<v
Koket en
kordaat,
lief en
abstract
MODE DIE ONS WACHT
HEEFT VELE KANTEN
CHINCHILLA
EN NOC EENS
CHINCHILLA
D
■7
WEG MET DE
CONVENTIE
De bevrijding
de nauwe r
A
Ü8
vN
N§
DINSDAG 1 SEPTEMBER 1964
TRUITJE EN
HETZELFDE PA
Sai61
Vh1c'
V
VOOR EEN REIS NAAR DE
MAAN (Courrèges)
KLOKROK VOOR TIENERS
(Esterei)
DOORZICHTIGE ZWARTE KANT (Laroche)
LANGE VLECHT VOOR DE
AVOND (Lanvin)
(Door ANNE BtEGEL)
et is vündaag 1 september
en de Parijse modemakers
staan ons toe in beeld te
brengen voat ze de mouw toe
denken voor herfst en winter.
Dat is nogal wild. Nu is in Italië
de mode altijd wat meer opge
wonden dan in Parijs. Maar deze
maal zijn de Parijse ontwerpers
toch beslist veel minder tam dan
ze tot nu toe meenden aan zich
zelf verplicht te zijn. De wereld
verandert, de mentaliteit van de
mensen verandert, de mode moet
mééveranderen. Voor het nieuwe
seizoen is de mode dan ook los
gebarsten in een broeken-rage.
Niet mooi? Dat is de vraag niet.
Het is pittig en praktisch. Het is
wel de vraag of die rage het zal
doen. Per slot van rekening zijn
de modecollecties een soort aas
dat de ontwerpers uitgooien. Het
publiek is de vis die al of niet
in dat aas bijt.
GEWOON MAAR VOERING
(Heim)
STROOK, OOK ONDERAAN
(Yves Saint-Laurent)
GLAD KOPJE HAAR
(Alexandre, voor Balmain)
STAPEL-KAPSEL OP PONY (Castillo)
In de collectie Dior zijn deze wijde rimpelrokken, waarbij om
het hoofd een omgeknoopte driekante doek met franje. De
rok heet „a la paysanne". Het hoofd is het ook. De hoofd
doek is weer „in", maar moet liefst een beetje exclusief zijn, of
van dezelfde stof als het mantelpakje. Balenciaga, de eerste der
modegroten die véél in de melk te brokken heeft, laat bij zijn
mantelpakken gekleurde wollen hoofddoeken dragen, ook knoopt
hij zijn mannequins een driekante shawl van nerts om het hoofd.
Overigens blijkt uit de foto's op deze pagina wel duidelijk, dat
het deze winter zal zijn: zoveel vrouwen, zoveel hoofden!
VOOR HET JACHTSEIZOEN (Heim)
ROK MET RUIMTE (Dior)
VOOR SÊORT-LANGS-DE-LIJN (Castillo)
^g:
I
liiu^or
$51
De jeugd „bijt" natuurlijk in de
mode-broek, in de lange, en waar
schijnlijk nog meer in de kniebroek
waarbij opzichtige kousen horen. De
opzichtige kousebenen zijn overigens
door de ontwerpers echt niet alleen
bedoeld voor wie tiener of twintiger
Is. De beenkleding heeft hun zeer
serieuze aandacht gehad, ook voor het
cocktailuur en dan kan het been be
kleed zijn bijvoorbeeld met dezelfde
zwarte kant als het doorzichtige bo-
lerootje van Chantillykant, waar het
decolleté doorheen schemert.
De fantasie in kousen, kniekousen
en kniekous die aan de laars vastzit
is onbegrensd. Het wonderlijkste zijn
de kleurig gedessineerde kousen in
hetzelfde patroon als de pullover, bij
voorbeeld in het mooie cashmeredessin.
Een van de foto's op deze pagina
heeft een kousen- en blouse-ensemble
van Cardin, waaraan men duidelijk
ziet, dat het volstrekt niet voor sport
is bedoeld.
Het begrip sportief, maar dan in de
zin van makkelijk draagbaar, en voor
al niet-conventioneel, dringt steeds
dieper in de mode door. Met geweld
keert het vooruitstrevende in de mode
zich tegen al wat formeel is en daarin
volgt zij doodgewoon de doorbraak die
in het overige leven ook aan de gang
is. Geen naaldhakken meer maar mak
kelijke platte schoenen, geen bolle
haren maar kortltarig glad kopje. En
de rok? Natuurlijk, de gewone strakke
rok is er nog volop. Maar wie er ge
noeg van heeft zo ongemakkelijk in
en uit de auto te moeten stappen, die
kan nu bij het gewone doen en laten
overdag in de kniebroek verschijnen.
De spiegel moet dan maar zeggen of
je er in uitziet als iemand die zich
als schooljongen heeft verkleed of dat
het wel „iets heeft".
De broeken maken de wintermode
zakelijk maar de bontranden geven
iets liefs. Bontranden langs de zoom,
langs de hals, langs de voorpanden,
langs de mouwen. Het bont kronkelt
zich overal. Men kan er zeker van zijn
dat dèt inslaat. (Men spreekt zoveel
over Russische invloeden in de nieuwe
wintermode). Een gewoon niet opzich
tig mantelpakje met bontrandjes langs
de polsen en langs de mouwen her
innert aan plaatjes van Anna Karenina
en haar tijdgenoten.
In het koude Rusland heeft men al
tijd bont gedragen en nu de winters
bljjk geven dat het ook in ons deel
van Europa flink koud kan zijn, is een
bontvoering ook weer iets functioneels
geworden. Geschoren bever en otter
zijn erg in de gratie, evenals zebra,
met giraffeachtige tekening. De mode
staat voor niets meer. In geen enkel
opzicht! Technisch niet, in durf ook
niet. „Topless" hebben wij in Parijs
in geen enkele collectie aangetroffen.
Maar de decolleté's gaan tot het uiterste.
e evolutie van de rok J
duidelijk. Die is zo na' fj.
kort geworden, dat er ecyj
in T 1/1
moest komen. Een Wj
twee nog nauwere rokjes
kniebroek maken. En bij de kn,}(j
die nog al stoer staat komen fj
opdringerige kousen, soms Ct j
grof gebreid, soms doorzie' 2 J
dunne wollen kant, of gebt m
tweed-weefsel. De meest merkt» M
kniebroeken vindt men in de I
van de Parijse couturier "-e^trf.
kleedt de vrouw in een tuniek, J i
korte broek onder zit, maar
alleen de broekspijpjes te zien',j,
dat zijn meestal brede ra«a^il
bont. De kniebroek vormt "'Ji
geheel met het bovenstuk, zoa f
foto van het kniebroekpak VfCyJ
pied de poule op de frontpad-ijy
jas erover heen maakt het -i
dracht. h.
Voor sport en voor de iaCLr r/
weer begint zijn er de fancvei>J',
met heel korte broekspijpjef pJf,
lange kousen. Hoe dun moet j' t
daine vrouw blijven om de*
met enig succes te kunnen
er acceptabel in uit te zien„li'j",
De lange broek die op straat
wordt moet deze winter v<tn„et Jt,
stof zijn als het colbertjasje- 2Fjr.
telpak is geëvolueerd tot P%. t-'Jj
En verder is de lange brOe jpj
in huis als kledij voor de y
maar dan zijn de pijpen m? f
breed, vooral als de broek
wollen materiaal is maat -
lamé, brokaat of ijle chili0
Zo loopt de mannequin in de
collectie van Jacques Heim,
een serieus, gedegen mode
huis in Parijs, waar onder anderen
Madame de Gaulle haar kleren
koopt. Het publiek was verbaasd
en verrast deze „doorbraak" naar
het excentrieke bij Heim te con
stateren. Het motief van zijn collec
tie is de tuniek waar twee broeks-
pijpjes onderuit komen, meestal
bontranden. Zoals hier. Nu wordt
de soep nooit zo heet gegeten als ze
wordt opgediend en de mode wordt
niet altijd gedragen zoals ze zich
in de Parijse modehuizen laat zien.
En toch zegt dit model veel over
de mode van vandaag. Chinchilla
is namel'jk het kostbaarste en meest
zeldzame bont ter wereld. De chin
chilla is maar een heel klein vier-
voetertje en vermeerdert zich niet
snel. Dit exclusieve bont zit hier weg
gestopt als voering in een sportieve
icvteva«Aiste zwarte jas van een
soort lakstof. Hetzelfde materiaal
als dat waarvan de hoed gemaakt
is. Zelfs de allerduurste bontjas mag
niet meer met eerbied behandeld
worden: het ding moet je achter
in de wagen kunnen gooien als je
onderweg bent! Dat is de draai van
de welvaart. De kniebroek van chin
chilla die onder de jas uitkomt
maakt echter wel duidelijk dat het
niet zómaar een jasje isNog
nooit is er zo veel chinchilla-bont
verwerkt als deze winter.
