AIS U HET
VRAAGT
DE LAATSTE BRUG
CENT
DE DICTATOR en de PADDESTOEL
De ring van de Casfellaes
VR
7
Pelsjagers van Rio Pecos
m
ALCAZAR
Het Geheim van de Spookkelder
«ïlgst v
Kritiek
eer
Pi
ljnlijk
MARKLIN' -Systeem
Volkspartij II
REM
Dit dagblad
Èt
VRIJDAG 25 SEPTEMBER 1964
üt! niats orn "^ansen "- P°'
V V
Een Speciale trein Na een 125 iaar Spoorwegen In
Nederland is "de trein" nog steeds
"voor het Spoorwegfeest een boeiende hobby.
I MIMirfiTKeel P 'i
door NORBERT KUN ZE
VELASQUES
B 1
si
de kwaliteit
van een dure sigaar
...EN DAT
VOOR DERTIG CENTI
Tt&N
MINUTEN
(?M£NA
insteuct/es, maale
Vanpe gene/sale
jeu/jg&v!
I D/e Jofjctfsjs speetten oe
U/ee/sne/c?.' aceutj ts een
i/eeeaoee.' en tu sen itjn
Nnnocan&ee cecneesr.'
Die m/QN Nee FT zun t/e£-
STQNP veecoeen. eaece
Nee,tz! geloof N/eT, tear
Nu veerec-r/
MFFfZ... NU
IS CcEKT Ge
Jnf Lu/s ree nnne Nem,
eaece NefEeu! SP/ZeeM
oe/LfeT/s/L/s, sp/eeetc/
v/7f c nar Nenr speetten, nee.
l/a/Z ms ue onscNucD/s eenr,
znc Ner ue Oeen enuece
Moe/re urosren D/e se-
z&nuL/ens
M.teen Menee/z oe /-/e/zroG,
HeePT N/ee /-/ez EecNT o/*/
seueLen, to a 7 e/z oe-
&FFN Most uso/zdem/ /n zp/l
Me Nan zun Sesz-zS-S/no
onDe/Zu/e/ZPen!
LffüT nsm Dar n/er Doeu.'oe
Ne/ztoo /S seen neesTe/z van
Zy/jn ceoacNren.' n/j 6e-
Noo/ZSN/aMT FCet/N &C-/N-
oec. /nos, dpwk z*j een
Tot/e/zoeentt D/e /ur Voo/Z
Ngm &e/ze/o hsb/
KARL MAY
De Wadders
IllED
SKINNER, een inwoner van
»e„ n- liep vijl jaar geleden door
jJ]\Park, toen hij bijna over een
Von 6 struikelde, waar naderhand
r 1-000 pond bankbiljetten in
30-' -te zitten. Het was voor de toen
~]arige Skinner zeer verleidelijk om
t0 Seld te houden, maar hij besloot
g6n ^et geld naar de politie te bren
pr eigenaar, de niet onbemiddelde
w^rick Heenan, gaf Skinner 100
ter beloning. Toen Heenan ech-
va 0t?'angs overleed bleek hij de helft
<W z.'5n vermogen aan de eerlijke vin-
jjj te hebben nagelaten, zodat Fred
Var! ,eRr'iikheid nu met een bedrag
Tv 000 pond zag beloond.
j,a'vk heb nooit meer iets vernomen
lja Heenan me de beloning gaf.
bj^f kan het geld erg goed ge-
bet'i n" 1^ kan mijn hypotheek af-
e6na n> een autootje kopen en
Jongetje adopteren," zei de dol-
t^-^kkige Skinner, toen hij het for-
"i'jke nieuws hoorde.
e^y^SERS uit Rota in Spanje hadden
verrassend goede vangst, toen zij
opi, Un netten maar liefst 200 pakken
i'iv '^en, waarin elk 50 pakjes Ame-
heasnse sigaretten bleken te zitten.
ver 02en waren zeer goed waterdicht
hefbakt en de sigaretten hadden van
het ^oder-water verblijf dan ook in
aü; geheel niet geleden. Volgens de
Veraten, zijn de 40.000 sigaretten
la "aoedelijk afkomstig van smokke-
rs. De vissers zijn er gelukkig mee.
b De DOORSNEE ENGELSMAN
ernstige kritiek gekregen in het
]j,.lcieel orgaan van de Engelse po-
Het type Brit, dat een in het
kW gebrachte agent of een buur-
^atl. die in moeilijkheden zit. helpt,,
Ri oclt een zeldzaamheid, zo zegt het
sta Yeel mensen, veel te veel, vol-
tin met t°e te kijken hoe een poli-
agent mishandeld wordt. En wan-
iemand helpt, haast de overheid
daM, om een beloning in geld of me-
I"e uit te reiken.
Steeds meer mensen in Engeland,
dus Viet artikel, negeren het doods-
pfentel van hun buurman of een
eaeet °P straat, of rijden weg van
®n vernielde auto. Het individu in de
°*e stad is anoniem en schijnt te
echten om het te blijven. Hij geeft
eblad herinnerde aan de recente
O*- in New York op de j.onge
v °Uw Kitty Genovese, die werd ver
boord, zondat dat de 38 mensen die
iVr gegil gehoord hadden, hulp bo
ts^' Dit kon óók in Engeland gebeu-
aldus het (sombere) artikel.
VADSOE IN NOORWEGEN loopt
*j; heer rond met een emmer rond
Ben dek. Die werd er omheen gehan-
dj door een 60-jarige bramenplukker,
tij door de beer werd verrast en in
Mst Verbouwereerdheid niet precies
Wat hij moest doen.
g^CLAMEMENSEN uit Berlijn kre-
de een bitter verwijt te horen over
Aanplakbiljetten, waarin melding
tk a gemaakt van de nieuwe opvoe-
van „Het Vrolijke Weeuwtje".
•keÜ v°nd de biljetten wel goed, maar
had er ernstig bezwaar tegen,
dj, de biljetten waren geplakt.op
■huur van een begraafplaats.
Advertentie
9! 1964 <5
Ai
Een extra ingelaste trein voor het
feest is de ANTEX trein. Compleet,
'met transformator, voor de uit
zonderlijk lage prijs van
I Profiteer van
deze éénmalige
aanbieding!
Lezers schrijven de krant
Inzender, meen ik, pleit voor de be
staande alle groeperingen omvatten
de R K. Volkspartij, eventueel uitge
breid tot een Christelijke Eenheidspartij
Daar voel ik nu juist niet voor. Een
politieke partij die zich katholiek of
christelijk noemt doet aan de Kerk
schade: de geschiedenis bewijst het Te
vaak reeds is de Kerk vereenzelvigd met
de politiek en derhalve met het beleid
van een of ander bewind. Ook nu komt
het nog voor dat iemand, die zich tekort
voelt gedaan door een beleid waaraan
zijn partij heeft meegewerkt, niet al
leen die partij maar alles wat daar
zijns insziens mee samenhangt, als
één „kliek" afwijst. Ook Paus Joannes
meende dat een politieke partij niet het
woord „katholiek" of „christelijk" als
naam voor hun partij diende te gebrui
ken.
Maar waar voelt een gelijke maat
schappelijke groep van verschillende ge
loofsrichtingen zich het meest mee ver
bonden? Met hun maatschappelijke ge
lijken of met hun geloofsgenoten? In
het eerste geval dat meestal heel
begrijpelijk voorkomt, zullen ze hun
eigen belangen, die van de groep, la
ten prevaleren. De partij, waarin diver
se maatschappelijke groeperingen op le
vensbeschouwelijke grondslag zijn sa
mengevoegd, komt daardoor zelden tot
een duidelijk standpunt. Zij moet dik
wijls vaag blijven (en doet ze flink dan
is dat veelal wat wapengekletter) wil
len ze niet een of ander groep binnen de
partij verliezen.
Wat de geloofszijde betreft: ons ge
loof behoeft thans door een politieke
partij niet ommuurd of beschermd te
worden. Het zou trouwens niet meer mo
gelijk zijn: de wereld is kleiner geworden
mede door de communicatiemiddelen.
We zien en horen dat het ook anders
kan en toch goed gaat. Het wederzijds
begrip groeit en we dienen ook met an
dersdenkenden samen te werken bij het
nastreven van een goed doel.
Thans is de tijd gekomen onze stellin
gen te verlaten en de confrontatie tussen
geloof en wereld aan te durven, tussen
en mét die anderen.
Het persoonlijk- of groepsbelang zal
dan waarschijnlijk bij velen de grootste
rol spelen bij het kiezen van die politie
ke partij, waarbij zij zich het beste
beschermd resp. bevoordeeld weten.
PURMEREND
J. A. DE LANGE.
m
Het REM-debat heeft weer eens te
meer aangetoond, dat de Kamer zich,
nadat de heren door ons kiezers in het
zadel zijn geholpen, niets meer aan
trekt van de duidelijke wil van het
volk.
Ik tart het parlement een referendum
te houden, waarin het gehele Nederlan-
se volk kan uitspreken wat het wil, ja
of nee REM en Veronica.
Ik ben er ten volle van overtuigd, dat
de heren Scholten c.s. dan met een ver
pletterende meerderheid van ja-stem
mers zullen worden weggevaagd.
Mocht de REM worden verboden, dan
hoop ik van harte dat zeer velen bij
de volgende verkiezingen aan de heren
van de politieke partijen zullen tonen,
dat zij zich niet straffeloos kunnen ont
trekken aan de democratische meerder
heids-wil'van het volk, bij wiens gratie
zij hun werk moeten doen.
P.S. Overigens alle hulde voor Uw
Opzij van het Nieuws!
HEEMSTEDE
H. JENSCH.
Als katholiek heb ik er steeds prijs
op gesteld, dat in mijn gezin een plaat
selijk katholiek dagblad wordt gelezen
Dat was dan ook de reden, waarom ik
mij bij mijn vestiging te Heemstede, ja
ren geleden, op uw blad abonneerde.
Sinds enige tijd is uw blad echter wel
radicaal veranderd, hetgeen naar mijn
gevoelens in lang niet alle opzichten een
verbetering kan worden geacht. Integen
deel! Bij het lezen van „Opzij van het
nieuws" moet ik meermalen denken
aan het spreekwoord „de beste stuurlui
staan aan wal". De betrokken redac
teur is wel zo handig met de pen, dat
hij, als het netelige kwesties betreft,
eventueel zonodig nog een andere kant
uit kan.
Tegenwoordig moet men vooral mo
dern zijn en progressief. Alles kan en al
les mag. En daar doet uw blad nu naar
hartelust aan mee. Een beschamend
staaltje leverde uw medewerker, die
een derzer dagen over 't Concilie schreef
Hij durfde het n.l. bestaan het Concilie
in de kermissfeer te trekken en verge
leek het Concilie met een carroussel met
in elk schuitje een concilie-vader.
Als katholieken weten wij, dat dit
Concilie is een vergadering van bisschop
pen, die beraadslagen over te nemen
maatregelen tot aanpassing van de Kerk
van Christus aan de gewijzigde omstan
digheden. Op deze bijeenkomst van de
bisschoppen is toch zeker van toepassing
het woord van Onze Heer:
„Waar twee of drie vergaderd zijn in
mijn naam, daar ben ik in hun midden".
En hebben de concilievaders niet ge
beden, dat de H. Geest hen zou mogen
bijstaan?
De vergelijking van het Concilie met
een kermis-attractie is m.i. een profa
natie en doet mij denken aan wat een
niet-katholieke kennis mij onlangs zei:
„Men ziet er in een deel van de ka
tholieke pers, voor de radio en T.V. niet
tegen op de eigen kerk en haar bediena
ren enz. door het slijk te halen opdat
men maar vooral de indruk maakt pro
gressief en oecumenisch te zijn".
Als we door onze niet-katholieke me
de-christenen au serieux genomen willen
worden moeten we stellig niet zó doen.
Over de onzalige geestelijke verwar
ring en onzekerheid die daardoor in de
eigen gelederen wordt gewekt wil ik het
nu maar niet hebben.
HEEMSTEDE
W. J. STEEMERS.
Naschrift van de redactie: Uw weinig
vleiende brief zijn wij niet uit de weg
gegaan. Om twee redenen niet. Ten eer
ste menen wij te mogen zeggen, dat uw
opmerkingen over onze veelgelezen ru
briek. „Opzij van het nieuws" tenmin
ste eenzijdig zijn.
Wij zijn positief Wij weigeren echter
mee te huilen met de wolven in het
bos. Wij vormen ons een zelfstandig oor
deel en voor dit oordeel staan wij. Uw
opmerking, dat de betrokken redacteur
wel zo handig is zonodig een andere
kant op te kunnen, achten wij beledi
gend. Die betrokken redacteur heeft b.v.
in de crisis rond prinses Irene vanaf
het allereerste ogenblik vrijwel als
enige in de Nederlandse journalistiek
een standpunt ingenomen, dat hij
ware hij „handig geweest" heel snel
zou hebben verlaten. Hij heelt de ver.
dediging der prinses echter niet om op.
portunistische redenen verlaten.
Ten tweede: het Concilie. U windt u op
oer de eerste zin van een artikel,
Weet u dat vele bisschoppen „Conci-
lie"-mopjes vergaren? Heeft u ook de
rest van het artikel gelezen? Herinnert
u zich, dat wij zaterdag 12 september
alle lezers hebben opgewekt juist voor
de vergaderende bisschoppen de Geest
af te bidden?
Voor het overige blijven wijnaar
pauselijk voorbeeld èn progressief èn
oecumenisch.
Advertentie
formarttinr
In buisjes 20
en flacons a 50 tabletten
Advertenue
"Tl—
No- 15
Boro zegt: „U ons chaten. Begrijp. Wij jullie chaten. Jij begrijp? Goed,
niets belangrijk. Belangrijk, wij nodig hebben dokterr. Moeten halen dokterr.
Moeten op die manier chalen, begrijp?"
Boro zegt: „Kameraad kapot, wanneer niet chelpen. Wij weten, u niet
kunnen. Niet willen. Maar moeten! Moeten chelpen! Anders die kapot en
jij! Begrijp?"
Helga knikt zonder dat ze het wil. Boro's stem is diep en warm.
Hij spreekt zoals mensen spreken.
Boro zegt: „Beter anders, dokterr! Alsublieft! Is vriendelijk!"
Helga heeft zich opgericht, en kijkt Boro aan. Hij knielt naast haar neer.
Zijn grote smekende ogen zijn heel dichtbij.
Helga zegt toonloos: „Ja, ja." Zij knikt. Haar lichaam rilt alsof zij koorts
had.
Boro legt zijn hand op haar schouder. Hij zegt: „Ik geloven, voor dokterr
gewonde vijand is ook mens."
Helga knikt weer. Zij zegt: „Ja. Ja. Ja."
Boro zegt: „Willen thee, dokterr. Chete thee?"
Helga zegt: „Ja. Alstublieft."
Boro staat op.
Als hij de loods wil verlaten, roept Helga hem na: „Mijn tas! En warm
water!"
Boro zegt: „Goed, dokterr. Alles komen."
De deur van de loods valt dicht. Helga staart naar de ruwe planken. Zij
sluit haar branderige ogen. Ik moet kalm worden, denkt zij, heel kalm. Ik
!kan niet opereren wanneer ik niet heel kalm ben.
Helga schrikt op. Boro is terug. Met een beker vol hete thee.
Helga houdt hem aan de lippen, warmt zich er aan.
Ja, de volgende. De volgende hen ik, denkt zij.
Boro glimlacht.
Langzaam neemt Helga de beker op en drinkt hem met kleine teugen leeg.
De hete thee verwarmt haar tot in het hart.
Zij staat op en neemt de tas uit Boro's hand
Een heel klein stadje in Herzegowina, nauwelijks op de landkaart te vin
den. Op trapsgewijze terrassen tussen groene boomgaarden, staan wit ge
kalkte huizen. In de straten: halfnaakte kinderen, schamele, magere katten.
Op iedere muur hangt een door het zonlicht verbleekt, verweerd reclamebord,
dat Slivovica en Rakja aanprijst. Donkere cypressen staan in de glans van
de middagzon en een witte minaret wijst als een spitse vinger naar de on
bewolkte hemel. Kale bergen glinsteren op de achtergrond in het felle licht.
Op het hoofdplein stond een Duits militair muziekkorps.
„Auf der Heide Blüht ein kleines Blümeleiif, bum, bum, bum und und das
heisst
De soldaten van de kapel bliezen op de blinkende trompetten zodat de
weldoorvoede wangen bol gingen staan en het zweet hun in kleine fonkelende
beekjes over het voorhoofd stroomde.
De weg voor het doorgaande verkeer was vol Duitse soldaten; bergjagers
en pioniers. Er stonden lichte pantserauto's; boven hun stalen platen trilde
de lucht.
De zoëven opgekomen, gemengde afdeling, rolde kabelspoelen af, legde
veldtelefoons aan en loste haar keukenwagens. De weinige openbare ge
bouwen werden door tactische borden, die men er op aanbracht, geadeld. De
bewegingen van de werkende soldaten waren langzaam en vermoeid.
De zon stak onbarmhartig.
Wie er tussenuit kon knijpen, sloop in de smalle strepen schaduw de huizen
langs. De weg zelf was verlaten. De halfnaakte kinderen stonden verwonderd
bij de huisdeuren met hun vinger in hun neus te peuteren.
De sergeant-majoor van de militaire kapel kende geen genade.
Hij zwaaide zijn dirigeerstok in Stolac precies zoals vroeger in Berlijn
„Unter den Linden". De punt van zijn tong was in beweging en hij likte er
de zweetdruppels mee uit de hoeken van zijn mond.
„In der Heimat wohnt ein kleines Magdelein, bum, bum und das heisst
Naast de brug was een betonnen bunker zichtbaar. Een paar soldaten
„wie tekenen kan, komt naar voren!" smeerden kalk over het „WIL DUCE"
dat er in dikke witte letters op was geschilderd. Anderen plakten nieuwe
Duitse proclamaties en bevelen over de niet meer actuele Italiaanse heen
(Wordt vervolgd)
MOCO
74 HEV ZOU BELACHELIJK MN
ONS 2UN PE2EEN/SE GELEGENHEID
NterAMGeu-
P£N
GA (PUS, /Af AF
WACHTING VAN MIJN
OE kOEE/ZMANE/Z
OM MET U TB
OVE/ZlN/NNEN EN V0ZXEALm>
HÊHÈEEN F&zrUfM 72=-
JULLIE Hi
MIJN ySZmoUMEf/.
EN HIEC2BIJ 2AL ONZES
V&ZZAMEJ-lNG VAN LL/XE-
EGETEKENS, HEEL, HEEL.
<GO£C?<S7ZAn/.
SCNac o/g/a/g. <=a/ Te ont-
74 „Jij hond" brulde Gidson. „Je hebt me nog
niet". Zijn geweer vloog omhoog, maar voor de
schurk de trekker had kunnen overhalen, viel hij
met een kogel uit Winnetou's buks in het hoofd,
achterover. Gibson, scheen met zijn trawanten af
gesproken te hebben een geweerschot als signaal
tot de aanval te zullen lossen, want nauwelijks
was het schot gevallen of buiten weerklonk een
krijgsgeschreeuw van de Tschimarra's. Tientallen
schoten weerklonken als antwoord daarop. Van een
echte strijd was geen sprake. Tegen de brandende
beek staken de aanvallers zo prachtig af, dat zij
een niet te missen doelwit vormden voor de Apa
chen en de arbeiders. Tegen de tijd, dat zij da
aanvoerder hadden gebonden, was het pleit al be
slecht. Op mijn raad zond Uhlman enkele mannen
onder leiding van Harton naar de paarden der aan
vallers, om deze in bezit te nemen en daar zonodig
de vluchtelingen te ontvangen. Onder gejuich kwa
men deze een half uur later met de buit terug. Toen
hij zich van zijn taak had gekweten, kwam Harton
naar me toe. Tot diep in de nacht zat ik de man te
vertellen over de prachtmens, die zijn broer was ge
weest.
11 Even nadat de matroos gemeld
had, dat er zich een verstekeling aan
boord van het jacht bevond, betraden
MacBrani, Piet Loeris en Sientje het
dek van het vaartuig. Het eerste
wat hun oog trof was een groepje ma
trozen, die een man vasthielden,
die verwoede pogingen deed, zich uit
hun greep te bevrijden. „Houd hem
goed vast, mannen" beval de Schotse
edelman, terwijl hij op hen toestapte.
„Wie ben jij kerel? Hoe kom je hier
aan boord?" De aangesprokene staar
de hem verwilderd aan. „Een mooie
troep is het hier!" brieste hij. „Ik
heb die troep rabauwen al die tijd'maar los, mannen. KapiteinDuffel,
proberen uit te leggen dat ik een zet hem maar aan het werk". „Dui-
werkloze zeeman ben, die teneinde zendmaal dank, heer," riep de ver
raad is! Ik wil alleen maar werk heb- stekeling diep ontroerd. „Ik zal u niet
ben en dat is de reden, waarom ik teleurstellen". En toen gebeurde er
clandestien aan boord van dit schip iets eigenaardigs„Een ogenblik-
ben gegaan". Er kwam iets van me-1 je," sprak Piet Loeris die nu op zijn
delijden in de ogen van MacBrani. beurt naar voren trad. „Ik wilde die
„Is dat werkelijk waar, vrind?" zei sinjeur het een en ander vragen. Ik
hij. „De volle waarheid, heer" jankte heb nl. een vaag vermoeden, dat wij
de man. „Als u mij genade schenkt, mekaar kennen". Hij ging vlak voor
wil ik van 's morgens vroeg tot de verstekeling staan en keek hem
's avonds laat voor u werken". „Goed een ogenblik doordringend aan. Deze
dan" sprak de edelman. „Ik zal je verbleekte zichtbaar en ging een pas-
niet laten verkommeren. Laat hem)je achteruit
