KERSTHUMOR VAN
DE ENGELSEN....
Walker
PROBLEEM IN
AERDEMBERG
Alfredo
A
hrw VJ
(f
HET VALSE HOOFD
D
HET VER.WENSTE LAND
BHWSSJJ
A
Pelsjagers van Rio Pecos
het groene luipaard
J=^l'
Twee kwartjes voor een ideetje
}ntract
OSRAM
ieuw honderas
Zigeuners
SCOTCH WHISKY
AEGtu r n a
Friese toga's
vee-
I
DONDERDAG 17 DECEMBER 1964
V V V
Intelligenter
door OLAF J. DE LANDELL
wasautomaat
AMSTERDAM
PAUL
VLAANDEREN
l/oomu/t, sou/er
op/ msj.' usj!
Gp veG.SMee/a
Beesr'
He lp.
Heep!
20 c Me
SC/HDen!
"Ti H/erf
/HMoPDéZ!
illi
De Wadclers
Advertentie
eenEKN J0NGE VROUW en haar vriend
tej "uffetbediende, zullen in Amerika
echt staan op beschuldiging samen-
P*nnen te hebben om de echtge-
de Vari de vrouw te laten vermoor-
sW ^ad daartoe een contract ge-
mlen van 1500 dollar.
oiïlinoord heeft nooit plaats gevonden
dat de gehuurde „misdadigers"
htie-agenten bleken te zijn.
e twee politiemannen deden zich
voor aan een hoogleraar in Oxford.
Twee jaar later was hij nagenoeg bank-
roet. Het publiek wilde gewoon niet. Hij
houdt het weer op de gebruikelijke mop-
jes, waarvan hier nog enkele voorbeel
den:
„Hoe kan ik mijn man ertoe krijgen
LONDEN. 17 dec. - (UPI) - Leraar: I dat zij niemand onder haar personeel "vra^heS^fmeef^e1^
,Kun je me een voorbeeld geven van1 heeft die „het vereiste gevoel voor hu- antwoord_ Vraag hem wanneer mj een
verspilde energie?" Leerling: „Ja me- i mor." bezit. Ze laat het over aan de m® e a to koopt
neer: een verhaal dat je de haren ten zetter, van wie het gerucht gaat dat Vrouw: „Het weer blijft maar koud.
berge doet rijzen, vertellen aan iemand;hij ze haalt uit tijdschriften en van de Ik zou best eens wat bont willen zien.
die kaal is." Vraag: „Wat maakt uw televisie. T" ffnpd on
buurman zo onpopulair?" Antwoord: „Hij Een derde firma put uit kladblokken
heeft z'n grasmaaier zo geconstrueerd. waar directieleden tijdens de vergade-
Ga je mee?" Echtgenoot: „Ja goed, op
naar de dierentuin".
Een echtpaar van het platteland ging
dat je er een kwartje in moet gooien j ringen in de loop van het jaar invallen naar de dierentuin. Bij een der ver-
om 'm aan de gang te krijgen." of: neerschrijven.
„Tommy, waarom krab je jezelf?" Ant
woord: „Omdat niemand anders weet
waar ik jeuk heb."
als misdadigers nadat de poli-
Vo°r
co had gekregen dat het paar
y zoek was naar moordenaars. La-
vertelde een van de politieman-
3 zich nog steeds als moordenaar
°rdoend, aan de mevrouw dat haar
to h°°d was. Volgens hem zei ze
l en: „ik kan weer een nieuw leven
gmnen. Ik voel mij 12 jaar jonger,
ti vrouw werd daarna op het poli-
ker u ontboden. In de mening ver
ge-611^ dat zij slechts routinevra-
dat if beantwoorden zou krijgen om-
zii ar man overleden was, begaf
1 zich naar het bureau. Daar werd
3 geconfronteerd met de „moorde-
«f van haar man, die zich voor
den als politiemannen.
t»u*" Ghys Cronje van de universi-
ee Va.n Pretoria in Zuid-Afrika heeft
nieuwe hondensoort gefokt: een
Uising van een Duitse herder en een
askaanse eskimohond.
f, r°hje, die zijn ras „huskatians"
emt, zegt dat de twee maanden oude
i«en tekenen van grote intelligen-
tie ««enen van groie ïnxeiu
re tonen. Toen ze drie weken oud wa-
erk °n(ien zij een trede van ruim 22
cm
ten
hemen, en toen ze vier weken wa-
apporteerden ze van hen afge-
tcorpen tennisballen.
Zesr hfüNCHEN vertoeven nog steeds
suen zigeuners, mannen, vrou-
bp en kinderen, die begin novem-
ct daar uit Polen met een vlieg-
achine aankwamen, op valse papie-
reizend. Zij hadden geen toestem-
3'hg de Bondsrepubliek binnen te
'tornen. Bij het onderzoek door de
politie is gebleken, dat de zigeuners
^'genlijk in Joego-Slavië thuishoren.
T zullen daarheen op transport wor-
eh gesteld maar de moeilijkhe
den hieraan verbonden, zij ngroot.
°ego-Slavië is bovendien niet erg
°P de zigeuners gesteld. Het onder
dek heeft aan het licht gebracht, dat
fit geval niet alleen staat. Reeds her
haaldelijk hebben kleine groepen zi-
3ehners uit landen van achter het
Een Engelsman wilde een jaar of wat
geleden de kersthumor wat intelligen-
Ziedaar enkele voorbeelden van grap-;ter maken. Hjj legde zijn materiaal
jes, die Engelsen elkaar onder de kerst- j
boom plegen te vertellen. Ze zijn even
populair als de kerstkalkoen, maar dik
wijls genoeg even moeilijk te verteren
als koude kerstpudding. Maar verteld
zullen ze worden, papieren hoedje op het
hoof en schertsneus over de echte.
Hoe ouder de moppen, hoe beter. Zo
als: „Je hebt Charlie dus toch maar ge
zegd dat je van 'm houdt?" „Ik wilde
niet maar hij kneep het uit me."
Waar komt het materiaal voor het
gegarandeerde lachertje aan de Kerst
dis vandaan?
Een grote firma betaalt een zestien
jarige schooljongen vijftig cent voor elk
ideetje. Hij weet er per jaar zo'n 250
bijeen te krijgen van vrienden, wat hem
120 gulden oplevert die hij deelt met
zijn leveranciers.
Een Londense firma geeft toe dat
zij het daarom niet eens probeert om-
blijven vroeg de vrouw wat er voor
beesten in zaten. „Kangeroes," antwoord
de haar man, „inboorlingen van Austra
lië" „O, George", riep zij uit. „En dan
te bedenken dat onze Annie met een
ervan getrouwd is".
zeren Gordijn geprobeerd West-
Advertentle
Duitsland binnen te komen. De auto
riteiten daar behandelen de kwestie
met de grootste voorzichtigheid van
wege de smet, die nog steeds op Duits
land kleeft. Zoals bekend heeft Hitier
duizenden zigeuners voor experimen
ten laten gebruiken of in concentra
tiekampen doen verhongeren. Daar
om spreekt men in Munchen ook
niet van zigeuners, als het zestien
tal besproken wordt, maar van land
verhuizers. De openbare mening houdt
zich reeds met de aangelegenheid be
zig. Een studentengroep in West-Ber-
lijn wil een actie ondernemen om de
jongemannen onder de zigeuners in
staat te stellen ergens te gaan stude
ren. Voorts heeft de commissaris voor
de vluchtelingen van de UNO de ge
vangenen bezocht. De mannen en
vrouwen zijn wel in gevangenis on
dergebracht, maar in twee zaaltjes
twee zaaltjes, omdat de gezellig van
omdat de gezellig van aarde zijnde
zigeuners het in een cel helemaal al
leen of zelfs met zijn tweeën niet
zouden kunnen uithouden. De kin
deren werden naar een kinderte
huis gestuurd. Daar kregen ■ze elk een
bed toegewezen, maar ze kropen met
z'n vieren in een bed, zoals ze dat
altijd gewoon zijn geweest. Ook van
wege de gezelligheid.
Er wonen bij Muenchen talrijke zi
geuners, die door de overheid met
rust worden gelaten. Maar de zes
tien vallen onder de wet op de illegale
grensoverschrijding. Het zal daarom
niet gemakkelijk zijn een oplossing te
vinden. Zulks te meer, omdat de zes
tien en de reeds gesignaleerde groe
pen naar het schijnt de voorhoede vor
men van een legertje van ongeveer
duizend zig'euners, wier stamraad be
sloten heeft de landen achter het IJze-
ren Gordijn te verlaten en zich in
West-Duitsland te vestigen, ondanks
het daar door de zigeuners geleden
leed. De politie is er nog steeds
V
Hmin wKffi
..AAsJtl;,
Advertentie
BORN 1820 STILL GOING STRONG
f 995,-
Op een oppervlakte van
niet meer dan 50x50 cm
'■Plaatst U de AEG turna,
volwaardige wasauto
maat van geheel aparte
klasse. Een sprookje voor
de vrouw die thuis (tot
•'eist 5 kg) „laat" wassen
9eheel automatisch
"jet de producten AEG
tELEFUNKEN osram
Wereldvermaard sinds
mensenheugenis
niet in geslaagd de mannen hierover
aan het praten te krijgen. De vrouwen i
beweren er niets van te weten en als
men erover begint wenden ze zware I
hoofdpijn voor. Een zegt zelfs, haar ge-
heugen volkomen kwijt te zijn.
Een tweede groep zigeuners, die
half november eveneens per vlieg
tuig te Munchen arriveerde en ook
uit Joego-Slavië afkomstig was, kreeg
geen verlof uit te stappen en moest
met hetzelfde vliegtuig terugkeren.
Ur zijn al stemmen opgegaan om alle
zigeuners, die naar de Bondsrepu
bliek willen komen, zonder meer toe
te laten, als een soort boete voor het
geen de Nazi's en daardoor het Duit
se volk het „Volk van de Wind" heeft
aangedaan
ZEVEN INDONESISCHE PREDI
KANTEN op Midden-Java krijgen een
nieuwe toga van zeven gereformeer
de kerken m Noord-Friesland. Er is
een speciale dunnen tropenstof voor
gekocht en naar Indonesië verzonden
Knippatronen zijn bijgevoegd, want de
toga's worden op Java zelf naar
maat gemaakt. Met dit geschenkje wil
men uitdrukking geven aan de vreug
de over de goede kerkelijke relaties
tussen Java en Friesland.
Verder is men van plan alle kerk-
ken een filmprojector te zenden met
een generator, zodat ook in de des-'
sa's films kunnen worden vertoond.
26.
Terry en ik zochten Burgheem op, die met ons naar het politiebureau ging.
Daar haalden we inspecteur Menters op, en met zijn vieren reden we naar
een nabijgelegen grotere plaats, waar men het lijk van Martijn van Doff heen
vervoerd had, voor sectie.
De vermoorde lag in een lijkenhuisje. Het was de meest troosteloze plaats,
waar ik ooit een gestorvene heb zien liggen. 'tWas een grijze cel, met schei-
wit elektrisch licht. In het midden was een bank van beton en hierop lag,
onder een grof laken, het lichaam.
Ik schaamde me een beetje, dat we zo kritisch stonden te kijken naar deze
verlaten man, die naakt lag uitgestrekt onder het wrede schijnsel. Zijn geel
bleke masker was strak en leeg. De gelijkenis met de levende broer in het
ziekenhuis was treffend, juist door die bleekheid. Ik J^oeg me af, hoe twee
mensen, die zo op elkaar geleken, geheel van elkaar hadden kunnen afdwalen.
Terry boog zich over de wond, die aan de rechterslaap te zien was: een
kleine, diepe schram, met wat bloed eraan: de omgeving was een beetje
blauw. Het moest een korte vinnige tik geweest zijn, van die pook, anders
had het vlees erger geblesseerd moeten zijn.
Op het been was inderdaad een dergelijke wond. Deze was groter, zwaar
der, dieper.
„Waren er geen watten tegen de hoofdwond gelegd.' vroeg Terry aan
Menters.
Deze verzekerde hem, dat dit niet het geval was geweest: er was geen
pluisje op gevonden.
Terwijl we hierover stonden te praten, kwam dr. Gants binnen. Hij ver
welkomde ons luid en opgewekt, typisch de man, die gewend was doden te
zien en in hun nabijheid te leven: hij scheen er geen eerbied meer voor te
voelen.
„Herkent u hem?" vroeg hij.
Terry knikte langzaam. Ik vond het pijnlijk, een leugen te moeten uitspre
ken in tegenwoordigheid van een dode en volgde dus Terry's voorbeeld.
„Het is een rare klap geweest, hè?" stelde Gants vast.
Terry zei hem. wat hij dacht, van een zeer snelle tik met een buitengewoon
hard voorwerp, in dit geval de pook. „Ik heb iemand gekend, die een stok
had van koffiehout," lichtte hij toe. „Daarmee kon je iemand een tik geven,
dat het bot in zijn arm brak. zonder dat het vlees noemenswaardig letsel
kreeg."
„Ja, ja," gaf dr. Gants toe. En hij voegde er vergoelijkend bij: „Misschien
was het alleen maar een boos ongelukje van zijn broer."
„Ik geloof nog niet, dat zijn broer dit gedaan heeft," gaf Terry te kennen.
„Och, kom?!" verbaasde de dokter zich. Op het gezicht van Menters lag
een trek van vreemde nieuwsgierigheid, alsof hij Terry van iets verdacht
Ik vond, dat mijn neef ook wel erg vrijmoedig de detective uithing. „En
waarom twijfelt u?" wilde de arts weten.
„Hij kan het niet eerder gedaan hebben, dan toen hij om half vier thuis
kwam," antwoordde Terry. „En ik kan onmogelijk in Henri een mens zien,
die iemand een dusdanig gevaarlijke afstraffing zou geven aangenomen,
dat dit een ongeluk is, nadat er uren over hun ruzie zijn heengegaan."
De dokter kneep zijn ogen dicht en zei langzaam: „Het lijkt vreemd, ja
Maar als deze man nu eens iets gezegd heefthij haalde de schouders op
„Er kunnen wel eens woorden vallen, die niet dadelijk treffen, maar zich als
het ware invreten, meneer Van der Linden."
„Zeker, dat kan," zei Terry. „Wat bijvoorbeeld?"
(Wordt vervolgd)
Advertentie
Elke OLVEH polis is winstdelend
DU
NOEM IK M'JN
STUDEERKRMER-
MRAR HET ENIGE
DAT IK NOG BESTU
DEER Z'JN FOR-
k MDLISREN
EN HIER BE
WAAR IK M'JN DAG
TEKEN. IK\ de
BRANDKAST, EM
DAT IS NODIG
OOK!
Z'M ZB
ZO PIKANT?
IK HEB 25 JAAR LRNG ALLE5
OPGESCHREVEN, OVER M'JZELF-
EN M'JN VRIENDEN, EN ENKELE
VIJANDEN. IK HEB NIEMAND GE-
GPAHRD-OOKMEZELF NIET.
ALLES ECHT GEBEURD,
36 6T
,;V,
MOCO
U//J G/Q0M MET OM ZE CM MBS/3
D/CMTE/SB/J OM U /M DE GBLEGe/J-
Te STECCEM MET GOUDEM MfJS-
DA3T UMM OMSCMMT&mee:
/Z OE...
- EM OMSETtD/STB/QPZ ééM UMM DE
SCMOOMSTE OUOME/COMUMD/GE OMT-
OEUU/MGEM de/S L.MMTSTE JM/SEM
/S, TE BeluoMDE/SsEM...
■■■C?E DE&SC/OGC.EUE/SS M&/3STEM
I l/O/SEM DMf MET DGEA/-
\&C/M tSMST TE CGGiDEM, UjMM/ZOP
1 /°/eoEESSO/Z TM TOE O/
M/JM/2... AU/PM/2
CUMT DOET r
M/J MU M/J I /L
CD/C.
jfiiU-iilMIM»
30. „Wat is er?" „Waarom rijden we niet v -
der?" „Wat is er gebeurd?" „waarom bhlvea
stilstaan?" Zo klonk het van alle kanten, ik v®
de met zo weinig mogelijk woorden, wat ik on
had en bracht hierdoor een grote opschudding -
weeg. Daar drong een man van enorme aim K
door de omstanders. „Hoeveel indianen ziJn
baste hij. „Een dertig," antwoordde ik.
klonk het toen achter mij. „Old Firehana. P
onverklaarbare manier was Winnetou er a
komen, dat de trein uit mijn richting was g
was hier naartoe gereden en stond nu p
achter mij. Hij liep naar de grote man toe en druk
te hem beide handen. Dit was dus de beroemde Fi-
rehand. Winnetou stelde mij aan hem voor. Dit is
mijn broeder. Wij hebben eikaars bloed gedronken."
„Eikaars bloed gedronken?" herhaalde Old Fire-
hand verbaasd, terwijl hij mij aanstaarde. „Maar is
hij dan...." „Old Shatterhand, die elke vijand met
zijn vuist verplettert," vulde Winnetou aan. „Old
Shatterhand, Old Firehand en Winnetou!" riepen
de omstanders vrolijk. „De drie onoverwinnelijken.
Nu kan ons niets meer gebeuren. Zegt u maar, hoe
we die roden moeten aanpakken."
2 Nadat Piet Loeris enige minuten
rustig geslapen had op het terrasje
aan de Middellandsche zee, waar hij
en Sientje zaten, klonk er opeens een
enorm kabaal. Overal snerpten politie-
fluiten en gierden overvalwagens, si
renes loeiden en van alle kanten kwa
men er agenten aanrennen, die de
weelderige kuststrook begonnen af te
zetten. „Krijg de magazijnenknech-
tenhoest!" gromde de speurder die
meteen klaar wakker was: „Wat is
er aan de hand, Sientje? 't Lijkt wel,
of de zee opeens in de fik staat!"„Ik
weet 't niet, meneer Loeris," ant
woordde zijn assistente: „De politie
heeft de hele boulevard met hekken
afgesloten en daarachter staan dui
zenden mensen. Misschien moet er
belangrijk persoon langs ko-,
een
men." De belangstelling van de detec
tive was nu in hoge mate gewekt.
Hij wenkte de ober, die net langs
kwam. „Wat is er hier gaande broer,
eksteroog?" De man keek hem ongelo
vig aan. „Weet u dat niet eens, seur?"
Vandaag doet Bobo Kelim zijn in-l
tocht! Hij kan ieder ogenblik arrive-
jren! „Bobo Kelim? Wie is dat, me-'
jneer?' vroeg Sientje nieuwsgierig.
De ober wierp haar een verbijsterde
blik toe.„Dat heb ik nog nooit meege
maakt.", mompelde hij. „Een jonge
modene vrouw, die nog nooit van de
grote Bobo heeft gehoord". Hij maak
te aanstalten, om hoofdschuddend
weg te lopen, teneinde een nieuwe be
stelling op te nemen, maar de detec-
tive greep hem in de kraag. „Wie is
Bobo Kelim?" drong hij aan. Het
antwoord stelde hem lichtelijk teleur,
j „Bobo is de grote Turkse tienerzan-
I ger. Hij komt hier ieder jaar optre
den!" sprak de ober. „En wilt u me
1 nu loslaten, seur? Ik kan zo niet wer
ken..'..'
