Nieuwe Haarlemsche Courant | 1964 | 3 oktober 1964 | pagina 9

Huidige maatschappij is

geestelijk leeg

Massale eentonigheid
in woningbouw dreigt

aan te tasten

woon

geluk

InterUme

jt-Kinderen zwerven rond

Regering wil S.E.R-
advies over PB. O.

Nederlandse

soldaat krijgt
een nieuw

gevechtspak

Samenwerking

vakcentralen
noodzakelijk

r oT ssrs*is

KIND IN KAST
VOORSPELT
TOEKOMST

PROF. WEMELSFELDER IN ZAANDAM

COBOUW

Liturgische week
kalender

In vuil gestorven

m« Xn«r,r af, "°ht'

Oude dag

Zwervende kinderen

VERTRAGING RETREURD

m 4* J»;?™

Prof. De Gaay Fortman

Onderwijs

ZATERDAG 3 OKTOBER 1964 PAGINA 9

Beleg modern
beleg in

Met de op afbetaling gekochte oud papier, oud ijzer en der ge-
vrachtwagen gaat het ophalen van lijke al een stuk beter.

Op tien kilometer buiten Bogota zagen we het. In een bocht
van de grote weg naar Fontibón sloeg de vuilniswagen van de
gemeentereinigingsdienst links af, een zandpad in. Het pad werd
steeds modderiger, nog tengevolge van de stortregen van die
morgen. Met mijn kleine auto raakte ik vast en moest te voet
verder. De lucht was bijna ondragelijk: ik was op een van de
stortplaatsen van Columbia's hoofdstad. Gieren vlogen rond op
zoek naar een prooi. Toen de vuilniswagen de laadbak gekiept
had, kwam een bulldozer aanrijden om het vuil aan te pletten:
het afval heeft geen waarde meer en moest begraven worden.

Maar voor sommige mensen heeft het vuilnis nog wél waar
de. Mensen die geen werk hebben. Zij betalen de dure tol van
de onderontwikkeling. Zij leven voortdurend in ellende, maar
zijn geen ellendelingen. Zij willen wel werken, maar moeten dit
zelf zoeken, want niemand bekommert zich om hen. Zij hebben
geenscholing gehad. Sommigen kunnen zelfs niet eens lezen
en schrijven. Zij pakken dus alles aan om de honger weer voor
één dag te stillen.

ti verdienen k°St V°°r het gezin

De ontstellende armoede waarin
de kinderen leven dwingt hen van
jongsafaan mee te werken. Slechts
zelden is er Wd voor een leuk
spelletje.

IEERST IN COBOUWKUKEN

Dagelijkse publicatie
van alle

nieuwe bouwprojecten,
In 1963:28.346!

Bestel een gratis
proefabonnement bij

Postbus 34-Den Haag

MtteS iTo^r r

Na een leven vol leed scheiding
in een bejaardentehuis.

In de loods van de „Onderneming
van Industriële Papiefrapers".
Links geperste papierblokken.
Voorgrond: het karton wordt
apart opgestapeld.

-< ïc">'

ZAANDAM. De rede van pro
fessor Wemelsfelder, uitgesproken
in aanwezigheid van Prins Bern-
hard, tijdens een openingsplechtig
heid van een fabriek voor „indu
striële woningbouw" heeft meer dan
gewone belangstelling getrokken. De
Prins vroeg om een extra exemplaar
van de gedrukte rede.

Wij geven uit deze rede enkele zin
sneden. Voor lezers, die denken op prijs
stellen, waardevol materiaal. Alles, wat
prof. Wemelsfelder zei, werd uitgespro
ken in een nuchtere fabriekshal.

Het zijn echter geluiden die. ook op
een andere plaats niemand zouden ont
sieren. Een goed verstaander

Waaraan gaat de huidige maat
schappij mank? Professor Wemels
felder wijst voor de naderende on
dergang drie oorzaken aan in zijn
rede.

„Dit is de maatschappij die geestelijk
leeg is. Een maatschappij zonder doel.
In de verzekerdheid van de komende
overvloed dreigen wij te verzwelgen.
Alles in deze samenleving richt zich
meer en meer op het prikkelen van de
haast animale gulzigheid van het men
selijk wezen. Het morele dreigt immo-
reel te worden, het immorele wordt
moreel. De held van gisteren die tegen
zichzelf vocht, is de lafaard van van
daag. Deze maatschappij dreigt een
steriel vegeterend organisme te worden,
waarin de arbeid ontzield is tot een
aantal geplande handelingen

Nadrukkelijk stelt de hoogleeraar
vast dat de wereld overspoeld wordt
door een stroom van pseudo-informa-
ties die bewust worden gecreëerd.

Wanneer het waar is dat sommige
regisseurs zelfs de formele opdracht
hebben om op schokkende wijze van
hun technische mogelijkheden gebruik
te maken dan ligt de wereld angstig
wijd open voor een golf van die pseu-
do-informaties; de wereld van schijn
en bedrog."

„Alles wat wij hebben accepteren
wij als normaal, vooral de materiële
voorzieningen. Wij vinden het zelfs ab
normaal wanneer de materiële gemak
ken zich niet regelmatig vermeerderen.
Wij willen zonder meer: méér in
komen, minder belastingen, méér auto's,

duurdere auto's, méér autowegen méér
zwembaden méér AOW méér land
bouwsteun en méér huizen en bij voor
keur alles tegelijk. Wü hebben onze
gulzigheid zelfs goed georganiseerd in
pressiegroepen en politieke partijen. En
er is klaarblijkelijk geen minister,
geen politieke partij, of in het alge
meen geen macht, die zoveel gebrek
aan beheersing of liever zoveel samen
gebalde drift tot materieel verslinden
kan weerstaan."

Sprekende over de woningbouw stel
de de heer Wemelsfelder: „Wij wonen
zoals dit in het makelaarsjargon
heet zo graag op stand. Dat zij zo.
Wij etaleerden dat vroeger met de
hoogte van het bordes van die heren
huizen die trots op de kleine man neer
keken. Wij etaleren dit in moderne
stijl met de omvang van de natuurste
nen schoorsteen van sommige bunga
lows of met de grootte van scheer-
messcherpe geschoren gazons. Deze
beelden roepen: hier ben ik met mijn
succes, met mijn geld, met mijn macht.
Maar de democratisering van onze
maatschappij is niet gediend met pom
peuze villawijken. De democratisering
is gediend met dat wooncomfort dat
vroeger voor een geprivilegeerde klas
se was. Dit is onmisbaar in een maat
schappelijk vervolkingsproces. Demo
cratisering mag niet ontaarden in plat
te massale eentonigheid.

Helaas dreigt dit wel op het ge
bied van de woningbouw. Ons be
kruipt een neerslachtig gevoel als
we in de verte de huizen als einde
loze rijen reusachtige grijze grafzer
ken zien opdoemen. Doch naarmate

wij minder gaan werken zal wonen
steeds belangrijker worden. In de
toekomst zullen wij misschien alleen
maar wonen, zoals professor Polak
zegt. De woningen zullen hierop in
gericht moeten worden, en dan red
den we het zelfs niet meer met
een standaardkeuken, badkamer of
centrale verwarming. Er is een ver
ouderde woningwet. Er zijn vele in
stanties en nog meer dossiers."
„Overigens" aldus professor Wemels
felder, „ik begrijp zeer wel dat als wy
wat cultuurpessimistisch over onze
toekomst mokken, dit mokken niet
veel helpt, er is altijd nog zoiets als
keiharde economische realiteit. Bij stij
gende producticiteit in de industrie
en niet stijgende productiviteit in de
traditionele woningbouw, moeten de
klassiek gebouwde huizen in verhou
ding tot andere industrieproducten
steeds duurder worden. De economie
werkt, helaas, onvermijdelijk ten
guste van de fabriekswoning."

lllllllllllllLillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllimilllllin

ZONDAG 4 OKTOBER: 20e zondag na
Pinksteren; eigen mis; credo; pref. van
de H. Drieëenheid; -groen-.

MAANDAG 5 OK OBER: mis van de zon
dag; 2e gebed H.H. Placidus en gez.;
-groen-.

DINSDAG 6 OKTOBER: H Bruno, belij
der; eigen mis; -wit-.

WOENSDAG OKTOBER. Feest van de
Rozenkrans; eigen mis; 2e gebed H. Mar
cus; credo; pref v. O.L.Vr.; -wit-
DONDERDAG 8 OKTOBER: H. Birgltta,
weduwe; mis Cognovi; 2e gsbed H.h!
Sergius en gez.; (Ro.: 2e gebed H. Amor;
3e gebed H.H. Sergius en gez.); -wit-.
VRIJDAG 9 OKTOBER: H. Joannes Leo-
nardi, belijder; eigen mis; 2e gebed H.H.

Dionysius en gez.; -wit-.

ZATERDAG 10 OKTOBER: H. Franciscus
Borgia, belijder; mis Os justi; -wit-.
ZONDAG 11 OKTOBER: 21e zondag na
Pinksteren: eigen mis; 2e gebed van
Moederschap van O.L.Vr.; credo; prei.
van de H. Drieëenheid; -groen-.

(Advertentie)

N V. Internationale Beleggings Unie Jnterunie'/, Postbus 617. Den Haag

In Columbia heeft vuilnis
voor vele mensen nog waarde

Hier op de stortplaats zag ik hen.
Voordat de bulldozer kwam, zwerm
den ze rond over het terrein. De ge
lijkenis met de gieren is treffend: ze
spieden rond tussen het afval van de
mensen, op zoek naar hun prooi. Hun
prooi is papier, karton, oud ijzer en
andere dingen, waar ze nog een ,.ver-
koopartikel" in zien. Het zijn mannen
en vrouwen die van deze handel le
ven. Er zijn altijd nog wel mensen die
hun hier een paar pesos voor aanbie
den. Met deze pesos kunnen ze wat
eten kopen, zodat hun kinaeren er
aan herinnerd worden, dat een maag
niet alleen maar leeg behoeft te zijn
Ik heb deze kinderen gezien, vlak
bij de stortplaats. Een van de vrou
wen heeft de zorg voor wat de vuil-
nisrapers hun „restaurant" noemen:
een soort hut van planken, stukken
karton en blikplaat in elkaar gezet:
als het regent zijn ze tenminste on
derdak! Rond dit restaurant spelen de
jongste kinderen in het vuil. Zij zijn
vertrouwd met wat hun hele leven
zal tekenen: het afval van de andere
mensen. Een klein meisje, dat tus
sen het oud papier zat te grabbelen,
ontdekte plotseling een paar stukken
van een verfrommelde reclameplaat.
Het was wel vuil, maar de felle kleu
ren spraken haar nog wel aan. Trots
staat ze op en als ze me ziet staan,
komt ze op haar blote voeten naar me
toe om me haar schat te laten zien.
In haar edelmoedigheid geeft ze mij
een van de stukken: ik moest de
schat met haar delen.Dan dringt het
tot haar door, dat ik .priester ben en
houdt haar handje op: een medaille,
padre? Met schaamte ontdek ik dat
ik geen medaille voor haar heb. Het
enige dat ze mij vroeg moest ik haar
schuldig blijven, nadat zij zc gul voor
mij geweest was.

Er waren ook grotere kinderen.
In de school is geen plaats voor
hen. Bovendien moeten zij hun
ouders helpen. Het papier en kar
ton moet uitgevouwen en opgesta-

Ee htWkan0wn^dat het Per Pak vel"

kocht an worden als de vrachtwa-
f"tvan" de Papierfabriek langs
e kinderen die nog

5! mee nJ'?6? 3aar zÜn' werken

keTe0°zek^heid6nOnn bestaft «een en'

weer op de stoAmP Ae" daS> als ik
grote opschulddingaaio 'S er een

de vuilnisranoi-c Joaquin, een van
karton tussen hA Wa?, bczig P«k
Op dat ogenblik mU" Uit,te trakke«-
aanrijden en .kwam de bulldozer
quin niet gezien bpstu»rdpr had Joa-
ment week Toa„', b,°' laatste mo-
buit te pakken qHH l*' bij had z«"
vallen en de ram,! kwam echter te
quin stierf in hef vuil T" 'Joa-
zijn leven zich hart f waarm heel
had de verantw^m KSspeeld' Wip
En dus had ook n" Niemand!

graven: een simnel* man be'
de ceremonie. De vrouwTLn i0"6""
bleef achter met zes kinrW Joa,|U.m
mand was er om me"

mFandln^van let Tori^ de laatste
acht maanden later, belinf^; Nu'
kleine verandering ti iT™ er een
voor vijftien van deze rnenl' Alt{lans
hebben zich aaneengesloot eze
derneming. Zp"noemende"-1 nt" °n"
mmg van Industriële Panierho 5
ren N.V. Dankzij erütele ^dela"

laties hebben zij een vrachttf 8 re~
kocht op afbetaling vrachtwagen ge-

Een ploeg haalt oud papier en kar
ton bij de geworven klanten op en
brengt dit naar de gehuurde loods
waar een andere ploeg het sorteert
Ze kunnen het nu tegen een betere

prijs verkopen. Er is ook een sociaal
werkster aan te pas gekomen. Zij
zorgt dat ze leren lezen en schrijven.
Een jonge econoom wijdt deze nieuwe
papierhandelaren in in de beginselen
van een boekhouding. Maar ze weten
nog niet waar de geneesmiddelen
vandaan te halen, wanneer deze
mensen of hun kinderen, die niet in
bepaald hygiënische omstandigheden
werken, ziek worden. En geneesmid
delen zijn nog steeds duur in Colum
bia, ondanks de beloften van de re
gering om de prijzen naar beneden
te brengen!

Ook in twee andere grote steden
van het land zijn we begonnen. Er
zijn nu in het geheel een honderd vuil-
nisrapers die besloten zijn deze nieu
we weg in te slaan. Maar er zijn nog
duizenden anderen die nog steeds op
de stortplaatsen rondzoeken voor hun
dagelijks brood.

Als je denkt aan de problemen van
deze mensen die tegen het lot van
de onderontwikkeling vechten, rijst
een berg voor je op, minstens zo
hoog als het 3.000 meter hoge Andes-
desgebergte waar Bogota op ligt. Nie
mand weet welke mogelijkheden er
hggen voor deze werklozen. Met een
groepje sociologen en economen heb
ben we de koppen bij elkaar gesto
ken om een onderzoek in te stellen
naar het vuilniswezen in Bogota. We
zullen dan betere oplossingen aan de
and kunnen doen en veel meer men
sen kunnen helpen. Ook het land zal
er mee geholpen zijn. Wist u dat op
El Dorado, het vliegveld van Bogota
dagelijks twee duizend kilo papier
wordt Verbrand in apart daartoe inge
richte ovens? Ik wist het vroeger
ook ni6t- De vrachtwagen gaat er nu
iedere dag ]angs en verkoopt het pa
pier voor meer dan honderd gulden.
Zo zun er heel wat fabrieken die
eigenlijk geld verbranden, terwijl er
zoveel armoede en werkloosheid is

Op zekere dag in 1962 belden twee
bejaarden, een echtpaar, bij een rust
huis aan om opgenomen te worden.
De moederoverste van het tehuis kon
hen aannemen, want er waren zojuist
twee plaatsen vrijgekomen. Roberto
en Maria Quiroja, zo heetten zij, kon
den nu zonder zorgen hun oude dag
tegemoet zien. Een paar jaar hadden
ze langs de straat gebedeld. Ze had
den niet meer meegeteld, zelfs niet
voor hun eigen kinderen die genoeg
aan hün zorgen hadden. Roberto en
Maria waren nu tevreden.

Ik heb het gezien, want ik was die
dag in het bejaardentehuis met een
cineast. We moesten een paar korte
filmpjes maken over de sociale no
den. En we hadden reeds vele van
deze bejaarden gezien, geheel aan
hun lot overgelaten. We besloten
het zorgvuldig voorbereide program
ma te laten vervallen en gewoon
deze beide oudjes de hele dag in hun
doen en laten te volgen met de ca
mera. Die avond volgden we de man
een ogenblik naar de slaapzaal van
de mannen en de vrouw naar die van
de vrouwen. Er was geen plaats om
de echtparen bu e.lkaar te laten. De
zondag daarop werd de film uitgezon
den over de televisie. Het programma
eindigde met de woorden: is het
rechtvaardig, dat: twee mensen die
hun hele leven m hefde bij elkaar ge
weest zijn, nu op de avond van bun
leven gescheiden worden door ons?
Op een van de kijkers heeft dit zo'n
indruk gemaakt, dat hij de volgende
dag een grote som geld persoonlijk
aan de moeder-overste overhandigde
voor de bouw van een derde pavil-
doen voor gehuwden.

Wie door de straten van Bogota
wandelt, wordt getroffen niet alleen
door de beledende bejaarden, (maar
meer nog door de verwaarloosde
kinderen. „Honden zonder nals-
band", schreef Cesbron over de
Parfjse straatjeugd. Ze zwerven
overal rond, bedelend ot stelend
wat hun hartje begeert. Velen heb
ben geen thuis en slapen 's nachts
in de portieken van de grote waren
huizen. Ik zal nooit vergeten die
twee jongens die ik indertijd een
paar dagen achtereen aantrof vlak
bij mijn huis, 's morgens vroeg sla
pend onder een buitentrap, bedekt
door een paar kranten. Ik heb ze
daarna niet meer teruggezien. Mis
schien zijn ze wel weggejaagd door
de bewoners van dat huis.

Waar ik vroeger mijn werkkamer
had, zag ik uit op een van de drukste
straten van Bogota. Iedere maandag
morgen was er aan de overkant van
de straat iets bijzonders aan de hand.
Ik zag dan een man en een vrouw
met een kastje van een halve meter
hoogte. De deurtjes van de bovenste
helft van het kastje gingen dan regel
matig open en dicht en altijd was
er volk bij te kijken. Op zekere keer
zag ik wat het geval was. Ik kon
mijn ogen niet geloven. In het kastje
werd een jongenshoofd zichtbaar; hij
moet een jaar of acht geweest zijn.
Als de deurtjes open gingen had hij
een papiertje in zijn mond, waarop
de toekomst voorspeld stond van
ieder die tevoren een halve peso had
betaald. Ik begrijp nog niet hoe hij
in het kastje paste. Was hij verminkt
of zat hij op zijn hurken ineengedron
gen? Waren het zijn eigen ouders die

Ik heb u enige voorbeelden gege
ven van de grote noden in Colum
bia, het land dat ik als mijn tweede
vaderland heb aangenomen. Ik ben
daar begonnen te werken, vier en
een half jaar geleden, samen met
een Columbiaanse priester. We heb
ben gezocht naar oplossingen voor
de noodlijdenden waarvan u er en
kele hebt leren kennen. Steeds meer
Columbianen doen mee. Maar het
is nog een moeizaam werk. En er
is ook veel geld nodig om deze so
ciale aktie te kunnen verwezenlij
ken. Wie helpt mee aan de opbouw
van Columbia?

ISAAC TH..J. WüST

Wie de heer I. Th. J. Wüst pr. finan
cieel wil steunen kan dit doen via giro.
nummer 13 22 34 ten name van Isaae
Th. J. Wüst te Amsterdam, met vermel
ding Voor Columbië.

(Advertentie)

Dagblad voor de bouwwereld
Afdeling: N 14

Den HAAG, 3 okt. De staats
secretaris van Sociale Zaken en Volks
gezondheid, dr. J.F. de Meijer, heeft
aan de SER advies gevraagd over de
verdere ontwikkeling van de bedrijfs
organisatie. Uit de brief van de staats
secretaris aan de SER blijkt dat de
regering van oordeel is, dat de wet
telijke regeling van de bedrijfsorgani
satie belangrijke vruchten heeft afge
worpen.

Vastgesteld moet echter worden, dat
in een belangrijk deel van het bedrijfs-
ganisatt? van de bedrijfsor-

geen dMrvM

De regering betreurt het, dat de
vertraging en de stilstand in de tot
standkoming van nieuwe bedrijfslicha-
men ertoe leidden, dat de grote waar
den van de bedrijfsorganisatie voor
belangrijke sectoren van het soci
aal-economisch leven niet of niet ge
heel konden worden verwezenlijkt.

N- echter niet verwacht kan wor
den, dat deze waarden binnen afzien
bare tijd verwezenlijkt kunnen wonïen,
acht de regering het wenselijk, dat be-
raad plaatsvindt over de vraag

(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM v
landse soldaat kriio-t -e

vechtspak. In de ean Be-

dat de thans gebrul katkt,jk ls J!e,b!e^en'
onvoldoende beseherili Keveehtsldeil.ng
koude, zoals voor S«g bledt' tegen

wielvoertuigen en be I8 Va" °pe"
rupsvoertuigen en lanmngen van
op open voertuigen ,r '!,e,rs0n

Het gewicht van de h j* vervoerd,
bovendien hoog en dlgre kleding is
afstotendheid zijn water- en vuil-

n°!t onvoldoende.

Aan de hand van een u-
zijn nu een nieuwe bufte'?* Va"

tenbroek, een tank-overall^n
ringjas met voeringbroek ontwikkeld
aldus bericht kapitein j. Bru^ nk in
een artikel in de Militaire Spectator
De buitenjas heeft waterdichte inlaeen
op schouders en ellebogen, een voer®ng
van winddichte popehne - vee, Uchg_

ritssluiting in combinatie met zoee_
baamd klittenband inplaats van de hu
lige knoopsluiting. Bij de nieuwe bui-
(enbroek is de voermglaag weggeiaten
De broek heeft waterdichte inlagen od
knieën en zitvlak en ook hier vervan
gen ritssluiting en klittenband de kno-

Pfc Tankbemanningen en chauffeurs
en hulpchauffeurs van andere gepant
serde of wielvoertuigen krijgen een
nauwsluitende, ongevoerde tankover
all, waaronder bij lage temperaturen
de nieuwe voeringjas en voeringbroek
Worden gedragen.

Dit voeringpak kan ook onder het
nieuwe buitenpak worden gedragen.
Draagproeven moeten uitwpzen of
het voerii.gpak over de hele linie moet
Worden ingevoerd. Met de invoering
van het nieuwe gevechtspak zullen pro-

bleme als vlamwerendheid en be_

scherming tegen chemische strijdmid
delen nog niet zijn opgelost. Men gaat
verder met proeven nemen, aldus de
Militaire Spectator.

AMSTERDAM In het Wilhelmina-
gasthuis is gisteren overleden de tien
jarige Jules Koekenheim, die donderdag
toen hij op de Van Nijenrodeweg bp
de Heenvlietstraat plotseling links af
sloeg, door een auto werd aangereden.

doelde waarden misschien op andere
wijze verwezenlijkt kunnen worden.

In de brief wordt herinnerd aan de
adviesaanvrage die het vorige kabinet
op 14 mei 1963 aan de SER heeft ge
richt. Hierbij ging het grotendeels om
een technische herziening van de wet
op de bedrijfsorganisatie.

De regering meent, dat nu niet meer
met deze adviesaanvraag kan worden
volstaan, maar dat de verdere ontwik
keling van de bedrijfsorganisatie op
nieuw moet worden doordacht,
tussenkop doorgaan

Minister Veldkamp heeft meegedeeld
(Jat de SER dezer dagen een advies
heeft uitgebracht over de maximum
üagloongrens in een aantal verzekerin
gen.

Volgens de minister is het qfp a a

vaart wordt verschillend gedacht Bh

fTeschiktheifl^vp-rtrob- ^rbsidson-

zekerJe risi^ slechts gebekt mï
maximum dagloongrens

NVV niet alieen mogclijk maar ook
noodzakelijk. „Als je een verteerde ont
wikkeling wilt tegengaan moet je een

gesprek zoeken en op beslissende mo

menten van de eigen ovMtmgmguit^

gaan", betoogde prof. De ,G ïLerschool
gisteren als rector van de kaoerscnoo
van het C.N.V. in Nieuw-Milligen.

Ook de C.N.V.-voorzitter, de heer J.
van Eibergen, benadrukte dat salT
werking met de andere vakcentiaie
noodzakelijk is met handhaving van
gen principiële opvattingen.

Prof. De Gaay Fortman vroeg zien
voorts af of de methodische aanpak
van de problemen door de christelijke
vakbeweging nog wel juist is. Moet
vanuit eisen worden gewerkt of is wel
licht een andere benadering nodig, zo
vroeg hij zich af. Spreker zei dat bij
dezt aanpak het christen-zjjn kan wor
den getoond, want een christen wil pra
ten en overleggen, hij eist niet. Prof.
De Gaay Fortman is bevreesd dat de
christelijke vakbeweging zich wel eens
te veel conformeert aan het wereldse.
Hij gelooft dat het CNV naar een nieuwe
vorm, zal moeten zoeken.

hem zo mishandelden, of was hij ge
roofd? Zij lieten mij een schriftelijke
toestemming zien van het Ministerie
van Onderwijs. Ik was zo onthutst
dat ik de tekst niet eens gelezen heb.
Ik heb toen de politie en daarna het
Ministerie opgebeld, maar kreeg te
horen dat ik mijn verzoek om maat
regelen te nemen per brief moest in
dienen. Mijn vriend, de cineast, heeft
er een opname van gemaakt voor de
film over de Rechten van het Kind.

Ik heb dit kind niet meer terugge
zien. Maar dagelijks zie ik er nog
vele anderen. En ik weet, dat er in
Columbia honderdduizenden van deze
rechteloze kinderen zijn: geen recht
op de school, geen recht op een
menswaardig leven. Als er maar aan
de opvoeding van deze kinderen iets
gedaan zou kunnen worden! Dit jaar
gaan we met een groep mensen die
bekommerd zijn om dit grote pro
bleem, een plan uitwerken dat een
voudig en doeltreffend genoeg is om
op grote schaal in praktijk gebracht
te worden. Meer dan anderhalf mil
joen kinderen van zeven tot veertien

jaar kunnen niet lezen of schrijven.
En de regering alleen kan niets doen
als niet iedereen meewerkt.

Vooral in de afgelegen gebieden
van de provincie is dit niet eenvoudig.
Twee maanden geleden was ik te
gast op een buitenverblijf van vrien
den. Ze hadden me uitgenodigd, op
dat ik rustig en ongestoord wat kon
werken. In de buurt lagen vier boer
derijen. Ik schat dat er ongeveer
twintig kinderen in totaal waren, die
eigenlijk naar school zouden moeten
gaan. Maar de school lag in het dorp:
twaalf kilometer van de boerderijen
af. Die zondag heb ik het schooltje
bezocht. Er waren maar twee klas
sen, ieder met een onderwijzeres die
zelf maar drie jaar lagere school
had gehad. De lokalen waren aller-
primitiefst: verfeloze tafels en kreu
pele banken. Aan de wand een be
duimelde oude kaart van Columbie en
een kleurige afbeelding van de Hei
lige Maagd: Aan het bord was een
tekening van een van de leerlingen
geprikt: met zwart potlood, want ze
hadden geen. kleurpotlood. Maar de

twintig kinderen van de vier boerde
rijen konden zelfs deze school niet
bezoeken. Zo is het in de meeste
streken van het land. Meer dam de
helft van de bevolking woont ver van
de dorpen af. De mensen gaan er
maar eenmaal in de week heen, te
voet, om naar de kerk te gaan en
inkopen op de markt te doen.

Op 150 km van Bogota ligt een
landgoed van meer dan vijfhonderd
duizend hectare groot! Daar wonen
vele oud-guerillastrijders. Dit hele ge
bied, zo groot ongeveer als de pro
vincie Utrecht, is eigendom van een
oude vrouw Zij wil nu hiervan af
stand doen en heeft ons gevraagd een
landhervormingsplan voor dit gebied
op te stellen. Er wonen tweeduizend
gezinnen, die een armoedig bestaan
leiden op een rijke bodem. Ons plan
is nu klaar en moet in daden worden
omgezet.