DE DICTATOR en de PADDESTOEL
POODVIIEGERS VAN DE „LUFTWAFFE" II
Weinig vliegers overleefden
een proefvlucht
TlO PEPE
HET VERWENSTE LAND
s
^7
DE LAATSTE BRUG
Alfredo i
GONZALEZ BYASS
Het Geheim van de Spookkelder
Afgestemd op het
hedendaagse verkeer
DONDERDAG 5 NOVEMBER 1964
I
actie
om „doodvliegers" bij
e »Luftwaffe" in dienst te stellen
T6rd aanvankelijk geleid door het
Detal Heinrich Lange, een offi-
,ler' tot het actief kader van
e Duitse luchtmacht behoorde,
anna Reitsch, een bekende lucht-
Cr°bate en dochter van een be-
L°emd Duits geneesheer, en dr.
enzinger van het Berlijnse Insti
jg Voor Luchtvaartgeneeskunde.
e geestelijke leider van de be
rging was Heinrich Lange.
In zijn derde artikel ver
telt André Vereist hoe zelfs
jongens (de Hitier jugend)
werden ingeschakeld bij de
„ramjagers", die tenslotte
slechts over oude, opgelapte
vliegtuigen beschikten
Proefnemingen verboden
Synthetische begrafenis
een
JPINO MUY SECO
Vallei op... en z/e eg op 7oe, dat ze
f l<Ct4/ TE
\PPPZD/J
Het a B/zeNG een
Pat/go i/ooe DE KO-
AJ/A/G/ VLUG!
m
door NORBERT KUNZE
S0*ZALEzBYASSi
JEREZ
IMPORTEUR: ANDRÉ KERSTENS N.V. TILBURG
De Wada'ers
Advertentie
iMiwliïi
mm^mm
Luchtacrobate nam
het initiatief tot actie
WaaroDiCvtte ProPaganda-avonden in,
te worden de P'loten aanmaande lid
de hij er de'v? de beweSing- Hierbij leg.
lag om'helesJe doen wat in hun macht
gang te reHj'_°erde Riik" van zijn onder-
6»ug re redd'è'clue Hijk" van zijn uiiuei-
sale inzet van pleitte voor een mas-
j j ucwcguig. iiivi wij icg-
haddén* a]w\emt°on °P» dat ze de plicht
he
re
w» i v*n -
massale Vfw Zelfmoordbommen en een
^merikaanse etiSint van de Anglo-
mann Görin» P bommenwerpers. Her-
.maar hij heeft t,.hem zÜn formele steun,
"c' durven 'tier nooit over dit pro-
jParschaii" i, b0rlichten. De „Reichs-
eurs aaneetr'6^ tvel enkele construc-
Piaar daatbii°i ..toestellen te bouwen,
geblven. Zbn interventie dan ook
Op het einde van april 1945 heeft hii
^Venwel nog een bevel gegeven voor een
jfaassale opoffering" van de fleur van
,,e Luftwaffe. Het aanvankelijke plan be-
'°nd erin een V-l, van een cockpit te
'Oorzien. Het duurde een hele tijd eer
5? eerste bemande V-l klaar kwam. De
teseler-Werke, die met de constructie
bo u waren, werden herhaaldelijk ge-
"■hbardeerd en de produktieketting
°est permanent hersteld worden.
kla^ SePterr>ber 1944 was het prototype
te gekomen en kon het te Rechlin bij
Berin De volgende twee „FI 103
R.g.,Jn worden getest. Het sloeg evenwel
den 'on°Ds ze geregistreerd waren wer-
storttii, eenemünde ingevlogen, doch ze
die he? eveneens neer. Eén proef-piloot
ge dire ?Pgeval overleefde, kon de nodi-
leven geven voor de modifica-
tie van de V-l, en enkele weken later
vloog Hanna Reitsch het moordtuig in..
Na de eerste mislukkingen had gene
raal Albert Speer de verdere proefne
mingen verboden, doch door tussenkomst
van majoor Otto Skorzeny, de „ge
vaarlijkste man van het Derde Rijk",
mochten de tests van Hitier voortgezet
worden.
Otto Skorzeny ijverde nog lang voor
de inzet der bemande V-l, maar na een
herhaald aandringen om brandstof bij
het ministerie van Luchtvaart moest hij
zijn enthousiasme opgeven. Hij vroeg
zijn collega, Heinrich Himmler, om de
ideeën te steunen, maar deze laatste
werd te zeer in beslag genomen door de
organisatie van het „Ardennenoffensief"
De „Fi 103 R.3" konden slechts in een
beperkt aantal klaargestoomd worden in
ondergrondse werkplaatsen. Indien wij
de uitlatingen van bepaalde historici
mogen geloven, zouden er in het begin
van de maand mei 1945 een tien- of twin
tigtal ingezet zijn tegen de Russen. Dit
feit werd medegedeeld door Russische
militairen, die bij Berlijn tegen de
„Volkssturm' vochten. Een deel van de
zelfmoordvliegers stortte zich echter op
de Duitse troepen. In de Sovjet-lijnen
richtten ze weinig of geen schade aan.
Een ander soortgelijk project was de
zogeheten „Ba-349, Natter" („Adder),
die door Erich Bachem en de Nederlan
der H. Bethbeder werd ontwikkeld De
„Natter" vertoonde veel gelijkenis met
een raket. Het vliegtuig werd van een
lanceerstelling de lucht ingeschoten en
Een Frieseier Fi 103 R/3 even voor de
start op het testveld te Peenetnünde
moest van op circa 12.000 meter hoogte
op de bommenwerpers invliegen. Als
bewapening beschikte de piloot over een
aantal R.4.M.-raketten, die op de bom-
vliegtuigen konden afgevuurd worden.
De „Ba-349" was zo gevaarlijk, dat
weinig vliegers een proefvlucht met de
„Natter" overleefd hebben. Hun wacht
te praktisch allen een „synthetische
begrafenis", zoals men in de testcentra
sprak van geëxplodeerde machines,
waarbij van de invliegers geen resten
meer werden teruggevonden.
De verdere proefnemingen werden met
een zeker succes bekroond en op het ein
de van de oorlog stonden er een tiental
Ba-349" klaar om tegen de Angio-Ame-
rikaanse bommenwgrpers te worden in
gezet. Sommige werden vernietigd,
maar een aantal viel onbeschadigd in
handen van de Amerikanen. De Ba-349,
werd nog getest in de USA. Merkwaar
dig detail: men had de testpiloten van
de „Natter" naar de Verenigde Staten
gebracht, maar ze durfden de „Ba-349"
niet meer vliegen Men zette een tele-
geleidingssysteem in de „Natter", maar
het vliegtuig eindigde zijn loopbaan met
een geweldige ontploffing voor de
deur van een apotheker in Las Vegas
Prof. Willy Messerschmitt werd even
eens aangezocht een zelfmoordkist te
bouwen. Hij was voorstander van een
zweefvliegtuig, dat met een ander toe
stel, bijvoorbeeld een He-177. in de hoog
te zou getrokken worden. Dit werd de
Me-328, maar het toestel veroorzaakte
niets anders dan ongevallen, zodat er
van de constructie en de operationele
ingebruikneming niets in huis kwam. De
zelfmoordpiloten durfden niet eens een
vlucht maken in de Me-328
Advertentie
de meest verkochte sherry in Spanje
^SPANJAARDEN KENNEN SHERRY),
e grootste wijngaarden en voor
raden van Jerez de la Frontera.
MAAK UW KEUS uit de prachtige v
collectie GONZALEZ BYASS SHERRY
met als hoogtepunt:
de onvergelijkelijk mooie
l «Safer*
Op tt£TZ£LFO& ööENSUK OP VUES"
VEIS? V4N
EEN UU/S 2AL HET GE
HELE LEGEJZ OP2N.4 PLAATS
Z.NN &tOPtM>r OGCNBLlK
most Her vueerv/s Mer
jkl oe bommeM te cH/ft/rro
AAt*lco*fe*l
CmmW. /T.. HET VLIEGTUIG 13 7ZT
/LAAT.' EM PAN WOEPTEE OOK
HOOIT EEN PAK UITGEHAALD MtDPEN xx
PE NACHT. EG ZHN vv
FÖE/AAUTEtTEH
HNIS.T SCOTCH WHISKY.
JjOeL
•/- i'.Distuuuns.«J
■SCOTLAND uLtTri,.;
WE MOETEN EE
NU VANDOOE. EN
NMETZlLtEÈOE:
Toegaan...
IMP. OUD HAARLEM
JE STELT OE TANKS PAA/Z JN PE
GECAMOEELEEGD WOEDEN/.
"Y/
TT'V'
m
Otto Skorzeny, de grote voorstander
van de
ramjagers
109-nr
Advertentie
No. 49
De huizen van de kleine plaats schaarden zich als een hoop angstige kui
kens om een groot, steil naar de rivierbedding aflopend plein. De brede,
ruime markt ging onverwacht in een smalle weg over, die naar de brug
leidde. Deze was reeds sedert maanden voor de helft opgeblazen. Nu werd
er echter aan gewerkt. De pilaren en balken hadden ae andere oever reeds
bijna bereikt. Op het marktplein stonden vele wagens naast elkaar. Het we
melde er van Duitse soldaten.
De pioniers waren des nachts met de bouw van de noodbrug begonnen.
Momcillo maakte opgewonden tekens, maar zij hadden immers zelf reeds
gezien, dat Poltewa niet meer vrij was. Helga ging zitten op de plek, waar
zij juist stond, en sloeg de handen voor de ogen. Mihza stond voor haar.
„Het zou voor u gemakkelijker zijn geweest zonder de Duitsers. Maar het
zou ook voor ons gemakkelijker zijn geweest. Wij moeten niettemin naar
beneden."
„Ja, ik weet het," zei Helga. „Ik heb er alleen niet op gerekend."
„Ik ook niet Wanneer u zich bekend maakt, ben ik vei oien," zei Miliza.
„U hebt mij in de hand. Maar ik zou u meenemen!
Miliza sloeg haar- cape terug.
Helga zei: „Wanneer ik ga, dan doe ik het vrijwillig, zonaer dat u mij uw
pistool moet laten zien. Ik ben niet bang meer voor deze amgen.
Momcillo toonde hun het huis.
Ofschoon de brug bijna gereed was, mocht zij door de bevolking nog niet
gebruikt worden. Zij zagen, dat mensen een paar honderd meter stroomop
waarts van de brug de rivier bij een voord overstaken.
Momcillo wees daar ook op. Ja, de weg was hun duidelijk Zij hadden
uitgemaakt, dat hij vooruit zou gaan, zodat zij niet samen m de plaats zouden
aankomen. Momcillo was door niets te bewegen zijn solclatenpet af te zetten.
Hij groette en verliet hen. Zij keken hem na en zagen hem verdwijnen en
later als een kleine stip weer opdoemen en door de voord waden. Zonder te
worden tegengehouden ging hij naar het huis toe.
Miliza gaf Helga een legitimatiekaart. Indien zij r.oulen worden tegen
gehouden, moest Helga slechts dit document laten zien. Miiua zou het woord
doen. Er was aan alles gedacht. Langzaam daalden zij de weg af, naar Pol
tewa.
Helga had niet verwacht dat zij eens voor deze beslissing zou worden
geplaatst, dat zij deze vraag eens zou moeten beantwoorden. Voor allen.
Voor zichzelf.
Wat Miliza zou doen. deed er niet toe. Met of zonder pistool, de beslissing
werd daar niet door beïnvloed.
Helga droeg de katoenen kleding van een maolim-vrouw, maar zij was een
Duitse, thans, nu zij naar de Duitsers toe ging. En, wonderlijk nadat zij
zovele wegen gegaan was, die van degenen die haar taal spraken, hadden
weggeleid, thans, nu de kring weer werd gesloten, nadat zij terugkeerde en
hen weer ontmoette, scheen alles zo eenvoudig. Er bestond geen wroeging
meer, er bestónd geen onzekerheid. Men diende alleen zichzelf te kennen en
zijn lot. En men moest de moed hebben, hetgeen men eenmaal als juist had
leren kennen, ook te volbrengen.
Er was niets groots in, het was een opdracht zoals iedere andere, gelijk
men die te allen tijde kon krijgen. De oorlog deed daar niets meer toe. Het
was te simpel, hem als tijdperk van heldhaftigheid te zien, hem pathetisch te
prijzen als een tijdperk van de grote uitverkiezing, zoals overal ter wereld
geschiedde, wanneer er kanonnenvuur nodig was.
(Wurdt vervolgd)
Advertentie
Elke ÜLVEH polis is winstdelend
MOCO
PI B
COPENHAGEN
109 Om de Sioux om de tuin te leiden, had
ik een pak van een gevallen indiaan aangetrok
ken. Een groot nadeel was, dat ik de Siouxtaal
niet beheerste. Daar ik vermoedde, dat de listige
Sitting Bull met zijn Black-foots in het noorden zat,
trok ik naar het zuiden, waar Machtige Bizon net
bevel moest voeren. Zoveel mogelijk de schaduw
van rotsblokken en struiken zoekend reed1 ik lan£-
zaam in de richting van de rotspartij. Het natte
gras dempte de stappen van Swallow, maar als een
der Sioux zijn oor op de grond zou leggen, zou nij
mij horen. Ik hoopte maar, dat niemand zo arg
wanend zou zijn en spande intussen mijn zintuigen
tot het uiterste in. De Sioux bleken hun wachtpos
ten verder van het Fort te hebben geposteerd,
want ongehinderd bereikte ik de rotspartij, die ik
door moest trekken. Na enige tijd moest ik afstij
gen, omdat de weg te steil werd. In het pikkedon
ker had ik de grootste moeite om de zachte plek
ken op te zoeken, waar de hoeven van mijn paard
geen lawaai konden veroorzaken. Alles ging goed
tot op de top. Ik was weer opgestegen en reed om
zichtig om een rotsmassief heen. Daar stonden
vier Sioux op vier meter afstand met de gezich
ten naar mij toe. Zij hadden mij gezien!
40, Toen Achmed ben Tof de boe-
venwiggel op de vloer van de gang
zette, werd het geratel zeer luid. Daar
na stelde hij het apparaatje buiten
werking. „Wat bevindt zich hieron
der?" vroeg hij. MacBrani deed een
stap naar voren. „Hieronder bevindt
zich een deel van de kelder" verklaar
de hij: „Maar daar kunnen we on
mogelijk bij." „Hoe kan dat nou",
zei Piet Loeris.: „Er zal toch wel een
trap naartoe zijn!" De edelman schud
de het hoofd. „De ruimte, waar ik
het over heb, is al eeuwen geleden
dichtgemetseld," sprak hij: „Daar
kan zich niemand in bevinden, want
er is geen aasje lucht." „Er viel even!
een zwijgen over het gezelschap dat
door de detective verbroken werd.
„Onzin" gromde hij: „Dat instrument
treedt niet voor niets in werking. Ei
moeten zich boeven in die kelder op
houden en ik zal ze vinden óók'" Ja
maar hoe wilt u dan bij ze komen
meneer Loeris?" vroeg Sientje, dié
het nog steeds een vreemde onderne
ming vond. Haar vermaarde brood
heer wierp haar een geërgerde blik
toe. „Als Hat Si Kee en z'n troep er
uit kunnen komen, kunnen wij er ook
inkomen!" hield hij vol: „En dat zal
ikJuUie bewijzen!" Hij liet zijn blik
ken langs de wanden van de gang
dwalen, waaraan een keur van wa-
pentropheeën hingen. Vervolgens ook
haalde hij er een glanzend, Schots
kromzwaard af en begon met de
punt daarvan tussen de naden van de
plavuizen op de vloer te wrikken.„He!
Wil je dat wel es laten!" gUde Mac
Brani geschrokken: „Dat is een heel
kostbaar zwaard, weet je dat?! Maar
I Ja onAfir7no'«'Or
Kosioaar zwaara, weer je aai;: ivxuax
de wereldberoemde spoorzoeker
schonk geen enkele aandacht aan de
geschokte edelman. Integendeel,
ging rustig door!
hij
