CITRON
ORANGE
DE DICTATOR en de PADDESTOEL
SPA BRONWATER
COSTA SMERALDA WERD
WIJKPLAATS voor de RIJKEN
J
ALS U HET
Blijvende
^betering bij
Maagklachten!
VRAAGT
FAROX
lK
I
J
De ring van de Castellacs
ZAL HET GELIJK
TOCH KOMEN
jüL
Pelsjagers van Rio os
«uniegen een oefenduel
v°ORBEREIDING
aP komende voet-
^interlands
CONCURRENTIE
VOOR ADA KOK
PIET LOERIS EN DE INCA-SCHAT
Ei
T ->,\ X. \-
hVna dood....
^SELECTEERDEN spelen in
ik ls eenvoudig bran-
W Maagzuur tijdelijk
het risico van kwaad
^rger te komen. Met
f)|jjvar°x kan men echter
eil^e verbetering be-
C Want het prikkelt
ot Vorming van weer
VqJ zuur. Bovendien
^k^Chefarojc een ge-
%elaagop demaag-
die een bescher-
e Werking heeft.
Geen paradijs
V
Sr k^amA9HTIGJARIGE Elsasser
vanen ~2,e.r da®en °P z«n wei"
*S*Tsl:n£R verwondingen
V
IQqL*? nemen, maar men Lezers schrijven de krant
HÊ, KALM V PANrAStOfMAAAC
K WAAescHLtv/ f oe ToesTAt/o a/as-
veeeusepof V Meretds&ef
P0UCIA tuur,
door DULCE CARMAN
in.
orjze erj/ae *m*js /s
A/AA/Z DG HAVEKf TG
GAAAt
ueve AGLpf
ze MA/HerJ ree-
eeta/L. ze zLtccGA/
OAS re pakuea
v terZUGGAf
/AO-
(Get/
\AAi
ze
KARL MAY
De Wadders
i -r w* *i viiuuigviM aan
(j?1*1 naar borst op. Men bracht
H?8, Dan- Z1ekenhuis te Straats-
J? toestaJj oordeelden de doktoren
i;btvin„ n" niet ernstig. Desondanks
i, e^en k e®n, week later zijn fami-
hw' Zijn v»fC dat hij gestorven
h, dorn zonen begaven zich uit
b'lfler u.daar het ziekenhuis. Een
i>i het beste pak van boer
k®&aven bij zich. Daar zou hij in
h acht k„„ worden. Een verpleger
iÜto er k naar het dodenhuis en
k 'de hJ\ Pak in ontvangst. Hij
<i,8, niet token, dat over de dode
j';s hun De viif zonen konden
h? vernia niet herkennen. Maar
t»? hodil6^ v<?nd dit blijkbaar ook
v* om' j heerden naar het dorp
0 f de k ar de voorbereidingen
rjde dan fTa^en's te treffen. Dt_ vol-
]„6' tiekc u .^aven ze zich weer naar
1 Nu nbuis' om het lijk af te ha-
,'1 te d een andere verpleger
rtSverk 00rd- .'Wat... roep deze
1? heeft sd uit „Henri Schott,
eten "ie pas gevraagd, of hij wat
ijHet u,n ,te drinken kon krijgen!"
Stt ile!k a' gauw, dat Henri
f?rt)lepc- uerdaad leefde. De andere
ri 1 en ad 2'ch in de naam ver-
hit ^as ook nalatig geweest, om-
'd ha^e zonen niet in de gelegen-
ed tB i gesteld, hun dode vader
V® zien-
waren natuurlijk erg ver-
??r f.d- Maar nog verontwaardi-
t? Vont*ime,nri Schott zelf, de man,
li at i0 luig dood was verklaard.
vV nnu de tweede maal zei hij
vrste"uf eerste maal is het in de
^doorlog gebeurd, in 1914
Advertentie.
?»der ,erd ik bij een bombardement
J*dolv det. dak van mijn boerderij
A Duink' en slaagde erin, me uit
3 ju knopen te halen maar dacht,
h al d was. De pastoor maakte
de rouwmis te gaan
>s °rj}' ./oen merkte iemand op-
5*%' at lk nog ademde Een sne! te
li 0noJOe,pen d°kter heeft me daar
in pLrldat»d- want ik was deer-
1 Oorf°Pd Maar ja, toen was
°g zei hij verontschuldigend
HAAG, 2 sept. Woensdag
se, 9 september om 20 uur zullen
geselecteerde elftallen uit de 25
{h>t de centrale voetbaltraining aange-
£Wh spelers in het Goffert-stadion te
Kei, een wedstrijd spelen om te
>l, n t°t de samenstelling van een voor
bij,) Nederlands elftal. Voor deze wed-
Jtow, ll> de voorbereidingen van het
Xjnis elftal voor de komende in-
Alk te?en België (30 september)
(25 oktober) heeft het e-
h»e "estuur van Nijmegen het
h W nffert-stadion gratis en zonder
i,phii.. van vermakelijkheidsbelasting
V' Wa,r gesteld.
Ih *t»u °r'oplge nationale ploeg zal ver-
Ik OP dinsdagavond 15 september
N Snirïag8e Zuiderpark tegen Hol-
een oefenwedstrijd spelen,
'tbik® e training vindt plaats op 22
er in Zeist.
Advertentie
Het jacht, waarmee prinses Margaret
en haar echtgenoot Lord Snowdon schip
breuk hebben geleden, was naar bekend
van de Costa Smeralda afkomstig. Deze
schepping van prins Karim, de Aga Khan
is dezer dagen ingewijd. Tot de honder
den voorname gasten behoorden behalve
het genoemde tweetal, tal van persoon
lijkheden uit de exclusieve society. Er
ontbraken er evenwel ook een aantal
die men en in het bijzonder Karim zelf.
graag verwacht had. Prinses Paola van
België heeft er zich niet laten zien.
Onassis en Callas lieten verstek gaan en
bleven liever op het eilandje langs de
Griekse kust, waar ze hun zomervakan
tie doorbrengen.
Dat prinses Paola wegbleef, is mis
schien wel het gevolg hiervan, dat van
prinses Margaret talrijke telefoto's ge
nomen zijn, toen Z' langs de Costa Sme
ralda aan het zwemmen en waterskien
was. De kleding, waarin ze zich ver
toonde, moet nogal „shocking" zijn ge
weest, voor een prinses. Ze werden in
tal van sensatiebladen afgedrukt en heb
ben vooral in Engeland menigeen het
hoofd doen schudden. Blijkbaar voelde
prinses Paola er niets voor, op een der
gelijke manier „te kijk" gezet te wor
den. Na de schipbreuk heeft Margaret
haar vakantie trouwens elders voortge
zet.
Voor prins Karim en zijn gasten is het
inmiddels toch een groots feest gewor
den. Niet alleen zijn gasten namen er
aan deel. Ook de honderden Sardijnse
herders en werklieden, die gezorgd heb
ben, dat Karim's toeristieke paradijs op
Sardinië te langen leste zijn poorten kon
openen, waren van de partij.
Hij gaf o.a. een geweldig feestmaal,
waarvoor twee honderd speenvarkentjes
aan het spit gebraden werden en vracht
wagens fruit en delicatessen zijn aan
gevoerd. Het werd vanwege de hitte een
maaltijd in de open lucht. Miljonairs en
herders hebben elkander de beste stuk
ken vlees betwist en telkens weer op el
kanders gezondheid gedronken.
In de haven van de Costa Smeralda
lagen ongeveer honderd luxe jachten.
Bij de poorten stonden Jaguars en Ferra
ri's. De auto's waren niet naar Port
Cervo komen rijdei, zoals de haven en
het grootste hotel erbij heten, maar op
vrachtwagens gebracht. Want de Italiaan
se bureaucratie heeft prins Karim lelijk
in de steek gelaten. Ze kwam in twee
jaar tijd niet verder dan vijf kilometer
geasfalteerde weg van het binnenland
naar de kust. Prins Karim dacht er niet
aan, de weg verder op zijn eigen kosten
te laten aanleggen en hij ligt nu met de
regering van Sadinië overhoop. Feite
lijk is dit van het begin af aan zo ge
weest, want veel medewerking heeft hij
niet gehad. Zulks ten eerste om poli
tieke redenen. De arme bevolking van
Sardinië was er weinig mee ingenomen,
dat prins Karim zijn toeristieke paradijs
slechts voor schatrijke lieden wilde open
stellen, die minstens honderd gulden al
leen voor een kamer kunnen betalen.
Ze vreest, dat de baten van de Costa
Smeralda slechts in prins Karims zak
ken en die van zijn aandeelhouders zul
len vloeien en Sardinië zelf er weinig
voordeel van zal hebben.
Hij heeft beloofd, op zijn „grondgebied"
ok goedkopere hotels te zullen laten
bouwen en er zelfs campings aan te leg
gen. Of het hiertoe zal komen, lijkt even'
wel de vraag. Want dan schiet hij zijn
doei voorbij. Hij wilde nl een wijkplaats
maken voor de vele rijken, die er niets
meer voor voelen, aan de door de toe
risten overstroomde Franse en Itali-
aanse Rivière te vertoeven. Alleen
wanneer hij hun een ongestoord „on
deronsje" kan waarborgen, zal zijn
onderneming de nodige winsten kunnen
afwerpen. Aan kampeerders zal hij nooit
veel kunnen verdienen.
De tot dusver door hem gebouwde ho
tels, een drietal, zijn door de modernste
architecten ontworpen. Een er van is
half ln de rotsen ingebouwd. De gasten
zijn er feiteljk een soort holbewoners.
Maar de „holen" zijn luxueus ingericht
en koel. Een ander hotel lijkt op een
fort uit een Wild Westfilm. Stuk voor
stuk hebben ze eigen stranden en zwem
baden (die gebru' worden, wanneer de
zee te woelig is), golfvelden, tennisba
nen en andere ge'egenheden voor sport
en spel.
Karims eigen politie, met revolvers
gewapend, zorgt voor de bewaking.
Niemand kan het toeristieke paradijs van
de Costa Smeralde binnendringen als hij
hiertoe niet voor een groot bedrag het
recht gekocht heeft. Op Sardinië spreekt
men dan ook enigszins verbolgen over
„het eiland op het eiland", met een va
riatie op het bekende „een staat in de
staat"
Het jonge, geestelijke opperhoofd van
de Mohamedaanse secte der Ismaëlieten,
evenals zijn vader, de vermaarde Aga
Khan, een uitstekend zakenman, heeft
tientallen miljoenen in zijn onderneming
gestoken, die toen het werk vorderde,
met nog eens tientallen miljoenen van
vrienden en kennissen moesten worden
aangevuld .Gezien de enorme toeneming
van het toeristenverkeer over heel de
«fe vormt een beschermende laag op
^Vnd en zorgt voor een blijvende
Qe'erlngt
Met stijgende ergernis heb ik Uw arti
kel „Geen Paradijs meer" in Uw krant
gelezen. Wat Uw speciale verslaggever
daar in opgeschroefde tendentieuze be
woordingen allemaal beweert, klopt niet!
De allerbeledigenste opmerking vond
ik wel: „De Spaanse bevolking haat de
toeristen, want deze krijgen de schuld
van de wantoestanden", hoe haalt de
speciale verslaggever 't ln zijn hoofd
In d« 14 dagen, welke ik met mijn vrouw
op Mallorca doorbracht hebben wij on
der het bedienende personeel grote vrien
den gemaakt, die letterlijk huilden toen
we weggingen! Alle Spanjaarden, die
wij ontmoet hebben, waren alle, werke
lijk alle, zéér vriendelijk, vrolijk en
stonden steeds klaar om je verblijf al
daar zo prettig mogelijk te maken.
Wat voorts over de hotels op M. wordt
beweert ls zonder meer schandaligll
Waar haalt Uw man het vandaan?
ROTTERDAM. C. MOOYMAN
Naschrift v.d. red: Onze verslaggever
heeft andere ervaringen opgedaan en
onderzocht.
wereld behoeft hij echter voorlopig niet
te vrezen, zijn geld te zuil verliezen.
Een groot gedeelte van de grond heeft
hij betrekkelijk goedkoop kunnen kopen.
De herders, die hun kudden magere
schapen op de bijna kale rotsen lieten
weiden, hadden aanvankelijk niet in de
gaten, wie zoveel belangstelling voor hun
bai.e, nauwelijks begroeide grond had.
Tot ze er achter kwamen, wie de koper
was en wat zijn voornemens waren.'Maar
toen was het voor de meesten hunner
te laat. Omdat ze evenwel bijna alle
maal toch tamelijk behoorlijke prijzen
kregen, zijn ze prins Karim niet kwalijk
gezind. Bovendien, heel wat hunner zijn
z'n naaste buren, omdat ze niet al hun
grond verkochten. Allemaal bevinden ze
zich nu in goeden doen. Ze laten hun
schapen nu door minder fortuinlijke her
ders uit het binnenland van Sardinië wei
den
NEW YORK, 2 sept. —Bij de Ame
rikaanse selectie-wedstrijden hebben zich
enkele geduchte concurrentes aange
diend voor Ada Kok in de Race om het
Olympisch goud op de 100 meter vlinder
slag. De 15-jarige Sharon Stouder kwali
ficeerde zich voor de Amerikaanse To-
kio-ploeg met een tijd van 1 min. 5,7 se
conden, slechts 0,6 seconde boven het
wereldrecord van de Nederlandse. Twee
de werd Kathy Ellis met 1.06.0 en dferde
Donna de Varona met 1.06.4.
Sharon Stoude-r had dit weekeinde
reeds de 100 meter vrije slag gewon
nen in 1.00.4 met Kathy Ellis ook toen
op de tweede plaats
Eerder op de dag had Gary Dilley,
een 19-jarige student aan de universiteit
van Michigan, de 200 meter rugslag ge
wonnen in 2.12.0. Deze tijd ligt aanzien
lijk boven het wereldrecord van 2.10.9
dat op naam staat van Tom Stock. De
ze zwemmer slaagde er echter niet in
zich te kwalificeren voor de finale. Twee
de werd Jed Graef in 2.12.7 en derde
Bob Bennett in 2.12.8.
'm
KAAM,
MAt?SOP/LAMt
„Als u eens begon met ons het plan te vertellen. Daarna zullen we
een besluit kunnen nemen," meende Dorothea zachtjes.
„Ja natuurlijk. Ik ben allereerst direct terug naar huis gehold om
mrs. Carmichael een deel ervan te vertellen, en ze was het er direct
mee eens."
Mrs. Esdaile's lip krulde een beetje toornig.
„Maar ze wilde Dusky Lancaster niet hebben," zei ze bitter.
„Kevin en ik wel" viel Beris haar haastig in de rede. „Kevin wist
natuurlijk wie zij was, en dat was de reden waarom hij zei, dat ze
onder valse vlag zou varen; maar ik had er geen idee van en ik wilde
haar altijd hebben. enkel omdat zij uw dochter was."
„Omdat u geen snob bent en een goed hart hebt, zei Dorothea be
grijpend. „We zullen in de toekomst ver van elkaar verwijderd wonen,
u en ik, maar ik geloof dat we goede vrienden zullen zijn. Maar vertel
nu eens'van dat plan van mijn schoonmoeder."
Er is werkelijk maar heel weinig tijd," zei Beris. „Dat is de enige
moeilijkheid, maar ik vermoed dat we het wel zullen kunnen klaar-
S^Dan vertelde ze snel wat de bedoeling was en Roger Esdaile wierp
het hoofd achterover en schaterde het uit van het lachen, waarop zijn
vrouw hem met liefdevolle blikken aankeek.
Het is werkelijk een fantastisch idee," zei hij zodra Beris was uit
gesproken. „Mijn moeder op haar best waardig. Zoals u zei, is het
kort maar ik weet zeker dat we het wel zullen klaarspelen. Waar een
wil is, is gewoonlijk ook een weg, zoals dat heet."
Beris keek aarzelend naar zijn armoedige pak en weer lachte hij
„Er is inderdaad geen tijd meer om een nieuw pak voor me te laten
maken," zei hij spijtig .„En ongelukkigerwijs heb ik nooit confectie kun
nen dragen. Mijn benen zijn daarvoor te lang. Maar ik kan u wel be
loven. dat ik de rest van de familie niet te schande zal maken. Ik heb
nog een paar pakken die er beter uitzien dan dit."
„Mrs. Esdaile dacht als u morgen misschien naar Hamilton wilde
gaan," stelde Beris aarzelend voor.
„Dat zullen we doen" beloofde Roger, „We zullen de stad op stelten
zetten. Maar nu vermoed ik dat ik mijn vrouw mee naar huis zal moe
ten nemen, naar moeder. Ik werd uitgestuurd om haar te gaan halen.
„En ik moet gaan," zei Beris haastig „Maar ik ben zo blij, zo
dankbaar dat u elkaar weer hebt teruggevonden."
Dan was ze verdwenen maar onder het lopen verheugde ze zich in
stilte over het feit, dat haar huwelijk waarschijnlijk nóg volmaakter
zou worden dan ze had kunnen verwachten. En Roger Esdaile nam zijn
vrouw mee naar het grote huis, waar zijn dochtertje een vaste bezoek
ster was, maar waar zijn vrouw tot nu toe de drempel nooit had over
schreden.
Brownie ontmoette hen het eerst, een schuldbewust kijkende Brownie,
maar met een vage blik van triomf in haar ogen.
„Ik moest mijn belofte wel breken, miss Dorothea," zei ze veront
schuldigend. „Of eigenlijk heb ik die niet gebroken, want u zei dat
ik niets mocht vertellen vóór mr. Roger thuiskwam. En toen hij hier
zo volkomen onverwacht kwam opduiken en wilde weten waar u was
en toen al de anderen u ook erbij wilden hebben, wel, toen moest ik
het hun wel vertellen, nietwaar?"
„Ja, Brownie. Je hebt goed gehandeld," zei Thea vriendelijk. „Zoals
je ziet komt alles weer in orde, precies zoals je dat gewild hebt, en
natuu-lijk moest jij er je aandeel in hebben, zoals altijd."
(Wordt vervolgd'
©PIB
CQPtNHAOi
MOCO
At/A PAAkD /S
GeuACteAf AA/ AA.'
AA{ u/e Ae&SBA
SWAN ffcATURCS SYNDfpATK^
54. Het duurde een hele tijd voor Old Death
met een betrokken gezicht terugkeerde. Toen
Winnetou vernam, dat de Comanchen nog steeds
in de waan verkeerden dat zij nog konden over
winnen, besloot hij zelf met hen te gaan praten.
Voor de ogen der Comanchen liep hij over het
bergpad, een groene tak opgeheven als teken van
zijn vredeszending. Op het punt, dat hij had uitge
kozen bleef hij staan en begon te spreken. Met
klem van redenen probeerde hij de Comanchen te
overtuigen. Toen hij inzag, dat zijn woorden niet
hielpen, stak Winnetou zijn linkerhand op. Overal
verschenen nu Apachen, die tot dusver achter rots
blokken, bomen en struiken verborgen hadden ge
zeten. Winnetou hoopte op deze wijze de Coman
chen van het wanhopige van hun toestand te over
tuigen. Steeds overtuigender klonken nu zijn woor
den. Ik keek naar het opperhoofd der Comanchen
en zag tot mijn ontsteltenis dat deze op een slinkse
manier zijn geweer ophief en vuurde. Toen ik
naar de plaats keek, waar Winnetou had gestaan,
was deze leeg.
71 Voorzichtig volgde Piet Loeris
de mannen van Hat Si Kee, die, door
hun leider voorafgegaan, via de zo
juist geopende deur de rotsformatie
binnendrongen. Nadat ze enige tijd
door een ruw uitgehouwen gang had
den gelopen kwamen ze eindelijk in
een grote ruimte terecht. Het bleek
een soort grot te zijn, waarvan het
plafond werd gevormd door allerlei
grillige druipsteenvormen. Merkwaar
dig genoeg was de vloer geheel glad,
alsof die bijgeschaafd was. Er heers
te een vreemd soort schemerduister,
maar dat was maar tijdelijk, want
enkele van de mannen staken, nu flam
bouwen aan en in het flakkerende'
licht werd alles goed zichtbaar. De}
adem stokte de meesterdetective in
de keel, toen hij ontwaarde, dat er mid-j
den in de grot een houten vierkanten
kist stond. Hat Si Ke schreed erop
af en streelde in gedachten het dek-!
sel. „Eindelijk zijn doel bereikt",}
sprak hij, zijn ontroering nauwelijks
meester: „Mij nu kist gaan openma
ken, om te zien of alles kloppen!"}
Met tedere handen opende hij het dek
sel. .Er ging een zucht van bewonde
ring door de rauwe kerels toen de in
houd zichtbaar werd, en het moet ge-}
zegd worden, dat de beroemde speur
der tranen in de ogen kreeg, want zo
iets moois en kostbaars had hij nog
nimmer in zijn rijke leven gezien.
Aan alle kanten flonkerde en schit
terde het van de Juwelen. Briljanten
zo groot als duiveneieren, parelsnoe
ren van enorme afmetingen, wasknij
pers met diamant afgezet en gouden
oorwarmers wedijverden met elkaar
in glans en schittering. „Operatie kan
nu beginnen" kraakte Hat Si Kee.
Hij deed het deksel weer dicht en toen
begonnen de mannen de kist behoed
zaam naar buiten te dragen
