergelijke
aankopen vrijwel altijd over een aantal
ja,ren gefinancierd worden", aldus Win
ston.
In een handel als de zijne zijn kwade
posten altijd groot. Hij heeft het aan
tal grote verliesposten echter tot drie
weten te beperken. De eerste was een
klant in Mexico die failliet ging en met
in consignatie gegeven diamanten scheep
ging naar onbekende bestemming. De
tweede was koning Faroek, die een
zending diamantsieraden op zicht ge
kregen had. Bij de revolutie in Egypte
kwam de zending in handen van het
nieuwe bewind en hoewel een recht
bank Winstons aanspraken erkende is
het t°t uitbetaling niet gekomen. De
derde .was een zakenman die een echt
scheiding aanging. Zijn vtouw, voor wie
de op zicht gezonden juwelen bestemd
waren, bleef de diamanten en robijnen
als haar eigendom beschouwen en Win
ston moest de zending afschrijven. Een
enkele maal raakt een zending diamant,
die Winston altijd per koerier verzendt,
onderweg zoek, maar dergelijke verlie
zen worden door de verzekering gedekt.
Hl BK HE&SEM
\M£ EBMLSkXE#
AeOAL.. OdroNB
WAT LATBI?
VNACBeY£ZAp\ MSEK 8/J
BOEM.SBH.'
HCeZBd'
rireu.v.
EH... VE'McerUBT CAT
&EKTJE NIBTA&uaL/JK
HEMEW, H£T W4S Ü5BV
fiZBFÏéX- BEWB&NG.
JEBW KEFLEX-
TEMAAK
KEFLEX
O C!4
I f c^7 8L/JK8AAE.
77E
A<1v#»rientl#
b- ioh„en is blauw-groen van kleur
V, 9rha ge" zag het monster het eerst.
V'l hef- rok een vrouw in een roei-
trd'^1 vr>Ig' t°en het verschrikkelijke
er 0r haar opdook. En tenslot-
het een visser, die, naar hij
VlA T er op het water zag zonne-
'eenu11 h'S dichterbij kwam,
- ilAt in ri r» rfol 7 on
V is rt het monster in de golven
W;''f 6p tweede keer, dat er deze
W*1 Worn monster in de Noorse wa-
óów gesignaleerd. In juni zag
Slrt dat a' iets verschrikkelijks,
rl-h'eek een met water ge-
v i' hie* huis te zijn. Maar nu
dat f;t js .taeer kans dat het echt is
'>iw? v0 '^ers komkommertijd en
Sej2o het monster van Loch Ness
ti.ici DIEVEN hebben het de
ft ifrg bont gemaakt en daar-
daf et Franse ministerie van
Sfi6tv V,0,.afe zaken bepaald, dat zon-
C.V, politievergunning,
hir,;'r,,iae„ en meer mogen worden
Jï at- sboor«r in v'trines, in hotellob-
>onbaP_ ^stations en op ande-
dit Plaatsen. In Parijs alleen
'het i,iaar acht diefstallen ge
ld Welen als buit.
/X M
j Wiegen, sj
motten,
overs en
irisehten
UIT HET VERTROUWDE ERDAL HUIS
106.
„Nu, goed," zei Brownie iets vriendelijker. „Als u het zo wilt, zal het
aldus gebeuren, maar ik zeg u ronduit, dat het me helemaal niet be
valt, miss Dorothea. Nee, het bevalt me helemaal niet!"
„Ik zal je nóg een geheim vertellen, Brownie. Ik heb het evenmin
prettig gevonden, maar tot mijn geluk kan ik zeggen, dat alles goed
belooft af te lopen. Ga nu terug naar het huis en geen woord, tegen
wie ook, dat je mij gezien hebt. Wil je me dat beloven?"
„Ik geef u mijn woord dat ik er niets van zal zeggen, al acht ik
het allemaal volkomen fout en al zal het u moeite kosten mij tot an
dere gedachten te brengen," antwoordde Brownie kortaf, waarna ze met
haar neus in de lucht naar het grote huis terugliep.
Thea Lancaster keerde als in een droom naar haar huisje terug.
Wat zou er gebeuren, nu Brownie haar ontdekt had? Kon ze er van
opaan, dat die praatgrage vrouw al die tijd haar mond zou houden?
Zou ze zich niet onwillekeurig een woord of een toespeling laten ont
glippen, die de waarheid maar al te duidelijk aan de anderen zou ont
hullen? Het was moeilijk te zeggen.
De uren verstreken. Mrs. Lancaster ging weer aan het bakken en
maakte dan de lunch klaar voor haarzelf en voor haar dochtertje en
toen het kind opgewekt weer was weggehuppeld om te gaan spelen,
waste de moeder de paar schalen af waarna ze die zorgvuldig wegborg.
De gebeurtenissen van die ochtend waren behoorlijk opwindend ge
weest en daarom besloot ze er tegen haar gewoonte in even haar
gemak van te nemen en nadat ze de kamer had opgeruimd ging ze
in de enige gemakkelijk stoel zitten die het huisje rijk was en gaf
zich over aan haar dromen.
Er was nu geen reden meer waarom ze haar aanwezigheid niet be
kend zou maken aan de familie van haar echtgenoot, die zo dicht bij
haar was zonder te kunnen vermoeden dat vlak achter de schutting de
schoondochter woonde, van wie ze altijd zo veel hadden gehouden, als
mede een allerliefst kleindochtertje en nichtje, van wier bestaan ze
zelfs geen idee hadden. Maar in het diepst van haar hart wist Thea, dat
ze de familie enkel weer onder de ogen wilde komen met Roger aan
haar zijde.
Ze bemerkte, dat ze door de open deur van de kleine zitkamer recht
naar de achterdeur van het huisje keek en er speelde een glimlach
om haar lippen bij het besef, welke belangrijke rol in haar recente le
ven gespeeld was door die verveloze en gescheurde deurpanelen. Hier
was Daryl Trevor verschenen om zijn speelkameraadje Dusky te zoe
ken. Beris Lyndon was de eerste keer door die deur binnengekomen,
om daarna telkens en telkens weer terug te keren als een lieve vrien
din. Kevin Stewart had zijn toekomstige vrouw gevonden toen hij die
zelfde drempel overschreed, en Riu Ruatani was talloze malen door die
deur binnengelopen als goed vriend en kameraad. Wie zou er vervol
gens door die achterdeur binnenkomen om verandering te brengen in
de bestaande stand van zaken?
Als Kevin getrouwd was, en terug van zijn huwelijksreis, zou ze hem
vragen een onderzoek naar Roger in te stellen. Ergens in de wereld
was de man naar wie ze zo vurig verlangde. Ze wist dat, zou Roger
gestorven zijn, iets haar van haar verlies zou hebben verteld. Vandaag
voelde ze zich er zeker van, dat het haar zou lukken hem op te sporen
en dat hij met graagte naar haar zou terugkeren.
Inmiddels vroeg het onmiddellijke heden, dat zij en Dusky zich be
hoorlijke kleren aanschaften om te dragen bij het huwelijk van Kevin
Stewart met het meisje, tot wie Thea Lancaster zich sterker aangetrok
ken had gevoeld dan als regel met leden van haar eigen sekse het
geval was.
Zij zouden met de bus naar Hamilton gaan. Het zou een heerlijk uitje
zijn voor Dusky, haar innig geliefde dochtertje, dat nog zo weinig pret
jes in haar korte leventje had gekend, maar voor wie de toekomst zo
heel anders zou worden.
(Wordt vervolgd)
J!|q,
3S70
MOCO
kJNNE zoo \oes re <sve-
NfJ /ve/o G.e\G£&.' toe Moe
STOPT NES- TctJ poese
eeN7 Zo UuH' \N/DOeLGM GE
msa./ cue Nte r seu/ueA/.' /u
Ooo&GNPM//Z&t- fbt Scot
7 spe/Hceti!
Neeai.
SeN Je
CeK j£
ZPJC. Nern
uece ccFS-1
Teec /o Pep,
eAf Eoee.
seetjG,etj'
A/eepr je hfpp
eu ZJ/JG Zo
NNeo pes jeupN.
OPT ZPC. NET
cpcupp/ oueE"
stemmen/
49 In het kamp deelde Winnetou ons mee, dat hij
langs de rotswanden van het gehele dal verspie
ders had, die hem nauwkeurig van de bewegingen
der Comanchen op de hoogte hielden. Op enige af
stand hoorden wij een paard, dat dreigde te struike
len op de stenige weg, een zwak geluid veroor
zaken. Winnetou ging achter het vuur staan. „Waar
om doe je dat?" vroeg ik. „Het is één van mijn
krijgers, die mij komt berichten dat de verster
kingen in aantocht zijn. Nu kan hij mij herkennen
en hoeft niet naderbij te sluipen om te zien, wie
hier bij het vuur zitten. Toen de krijger van zijn
paard sprong en bleef wachten begon Winnetou
hem erop te wijzen, hoe onvoorzichtig het van hem
was geweest om in de nabijheid van de vijand niet
beter op de stapen van zijn paard te letten. Wat hij
gehoord had, had onder andere omstandigheden de
vijand kunnen waarschuwen. De Apache luisterde,
zonder zijn fiere houding te verliezen, naar zijn op
perhoofd en berichtte toen, dat bij het aanbre
ken van de dag, alle beschikbare krijgers der Apa
chen ter versterking aanwezig zouden zijn.
f£,IW*S»WMA,E,tfw,o!MacsIa,
66. Wijfelend keek de oosterling
naar de uitgestoken hand, die Piet
Loeris hem voorhield. „Kom, broer,
servettendoos!" riep deze ongeduldig:
„Of weiger je misschien vriendschap
met een vreemdeling te sluiten. Dat is
heel onhoffelijk, weet je dat?" „Spi
nazie moge uw oren vullen, heer!"
riep de man verschrikt: „Natuurlijk
wil ik u de hamd drukken!" U heeft een
bijzonder lief gezicht!" „Zo mag ik
het horen!" sprak de meesterspeur-
der hartelijk, terwijl hij de niets ver
moedende oosterling met een ruk de
wagon introk. Terwijl Sientje en José
Pereira verbijsterd toekeken, begon
Piet Loeris zijn nieuwe kennis in een
keur van ingewikkelde knopen te leg
gen, zodat de man het aan alle kanten
uitkwekte! „En vertel me nou maar
eens, hoe dat baasje van je heet,"
lachte de detective: „Dan haal ik je
weer fijn uit de war ook!" „U doet
'm pijn, meneer Loeris!" riep Sien
tje, die médelijden met het slachtof
fer van haar patroon begon te krij
gen: „Die man heeft u niets gedaan.
Zo ken ik u niet! Piet Loeris zucht
te. „Je hebt gelijk, Sientje. Maar ik
moet dit wel doen, want ik heb een
heel raar vermoeden! Kom nou, ven
tje! Vertel 't nou maar aan ome Loe
ris!' Hij begon de kerel nog iets ver
der in elkaar te draaien en ja, hoor!
Het resultaat liet niet op zich wach
ten. „Stop seur!" gilde de man: „Mijn
baas heet Hat Si Kee! En hij zit voor
in de trein!" De vermaarde spoor
zoeker knikte tevreden. „Precies wat
ik dacht sprak hij: „Ik moet je eer
lijk zeggen, dat ik die kleine stooflap
gemist héb!' Hij begon nu de ooster
ling weer uit de war te halen. Vragen
hoefde hij hem niets, want de man
begon opeens als een wekker te rate
len.
