alle
ma
nsen
m
HET VALSE HOOFD
SPORTNIEUWS
Spelverruwing
PROBLEEM IN
AERDENBERG
Sportflitsen
Tomatensoep moet van tfTTSfBn zijn
HET VERWENSTE LAND
fafnir/
BHj Pelsjagers van R
!/o Pecos
ALS U HET
VRAAGT
SfeiMSffss s
HET GROENE LUIPAARD
Geen overdekte
kampioen
schappen
Landstaal XI
Strategisch materiaal
Landstaal XIII
TENNIS
wïdf tóSaSónS' Enbourg nie' in
DONDERDAG 21 JANUARI 1965
-
U
igne
m,m0rsonen eventueel verm?mdals\ Landstaal Xll
Behartigingswaardige
woorden in clubblad
Rotterdam, 21 januari in
Het cluborgaan van de Rotterdam-
Se amateurclub „Leonidas" troffen
deze week een behartigens
waardig stukje over spelverruwing
**h. Behartigenswaardig, omdat de
^rijver van dit stukje naar onze'tot begin april aan Amerikaanse tour-
>aak heel juist ziet, wie nu eigen- "ooi*na0ht het <bestu"r van
lil. J -de KNLTB het niet verantwoord de
door OLAF J. DE LANDELL
jvt-uc, ua#/z
I /S céz/E/J, ~T'éëujtjc, u/j
Os JVêorséW "ZU/DUJ/M
u
/6T or mm oom eeu
te/zem;
HeLF,
- -<s—
cts Vi c y
WF
brrmdkrst.'
VLAANDEREN
De Wadders
4000 DEENSE SCHOOLKINDEREN
«ebben een nieuw insigne gekregen
de schoolverkeersbrigade,
voor
Lezers schrijven de krant
Ten aanzien van de mening van de heer
Smits kan ik het zwijgen niet laten. Als
deze heer Smits tegen handhaving van
het Latijn is, dan is dat zijn goed recht.
TNu overdrijft hij evenwel door als zijn
h vi u 26 erv00r mei dankbaar- vaste mening te verklaren dat de door-
neid hebben teruggedacht aan de snee goed gelovige Katholiek geen woord
voormalige Russische premier Kroesj Latijn kan vertalen. Nee, daarin vergist
ts.iev. U zich. U kunt evenzo stellen: welke Ne-
De zinken insignes die het op- i derlanders spreken hun eigen taal goed
schrift „Toon uw welwillendheid - jan schrijven maar te zwijgen,
verhoog de veilieheid on de wee" u doet Katholiek Nederland te kort zo
werden nr06 minachtend over hun kennis van het La-
Politie el vooi ^de Deense, tyn te denken Zelfs de bejaarden nemen i Nederlands voor jou reserveerde? vroeg
ais „geheim wapen by de djt niet Een kapelaan zei eens tot een mijn Hemelse Vriend. Naar de aarde te-
Zo verstreek er een lange tijd en ver
loor ik mijn geduld. God echter bleef
kalm, want Hij heeft oneindig veel ge
duld met ons.
Eindelijk bracht een voorbijvliegende
zalige uitkomst. Ik kende hem van vroe
ger, dus schoot ik hem aan. De zaak
was daarna gauw bekeken. Mijn kennis
vertelde mij dat God iedere nieuwe gast
begroet in diens eigen taal en meende
dat ik een Latinist was. Zo beleefd is
God, dat Hij iedere nieuwe bewoner
aanspreekt in diens taal en God spreekt
alle talen vloeiend.
Waarom heb je je hele leven gebe
den in de Latijnse taal, terwijl God het
ken, ik versta geen woord van wat je
mij zegt!" (Hist). Je zal daar eens een H.
Mis bijwonen.
Wat is landstaal?
DELFT C. v. d. Velde
Ve»il;„u i rT: au nier. ten Kapelaan zei eens ioi een
gheidsmaatregelen, die de toen- Zeeuw: „Zeg, kan je geen Latijn spre-
mange Russische leider bij diens be
zoek aan Denemarken omringen.
Iedere politieman, die bij de vei-
hgheidstroepen was ingedeeld kreeg
°P de morgen waarop het bezoek be-
|°n, een dergelijk insigne op zijn uni
form om te voorkomen dat ongewens- -
■Houtiernan tot Kroesjtsev zouden door-|
dringen. Alleen politie-agenten, die j Vannacht maakte ik een
J ongebruikelije kenteken droegen «Taf ik de^tad^h
«era toegestaan deel te nemen aan - J B' -
beveiligingsacties.
Nadat Kroesjtsjev weer was ver
dokken werden de insignes weer in-
Shzameld en opgeborgen. Het Deense
Verbond voor Veilig Verkeer heeft
hu besloten de insignes uit te reiken
aan verkeersbrigadiertjes, hoewel ver
zamelaars grote geldsbedragen voor de
l'hken plaatjes hebben geboden.
op het eerste kontakt met God voor te
bereiden. De hele weg bad en zong ik
de latijnse misgebeden. Allereerst het
..Confiteor", daarna zong ik het „Glo-
raia". Het „Credo" haalde ik niet tot
het einde, maar maakte het goed met
een briant „Sanctus". Bij het toepasse
lijke „Agnus Dei" belde ik aan de he
melpoort.
Petrus genoot juist van een vrije za
terdag, zodat God zelf open deed. Ik
schrok even, maar als vurig Latinist
zette ik gauw het „Sanctus" in. Gedul
dig luisterde God naar mijn lofzang en
sprak mij daarna toe. Maar o wee. ik
verstond Hem niet. God sprak Latijn,
j Zo had Hij nog nooit tot mij gesproken.
In het handboek van de Britse ?eel a**
tfictQfi1 i- l i i j j aan, maar ooic dat hielp niets» ^vant
Posteryen staat een bepaling, die de wed'erom sprak God mij aan in het La
tijn. Helaas had ik het woordenboek
„n.v. Gooi Sticht" in de St. Joseph
kerk laten liggen.
Verzending per post van kauwgom
haar de Sowjet-Unie verbiedt. Klap-
*auwgom valt er ook onder.
rugkerend riep hij mij nog toe: „Spreek
voortaan je moeders taal, waarin God
jouw geweten ook toespreekt". Met deze
wijze les werd ik zondagmorgen wak
ker en volgde met meer ijver de „dienst
in 't Nederlands" De enkele keren dat
ik in het buitenland naar de kerk ga
neem ik op de koop toe.
Wanneer ik nu bij de Eucharistie
viering met duizenden anderen God eer
en Zijn gunsten afsmeek weet »k ten
minste waarover het gaat. Lang leve
de nieuwe Eucharistieviering in het Ne
derlands!
H. J. VéLU.
E nmoet men voor de hier of elders
werkende buitenlanders het Latijn hand
haven? (Art. van Zon Swillens 16 jan.)
De heer Van der Ven kan niet inzien,
waarom We bij de ene taal beter wak
ker zouden blijven dan bij de andere en
schrijft verder, dat het de taak van de
priester is ons wakker te houden! Hoe
was over het algemeen het meebidden
in het Latijn? Was het niet een vaste
kern- die hier actief aan meedeed? Na
tuurlijk moeten we zoeken naar goede,
heldere, Nederlandse teksten. Iedere
parochiaan moet in het bezit zijn van
een tekstboekje en voor de niet-parochi-
anen moet op een in het ooglopende
plaats boekjes ter leen liggen.
Priesters moeten ons wakker houden!
Met andere woorden, ze moeten ons lek
ker bezig houden. Hoe houden we de
katholieken van deze tijd hot beste be
zig in de kerk! We weten het allemaal
mooi te vertellen, hoe het wel en hoe
het niet moet en komen met allerlei sen
timenten en argumenten aandragen: „we
worden van alles beroofd", „angst voor
nationale kerken", „universeel karakter
gaat verloren" etc. Maar zijn wij het
uiteindelijk niet, die deze evolutie ont
ketend hebben. Ging er overigens ook
niet een brokje romantiek verloren bij
het plaatsmaken van onze kleine ramen
en alkoofjes voor royale ramen en gro
te doorgetrokken kamers en werden, on
ze huizen niet juist daardoor fleuriger,
frisser en gezonder!
Ik geloof echter, dat we teveel voor
bij gaan aan datgene waarvoor we wer
kelijk in de kerk komen, moeten komen:
Hem zoeken en aanzitten aan Zijn Of
fermaaltijd. Alles wat daar verder om
heen verricht wordt: mooie versieringen;
kleurrijke kleding, diverse ceremoniën
is maar SFEERBEPALING. We willen
zo veel mogelijk de vruchten van de
h. mis plukken, echt in de stemming
komen (gebracht worden). En dat ge
beurt dan hoofdzakelijk door de entoura
ge. Maar wat brengen we persoonlijk
mee?
Zou met Kerstmis de nachtmis, zo'n
uitermate grote belangstelling genieten,
wanneer alles sober gehouden zou wor
den, b.v. geen verwarming, versiering,
orgelmuziek. Kerstliederen, alleende
koude naakte stal, met daarin het Licht,
het Kind, dat voor ons is gekomen en
De schoonheid van de Latijnse taal,
zoals de heer Van der Ven stelt, kan
wellicht waardevol en historisch rijk
genoemd worden, maar is zij zo prak
tisch? Wij mensen, het gewone volk,
zijn immers de Kerk. Bidden wij thuis
bij avond- of morgengebed (als we hier] ook is gestorven?
tenminste nog iets aan doen) of vóór Het kerkbezoek in Amerika neemt toe.
en na het eten in het Latijn? Als ik in Psychologische sfeerbepaling! Natuur-
mijn artikel van 31 december spreek lijk hebben we een bepaalde stemming
VAN Eucharistie-viering, terwijl ik de nodig, zo zijn wij mensen nu eenmaal,
volkstaal verkies, is dat toch begrijpe- We mogen in het huis van God wel wat
lijk. Heel veel vreemde woorden zijn sfeer brengen, maar verliezen we ons
bij ons, zo ingeburgerd, dat ze niet meer zelf niet te veel in die uiterlijke teke-
vreemd aandoen; denk 'ns aan de Fran-1 nen, de entourage! Laten we ons van
se taal. En het Latijn: woorden als: j binnen uit eens meer bezinnen op wat
Sursum Corda, ite Missa est, ora et la- i er werkelijk iedere keer weer tijdens
bora, afin noem maar op, hebben toch de mis plaatsvindt. Kunnen wij als Se
c
DEN HAAG, 21 jan. In verband
met de afwezigheid van de tennissers
Tom Okker en Jan Hajer, die tot eind
maart een toernee door Australië en
Azië maken en van de dames Trudy
Groenman, Betty Stöve en Els Krocke, die
een vertrouwde klank. Maar moet het
ons niet veel prettiger in de oren klin
ken en ook duidelijker: „de mis is ten
einde, ga in vrede" en bij het commu
niceren: „het lichaam van Christs". En
en ach, tijdens onze vakantie in het bui
tenland (ten hoogste 3 weken en hoe
vaak gaan we dan naar de mis?) zul
len we ons, tenzij we de landstaal be
heersen, wat onwennig voelen. Heeft dat
niet 'n tijdelijke, doch aparte bekoring?
lovigen, niet veel méér écht gelovig zijn,
meer offerbereid zijn uit liefde tot Hem,
waaraan we alles te danken heb
bed onze liefde aan God kenbaar maken
le franje te ontdoen ('t is moeilijk ge
noeg) en eenvoudig in gezamenlijk ge
bed onze liefde aan Got kenbaar maken
m de mis en Hem vragen ook na de
nus goed en liefdevcl voor elkaar te
zijn.
HAARLEM. G.N.P. BREURING.
53.
overdekte wedstrijden van 1720 februari
in Rotterdam de titel overdekte kampioen
schappen te geven en heeft derhalve
lilk degenen zfjn, die aan het kwaad
Van de spelverruwing het hoofd
kunnen èn behoren te bieden: de
Verenigingsbesturen Wii drukken f8. f*»e als officiële wedstrijden
bet „„ciL.i, nIet te laten doorgaan. Gedurende
net artikeltje, ondertekend door deze periode zal getracht worden- voor
de spelers, die in aanmerking kwamen
om aan deze wedstrijden deel te nemen,
andere mogelijkheden te zoeken.
Vlimmer, hierbij af:
Toen Pim Muiier het edele voetbal-
"l in Nederland bekend maakte, kon
hii niet vermoeden, dat nauwelijks een
"i-L., later voetbalwedstrijden zouden
persberichten van de 1 nerbache;
(vechtpartijen bij D.W.S--FetmerD
spelers en grensrechter van S DL).
Heteren molesteren scheidsrechter)
spoedig duidelijk, dat men de sportief
'""aarden van het spel uit het oog
verloren. Bekijkt men hiernaast het
antal ongevallen, dat het gevolg
te hard spel slachtoffers hiervan
*>Jn Piet Keizer. Piet Lagarde en Bei-
hier Kreyermaat dan behoeft het
geen betoog, dat er voor het voetbalspel,
gespeeld op een veel te harde manier,
Jh een sfeer van hysterie en sportver-
«Wazing, geen toekomst meer is.
Veel is over dit probleem geschreven
®h er zijn vele suggesties gedaan om de
ze kwestie op te lossen, nochtans zonder
hesultaat. Het oplossen van dit pro
bleem-, dat voor de toekomst van groot
belang zal zijn, ligt primair bij de Ne
derlandse voetbalbond.
De KNVB heeft zich niet aan haar
verantwoordelijkheid onttrokken en
treedt fel op tegen overtreders van de
7rtivitcitsnormcnHij is zich ten vol-
ewust, dat hij alleen dit probleem
jhede door tegenwerking van enige dag
bladen, die in incidentele fouten van
f*et strafsysteem een aanleiding zien het
eleid van de voetbalbond inzake straf
gevallen scherp te kritiseren, niet kan
"Plossen.
Het delegeren van verantwoordelijk
heid van de KNVB aan de verenigingen
»le vTen °PlossoinË van dit probleem, die
bhts terloops werd overwogen. De
„hbrtverenigingen hebben, sinds de op-
oedende taak van de jeugdbeweging is
j. htgegaan op de sportvereniging, naast
hei Sociale, ontspanriende ook een zeer
eiangrijke educatieve taak gekregen
e opvoedende taak1 van sportleiders
"toet door hen niet te licht worden op
gevat. Naast spelinzicht, moeten zij de
Jeugd sportiviteit bijbrengen, want de
- ,fi°rtieve waarden van het voetbalspel
«uilen een stempel drukken op karakter
=0 persoonlijkheid. Wanneer men de
®Ieer rond het voetbalspel, die men te-
«-'nwoordig kan weergeven met de ter-
fttsn; hysterie en heldenverering, kan
wijzigen in een sfeer van sportiviteit,
„ar> Pas is het probleem van spelverru-
opgelost.
in u educatieve taak tot dit ideaal ligt
"j handen van de voetbalvereniging,
b de jeugd de sportieve waarden van
«et voetbalspel eigen moet maken, onaf-
'ankelijk van het feit, dat dit misschien
*.en koste gaat van het spelpeil en an-
ere spelkwaliteiten."
van de Nederlandse boks
kampioenschappen zullen dit jaar in Rot
terdam worden gehouden. De datum s
bepaald op maandag 22 maart. Daarvoor
worden op zaterdag 13 maart in Vlissta-
gen de voorronden en op dinsdag 16
maart in Amsterdam de halve finlles ge-
bokst»
De Koninklijke Nederlandse Atletiek
Unie (KNAU) heeft voor de internaüo.
nale cross, die zondag in Mezidon wordt
gehouden, vier lopers afgevaardigd. De
atleten zijn: Bert Smit en Piet Beelen
(beiden: Spartaan-Lisse), Piet de Haan
(Metro, Rotterdam) en Jacques van Eeke-
len (Thor, Roosendaal).
ïiFW HAAG. 21 jan. —In 1964 heb
ben Nederlandse volbloeds harddra
vers weer verscheidene uitstapjes ye-
nutókt naar het buitenland en niet zon
der succes. Vooral de Neder'f.n^onnen
bloeds weerden zich goed, zjj ^mnen
veertien keer en eindigden 42 keer g
plaatst, het geen In totaal ruim
opleverde. De succesvolle was ue
oud-derby-winnaar Sambo van de n
F. J. Frowein.
De dravers reisden minder naar net
buitenland, doch desondanks1 haalden z J
nog een oogst binnen van bijna J33.uww-
„Ik voor mij," zei hij hard, „verdenk Henri stellig. Stèllig. Hoe graag ik
hem ook mag."
„Welke reden hebt u, om hem te verdenken? vroeg Terry zachtzinnig-
„Heb ik u die niet eergisteren verteld?" baste de commissaris.
„Ja," antwoordde Terry, „maar me dunkt wie deze Henri van Doff Ke"
kan geen beschuldiging op deze gegevens gronden. Om een daad te
moet iemands karakter er in de eerste plaats toch voor in aanmerking K
men
„Het kan een ongeval geweest zijn," verzachtte Crommer zijn woorden.
„Wellicht een moord buiten schuld, maar die hij niet wil toegeven, omdat
het nu eenmaal een bekend feit is, dat de twee broers niet goed samen
overweg konden en dit feit niet ten voordele van de beklaagde kan worden
Teeriw 4tondZni T Tëe slaPPelingen dit zeker trachten te doen.)"
heb zJl ik het u T P "aal;, de deur- »Zo gauw ik enig definitief nied^®
vragen voor iets wat" wete"'.. z?i hij. „A propos. Mag ik uw medewerki g
Commissaris Pm™ waa^schiinlijk gewichtig zal blijken te zijn?"
zaam ommer fronste de wenkbrauwen en knikte uiterst la g-
or-"-5^,Ze®j het tenminste," gaf Terry toe. „Maar ik hoop u te bewijzen, dat
og andere beweegredenen kunnen zijn."
e oude dikke man haalde zijn schouders op. C+Qa.
Voorts wendde mijn neef zich tot mr. Burgheem, en vroeg: „H°e staat het
tot gezondheidstoestand van Henri? Zou ik hem al kunnen bezoeken.
„Misschien zou ik u beter kunnen inlichten." mengde Crommer zich weer
in het gesprek.
Ik zag, dat Terry de vuisten balde, maar hij zei beminnelijk: „Nou. .ik vroeg
algemeen, dus antwoordt u maar."
Het klonk belachelijk nederbuigend. Er heerste even een stilte, oiaat de
commissaris gehoorzaam en erg afgemeten antwoordde: ,,De 21 an van-
«aag wel ondervraagd worden."
„Gelukkig," zuchtte Terry.
aar waarschijnlijk gaat een van de heren van het parket e neen, vol
tooide Crommer gemelijk. f,
np'tU- m?ar zal ook een onderhoud met hem hebben," ,ze erry hard-
o" ,!P do°f- „Het parket verdenkt hem al, niet? Dus dat zit met zo verlegen
wiin woorden als ik."
meri' mengde mr. Burgheem zich erin: „Mag ik u om een gunst verzoeken,
G0 =Van der Linden?"
"Wel ?t®mde Terry toe. n
zonderó v,Zei Hurghcem, „als uw bespreking met meneer Van Hoit geen bij
zo goed rfa,St heeft. stelt u die dan uit tot morgen. Hij is °P het ogenblik
daarvoo'r er -leen gevaar voor zijn leven bestaat, dus u kunt het gerust
weer een in uw eigen voordeel is het zeker ook, want morgen is hij
nietwaar?" e sterker dan vandaag, en dan kunt u rustig met hem spreken,
fWÖTdt eervolgd)
Advertentie
!u/=r-r STariosf: FtM-
AUJSTSK/, UJ&flfZ.
Mij o/t ccj/c. STFIPPbki, NEMEN
UJ£ ES/J VUeCrTLHG..
PARIJS
ZüiPiUWKi-
im oe TReiKii op weg is mflfle zuididijk, ^it
FflkJTASIO Té POMMéLEM, HIJ HEEFT KliET BëGEé-
PEkJ DAT VB. flAMPLAUKER. HEM WEEKEND HEEFT...
O
v>
CE l/OUGSMDE OCM-
TëMD...
SPtP, OUUJE
</OfiJGEM, UJE c<o-
MetJ MET OP tijd
OM F/QMTMSiO UFifJ
JOE TA/
A'/?óEA/„
OMTSNGP.
Mo NUL F
EN NO SN ij O HF SU
DE M/NSTE UE/ZOaotJ
TE /3EUJED/NG
AJF/EEGZE-
pen? Kom/
OOO/ZUfT/
M'M DRGBOEKEM
STUPBÉEKRWtK
GELOOF IK. IKZfll
HfiUBM
Oh... de
OM WEG
IK VOND
DRT DE COOMFIC
EEU B'JSWflflK HRD
DEJE FLE3 KWRW
VAM FELIX, MET'M
BRIEFJE? VVflfie
©PIB-
COMNHHGIlt
MOCO
57 ^jjet zijn verspieders. Harry. Beide sporen
komen uit hun kamp. We moeten in de eerste
plaats weten met hoevelen ze zijn en wat ze van
plan zijn. De ingang van de vesting wordt door
een post bewaakt, die zal wel zorgen, dat het ge
heim bewaard blijft „U heeft gelijk, laten we
verder gaan". De woudbodem liep langzaam glooi
end naar beneden en was hier en daar met diepe
kloven doorsneden, waarin een rijke plantengroei
tierde. Wij naderden weer zo'n inkerving, toen ik
een zwakke brandlucht rook. Ik bleef staan en pro
beerde het bos met mijn blikken te doorboren. Daar
door viel mij recht voor ons uit een smalle rookspi
raal op, die op de aanwezigheid van een indianen-
vuur wees. Ik hield Harry staande en wees hem ^at
ik zojuist ontdekt had. „Verberg je^ m dat kreupel
hout, dan zal ik eens gaan kijken .Waarom niet
samen?" Omdat één voldoende is. Twee worden
ook twee "maal zo snel ontdekt". Hij deed, wat ik
vroeg en ik sloop voorzichtig verder. Na enige tijd
stuitte ik op een wachtpost. Met een boog sloop ik
om hem heen en toen ik wat later een paar takken
uiteen boog, keek ik op het Ponkaskamp. Er zaten
vier hoofden om het vuurtje en toen ik het opper
hoofd herkende, voelde ik het bloed in mijn ade
ren stollen.
6WAN ftATi KLo S)VDiZAT£ H/KRQ RAUCSTRlf»
29. Piet Loeris en Sientje moesten
zich aan alle kanten vastgrijpen, om
niet uit de met razende vaartvoort-
j akkerende politie-auto te vallen. Het
snelheidsmonster ging ^reselyk e-
keer, en het was dan ook geen won
der/dat Sientje het net haar zenuwen
te kwaad kreeg. „Ik wil eruit! gilde
ze op een gegeven ogenblik: „Meneer
Loeris, ik ben zo bang „Kalm blij
ven Sientje!" schreeuwde de detecti
ve 'ternauwernood boven het gehul-
der van de motor uitkomend: „We
zijn zó in Parijs!" „Ja, maar ik wil
er graag héél aankomen!" huilde
Sientje: „Ik heb nog zoveel tegoed
in het leven, meneer Loeris! „Daar
zou ik me maar niet teveel van voor
stellen, Sientje!" lachte haar mees
ter: „Je bent al vreselijk lang meer
derjarig, weet je dat?" Maar ook de
ze woorden vermochten Sientje niet
te troosten. De heer Parbleu, die aan
het stuur zat, gaf steeds meer gas,
zodat de wagen op den duur iedere
bocht op twee wielen nam. Eindelijk
werd het zélfs de detective t.e gortig.
Hij tikte de ijverige Fransman op dé
schouder. „Zo'n haast heb ik nou ook
weer niet, broer! Dat is me die hele
dwangnagel van 'n Hat Si Kee net
waard. Een beetje minder mag het
ook!" Als antwoord wees Parbleu op
een stipje, dat zich heel ver voor hen
uit op de weg bevond. „Dit kon 'rn wel
eens zijn!" riep de speurder, zijn op
klapbare telescoopkijker tevoorschijn
halend. Een blik door het handige
apparaat bleek voldoende om dit ver
moeden te bevestigen. Hat Si Kee zat
geheel geconcentreerd aan het stuur
van de andere wagen en reed als een
bezetene, om zijn aartsvijand voor te
blijven.
S
I
