MENSEN VAN MORGEN
„Je voelt dat Brusse
je niet bedondert
Twee uit de
anonimiteit
Linda Groot: „Je kunt
■soms vreselijk lachen
1
Rel
m?: -A
Rebellen in Congo
beschuldigen VS
en
Koningin naar film
over Churchill
£ie
NATIONALE LEVENSVERZEKERING-BANK
ZATERDAG 31 OKTOBER 1964
PAGINA 11
Het optreden van de licha
melijk gehandicapte maar
begaafde pianist Harry
ooren in de film van Kees
russe heeft, in ieder geval één
erheugend gevolg gekregen:
honogram gaat een langspeel-
P aat met voornamelijk Spaanse
Pianomuziek van hem opnemen,
arry verbeeldt zich niks; zon-
6i tilm had hij dit buitenkansje
J gekregen. „Dat gebeurt
ch nooit," zegt hij, „iemand
npg studeert en wiens naam
s Pianist nog niets betekent."
Bri? en van hun Portret> zoals
T\v dat heeft weergegeven?
gm.ee Van de meest markante fi-
24 i - uit de film, namelijk de
uii w8e Pianist Harry Vooren
Lin,i everwijk en de 21-jarige
Aari ®ro°i' boerendochter uit
hun rveen, waren bereid uit
i anonimiteit te treden en hun
HARRY VOOREN
langspeelplaat
- -
U kunt lang over verzekeren pra
ten. Of kort. U kunt er ingewikkeld
over praten. Of u kunt er gewoon
over praten. Dat laatste is het
beste. En steeds gaat het om drie
dingen:
Ten eerste: het gaat om het kun
nen opvangen van tegenslagen.
Natuurlijk staat dat vooraan. Hoe
kunt u dat het beste regelen
Ten tweede: het gaat om de toe
komst. Om financiële ruimte voor
u beiden later, of wellicht voor
een goede toerusting van de kin
deren. Hoe is dat voor u te berei
ken? Want het is goed daar al
vroeg mee te beginnen.
Ten derde: het gaat om de keuze
van de maatschappij waar u mee
te maken krijgt. De Nationale
Levensverzekering-Bank wil die
graag voor u zijn. Zij is de grootste
in ons land en dat is geen toeval.
Zij is dat geworden omdat zij - al
meer dan 100 jaren lang- van huis
uit, grote zekerheid met persoon
lijke aandacht voor haar cliënten
combineert.
Tezamen met uw verzekerings
man wil de Nationale ook voor u
en voor uw gezin de beste en
meest intelligente regeling helpen
te vinden. Uw verzekeringsman
hééft telefoon. Hij staat voor u
klaar. Ook vandaag.
De Nationale Levensverzekering-
Bank N.V. is overal in Nederland
vertegenwoordigd. Bovendien zijn
er bijkantoren in (alfabetisch)
Alkmaar, Amsterdam, Arnhem,
Breda, Dordrecht, Enschede,
Groningen, Den Haag, Haarlem,
Leeuwarden, Leiden, Maastricht,
Middelburg, Rotterdam (hoofd
kantoor), Tilburg, Utrecht, Zwolle.
Beleggingsfonds
van
Incourante
Waarden
LINDA GROOT
vermakelijke verhaaltjes
Nu al een paar weken lang
verovert en ontroert Linda
stampvolle bioscoopzalen
met haar vermakelijke verhaal
tjes en haar onweerstaanbaar
lachje. Zij is de boerendochter
uit het gezin Groot in Aarlan-
derveen. Dit dorpje vindt men in
de wijde Zuidhollandse polder
boven Alphen, waar overal dij
ken het zilveren water liggen
tegen te houden. Het is er zo
mooi als Holland maar kan zijn.
voorzien van wiekende molens
en koeien onder wolkenluchten.
I
Verwelkn™tUdh"li''k -^u!s in BeverwP
met o °mt H aan de vleugel
van Alhrr9mPelende Spaanse muziek
Het afhniZ' Hij is Sek °P SPaans-
ttaanflo open iaar heeft hÜ acht
maanden moeen atiuWnn
A-C3 d Pm O— UIUUVICII Cl Cl II uc
Pianist van de beroemde Spaanse
rocho j e? Pedagoge Alicia de Lar-
ziekaA-j 9°r Granados gestichte ma-
riikchi m'e van Barcelona. Een
ziin de financiële steun van
Nederi j en de bemiddeling van de
hoofdir---dse P'aniste Else Krijgsman,
Con;
mogen studeren aan de
erares
aan het Amsterdams
geliiurvatorium, hebben hem dit mo-
Wei tnS6n?-aakt- Zijn talent zal er ook
Spanc® bijgedragen hebben dat de in
mepii aanbeden Alicia hem tot de
hem klasse heeft toegelaten en
,.Die Zceer zorgvuldig heeft opgeleid,
dan Paanse muziek ligt mij beter
een t °°k," zegt Harry, die van
van her druk bezocht pianorecital
een*; m i" Barcelona uitbundige re-
heei 1 kan laten lezen. ,,Ik heb er
hj;pt §elukkige maanden doorgebracht,
snel aan mijn hoofd. Alleen maar
^"en, spelen..."
Hen mag dus vaststellen dat hij
'n'ls fle opnamen van Brusse's film,
11 ongeveer een jaar geleden, een
Zeer belangrijk jaar heeft doorge
pakt. En na enig nadenken meent
J zelf te moeten concluderen: „Ik
)e» sinds die film wel wat rustiger
Sevvorden." Hevig zuigend aan een
Van 2ijn befaamde dertien pijpen zegt
Brusse laat mij in het begin als
fgekooid dier in een cirkel rond-
°Pen. Het is alsof ik geen rust ken
en maar voortgejaagd word. Ben ik
llu zo beweeglijk? Zeg het 'ns?"
In de film en nu wéér vertelt Harry
]iv?ren llet verhaal dat hij, met zijn
ichamelijke handicap, vroeger altijd
neeft verlangd wielrenner of gewicht-
n.effer te worden. En ook heeft hij in
Ain jonge jaren altijd de behoefte ge
had als haantje de voorste mee te
noen met de woeste vecht- en sluip-
H*tjes van zijn vriendjes. Waarom?
1 Was voor een deel het milieu van
sim
va-
en
der Vader, die sportmasseur' is
sijn Is heel groot in zijn vak")
dere >n, he wielrenner, die vele an-
bracht ehende sportlieden in huis
te wi)|6t1- „Het was blindheid om dat
compel" zegt Harry. nu' "ie over"
Hef
hseert je tekort".
ZUohV een verbazingwekkende e«r"
.en wilskracht heeft hij zich te-
j Zijn handicap verzet. Dat komt in
l'e film duidelijk tot uiting en Harry
vooren vindt dat juist afgebeeld. „Ik
heil geladen," weet hij. Maar steeds
meer heeft hij zijn talent en zijn lief
de voor de muziek ontdekt als uitings
mogelijkheid en levensvervulling.
„Studeren, zoals ik dat doe, dat is
gewoon werk. fijn werk.werk van
de aanhouder wint. Ik zie een kans om
te winnen."
Op zjjn twaalfde jaar begon hij
met pianospelen. Op zijn zestiende
ging hij naar het conservatorium na
dat hij in Engeland een concours voor
jeugdige pianisten had gewonnen.
(„Alleen maar een kwestie van in
het land der blinden is eenoog koning.
He concurrentie was heel slecht en
LK felJ .ietsje minder slecht.") Nu
neett hij zijn M.O.-acte voor muziek
onderwijs en zijn diploma als piano-
(Van een onzer verslaggevers)
Zelden heeft een Nederlandse
film zoveel stof tot diep
gaande gesprekken gegeven
Hs Kees Brusse's „Mensen van
morgen". Men hoort in allerlei
gezelschappen spreken over de
-.ondanks alles sympathieke"
volksjongen Loeki, over de hart-
veroverende boerendochter Lin-
oa» over de bewonderenswaardig
eerzuchtige pianist Harry, over
™e'tragische Riekje van de Wal-
'etjes, over de opgewekte tuin-
architecte Cora, over de intrigre-
'ende Hansje met haar afkeer van
"et nonnenpensionaat, over de
student, de voetballer, de novice,
ae bouwvakarbeider met de hond
etc.
He stormloop op de film „Men
sen van morgen" wordt ook duch-
gestimuleerd door de vrees
een gerechtelijke uitspraak
I het proces dat Loeki's ouders
lebben aangespannen, misschien
he fiim gaat amputeren. Er hoeft
hjet aan getwijfeld te worden dat
ts Loeki's verhaal eruit zou
moeten het verhaal dat in de
kompositie een centrale plaats
heeft gekregen de film als een
Pudding in elkaar zakt.
He openhartigheid m het nuch-
ere realisme waarmee de deel-
einers aan de film spreken, heeft
lm? PoeP ouderen geschokt, ont-
- tst of de ogen geopend voor
sfeer en de ideeën van de
'f-pusen van morgen". De ge-
„„ihhen hebben openhartig en
zich wi'len zijn. Zij hebben
,Ch bloot gegeven en waarom
geniijk niet? Dat leidt tot de
fiimS: Wat vinden zijzelf van de
hieni
mg over de film te geven.
solist, beide „cum laude" behaald,
zodat hij daarin een vingerwijzing
mocht zien om te gaan studeren voor
de Prix d'excellence, waarmee hij
thans bezig is. „Ik heb de laatste
twaalf préludes van Chopin op mijn
repertoire genomen zodat de beoorde
lingscommissie straks kan zien dat ik
de moeilijkste facetten van de tech
niek beheers. Ik zou het mijzelf ook
wei wat minder moeilijk kunnen ma
ken, maar dat wil ik niet." Hij heeft
een paar leerlingen, die hij wegwijs
maakt in de pianoproblemen, maar
voor zijn bestaan is hij financieel nog
grotendeels afhankelijk van zijn
ouders. ,,Ze willen niet dat ik van
mijn studietijd nóg meer uren uit
trek om les te geven. Maar dat neemt
niet weg dat ik het lesgeven aan
kinderen ontzettend fijn vind. Het is
bijzonder fijn om hun sympathie te
hebben en ik probeer ze heel voor
zichtig de vrijheid te geven hun klei
ne en grote talentjes te laten ontwik
kelen. Ik dring ze niets op, oh nee....
ik zou misschien wat kapot maken."
De vraag of Brusse's visie op hem
overeenkomt met zijn eigen visie op
zichzelf was nog niet in hem opgeko
men voordat ik hem stelde. Hij heeft
de film vooral aanvaard als een
authentiek kunstwerk. „Brusse stelt
.je helemaal op .je gemak. Je voelt
dat hij je niet bedondert. Je vindt
hem een heel aardige vent. En hij
uil objectief zijn. Ik heb gewoon eer
lijk willen zijn bij dat gesprek. Ik zeg
in de film dat ik eerlijkheid iets heel
belangrijks vind, en dat is ook zo.
Nou zie je later jezelf op de film.
Een gesprek van bijna een hele dag
is teruggebracht tot zeg maar een
kwartier op zijn hoogst. Brusse is aan
het componeren gegaan. Hij heeft
zijn materiaal geordend om mij, en
de anderen natuurlijk ook, tot hun
recht te laten komen. Zoals we zijn.
Ik beschouw dat als zijn recht. Hij
is je vriend en je vriend mag zoiets
doen. Dan moet je verder niet gaan
vallen over details. Ik ben tenslotte
ook weer niet zoiets verschrikkelijks
bijzonders. Ik ben wel uniek, zoals
iedereen, maar geen halfgod. O nee,
een doodgewoon mannetje."
(Later:) „Ik heb wel vertrouwen in
,y V V 0.
(Advertentie)
opgericht ia 1956
Aantrekkelijke belegging
in de Incourante sfeer.
Participatiebewljzen dagelijks incourant
verhandelbaar.
Aankoop van participatiebewilzen via
elke bank of commissionair.
de mensen. Er zijn er veel die het
goed met je voor hebben. Daarom
kan ik ook nooit kwaad op iemand
zijn. De enige op wie ik werkelijk
kwaad kan worden, ben ik zelf. Ja
misschien omdat ik de enige ben in
wie ik werkelijk geïnteresseerd ben.
Dat is ook fout. Je bent gewoonlijk
te veel met jezelf bezig. Als artiest
heb je dat vanzelf. Je ziet jezelf al
tijd in het middelpunt. Maar ik vind
dat niet goed. Ik wil dat veranderen.
Ik wil ook echte belangstelling heb
ben voor anderen."
Wat zeggen anderen nu van zijn op
treden in de film? In de trein was
een conducteur die zich naar hem
voorover boog en zachtjes zei: „Dag
filmster." Nu was hij met twee
Spaanse vrienden in Alkmaar nog
een keer naar de film gaan kijken.
De mensen in de bioscoop hadden hen
heel aandachtig aangekeken, maar
waarschijnlijk omdat hij druk Spaans
snrak, hadden ze hem niet voor „de"
Harry van de film versleten. „Pre
cies zijn evenbeeld," hoorde hij men
sen in zijn omgeving fluisteren. En
de bioscoopportier had bij het kaar
tjeskopen gezegd: „Mijnheer, u lijkt
op de man uit de film die u dade
lijk gaat zien."
En zijn moeder: „Er gaat wel wat
door je heen als je in de film je zoon
daar ziet aankomen. Je beseft het niet
meteen goed. Later herinner je iets
van wat hij gezegd heeft. Als hij dat
zegt van die grote offers, dat hij tot
grote offers bereid is, dat hij zelfs
zijn hele pianistenloopbaan zon willen
opgeven als hij op de duur het geluk
van iedereen mag hebben, dan voel
je als moeder goed aan hoe hij dal
bedoelt. Dat is toch ook zo? Iedereen
heeft toch alles over voor zijn geluk."
DEN HAAG, 31 okt. De koningin
zal woensdag 25 november in „Euro
Cinema" alhier de première bijwonen
van de film „The finest hours", een
documentaire over het leven van sir
Winston Churchill.
Oost-Duitsland. Een 24-jarige
grenswacht is er in geslaagd bij Bruns-
wijk veilig het Westen te bereiken,
hoewel hij door een collega die hem
wilde tegenhouden, werd beschoten. De
vluchteling schoot terug, maar beide
mannen bleven ongedeerd. (RTR)
Er zijn ook heel wat families die
treuren om een kind dat in een van
de vele vaarten is verdronken. Om
de boerderij van Linda te bereiken
moet men langs zo'n vaart .door een
aantal hekken, die „op straffe van
boete" ook weer door de bezoeker ge
sloten moeten worden. Natuurlijk,
want anders lopen de koeien en scha
pen weg. die in zulke situaties dan
verwoestingen in het dorp gaan aan
richten. In het dorp vindt men vier
kerken op 1400 inwoners, zodat ieders
geloof ruimschoots aan zijn trekken
komt. Maar buiten de kerk is er
niet zoveel meer te doen. Over vier
geloven verdeeld kan de jeugd nog
wat aan volleybal doen, schaken, zin
gen op het koor, en toneelspelen. Voor
al dat laatste weet iedere bezoeker
van de film „Mensen van morgen"
want Linda vertelt dat zij een der
hoofdrollen vervult in de dolkomi
sche klucht „De Sukkel." „De Suk
kel" ondervindt sindsdien groot suc
ces, en de afgelopen week heeft men
zowel in Katwijk als in Nieuwkoop
het stuk moeten vertonen. „Begint
het nog niet te vervelen?" vraagt
men aan Linda. Maar dat is nog lang
niet het geval. „Wij fantaseren elke
keer een andere tekst. Dat is het
allerleukste en je lacht je slap."
Dat lachen is sinds de première een
heel punt. „Nou," zegt Linda langge
rekt, „ik geloof dat mijnheer Brusse
mij iets te veel heeft laten lachen.
Zoveel lach ik toch niet?" Maar nog
geen vijf minuten nadat men Linda
voor het eerst in levende lijve heeft
ontmoet, weet men dat mijnheer
Brusse zeker wat het lachen betreft
niet heeft overdreven. Linda lacht
veel en verrukkelijk. Het is niet het
soort lachje dat in de meeste gevallen
(Advertentie)
gezellige domheid of zenuwachtigheid
verbergt. Integendeeel. Er wordt
trouwens in het gezin Groot veel ge
lachen. en Linda is er waarschijnlijk
de kampioene. Ze wil het na een tijd
je ook wel toegeven. „Je kan soms
zo vreselijk lachen hè? Vooral op ca
techisatie, als het eigenlijk niet kan.
Dan zegt de dominee: „Wij zullen
maar even wachten tot je uitgelachen
bent. Nou, dan kom ik met meer bij.
Dan lopen de tranen over mijn wan
gen."
Linda kwam uit de stallen te voor
schijn alsof het voor de film was: met
een blauwe overall en laarzen, hele
maal het Hollandse boerinnetje. Maar
ze zag er de attractie niet van en
zei haastig: „Even wat anders aan
trekken..."
Ja, wat vindt ze van de film. „Je
komt er helemaal stil uit hè. Het
grijpt je aan. Wij hebben er tater
ook veel over nagepraat, want er zit
toch veel in. Als je hoort hoe ande
ren het hebben. Ik vindt toch dat
vele jongeren het moeilijk hebben, zo
als nu Loekie of Riekje. Je hebt wel
eens gehoord over hoertjes in de stad.
maar nu op de film herken je ook een
gewoon zielig meisje in d'r. Ze doet
het allemaal voor het geld, maar ze
zegt ook dat geld niet gelukkig
maakt. De pianist vond ik heel aar
dig. Op de première hebben wij naast
elkaar gezeten en nog even gepraat.
Goh, wat leuk dat ze een plaat van
'm gaan opnemen. Nee, verder heb
ben wij elkaar nooit gezien. Op de
film is het net alsof wij naar elkaar
zitten te luisteren, maar dat is niet
zo."
Ze vindt Kees Brusse ook een aar
dige man. „Je vertelt hem graag
wat. Nou, of ik er goed afkom in
de film? Dat weet ik niet hoor zo
zo, eigenlijk een beetje kinderlijk."
„Je bent weer een jaar ouder ge
worden," onderbreekt haar moeder.
„Ja, dat zal het wel wezen." En
dan vertelt ze hoe de mensen in het
dorp reageren. Sommigen vinden het
maar gek. „Heb je het gehoord
Linda speelt in de film. Mijn vader
is ouderling, maar die vinden ze
maar „licht". Dal kan toch niet, vin
den ze. En dan hebben ze de film wél
gezien, maar dan zeggen ze niks te
gen je. Nou, dan weet je het wel. Dan
hoor je achteraf dat ze het een schui
ne film vinden. Dat is toch onzin hè?
Er zit niets schuins in. Het is alle
maal eerlijk, zoals het in werkelijk
heid is."
De familie Groot komt niet uit Aar-
landerveen, maar uit Noordholland.
„Op z'n Aarlanderveens is een uit
drukking die in het woordenboek
staat", zegt Linda. „Het betekent
boers, plomp, ongemanierd, ouder
wets."
„Is dat zo, hier?" wil men natuur
lijk weten.
„Nee hoor," vindt Linda, „maar je
hebt er natuurlijk altijd wel een paar
bij, zoals overal."
Linda echter melkt ook vaak, en
de stal schoonmaken is haar werk
Maar ze werkt nu ook een gedeelte
van de week in een zaak voor woning
inrichting, waar ze gordijnen naait.
Ze zegt dat zij sterk genoeg is voor
de boerderij. Zij wijst op haar brede
schouders, die ook in de film wel eni
ge indruk maken. „U moest eens we
ten wat een spierballen ik heb. Die
van mijn rechterarm is nog twee
centimeter dikker dan van mijn lin
ker. Toch is het ook wel makkelijk
hoor, om sterk te zijn. Een jongen
hoeft tegen mij niet lastig te wor
den, want dan zal hij eens wat zien.
Ja, dat heb ik wel eens gehad, op de
kermis in Broek in Waterland. Paar
waren wij met mijn nichtjes, en er
waren een paar Franse jongens die
steeds achter ons aan liepen. Ze ra
telden maar en ik verstond er niets
van. Opeens gaat er eentje voor mij
staan. Hij wilde mij er niet door laten,
weet n wel. Ik pak hem in een judo
greep en daar lag hij op de grond te
sparteien. En ratelen dat hij deed.
Wil lachten ons slap".
Schaterlachend komt het verhaal er
uit. Het werkt aanstekelijk. Op die
manier wordt de eenvoudigste vertel
ling van Linda een kostelijk nummer.
Haar moeder, zusje, broer en ik
lachen ons tranen als Linda het heeft
over de bussen van Aarlanderveen
naar.. oerden. Die gaan over een
angstig smal weggetje langs het wa-
L j er Pen tegenligger aankomt,
gaat de nooduitgang van de bus open
en dringt iedereen zich daar naartoe,
klaar om naar de veiligheid te sprin
gen. Wij krijgen hier altijd de af
leggertjes. Heel oude bussen. Ik heb
het we) gehad dat ik uit een rijdende
pus moest springen, want de chauf
feur zei: „Als ik stop, kom ik nooit
meer op gang."
Wij gieren. Moeder Groot zegt be
nauwd hikkend: „Vertel dat nou niet
Lmda, ze nemen je anders nooit
T06/ ,mee'" Linda lacht zo uitbundig
alsof dit het allerleukste is wat haar
ooit zou kunnen overkomen.
„Mijn hemel, wat een meid..." Dat
is wat men in de bioscoop hoort als
Linda aan het woord komt. „Ik ben
vorige week in Leiden nog naar de
film wezen kijken," zegt Linda.
„Moet je dan de mensen om je heen
horen. Ze herkenden mij niet, maar
ik hoorde ze steeds zeggen: iiat
vindt ik toch zo'n geestig type. wat
een vrolijke meid..."
„Ben je altijd vrolijk?
Doordat Linda lang de tijd neemt
om na te denken over het antivoord,
is haar moeder haar voor. „Ze is
toch ook wel eens ernstig. Vroeger
was ze zo geweldig koppig soms dat
wij haar stevig moesten aanpakken.
Lichtelijk verbaasd luistert Linda
toe. Ze gelooft het amper.
fKMNQ CTTO ftCtt
LEOPOLDSTAD, 31 okt. (LPI) Het
£nen R.rebellenbeWind hee" AmeÏ
ka en BeIg.e er van beschuldigd ver-
hjchtaa n Zijn herhaalde
lu ch ta an v all en 0p haar gebied. Als re
presaille hebben de rebellen alle in hun
ST ied wonende blanken huisarrest op
gelegd.
Een radiouitzending waarin rebellen
„generaal" Nicolas Olenga melding
maakt van het huisarrest der blanken
is gisteren door het centrale Congolese
leger opgevangen. Het besluit van de
rebellen geldt niet voor de „hoofdstad"
Stanleystad waar, zo menen waarne
mers, de meeste blanken reeds eerder
een bevel binnen te blijven hebben ge
kregen. Dit geldt speciaal voor de vjjf
leden van het Amerikaanse consulaat
in de stad.
Er wonen ongeveer 1.200 blanken in
de bezette gebieden; van hen Zijn naar
schatting 800 Belgen en 60 Amerikanen.
Het grootste aantal blanken, ongeveer
sgOjWo—* 1
