m/.
Pierre Etaix „Le
soupirant") filmt weer
Volgend jaar film van
Peter Sellers met De
Sica als regisseur
AP
'Grand
si'mumnac
ïs-
EAU
tariefstop
M(ET) L(UNS) F(OORUIT)
Paus niet naar
krottenwijken
van BOMBAY
Leiden herdenkt
de 26e november
W aarschuwing
van ontevreden
Belgische artsen
Bouwvakbonden
WEG UIT DE
NIEUWE C.A.O.
Ontslag van agent
nietig verklaard
r~
Rijkdom
Waarom ernstig
Verrukkelijk leven
Brug weg
Vraag naar
de gerenommeerde
kwaliteitssigaar
ER IS MAAR
CAO-1964 opgezegd
VRIJDAG 27 NOVEMBER 1964
PAGINA 7
Scène in de film „Le Soupirant"
van Pierre Etaix, waarin deze zelf
de rol speelt van de verlegen jonge
man, die volgens zijn ouders nu
eindelijk maar eens moet gaan
trouwen.
n
tr
k\
Rita Tushingham, wier spel in
het toneelstuk ,A Taste of Honey'
Vittorio de Sica diep ontroerde.
PIERRE ETAIX
Vittorio de Sica gaat Peter Sellers
regisseren in de film „After the
Fox".
Ook in kistjes van 25 en 50
Voor fijnproevers
een juist „Frans" bestuit
van een goed diner en
een gezellig samenzijnr
IMPORTEUR: rtFSiS
TILBURC
^6
•HOe frndhiaarP1nChë mSe°t
Gistermiddag is in het pers
centrum Nieuwspoort een ex
positie van Luns-karikaturen
door de minister zelf geopend.
Bomans completeerde de grap
jes van tekenaar Opland met een
inleiding over karikaturen en
ministers. En minister Luns
bleef niet achter. Men ziet de
grote drie bijeen.
zestig kilometer ten zuiden
X^tjs, diep jn de dennebossen,
«negentiende eeuwse Chateau
t \otlefort-en-Yselines. jjet is in
Aj! stijl gebouwd door een Oos-
'l j?e miljonair in de jaren zeven-
vS^ens de laatste wereldoorlog
■vVtitjj Goering het als zijn hoofd-
J^en^^hans zal het als indruk-
S tweede Achtergrond dienen voor
^tr-J ""1n:
„Yoyk>?te speelfilm van Pierre
«el in verv ?inds de oorlog is het
wke vijvers n staat gebleven. De
«iep zitten f°nteinen en water-
Vs een scher01 modder en kr°dê
'5 of vil-f k contrast tussen de
«efi13 kaihers, die met het oog
a- -mopnamen zijn gerestaureerd
Ik'Vrè en het labirint van
Vs gangen en verwaarloosde
h' een tweehonderd in ëetaL
ksten^^u'k' dat een aantal fihn-
rl ^istprT u<*t een aaiw^
V «t-n1? .°P bezoek kwam, was Etaix
S' be hoa ZOnder moeilijke
J V- doeling was, dat een stekker,
VSe™?kracht voortbewogen m
g\.m^ttacL goudvliegen. I
fen
omgekeerde
in
Deze
volg-
Sf5 aehi"* °Pgenomen, waarbij de
C' swteruit liepen en de stekker
&0ontact trokken. Een moei-
k^oS; eer was, dat het ged«:lte
vv, me; waarin de stekker door
iV? ontj0®' 'n vertraagd tempo moest
w«et I®n'?men, opdat de toeschou-
flat °i kunnen zien. Dit bete-
d6 snelheid van de camera
:u, 0Pnamen moest worden ge-
o is
iaat11 kteine. Hebt gebogen man
iR eemet grote melancholieke
ikï i teitttVerstr°oid, nadenkend uiter-
•iklfi?11 de «iet 20 heel veel verschil-
Pt P1 T guur> die hij in zijn eerste
i?i Soupirant" (D'r moet nu
In VL?Pnl^. ouwd worden) uitbeeldde.
v*hen gaat hij uiterst grondig
«C <Wui aandacht, ook voor het
4*Vt> .Palwv ZlJn regie van de acteurs
maar strak.
wat hij had gedaan, voor-
maken van de film be
ek "Ik ben begonnen als
j.1pPer en boekillustrator. Daar
in yhw clown en trad ik op in een
NNlétF met Nino. Ik had ook een
atiK.s T«ummer. Ik heb nauw met
u samengewerkt aan het
or diens film „Mon Oncle".
SCHE VIERKANTEN
18
ts
18
11
8
il
14
15
IS
li
IS
IS
VertikaaJ dezelfde woor-
llonau" 2' °v®rs.cll,rt - 3. *h-
r kt- - "gu - 4. halmen van ge-
9- "irv slQt„, orschbnende sto1 - 6-
- 8. Frans schrijf-
8e h deaV" - 10' struisvogel - 11.
est drift van de hals '3 wei-
15 touw (Mal.) - 16
Uv. .-"ai: G Van 36 november
vit't ""Wel, I F'°ttielje; 2 Bijlmermeer.
t,V2iS,U p n - i arode. pk: 5 a=n, rent:
10 lu A'ex. Sinai: 8. raat; 9
IV' 3 „V 1 ''"""Wegen11 mand, Ede
hder i acacia; 3 lijkmaal.
"11»' tol,' 6- irortJ 4- tm' examen; 5. te-
ti» age- q stuw; 7. Emmen, mee;
8. jeep. pa, UEd.; 10. Erl-
In de film „Pickpocket" van Bresson
heb ik een gewone rol gespeeld, maar
dat deed ik alleen, omdat ik het geld
nodig had. Normaal acteren interesseert
me niet. Daarna ben ik begonnen mijn
eigen films te maken, waarin ikzelf op
trad. Eerst korte films zoals „Heureux
Anniversaire" en „Rupture daarna, in
1952 „Le Soupirant'Sindsdien heb ik
het voorbereidende werk gedaan voor
,Yoyo\"
De film „Yoyo" zal volgens Etaix laten
zien, dat persoonlijk geluk en vrijheid
weinig te maken hebben met materiele
rijkdom. Het is de geschiedenis van een
miljonair, die er genoeg van xrijgt om
alleen in zijn weelderige kasteel te teven
en die zich aansluit bij 't meisje, dat mj
in zijn jeugd heeft liefgehad en het Kina,
dat zij van hem had. Hij heeft ze terug
gevonden als artiesten in een rondrei
zend circus. In het nomadenleven, dat nij
met hen leidt, vindt hij het geluk terug.
Tien jaar later is de tweede wereldoor
log oorzaak, dat de zoon, in hun nummer
Yoyo genaamd, van zijn ouders wordt
gescheiden. Hij keert in 1945 terug en
begint een nieuwe loopbaan in het va
riététheater, op de televisie en in films.
Zijn enige doel is, rijk genoeg te worden
om het kasteel terug te kopen, dat aan
zijn vader heeft toebehoord. Maar zodra
hij het kasteel heeft gekocht, en kan
leven in dezelfde staat als zijn vader,
veertig jaar geleden, ziet hij zijn ver
gissing in. Hij vindt zijn ouders terug
en voegt zich weer bij hen in het circus.
Etaix zelf speelt de rollen van de vader
en de zoon op latere leeftijd.
„Sommige mensen zeggen", aldus
Etaix, „dat ik Buster Keaton imiteer.
Maar dat is absoluut niet waar. Om te
beginnen had ik mijn eigen stijl al ont
wikkeld, voordat ik ooit een film met
Keaton had gezien. Daarna heb ik na
tuurlijk een massa van hem geleerd,
maar er is geen sprake van imitatie. Ik
heb een hekel aan gemakkelijke, uit
sluitend op woorden gebaseerde humor.
Maar dat betekent nog niet, dat de
wise-crack, zoals de Amerikanen zeggen,
de woordgrap, niet in een film kan sla
gen. Kijk maar naar de Marx Brothers,
die alle soorten grappen; verbaal, visu
eel, satirisch enz. wisten te vermengen
en die hun kunst zo vervolmaakten, dat
ze praktisch iedereen hebben verhin
derd om in dezelfde geest te gaan wer
ken. Het is onmogelijk hen op dit gebied
te overtreffen.
In tegenstelling tot wat veel mensen
denken, wordt een komische film meest
al met de uiterste zorgvuldigheid voor
bereid, voordat er met de opnamen
wordt begonnen. Tati besteedt gewoon
lijk drie jaar aan de voorbereidingen
van een film. Zelf improviseer ik nooit
tijdens de opnamen. Voordat ik ermee
begin, zie ik in mijn verbeelding al pre
cies, hoe het moet worden. Natuurlijk
kunnen er zich tijdens de opnamen on
verwachte komische dingen voordoen.
Dat maakt het filmen juist zo opwin
dend en boeiend. Maar dan moet je toch
heel erg oppassen, want wat op zich
reusachtig grappig is, kan bij het monte
ren het geheel bederven.
De enorme Rolls Royce, die In de
filmstudio stond opgesteld, zou de walvis
van Jonas op een ondervoede spiering
hebben doen lijken. En bijna verloren in
een hoek van het dure voertuig zat zijn
kostbaarste accessoire: Vittorio de Sica,
die net van Rome naar Engeland was
komen overvliegen. Hij deed niet de
minste moeite zich een houding te ge
ven, die in overeenstemming was met
de indrukwekkende Rolls. Op zijn schoot
lagen een opgerolde regenjas cn een
papieren zak en in zijn handen hield hu
een werkvergunning, terwijl hij met rol
lende ogen en in zijn zwaar Italiaans
accent zei: „Je hoeft heus geen naaister
te blijven, kind. Met benen als die van
jou kan je de maatschappelijke ladder
makkelijk hoger opklimmen
De Rolls bevatte vrijwel alles, behalve
een naaister, om te luisteren naar de
woorden van een man, die op 63-jarige
leeftijd en na vele jaren als vooraan
staand regisseur en acteur nog altijd
een van de charmantste mannen ter
wereld is. Vittorio de Sica repeteerde de
rol, die hij zal spelen in de film „Moll
Flanders", waarin hij Kim Novak tot
tegenspeelster heeft. Hij vindt de En
gelse taal nog altijd even ondoordring
baar als de Engelse mist, maar hij speelt
de rol, omdat hij het leuk vindt.
„Waarom zou je sex ernstig nemen?"
zegt hij. „Je kunt er veel beter om la
chen en daarom speel ik deze rol in
„Moll Flanders". Ik ben er een verliefde
graaf in, die erg grappig is en een oude,
oude man, net als ikzelf." Die laatste
opmerking is kennelijk bedoeld als een
grapje. Zijn glimlach wordt tenminste
een brede grijns. Die glimlach van De
Sica vervaagt trouwens nooit, zelfs als
duidelijk blijkt, dat hij geen idee heeft,
wat er tegen hem wordt gezegd. Maar
De Sica's glimlach is niet gemaakt of
vals. Hij komt van binnen uit en is
karakteristiek voor zijn persoonlijkheid
en zijn werk. „Alles komt bij mij recht
streeks uit het hart. Ik voel alles en zorg
er voor, dat ook mijn acteurs het voe
len", legt hij uit.
Een van zijn beste films, „Umberto
D", die hijzelf produceerde, regisseerde
en speelde, heeft verlies opgeleverd.
„Nu werk ik voor anderen. Ik heb al
mijn geld verloren", zucht hij drama
tisch. Een verklaring, die natuurlijk met
een korreltje zout moet worden geno
men. De papieren zak en de werkver
gunning nog altijd in zijn handen ge
klemd, krijgt hij het vervolgens in de
studio druk met een beroemdheid te
zijn. En het is juist een deel van zijn
charme, dat hij zich daaronder soms nog
verlegen voelt.
„Ik moet Rita Tushingham gaan op
zoeken", zegt hij. „Dat is een geweldig
meisje. Ik heb haar op het toneel in „A
Taste of Honey" (De Smaak van Honing)
zien spelen. Na afloop was ik zo ont
roerd, dat ik stil wegging om een wande
ling te maken. En zij dacht, dat ik haar
niet achter het toneel kwam opzoeken,
omdat ik haar niet goed vond. Dat moet
ik nu goed met haar maken. Toen wilde
ik niet, dat het er op zou lijken, dat die
beroemde De Sica haar complimentjes
kwam maken, terwijl ik in werkelijkheid
diep ontroerd was."
„Ja, het is allemaal in kannen en krui-
ken, en als ik niet te veel aankom
Peter Sellers kijkt naar zijn voeten, als
of die op een weegschaal staan zal
Vittorio de Sica me in de lente van het
volgend jaar regisseren." Peter Sellers
is vol ongeduld om te beginnen aan zijn
volgende film, die in Italië zal worden
gemaakt. „De Sica", zegt hij gelukkig,
„is geen gewone regisseur, hij heeft iets1
te zeggen. Toen ik hem Sophia Loren
heb zien regisseren in „Twee Vrouwen",
heb ik mezelf beloofd, dat ik niet zou
sterven en dat gebeurde bijna
voordat De Sica me had geregisseerd.
Nu heb ik hem. Is het leven niet ver
rukkelijk?" Sellers steekt zijn neus in
een bos rozen en zucht. „Geen geur
de internationale roos. Gekweekt om
niemand tegen te staan, ongeacht ras,
afkomst of kleur. Is het leven niet
droevig voor rozen?"
De nieuwe film van Sellers, getiteld
„After the Fox" (Achter de vos aan)
zal de eerste zijn voor de maatschappij,
waarvan hij en de producent John Bryan
eigenaar zijn. Deze maatschappij draagt
de naam Brookfield Productions, ge
noemd naar het huis van Sellers in het
Engelse graafschap Surrey. „John heeft
al het werk gedaan, terwijl ik hoe
noem je dat? herstellende was. Ik
speel de rol van een Italiaanse kruimel
dief, die bij de filmerij verzeild raakt.
We hebben Claudia Cardinale voor de
(Advertentie)
vrouwelijke rol en nu zijn wij op zoek
naar een Amerikaanse acteur, die de rol
van een oude ster uit Hollywood wil
spelen. Je ziet hem in feite niet zijn
pruik opzetten, zijn valse tanden indoen
of zijn corset aanrijgen, maar de man,
die de rol speelt, moet in staat zijn te
suggereren, dat al die dingen er zijn.
Ik heb het volgende lijstje met candida-
tenNee, het is misschien toch maar
beter om dat voorlopig maar geheim te
houden."
Sellers begint pas in mei van het vol
gende jaar met zijn werk voor de De
Sica-film. De vraag, of hij die tijd zal
benutten om intussen nog in andere
films op te treden, beantwoordt hij met:
„Nee, nee, ik moet de dingen niet over
drijven. Ik zal alleen nog wat tijd vrij
maken om voor mezelf een korte film
te maken, een vervolg op „The Running,
jumping and Standing Still Film" (Een
door hemzelf gemaakte experimentele
filmklucht van elf minuten). De film
begint met een vrouw, die uit bed komt
en de doek van een vogelkooi afneemt.
In die kooi zit een miniatuur menselijk
symfonie-orkest te spelen. Dan gaat het
beeld over naar een openbaar toilet,
waar een hand de lijst van medewer
kenden aan de film op de muur
schrijft
Peter Sellers ontbreekt het gesprek,
dat in een Parijse studio plaats vindt
en zet haastig de Richard Hl-pruik op,
die hij samen met een fluwelen kos
tuum draagt voor zijn rol als de krank
zinnige analist van Peter O'Toole in de
film „What's New Pussycat?", die dooi
de Britse regisseur Clive Donner wordt
geregisseerd. Terwijl hij in de richting
van de camera loopt, schreeuwt een
Franse assistent-regisseur: „Un peu de
silence", dat hij, ten gerieve van de
Engelse acteurs, laat volgen door „Belt
up" (koppen dicht), s'il vous plait".
Sellers straélt: „Dat heb ik hem ge
leerd", zegt hij.
De Trestle-brug in de Amerikaanse
staat New Jersey, die beroemd werd
uit de klassieke film „The Great Train
Robbery", zal worden gesloopt om plaats
te maken voor een moderne verkeers-
brug. De 94 jaar oude brug, die loopt
van West Paterson tot Totowa, werd
voor het eerst in de geschiedenis van
de Amerikaanse film voor het maken
van een buitenopname gebruikt. In de
betrokken brugscène zag men hoe vier
gemaskerde mannen in een trein van
Erie naar Lackwanna stapten, de sto
ker er af gooiden en zich met sieraden
en geld uit de voeten maakten om later
door een groep achtervolgers te worden
achterhaald.
De film koste cameraman-producent
Edwin S. Porter het toen. ongehoord
grote kapitaal van 400 dollar. Voordat
de filmcamera's de Trestle-brug be
roemd maakten, was ze twee heer eer
der in het nieuws geweest: m la75, toen
twee herstellers om het leven kwamen
en in 1888, toen een kolentrem bijna
verongelukte bij een botsing met een
paard, dat tussen de raus beklemd was
geraakt.
KarelI
in doos van 10
BOMBAY, 27 nov. (KNP) Kardi
naal Gracias van Bombay heeft mee
gedeeld, dat er enige veranderingen
aangebracht zijn in het program, waar
aan de Paus zich tijdens zijn bezoek
aan het Internationale Eucharistische
Congres zal houden.
Van dit program is met name een
bezoek van de Paus aan de krotten
wijken van Bombay geschrapt, omdat
men gezien de ervaringen van Je
ruzalem vreest voor het leven van
de Paus. Men is bang, dat de Paus
door de grote menigte onder de voet
zal worden gelopen.
(Van onze universitaire correspondent)
LEIDEN, 27 nov. Op 26 november
1940 hield de Leidse hoogleraar Cleve-
ringa zgn historisch geworden protest
rede tegen het ontslag van de Joodse
hoogleraren. Ter herdenking van deze
daad die geestelijk bevrijdend heeft ge
werkt worden telkenjare bijeenkomsten
gehouden. Dit jaar werd de herden
kingsrede in Leiden uitgesproken door
prof. dr. Th. J. G. Locher, hoogleraar
in de algemene geschiedenis en de wijs
begeerte der geschiedenis. Zijn toe
spraak was getiteld: ,,De vijand en de
vrijheid".
De strijd tegen de gemeenschappelijke
vijand, het nationaal-socialistisehe
Duitsland, hernieuwde de eenheid en
het saamhorigheidsgevoel in het Ne
derlandse volk en onder de leden van de
civitas der Leidse universiteit. Prof. Lo
cher vroeg zich echter af, of het niet
mogelijk is zonder de vijandelijke ge
voelens te blijven cultiveren het saam
horigheidsbesef te behouden. De ver
eenzelviging van Duitsers en nationaal-
socialisten is immers niet wetenschap
pelijk, gezien de veranderingen die zich
in Duitsland na de catastrofe van 1945
hebben voltrokken. Of wij de positieve
winst van 1940 kunnen behouden zonder
het toen noodzakelijke negatieve ele
ment, is een vraag waarvan de beant
woording vooral afhangt van het jonge
re geslacht.
DEN HAAG, 27 nov. Het Algemeen
Neclerlandsch Persbureau, ANP en het
Indonesische persbureau Antara hebben
een overeenkomst tot wederzijdse bij
stand gesloten.
Advertentie)
A
A
BRUSSEL, 26 nov. Om uiting te
geven aan hun ontevredenheid over
regelingen voor de honoraria in de zie
kenhuizen zullen de Belgische artsen
vrijdag hun patiënten niet in de zieken-
inrlchtingen, maar wel thuis ontvangen.
De patiënten in de ziekenhuizen zullf.
normaal worden verpleegd. Een woord
voerder van de Belgische artsenfedera
tie verklaarde, dat de „waarschuwings
staking" in feite neerkomt op het ver-
vroegen van de weekeinddiensten tot
vrijdagochtend.
dmv
wZ&Cfyr f iA
Een van de lokaliteiten van
„Nieuwspoort", het Haagse sa
menscholingsoord voor journa
listen, vlak om de hoek van het
Binnenhof, was gisteren boordevol
Luns en boordevol andere mensen. Aan
de wand politieke prenten waann on
ze minister van Buitenlandse Zaken
veelvuldig figureerde, op de ramen
zelfs op de dakvensters gepenseelde
Lunsen en Lunsjes. Het waren alle
voortbrengselen van de te teen stift en
het penseel van Opland, satirisch, te
kenaar van De Volkskrant. De expo
sitie was ingericht ter gelegenheid
van de verschijning van een bundel
van Oplands politieke prenten en aan
de opening van deze expositie werd
de kracht bijgezet van de aanwezig
heid van minister Luns, de veelgete
kende, zelf, van mr. van Thiel, de
voorzitter van de Tweede Kamer, par
lementariërs en een benauwend aan
tal journalisten. Temidden van hen
Godfried Bomans, die de expositie
opende met een toespraak vol zorg
vuldig gedoseerde overtredingen van
conventionele beleefdheidsnormen.
„Vroeger werd een minister kwaad
als hij in tekeningen werd bespot
zei Bomans, „hij kon zich da* permit
teren, want hij stond sterker dan de
minister van nu. Hij kon wie in onge
nade viel verwijzen naar ons koloniale
rijk, dat wij geheel zijn kwijtgeraak.
op een wijze waarvan de hier ge
portretteerde méér weet dan ik Bo
mans wenste minister Luns geluK met
zijn incasseringsvermogen en prees de
politieke eruditie van Opland, ,.dic zyn
kennis van zaken naar typisch Am
sterdamse trant achter een voortge
zette houding van understatement weet
te verbergen".
Breed stalde Bomans het genoegen
uit dat hij schepte in zijn macht de
hervatting van de Kamervergadering
te verhinderen zolang hij aan het
woord zou blijven. De Kamervoorzitter
was immers onder zijn gehoor en
diens absentie in de Kamer zou een
voortgaande behandeling van de De
fensiebegroting in de weg stean
Minister Luns vertelde hoe men in
het buitenland („waar ik wel ns ben
de Nederlander ziet als gespeend van
humor Door de manier waarop hij
dat vertelde bewees hij hoezeer de
buitenlander ongelijk kan hebben. In
Nederland („waar ik ook wel ns ben
had de heer Luns kortgeleden verre
gaande staaltjes van humor verno-
AMSTERDAM, 25 nov. Gisteren
hebben de drie bouwvakarbeiders-bon
den de bouw-CAO opgezegd. Tegelijk
hebben de drie bouwvakarbeiders-bon-
bedrijf enkelo van hun eisen kenbaar
gemaakt. De bouwvakarbeiders willen
af van de zogenaamde tariefstop, die
deze zomer tot zoveel moeilijkheden
leidde in de hoofdstad.
De CAO die nu is opgezegd loopt
nog tot 1 maart. Maar per 1 januari
willen de vakbonden alvast een tus
sentijdse loonsverhoging van twee
tot drie pet. om een compensatie te
hebben voor de hogere AÓW-premie.
In de CAO die thans geldig is, staat
een plafond in het systeem van ta
riefbeloning. en mag er niet yeraer
mee gaan dan 35 pet. van het uur
loon.
DL aanbrengen van een Pla^P^_wdf
de bonden, reeds voor de °nrH.. eijsen
hoofdstad, niet sympathiek Zo «sen
daarom nu dat de tanefbelonmg on
belemmerd hoog mag oploR®" %sol"1
de prestatie van de arheiders volgt
ging volgend Jaar m" nQg niet zy
Z1'ln'v,t'ongfiader overleg in de Stichting
wachten na Wel ma.j;en zij ken
baar de prioriteit welke de bouwvak
kers door de regering vorig jaar is toe-
eekend niet verloren te willen laten
laan. En'kele andere eisen zijn nog:
viifdaagse werkweek gedurende het
hele jaar, een uitkering van honderd
pet bij vorstverlet in plaats van de
negentig pet. nu. De bonden studeren
nog op een plan vermogensaanwas-
deling toe te passen in de bouwbedrij
ven. De gedachten gaan naar investe-
ringsloon.
men. In een vergadering van een Ka
mercommissie was de uitdrukking ge
vallen: „We moeten oppassen dat de
venerische ziekten ons niet boven het
hoofd groeien", waarop de betrokken
bewindsman had geantwoord: „Tot nu
toe ben ik daar nog niet mee in aan
raking geweest".
Bij alle lof voor Opland hechtte de
heer Luns eraan te verwijzen naar zijn
werkelijke neus, zijnde een bemoedi
gende correctie van de vertekening
die Opland daarvan pleegt te maken.
Ergens had de minister bij een teke
ning van hem zien staan: M.L.F
„Betekent zeker: Met Luns Fooruit",
zei de heer Luns. Nog een kwartier
na afloop van de plechtigheid zat hij
geduldig en toegewijd, als gold het
een rituele plicht, handtekeningen te
zetten in exemplaren van Oplands
bundel, hem aangereikt door een lange
rij wachtenden, alleen even tuk op de
magische verrijking van hun boek.
DEN HELDER, 27 nov. De 52-ja-
riee Helderse politieagent P. van der
W ee die na negentien jaar politiedienst
door' de gemeente Den Helder onvoor
waardelijk was ontslagen, heeft niet te
vergeefs een beroep gedaan bg het
Ambtenarengerecht in Haarlem. Het
ontslagbesluit is nietig verklaard.
Een onjuist opgemaakt procesverbaal
vergde teveel van het geduld van zijn
baas. De politie-agent -eeg ontslag.
Voor het Ambtenarengerecht was de
commissaris van politie al verweten,
dat hij de fouten van de hoofdagent wel
erg breed had uitgemeten. Welke gevol
gen deze nietigverklaring voor de be
trokken hoofdagent zullen hebben,
is nog niet duidelijk.
DEN HAAG, 27 nov. Bij beschik
king van de directeur-generaal van de
P.T.T. is aan de directeur van het
R-ijkskuststation Scheveningen-Radio te
IJmuiden, de inspecteur der P.T.T. C.
VAN GEEL, met ingang van 30 no
vember a.s. eervol ontslag verleend,
zulks met dankbetuiging voor de door
hem aan het staatsbedrijf der P.T.T.
bewezen diensten.
