T
Aviva Semadar maakt
haar liedjes zelf
meisjes in
meerderheid
„The French Song"
PLAAT WAS AL BEROEMD,
ZANGERES NOG ONBEKEND
Lucille
Starr in
half jaar
naar top
c. N. qitendaal
BOY'S BIG BAND groot in
meer dan één opzicht
Muziek is
bevestiging
van bestaan
Zingen doet Marie-Cécile
Moerdijk (het) allerliefst
Frans Brüggen
(blokfluit)
is favoriet
bij de jeugd
VROUWELIJKE TROUBADOUR
Pieter Odé:
A fM IC HE IFt
veelbelovend
fluitist
Festival voor
radio en tv
Louis van Dijk
Volksliederen
haar grote kracht
Programma
tweede dag
Dertig fado's
uit Portugal
HARTEWENS festival
WOENSDAG 16 DECEMBER 1964
PAGINA 13
Aviva Semadar zingt Israë
lische liedjes, uit haar
geboorteland, waar haar
familie al sinds vier generaties
woont. Hebreeuwse liedjes zingt
ze, jiddische en joods-liturgische
liedjes. Zij leerde ze voor een
groot deel van haar grootvader
die voorzanger in de synagoge
Lucille Starr is in een half
jaar tijd een internationale
ster geworden. Haar eer-
®te plaat „The French Song"
^'erd een grandioos succes, een
charmant liedje met een goed in
het gehoor liggend wijsje. Het
haalde in Amerika, later in
Canada en tenslotte in de Euro
pese landen overal de top-tien.
En nog steeds wist niemand iets
van de zangeres af, geen foto
bereikte haar bewonderaars.
Zelfs toen „The French Song"
een gouden plaat haalde was zij
bog een onbekende. Pas toen de
Plaat al wekenlang aan de top
stond bereikte haar Nederlandse
grammofoonplatenmaatschappij
Uhonogram een foto. Lucille
Starr heeft haar succes dus niet
san overmatige reclame te dan
ken.
Lucille Starr woont in Canada,
Waar ze haar muzikale carrière
begon als één van de twee
Canadian Sweethearts". De an
dere „Canadian Sweetheart"
Was haar man Rob Regan. De
ontdekkers van Lucille's indrin
gende stem waren de Ameri
kaanse fijnproevers Herb Alpert
en Jerry Moss van A M Pro
ductions. Zij maakten onmiddel
lijk in orde, dat Lucille Starr in
Hollywood een opname maakte:
rTrt French, Song", die een
Sc not in de roos werd.
was. Veel stak zij ook op van de
joodse immigranten, die de laat
ste jaren uit alle landen ter
wereld naar Israël trokken. Zij
leerden haar tal van volksliedjes,
aangepast aan de volksmuziek
van het land, waar de immigran
ten vandaan kwamen. Bijna
tweehonderd volksliedjes telde
haar repertoire al spoedig.
NAAIMACHINES
Marie-Cécile Moerdijk werd
geboren en woont nog
altijd in Zuiddorpe in
Zeeuws Vlaanderen. Haar vader
was een Vlaming en haar moe
der Waalse, beiden waren zeer
muzikaal en hadden conservato
rium gelopen als baszanger en
concertpianiste. Het was dus
geen wonder, dat Marie-Cécile
belangstelling had voor muziek.
Het meisje had een soepele hoge
stem en op zesjarige leeftijd
zong ze, zoals dat past in sterke
verhalen over de zeer muzikalen,
al de aria van Rosine uit de
Barbier van Sevilla van Rossini,
mét alle coloratuur.
was een periode van 7 maanden,
waarin zy in Duitsland zangles nam.
Toen volgde haar debuut voor de Ne
derlandse televisie. Het werd een groot
succes, dat haar aanspoorde tot meer
dere recitals en zelfs tournee's. Een
hoogtepunt voor Aviva Semadar vorm
de het optreden samen met Mahalia
Jackson in Nederland. Het bezorgde
haar een uitnodiging voor de verenig
de Staten en andere landen.
Aviva Semadar maakt veel van haar
liedjes zelf.
I Advertentie)
Tijdens de festivaldagen staan er
voor de deelnemers ruim vijftig eve
nementen op het programma, in elf
verschillende zalen. Van de twaalf
honderd gasten zuUen er achthonderd
moeten worden ondergebracht de
meisjes in vier jeugdherbergen in
Haarlem en omgeving, de jongens in
de voormalige Mariaschool
aan de
Koningstraat. Tweehonderd jongens
en meisjes zullen bij particulieren
kunnen worden ondergebracht. Voor
de maaltijden van de twaalfhonderd
zullen per dag zeven zalen van res
taurant Brinkmann worden gebruikt.
De meisjes zullen op het festival
sterk in de meerderheid zijn: van de
twaalfhonderd deelnemers zijn acht-
honderd meisjes.
Aviva Semadar, die in 1955 eind
examen gedaan had en vervolgens,
zoals alle Israëlische meisjes, twee
jaar dienstplicht vervuld had, trok in
die dagen als lerares de grensplaats-
jes langs. Het sprak vanzelf dat zij
aan de zangles de meeste aandacht
schonk. Haar baan als lerares duurde
niet lang, op een dag besloot zij als
een vrouwelijke troubadour rond te
trekken en haar gitaar mee te nemen.
Zij verlangde ernaar de geboortegrond
van de „vreemde" liedjes op haar
repertoire persoonlijk te leren kennen.
Zij trok naar Portugal en wist, wat
zelden gebeurt, het vertrouwen van de
Fado-zangeressen, die ieder heel trots
en zuinig hun eigen fado's bewaren,
te winnen. Met liefst 30 fado's keerde
zij terug. Later maakte zij reizen naar
Spanje, Zwitserland en Nederland,
waar zij vaak verblijft. Een laatste
anloopje voor haar muzikale carrière
Gen. Yel. 53579 Ctjrosens)
Pieter Odé is solo-fluitist bij het
Noordhollands Philharmonisch
Orkest, dat zo'n grote rol bij het
tal Hartewens Festival speelt. Hij
°P één van de drie dagen samen
de harpiste Vera Badings een
ncert geven.
Pjeter Odé werd geboren in 1932. Hij
spr aan het Amsterdams Con-
T® Vatorium onder leiding van Paul
diruWer en behaalde in 1950 zijn eind-
jan Daarna studeerde hij twee
I ar k Parijs, als leerling van René
1 .boy. Pieter Odé is reeds verschil-
Ono malen met orkest en in recitals
Duif oden zowel in Nederland als in
la«island. Frankrijk, Italië en Enge-
vs.ud. in J902 verwierf Pieter Odé de
ls h»er Koolprijs. Sinds enkele jaren
dam batist leraar aan het Amster-
ms Conservatorium.
Een andere bijzonderheid is, dat
vrijwel alle radio- en t.v.-verenigingen
aandacht aan het Hartewens Festival
zullen wijden. Een speciale organisa
tie zal zich bezig houden met de in
kwartiering, de controle en de ont
vangst.
Boy Edgar, leider
van Boy's Big Band,
heeft onlangs nog in
het nieuws gestaan. Op
23 november werd hem de
Grote Prijs voor de Neder
landse Jazz uitgereikt. Alle
kopstukken van de Neder
landse Jazz waren erbij toen
hem de trofee, vervaardigd
door de schrijver-beeldhou
wer Jan Wolkers, en de
prijs, een bedrag van ƒ2000,
werden uitgereikt. Voor zijn
oorspronkelijke arrangemen
ten en de composities die
Boy Edgar schreef voor zijn
uit achttien musici bestaan
de combinatie Boy's Big
Band.
De band is geen vaste
combinatie, de musici ko
men slechts voor concerten
en radio-uitzendingen bij el
kaar. De leider Boy Edgar
zelf is als arts verbonden
aan een ziekenhuis in Heem
stede, waar hij zich speci
aal toelegt op de chemie van
het zenuwstelsel.
Boy Edgar, geboren uit
Armeens-Indonesische ou
ders, begon zijn carnere als
arrangeur-componist Teï
een arrangement van het
nummer „Indigo Mood" voor
een dansorkestje.
Van orkestleider Dolf van
der Linden leerde hij de
fijne bijzonderheden van
het arrangeervak. Voor zijn
orkest is hij de grote stuwer,
die „op maat" arrangeert en
componeert, bijna persoon
lijk voor ieder van de or
kestleden. Daar het orkest
door de grootte te duur is
voor de nachtclubs, kan het
bijna geen emplooi vinden
buiten de radio-uitzendin
gen en grammofoonplaten.
De radio-omroepen, die
van de bijzondere kwalitei
ten van de Boy's Big Band
overtuigd zijn, bieden het
orkest dan ook regelmatig
een concert aan. Na de con
certen gaan de orkestleden
telkens voor een periode uit
elkaar.
Voor de 23-jarige Louis van Dijk,
zoon van de koster van de Am
sterdamse Princessekerk bete
kent muziek evenveel als zuur
stof. Zonder muziek zou de ex-win
naar van het Loosdrecht Jazz Con
cours, de cum laude voor de vakken
piano en orgel geslaagde ex-leerling
van het hoofdstedelijk conservatorium
eenvoudig niet kunnen leven. „Mu
ziek", zei hij eens tegen mij, „is voor
rnjj een bevestiging dat ik besta en
dat ik niet zo maar leef voor iets
vaags en onbestemds".
Acht jaar was Louis toen hij zijn
eerste pianolessen kreeg; vijftien toen
hij in Bachs Matthaus- en Johannes-
passion het orgel bespeelde. Op zUn
zestiende jaar, na het behalen van
het diploma 3-jarige H.B.S. meldde
h(j zich als leerling van het conser
vatorium. Een jaar later kreeg de
jazz hem te pakken. Aanvankelijk
met bassist Tony van Hall en drum
mer Herman Gest, later met vibra-
fonist Carl Schulze trok de jonge
Louis al gauw de aandacht van jazz-
minnend Nederland. Maar ook zijn
leraren op het conservatorium waren
verbaasd over de enorme muzikali
teit en de geweldige techniek waar
over Louis van Dijk de beschikking
had. In een gesprek enkele jaren ge
leden zei Louis: „ik speel het lief
ste van alles jazz. Jazz in de stijl
van Oscar Peterson, en Bud Powell.
Dat neemt niet weg, dat ik daar
naast ook dol ben op klassieke mu
ziek en goede chansons. Ik kan die
muzikale eenzijdigheid waaraan zo
vele conservatorium-mensen „lijden"
niet uitstaan. Er bestaat alleen maar
goede en slechte muziek. Dat is hel
enige onderscheid dat ik maak".
Het is inmiddels enige jaren later
en Louis van Dijk is een „grote"
geworden. Hjj maakte onlangs zijn
eerste Iangspeler samen met zjjn
grote vriend vibrafonist Carl Schul
ze. De plaat werd een groot succes
en zal binnenkort in Amerika worden
uitgebracht. Maar Louis laat zich
door het succes niet verblinden. Hjj
is onder leiding van de bekende pe
dagoog Kallenbach aan het blokken
voor zijn prix d'excellence waarvoor
hjj ln het begin van 1966 zal opgaan.
Geld verdient hj) op dit moment ge
noeg aan zijn vele jazzengagemen-
ten. Daarnaast is Louis een graag
gezien gast op diverse klassieke reci
tals waar hjj zjjn lievelingscomponist
Bach steeds weer op het repertoire
zet.
De carrière van Louis van Diik is
nog maar pas begonnen. Toch heeft
hjj al méér publiciteit gehad dan wel
ke andere Nederlandse musicus van
zjjn leeftijd ook. En terecht. Want
met de komst van Louis can Diik
is de gehele muziekwereld een uiterst
belangrijk artiest rijker geworden.
Jazz, klassieke, geestelijke muziek,
of populaire muziek", het maakt voor
Louis geen verschil. Als het maar
góed is. En dat moet dan een man
als Henri Arends inderdaad als „mu
ziek" in de oren klinken.
A propos: Volgens de berichten is
er een nieuwe talentvolle pianist- en
organist aan het muziekfirmament
verschenen. Zjjn naam? Rob van
Dijk (21 jaar), jongere broer van
Louis. Vader v. Djjk zegt: „Nèt als
je denkt dat' t wat rustiger in huis
wordt, gaat nummer twee zich roe
ren. De telefoon staat roodgloeiend.
„Of Rob daar en daar met zijn combo
kan komen spelen". Volgende maand
doet Rob zjjn staatsexamen orgel. En
wat er dan volgt
30-12 uur. COORNHERTLY CEUM
„Musiceren", orkest o.l.v. Ru Se-
venhuysen en koor o.l.v. H. Keu-
ning.
1.30-11.30 uur. MEISJESLYCEUM
„SANCTA MARIA". Aviva Semadar.
Vis vis Avioa, liederen uit Israël
en andere landen.
1.00-12.00 uur. CONCERTGEBOUW,
TUINZAAL: Marie Cecile Moer
dijk, zang en Carlos Moerdijk, pi
ano.
FRANS HALSMUSEUM, RENAIS-
SANCEZAAL: Frans Brüggen,
fluit en Gustav Leonhardt, clave-
JOSEPHKERK, JANSSTRAAT:
Aafje Heynis, alt; Piet Kee, or
gel.
2.15-3.15 uur. TEYLERS MUSEUM.
AULA: Vioolduo Lemkes-Vos.
2.30-3.30 uur. FRANS HALSMU
SEUM, RENAISSANCEZAAL:
Frans Brüggen, blokfluit en Gus
tav Leonhardt, clavecimbel.
2.30-8.30 uur. CONCERTGEBOUW,
TUINZAAL: Stefan Askenase, pi
ano. Werken van Chopin.
MEISJESLYCEUM „SANCTA MA
RIA": Ingrid Haebler, piano.
ACADEMIE '63: Danzi Kwintet.
2.80-5.80 uur. COORNHERTLY-
CEUM: Musiceren onder leiding
van Hans Keuning.
12-6 uur. COORNHERTLY CEUM
Jazzconcours.
4.45-5.45 uur. STUDIO: Muziekfilm
pje.
TEYLERS MUSEUM: Dick Visser
en Anneke van Setten, „Rondom
de gitaar".
FRANS HALSMUSEUM, RENAIS
SANCEZAAL: Theo Olof, viool en
Willem Hielkema, piano.
CONCERTGEBOUW, TUINZAAL:
Tieneruur met o.a. The Shep
herds, Robertino. Shirley en Al
berto de Luque.
4.30-5.30 uur. CONCERTGEBOUW,
GROTE ZAAL: Haarlems Jeugd
Orkest, o.l.v. André Kaart m.m.v.
Zamira Sieval, Vera Beths en Wy-
bo van Biemen.
8.30-9 uur. DE WAAG: Finale Volks-
liederenconcours (televisieopna
me).
7.30-9 uur. COORNHERTLYCEUM
Jazzconcours.
8.05-10.50 uur. CONCERTGEBOUW,
GROTE ZAAL: Groot Hartewens-
concert m.m.v. het N.Ph.O. en tal
rijke solisten.
Na haar gymnasiumstudie werd
Marie-Cécile eerste ambtenaar op de
secretarie van de 800 zielen tellende
gemeente Zuiddorpe. Dat was fami
lietraditie sinds 1813. Op den duur
bleek Marie-Cécile te levenslustig voor
het ambtenaarschap. Het zingen ging
haar beter af. Zij kreeg lessen van
Ruth Horna en begon op te treden tij
dens concerten. In toegiften probeerde
zjj het vaak met volksliedjes en zij
ontdekte, dat deze bijzonder veel bij
val oogstten. Ir Zuid-Amerika trok zij
met een folkloristische musicologe d#
binnenlanden in, op zoek naar volks
liedjes van Indianen en Creolen. Het
'nspirerende Zuid-Amerikaanse ritme
gaf de doorslag: Marie-Cécile wijdde
zich voortaan slechts aan het volks
lied.
ZU keerde naar Nederland terug met
een prachtverzameling. Daar wilden
de rRdio-omroepen, ae televisie, de
grammofoonplaten en de damesbladen
wel meer van weten. En Marie-Cé
cile werd bekend, zó bekend, dat ztf
besloot Nederland als uitvliegbasls te
nemen. Zjj reisde naar alle uiterst#
punten van Europa, het Midden-Oos
ten, Noord-Afrika, Ib»rië en de Sla
vische landen. Altijd met haar gitaar,
muziekpapier en een tape-recorder.
Want zij zong, luisterde, leerde en
noteerde in 23 talen.
Nog meer over Marie-Cécile Moer-
dl'k? Dit zegt zij van zichzelf: „Ik ben
zeer werklustig en vreselijk en
thousiast. Ik heb geen ochtendhumeur
ei zing ook altijd als het niet hoeft, en
als het hoeft doe ik het vreselijk graag,
misschien is het daardoor dat ik niet
veel plankenkoorts ken". Marle Cécile
Moerdijk wordt' op het Hartewens Fes
tival begeleid door haar 10-jarige
broer Carlos Moerdijk, een bescheiden
maar perfect accompagneur.
De 30-jarige blokfluitspeler Frans
Brüggen wordt algemeen gezien
als de meest briljante vertegen
woordiger van zijn instrument.
In binnen- en buitenland treedt hij
vaak op, als solist bij kamermuziek
concerten of in recitals met een cla
vecimbel zoals op het Hartewens Fes
tival samen met de clavecinist
Gustav Leonhardt. Hoe geliefd het
blokfluitspel van Frans Brüggen ook
bij de jeugd is, blijkt uit het verbijs
terend aantal brieven, waarin deel-
nemers van het festival Frans Brüg
gen als hun favoriet opgaven.
Grammofoonplatenmaatschappij Te-
lefunken is bezig het gehele 18-eeuw-
se solo-repertoire voor blokfluit op te
nemen, Frans Brüggen speelt daarbij
een belangrijke rol, daar hij bijna alle
soli verzorgt een belangrijke en
eervolle taak. Frans Brüggen heeft
naast deze bezigheden enkele vaste
werkzaamheden o.a. een leraarschap
aan het Koninklijk Conservatorium
voor Muziek in Den Haag en aan de
vereniging Muzieklyeeum in Amster
dam.
Sinds Frans Brüggen zoveel ongeloof
lijke dingen op de blokfluit presteer
de, is het goedgegaan met het blaas
instrument. Er zijn er nu niet veel
meer die de blokfluit alleen zien als
een instrument dat slechts op kweek
scholen populair is. Ook de jongste
generatie componisten heeft Frans
Brüggen weten te inspireren voor het
instrument te schrijven.
Frans Brüggen werd geboren in Am-
sterda, waar hij na zijn gymnasium
studie ook een opleiding volgde aan
het Muzieklyeeum, met de blokfluit
als hoofdvak. Na enkele jaren musi
cologie aan de Gemeentelijke Univer
siteit gestudeerd te hebben en daar
bij een studie dwarsfluit begonnen te
zijn, bleek toch al spoedig dat er
voor Frans Brüggen vooral een carri
ère als blokfluitist inzat.
Jijt» V 1 Wf.'
