KLUX KLAN:
Amerika's geheime
terreurorganisatie (I)
WEEK LANG FEEST IN NIEUWERKERK AAN DE IJSSEL
Zigeunerkoning Petaio getrouwd
iggers
teren
In Nederland meer dan ooit
religieuze belangstelling voor
Wijzigingen
in devotie
Haatorganisatie
\\t
aanlateo
Paus is
en antwoord
TT
Geluidshinder
Heimwee
Vruchtgebruik
Wij komen
'-n &S? v-
Ruitentikker slaat
slag in Katendrecht
MAANDAG 31 AUGUSTUS 1964
PAGINA
res VJ
r
'V
J
Klux Klan werd met
V' »n 1865 in het sta^e ^u'
staat Tennessee, als
f.le °Vgericht. De Ameri-
frJe T. Ur9eroorlog was net ach-
v'fy de beroepsmilitairen
pfiding. Een oudgedien-
op .tester, kwam met het
\fo e proppen om met een
h $e r,enden een „geheime"
V ^he^zinnig klinkende
V <2e Jd besloten de nieuwe
V* ku^eirnzinni9e klinkende
SSt^&Vas Klan te geven. Om
}JC een macaber tintje te
HPf°?) t ew de mannen zich
\K 0 °jf teen in het wit te
%e hun paarden werden
Hv^e^ens bedekt. De man-
ze ten al spoedig, dat ze,
MC gekleed in het
trJ},.de nacht als spook-
i^n^oibreden> de bijgelovige
I de stuipen op het
Jr%fi l°eQen. Binnen korte
tot een terreur-
tSlt kL^tgegroeid. Een groot
VV' Z(]nU> van twijfelachtig
ei,, 9 in k.k.K. een ef-
®n om de negerslaven,
t0j 0ren door president
Vrije burgers waren
te kouden. Vele
Yn^hu% misbruikten de be-
^%rB\>ean de duisternis, de
IrStu, ^rm°mming en de dek-
(Le ne3e r> K.K.K. om hun
e4r ^bp^iwsren op de weer-
«t »ot te
Jmw Mvr
vieren.
»eAqe%. fy maren aan de oorde
j H ePervrouwen werden
de ne de armzalige wonin-
9ers werden in brand
g Trho^hden toei dat 2y
i\<* nTaar °P ult «e"
Op een bijeenkomst van Ku Klux
Klan nam een vrouw haar doch
tertje mee. De haat wordt van
jongsafaan ingepompt.
Het bruidspaar met enige kampbewoners.
Over enkele weken begint het
Concilie weer. Dan zullen de bis
schoppen, de paus en Rome weer
volop in het nieuws zyn. Ook ai is
de publieke belangstelling wel
wat Concilie moe, toch zullen
weer miljoenen katholieken (en
niet-katholieken) op een min of
meer intense manier in de geest
in Rome zijn.
Je zou kunnen zeggen dat „Ro
me en de Paus", meer dan ooit
voor Nederlanders onderwerp van
religieuze belangstelling is. Dat
is nog intenser geworden dan het
al was. De „roomse" gezindheid
van de katholieke Nederlanders
stond bekend en werd ook bij alle
mogelijke gelegenheden geprezen.
Paus Pius XII bijvoorbeeld sprak
de laatste jaren van zijn pontifi
caat bij elke audiëntie weer over
„de Nederlanders, die hem zo na
aan het hart lagen". (Hij zei dat
in het Nederlands, hetgeen of
schoon het bijna onverstaanbaar
was bij de aanwezige Neder
landers telkens een voor hun doen
onbesuisd enthousiasme verwekte.
Al zal de devotie naar de persoon
van de Paus zelf minder worden,
en zeker niet meer in de vrome
overdrijving van het verleden tot
uiting komen, de audiënties zullen
ongetwijfeld even druk bezocht
blijven.
,79
4JJ'
Gewelddaden worden
°ngestraft bedreven
IQr ANTOON VAN ZUILEN)
Cb "h i v\s\stv w\si w/vr»
°p T federale Recherche,
SÏHw'Ki? Viei.a.uSUstus 1964 in de
Nh r5' Lp 'eden van de plaat-
Jd 'diAih,,,?Oi'rj jannen werden van
SP. Lemuel Penn, een
v ^adri Washington, be-
\S li ?,n,, Lemuel Penn op
Vf'h !u'i 1964 in zijn auto
h voi, jïr«is Y,ermoord. Penn was
ÏV zlehar Georgia- 111 de
V k?V h eveneens twee
NhVrt^estk een e heldendaad waren
Pompbediende van
,,'J M |*t én garagemonteur,
?°mwr,e jn machinist. Het
1 H ta aUepy, ontmoet hadden.
jx®». fj hegers een kopje
L geeft te denker,
,AtrS> e^fen T Juni 1964 i
W Vr, V? heg *eeens het
(A .VH >e8ev^n'ng. Z« w<
\*^»tzh Tn gesteld.
H ^V1 h™. alleen meer
geeft te denken,
reeds
-j>.v. be-
L^oning. zij waren
''ten gesteld. De
harte 'eeri maar de
ilJ'Uen.
P hekenL gewelddaden en
nS van de K.K.K.
laatste rustplaats begin augustus J.l.
tenslotte toch ontdekt werd, is hoofd
zakelijk te danken aan een hoge gel
delijke beloning die door de F.B.I. was
uitgeloofd. De lichamen van de studen
ten waren vreselijk verminkt. Er was
bijna geen been in hun lichaam dat
niet gebroken was. De K.K.K. wordt
ook van deze drievoudige moord ver
dacht.
Negers zijn in Mississippi wel om
minder reden gedood. Ik denk bijvoor
beeld aan de lafhartige moord op neger
jongen, Emmet Till, die met een schot
door zijn voorhoofd werd afgeslacht.
De (blanke) moordenaar, J W. „Big"
Milam, verklaarde bij zijn arrestatie,
dat hij de foto van een blank meisje
in de portefeuille van de neger had
gezien. „Voldoende reden om dat vleze
zwijn te vermoorden".
De kans dat leden van de Ku Klux
Klan tot gevangenisstraf veroordeeld
zullen worden is eveneens betrekkelijk
klein. Geen blanke jury in Mississippi,
Florida, Georgia of Alabama zou het in
zijn hoofd halen en zelfs durven een
lid van de K.K.K. te veroordelen. Ieder
een is bang voor repressailes van de
Klan. Zo werden bijvoorbeeld zes leden
van de K.K.K. op 5 juli j.l. in Jackson
ville, Florida, vrijgesproken. De geheel
uit blanken bestaande jury vond, dat
de verdachten, die wegens het met
dynamiet opblazen van een negerwoning
terecht stonden, onschuldig waren. Hun
verdedigers waren de beruchte K.K.K.-
advocaten, J. B. Stoner en James
Venable uit Atlanta, Georgia.
Strafpleiter James Venable is een van
de merkwaardigste Amerikanen, die ik
tot dusver tijdens mijn tienjarig ver
blijf in de Verenigde Staten ontmoet
heb. Ik had een bijna drie uur lang
interview met hem in zijn riante villa
in Stone Mountain, een klein stadje
ongeveer veertig kilometer buiten
Atlanta.
De heer Venable had mij persoonlijk
uitgenodigd om een K.K.K.-,.Jaarverga
dering" en „kruisverbranding" bij te
wonen. Een uitnodiging die slechts
zelden aan buitenstaanders, laat staan
buitenlandse verslaggevers wordt ge
geven.
James Venable vertelde mij, dat al
leen blanke, in Amerika geboren, en het
Protestantse geloof belijdende personen
als lid van de K.K.K. worden aange
nomen. Het meest merkwaardige van
het gezin Venable is het feit, dat zijn
echtgenote en twee dochters helemaal
niet geïnteresseerd zijn
staan is selder eindeloos. En het einde
van hun krankzinnige activiteitén is nog
lang niet in zicht. Ze nemen zelfs toe.
In St. Augustine, Florida, behoorde
een groot aantal van de tweehonderd
„deputies" hulppolitie die daar
tijdens de negerrelletjes in juni 1964
ingezet werden tot de Ku Klux Klan.
Het hoofd van de plaatselijke politie,
Sheriff Lou Davis, is zelf een overtuigd
aanhanger van de K.K.K. De negers
die op de vroegere slavenmarkt in St.
Augustine voor integratie van de plaat
selijke hotels, restaurants en zwem
baden demonstreerden, werden dan ook
steeds bloedig door „ordebewaker"
Sheriff Davis en zijn K.K.K. hand
langers uit elkaar geslagen, of gearres
teerd.
De beruchte „White Citizen Councils"
oftewel de „raden van blanke inge
zetenen" zijn eveneens door talloze fa
natieke K.K.K.-aanhangers geïnfiltreerd.
Ook deze haatorganisatie is hoofdzake
lijk in de zuidelijke staten van Amerika
actief. Deze blanken kunnen het bloed
van de negers wel drinken. Zij willen
een absolute scheiding tussen blanken
en negers. De niggers" (scheldwoord
voor „neger") zijn volgens hen geen
mensen, maar doodgewoon wilde dieren
waartegen het blanke bevolkingsdeel
angstvallig beschermd dient .e worden.
De K.K.K. vindt trouwens een huwelijk
tussen een blank meisje en een neger
het toppunt van bestialiteit.
Het in brand steken van neger-
kerken behoort eveneens tot de „helden
daden" van de K.K.K. In de maanden
juni en juli 1964 werden alleen al in
de staat Mississippi tien negerkerken
door brand verwoest. Het is dan ook
geen wonder dat de Republikeinse
presidentskandidaat, Barry Goldwater
onder druk van zijn partijgenoten de
K.K.K. wel als een staatsgevaarlijke
organisatie moest bestempelen. Ook
resident Johnson heeft herhaaldelijk de
iu Klux Klan veroordeeld.
De afschuwelijke moord op drie jonge
blanke studenten, die ginds 21 juni 1964
in Mississippi vermist werden, staat
nog iedereen duidelijk voor de geest.
De federale recherche ontving geen
enkele medewerking van de plaatselijke
bevolking tijdens het onderzoek naar de
vermiste jongelui. Het feit, dat hun
in de- K.K.K.
Tijdens ons gesprek vertrouwde de heer
Venable mij toe, dat zijn jongste
dochter (16) een katholieke school be
zocht. „Omdat die zoveel beter zijn
dan de openbare", voegde hij er haastig
en bijna verontschuldigend aan toe. „Die
nonnetjes weten goed de wind te
houden onder die bewegelijke tieners".
James Venable is eveneens zes jaar
lang burgemeester van Stone Mountain
geweest. Diverse familieleden zijn even
eens fanatieke K.K.K. -aanhangers.
James Venable is een uiterst bekwaam
strafpleiter, die zijn kantoor in Atlanta
heeft. Hij verdedigde bijvoorbeeld met
groot succes de vijf K.K.K.-leden die
in 1958 van de bomontploffing van een
Joodse tempel in Atlanta beschuldigd
werden.
De Ku Klux Klan is een organisatie
die in Nederland of zelfs in Europa
heel moeilijk vaste grond onder de voet
zou krijgen. In de twintiger jaren telde
de K.K.K. meer dan vier miljoen aan
hangers in Amerika. Zij defileerden
toen openlijk in de straten van Was
hington. In 1964 bestaat het lidmaat
schap naar een heel voorzichtige
schatting uit niet meer dan zestig
duizend fanatiekelingen. Gezien de meer
dan 193 miljoen inwoners van de Ver
enigde Staten dus een zeer gering aan
tal. Nauwkeurige cijfers over het juiste
aantal ontbreken vanwege de geheim
zinnigheid waarmee de Klan haar mys
terieuze en subversieve activiteiten be
drijft. De heer Venable wilde' mij onder
geen beding cijfers noemen. Wel is
bekend, dat de Klan in een groot aan
tal splintergroepen is verdeeld. Plaat
selijke leiders vechten onder elkaar wie
de „Grote Draak" of „Grote Tovenaar"
zal worden.
ROTTERDAM, 31 aug. In de nacht
van vrijdag op zaterdag ontdekten twee
agenten, die ae ronde deden, dat op de
Katendrechtse Lagedijk de ruit van een
juwelierszaak met een klinker was in
gegooid. Nadat, samen met de eige
naar, de Voorlopige balans van de scha
de was opgemaakt, bleek, dat er twee
plateaus met gouden ringen, ter waarde
van zes zevenduizend gulden, waren
verdwenen. Vermoedelijk Ts de buit van
de dader(s) echter wel groter, want
in de etalage was een grote ravage
aangericht.
(Advertentie)
Elke OLVEH polis is winstdelend
NIEUWERKERK AAN DE IJSSEL,
81 aug. Op zijn 22ste verjaardag
is de koning der zigeuners van West-
Europa, Koka Petaio, zaterdag hier
in het huwelijk getreden met prinses
Ciseila Nina Atanasio, die het grootste
deel van haar negentien lentes tel
lende leven in Frankrijk heeft ge
woond. De gekroonde en met goud
behangen statige bruid en de breed
geschouderde en welgedane bruidegom
werden door de familie-oudste en
priesteres, de 56-jarige Mimi Nina
Atanasio, grootmoeder van de bruid,
in de echt verbonden. Vele tientallen
gipsy's uit vele landen waren hiervan
getuigen.
Het burgerlijk en kerkelijk huwelijk
zal in Rome worden gesloten. Koning
Koka Petaio heeft als datum daar
voor zaterdag 5 september vastgesteld.
Hij zei ministers te hebben uitgezon-
den om de ceremonie voor te be
reiden. Voorlopig is hij evenwel tot
vanavond in het polderland tussen
Krimpenerwaard en Schieland.
Daar laat hij dag en nacht het
lawaai van het verkeer over de rijks
weg Utrecht-Rotterdam overstemmen
door muzikanten. En al die tijd en
nog daarna zal zijn volkje feesten
met zang en dans, met aan het spit
gebraden varkens en kippen en met
een stroom bier. De koning en zijn
ROME en de PAUS
Toch is er enorm veel veranderd in
de „paar jaar" sinds het einde van de
oorlog. De grote, bijna dwepende be
wondering voor Pius XXI bleef bij de
Nederlanders bestaan, ondanks het feit
dat het katholieke denken in ons land
een ontwikkeling naar vernieuwing
doormaakte, die steeds meer afweek
van de star wordende geesteshouding
van de star-wordende geesteshouding
in conflict kwam met het beleid in de
Vatikaanse bestuursorganen.
De dood van Pius XII werd nog er
varen als een allesbeheersende rampza
lige gebeurtenis, de verschijning van
Joannes XXIII als een wat teleurstel
lende. Er is in die paar jaar zoveel
gebeurd, dat we daar nog maar zelden
aan denken. Ik herinner me als de dag
van gisteren hoe ik in het gezelschap
van een aantal priesters keek naar de
tv-uitzending van het verschijnen van
de nieuwe Paus. Een zelf al heel oude
pater zei: „Die man is toch veel te
oud. Die kan toch geen Kerk besturen.
Ze kunnen het kacheltje (voor de stem
briefjes) wel aanlaten".
In de paar jaar van het pontificaat
van Joannes veranderde alles enorm
snel. En eigenlijk toch pas goed nadat
hij zijn „ingeving" voor een concilie be
kend had gemaakt. Voor die tijd von
den we hem toch nog niet veel meer
dan „een gezellige oude baas", die zo
heerlijk allerlei vaste gebruiken en pro
tocollen kon doorbreken.
Pas toen bleek dat die ingeving van
„die gezellige oude baas" heilige ernst
was en heel de katholieke wereld in
beweging begon te zetten, kwam van
Nederlandse kant naar boven hoe graag
wij aan het gesprek wilden deelnemen
en hoe graag we onze positieve be
zorgdheid, die al jaren gegroeid was,
haar voren wilden brengen.
Nederlands aandeel in het concilie
werd geformuleerd (grote vroomheid,
werd van uitzonderlijk groot gewicht.
In andere zin dan vroeger te Rome meest
grote aanhankelijkheid aan de Paus,
grote missieactiviteit) werd dat aan
deel weer veel groter dan de kwanti
tatieve proportie van ons land. De Ne
derlandse bisschoppen legden een onge
kend grote activiteit aan de dag. Niet
alleen In de conciliézittlngen, maar
zelfs meer nog daarbuiten richtten zij
zich met grote aandrang tot hun vele
collega's om visies op belangrijke za
ken mee te delen. Ze werden daarbij
geïnspireerd en geholpen door een aan
tal Nederlandse theologen van wereld
formaat, die onvermoeibaar in de eeu
wige stad van de ene bisschoppenver
gadering naar de andere trokken om
lezingen te houden.
Bovendien bleek de Nederlandse pers-
documentatie een van de allerbeste te
zijn, zodat haar publicaties van hand
tot hand gingen en in steeds meer ta
len vertaald moesten worden. De groep
Nederlandse journalisten in 'Rome ver
tegenwoordigden eigenlijk de mentali
teit van ons hele land: grote positieve
verwachtingen, sterk kritische inslag,
grote bewogenheid om de Kerk en de
oecumene. Een mentaliteit van waaruit
de bisschoppen mee-dachten en mee
spraken in het geheel vkn het wereld
episcopaat over de belangen van heeJ
de wereldkerk.
Nederland is er dus wel weer in Ro
me. Ook in een steeds groeiend aantal
„pelgrims" naar de Heilige Stad.
En dat zal ook wel zo blijven. Ook
na het Concilie, als Paulus VI in ver
volg op de besluiten van het Concilie
zijn bestuursbeleid van jaar tot jaar zal
uitstippelen. Maar de „devotie" tot Ro
me en de Paus zal dan toch heel sterk
veranderd zijn.
Het zal niet gaan om de veranderin
gen in de personen van de elkaar op
volgende pausen: Paulus is kennelijk
weer heel anders dan Joannes. Je kunt
daar heel boeiende beschouwingen over
opzetten. Maar die veranderingen zijn
niet wezenlijk. Ons denken over en onze
„devotie" voor (ons „toegewijd" zijn
aan) Rome en de Paus zullen door.de
ontwikkelingen anders geworden zijn.
De tijd zal voorgoed voorbij zijn dat
w.j onbevangen geïnteresseerd zullen
zijn in alles wat er in Rome gebeurd.
We zuilen onze vele punten van kri
tiek blijven behouden. Je zou een soort
onderscheid kunnen maken in de aard
van onze bedenkingen.
Er zijn er een aantal die liggen op
het direkt praktische vlak van Romein
se toestanden, en die hoe belangrijk
op zichzelf ook toch niet de belang
rijkste kern raken.
Dat zijn bezwaren over de stijl van
het Vatikaan, de niet meer in onze tijd
passende barokke franje van het pau
selijk hof, de zelfgenoegzame, omslach
tige, weinig doorzichtige taal van de
officiële publicaties en mededelingen,
over de rijkdom in Rome, in tegenstel
ling met de armoede in zoveel katho
lieke landen, met name ook in Zuid-
Italië, Over de achterlijkheid van de
zielzorg juist in Rome, de gtad van het
hart van de Kerk.
Belangrijker, en de nodige vernieu
wing van het leven der Kerk direkt
rakende, zijn de bezwaren tegen de wij
ze waarop het centrale bestuur van de
Kerk in Rome tot nu toe werd uitge
oefend.
Tot voor het concilie was de Invloed
van de bisschoppen van heel de we
reld eigenlijk heel gering. Er was een
rechtstreekse relatie vanuit Rome tel
kens met afzonderlijke bisschoppen,
maar er was veel te weinig samen
spraak met bisschoppen van een heel
land of van een heel werelddeel samen.
En het is wel op zeer droevige wijze
gebleken dat men niet' vanuit één cen
traal punt met vrucht leidinggevend
kan optreden ten aanzien" van het prak
tische kerkelijke leven van zoveel men
sen, met zoveel verschillen naar land,
ras, ontwikkeling, cultuur. Een verstar
de westerse, Europese belevingswijze
van het kerkelijke leven werd aan de
meest verscheiden volkeren opgelegd.
De bisschoppen moeten veel meer in
vloed krijgen om al die nuances en
verscheidenheden bij de éne kern van
geloven en kerk-zijn tot gelding te la
ten komen.
Daarnaast moeten juist heel andere
kwesties dan de praktische, zielzorge
lijke, juridische, liturgische, wèi cen
traal overdacht worden: wereldkwes
ties als rassendiscriminatie, oorlog en
vrede, honger, gesprek met de hervor
ming, gesprek met de andere godsdien
sten, gesprek met het ongeloof, moeten
juist veel meer bekeken worden vanuit
de wereldwijze visie, die de bisschop
pen gezamenlijk hebben en niet vanuit
de beperkte visie van een bestunrsappa.
raat, dat onmogelijk die hele wifde we
reld kan overzien.
Kortom: de Paus en Rome moeten
meer in direkt verband staan met de
bisschoppen van heel de wereld. Ook
na,.het concilie zal dat verband er moe
ten zijn tussen de bisschop van Rome
en alle andere bisschoppen. Onze eigen
kardinaal Alfrink heeft daarover een
concreet voorstel: hij wil graag dat een
permanente raad van bisschoppen, die
de grote kerkgebieden vertegenwoordi
gen, in voortdurend contact met de
Paus zal blijven.
Vanuit deze opvatting zijn er twee be
langrijke gevolgen. De plaats van het
bestuursapparaat van het Vaticaan (de
verschillende „departementen", in ker
kelijke taal „Congregaties" geheten),
zullen steeds duidelijker uitvoerend or
gaan voor de Paus én voor de bisschop
pen moeten zijn, zoals al gaat die
vergelijking niet helemaal op de
ambtenaren van onze departementen in
dienst staan van het kabinet, maar in-
direkt ook van het parlement. Ze mo
gen geen macht hebben of krijgen naast
en onafhankelijk van Paus èn bisschop
pen. In feite was het zo dat de con
gregaties (samen geheten De Curie)
naast en vaak tegenover de bisschop
pen macht bezaten.
Het verzet tegen deze gedachte ig bi)
sommige Curie-leden (de meesten zijn
„bisschop", maar louter in naam, niet
werkelijk een bisdom besturend, ook
dat is een bezwaar) nogal scherp. Hel
is menselijkerwijze begrijpelijk, maar
men kan er omwille van de zaak zelf
geen „mededogen" mee hebben.
Maar zelfs ten aanzien van de Paus
zal er een wijziging zijn. De Paus is
het hoofd van de Kerk en de plaatsbe
kleder van Christus. Daar gaat niets
vanaf. Maar in- het verleden is te wei
nig naar voren gekomen dat de Paus
dat niet zomaar zonder meer is, maar
als bisschop van Rome, collega van al
le andere bisschoppen. Hij is van dat
college van bisschoppen het hoofd, en
het teken van eenheid, met bepaalde
grote volmacht daaraan verbonden.
Maar dat verband van de Paus met
de bissschoppen van heel de wereld is
in de voorbije jaren veel te weinig naar
voren gekomen.
Het lijken vaak erg theoretische
kwesties, van niet zoveel belang voor
de direkte praktijk van ons kerkelijk
leven. Maar het zal misschien na het
bovenstaande toch een beetje duidelijk
zijn dat die relatie er wel degelijk is.
De liefde voor Rome en de Paus zal
niet, ook niet vanuit Nederland, minder
worden. Alleen anders. In Rome en in
het Vaticaan zal door deze veranderin
gen meer dan ooit het hart van heel de
wereldkerk moeten gaan klappen. De
„devotie" zal minder uitgaan naar de
persoon van de Paus, zeker niet meer
in de vrome overdrijving van het ver
leden. Rome zal steeds meer het wer
kelijke centrum van heel de wereldkerk
moeten worden. Het Is maar „toevallig"
(het toeval van 2000 jaar geschiedenis)
dat het centrum van de kerk in Rome
is. Het zou theoretisch ook In een an
dere stad kunnen zijn. Wij willen ons
niet meer „Rooms" laten noemen om
dat het centrum van de Kerk „toeval
lig" in Rome is, zeker niet meer met
associaties aan de ongunstige toestan
den in Rome en het Vatikaan, maar
alleen nog in verwijzing naar Rome als
de uitzichtpost over het boeiehde avon
tuur van het volk Gods op "weg door
deze tijd.
In die geest kunnen we nog zeggen
„Éooinsen, dat zijn wij". Maar dat
woord is zo beladen i-iet alle genoemde
en nog veel meer bezwaren dat we het
maar niet meer moeten gebruiken.
Over enkele weken begint het concilie
weer. Ook in de kolommen van deze
krant zal er de nodige aandacht aan
besteed worden. Maar dan zó, dat we
„met alle geweld" er achter willen ko
men, wat het besprokene in de St. Pie-
te» te maken heeft met ons bloedeigen
geloofsleven en, voorzover wü dal
kunnen bezien, met dat van alle ande
ren in hun eigen leefomstandigheden.
RECTOR D. COPPES
bruid mogen dinsdag op weg gaan
naar Rome, hun volk zal een week
lang feesten.
Het huwelijk is een aangelegenheid
van de zigeuners. Het wordt biaw ge
noemd. De babatsjurka aanspreek
titel voor de heilige man of man van
de symbolen, in dit geval aalmoezenier
A. W. Oremus S. J. zou de enige
zijn om ten volle in de feestroes te
mogen delen.
De bevolking van Nieuwerkerk aan
de IJssel onderneemt steeds weer op
nieuw een wandeling naar het bouw
rijpe terrein in het uitbreidingsplan
voor bungalow en villabouw. Daai
heeft het volk van koning Koka Petaio
de caravans en auto's in een grote
kring neergezet. De gladgelakte wan
den van het rijdend materieel weer
kaatsen veelvuldig de vlammen van
het houtvuur, waarop het gebraad
wordt toebereid.
Kinderen rijden op de rug van
een varken, dat het lekker schijnt
te vinden met water te worden over
goten. Schoongewassen wordt het
varken met één dolkstoot in het hart
geslacht. Aan een soort vlaggemasl
gestoken vormt een rood zijden lint
om zijn kop een blikvanger. Een
aardig zwart hondje moet er twaalf
uur de wacht bi) houden. Het varken
besterft, de zigeuners feesten, en
snijden een reep van het gebraad
boven het houtvuur.
Het feest gaat nog lang door. „Over
al waar mijn volk is en waar ik zal
verschijnen, is het feest," verduidelijkt
koning Koka Petaio. Tussen alle ge
sprekken door laat hij weten, dat er
tachtig varkens zullen worden veror
berd benevens 950 kippen. Bier kan
er worden gedronken tot 120 vaten
leeg zijn.
Na het huwelök in Rome gaan de ko
ning en de koningin een huwelijksreis
maken. Die zal drie maanden duren.
Het schema ervoor wordt nog opge
steld en kan onderweg worden veran
derd. In ieder geval zal Koka Petaio
Scandinavië bezoeken. Hij moet er de
zigeunerkoningin tonen. Drie maanden
êeleden is de twintigjarige Chaminka
aroli uit Noorwegen nog als zijn
bruid genoemd. „Maar mijn mi
nisterraad heeft geadviseerd toch met
een prinses te trouwen," luidt het com
mentaar.
Koning Koka Petaio glimlacht als
hij zegt dat de bruidsjapon van de ko
ningin uit een Parijs modehuis komt.
De naam kent hij niet. „Dat is ook bil
mijn volk het geheim van de bruid.
Van de juwelen wil hij nog vertellen.
Zijn bruid draagt gouden armbanden,
kostbare colliers en ringen, die niet te
betalen zijn. Alle sieraden zijn erfstuk
ken en familiebezit. De kroon is voor
80.000 gulden verzekerd.
De koning beklaagt zich er over,
dat „de jongeren tegenwoordig" ande
re muziek willen. Een Rotterdams
viertal zal in de avondlijke en nach
telijke uren muziek maken. „Maar bij
het huwelijk heeft 's morgens de gipsy
Leon Lamnot uit Engeland Hongaarse
muziek gespeeld. Wel drie uur lang."
Koning Koka Petaio regelt zijn feest
zelf. Het spreekt een taal die alle
feestvierende zigeuners verstaan. De
vreemdelingen klinkt het alleen maar
fraai in de oren. Van de kentekens op
caravans en auto's valt af te leren dat
er zigeuners zijn uit Denemarken,
Noorwegen, Engeland, Italië, Zweden,
Nederland, Duitsland én Spanje. Er
zouden zelfs bruiloftgasten zijn uit
Zuid-Ameirka en Joegoslavië. Van
achter het IJzeren Gordijn is er slechts
één gekomen: een Pool.
vraag: Het houten plafond in mijn
woning is zo weinig geluiddicht, dat
zelfs een kalm gesprek van de
bovenburen kan worden gehoord.
Deze hebben zich beklaagd, dat zH
niet kunnen slapen als er bij mij
's avonds laat nog gesproken wordt.
De politie is komen kijken en heeft
gezegd, dat het bij mij na midder
nacht stil moet zijn. Als er toch
gesproken wordt loop ik kans een
proces-vetbaal te krijgen in verband
met de hinderwet. Moet ik daar nu
genoegen mee nemen?, Aldus vraagt
J. v. d. D. te A.
antwoord: De hinderwet heeft met uw
geval niets te maken. Vermoedelijk
heeft de politie met u gesproken over
het veroorzaken van burengerucht. Nu
de politie dit zelf geconstateerd heeft,
is aan deze zaak weinig te doen. Wij
zouden u zelfs niet willen aanraden
het tot een proces te laten komen en
op die manier uw recht te verkrijgen.
vraag: Ik heb mij laten bepraten
om vanuit de stad naar een rand
gemeente te verhuizen. Ik zou echter
graag terug willen. Ik heb heimwee
naar de stad, waar bovendien al
mijn kennissen wonen. Mijn woning
is echter eigendom van een woning
bouwvereniging en ik mag alleen
ruilen met een ander lid. Is daar
niets aan te doen? Deze vraag
werd ons voorgelegd door mej.
K. V. te R.
antwoord: Legt u uw probleem eens
voor aan het bestuur van uw woning
bouwvereniging. Misschien kunt u ook
door een meerhoeksruil tot een oplossing
komen.
vraag: Bij testamentaire beschik
king heeft mijn overleden broer het
vruchtgebruik van zijn huis met bij
behorend erf verleend aan mijn
schoonzuster. Wie moet uu het onder
houd en de grondlasten betalen? De
erfgenamen of mijn schoonzuster?
Aldus de vraag van A. K. te H.
antwoord: De vruchtgebruiker is ver
plicht het goed in stand te houden en
Dij het eindevan het vruchtgebruik
terug te geven in dezelfde staat, wear-
in het zich bevond. Daaronder wordt
verstaan het verrichten van de nodige
reparaties en onderhoudswerkzaam
heden en het dragen van de aan het
goed verbonden lasten.
vraag: Kunt u mij het Juiste adres
geven van de stichting „Wü komen"
vraagt W. O te H.
antwoord: Het adres van de stichting
„Wü komen" IsA Dortsmanplein lb
te Naarden. Telefonisch bereikbaar
onder 02959-12761,
