Vt ffc-fe#
Pilolen handelden soms uit
rassenhaaf of wanhoop
Russische taktiek met
een „ramspoor
DE DICTATOR en de PADDESTOEL
Jl
Mi-loclc1
DE LAATSTE BRUG
HET VERWENSTE LAND
V
Pelsjagers van Rio Peco*
Alfredo
"nrW"
mé
17.95
JAPANSE DOODVLIEGERS (II)
fessad
ROBERTSON'S
PORT
I
whisky
de luxe
Me,
1-
"3
Het Geheim von de Spookkelder
WOENSDAG 11 NOVEMBER 1964
(NÉfc t
iy,
Scotch at its lightest
r>
Het teken tot verspreiding van
de zelfmoordidee onder de Keizer
lijke Japanse Luchtmacht werd
gegeven door een majoor, wiens
't helpt en
't is lekker
Ramspoor
Geen ridderlijkheid
VLUG. VE
socks of standing
- V.
door NORBERT KUNZE
THE GAME BIRD OF THE DOURO
Robertson's
ffc OLD
lV RUBY
(kop ree
Cu>/J Zt/t/ Ge HOME tv OM
o h/ulp re vppcetj,
u/Att/r oe SMUGFer/ use-
Mepet/ /v Gei/pp/Z!
WM
De Wadders
t% 1
Advertentie
Importeur
J. J. Melchers Wz,
Schiedam
Advertentie
naam lang in de Japanse geschie-
j denis zal bewaard blijven.
Hij heette Katushige Takata en be-
j hoorde tot een jachteskader. dat tegen
de Amerikaanse zee. en luchtmacht op
trad met vliegtuigen van „Zero"-type.
Tijdens een raid boven de Stille Oce
aan kreeg zijn machine een treffer in
een der vleugels. Heel waarschijnlijk
iwerd de majoor ook levensgevaarlijk
I gekwetst. Met zijn toestel cirkelde hij
nog enkele wanhopige keren boven een
Amerikaanse torpedoager om zijn bom-
menlading te droppen, maar hij slaag
de er niet meer in zijn „Zero" in de
gewenste positie te brengen. Opeens
duwde hij zijn roer naar beneden en
de Zero dook recht op de torpedoja
ger af. Er volgde een helse ontplof
fing. een verschrikkelijke vlam sloeg
uit "de kruitkamer van het schip. De
eerste zelfmoordpiloot uit de geschie
denis van de oorlog tegen Japan had
zich bewust met zijn lading explosie
ven op een Amerikaanse torpedojager
gestort. Dit gebeurde op 17 mei 1942.
Het feit verspreidde zich terstond in
de rangen van de Keizerlijke Japanse
luchtmacht en twee dagen later wierp
een tweemotorig bombardementstoe
stel van het type „Betty" zich op een
Brits vliegdekschip. Aan de stuurknup-
pel zat luitenant Kobi en zijn toestel
was geladen met twee zware torpedo's
die bestemd waren om tegen het schip
te worden afgevuurd.
Japanse „doodvliegers" voor hun laat
ste vlucht.
Een vliegtuig stort brandend neer
Opgemerkt, dat er rond dezelfde perio
de in Rusland door de Sovjetpiloten even-
eens een taktiek werd geprobeerd, waar
bij Russische jagers Duitse vliegtuigen in
de lucht trachtten te rammen. De toe
stellen waren voorzien van een ramspoor,
j d.w.z. een stevige haak welke onder de
I romp was aangebracht en waarmee de
Roden probeerden een stuk uit de Duitse
machines te rukken. Gewoonlijk betrof
het een deel van het staatroer of een vleu
gel. Haakten de Russen een Duits, dan
verdwenen ze meestal met her. in de
diepte De Duitsers beproefden deze tak
tiek zonder succes in Frankrijk.
Terwijl deze proefnemingen langs de
Franse kust werden ondernomen woed
de de oorlog tegen Japan in volle hevig
heid. Langs beide kanten vielen massa's
doden en zowel de U.S.A.F. als de Kei
zerlijke Japanse Luchtmacht kregen har
de noten te kraken. De Amerikaanse
vliegtuigen kwamen niet zeer superieur
aan de Japanse en in het luchtgevecht
hadden beide praktisch gelijke kansen.
Daarbij voegde zich het feit, dat de Ame
rikanen boven alles hoopten heelhuids uit
de strijd te komen, terwijl de Jappen
niets ontzagen en zich desnoods ten
volle inzetten als zij hun tegenstander
maar in het zand konden doen bijten.
4» .J*1Crr
Het werd dan een verwoede strijd,
waarbij geen ridderlijkheid gold. Tot
de gevechten in het Guadalcanal-ge-
bied uitbraken, werden er meestal
luchtgevechten door enerzijds de U.S.
A.F. en het luchtmaehtkorps van de
US Navy en anderzijds de Jappanners
geleverd boven de Stille Oceaan. Wie
in het water terecht kwam, was redde
loos verloren, want het aantal piloten
dat door de opsporingsdienst werd ont
dekt, is eerder miniem te noemen.
De meesten vielen met hun valscherm
in zee met of zonder valscherm
en werden na enkele uurtjes ronddob
beren door de haaien opgevreten. Was
de zee woelig dan verdronken de pech-
hebbers praktisch onmiddellijk. Het
zelfde gold voor de Jappen, maar zij
aanvaardden hun lot met meer gela
tenheid en vaderlandsliefde. Het is
onder deze omstandigheden dat er bij
de gevechten in Guadalcanal opnieuw
zelfmoordpiloten optraden. Liever dan
met hun getroffen vliegtuig in zee te
storten en de verdrinkingsdood tege
moet te gaan. richtten de Japanse pi
loten hun toestellen op de Amerikaan
se schepen. Hoewel zij door tiental
len kanonnen en mitrailleurs in het
vizier werden genomen, slaagden er
toch Jappen in hun prooi te bereiken
en met hen de lucht in te vliegen.
Het onderzoek dat de Amerikanen heb
ben gewijd aan de reconstructie van
de feiten, die tot de ontwikkeling van
de zelfmoordidee hebben geleid, heeft
uitgewezen' dat de piloten, welke aan
deze raids deelnamen, eerder aldus
handelden uit haat tegen het blanke
ras dan om te worden opgenomen on
der' de goden.
fifS 0F>/...J//... OEF-/.
EH„. Gd I/O mtLtEHTpE
ZOU HET (SAA/J
TMGE&S f
LATEH
DEepE GE/AHGEM
t/EMEt/j OAAP /S
HU... H'/HOLT HAAG
PE GEBOUW Er/'
Advertentie
dus fris,
TEXTIELFABRIEKEN EMILE
"en hygie^®0^
"LOCKEFEER N.V. HULST (Z)
54.
Advertentie
OLD
tUBY
PORT
*P4k*t^oh Bros Co u
Zij begrepen het echter niet. Zij geloofden, dat hij hun wilde verklaren,
wat er gebeurd was. Maar dat wisten zij immers reeds. Daar wds de dode
en deze Milan Peric was de moordenaar. Wat viel er verder nog te verklaren.
Milan werd ondervraagd, wat hij dan te verbergen had. Hij werd in het
nauw gedreven en wikkelde zich meer en meer in tegenstrijdigheden.
Zij doorzochten de kelder.
En zo vonden zij ook de Engelsman. Er werd een baar gehaald en de
Tommy werd er op gelegd en naar boven gedragen. Naast hem lag de dode
Oestasja-man en nu brachten zij ook hem een baar en een deken, waarmede
zij het lijk bedekten.
De binnenplaats was vol soldaten, en ook een paar burgers hadden zich
er op gewaagd. Het was zeer snel bekend geworden, dat Milan Peric een
Engelse vliegenier bij zich verborgen had gehouden en dat hij een Oestasja
neergelegd had, die dit geheim had ontdekt,
Milan werd weggeleid om verhoord te worden.
Mannen van de Oestasja droegen de Engelsman en hun dode kameraad
achter hem aan. De menigte nieuwsgierigen week aan beide kanten achteruit
en liet de stoet passeren.
Achter de baren volgde Momcillo. Hij droeg zijn pet zo trots alsof het een
kroon was en hij marcheerde met een wonderlijke paradepas, die de mensen
deed lachen. Bij ieder paar stappen scheen een onzichtbaar mechanisme te
worden ingeschakeld, dat zijn hand naar de rand van zijn pet omhoog hees.
Deze groet was voor de Duitsers iets nieuws, want Momcillo salueerde mei
gesloten vuist.
Scherer reed juist bij het huis van de commandant voor, toen de stoet over
het marktplein naar boven kwam. Hij stapte uit en sloeg het gebeuren gade
Milan Peric liep kleintjes en ineengedoken tussen twee soldaten, die hun
geweren gereed hielden om te schieten. Toen Momcillo voorbij hem defileer
de, riep Scherer een man van het escorte toe, dat hij hem de pet moest af
nemen. Zo ver was het gelukkig nog.niet, dat de broeders hier openlijk
partijpetten konden dragen!
De soldaat wilde Momcillo de pet van het hoofd rukken, maar het gelukte
hem niet. Momcillo had zich vliegensvlug omgedraaid en de hand, die naar
zijn idool greep, gepakt. Hij beet er in en de soldaat brulde van de pijn
Vóór een ander kon ingrijpen was Momcillo door de haag van de toeschou
wers heengebroken en liep weg. Hij verdween in een zijstraatje. De pet had
hij echter afgenomen en onder zijn hemd verborgen.
Om zich de verzetsstrijders van het lijf te houden, hadden de Italianen bij
hun aftocht uit Poltewa ook de weg achter zich opgeblazen. Zij hadden daar
een bijzonder gevoelig punt voor uitgekozen. Dicht tegen een steile helling
gevlijd, leidde de weg om een ver boven de afgrond oprijzende rotspunt heen
Wanneer men van Poltewa komend de plek naderde waar de weg opge
blazen was, zag het er uit, alsof de weg plotseling in de hemel verdween
De pioniers van de aangekomen afdeling waren nu al urenlang bezig, met
behulp van explosies, een nieuwe weg in de rots van de berghelling te maken
De uit de plaats gerequireerde schare van burgers waren met schoppen en
houwelen toegerust en werkten onder leiding van de soldaten.
Het werk was snel gevorderd, want de rots bleek brokkelig en verweerd
te zijn en de ontploffingen hadden reeds een aanzienlijke geul in de helling
gevreten.
Helga en Miliza werkten naast elkaar.
(Wordt vervolgd)
UK/Kom a/u-^i. Coeoehp-
Ueu, kom a/u-\Uouo, neGR
uer/.' u eeut HoMU/a/s!
Ft aars' mkpkt
U HET?
j jtecMT.' /k Mes ecu tetu-
I Kg Kou GG/HTftKK6S KOORTS!
opu /zat) o /k a ppu
LruoeetoeseMTHee re
MfMfU! oor IS UlTSTe-
eeho,, c/voeatoeSGM-
1 Thgg zo nee tK /op/cs
L MPPUO KrESF/JU GE
KKO, EU
er/ UOOM 9
sptenPiJ^L
wet poe-r
u T0GEH
SPtef'
p/jrJ
/oor K/es
Pr/u nes n<
een u/tste
Keu O M/DDSt
GeMPPKT /PU
Pt THEP
w/j uutp
Meu t/ooe
/ppKeus/er.' uer pts\.
TsGeu m/ju KHeuMP-
T/euf Zookp ee vee-
PuoeK/uc /pu ut see
komt. uea ik dppz L
Zou tPST /PU. OPPR- A 'S,
/PU Hear U Geen
i r—. sK Hep/uuerz Me.
Dee"„ DPT, Toeu tK
WPS...
PKPPT.Me er
WET /PU! tK
weer u/pT uer
ts.' op ou ze
teePT/jo HE6-
Jp we WV V
SMUK FT oooï'
SMUKP, D'e
SMURF
SMURFT
114. Hun zware verliezen toebrengend joegen de
regeringstroepen de Sioux de bergen op. In aller
ijl sprongen de Indianen op hun daar gereed staan
de paarden en in een oogwenk ontaarde hun terug
tocht in een wilde vlucht. Dit leek overste Vandij-
ke voldoende. Bij de Indianenlijken bevond zich
het ontzielde lichaam van „Machtige Bizon'". Zon
der hun aanvoerder zouden de Indianen geen twee
de aanval wagen. Men sloeg een kamp op bij het
keteldal en begroef de honderden lijken. De volgen
de dag reed men in triomf Fort Scott weer binnen.
Na deze daverende overwinning wilde mijn vriend
Emery geen minuut langer dralen. Hij vJu^dS
kreeg de nodige inlichtingen over mij en s
zat hij al aan mijn bed in kleuren en ik
overwinning te beschrijven. „Maar nu
genoeg van de Indianen", zo eindigde hij z«.n jg
haal. „Ik wil nu leeuwen en nijlpaarden zie"ee0
trek met de meeste spoed naar het oosten, ,ef
daar de boot en ga naar Afrika. Daar is het v
weer, moet ik zeggen. Het is jammer, dat je
een week hier moet liggen, anders kon je B»
Ik zei dat ik dat toch niet kon. omdat ik Winne
beloofd had terug te keren ,Dan kom je ro
andere keer".
eens een
Advertentie
Elke OLVEH polis is winstdelend
liis
51. Nadat hij de hele rol touw in
het gat had gegooid, bracht Achmed
ben Tof beide wijsvingers naar de lip
pen en blies er krachtig op. Er klonk
een door merg en been dringend ge
fluit en daarna gebeurde er iets onge
lofelijks! Het touw begon zich lang
zaam op te richten uit de rol en het
uiteinde ervan kwam naar boven.
Toen het zich een paar decimeter bo
ven het gat bevond bleef het stokstijf
staan. Nadat ze van hun verbazing
waren bekomen, begonnen Piet Loe
ris, Sientje en MacBrani luid te ap
plaudisseren. „Knap werk .broer, mot-
tenbal", riep de detective, de kleine
oosterling hartelijk op de rug klop
pend: „Wat een uitvinding! Als je nog
een touwtje over hebt om mee te oefe
nen, mag je mij dat kunstje óók le
ren!" Achmed ben Tof boog gevleid.
„Cocosnoten mogen uw neusgaten vul
len, heer Loeris. Het zal mij een ge
noegen zijn, u de mystieke kunst van
het verre oosten bij te brengen! Wie
gaat er het eerst naar beneden?" „Is
het wel sterk genoeg, om een mens
te houden?" vroeg Sientje anstig.
„Als het moet kan het een
sen. dame!" antwoordde de p
waardig: „Ik zal u meteenne eed
leveren!" Even later was hij ^jpt,
elegant sprongetje in het tou J*oerd«-
dat inderdaad geen vin v j^en-
Daarna liet hij zich rustig piet
Enkele ogenblikken daarna ware"
Loeris, Sientje en MacB veJ*
gevolgd. Toen het hele gezelschap
lig en wel op de vloer van de k de
stond, blies de oosterling weer nu
vingers en zachtjes gleed h geUr1^
naar beneden, waar het z ch K
oprolde en roerloos bleef hge
