alle
maal
mensen
m CITRON
L#/m ORANGE
1 TONIC
SPA BRONWATER
m
DE DICTATOR en de PADDESTOEL
0
HET VERWENSTE LAND
DE LAATSTE BRUG
ft
Pelsjagers van Rio PecoS
m
I
Alfredo
9L
ALS U HET
VRAAGT
M
COBOUW
t
Uw welstand gehandhaafd na uw 65e jaar... dank zij verzekering!
VOOR AL UW VERZEKERINGEN
Het Geheim ven de Spookkelder
Smaak
Wassen
Huismoeder
Dokter
Kleihoogte
r/t&m&ta!
4
Rechters
4-voudige combinatie
inderdaad iteet beter!
Slaap
Hond
Bril
Luieren
DINSDAG 3 NOVEMBER 1964
ft
ZZlHfé MlLlOhtgs
veeeoopt^,,
IEERST IN COBOUW K'JKEN
uuu
DDO
D DO
opjo
□□□ODD
□□□□DO
□F1GDF10
door NORBERT KUNZE
ft
De Wadders
FABRIKANTEN van lippenstift in
Amerika overwegen, lippenstift voort
aan een smaakje te geven en lieten
op straat een onderzoek instellen
naar de vraag: wat prefereert u
als smaak op de lippen van uw
vrouw? In deze volgorde kwam de
voorkeur naar voren: citroen, appel,
vanille, houtskool, kalkoen, kruidna
gel, brood en koffie. De laatste op de
lijst kwam bier voor.
Advertentie
m
TOM JILLING viert zijn 45 ste ver
jaardag als glazenwasser van de
enorme wolkenkrabbers in het cen
trum van New-York. H ij maakt 1900
ramen per maand schoon, hoog bo
ven de mensen en heeft absoluut geen
hoogtevrees. Hij is nu 66 jaar en
vertelt met mannentrots: „thuis heb
ik maar één keer de ramen gewas
sen. Mijn vrouw zei toen, dat ik te
veel morste. Ik zei: kan jij het beter?
en ze zei, ja!. En vanaf dat ogenblik
doet zij het
MRS TRACY PILURS, een 36 jari
ge huismoeder uit Illinois, Amerika,
heeft de afgelopen tijd elk ogenblik,
dat zij vrij had, in de garage doorge
bracht, hamerend, timmerend, knut
selend. Het was een geheim project,
zei ze tegen man en kinderen. Maar
tenslotte heeft ze het tóch moeten ont
hullen. Een echt klein vliegtuigje,
dat zowaar 160 kilometer per uur
kan vliegen. Een doortastend huis-
Lezers schrijven de krant
In „Opzij van het Nieuws" in Uw blad
van 23 okt. staat een stukje getiteld:
„Dokter".
Als geneesheer-directeur van een zieken
huis en als arts wil ik protesteren tegen
het in dit artikeltje genoemde „ontmen
selijken" van patiënt en bezoek, dat
„onmiddellijk" zou geschieden bij de op
name van een zieke. Deze beschuldiging
is ongegrond, onwaar en beledigend voor
degenen die in ziekenhuizen werken en
ook voor de zieke mensen, die erin ver
pleegd worden.
Wat is er in onze medische wereld aan
de gang? vraagt U. Mag ook gevraagd
worden wat er aan de hand is met Uw
journalistiek? Prefereert de redactie
- overdrijving en sensatie boven integere
ter sprake Is gekomen het plan Xiei-
hoogte en men zich afvroeg of dit eco
nomisch wel verantwoord zal zijn de
wegen daar te verharden. Nu bevinden
zich deze wegen in een dermate slechte
toestand, zo erg, dat men niet meer over
wegen kan spreken. Want bij slechte
weersomstandigheden kan men beter
spreken van modderpoelen. Men mag
redelijkerwijs van de KVP verwachten,
dat ze de geestelijke en tijdelijke be
langen van haar leden zal behartigen,
maar hier blijkt wel, dat daarvan geens
zins sprake is voor de overwegend
katholieke bewoners en eigenaren.
Het gaat hier niet alleen om het belang
nemende specialisatie in de medische van de 22 tuinderijen, die hier gevestigd
wetenschap en de toenemende concentra- zijn, maar ook van de werknemers die
tie van het aantal ziekenhuisbedden is j bij deze bedrijven in dienst zijn. Tevens
In alle andere ziekenhuizen zijn de
zoeken streng gereglementeerd. De
toc-
wellicht noodzakelijk, maar dit leidt er van^degenen die in denhoek Noordersingel
tevens maar al te vaak toe, dat de
patiënt een „geval" wordt en heit bezoek
als verstoring van de ziekenhuisorde
wordt gezien.
berichtgeving en meningsvorming wel-
moedertje let op als uw vrouw aanjlicht om de ieesbaarhlid wat te ver-
uw knutseldoos zit. Ze is eerder m de j hogen?
wolken dan u denkt! Ik hoop dat U dit schrijven in Uw
krant wilt plaatsen.
Dr. W. H. DE FRAITURE,
Gouda geneesheer-directeur
SeX Naschrift van de Red. Het VU-zie-
kenhuis in Amsterdam is tot dusver net
enige ziekenhuis in Nederland, waar het
bezoek de gehele dag wordt toegelaten.
■Middelweg vanuit hun achteruitgangen
over een zeer slecht gedeelte van de
Middelweg moeten gaan. Ook dient men
te denken aan diverse middenstanders
die dagelijks dit gebied rondhobbelen.
Of verbetering om economische reden
nodig is, zal wel een vraag blijven, maar
om menselijke reden moet aan deze toe-
Onlangs publiceerden de KVP afdeling j stand zo gauw mogelijk een eind komen.
Berkel en Rodenrijs een verslag van de j
gehouden jaarvergadering, waarbij ook;Berkel J. A. M. DUYVESTEIJN
Advertentie
MAAE...IS.2ECAT
Nier... Dte paagz
AOTEEUBEIEPJES
JA HOOE
e/nosluk
tic HE8 MHAWHP fisv
BEEicht ontvahgeh: de geaae Sjvu*
\AAHPAAQ PEE V£t£GrrVf& EE/VKiJSLa
METDMOLeOMMEH... I/VACHT... HAAM ff*
D/NS&AG..' VA... HOPMAAL. MOET W.
WOEHSDAGAYOHP OE HACt/rAAHEOMEH
PAT /S LAAT.,,
MAAE... ALS KETBOtAHEH ZHHf
tfOETEW WE EEU VUE6TUI& HEEBEH.)
EEH SNEL YUE&TW&..
AMBTENAREN van een nieuwe
rijksdienst van de regering in Malei
sië moeten thans op hun brieven zet
ten, dat ze ressorteren onder „SEX-
COM" Hun vrouwen informeerden
verontrust, wat de bedoeling was,
van dat nieuwe departement. Het
antwoord was geruststellend. Het
had niets met „sex" te maken. Er
wordt alleen maar mee bedoeld:
„Borneo State Security Excecu-
tive Committee" De vrouwen zijn nu
weer gerust.
Advertentie
"mA
ROWoRn?"
POOR*
nieuwe
STaDSWUK
MET
,t*5kondk;e
UfflECj
TWEE RECHTERS uit New-Orle
ans kregen een meningsverschil en
besloten ieder voor zich voor eigen
rechtertje gaan spelen. Ze gingen op
de vuist. De jongste kreeg de hardste
klappen: hij was 66 jaar, en dolf het
onderspit tegenover de 68 jarige John
Foumat. Ze waren allebei wel zo
verstandig, eerst de brillen af te zet
ten. Na afloop zei de oudste: nie
mand zou van zo'n vechtpartij noti
tie hebben genomen, als wij
rechters waren geweest. Tja,
ze ZIJN nu eenmaal rechter.
Vier betrouwbare middelen In 1 tab/et
doen wonderen tegen pijn en griep I
Elk der vier bestanddelen van
Chefarine „4" is wereldberoemd.
De combinatie in één tablet werkt
nog krachtiger. Bovendien zorgt
één der bestanddelen, dat ook een
gevoelige maag niet van streek
raakt.
Dagelijkse publicatie
van alle
nieuwe bouwprojecten.
In 1963:28.3461
Bestel een gratis
proefabonnement bij
Dagblad voor da bouwwereld
Afdeling: N 16
Postbus 34 -Den Haag
geen
maar
EEN NACHTCLUBEIGENAAR uit
Londen weigerde de vorige week
plaats te nemen in een jury en zijn
excuus werd door de rechter aan
vaard. Hij zei: als ik van zeve n uur
's avonds tot vijf uur 's morgens heb
gewerkt, dan kan ik overdag in de
rechtszaal mijn ogen niet openhouden.
Een ander neemt nu zijn plaats in,
terwijl de nachtclubeigenaar de
„slaap der rechtvaardigen slaapt
ERIC GURNEY, de schrijver van
het voortreffelijke boek: „Hoe Leef
Ik Samen Met Een Neurotische
Hond" dat ook in Nederland is ver
taald en uitgegeven) kreeg deze week
een briefje van gescheurd papier
thuisgestuurd. Een mevrouw had er
op gekrabbeld: „Ik wilde U graag la
ten zien, hoe mijn hond van Uw
waardevolle boek heeft genoten-
POLITIEMANNEN in Lincoln hiel
den vijhonderd automobilisten aan,
om hun gezichtvermogen een s te
testen. -Het resultaat was opzienba
rend. Zeven-en-twintig chauffeurs
konden op 25 meter afstand het
nummerboord van een andere auto
niet meer lezen. Een man moest door
de politie naar huis worden gebracht.
Hij was zijn bril vergeten.
ONDERZOEKERS in Duitsland
zijn op pad getogen om te onderzoe
ken, in welke mate er geluierd wordt.
Het bleek, dat een ambtenaar van de
regering in Bonn het het gemakke
lijkste heeft. Elke vierde ambtenaar
van af. Elke vijfde boer en elke vijf
de ondernemer heeft helemaal geen
vrije tijd. Het lot van de Westduitse
huisvrouw verbetert. Volgens het
instituut gaf in 1952 bijf-emtwintig
procent van hen op, „nooit tijd voor
zichzelf te hebben" Dat percentage
bedraagt nu nog maar twaalf. Jonge
mensen van beneden de dertig heb
ben meer vrije tijd dan hun ouders,
zo bleek. En de bevolking van Mun-
chen werkt langer dan die van Frank
fort en Hamburg.
No. 47
In de deuropening stonden Momcillo en Miliza. Helga knikte.
Zij wilde opstaan, maar haar handen waren nog steeds door Boro's handen
omsloten. En Boro liet ze slechts langzaam en aarzelend los.
Helga stond op, nam de tas en deed het flesje erin.
Ook Borfl was opgestaan. Hij keek haar na toen zij de anderen tegemoet
ging.
Momcillo groette, Miliza wendde zich zwijgend om en ging vooruit. Helga
bleef bij de deur nog even staan en keek naar Boro terug. Hij hield het
kleine licht in de hand.
Helga zei: „Dovidzenja, Boro."
Toen ging zij de duisternis in.
Boro wachtte, tot de stappen waren weggestorven, toen doofde hij de kleine
Vl MOMCILLO leidde hen met de zekerheid van 'n slaapwandelaar. Hij zag
•fo -jüf als een nachtvogel. De beide vrouwen bleven dikwijls staan en strekten de
handen uit, gelijk blinden, die hun weg zoeken. Momcillo lachte er om.
Wanneer hij merkte, dat zij zich onzeker voelden, nam hij ze bij de hand en
trok ze achter zich aan. Toen het pad eens verloren ging in het rotsgruis,
liet hij ze gaan zitten en rusten. Momcillo dook onder in de duisternis en
bleef lange tijd verdwenen. De beide vrouwen durfden niet te roepen, omdat
zij niet wisten, waar zij zich bevonden. In het oosten echter steeg de maan
achter de horizon op. Men kon nu althans de lijn tussen hemel en aarde
onderscheiden.
Plotseling stond Momcillo voor de matte streep licht. Stram, de nana aan
beschikt over ruim vijf uur vrije tijd de pet maar zjjn gezicht vervormd tot een vertrouwd grijnzen. Ja, hy was
per dag. De boeren en vlijtige vrije de gr0'te gids> hij rook de weg door de stenen hij hield stil, snuffelde als
ondernemers komen er het slechts een djer en maakte dan plotseling een scherpe bocht, en de weg ging wer
kelijk in deze richting verder. Momcillo grinnikte van tijd tot tijd geruisloos
en spookachtig. Hij was niet angstig, zoals de beide vrouwen, die geheel de
weg lang nog geen woord hadden durven spreken
Het pad, dat zij nu reeds urenlang volgden, werd voortdurend duidelijker.
Ergens moest eens de schemering zijn begonnen en sindsdien hing het
vaalgrijze doffe licht van de eerste uren van de morgen als een sluier voor
de hoog staande maan.
Voor hen lag een groot dal, waarin zij zouden afdalen, maar het was nog
niet licht genoeg en zij konden de weg niet tot het einde onderscheiden.
Miliza riep Momcillo terug en zei, dat zij hier wilden rusten en iets eten.
Zij zochten een plek, die onder een grote rots lag, en van hieruit konden
zy het wijde dal geheel overzien. De smalle weg voor hen daalde steil en
slingerde zich met scherpe bochten naar de bodem van het dal.
Miliza deelde brood en schapenkaas uit.
Zij aten zwijgend. Weer voelde Helga de wonderlijke spanning, die steeds
TienerS waarneembaar was; wanneer zij in gezelschap van Miliza vertoefde.
Waarom vermeden zy het, elkaar in de ogen te zien, waarom spraken zy
niet met elkaar?
Momcillo kauwde hoorbaar.
U/acht Htee op Me!*.
Ga CC/jlseU, ld at w,J
dost!
Bluft hu hu had toch
oat we bu hst APsi&ee
utru i/pu oe oac^zouoeu
WBGC.FPU
EU pe volgende
OCHTEND...
a
wat aoe
Toch ?/h wacht
ac Mee/z o AH
eeH t/v/z op
(DAA/e /s
EOH/HG
HOC
VOLGENS EEN BUREAU in New
York waren er in 1963 in de Verenig
de Staten 33 miljoen „tieners" en zul
len er tegen 1970 zes miljoen meer
zijn.
PeAndé
(Wordt vervolgd)
Advertenti*
NILLMIJ
MOCO
107 De kolonel wiste zijn voorhoofd af. „Men
is bezig, onze goudvoorraad naar een veiliger fort
te doen verhuizen. Eén dezer dagen zouden vier
honderd man van mijn garnizoen aftrekken. Daar
mee is rekening gehouden met de bevoorrading,
die vorige week heeft plaats gehad. Een lang be
leg kunnen wij niet doorstaan. Telegraafverbinding
hebben wij nog niet." „Maar kolonel," merkte
ik op. „Wanneer uw soldaten nu niet in het andere
Fort verschijnen, zal men toch argwaan krijgen
en hulp sturen?" „Dat is het hem juist! Dat Fort
kan wel duizend kilometer hier vandaan liggen. De
naam is geheim gehouden. Een majoor van de ge-
da
nerale staf, hier eergisteren aangekomen, b zal
enige, die het weet en die houdt zijn mond- ^aï'
met een vrijgeleide langs de diverse Forten het
cheren, weet ik veel, waar naar toe!" „Wai t ik
dichtstbijzijnde sterke Fort. vroeg ik, f wild®*
Fort?" vroeg ik,
begon te begrijpen, waar de officier he®" htingS'
„Ford Dickson," antwoordde hij, mij verw» ring
vol aankijkend. „Als een doortastend man m3g
der Sioux kon doorbreken Maar nee, orgen
ik niet eisen. Eén vrijwilliger heeft het van^ ^gi
geprobeerd. Door een achterpoortje verliet dQOr
Fort. Vanmiddag werd hij voor onze 0ë
de roje honden doodgemarteld.
SWAN fEAfi/RfS STUOICATE N/KRO RAOjWTRp
44 Het is te begrijpen, dat Piet
Loeris, Sientje en Mac Brani vol ont
zag waren over het geniale elektro
nische instrument dat de heer een
boevenwigge 1 noemde. „We moesten
dat ding maar meteen gaan gebrui
ken!" sprak de detective: „Dan we
ten we meteen, waar Hat Si Kee zich
met zijn handlangers ophoudt!" Daar
was iedereen het mee eens, en bo
venal MacBrani. „Dat kan heel geld-
besparend werken!" riep hij opge
wekt uit: „Hoe korter de afwerking
van deze affaire duurt, hoe minder
geld het me kost!" Nu werd de de
tective toch wel even boos. Hij vatte
de Schotse edelman in het borst-
textiel en trok hem naar zich toe.
„Nou moet je even heel goed naar
me luisteren, broer, halsjak," snauw
de hij: „Dat gezanik over geld moet
nou maar es afgelopen zijn. Want al
ga je op je wenkbrauwen lopen, m'n
honorarium moet je toch betalen."
Hij wees op Achmed ben Tof. „En
deze man zal je ook schadeloos moe
ten stellen. Hij is maar een eenvou
dig ambtenaartje en hij kan best wat
geld gebruiken!" „Zo is het, heer
Loeris!" glunderde de kleine politie
man: „Basterdsuiker moge uw borst
bedekken! M'n inkomen is gering en
m'n onkosten zijn reusachtig! «j,
heb ik het niet.bedoeid, vero its
digde MacBrani zich, die een be
geschrokken was door defele t
tie van de meesterspeurder.
praten over kostenbesparing ligtf
volk nou eenmaal in de mond, m
we menen het zo kwaad met!
is het goed," bromde Piet Loeris,
wijl hij hem losliet: „En nou
er geen woord meer over ho
Broer, Achmed, zet die b°evenWi8t
gel maar es aan! Als dat ding he
zo goed doet, als jij zegt, S^an
een paar spannende uurtjes beleve
